Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 października 2019 roku (znak: I/6179542/10), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia
11 września 2019 roku ustalił A. O. od 1 października 2019 roku, tj. po ustaniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 28 października 2019 r. stwierdziła, że A. O. jest trwale częściowo niezdolny do pracy, data powstania niezdolności - trwa nadal, nie jest on całkowicie niezdolny do pracy.

/ decyzja – k.27-28 akt ZUS /

W dniu 27 grudnia 2019 roku A. O. wniósł odwołanie, kwestionując orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28 października 2019 roku, ostatecznie wskazując, że odwołuje się od powyższej decyzji ZUS z dnia 31 października 2019 roku. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że po usunięciu raka żołądka jest nieprzerwanie pod stałą opieką onkologiczną i kardiologiczną. Lekarz prowadzący potwierdził, że ryzyko nawrotu choroby nowotworowej jest wysokie. Ponadto po zabiegu alloplastyki całkowitej lewego stawu biodrowego porusza się o kuli, bez niej czuje się niepewnie. Wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/ odwołanie – k. 3-4, pismo – k.24/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odrzucenie, wskazując, że wnioskodawca odwołał się od orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, a nie od decyzji organu rentowego.

/ odpowiedź na odwołanie - k. 20-20 odwrót/

Na rozprawie w dniu 14 grudnia 2020 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/oświadczenie pełnomocników stron – 00:03:20-00:09:28 – płyta CD k.72/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. O. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawca z wykształcenia jest technikiem elektromechanikiem, pracował m.in. na stanowiskach: montera aparatury medycznej, elektromechanik.

/okoliczność bezsporna, a nadto świadectwa pracy w aktach ZUS/

A. O. od dnia 21 czerwca 1992 roku otrzymywał rentę inwalidzką trzeciej grupy inwalidzkiej. W okresie od dnia 1 września 2017 roku do 30 września 2019 roku pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/okoliczność bezsporna, a nadto decyzje w aktach ZUS/

W dniu 11 września 2019 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy – k. 26 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niego raka żołądka w remisji, stan po gastrektomii subtotalnej i limfadenektomii (26 czerwca 2017 roku) chemio i radioterapii, stan po (...) lewego stawu biodrowego (2014 rok) z utrwalonym deficytem ruchowym. Orzeczeniem z dnia 1 października 2019 roku Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy, data powstania częściowej niezdolności do pracy – trwa nadal, ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

/ orzeczenie lekarza orzecznika ZUS - k. 23 akt ZUS; opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k.22 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W dniu 14 października 2019 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

/sprzeciw - k.25- dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego raka żołądka, leczonego subtotalną resekcją żołądka w 2017 roku z radioterapią i chemioterapią uzupełniającą bez danych na wznowę, przebytą alloplastykę całkowitą biodra lewego z powodu choroby P. w 2014 roku. Orzeczeniem z dnia
28 października 2019 roku Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy, data powstania częściowej niezdolności do pracy – trwa nadal, ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 26 akt ZUS; opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k.27-27 odwrót - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia
28 października 2019 roku organ rentowy decyzją z dnia 31 października 2019 roku, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 11 września 2019 roku ustalił A. O. od 1 października 2019 roku, tj. po ustaniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe.

/ decyzja – k.27-28 akt ZUS/

W badaniu sądowo – onkologicznym rozpoznano u A. O. stan po subtotalnej resekcji żołądka z powodu śródśluzówkowego raka (...) w czerwcu 2017 roku po uzupełniającej chemio i radioterapii. Ponad 2-letnia obserwacja po leczeniu bez cech wznowy i przerzutów, zaadaptowanie do zmienionych warunków przyswajania pokarmów wskazuje na to, że rokowania są dobre. Nie stwierdzono upośledzenia sprawności w stopniu kwalifikującym do całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej. Ze stanowiska onkologa wnioskodawca jest częściowo, okresowo niezdolny do pracy w okresie od 1 października 2019 roku do dnia 31 grudnia 2021 roku.

/pisemna opinia biegłego sądowego onkologa - k. 32-33/

W badaniu sądowo – kardiologicznym rozpoznano u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze kontrolowane lekami, zaburzenia rytmu serca (pod postacią napadowego migotania przedsionków). Ubezpieczony nie przechodził zawału mięśnia sercowego, nie był kwalifikowany do kardiologicznych, inwazyjnych zabiegów, takich jak zabiegi angioplastyki. Na chwilą obecną brak jest danych na ewentualne rozpoznanie znaczącego upośledzenia funkcji układu krążenia. Z punktu widzenia kardiologa nie stwierdzono u odwołującego całkowitej niezdolności do pracy.

/pisemna opinie biegłego sądowego kardiologa - k.35-37/

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u A. O. stan po protezoplastyce stawu biodrowego lewego z niewielkim upośledzeniem funkcji tego stawu i zespołem bólowym, zespół bolesnego barku lewego, bez istotnego upośledzenia funkcji. Ze względów ortopedycznych nie stwierdzono u wnioskodawcy upośledzenia funkcji narządu ruchu, które by powodowały całkowitą niezdolność do pracy.

/pisemna opinia biegłego sądowego ortopedy - k. 44-46/

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego, jego dokumentację medyczną oraz wydane w sprawie opinie biegłych: onkologa, kardiologa i ortopedy, a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają rodzajowi schorzeń występujących u wnioskodawcy. Wskazani biegli zapoznali się z przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu leczenia wnioskodawcy i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego, opisali stan jego zdrowia. Opinie biegłych są jasne i obiektywne oraz sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, będąc tym samym wiarygodnym źródłem dowodowym.

Sąd uznał wartość dowodową opinii biegłych wydanych w przedmiotowej sprawie oraz podzielił, jako przekonywujące, wnioski wypływające z ich treści. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie nie zawierają istotnych braków, biegli w sposób dostatecznie wyczerpujący określili jednostki chorobowe, które występują u wnioskodawcy i ocenili ich znaczenie dla zdolności do pracy, odnosząc swoją ocenę do kwalifikacji zawodowych skarżącego. Wynikające z ww. opinii wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

Opinie zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak i wnioskodawcy z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Wnioskodawca nie złożył zastrzeżeń do opinii biegłych oraz wniosków dowodowych. Pełnomocnik wnioskodawcy ustanowiony w dniu 12 grudnia 2020 roku na rozprawie w dniu
14 grudnia 2020 roku wniósł natomiast o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego specjalisty z zakresu medycyny pracy oraz wniósł o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego onkologa z uwagi na nowe wyniki badania TK klatki piersiowej z dnia 20 listopada 2020 roku.

Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego onkologa, uznając go za nieistotny do rozpoznania sprawy, gdyż ewentualne pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonego w okresie już po wydaniu zaskarżonej decyzji – po wniesieniu odwołania, pozostaje bez wpływu na ocenę legalności wydanej w sprawie decyzji. Podnieść należy, iż postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wszczynane jest na skutek odwołania wniesionego przez ubezpieczonego od decyzji organu rentowego. Ma ono zatem charakter odwoławczy, a jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem decyzji wydanej przez organ rentowy. Badanie legalności decyzji i orzekanie o niej możliwe jest tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili jej wydawania, zaś postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Dlatego też ewentualna późniejsza zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie jest podstawą do uznania decyzji za wadliwą i jej zmiany. Sąd nie zastępuje, bowiem organu rentowego, lecz jedynie przeprowadza postępowanie kontrolne, sprawdzające legalność decyzji według stanu istniejącego w chwili jej wydania. Postępowanie to ma bowiem charakter odwoławczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2008r. III UK 9/08, LEX nr 494139, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2009r. I UK 193/08, LEX nr 725014, wyrok SN - Izba Pracy z dnia 08-12-2016 II UK 470/15 L.). Z istoty spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych wynika, że nowe okoliczności ujawnione lub powstałe po wydaniu decyzji organu rentowego uzasadniają wystąpienie z nowym wnioskiem o rozpoznanie sprawy, co skutkować winno kolejną decyzją organu rentowego, która następnie może zostać poddana weryfikacji sądowej. /por wyrok SA Szczecin z dnia 12-04-2018 III AUa 37/17 L./. Przy tym nowa okoliczność w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 kpc to tego rodzaju zdarzenie faktyczne, które choć powstałe po wniesieniu odwołania, ma znaczenie dla oceny stanu zdrowia do dnia decyzji, ale już nie na przyszłość. Przepis art. 477 ¹⁴ § 4 kpc zobowiązuje sąd do uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania nie w każdej sytuacji, kiedy przedstawione zostaną nowe, nieznane wcześniej dokumenty medyczne, ale tylko wtedy, gdy mogą one stanowić o odmiennej ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego /por. wyrok SA Szczecin z dnia 09-11-2017 III AUa 424/16 L./. Jeżeli zatem stan zdrowia ubezpieczonego uległ istotnemu pogorszeniu po dniu wydania decyzji, to ubezpieczony może w każdej chwili złożyć ponowny wniosek o rentę. Powyższe pozostaje jednak bez wpływu na ocenę jego stanu zdrowia sprzed wydania zaskarżonej decyzji dokonaną w sprawie przez biegłych lekarzy specjalistów.

Ponadto Sąd pominął wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy jako zmierzający do przedłużenia postępowania, także z uwagi na brak jakiegokolwiek uzasadnienia złożonego w tym zakresie wniosku.

Poza tym w ocenie Sądu brak jest podstaw, by kwestionować opinie dotychczasowych biegłych: kardiologa, onkologa, i ortopedy, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Jeszcze raz podkreślić należy, że opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści, a biegli nie wskazywali także na konieczność przeprowadzenia w sprawie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (Dz.U.2020.53 – j.t. z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

⚫

niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie osoby niezdolnej do pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach. Zgodnie z tym przepisem i niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2), natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, natomiast jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5. lat, niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż lat 5 (art. 13 ust. 2 i 3 ustawy).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie był wyłącznie stopień niezdolności wnioskodawcy do pracy, tj. czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy częściowo, czy też całkowicie. Organ rentowy stwierdził bowiem łączne zaistnienie w przedmiotowej sprawie przesłanek uzasadniających przyznanie ubezpieczonemu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Zauważyć należy, że o niezdolności do pracy określonej w art. 12 ustawy o emeryturach i rentach nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 2012 roku, II UK 336/2011, LexPolonica nr 3985685). Ponadto zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji; 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe – wbrew twierdzeniom wnioskodawcy – nie dało podstawy do uznania, że wnioskodawca był osobą całkowicie niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 w/w ustawy w dacie wydania decyzji. Wynika to w sposób jednoznaczny z treści opinii biegłych: kardiologa, onkologa i ortopedy.

W badaniu sądowo – onkologicznym rozpoznano u A. O. stan po subtotalnej resekcji żołądka z powodu śródśluzówkowego raka (...) w czerwcu 2017 roku po uzupełniającej chemio i radioterapii. Ponad 2-letnia obserwacja po leczeniu bez cech wznowy i przerzutów, zaadaptowanie do zmienionych warunków przyswajania pokarmów wskazuje na to, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej.

W badaniu sądowo – kardiologicznym rozpoznano u A. O. nadciśnienie tętnicze kontrolowane lekami, zaburzenia rytmu serca (pod postacią napadowego migotania przedsionków). Ubezpieczony nie przechodził zawału mięśnia sercowego, nie był kwalifikowany do kardiologicznych, inwazyjnych zabiegów, co powoduje, że nie całkowicie niezdolny do pracy.

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawcy stan po protezoplastyce stawu biodrowego lewego z niewielkim upośledzeniem funkcji tego stawu i zespołem bólowym, zespół bolesnego barku lewego, bez istotnego upośledzenia funkcji. Ze względów ortopedycznych nie stwierdzono u wnioskodawcy upośledzenia funkcji narządu ruchu, które by powodowały całkowitą niezdolność do pracy.

Sąd podzielił opinie wszystkich biegłych specjalistów uznając, że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Wobec zatem nie stwierdzenia u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy w dacie wydania decyzji, zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Wobec nie stwierdzenia u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy w dacie wydania decyzji, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, orzekając jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.