Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 4.01.2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku B. S. z 21.12.2017 r. ustalił wysokość emerytury wnioskodawczyni od 1.12.2017 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ustało zatrudnienia. Zakład podał, że obliczył wysokość emerytury ubezpieczonej w następujący sposób: podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitał początkowy z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę, tj. na dzień 21.12.2017 r. Zakład wyjaśnił, że kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 62710,77 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 314772,57 zł, średnie dalsze trwanie życia wynosi 248,40 miesięcy, wyliczona kwota emerytury wynosi 1519,66 zł, a jej wysokość została obliczona w następujący sposób zgodnie z zasadami z art. 26 ustawy emerytalnej: (62710,77 zł + 314772,57 zł)/248,40 = 1519,66 zł, okresowa emerytura wynosi 133,98 zł, a łączna kwota emerytury z FUS oraz okresowej emerytury kapitałowej wynosi 1653,64 zł. Zakład podał, że z art. 26 ustawy emerytalnej wynika, że podstawę obliczenia emerytury przyznanej na podstawie art. 24 a stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitał początkowy z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, stanowiącej równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. ZUS wyjaśnił, że jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24 ustawy emerytalnej, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w art. 108 ww. ustawy. Zakład argumentował, że wnioskodawczyni jako osobie uprawnionej do emerytury przyznanej z art. 24 a przysługuje przeliczenie zgodnie z art. 108, tj. doliczenie składek zewidencjonowanych na koncie, a doliczenie okresów zatrudnienia do stażu pracy zgodnie z art. 133 nie jest możliwe, konkludując, że wobec tego wszystkie składki zewidencjonowane na koncie wnioskodawczyni do dnia przyznania emerytury już doliczono przy obliczaniu jej wysokości. Jednocześnie ZUS wskazał, że doliczenie składki dopisanej na koncie ubezpieczonej za grudzień 2017 r. będzie możliwe jeśli ubezpieczona zgłosi formalny wniosek / decyzja k. 23 akt ZUS/.

Uznając powyższą decyzję za krzywdzącą wnioskodawczyni złożyła od niej odwołanie wnosząc o jej zmianę poprzez uwzględnienie okresu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o. od 2.02.1992 r. do 31.12.1998 r. do obliczenia kapitału początkowego, argumentując, że będzie to miało wpływ na wysokość przyznanej emerytury / odwołanie 3/.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, argumentując, że kwota kapitału początkowego została wyliczona dla skarżącej prawomocną decyzją z 23.06.2017 r. do obliczenia którego ZUS przyjął 18 lat, 5 miesięcy i 24 dni okresów składkowych a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczono z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1979 -1988 i wyniósł 64,48% a kwota kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 84277,16 zł, akcentując, że ww. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 23.06.2017 r. wskazano, że do ustalenia tego kapitału nie uwzględniono okresu zatrudnienia od 8.12.1992 r. do 31.12.1998 r. w firmie (...) Sp. z o.o. ponieważ taka firma nie figuruje w ewidencji płatników organu rentowego. Zakład wyjaśnił, że nie uznał świadectwa pracy z 20.09.2000 r. wystawionego przez firmę (...) Sp. z o.o. w Ł., ponieważ taka firma nie figuruje w ewidencji płatnika składek, dodając, że z poczynionych ustaleń i dokumentów złożonych przez wnioskodawcę ustalono, że przed 1.01.1999 r. wnioskodawczyni pracowała w firmie (...) sp. z o.o. W tym okresie rozliczyła się ona jednak deklaracjami bezimiennymi a organ rentowy nie jest w stanie ustalić, czy wnioskodawczyni była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i odprowadzono za nią składki. Nadto z rejestru KRS wynika, że firma (...) została wykreślona z KRS dopiero w 2006 r. a co rodzi zdaniem Zakładu wątpliwości dlaczego nie wstawiła wnioskodawczyni świadectwa pracy, a nadto nie wiadomo czy firma (...) sp. z o.o. jest następcą prawnym firmy (...) sp. z o.o., gdyż nie figuruje w KRS a nadto inne są adresy siedziby tych firm. W konkluzji ZUS stwierdził, że brak zatem podstaw do zaliczenia ww. okresu do stażu pracy przyjętego do obliczenia wysokości kapitału początkowego, co miałoby wpływ na wysokość przyznanej emerytury / odpowiedź na odwołanie k. 6/.

Na rozprawie z 13.11.2018 r. – bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie – wnioskodawczyni poparła odwołanie, a pełnomocnik ZUS wniósł o jego odwołanie /e-prot. z 13.11.2018 r.: 00:01:00, 00:01:28/.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Odwołująca B. S., ur. (...), złożyła wniosek o emeryturę 16.11.2017 r. / wniosek k. 1 akt emerytalnych/.

Prawomocną decyzją o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 23.06.2017 r. ZUS ponownie ustalił z urzędu wartość kapitału początkowego dla wnioskodawczyni na dzień 1.01.1999 r. i przyjął 18 lat, 5 miesięcy i 24 dni okresów składkowych a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczono z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1979 -1988 i wyniósł 64,48% a kwota kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 84277,16 zł, akcentując, że ww. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 23.06.2017 r. wskazano, że do ustalenia tego kapitału nie uwzględniono okresu zatrudnienia od 8.12.1992 r. do 31.12.1998 r. w firmie (...) Sp. z o.o. ponieważ taka firma nie figuruje w ewidencji płatników organu rentowego. / decyzja k. 45 akt kapitałowych/.

W efekcie ZUS wydał decyzję z 5.12.2017 r., na mocy której przyznał wnioskodawczyni okresową emeryturę kapitałową od 1.11.2017 r., tj. od dnia nabycia prawa do emerytury. Zakład wyjaśnił, że wysokość okresowej emerytury kapitałowej stanowi iloraz kwoty środków, z uwzględnieniem ich waloryzacji, zewidencjonowanych na subkoncie, ustalonych na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano ubezpieczonej okresową emeryturę kapitałową, tj. 32993,96 zł i średniego dalszego trwania życia dla osób wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, tj. wieku 61 lat i 1 miesiąc, tj. 249,90 miesięcy. Od 1.11.2017 r. okresowa emerytura kapitałowa wynosi 132,03 zł. Zakład wskazał, że praw do okresowej kapitałowej podlega wygaśnie z dn. 17.09.2021 r., tj. z dniem poprzedzającym wiek, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o emeryturach kapitałowych, chyba że prawo do tej emerytury wygaśnie wcześniej. ZUS podał, że wypłata okresowej emerytury kapitałowej podlega zawieszeniu, gdyż wnioskodawczyni kontynuuje zatrudnienie, jednocześnie wyjaśniając, że w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury / decyzja k. 12 akt emerytalnych/.

Decyzją z tego samego dnia 5.12.2017 r. ZUS przyznał odwołującej emeryturę od 1.11.2017 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, do obliczenia której przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitał początkowy z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę. Zakład wyjaśnił, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, które ustalono na dzień zgłoszenia wniosku o emeryturę, podając, że kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 62368,61 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 314772,57 zł, średnie dalsze trwanie życia wynosi 249,90 miesięcy, wyliczona kwota emerytury wynosi 1509,17 zł, a obliczenia jej wysokości dokonano w następujący sposób (62368,61 zł + (...),57)/ 253,50 = 1509,17 zł. Zakład podał, że do obliczenia emerytury przyjęto średnie dalsze trwanie życia wynikające z tablicy trwania życia obowiązującej w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ponieważ jest to dla ubezpieczonej korzystniejsze, tj. niższe niż średnie dalsze trwanie życia ustalone na podstawie tablicy trwania życia obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę, zaznaczając, że wypłata emerytury podlega zawieszeniu, gdyż ubezpieczona kontynuuje zatrudnienie /decyzja k. 14 akt emerytalnych/.

W dniu 21.12.2017 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o podjęcie wypłaty emerytury w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, załączając świadectwo pracy z 20.12.2017 r. wystawione przez Przedszkole Miejskie nr 53 w Ł., a nadto wniosła o doliczenie do stażu pracy zatrudnienia w firmie (...) informując, że istnieje ona pod nazwą G. w Ł. / wniosek k. 16 akt emerytalnych, świadectwo pracy k. 17 akt emerytalnych, wniosek k. 19 akt emerytalnych/.

W efekcie zaskarżoną decyzją z 4.01.2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku B. S. z 21.12.2017 r. ustalił wysokość emerytury wnioskodawczyni od 1.12.2017 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ustało zatrudnienia. Zakład podał, że obliczył wysokość emerytury ubezpieczonej w następujący sposób: podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitał początkowy z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę, tj. na dzień 21.12.2017 r. Zakład wyjaśnił, że kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 62710,77 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 314772,57 zł, średnie dalsze trwanie życia wynosi 248,40 miesięcy, wyliczona kwota emerytury wynosi 1519,66 zł, a jej wysokość została obliczona w następujący sposób zgodnie z zasadami z art. 26 ustawy emerytalnej: (62710,77 zł + 314772,57 zł)/248,40 = 1519,66 zł, okresowa emerytura wynosi 133,98 zł, a łączna kwota emerytury z FUS oraz okresowej emerytury kapitałowej wynosi 1653,64 zł Zakład podał, że z art. 26 ustawy emerytalnej wynika, że podstawę obliczenia emerytury przyznanej na podstawie art. 24 a stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitał początkowy z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, stanowiącej równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. ZUS wyjaśnił, że jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24 ustawy emerytalnej, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w art. 108 ww. ustawy. Zakład argumentował, że wnioskodawczyni jako osobie uprawnionej do emerytury przyznanej z art. 24 a przysługuje przeliczenie zgodnie z art. 108, tj. doliczenie składek zewidencjonowanych na koncie, a doliczenie okresów zatrudnienia do stażu pracy zgodnie z art. 133 nie jest możliwe, konkludując, że wobec tego wszystkie składki zewidencjonowane na koncie wnioskodawczyni do dnia przyznania emerytury już doliczono przy obliczaniu jej wysokości. Jednocześnie ZUS wskazał, że doliczenie składki dopisanej na koncie ubezpieczonej za grudzień 2017 r. będzie możliwe jeśli ubezpieczona zgłosi formalny wniosek / decyzja k. 23 akt ZUS/.

Wnioskodawczyni w spornym okresie od 2.12.1992 r. do 20.09.2000 r. była zatrudniona firmie (...) Sp. z o.o. w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy początkowo jako sprzedawca a ostatnio na stanowisku kierownik zmiany, sprzedawca. Była to prywatna firma – sklep spożywczy i alkoholowy mieszczący się początkowo na ul. (...), który później został przeniesiony do Centrum Handlowym (...) w Ł.. Początkowo przedmiotowy sklep prowadziła firma (...), którą następnie przejęła firma (...) . /świadectwo pracy k. 19 akt kapitałowych, zeznania świadka R. W. k. 34, zeznania świadka Z. W. k. 34 verte, zeznania świadka J. S. k. 34 verte – 35, zeznania świadka I. W. k. 35 – 35 verte, zeznania świadka B. K. k. 35 verte, zeznania świadka D. W. k. 35 verte – 36, deklaracje podatkowe PIT 11 k. 44, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 13.11.2018 r.: 00:02:50/.

Firma (...) sp. z o.o. odprowadzała latach 1992 -1998 składki ubezpieczeniowe deklaracjami bezimiennymi za zatrudnionych pracowników / okoliczność przyznana przez organ rentowy – protokół rozprawy z 3.07.2018 r. k. 33 verte/.

Nie zachowała się oryginalna dokumentacja pracownicza odwołującej ze spornego okresu, w tym dokumentacja płacowa / niesporne, a nadto zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 13.11.2018 r.: 00:02:50/.

Zgodnie z hipotetycznym ponownym wyliczeniem kapitału początkowego odwołującej na dzień 1.01.1999 r. z uwzględnieniem spornego okresu zatrudnienia w firmie (...) sp. z o.o. w Ł. wynikającego ze świadectwa pracy z 20.09.2000 r. oraz wynagrodzenia minimalnego obowiązującego w tym czasie na dzień 31.12.1998 r. uległa zwiększeniu kwota kapitału początkowego z 84277,16 zł na 104608,68 zł, co jest wynikiem doliczenia nie uwzględnienia tego staży pracy i zwiększenia okresów składkowych z 18 lat, 5 miesięcy i 24 dni do 24 lat, 6 miesięcy i 17 dni. Nie uległ zmianie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, ponieważ lata 1992 -1998 nie weszły w skład 10-lecia (k. 47) z którego wskaźnik jest wyliczany, ponieważ poprzez doliczenie minimalnego wynagrodzenia uległby zmniejszeniu. W rezultacie wyliczona hipotetycznie emerytura przy uwzględnieniu wyższego kapitału początkowego wyniosłaby na 1.12.2017 r. (data przyznania emerytury) 1813,04 zł zamiast 1509,17 zł oraz na dzień 1.03.2018 r. po waloryzacji 1880,80 zł zamiast 1565,98 zł / wyliczenie hipotetyczne k. 50, pismo ZUS z decyzją hipotetyczną k. 51 -55/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt sprawy w tym akt ZUS oraz zeznaniach świadków i wnioskodawczyni. Sad w pełni dal wiarę zeznaniom świadków i wnioskodawczyni ,że w spornym okresie czasu pracowała ona w pełnym wymiarze czasu pracy w sklepie należącym do firmy (...) a następnie G.. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw aby zarówno wnioskodawczyni jak i świadkom odmówić wiarygodności. Sąd oparł się również na hipotetycznym wyliczeniu sporządzonym przez organ rentowy bowiem wnioskodawczyni nie kwestionowała jego prawidłowości, a Sąd z urzędu nie dopatrzył się żadnych błędów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Wstępnie wskazać należy, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych za dokument będący podstawą obliczenia kapitału początkowego odwołującej nie uznał świadectwa pracy o zatrudnieniu skarżącej od 2.12.1992 r. do 20.09.2000 r. w firmie (...) Sp. z o.o. w Ł..

Spór w niniejszej sprawie dotyczył prawidłowości ustalenia przez organ rentowy wysokości kapitału początkowego, a tym samym wysokości emerytury ubezpieczonej.

W art. 25 w/w ustawy postanowiono, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

W myśl art. 173 ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Zgodnie z ust. 3 wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 174 ust. 1 kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6; 2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5; 3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. (ust. 2)

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (ust.3).

Sąd zważył zatem, że z zacytowanych wyżej przepisów wprost wynika, że wartość kapitału początkowego ustala się na dzień 1.01.1999r., a więc uwzględnia się wszystkie przebyte okresy ubezpieczenia przed tym dniem 1.01.1999r., natomiast nie zalicza się okresów ubezpieczenia występujące po tej dacie.

Z kolei w myśl art. 15 ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu (ust. 6 cytowanego artykułu).

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 2a cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. (por. też uchwałę SN z 7.05.2003 r., III UZP 2/03, OSNAPiUS z 2003 r. nr 14, poz.338)

Stosownie do treści art. 114 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Według art. 116 ust. 5 cytowanej ustawy do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

Z treści § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe (Dz. U. z 2011 roku poz. 237, nr 1412) wynika, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1)legitymacja ubezpieczeniowa; 2)legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Wskazana regulacja § 22 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Należy podkreślić, iż Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawie, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe.

Zdaniem Sądu Okręgowego w świetle całokształtu materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wnioskodawczyni w sposób należyty i wystarczający wykazała, że w okresie od 2.12.1992 r. do 20.09.2000 r. była zatrudniona na umowę o pracę w pełnym zakresie czasu pracy w firmie (...) Sp. z o.o. w Ł., która przejęła po firmie (...) sp. o.o. w Ł. sklep spożywczy, gdzie odwołująca wykonywała pracę sprzedawcy, co zgodnie potwierdzili w swoich zeznaniach świadkowie, wnioskodawczyni i co koreluje ze spornym świadectwem pracy, które zakwestionował ZUS. Ponadto nie jest sporne, że firma (...) w spornym okresie tj. w latach 1992 – 1998 odprowadzała składki na ubezpieczenia społeczne swoich pracowników deklaracjami bezimiennymi, co przyznał wprost organ rentowy w toku n/n postępowania odwoławczego. Stąd też zdaniem Sądu przy ustalaniu kapitału początkowego dla wnioskodawczyni na dzień 1.01.1999 r. należało uwzględnić rzeczony staż pracy skarżącej.

Jako podstawę poczynionych w przedmiotowej sprawie ustaleń faktycznych Sąd przyjął również hipotetyczne wyliczenie wysokości kapitału początkowego oraz okresy składkowe po uwzględnieniu spornego okresu zatrudnienia w ilości 24 lat, 6 miesięcy i 17 dni, dokonanego przez organ rentowy przy wyżej wspomnianych założeniach. Z hipotetycznych wyliczeń ZUS wynika bowiem, że kapitał początkowy będzie wyższy niż aktualnie ustalony przez ZUS bo zamiast kwoty 84277,16 zł został wyliczony na kwotę 104608,68 zł. Tych wyliczeń nie kwestionowała skarżąca.

Nie zachowała się co prawda dokumentacja kadrowo- płacowa z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w w/w firmie (...) sp. z o.o., co wprost przyznała w swoich zeznaniach konsekwentnie odwołująca, jednakże zdaniem Sądu wobec całokształtu materiału dowodowego i wyżej przedstawionych rozważań należy uznać, że wnioskodawczyni pracowała na umowę o pracę w tej firmie w badanym okresie w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze sprzedawcy, natomiast brak oryginalnej dokumentacji płacowej z tego okresu skutkuje tym, że należy przyjąć, iż skarżąca uzyskiwała w tym czasie co najmniej minimalne wynagrodzenie jakie obowiązywało w tym okresie. Powyższe wynika z pewnej fikcji prawnej zawartej w art. 174 ust. 3 w związku z art.15 ust 2a ustawy emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którą, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS wraz z aktami rentowymi, jednocześnie zobowiązując do ich zwrotu na wypadek wniesienia apelacji.

A.P.