Treść orzeczenia VIII U 267/16 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

VIII U 267/16 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2016-08-29

Sygn. akt VIII U 267/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie przepisów art.114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił T. P. prawa do ponownego wysokości świadczenia. W treści decyzji organ rentowy wskazał ,że wnioskodawczyni nie wskazała nowych dokumentów mających wpływ na zmianę wysokości jego świadczenia.

/decyzja k.135/136 plik I akt ZUS/

W dniu 20 stycznia 2016 r. uznając powyższą decyzję za krzywdzącą T. P. złożyła odwołanie. Skarżąca wskazała , że w całym okresie jej zatrudnienia w (...) (...) ( obecnie (...) S.A.) otrzymywała nagrody kwartalne z zysku , a były one wyszczególniane na listach płac. T. P. podniosła , że sytuacja finansowa firmy była korzystna i zakład pracy co kwartał wypłacał swoim pracownikom premię kwartalną w wysokości około jednej pensji. Wnioskodawczyni zaznaczyła także ,iż zgodnie z jej wiedzą, od nagród jakie otrzymywali pracownicy odprowadzano stosowne składki do ZUS , a zatem nie wydaje się wiarygodne ,iż jedynie od otrzymanych przez nią nagród nie odprowadzano należnych składek. T. P. podniosła również , że za lata 1974 – 1976 błędnie ustalono jej wynagrodzenie , gdyż nie uwzględniono podwyżek zaszeregowania i faktycznej wysokości premii oraz nagród z zysku, na co wskazuje analiza tabeli wynagrodzeń.

/odwołanie - k. 2-3/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., w odpowiedzi na odwołanie , która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 8 lutego 2016 r., wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy podkreślił , że wnioskodawczyni od 9 lutego 2001 r. pobiera emeryturę , a jej wysokość ustalono z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 75,77 % z 10 lat tj. 1982 – 1999. Po uwzględnieniu dodatkowego składnika wynagrodzenia za 1982 r. wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj.1982 – 1991 wyniósł 76,42%. Przy ustalaniu wysokości świadczenia przyjęto najkorzystniejszy wariant. W ocenie organu rentowego wnioskodawczyni nie przedstawiła żadnych nowych dowodów pozwalających na ponowne ustalenie wysokości emerytury.

/odpowiedź na odwołanie k.9-9 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona T. P. urodziła się w dniu (...) Ma wykształcenie podstawowe. Nie ma wyuczonego zawodu

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 5 lutego 2001 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał T. P. emeryturę od 9 lutego 2001 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie , które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1982 r. do grudnia 1991 r. , a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 75,77%. Podstawa wymiaru wynosząca 1 167,01 zł., została obliczona przez pomnożenie wskaźnika podstawy wymiaru 75,77% przez 1 540,20 zł tj. kwotę bazową.

/decyzja - k.24 plik I akt ZUS/

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury T. P. przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1982 r. do grudnia 1991 r.:

- za rok 1982 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 96 748,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 69,32 %.

- za rok 1983 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 125 098,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 72,02 %.

- za rok 1984 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 142 595,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 0565,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 70,57 %.

- za rok 1985 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 162 291,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 240 060,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 67,60 %.

- za rok 1986 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 188 001,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289 140,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 65,02 %.

- za rok 1987 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 289 028,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350 208,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 82,53 %.

- za rok 1988 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 503 931,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 637 080,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 79,10 %.

- za rok 1989 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 2 297 166,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 2 481 096,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 92,59 %.

- za rok 1990 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 10 540 540,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 12 355 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 85,31 %.

- za rok 1991 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 15 637 400,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 21 240 000,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 73,62 %.

Suma wyniosła 757,68%

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru stanowiący stosunek sumy wskaźników z poszczególnych lat kalendarzowych do liczby lat wyniósł 75,77 % ( 757,68% : 10).

/wyliczenia ZUS k.22 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 12 lutego 2001 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił, od dnia 9 lutego 2001 r. T. P., w podstawie wymiaru, dodatkowy składnik wynagrodzenia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie , które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1982 r. do grudnia 1991 r. , a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 76,42%. Podstawa wymiaru wynosząca 1 177,02 zł została obliczona przez pomnożenie wskaźnika podstawy wymiaru 76,42% przez 1 540,20 zł tj. kwotę bazową.

/decyzja - k.41 plik I akt ZUS/

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury T. P. przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1982 r. do grudnia 1991 r.:

- za rok 1982 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 100 661,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 72,12 %.

- za rok 1983 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 128 794,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 74,15 %.

- za rok 1984 podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wyniosła 145 826,00 zł co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 0565,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 72,17 %.

Suma wyniosła 757,68%

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru stanowiący stosunek sumy wskaźników z poszczególnych lat kalendarzowych do liczby lat wyniósł 76,42 % ( 764,21% : 10).

/wyliczenia ZUS k.40 plik I akt ZUS/

W okresie od 24 września 1974 r. do 30 czerwca 1993 r. T. P. zatrudniona była w (...) Zakładach (...) w Ł. (obecna nazwa (...) S.A.) w pełnym wymiarze czasu pracy.

/świadectwo pracy k.7 plik I akt ZUS/

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie pracy wnioskodawczyni otrzymała wynagrodzenie , uwidocznione w angażach:

- od dnia 24 września 1974 r. powierzono jej obowiązki pracownicze montera- pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 10,50 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 czerwca 1976 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 13,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 kwietnia 1979 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 14,50 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1980 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg IV tabeli płac tj. 15,60 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 października 1980 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg V tabeli płac tj. 17,30 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1981 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg VI tabeli płac tj. 19,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1982 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg zakładowej tabeli płac tj. 29,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1984 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg 9 szczebla wynagrodzenia tj. 63,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 lutego 1986 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg 11 szczebla wynagrodzenia tj. 67,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 października 1986 r. powierzono jej obowiązki pracownicze pakowaczki i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VI-tą grupą zaszeregowania osobistego wg 13 szczebla wynagrodzenia tj. 72,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 lipca 1987 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VII - mą grupą zaszeregowania osobistego wg 13 szczebla wynagrodzenia tj. 77,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 listopada 1987 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VII - mą grupą zaszeregowania osobistego wg 5 szczebla wynagrodzenia tj. 80,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 marca 1988 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VIII-mą grupą zaszeregowania osobistego wg 4 szczebla wynagrodzenia tj. 135,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1988 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VIII-mą grupą zaszeregowania osobistego wg 7 szczebla wynagrodzenia tj. 150,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 listopada 1988 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VIII-mą grupą zaszeregowania osobistego wg 13 szczebla wynagrodzenia tj. 190,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 kwietnia 1989 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VIII-mą grupą zaszeregowania osobistego wg 4 szczebla wynagrodzenia tj. 230,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 sierpnia 1989 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z VIII-mą grupą zaszeregowania osobistego wg 8 szczebla wynagrodzenia tj. 730,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 października 1989 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 1 800,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 stycznia 1990 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 1 800,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 maja 1990 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 2 750,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 września 1990 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 3 350,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 stycznia 1991 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 4 450,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 listopada 1991 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 6 800,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 stycznia 1992 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 8 200,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

- od dnia 1 kwietnia 1993 r. powierzono jej obowiązki pracownicze kontrolera jakości wyrobów pod niebieskim światłem i przyznano jej wynagrodzenie zgodnie z IX-tą grupą zaszeregowania osobistego tj. 10 660,00 zł za godzinę pracy plus premię regulaminową.

/angaże w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.14/

Podczas zatrudnienia wnioskodawczyni w ww. zakładzie pracy jej wynagrodzenie przedstawiało się następująco :

- rok 1974 – 6 888,00 zł

- rok 1975 – 25 764,00 zł

- rok 1976 – 29 388,00 zł

- rok 1977 – 37 011,00 zł

- rok 1978 – 36 234,00 zł

- rok 1979 – 39 388,00 zł

- rok 1980 – 43 697,00 zł plus zasiłek opiekuńczy w kwocie 2 531,00 zł

- rok 1981 – 61 425,00 zł plus zasiłek opiekuńczy w kwocie 1 695,00 zł

- rok 1982 – 96 748,00 zł plus zasiłek opiekuńczy w kwocie 3 913,00 zł

- rok 1983 – 125 098 zł plus zasiłek opiekuńczy w kwocie 3 696,00 zł

- rok 1984 – 142 595,00 zł plus zasiłek opiekuńczy w kwocie 3 231,00 zł

- rok 1985 – 162 291,00 zł

- rok 1986 – 188 001,00 zł

- rok 1987 – 289 028,00 zł

- rok 1988 – 503 931,00 zł

- rok 1989 – 2 297 166,00 zł

- rok 1990 – 10 540 540,00 zł

- rok 1991 – 15 637 400,00 zł

- rok 1992 – 22 024 200,00 zł

- rok 1993 – 14 021 700,00 zł

/zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.35 -36 plik I akt ZUS/

T. P., w związku ze świadczoną pracą, otrzymywała premie kwartalne w różnej wysokości , przy czym nie jest możliwe określenie kwot tych premii. Wnioskodawczyni nie dysponuje regulaminem wynagradzania oraz premiowania, obowiązującym w zakładzie pracy.

/zeznania świadka T. G. min. 00:09:39 – 00:14:00 oraz zeznania wnioskodawczyni min.00:21:47 – 00:22:06 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:01:40 – 00:08:47 płyta CD k.44/

Po weryfikacji list płac za lata 1977 – 1992 i przyjęciu kwot z nich wynikających wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia w ynosiłby z 10 lat 75,12 % , a z 20 lat 68,91 %.

/pismo procesowe organu rentowego k.18/

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na dokumentacji z akt organu rentowego oraz dostarczonej dokumentacji osobowej wnioskodawczyni, uznając ją za wiarygodną i wystarczającą dla poczynienia przedmiotowych ustaleń. Podkreślić należy , że dokumentacja ta nie pozwoliła podważyć ustaleń dokonanych przez organ rentowy , gdyż wyliczony hipotetycznie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia okazał się niższy od przyjętego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Również z zeznań wnioskodawczyni oraz świadka nie sposób przyjąć innych kwot wynagrodzeń , gdyż ani wnioskodawczyni , ani świadkowie - nie wskazali w zeznaniach, ile dokładnie wynosiła otrzymywana przez wnioskodawczynię premia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Wskazać należy , że na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015 , poz. 748) wysokość świadczeń emerytalno – rentowych ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na ich wysokość.

Na mocy art. 111 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, możliwe jest ponowne obliczenie wysokości emerytury lub renty od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15 ustawy, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Ustęp 2 tego samego przepisu stanowi, iż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

W myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1. oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2. oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach,
z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3. oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4. mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

Zgodnie z § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i (Dz. U. Nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana tu regulacja, wyrażona także w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10 poz. 49 ze zm.) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak m. in. SN w wyroku z 25.07.1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324 a także SA w Warszawie wyrok z dnia 4.03.1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7 SA w Rzeszowie z dnia 27.06.1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy SA w Białymstoku III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Należy podkreślić, iż Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe.

Podnieść należy , że Sąd musi , w każdej sprawie zachować przymiot obiektywnego arbitra, nie może być rzecznikiem interesów jednej ze stron, oczywiście u uwzględnieniem uprawnienia , wynikającego z art. 5 k.p.c , co , w przedmiotowej sprawie Sąd czynił (zarządzenie z dnia 26.02.2016r. k. 11, zarządzenie k z dnia 23.03.2016r. k. 15) dążąc do uzyskania środków dowodowych, pozwalających na udowodnienie okoliczności podniesionych przez wnioskodawczynię, mając także na względzie dyspozycję art. 232 k.p.c.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) /por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996r., sygn. akt I CKU 45/96, opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, opubl. OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662/.

Wskazać należy ,że w niniejszej sprawie nie zgromadzono dowodów , które w jakikolwiek sposób pozwoliłyby zakwestionować ustalenia poczynione przez organ rentowy. Wprawdzie następca prawny zakładu pracy wnioskodawczyni dostarczył dokumentację pracowniczą będącą w jego dyspozycji , ale co istotne z dokumentacji tej nie wynika ile konkretnie wynosiła wypłacana wnioskodawczyni premia kwartalna. Także same twierdzenia wnioskodawczyni jak i świadka (w sytuacji braku regulaminu odnoszącego się do kwestii premiowania) nie mogły podważyć ustaleń organu rentowego.

Ponieważ wnioskodawczyni nie udowodniła okoliczności leżących u podstaw odwołania, na podstawie art. 477¹⁴§ 1 kpc, Sąd Okręgowy odwołanie oddalił i orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.

Dodano: 6 września 2016, Opublikował(a): Iwona Swaczyna
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Osoba, która wytworzyła informację: Barbara Kempa
Data wytworzenia informacji: 29 sierpnia 2016