Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 listopada 2017 r., odmówił J. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 grudnia 2017 r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy.

/decyzja – k. 405 plik akt ZUS/

Od powyższej decyzji wnioskodawca J. Z. złożył w dniu 29 grudnia 2017 r. odwołanie, podnosząc, że nie zgadza się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, gdyż jego stan zdrowia uległ pogorszeniu.

/odwołanie – k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 6/

Na rozprawie w dniu 19 czerwca 2019 roku pełnomocnik wnioskodawcy ustanowiony z urzędu poparł odwołanie oraz wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 150% stawki minimalnej, oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone w całości, ani w części. Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia pełnomocników stron– 00:10:36-00:13:00 płyta CD – k.208/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. Z. urodził się w dniu (...)

/okoliczności bezsporne/

Wnioskodawca posiada wykształcenie podstawowe. Pracował na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń, robotnika przeładunkowego, pomocnika montera kanalizacji kablowej, robotnika drogowego, ostatnio na stanowisku pracownika ochrony fizycznej.

/okoliczności bezsporne/

Ubezpieczony w okresie od 5 listopada 1999 roku do dnia 30 listopada 2017 roku był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne; nadto decyzje w aktach ZUS/

W dniu 10 listopada 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 399-400 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik rozpoznał u ubezpieczonego nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, cukrzycę t 2 (de novo) z otyłością, stłuszczenie wątroby w okresie wydolności narządu. Orzeczeniem z dnia 28 listopada 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 403 akt ZUS, k. 68-69 dokumentacji medycznej/

Ubezpieczony w dniu 28 listopada 2017 r. złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 70-71 dokumentacji medycznej/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonego stłuszczenie wątroby bez klinicznych cech niewydolności wątroby, nadciśnienie tętnicze zredukowane, świeżo wykrytą cukrzycę t.2 leczona doustnie, względnie wyrównaną z polineuropatią, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego prawego bez istotnego upośledzenia sprawności, otyłość znaczną. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 grudnia 2017 r. nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 404 akt ZUS, opinia lekarska – k. 36 – 37 dokumentacji medycznej/

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zaskarżoną decyzją z dnia 15 grudnia 2017 r.

/decyzja – k. 405 akt ZUS/

U wnioskodawcy w sądowym badaniu ortopedycznym rozpoznano rozpoczynające się zmiany zwyrodnieniowe w obu stawach biodrowych z niewielkim upośledzeniem funkcji. W trakcie badania nie stwierdzono wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych, stwierdzono, że ruchy w stawach obu kończyn górnych zachowane są w pełnym zakresie, stwierdzono ograniczenie ruchów rotacji wewnętrznej w obu stawach biodrowych o 5-7 stopni, stwierdzono, że ruchy rotacji zewnętrznej zachowane są w pełnym zakresie, ruchy w obu stawach biodrowych bolesne w maksymalnym zakresie ruchów, w pozostałych stawach kończyn dolnych zachowane w pełnym zakresie. Z punktu widzenia ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy.

/opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. – k. 10-12/

O ewentualnej niezdolności do pracy wnioskodawcy nie mogą stanowić badania dodatkowe, w tym zdjęcia RTG. Decyduje o tym stopień upośledzenia funkcji narządu ruchu. Stwierdzone u ubezpieczonego niewielkie upośledzenie funkcji stawów biodrowych nie upoważnia do orzeczenia częściowej, czy też całkowitej niezdolności do pracy badanego. Wynik badania rtg biodra prawego z dnia 19 września 2017 roku nie zmienia powyższej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy.

/uzupełniająca opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. – k. 80/

U wnioskodawcy w sądowym badaniu diabetologicznym rozpoznano cukrzycę typu 2 wyrównaną względnie, niepowikłaną, nadciśnienie tętnicze, otyłość. Cukrzyca typu 2 w przypadku ubezpieczonego jest wyrównana względnie, jest niepowikłana w stopniu istotnym i stopień jej zaawansowania nie powoduje niezdolności do pracy badanego. Wnioskodawca wymaga stałej opieki i regularnych wizyt w Poradni Diabetologicznej, odpowiedniej dawki leków, dostosowanej do nich diety i dostosowanego wysiłku fizycznego, ale z punktu widzenia diabetologa cukrzyca w przypadku wnioskodawcy nie powoduje niezdolności do pracy na poziomie jego kompetencji. Okresowe nierównanie cukrzycy może być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy.

/opinia biegłego lekarza sadowego specjalisty z zakresu diabetologii M. P. – k. 16 -17odwrót/

W trakcie badania przez lekarza diabetologa wnioskodawca nie zgłaszał dolegliwości typowych dla neuropatii cukrzycowej wynikające z uszkodzenia nn obwodowych. Cukrzyca jest chorobą przewlekłą oraz postępującą i szanse na pojawienie się powikłań są zawsze. Nie zawsze są one dostępne w badaniu internistycznemu i rozpoznanie ich zazwyczaj leży w gestii neurologa. W gestii neurologa leży również określenie stopnia ich zaawansowania. W przypadku wnioskodawcy leczonego tylko lekami doustnymi i z niezbyt długim wywiadem cukrzycowym, należy rozdzielić zmiany spowodowane zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa i otyłością, które również mają wpływ na jej powstanie. Zawroty głowy naczynioruchowe pozostają w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi w kręgosłupie szyjnym. Z punktu widzenia diabetologa samo rozpoznanie neuropatii cukrzycowej nie uzasadnia uznania niezdolności do pracy tylko stopień jej zaawansowania, a określenie stopnia zaawansowania tego powikłania leży w gestii neurologa - wymaga pełnego badania neurologicznego. Wnioskodawca nie ma wyuczonego zawodu, przeciwwskazana jest praca polegająca na ciężkim wysiłku fizycznym, praca na wysokości, praca nocna. Wnioskodawca nie ma wyuczonego zawodu, może więc wykonywać większość prac na ogólnie dostępnym rynku pracy, pamiętając o wymienionych przeciwwskazaniach, które dotyczą wszystkich pracowników, u których stwierdzono cukrzycę. To jakie ubezpieczony może wykonywać pracę, zależy od osoby kwalifikującej danego kandydata do określonego miejsca pracy lub od lekarza medycyny pracy. Stan zdrowia wnioskodawcy z punktu widzenia diabetologa jest dobry, a stanowisko, na którym zostanie on zatrudniony zależy od decyzji osoby kwalifikującej do danego stanowiska lub lekarza medycyny pracy, gdyż każde stanowisko pracy ma określone warunki, jakie musi spełnić kandydat. Cukrzyca typu 2 leczona lekiem doustnym, bez objawów hipoglikemii nie jest przeciwwskazaniem do pracy na ogólno dostępnym rynku pracy. Cukrzyca typu 2 leczona lekiem doustnym przebiegająca bez hipoglikemii /spadków poziomu cukru/ i niepowikłana w stopniu istotnym, nie jest przeciwwskazaniem do posługiwania się bronią palną. Chory na cukrzycę nie powinien pracować w godzinach nocnych, jak i w trybie zmianowym, gdyż nieregularny tryb życia utrudnia wyrównanie cukrzycy. W przypadku pracownika leczonego jednym lekiem doustnym, decyzja leży w gestii lekarza dopuszczającego do pracy na danym stanowisku.

/uzupełniająca opinia biegłego lekarza sadowego specjalisty z zakresu diabetologii M. P. – k. 142-142 odwrót, k.200 /

U wnioskodawcy w sądowym badaniu hepatologicznym rozpoznano stłuszczeniową choroby wątroby o średnim stopniu zaawansowania, bez cech niewydolności wątroby. Ubezpieczony wymaga stałej opieki i regularnych wizyt w Poradni Hepatologicznej 1-2 razy w roku, odpowiedniej diety, dostosowanego wysiłku fizycznego. Z punktu widzenia biegłej z zakresu chorób zakaźnych w przypadku wnioskodawcy choroba wątroby nie powoduje niezdolności do pracy na poziomie jego kompetencji.

/opinie biegłego lekarza sadowego specjalisty z zakresu hepatologii A. M.– k. 36-36 odwrót, k.114-114 odwrót/

Wynik badania anty HBc oznacza, iż powód przebył ostre zapalenie wątroby typu B.
W 80 % przypadkach takie zakażenie kończy się wyleczeniem. Ze względu na dominujący bezżóltaczkowy przebieg takiego zakażenia, takie ostre zapalenie jest bardzo rzadko rozpoznawane. Powyższy wynik nie wpływa na ocenę niezdolności do pracy J. Z. do pracy. Kolejne zamieszczone wynik badań nawet wskazują, iż wnioskodawca jest tzw. „pełnym ozdrowieńcem"., czyli wyeliminował antygen HBs /wynik ujemny/ i ma własne, trwałe przeciwciała przeciwko wzw B, czyli jest trwale odporny na zakażenie wzwB-anty H. dodatni, powyżej normy. Na podstawie uzupełniających badań, dokumentacji medycznej w aktach sprawy oraz przeprowadzonego badania sądowo – lekarskiego z punktu widzenia biegłego hepatologa ubezpieczony jest zdolny do pracy i brak jest przeciwskazań, czy ograniczenia zatrudnienia oprócz całodobowej, zarobkowej pracy fizycznej.

/uzupełniająca opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty z zakresu hepatologii A. M.– k. 135 - 135 odwrót/

W sądowym badaniu neurologicznym rozpoznano u J. Z. zespół bólowy odcinka LS kręgosłupa, początkowe objawy polineuropatii cukrzycowej, bóle i zawroty głowy naczynioruchowe. Wnioskodawca skarży się na okresowe bóle kręgosłupa, bóle stawów biodrowych, drętwienia kończyn oraz bóle i zawroty głowy. Po dłuższej przerwie od niedawna jest pod opieką Poradni Neurologicznej. Neurolog zlecił wykonanie USG tętnic szyjnych oraz badanie (...). Badanie tętnic szyjnych nie wykazało zaburzeń w przepływach w tętnicach oraz zmian miażdżycowych. Badanie (...) potwierdziło początkowe uszkodzenia nerwów obwodowych w przebiegu cukrzycy. Aktualnie stwierdzane naruszenie sprawności organizmu z przyczyn neurologicznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej.

U wnioskodawcy stwierdzono początkowe objawy uszkodzenia nerwów obwodowych w przebiegu cukrzycy. Dobrze leczona cukrzyca może spowodować, że cechy polineuropatii cukrzycowej nie będą rozwijać się dalej. Ubezpieczony w momencie podjęcia pracy zarobkowej na określonym stanowisku będzie miał ustalone przeciwwskazania do wykonywania pracy zarobkowej. Na tym etapie choroby u wnioskodawcy nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy zarobkowej z przyczyn neurologicznych. Badany posiada poziom kwalifikacji, a prace, które wykonywał przed świadczeniem rentowym mieszczą się w tym poziome kwalifikacji. Nie musi on pracować jako robotnik drogowy, natomiast pracował także jako ochroniarz. Praca ochroniarza nie stanowi zagrożenia dla objawów początkowych polineuropatii cukrzycowej. Na rynku pracy wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną (powinien wystąpić o ustalenie stopnia niepełnosprawności), ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości neurologiczne nie wyłączają go z pracy w porze nocnej, pracy na wysokości. Przeciwwskazana jest tylko ciężka praca fizyczna. Przeciwwskazania stanowiskowe nie skutkują przyznaniem niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Nie ma innych ograniczeń w wykonywaniu pracy zarobkowej przez wnioskodawcę. Wnioskodawca ostatnio pracował jako pracownik ochrony. Nie pracował od wielu lat jako robotnik drogowy. Podejmując pracę zarobkową będzie badany przez lekarza profilaktyka medycyny pracy, który ewentualnie ustali przeciwwskazania istniejące w przebiegu schorzeń wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę zdolność do pracy, należy zapoznać się z poziomem kwalifikacji, a nie tylko z zajmowanym stanowiskiem przed przyznaniem świadczenia rentowego. Badany pobierał świadczenie rentowe, nie z przyczyn neurologicznych. Wnioskodawca na rynku pracy jest osobą niepełnosprawną, ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej. Jeżeli wnioskodawca chce pracować w ramach specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych przez 12 lub 24 godzin na dobę i przy użyciu broni palnej, to musi udać się do lekarza medycyny pracy, który ewentualnie zakwalifikuje go do takiej pracy - po wykonaniu badania psychologicznego ze względu na broń palną.

/uzupełniające opinie lekarza biegłego sądowego z zakresu neurologii J. B. – k. 128, 189-190/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych: ortopedy, diabetologa, hepatologa oraz neurologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy. Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie zostały doręczone pełnomocnikowi wnioskodawcy i pełnomocnikowi ZUS. Pełnomocnik wnioskodawcy zgłosił zastrzeżenia do opinii wszystkich biegłych, a następnie do opinii uzupełniających biegłych: diabetologa, hepatologa i neurologa. Biegli odnieśli się do wszystkich podniesionych zastrzeżeń.

W ocenie Sądu brak jest zatem podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania wnioskodawcy na okoliczność stanu jego zdrowia, gdyż te okoliczności mogą być wyłącznie przedmiotem oceny biegłych lekarzy. Bez znaczenia dla sprawy pozostaje, bowiem subiektywna ocena odwołującego o jego przydatności do pracy. Decydujące znaczenie ma opinia biegłych sądowych. Nadto należy wskazać, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawcy, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opiniach biegłych. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)) .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2018 r., poz. 1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych: ortopedy, diabetologa, hepatologa oraz neurologa, Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia powodują, że nie jest on niezdolny do pracy.

U skarżącego stwierdzono rozpoczynające się zmiany zwyrodnieniowe w obu stawach biodrowych z niewielkim upośledzeniem funkcji, cukrzycę typu 2 wyrównaną względnie, niepowikłaną, nadciśnienie tętnicze, otyłość, stłuszczeniową choroby wątroby o średnim stopniu zaawansowania, bez cech niewydolności wątroby, zespół bólowy odcinka LS kręgosłupa, początkowe objawy polineuropatii cukrzycowej, bóle i zawroty głowy naczynioruchowe. Cukrzyca typu 2 w przypadku ubezpieczonego jest wyrównana względnie, jest niepowikłana w stopniu istotnym. Wnioskodawca wymaga stałej opieki i regularnych wizyt w Poradni Diabetologicznej, odpowiedniej dawki leków, dostosowanej do nich diety i dostosowanego wysiłku fizycznego. Wnioskodawca nie ma wyuczonego zawodu, przeciwwskazana jest praca polegająca na ciężkim wysiłku fizycznym, praca na wysokości, praca nocna. Stan zdrowia wnioskodawcy z punktu widzenia diabetologa jest dobry, a stanowisko, na którym zostanie on zatrudniony zależy od decyzji osoby kwalifikującej do danego stanowiska lub lekarza medycyny pracy, gdyż każde stanowisko pracy ma określone warunki, jakie musi spełnić kandydat. Ubezpieczony przebył ostre zapalenie wątroby typu B, ostatecznie wyeliminował antygen HBs /wynik ujemny/ i ma własne, trwałe przeciwciała przeciwko wzw B, czyli jest trwale odporny na zakażenie wzwB-anty /H. dodatni, powyżej normy/. U wnioskodawcy stwierdzono początkowe objawy uszkodzenia nerwów obwodowych w przebiegu cukrzycy. Na tym etapie choroby u wnioskodawcy nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy zarobkowej z powyższych przyczyn. Badany posiada poziom kwalifikacji, a prace, które wykonywał przed świadczeniem rentowym mieszczą się w tym poziome kwalifikacji. Nie musi on pracować jako robotnik drogowy, natomiast pracował także jako ochroniarz. Na rynku pracy wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną (powinien wystąpić o ustalenie stopnia niepełnosprawności), ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Przeciwwskazana jest tylko ciężka praca fizyczna. Przeciwwskazania stanowiskowe nie skutkują przyznaniem niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej.

Opinie biegłych zostały doręczone pełnomocnikom stron z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych. Wnioskodawca reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych, do których biegli odnieśli się w uzupełniających opiniach.

Sąd Okręgowy podzielił opinie biegłych specjalistów, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków. Wskazać należy, że biegli sądowi w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśnili wszelkie okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonego. Wnioski z powyższych opinii sprowadzały się do stwierdzenia, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zarobkowej.

Opinia biegłego może być oceniona przez sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winna dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać swoje poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Wskazać w tym miejscu należy, że o nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej. Również sam fakt stwierdzenia choroby nie jest równoznaczny z nabyciem prawa do renty. Istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi bowiem samodzielnej przyczyny uznania częściowej niezdolności do pracy, choć może wymagać czasowych zwolnień lekarskich. O niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Jeżeli zatem stan zdrowia nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, brak jest prawa do tego świadczenia ( por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2005, sygn. akt II UK 288/04, publ. OSNP 2006/5-6/99; wyrok SN z dnia 1 grudnia 2000 roku, sygn. akt II UKN 113/00, publ. OSNP 2002/14/343; wyrok SA w Szczecinie z dnia 17 marca 2016 roku, sygn. akt III AUa 546/15, LEX nr 2090464).

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, dopuszczone w postępowaniu rozpoznawczym dowody w postaci opinii biegłych – pozwalają na niebudzące wątpliwości ustalenie, iż stan zdrowia ubezpieczonego, nie pozwalał na przyjęcie całkowitej ani nawet częściowej niezdolności do pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń jest zdolny do wykonywania pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.

Natomiast na podstawie § 15 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 1 - 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2016 roku, poz. 1714), Sąd Okręgowy przyznał i nakazał wypłacić z funduszu Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Łodzi na rzecz pełnomocnika wnioskodawcy ustanowionego z urzędu kwotę 166,05 zł - tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

22.07.2019r.