Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 listopada 2018 roku (znak: I/15/038047928), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 września 2018 roku odmówił G. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7 listopada 2018 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 56 akt ZUS/

W dniu 21 grudnia 2018 roku G. L. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, iż jego stan zdrowia uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy, cierpi na niedosłuch, ma rozległe blizny po oparzeniach oraz jest po operacji kręgosłupa.

/odwołanie – k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 24 stycznia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.5-5odwrót/

Na rozprawie w dniu 21 października 2019 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie, z ostrożności procesowej wniósł o nieobciążanie wnioskodawcy kosztami postępowania. Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia pełnomocników stron– 00:06:08- – 00:07:35- płyta CD – k.60/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. L. urodził się w dniu (...). Wnioskodawca ma wykształcenie średnie – jest technikiem stolarstwa meblowego. Pracował jako obuwnik, a obecnie jako pomoc lakiernika.

/ bezsporne/

W dniu 10 września 2018 roku wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1-3 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niego stan po operacji kręgosłupa lędźwiowego z powodu p.j.m. w dniu 1 grudnia 2015 roku, głuchoniemotę (niedosłuch jest zaprotezowany, badany używa języka migowego). Ponadto stwierdzono stan po przeszczepie skóry po poparzeniu tułowia. Orzeczeniem z dnia 22 października 2018 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k.36 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 28-29 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 22 października 2018 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jego sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

/sprzeciw – k. 30-31 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego u osoby po przebytym leczeniu operacyjnym pjm L4/L5 bez istotnego upośledzenia sprawności narządu ruchu i bez objawów rozciągowych, głuchoniemotę od dzieciństwa, przebyte poparzenie skóry w dzieciństwie. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 7 listopada 2018 roku uznała, że wnioskodawca nie jest osobą długotrwale niezdolną do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 37 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 32-34 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7 listopada 2018 roku, organ rentowy decyzją z dnia 19 listopada 2018 roku, odmówił G. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 56 akt ZUS/

W badaniu sądowo – neurologicznym rozpoznano u wnioskodawcy stan po leczeniu operacyjnym (...) (w dniu 1 grudnia 2015 roku) z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego, głuchoniemotę od dzieciństwa i przebyte poparzenie skóry w dzieciństwie. Wnioskodawca przebył w dniu 1 grudnia 2015 roku operację dyskopatii L4/L5 z odbarczaniem lewego korzenia nerwowego. Został wypisany do domu bez dolegliwości, w stanie ogólnym dobrym. Przebył po operacji rehabilitację. Aktualnie skarży się na bóle kręgosłupa odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego, bóle lewej kończyny dolnej, bóle mostka i bóle głowy. Z powodu głuchoniemoty posługuje się językiem migowym. W dzieciństwie odwołujący przebył poparzenia skóry na tułowiu i prawych kończynach. Z przyczyn neurologicznych występujące naruszenie sprawności organizmu u wnioskodawcy nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. B. – k.13/

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u odwołującego stan po leczeniu operacyjnym przepukliny jądra miażdżystego L4/L5 bez istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa z subiektywnym zespołem bólowym, blizny pooparzeniowe i głuchoniemotę. W trakcie badania nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. G. L. nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. -18-20/

W badaniu sądowo – laryngologicznym rozpoznano u wnioskodawcy głuchoniemotę od dzieciństwa w wyniku leczenia ciężkiego stanu antybiotykami. Z punktu widzenia laryngologa odwołujący jest zdolny do pracy na stanowiskach nie wymagających dobrego słuchu, w tym również na stanowisku ostatnio zajmowanym w lakierni. Opiniowany ma dobrze zachowaną statykę ciała. Oczywiste ograniczenia w pracy są związane ze stanem głuchoniemoty.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu laryngologii A. L. -23-24v/

W badaniu sądowo – chirurgicznym rozpoznano u G. L. przebyte poparzenie termiczne tułowia, jamy brzusznej i kończyn, leczone operacyjnie nekretomią i przeszczepami skóry, obecnie z dobrym wynikiem. W 1996 roku przeprowadzono u niego operacyjną korektę blizn kończyn górnych i dolnych, wycięcie martwicy i wolny przeszczep skóry z kończyn dolnych. Obecnie ma liczne blizny tułowia. Badany skarży się na dolegliwości bólowe klatki piersiowej, ograniczenie ruchomości prawego barku, trudności w oddychaniu z powodu ściągających blizn klatki piersiowej. Z punktu widzenia chirurga u wnioskodawcy nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych skutkujących niezdolnością do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Badany jest zdolny do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu chirurgii ogólnej M. G. – k.15-15v/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii, laryngologii i chirurgii.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone wnioskodawcy i pełnomocnikowi ZUS z zobowiązaniem ustosunkowania się do nich w terminie 7 dni. Strony nie złożyły żadnych zastrzeżeń do opinii biegłych. Natomiast na rozprawie w dniu 21 października 2019 roku pełnomocnik wnioskodawcy (ustanowiony w dniu 23 września 2019 roku – pełnomocnictwo k.57) wniósł o dopuszczenie dowodu z ustnej lub pisemnej opinii biegłego neurologa celem wyjaśnienia sprzeczności w jego opinii, gdyż biegły wskazał, że „nie stwierdza się niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej u wnioskodawcy”, a jednocześnie dalej podał, że „z przyczyn neurologicznych występujące naruszenie sprawności organizmu u wnioskodawcy nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej”. Pełnomocnik wnioskodawcy jednocześnie oświadczył, że nie zgłasza innych zastrzeżeń do opinii biegłych.

W ocenie Sądu powyższe okoliczności wskazane przez pełnomocnika wnioskodawcy absolutnie nie dyskwalifikują opinii biegłego neurologa, nie wskazują też na jakiekolwiek sprzeczności i niejasności w tej opinii. Zgodnie z zakreśloną biegłemu tezą dowodową biegły miał wskazać, - czy wnioskodawca jest całkowicie czy częściowo niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, - czy niezdolność ma charakter długotrwały czy stały, w jakiej dacie powstała i do kiedy będzie trwała.

Podanie zatem przez biegłą, że nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej jest odpowiedzią na pierwsze zapytanie wskazane w tezie dowodowej, natomiast odpowiedzią na drugie pytanie jest jej stanowisko, że występujące naruszenie sprawności organizmu u wnioskodawcy nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii także pozostałych biegłych.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 roku Nr 1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii, laryngologii i chirurgii Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawcy schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy.

Sąd podzielił opinie w/w biegłych, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń, jest zdolny do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy