Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 grudnia 2022 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił H. B. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2022 r. poz. 933).

W uzasadnieniu wskazano, że z posiadanych przez KRUS dokumentów wynika, że ubezpieczona legitymuje się okresami zatrudnienia poza rolnictwem: od 06.07.1968 r. do 31.08.1973 r.; od 24.09.1973 r. do 30.06.1979 r.; od 02.11.1979 r. do 24.04.1984 r.; okresem pracy w gospodarstwie rolnym rodziców: od 28.07.1964 r. do 05.07.1968 r. oraz okresami pracy we własnym gospodarstwie i podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu od 30.04.1975 r. do 31.12.1994 r. i od 01.10.2004 r. do 30.09.2007 r.

Ponadto ubezpieczona ma ustalone prawo do emerytury w ZUS od dnia 28.07.2008 r. ZUS do ustalenia prawa do emerytury zaliczył okresy zatrudnienia: od 06.07.1968 r. do 31.08.1973 r.; od 24.09.1973 r. do 30.06.1973 r., od 02.11.1979 r. do 31.03.1984 r., od 01.04.1984 r. do 24.04.1984 r. oraz okresami podlegania ubezpieczeniu rolniczemu od 01.01.1986 r. do 31.12.1994 r., zatem okresów tych nie można uwzględnić przy ustalaniu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Wobec powyższego do ustalenia prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy można przyjąć okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 28.07.1964 r. do 05.07.1968 r. oraz okresy pracy we własnym gospodarstwie i opłacania składek na ubezpieczenie rolnicze od 30.04.1975 r. do 31.12.1985 r. oraz od dnia 01.10.2004 r. do 30.09.2007 r. w łącznym wymiarze 17 lat, 8 miesięcy i 8 dni.

Ponieważ ubezpieczona nie posiada wymaganego okresu ubezpieczenia określonego w art. 21 ust 1 i 1a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, który można by uwzględnić przy rozpatrywaniu uprawnień do renty rolniczej, ZUS odmówił jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 170 załączonych do sprawy akt KRUS)

Odwołanie od w/w decyzji wniosła H. B. zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2022 r. poz. 933) przez odmowę przyznania jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazała, że w jej ocenie, wbrew twierdzeniom KRUS, posiada okres ubezpieczenia uprawniający ją do przyznania renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni wniosła także o ustanowienie na jej rzecz pełnomocnika z urzędu.

(odwołanie – k. 3-4)

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału (...) w Ł. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji wskazując, że ubezpieczona nie spełnia warunków do przyznania renty rolniczej, tj. art. 21 ust 1, 1a, 2 pkt 5 oraz ust 8 i 9 ustawy o ubezpieczeniu społecznemu rolników.

(odpowiedź na odwołanie – k. 10-11 verte)

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2023 roku tutejszy sąd ustanowił dla wnioskodawczyni profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego.

(postanowienie – k. 12)

W piśmie z dnia 17 maja 2023 roku profesjonalny pełnomocnik poparł złożone przez wnioskodawczynię odwołanie zaskarżając decyzję KRUS z dnia 30.12.2022 r. w całości i zarzucając jej naruszenie:

- art. 21 ust. 1a w zw. z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników poprzez jego błędne niezastosowanie i nieprzyznanie ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy pomimo spełnienia wszystkich przesłanek, w tym podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez co najmniej 25 lat;

- art. 20 ust. 2 ustawy poprzez jego bezzasadne zastosowanie w przedmiotowej sprawie i przyczyn niewliczenia do okresu, od którego zależy prawo do renty rolniczej ubezpieczonego okresów pracy w rolnictwie i podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, tj. od dnia 01.01.1986 r. do 31.12.1994 r. pomimo braku przesłanek do tego.

Wobec powyższego wniesiono o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie wnioskodawczyni prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników od daty wskazanej we wniosku o przyznanie prawa do renty rolniczej oraz zasądzenie od KRUS na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawczyni udowodniła staż co najmniej 25 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, bowiem wykazała okres podlegania ubezpieczeniu w wysokości 26 lat 8 miesięcy i 10 dni. Pełnomocnik podniósł, że w swojej decyzji Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia społecznego bezzasadnie zastosował w przedmiotowej sprawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, co spowodowało niewliczenia do okresu, od którego zależy prawo do renty rolniczej ubezpieczonego okresów pracy w rolnictwie i podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, tj. od dnia 01.01.1986 r. do 31.12.1984 r. pomimo braku przesłanek do tego. Zdaniem ubezpieczonej Prezes KRUS bezpodstawnie odmówił uwzględnienia okresu jej pracy w rolnictwie od 1.01.1986 r. do 31.12.1994 r.

(pismo – k. 23-25)

Na rozprawie w dniu 25 lipca 2023 roku pełnomocnik wnioskodawczyni nie zakwestionował okoliczności, że gdyby ZUS nie zaliczył wnioskodawczyni okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników to nie mogłaby ona uzyskać świadczenia z ZUS.

(oświadczenie – rozprawa z dnia 25 lipca 2023 roku e-protokół (...):03:36 – 00:05:43 – płyta CD – k. 57)

Na rozprawie w dniu 25 lipca 2023 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego z urzędu według norm przepisanych wnosząc jednocześnie o zwiększenie zwrotu kosztów o kwotę 54.50 zł – koszty przesyłek. Natomiast pełnomocnik KRUS wniósł o oddalenie odwołania.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 25 lipca 2023 roku e-protokół (...):06:34 – 00:09:00 – płyta CD – k. 57, pismo – k. 58, dokumenty – k. 59-63)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

H. B. urodziła się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

W dniu 22 lipca 2022 roku (data wpływu do KRUS: 25.07.2022 r.) wnioskodawczyni złożyła do KRUS zażalenie, które uzupełniła w dniu 29.08.2022 r. wnioskiem o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

(zażalenie – k. 133, wniosek – k. 138-140 załączonych do sprawy akt KRUS)

Do w/w wniosku ubezpieczona dołączyła kwestionariusz dotyczący podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników oraz okresów podlegających zaliczeniu do tego ubezpieczenia, w którym wskazała następujące informacje:

- od 16-go roku życia do 20-ego roku - praca w gospodarstwie rolnym,

- od 08.1968 r. do 24.04.1984 r. - praca w ZUS,

- od 1984 r. do 1986 r. - praca w gospodarstwie rolnym,

- od 1986 r. do 1994 r. - praca w gospodarstwie rolnym, opłacone składki KRUS,

- od 2004 r. do 2007 r. - opłacone składki KRUS.

(kwestionariusz – k. 141-141 verte załączonych do sprawy akt KRUS)

Wnioskodawczyni podlegała ubezpieczeniu społecznemu rolników:

- 01.01.1983-31.12.1994,

- 01.11.2004- 30.09.2007.

(zaświadczenie dotyczące okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, okresów podlegających zaliczeniu oraz wysokości opłaconych składek – k. 145-148 załączonych do sprawy akt KRUS)

Pismami z dnia: 11.08.2022 r., 12.09.2022 r. organ rentowy zwrócił się do ZUS z wnioskiem o udostępnienie danych osobowych w zakresie podlegania wnioskodawczyni powszechnemu ubezpieczeniu społecznemu oraz ustalonego prawa do renty/emerytury z uwzględnieniem okresów zaliczonych do prawa, w tym okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników. KRUS zwrócił się również do ZUS o podanie informacji czy po wyłączeniu okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i pracy w gospodarstwie rolnym wnioskodawczyni spełniała nadal warunki do renty/emerytury.

(pisma – k.136, k. 144 załączonych do sprawy akt KRUS)

W piśmie z dnia 12.09.2022 r. organ rentowy wskazał, że ubezpieczona nie składała wniosku o kapitał początkowy, miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 1.03.2007 r. do 27.07.2008 r., okresy ubezpieczenia społecznego rolników od 1.01.1986 r. do 31.12.1994 r. były uwzględnione przy ustalaniu prawa do renty. Od 28.07.2008r. wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury. Przy ustalaniu prawa do emerytury okresy ubezpieczenia społecznego rolników są doliczone do wysokości pobieranego świadczenia jako zwiększenie z tytułu opłacania składek na FUS. Przy ustalaniu prawa do emerytury i renty ubezpieczonej zostały uwzględnione okresy zatrudnienia składkowe:

- od 6.07.1968 r . do 31.08.1973 r.;

- od 24.09.1973 r. do 30.06.1979 r.;

- od 02.11.1979 r. do 31.03.1984 r. (43 miesiące);

- od 01.04.1984 r. do 24.04.1984 r.

(pismo – k. 149-150 załączonych do sprawy akt KRUS)

W piśmie z dnia 21.12.2022 r. ZUS wskazał, że do uzupełnienia stażu zostały zaliczone okresy ubezpieczenia społecznego rolników wnioskodawczyni od 01.01.1986 r. do 31.12.1994r.

(pismo – k. 158 załączonych do sprawy akt KRUS)

W piśmie z dnia 21 grudnia 2022 roku ZUS wskazał, że do uzupełnienia wymaganego do przyznania emerytury okresu ubezpieczenia wnioskodawczyni został zaliczony okres ubezpieczenia społecznego rolników od 01.01.1986 r. 31.12.1994 r.

(pismo – k. 167 załączonych do sprawy akt KRUS)

W dniu 30 grudnia 2022 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wydał zaskarżoną decyzję.

(decyzja – k. 170 załączonych do sprawy akt KRUS)

Z pisma ZUS z dnia 12 czerwca 2023 roku wynika, że przy ustalaniu prawa do emerytury ubezpieczonej zostały zaliczone następujące okresy:

- 06.07.1968 – 31.08.1973 – zatrudnienie;

- 24.09.1973 – 30.06.1979 – zatrudnienie;

- 02.11.1979 – 24.04.1984 – zatrudnienie;

- 01.01.1986 – 31.12.1994 – podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników.

(pismo – k.37)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte w załączonych do akt sprawy aktach KRUS, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron, brak więc było jakichkolwiek podstaw do ich kwestionowania z urzędu. W treści pisma procesowego z dnia 28 czerwca 2023 roku pełnomocnik wnioskodawczyni wskazywała na rozbieżności występujące pomiędzy zaświadczeniem ZUS uzyskanym przez nią, a dotyczącym okresów podlegania przez wnioskodawczynię ubezpieczaniu społecznemu rolników, okresów podlegających zaliczeniu oraz wysokości opłaconych składek, a zaświadczeniem ZUS opatrzonym datą 12 czerwca 2023 roku nadesłanym do sądu. Ostatecznie wątpliwości te zostały wyjaśnione na rozprawie w dniu 25 lipca 2023 roku. W związku z powyższym, spór w sprawie sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy skarżącej przysługuje prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w oparciu o art. 21 ust 1, 1a, 2 pkt 5 oraz ust 8 i 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.2023.0.208).

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych odwołanie nie jest zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Przedmiotem sporu w rozpoznawanej sprawie było prawo ubezpieczonej do renty rolniczej.

Warunki nabycia prawa do przedmiotowego świadczenia określa przepis art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.2023.0.208), w myśl którego renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres co najmniej 25 lat (art. 21 ust 1a).

Art. 21 ust. 2 ustawy stanowi, że warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej:

1) rok – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku do 20 lat;

2) 2 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 20 lat do 22 lat;

3) 3 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 22 lat do 25 lat;

4) 4 lata – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 25 lat do 30 lat;

5) 5 lat – jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat.

Przy ustalaniu okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu zgodnie z ust. 2 stosuje się odpowiednio art. 20 ust. 1 i 2. (ust. 3 w/w ustawy).

Według ust. 8 art. 21 ustawy - okres 5 lat, o których mowa w ust. 2 pkt 5, powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Przy tym dodatkowy warunek przypadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku rentowego lub przed dniem powstania niezdolności do pracy dotyczy wyłącznie okresu pięcioletniego, wymaganego od osób, u których niezdolność do pracy powstała powyżej 30 - ego roku życia (zob. III AUa 558/15 - wyrok SA Lublin z dnia 01-10-2015).

Art. 21 ust 9 tej ustawy stanowi, że przepisu ust. 8 nie stosuje się do ubezpieczonego, który podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres co najmniej 25 lat.

W myśl art. 20 ust. 1 w/w ustawy do okresów ubezpieczenia zalicza się okresy:

1) podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidulanych i członków ich rodzin w latach 1983-1990;

2) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, po ukończeniu 16. roku życia, przed dniem 1 stycznia 1983 r.;

3) od których zależy prawo do emerytury zgodnie z przepisami emerytalnymi.

Okresów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się do okresów ubezpieczenia, jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów (art. 20 ust. 2). Przepisy ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. (art. 20 ust. 3).

Tym samym na tle przytoczonych przepisów, aby nabyć prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy skarżąca, której wiek wynosi powyżej 30 lat (ur. (...)) winna wykazać się 5 letnim okresem podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu w okresie ostatnich 10 lat przed dniem złożenia wniosku o przyznanie renty rolniczej. Ponadto, w świetle przytoczonych przepisów, w przypadku braku wskazanych 5 lat w ostatnim 10-leciu, winna ona udowodnić staż co najmniej 25 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych jednoznacznie wynika, że odwołująca nie spełnia warunków do przyznania uprawnień do świadczenia rentowego bowiem w ostatnim 10 – leciu, liczonym wstecz od dnia złożenia wniosku o przyznanie prawa do renty rolniczej - 25.07.2022 r. tj. 24.07.2012 r. do 25.07.2022 r., nie udowodniła wymaganego okresu 5 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu. Takiemu ubezpieczeniu wnioskodawczyni podlegała do dnia 30.09.2007 r. Podkreślić należy także, że w świetle przytaczanego już art. 20 ust 2 w/w ustawy, ustalając uprawnienia do renty rolniczej nie mogą być zaliczone okresy, które zostały już zaliczone do świadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ze znajdującego się w aktach sprawy pisma ZUS z dnia 12 czerwca 2023 roku wynikało, że przy ustalaniu prawa do emerytury ubezpieczonej zostały zaliczone następujące okresy: 06.07.1968 – 31.08.1973 – zatrudnienie; 24.09.1973 – 30.06.1979 – zatrudnienie; 02.11.1979 – 24.04.1984 – zatrudnienie; 01.01.1986 – 31.12.1994 – podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników. Zatem o tym czy odwołująca ma wystarczający staż ubezpieczeniowy, uprawniający ja do nabycia prawa do renty rolniczej decydowało to, czy dysponuje ona innymi poza już zaliczonymi przez ZUS okresami, które dadzą się zakwalifikować jako okres podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu- rentowemu.

Powyższe stanowisko Sądu jest również ugruntowane w orzecznictwie, które wskazuje jasno, że „dokonanie przez ubezpieczonego wyboru co do zaliczenia okresu do okresu ubezpieczenia, od którego zależy prawo do emerytury lub renty w określonym systemie (pracowniczym lub rolniczym) uniemożliwia późniejsze zaliczenie tego samego okresu w innym systemie”. „Zakaz podwójnego uwzględniania okresów ubezpieczenia dotyczy jedynie tych okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, a więc okresów prawo to kształtujących” (patrz przykładowo wyroki: Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 maja 2022 r. III AUa 1786/21; Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 8 kwietnia 2021 r. III AUa 355/20; Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2020 r. III UK 170/19; Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 15 lipca 2020 r. III AUa 784/19)

Pełnomocnik wnioskodawczyni wywodziła, że Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia społecznego bezzasadnie zastosował w stosunku do niej art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, co spowodowało niewliczenia do okresu, od którego zależy prawo do renty rolniczej okresów pracy w rolnictwie i podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, tj. od dnia 01.01.1986 r. do 31.12.1994 r. Wbrew jednak twierdzeniom pełnomocnika skarżącej, co ostatecznie pełnomocnik skarżącej przyznała na rozprawie, gdyby ZUS nie zaliczył wnioskodawczyni okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników to nie mogłaby ona uzyskać świadczenia z ZUS. Tym samym do ustalenia prawa do emerytury przyznanej odwołującej przez ZUS od 28.07.2008 r. w/w okres został już zaliczony, a zatem nie mógł on zostać zaliczony ponownie przy ustalaniu uprawnienia do renty rolniczej.

Zgodnie z art. 3 k.p.c., strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody, zaś z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne

Wnioskodawczyni, na której zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodowy, nie udowodniła swojego roszczenia w tym zakresie. Stosownie bowiem do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Wskazać należy, iż nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. akt I CKU 45/96 (opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76). Podobnie, w wyroku z 7 października 1998 r., II UKN 244/98, OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662, Sąd Najwyższy stwierdził nawet, że od 1 lipca 1996 r. nastąpiło zniesienie zasady odpowiedzialności sądu za wynik postępowania dowodowego, także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Odwołująca się nie udowodniła innych okresów ubezpieczenia rolniczego poza wymienionymi w stanie faktycznym. W związku z powyższym wnioskodawczyni nie udowodniła stażu co najmniej 25 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu. Wykazała łącznie 17 lat 8 miesięcy i 8 dni tj.: 28.07.1964 do 05.07.1968 - praca w gospodarstwie rodziców, 30.04.1975 do 31.12.1985 - praca we własnym gospodarstwie rolnym, w tym okresy składkowe, 01.10.2004 do 30.09.2007 - podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników.

Okres zatrudnienia wnioskodawczyni poza rolnictwem tj.: 06.07.1968-31.08.1973, 24.09.1973-30.06.1979, 02.11.1979-24.04.1984 oraz okres pracy w rolnictwie i podlegania przez nią ubezpieczeniu społecznemu rolników od 01.01.1986 do 31.12.1994 nie mogły zostać uwzględnione, bowiem te zostały już zaliczone do prawa do emerytury w ZUS.

Reasumując powyższe rozważania należało uznać, że wnioskodawczyni nie spełnia ustawowych przesłanek o których mowa w art. 21 ust 1, 1a, 2 pkt 5 oraz ust 8 i 9 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników co skutkuje odmową przyznania jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Skoro wnioskodawczyni nie posiada wymaganego okresu ubezpieczenia emerytalno- rentowego pozwalającego jej na uzyskanie prawa do renty rolniczej, to bez wpływu pozostawała okoliczność ewentualnego uzyskania przez nią orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Podkreślić należy, że aby otrzymać to świadczenie – muszą być spełnione łącznie wszystkie warunki do jego nabycia.

Na tle przytoczonych okoliczności, nie ulega wątpliwości, że decyzja KRUS z dnia 30 grudnia 2022 roku jest prawidłowa.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., podlegało oddaleniu – punkt 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd przyznał ze Skarbu Państwa kasy Sądu Okręgowego w Łodzi radcy prawnemu E. A. kwotę 165,20 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Zgodnie z art. 22 ³ ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U.2022.0.1166), koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ponosi Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego, jeżeli przepis szczególny tak stanowi. Stosownie zaś do treści § 15 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2019.68) w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego oraz w sprawach dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym opłaty wynoszą 90 zł. Zgodnie zaś z § 4 ust.3 opłaty o których mowa w ust. 1 i 2 podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług. Z tych względów Sąd zwiększył należną kwotę o kwotę podatku VAT tj. o kwotę 20,70 zł. Zasądzając w/w kwotę sąd uwzględnił także wniosek pełnomocnika o jej zwiększenie o poniesione przez niego wydatki w łącznej kwocie 54,50 zł w związku z wysłaniem do sądu korespondencji.

A.B.