Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 stycznia 2018 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił S. Ś. prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie złożył żadnych nowych dokumentów w stosunku do dokumentów złożonych przed wydaniem prawomocnej decyzji z dnia 26 czerwca 2016r. zaś tam wnioskodawca na wymagane 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, udokumentował jedynie 9 lat, 6 miesięcy i 20 dni. Wobec odwołania wnioskodawcy od tej decyzji organ rentowy decyzją z dnia 13 lutego 2018 roku ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury. Organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na wymagane 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, udokumentował jedynie 11 lat, 10 miesięcy i 5 dni. Nie zaliczono wnioskodawcy okresu zatrudnienia w (...) M. od 9 czerwca 1980r. do 30 września 1988r. oraz okresu zatrudnienia na budowie eksportowej w ZSRR w E. – W. od 13 stycznia 1990r. do 9 kwietnia 1990r. . (decyzje - k. 6 i 11 akt ZUS części emerytalnej).

W odwołaniu od powyższych decyzji pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji i przyznanie odwołującemu prawa do emerytury poprzez zaliczenie do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w (...) M. od 9 czerwca 1980r. do 30 września 1988r..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że w dokumentacji pracowniczej brak potwierdzenia wykonywania pracy w warunkach szczególnych z w/w okresu. gdyż stanowisko pracy zostało wpisane „kierowca” bez sprecyzowania na jakich samochodach wnioskodawca jeździł .

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2018r. Sąd zarządził połączenie spraw z odwołań S. Ś. od obydwu decyzji organu rentowego do łącznego rozpoznania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – S. Ś. urodził się w dniu (...) Odwołujący złożył wniosek o emeryturę w dniu 26 maja 2016 r. oświadczając w nim, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego / bezsporne, a nadto wniosek k. 1 – 6 akt ZUS/.

Prawomocną decyzją z dnia 26 czerwca 2016r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury wskazując, że wnioskodawca udokumentował ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy natomiast na 15 lat w szczególnych warunkach S. Ś. udokumentował jedynie 9 lat, 6 miesięcy i 20 dni ( decyzja k. 20 akt emerytalnych).

W dniu 28 grudnia 2017r. wnioskodawca złożył kolejny wniosek o emeryturę, który został załatwiony odmownie zaskarżoną decyzją z dnia 5 stycznia 2018r. wobec nie przedłożenia nowych dowodów czy dokumentów wpływających na ustalenie innego okresu pracy w szczególnych warunkach. ( decyzja k.6 akt ZUS).

Do odwołania od powyższej decyzji zostało złożone świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z (...) w T. za okres od 1 września 1972r do 28 kwietnia 1978r. z którego wynika , że w okresie od 14 stycznia 1976r. do 28 kwietnia 1978r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako kierowca towarowy prowadzący pojazdy powyżej 3,5 tony. Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lutego 2018r. ponownie odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury z ty, że na wymagane do dnia 1 stycznia 1999 r. 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych odwołujący udowodnił przed Zakładem jako bezsporny staż w wymiarze 11 lat, 10 miesięcy i 5 dni. / bezsporne, decyzja – k. 11 akt ZUS /

Wnioskodawca posiada prawo jazdy kat. A,B, BE, CE i T wystawione w dniu 24.02.2015 r., zgodnie, z którym odwołujący posiada uprawnienia do kierowania pojazdami ciężarowymi, od 31.05.1975 r. /okazane prawo jazdy - protokół rozprawy 3 min.43 sek. - k.58/.

W okresie od 9 czerwca 1980r. do 30 września 1988r.. odwołujący był zatrudniony w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w Zakładach (...) w Ł. na stanowisku kierowcy. W okresie pracy jako kierowca odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wyłącznie jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Wnioskodawca kierował samochodami ciężarowymi o tonażu powyżej 3,5 tony – był to samochód S. (...) / zeznania wnioskodawcy w charakterze strony 29 min.36 sek. do 31 min. 01 sek. protokół rozprawy k.60, świadectwa pracy – k.21,22, zeznania świadków Z. C. 16 min. 07 sek. protokół k.59, zeznania świadka L. R. 24 min. 07 sek. do 29 min. 30 sek. protokół rozprawy k.59-60/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dokumentów, zeznań przesłuchanego w sprawie w charakterze strony wnioskodawcy, oraz zeznań świadków Z. C. oraz L. R., zatrudnionych razem z wnioskodawca w spornym okresie. Sąd uznał, że osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań wnioskodawcy w charakterze strony oraz zeznań świadków nie budzą wątpliwości co do ich wiarygodności. Zeznania tworzą spójną, logiczną całość. Organ rentowy nie podważył przy tym w toku postępowania zeznań złożonych przez świadków oraz wnioskodawcę. Zeznania te są spójne z dokumentacją pracowniczą odwołującego znajdującą się w jego aktach emerytalnych i kapitałowych. W ocenie Sądu błąd pracodawcy co do wskazania prawidłowego określenia stanowiska pracy nie ma żadnego wpływu na ocenę charakteru pracy wykonywanej przez odwołującego w spornym okresie. Sąd nie rozstrzygał nadto kwestii krótkiego okresu zatrudnienia wnioskodawcy na budowie eksportowe w ZSRR w Zakładach (...) gdyż zatrudnienie w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego w (...) M. łącznie z niespornym okresem pracy w szczególnych warunkach daje ponad 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach tj. 20 lat 1 miesiąc i 26 dni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11.2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku oraz lat okresów składkowych i nieskładkowych. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że wymieniona w pkt 2 działu VIII praca kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony jest pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Stosownie do § 2 ust. 1 okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84). Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków oraz zeznań wnioskodawcy w charakterze strony uznając, ze zastrzeżenia organu rentowego są nieuzasadnione i błąd we wskazaniu stanowiska pracy nie ma wpływu na ocenę charakteru pracy wnioskodawcy jako kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że skarżący udowodnił 11 lat, 10 miesięcy i 5 dni stażu pracy w warunkach szczególnych na wymaganych 15 lat.

W ocenie Sądu na uwagę zasługuje okoliczność, iż pomimo tego, że wnioskodawca nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w szczególnych to jednak zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala bez najmniejszej wątpliwości stwierdzić należy, że wnioskodawca wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresie od 9 czerwca 1980r. do 30 września 1988r. w Zakładach (...) w Ł. na stanowisku kierowcy.. Wskazują na to jednoznacznie zeznania świadków oraz zeznania wnioskodawcy w charakterze strony, świadectwo pracy, prawo jazdy wskazujące na posiadanie stosownych uprawnień oraz angaże wskazujące na dodatek spedycyjny, którego nie mogli mieć kierowcy mniejszych samochodów.

Bezspornym jest, że stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony zaliczane jest do pracy w szczególnych warunkach.

Reasumując, w ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie z zebranego materiału dowodowego wynika jasno, iż w spornym okresie od 9 czerwca 1980r. do 30 września 1988r. pracując na stanowisku kierowcy w wnioskodawca stale, a wiec w sposób ciągły w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy wykonywał czynności kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony określone w pkt. 2 działu VIII wykazu A zarządzenia nr 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. W związku z tym, łączne z uznanym przez organ rentowy okresem wnioskodawca udowodnił 20 lat, 1 miesiąc i 26 dzień okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, stwierdzić należy, że w sumie odwołujący przepracował ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Stwierdzić pozostaje, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki do przyznania emerytury: wieku tj. ukończył 60 rok życia, posiadania co najmniej 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego w tym co najmniej 15 - letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach (co zostało udokumentowane i udowodnione przed Sądem).

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c. w związku z § 9 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i orzekł jak w pkt. Sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu wypożyczając akta emerytalne wnioskodawcy