Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 grudnia 2014 roku w sprawie znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art.184 w zw. z art.32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz §2 i §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił S. W. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy uznał za udowodnione 27 lat 3 miesiące i 5 dni stażu sumarycznego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła pełnomocnik S. W.. Decyzję zaskarżyła w całości zarzucając naruszenie przepisów art.184 ustawy emerytalnej (Dz.U. z 2013 roku, poz.1440 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, nr 8 poz.43 ze zm.) poprzez nienależyte wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych i w konsekwencji nieustalenie, iż odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 roku osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat, w tym okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, wykonywany stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wynoszący co najmniej 15 lat.

Wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie S. W. emerytury z uwzględnieniem okresu zatrudnienia od 1 września 1971 roku do 30 listopada 1998 roku w warunkach szczególnych.

Na uzasadnienie żądania podała, iż S. W. według oficjalnie przedstawionych przez spółkę danych pracował w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku frezera w dziale mechanicznym. Natomiast w okresie od 1 września 1971 roku do czerwca 1983 roku praca ubezpieczonego odbywała się na hali ogólnej obejmującej również wydziały prototypowni, serwisu, hartowni, kuźni oraz spawalni. Ubezpieczony wykonywał pracę tożsamą co do szkodliwości w stosunku do prac wykonywanych przez pracowników zatrudnionych w dziale produkcyjnym i spawalniczym.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony S. W. urodził się (...). W dniu 26 listopada 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę. Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. (wniosek – mk.1-2 akt ZUS)

Od dnia 1 września 1971 roku do dnia 27 października 2014 roku ubezpieczony był pracownikiem Wytwórni (...) SA w Ł.. Ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. (świadectwo pracy – k.9 akt ZUS)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony legitymuje się ponad 25 letnim stażem pracy. (okoliczność bezsporna)

W okresie od 26 października 1976 roku do 17 października 1974 roku ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. (kserokopia książeczki wojskowej – k.3-5 akt ZUS)

Ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku frezera w wydziale mechanicznym. (umowa o pracę – kserokopia akt osobowych - k.23)

Od 1 września 1971 roku do 11 października 1976 roku ubezpieczony wykonywał prace frezera w dziale mechanicznym.

Od 12 października 1976 roku do 7 sierpnia 1977 roku ubezpieczony wykonywał prace ślusarza w dziale krajalni.

Od 8 sierpnia 1977 roku do 30 kwietnia 2002 roku ubezpieczony wykonywał prace frezera w dziale mechanicznym.

Od 1 maja 2002 roku ubezpieczony został wybrany Przewodniczącym (...). (angaże – kserokopia akt osobowych, k.23)

W dniu 18 stycznia 2012 roku ubezpieczony zwrócił się do pracodawcy z prośbą o wydanie świadectwa pracy w warunkach szczególnych. W odpowiedzi na prośbę ubezpieczonego pracodawca odmówił wydania świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wskazując, iż prace frezera nie były zaliczone do prac w warunkach szczególnych. 30 stycznia 2012 roku ubezpieczony ponowił żądanie, wyjaśniając, iż pracował jako pomocnik kowala, kowal na wydziale ślusarsko-montażowym. (pisma – kserokopia akt osobowych, k.23)

4 marca 2014 roku ubezpieczony ponownie zwrócił się do pracodawcy z prośbą o wydanie świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Podał, iż pracował na stanowisku frezera w hali spawalniczej i jego stanowisko pracy było usytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych. (pismo - kserokopia akt osobowych, k.23)

Wytwórnia (...) zajmowała się produkcją nadwozi do maszyn komunalnych specjalnych, sprzątających i kosiarek oraz części zamiennych do tych maszyn. Produkcja odbywała się na hali podzielonej na sekcje, wydziały – ślusarsko-montażowy, kuźnia hartownia, lakierniczy, piaskarki, elektryczny. Na hali był hałas, unosiły się opary lakieru, opiłki, spaliny. (okoliczności bezsporne)

Do czasu powołania do wojska ubezpieczony był skierowany do pracy w kuźni, gdzie wykonywał prace polegające na odkuwaniu podkówek, kół zębatych, hartowaniu, czernieniu. Po powrocie z wojska ubezpieczony jako pracownik zdolny był skierowany do wydziału mechanicznego, gdzie pracował jako frezer, tokarz, wiertacz, w zależności od potrzeb zakładu. Ubezpieczony pracował również na krajalni, piaskarni. Wykonywał elementy, które następnie były spawane. Prace zlecał ubezpieczonemu kierownik. W ciągu dniówki roboczej ubezpieczony mógł wykonywać różne prace. Ubezpieczony pracował również na lakierni, jak nie było lakiernika. (zeznania ubezpieczonego min.00:03:03-00:32:57 protokół z 4.09.2015 r. w zw. min.00:05:06 protokół z 24.02.2016 r., zeznania świadka W. K. min.00:45:17-00:49:23 protokół z 4.09.2015 r., H. J. min.00:55:25-1:00:05, J. P. min:01:04:30-01:08:47 protokół z 4.09.2015 r., H. B. min.00:05:05-00:16:02 protokół z 3.11.2015r., J. K. min.00:05:55-00:14:47 protokół z 14.12.2015 r.)

Ubezpieczony przygotowywał elementy do frezowania na frezarce. (zeznania świadka Z. R. min.00:35:09-00:42:37 protokół z 4.09.2015 r., zeznania ubezpieczonego min.00:21:24 protokół z 24.02.2016 r.)

Ubezpieczony pracował jako kowal zastępując nieobecnego pracownika. Na kuźni obsługiwał młot mechaniczny i ręczny, hartował. (zeznania świadka W. K. min.00:45:17-00:49:23 protokół z 4.09.2015 r., H. J. min.00:55:25-1:00:05, J. P. min:01:04:30-01:08:47 protokół z 4.09.2015 r., J. K. min.00:05:55-00:14:47 protokół z 14.12.2015 r.)

Ubezpieczony pracował również jako tokarz. (zeznania świadka H. B. min.00:05:05-00:16:02 protokół z 3.11.2015r.)

Ubezpieczony pracował na krajalni, gdzie ciął rury. (zeznania świadka J. K. min.00:05:55-00:14:47 protokół z 14.12.2015 r.)

Na lakierni ubezpieczony przygotowywał części do lakierowania, mył je w rozpuszczalniku. (J. K. min.00:14:47-00:21:10 protokół z 14.12.2015 r.)

W zakładzie nie było przestojów. Praca odbywała się na zmiany. Angaże pracowników odpowiadały rodzajowi pracy jaka była im zlecona, ale pracownicy byli kierowani również do wykonywania innych prac. (zeznania świadka Z. R. min.00:35:09-00:42:37 protokół z 4.09.2015 r., W. K. min.00:45:17-00:49:23 protokół z 4.09.2015 r., H. B. min.00:16:02-00:21:16 protokół z 3.11.2015r.)

Ubezpieczony nie pracował jako spawacz. Nie zajmował się bieżącą konserwacją urządzeń. (zeznania ubezpieczonego min. (...):24 protokół z 24.02.2016 r., zeznania świadka H. B. min.00:05:05-00:16:02 protokół z 3.11.2015r.)

Ubezpieczony był również kierowany do pracy na rozdzielni. (zeznania ubezpieczonego min. (...):24 protokół z 24.02.2016 r.)

Dodatki za pracę w warunkach szkodliwych otrzymywali ci pracownicy, którzy wykonywali te prace. Ubezpieczony otrzymywał dodatek za godziny pracy w warunkach szkodliwych. (zeznania świadka Z. R. min.00:35:09-00:42:37 protokół z 4.09.2015 r.)

Powyższy stan faktyczny jest w istocie bezsporny między stronami. Został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów w postaci wniosku o emeryturę, kserokopii książeczki wojskowej, świadectwa pracy i angaży.

Ubezpieczony w toku postępowania kwestionował prawidłowość danych zawartych w angażach, świadectwie pracy w zakresie stanowisk pracy jakie zajmował. Ubezpieczony wskazał, iż pomimo powierzenia mu pracy na stanowisku frezera wykonywał także prace w kuźni, na lakierni, na krajalni, prace tokarza, prace przy piaskowaniu. Zeznania ubezpieczonego w tym zakresie znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków Z. R., J. K., H. B., W. K., H. J.. Z zeznań świadków wynika, iż ubezpieczony wykonywał różne prace, w zależności do polecenia pracodawcy. Były to prace w krajalni przy cięciu, prace w kuźni, w lakierni, prace na tokarce, wiertarce, frezarce. Z zeznań świadków wynika, iż w przypadku braku pracy na frezarce ubezpieczony był kierowany do innych prac, zastępował nieobecnych pracowników w kuźni czy lakierni. Zeznania świadków i ubezpieczonego w tym zakresie są zgodne.

Wprawdzie wykonywanie tych wszystkich prac nie znalazło odzwierciedlenia w dokumentacji osobowej ubezpieczonego, ale jak wynika z zeznań świadka Z. R. praca ubezpieczonemu była zlecana każdego dnia. Z zeznań świadka W. K. wynika, iż ubezpieczony pracował wszędzie, po powrocie z wojska nie miał stałych obowiązków.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. 2015 roku, poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art.184 ust.2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 roku, emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Prawo do emerytury na podstawie art.184 ww. ustawy przysługuje ubezpieczonemu, który na dzień wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnił określone w niej wymogi stażowe, a po tej dacie osiągnął wymagany wiek, niezależnie od tego czy w chwili osiągnięcia tego wieku wykonywał pracę w szczególnych warunkach, czy wykonywał inną pracę i czy pozostawał w zatrudnieniu.

Z treści przepisu art.32 ww. ustawy wynika, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie art.32 ust.4 ww. ustawy wiek emerytalny, o którym mowa w ust.1 rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki na podstawie, którym osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Za dotychczasowe przepisy (w rozumieniu art.32 ust.4 ww. ustawy) należy uważać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz.43), ale wyłącznie w zakresie regulowanym przez ww. ustawę o emeryturach i rentach, a więc co do wieku emerytalnego, rodzaju prac lub stanowisk oraz warunków, na jakich osobom wykonującym prace określone w ust.2 i ust.3 art. 32 tej ustawy przysługuje prawo do emerytury (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku, III ZP 30/01, OSNAP 2002/10/243 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 roku, II UK 31/09, Lex nr 559949).

Zgodnie z treścią §3 i 4 ww. rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Prawo do emerytury przewidziane w art.184 w związku z art.32 ustawy emerytalnej ma charakter wyjątkowy, jest odstępstwem od ogólnej reguły dotyczącej warunków przechodzenia na emeryturę, a zatem właściwe przepisy muszą być wykładane w sposób ścisły. Niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca, prowadząca w konsekwencji do wypaczenia idei, że emerytura w wieku wcześniejszym jest wynikiem pracy w obciążających dla zdrowia warunkach. Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy oznacza, że pracownik nie ma powierzonych innych obowiązków jak tylko te, które dotyczą pracy w szczególnych warunkach. Istotnym warunkiem przyznania świadczenia z tytułu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach jest stwierdzenie w ramach pełnego wymiaru czasu pracy oddziaływania szkodliwych warunków na organizm pracownika. R. legis instytucji przewidzianej w art.32 ww. ustawy o emeryturach i rentach z FUS opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też osoba wykonująca taką pracę ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni.

Stosownie do treści §2 ust.1 ww. rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach w nim określonych są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest - w myśl §2 ust.2 - świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione według określonego wzoru lub świadectwo pracy, w którym zakład pracy stwierdza charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Regulacja §2 ww. rozporządzenia statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 roku, III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 roku, III UZP 6/84).

Decydującą rolę w analizie charakteru pracy ubezpieczonego z punktu widzenia uprawnień emerytalnych ma możliwość zakwalifikowania pracy pod którąś z pozycji z jednego z wykazów stanowiących załączniki do ww. rozporządzenia. Podkreślenia bowiem wymaga, że praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników. W konsekwencji wykonywanie pracy na stanowisku określonym w zarządzeniu resortowym, której nie wymieniono w wykazach A i B, stanowiących załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników, nie uprawnia do uzyskania emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z art.184 ww. ustawy.

W wyroku z dnia 12 czerwca 2014 roku (III AUa 1535/13, Lex 1480456) Sąd Apelacyjny w Łodzi wskazał, że „wykonywanie pracy na stanowisku określonym w zarządzeniu resortowym, której nie wymieniono w wykazie A załącznika do ww. rozporządzenia nie uprawnia do uzyskania emerytury na podstawie art.184 w zw. z art.32 ww. ustawy. Jeżeli rozporządzenie określa stanowisko w sposób ogólny, a zarządzenie resortowe uściśla charakter pracy lub urządzenie to wówczas nie dochodzi do przekroczenia granic regulacji wskutek ustalenia, że ubezpieczony wykonywał prace w warunkach szczególnych na stanowisku wskazanym w rozporządzeniu, a stypizowanym w przepisach resortowych.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną wpływającą na nabycie prawa do wcześniejszej emerytury przez S. W. było ustalenie czy legitymuje się on 15 - letnim okresem pracy w szczególnych warunkach.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż ubezpieczony w Wytwórni (...) wykonywał różne prace, pomimo formalnego powierzenia mu pracy na stanowisku frezera. Nie budzi również wątpliwości, iż prace frezera nie zostały zaliczone do prac w szczególnych warunkach.

Z ustaleń Sądu wynika, iż ubezpieczony wykonywał prace w kuźni, w lakierni, w piaskarni, wykonywał prace tokarza, frezera.

W Dziale III dotyczącym prac w hutnictwie i przemyśle metalowym ww. rozrządzenia do prac w warunkach szczególnych zostały zaliczone prace przy kuciu ręcznym w kuźniach przemysłowych oraz przy obsłudze młotów mechanicznych (punkt 79), natomiast spośród prac różnych do prac w warunkach szczególnych zaliczono prace przy lakierowaniu ręcznym lub natryskowym – niezhermetyzowanym (dział XIV punkt 17).

Do zaliczenia pracy ubezpieczonego w kuźni czy w lakierni konieczne było ustalenie, iż prace te były wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, że ubezpieczony nie wykonywał innych prac. Takiego wniosku nie można jednak wyprowadzić z zebranego w spawie materiału dowodowego. Z zeznań świadków jak i ubezpieczonego wynika, iż ubezpieczony wykonywał różne prace zlecone przez pracodawcę. Zdarzało się także, ze w czasie jednej dniówki roboczej ubezpieczony był kierowany do wykonania różnych prac. Część prac, które ubezpieczony wykonywał należały do prac w warunkach szczególnych, a część nie. Nadto jeżeli w jednej dniówce roboczej były wykonywane prace w warunkach szczególnych, to dodatek za szkodliwość był wypłacany za faktycznie przepracowane godziny. Powyższe okoliczności nie pozwalają na ustalenie, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w warunkach szczególnych, jak wymaga tego ustawodawca w §2 ust.1 cytowanego rozporządzenia. Ograniczona styczność z środowiskiem pracy w warunkach szczególnych nie wpływa tak intensywnie na organizm pracownika jak u osoby, która w takich warunkach przebywa stale i w pełnym wymiarze, z tego względu w takiej sytuacji ustawodawca nie przewidział możliwości obniżenia wieku emerytalnego.

W toku postępowania ubezpieczony wskazywał, iż pracował w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych. Miejsce pracy ubezpieczonego znajdowało się na ogólnej hali produkcyjnej, gdzie panowały uciążliwe warunki pracy (hałas, zadymienie, opary). Jednak praca wykonywana przez pracowników zatrudnionych w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych nie mieści się w określeniu „prace przy spawaniu", nie jest więc pracą wymienioną w wykazach A i B, stanowiących załącznik do ww. rozporządzenia. Podobne też stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 stycznia 2008 roku (I UK 192/07, Lex nr 447272), stwierdzając, że wykonywanie pracy przez pracowników zatrudnionych w bezpośrednim sąsiedztwie stanowisk spawalniczych nie mieści się w określeniu „prace przy spawaniu”, wymienionym w wykazach A i B, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 z późn. zm.) i nie uprawnia do uzyskania emerytury na podstawie art. 32 ust. 1 w związku z art.32 ust.2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku, poz.749). Ponadto, do czynności związanych ze spawaniem, nie należą prace frezerów, tokarzy, prace ślusarskie, montażowe i malarskie, lakiernicze jeżeli nie są one objęte procesem spawania, a co najwyżej stanowią etap przygotowania do tego procesu lub obejmują czynności wykończeniowe po jej zakończeniu (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z 25 grudnia 2011 r. II UK 106/11, LEX nr 1130389).

Nadto należy wskazać, iż zakład pracy ubezpieczonego odmówił wydania mu świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, wskazując iż ubezpieczony takiej pracy nie wykonywał.

Praca w szczególnych warunkach, jak wynika z powołanych wyżej przepisów, jest kategorią (pojęciem) prawną, która poza cechą szkodliwości musi spełniać dodatkowy warunek, a mianowicie musi być wymieniona w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Jednoznacznie w taki sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., II UK 395/13 (LEX nr 1455235) wyraził pogląd, że „w świetle art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), pracami w szczególnych warunkach nie są wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami lub prace charakteryzujące się znacznym wysiłkiem fizycznym, lecz jedynie takie, które zostały wymienione w §§4-15 tego rozporządzenia i wykazach stanowiących załącznik do niego”. Tym wymaganiom praca ubezpieczonego w spornym okresie nie odpowiadała.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§ k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ubezpieczonego.

17.03.2016 r.