Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.12.2024 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. stwierdził, że dla T. M. jako komornika sądowego miesięczne podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne wynoszą:

1.  za styczeń 2022 r.– 4.665,78zł,

2.  za luty 2022 r.– 29.774,60zł,

3.  za marzec 2022 r.– 31.498,31zł,

4.  za kwiecień 2022 r.– 35.685,99zł,

5.  za maj 2022 r.– 45.014,42zł,

6.  za czerwiec 2022 r.- 43.198,18zł,

7.  za lipiec 2022 r.– 35.643,65zł,

8.  za sierpień 2022 r.– 40.479,66zł,

9.  za wrzesień 2022 r.– 46.258,19zł,

10.  za październik 2022 r.– 30.010,00zł,

11.  za listopad 2022 r.– 30.010,00zł,

12.  za grudzień 2022 r.– 14.121,00zł,

13.  za styczeń 2024 r.– 24.457,89zł,

14.  za luty 2024 r.– 39.367,58zł,

15.  za marzec 2024 r.– 53.958,30zł,

16.  za kwiecień 2024 r.– 43.551,29zł,

17.  za maj 2024 r.– 51.663,29zł,

18.  za czerwiec 2024 r.- 39.220,19zł,

19.  za lipiec 2024 r.– 41.611,42zł,

20.  za sierpień 2024 r.– 34.168,29zł,

21.  za wrzesień 2024 r.– 68.859,02zł,

22.  za październik 2024 r. – 50.364,74zł.

W uzasadnieniu wskazano, że komornik podlega ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu na zasadach obowiązujących osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Wobec tego w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą wysokość podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne została ściśle powiązana z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów z działalności gospodarczej (art. 81 ust 2, 2b-2d ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). W związku z brzmieniem art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych powiązanie z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów/ przychodów ma zastosowanie także w przypadku komorników sądowych. Nietrafne jest zdaniem organu zapatrywanie jakoby do komorników sądowych zastosowanie miał mieć art. 81 ust 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przepis ten jest bowiem stosowany jedynie do tych osób prowadzących pozarolniczą prowadzących pozarolniczą działalność, które nie zostały wskazane w art. 81 ust. 2, 2e i 2z ustawy.

(decyzja w aktach ZUS)

T. M. złożył odwołanie od ww. decyzji wnosząc o jej zmianę i ustalenie, iż miesięczne podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne za miesiące od stycznia do grudnia 2022 roku oraz od stycznia do października 2024 roku oraz na przyszłość wynoszą kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego, wyłącznie z wypłatami z zysku ogłaszanego przez Prezesa GUS w Monitorze Polskim, a ponadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.

Wydanej decyzji zarzucił: 1) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że komornicy sądowi prowadza działalność gospodarczą, podczas gdy komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym, który jest powołany do wykonywania orzeczeń sądowych oraz innych czynności określonych w ustawach, posiadającym w tym zakresie władcze kompetencje wobec innych podmiotów – nie jest więc przedsiębiorcą, 2) naruszenie norm art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, oraz 3) art. 81 ust. 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych poprzez jego niezastosowanie.

(odwołanie – k. 3-9)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, tj. w kwocie 5400 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. W uzasadnieniu pozwany podtrzymał w całości argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie -k. 31-40)

Pismem z dnia 24 marca 2025 roku pełnomocnik organu rentowego podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wnosząc o oddalenie odwołania.

(pismo z 24.03.2025r k. 98-103)

Na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie z 2.04.2025 r. pełnomocnicy stron podtrzymali dotychczasowe stanowiska w sprawie. (e-prot. z 2.04.2025 r.: 00:00:17, 00:06:13)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. M. jest (...).

(bezsporne)

Wnioskodawca z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej złożył dokumenty rozliczeniowe za miesiące od stycznia 2022 r. do grudnia 2023 r., w których wskazał formę opodatkowania – zasady ogólne podatek liniowy, a od stycznia 2024 r. formę opodatkowania – bez formy opodatkowania.

(bezsporne)

Wnioskodawca w okresie od stycznia do grudnia 2022 roku obliczył i rozliczył składki na ubezpieczenie zdrowotne podając formę opodatkowania – zasady ogólne (podatek liniowy).

(bezsporne)

W wyżej wymienionym okresie wnioskodawca rozliczył składki na ubezpieczenie zdrowotne wskazując ich miesięczny podstawy na kwoty: za styczeń 2022 r.– 4.665,78zł, za luty 2022 r.– 29.774,60zł, za marzec 2022 r.– 31.498,31zł, za kwiecień 2022 r.– 35.685,99zł, za maj 2022 r.– 45.014,42zł, za czerwiec 2022 r.- 43.198,18zł, za lipiec 2022 r.– 35.643,65zł, za sierpień 2022 r.– 40.479,66zł, za wrzesień 2022 r.– 46.258,19zł, za październik 2022 r.– 30.010,00zł, za listopad 2022 r.– 30.010,00zł, za grudzień 2022 r.– 14.121,00zł.

(bezsporne)

W dniu 24.07. 2024 r. wnioskodawca złożył korektę dokumentów rozliczeniowych za rok 2022, w której dokonał zmiany formy opodatkowania z „zasad ogólnych - podatek liniowy” na „bez formy opodatkowania” oraz obliczył i rozliczył składki na ubezpieczenie zdrowotne od miesięcznych podstaw wymiaru w wysokości za okres od stycznia do grudnia 2022 r. 6221,04 zł

(bezsporne)

Z uwagi na powyższe organ rentowy wszczął postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia dla wnioskodawcy jako komornika sądowego miesięcznych podstaw wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia zdrowotne za okres styczeń 2022 r.– grudzień 2024 r. powiadamiając o tym wnioskodawcę pismem z 4.11.2024 r.

(bezsporne, zawiadomienie k. 2-3 akt ZUS)

7.11.2024 r. wnioskodawca za pośrednictwem (...) przesłał PIT-36L za 2022 r., z którego wynika przychód w wysokości 771288,14 zł, koszty uzyskania przychodu 444207,95 zł, dochód w wysokości 327080,19 zł. Ponadto wnioskodawca przesłał zapisy w buforze za okres od 1 stycznia do 31 października 2024 r., z których wynika, że odwołujący osiągnął: w styczniu przychód 77504,99 zł, koszty 38137,41 zł, w lutym przychód 89240,40 zł, koszty 35282,10 zł, w marcu przychód 81238,78 zł, koszty 37686,99 zł, w kwietniu przychód 86812,40 zł, koszty 35149,11 zł, w maju przychód 78397,08 zł, koszty 39176,89 zł, w czerwcu przychód 79578,86 zł, koszty 37967,44 zł, w lipcu przychód 70372,01 zł, koszty 36203,72 zł, w sierpniu przychód 104953,53 zł, koszty 36094,51 zł, we wrześniu przychód 93473,59 zł, koszty 43108,85 zł, w październiku przychód 101187,95 zł, koszty 38164,72 zł.

(bezsporne, zapisy w buforze k. 7 akt ZUS, zeznania podatkowe k. 8- 12 akt ZUS)

Po zakończeniu postępowania administracyjnego ZUS powiadomił o tym wnioskodawcę pismem z 19.11.2024 r. informując go o możliwości zapoznania się z całością zgromadzonego materiału i przed wydaniem decyzji możliwości wypowiedzenia się co do zgromadzonych dowodów w terminie 7 dni.

(bezsporne, zawiadomienie k. 13 akt ZUS)

6.12.2024 r. wnioskodawca za pośrednictwem (...) dodatkowo złożył podatkową księgę przychodów i rozchodów za miesiąc grudzień 2023 r., z której wynika przychód (...),84 ł, a koszty 42395,95 zł.

(bezsporne, a nadto podatkowa księga przychodów i rozchodów k. 17-19 akt ZUS)

W dniu 11.12.2024 r. ZUS (...) Oddział w Ł. wydał zaskarżoną w n/n postępowaniu decyzję.

(decyzja k. 19-21 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów z akt rentowych, albowiem sama wiarygodność i prawdziwość powołanych dokumentów nie była kwestionowana przez strony. Nie ulega przy tym wątpliwości, że spór w niniejszej sprawie miał charakter prawny przy bezspornych okolicznościach faktycznych niezbędnych do jego rozstrzygnięcia. Sąd oddalił zatem wniosek pełnomocnika wnioskodawcy na podstawie art. 235 [2] par. 1 pkt 5 k.p.c. o przesłuchanie wnioskodawcy w charakterze strony, albowiem dowód ten jedynie zbędnie przedłużyłby postępowanie w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przypomnieć należy, iż zgodnie z art. 33 ust. 1-3 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (tekst jedn. t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1458), komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej. Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

W związku z powyższym uznać należy, iż do sytuacji komornika zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226, 232, 854, 858, 859 i 863), ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 497, 863 i 1243) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 146, 858 i 1222), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Należy również zauważyć, że pojęcie osoby prowadzącej działalność gospodarczą jest pojęciem innym niż osoby prowadzącej pozarolniczą działalność. Jeżeli ustawodawca w art. 33 ust. 3 powołanej ustawy odsyła do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, to oznacza, że odsyła do osób, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej.

Warto nadmienić w tym kontekście, że wnioskodawca jako komornik sądowy nie podlega wpisowi do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej. Z punktu widzenia podatkowego komornik sądowy traktowany jest jako osoba osiągająca przychód, jakim jest przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 10 ust. 1 punkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odwołująca nie jest zatem podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust 2 ustawy.

Nie ulega wątpliwości, iż od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która m.in. składkę zdrowotną uzależnia od tego, w jaki sposób osoby prowadzące działalność ustalają podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z art. 79a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 146) składka na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1, 3, 4, 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców opłacających podatek dochodowy na zasadach wymienionych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym stanowi 4,9% podstawy wymiaru, jednak nie mniej niż kwota odpowiadająca 9% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, w przypadku składki obliczonej od miesięcznej podstawy jej wymiaru, iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym, o którym mowa w art. 81 ust. 2 i minimalnego wynagrodzenie obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczonej od rocznej podstawy jej wymiaru. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1 opłaca w tym samym roku kalendarzowym podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30ca opodatkowanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście powyższych unormowań rozważeniu podlega krąg podmiotowy wskazany w art. 8 ust. 6 pustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:

1.  osobę prowadzącą pozarolniczą działalności gospodarczej na podstawie przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych z wyjątkiem ust. 6a,

2.  twórcę i artystę,

3.  osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu,

4.  wspólnika jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej,

5.  akcjonariusza prostej spółki akcyjnej wnoszącego do spółki wkład, którego przedmiotem jest świadczenie pracy lub usług,

6.  komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej,

7.  osobę prowadzącą szkołę publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie ustawy – Prawo oświatowe.

W art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, podstawę wymiaru składki dla osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej oraz art. 18 ust. 1 ustawy o przedsiębiorcach opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 29, 30c lub 30ca ustawy podatkowej, stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętym przychodem a poniesionymi kosztami uzyskania przychodu, co nie ma zastosowania do wnioskodawcy.

Komornicy nie mieszczą się w żadnej z wymienionych w art. 81 ust. 2 grup, nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej albowiem bezspornie nie wykonują wolnego zawodu, nie są wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności oraz wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, ani nie są osobami prowadzącymi publiczną lub niepubliczną szkołę. Jedynie z punktu widzenia istnienia tytułu ubezpieczenia komornicy sądowi traktowani są jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Komornicy sądowi nie mieszczą się również w żadnej z grup wymienionych w art. 81 ust. 2e – nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej: nie wykonują wolnego zawodu, nie są wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności oraz wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, ani nie są osobami prowadzącymi publiczną lub niepubliczną szkołę. Do wnioskodawcy nie ma także zastosowania opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, gdyż wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym.

Idąc dalej stwierdzić należy, iż komornicy nie mieszczą się także w żadnej z grup wymienionych w art. 81 ust. 2z a więc nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1, 3 ustawy systemowej, skoro nie wykonują wolnego zawodu.

Komornicy nie mieszczą się również w grupie wymienionej w art. 81 ust. 2zaa – nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 2 ustawy systemowej i opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 29, 30c lub 30ca ustawy podatkowe – nie wykonują bowiem wolnego zawodu.

W ocenie Sądu Okręgowego biorąc pod uwagę powyższe unormowania uznać należy, iż jeśli grono osób wymienionych w art. 8 ust. 6 ustawy systemowej pomniejszy się o krąg osób wskazanych w art. 81 ust.2, art. 81 ust. 2e, art. 81 ust. 2z i art. 81 ust. 2zza, to okaże się, że art. 81 ust. 2za odnosi się wyłącznie do akcjonariusza prostej spółki akcyjnej wnoszącego do spółki wkład, którego przedmiotem jest świadczenie pracy lub usług oraz komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej, do których skarżącej bezspornie zaliczyć nie można.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż brak podstaw do uznania, że komornicy sądowi powinni być traktowani z punktu widzenia ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej jak pozostałe osoby prowadzące działalność pozarolniczą, o których mowa w art. 81 ust. 2za.

Przepis art. 81 ust. 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stanowi bowiem, że dla pozostałych osób prowadzących działalność pozarolniczą, w tym osób współpracujących z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą, podstawą wymiaru miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne będzie kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedzającego, włącznie z wpłatami z zysku, ogłoszonego przez Prezesa GUS w Monitorze Polskim.

W ocenie Sądu Okręgowego aktualność zachowuje pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 stycznia 2018 r., iż komornik sądowy płaci składki na ubezpieczenie społeczne za siebie jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą (por. wyrok SN z 21 stycznia 2016 r., III UK 60/15, niepubl.). Literalna wykładnia przepisu art. 33 ustawy z 22 marca 2018 r. o komornikach wskazuje wprost, że komornika traktuje się jako osobę prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na potrzeby ubezpieczeń społecznych nie na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy systemowej, ale wprost na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach. W konsekwencji komornika - na potrzeby ubezpieczeń społecznych - potraktowano jako podmiot spełniający definicję określoną w pkt 1 art. 8 ust. 6 tej ustawy. Komornik nie jest przy tym definiowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców i nie musi spełniać przesłanek tej ustawy, do których odsyła pkt 1 art. 8 ust. 6. To sama ustawa o komornikach na potrzeby ubezpieczeń społecznych wprowadza fikcję prawną i przypisuje komornikowi status osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą (por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 13 września 2023 r., XXI U 72/23, niepubl.).

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż na potrzeby ubezpieczeń społecznych komornik ma obowiązek opłacać składki na ubezpieczenie zdrowotne jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej. Tym samym podstawę ustalenia wymiaru składki określa zasadniczo art. 81 ust. 2 ustawy zdrowotnej. Komornik sądowy nie wypełnia tym samym dyspozycji art. 81 ust. 2za, gdyż nie jest traktowany jako pozostała osoba prowadząca działalność pozarolniczą (a więc nie pozarolniczą działalność gospodarczą) wymieniona w art. 8 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis art. 81 ust. 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej mógłby mieć zastosowanie do komornika sądowego tylko wtedy, gdyby należał do jednej z wyżej wymienionych grup podmiotów i jednocześnie nie należał do grupy podmiotów wymienionych w art. 81 ustawy świadczeniowej.

Stwierdzić również należy, że przepis art. 81 ust 2za nie ustanawia jakiejś nowej kategorii działalności gospodarczej niewymienionej w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej . Natomiast podleganie przez komornika ubezpieczeniom społecznym (art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej), a poprzez to ubezpieczeniom zdrowotnym (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit c) nie wynika z faktu prowadzenia przez komornika pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz z tego, że zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych do komorników stosuje się przepisy ustawy z dnia 13.10.1998 o systemie ubezpieczeń społecznych dotyczących osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Jedynie na marginesie wskazać należy, iż komornicy powszechnie korzystają z ulgi na start określonej w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na zasadach preferencyjnych przewidzianych dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, oraz korzystali z przywilejów wynikających z „tarczy A.” - ustawa z dnia 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) 19 , innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U z 2020 poz. 374 ze zm.) zastrzeżonych właśnie dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Również ta okoliczność wyklucza możliwość przyjęcia, aby w przypadku składki na ubezpieczenie zdrowotne komorników była ona liczona odmiennie niż dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Komornik sądowy nie może być traktowany dla potrzeb zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na zasadach preferencyjnych przewidzianych dla osób prowadzących działalność gospodarczą, jak również dla potrzeb korzystania z przywilejów wynikających z tarczy, jak osoba prowadząca tą działalność, zaś w przypadku zapłaty składek na ubezpieczenie zdrowotne odmiennie. Jak słusznie zauważył organ rentowy, gdyby komornicy mieli opłacić składkę na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach przewidzianych w art. 81 ust. 1, 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych to należałoby uznać, iż nie mają oni zarówno prawa do skorzystania z możliwości opłacenia składek na ubezpieczenie na zasadach preferencyjnych jak i przywilejów wynikających z tarcz antykryzysowych.

Warto także zauważyć, że skoro wnioskodawca, będąc (...), będąc zgłoszonym dla potrzeb podlegania ubezpieczeniom społecznym i zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne i w konsekwencji na ubezpieczenie zdrowotne nie powinien być traktowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, to niejasnym jest z jakich względów zgłosił się on do ubezpieczeń jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność z kodem 0510 i pierwotnie rozliczył składki zgodnie z obecnym stanowiskiem organu rentowego. Jeżeli więc skarżący uważa, że kody tytułów do ubezpieczeń, z którymi zgłosił się do ubezpieczeń są nieprawidłowe, a których, co istotne, do dzisiaj nie zmienił, to należy uznać, że organ prawidłowo zakwalifikował skarżącego.

Reasumując powyższe okoliczności uznać należy, iż do komornika sądowego nie może znaleźć zastosowania art. 81 ust. 2za powołanej ustawy, zgodnie z którym podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego włącznie z wypłatami z zysku. Biorąc pod uwagę okoliczność iż wnioskodawca podlega opodatkowaniu według zasad ogólnych - podatek liniowy i opłacał składki według tych zasad nie sposób dojść do przekonania, iż ustalone przez ZUS podstawy ich wymiaru były nieprawidłowe, zaś złożone korekty w tym zakresie nie mają żadnych podstaw prawnych.

W związku z powyższym odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98§1 i 1 ¹ k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 1935) zasądzając od skarżącego jako strony przegrywającej n/n proces w całości na rzecz ZUS jako strony wygrywającej kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, razem z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.