Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 stycznia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. stwierdził, że dla płatnika składek (...) spółki z o.o. z siedzibą w Ł. kwota wypłaconych świadczeń z ubezpieczenia chorobowego podlegających rozliczeniu w ciężar składek na ubezpieczenia społeczne wynosi:

- za miesiąc maj 2021 r. – 7.704,80 zł

- za miesiąc czerwiec 2021 r. – 8.729,40 zł

- za miesiąc lipiec 2021 r. – 10.395,19 zł

- za miesiąc sierpień 2021 r. – 16.560,04 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że płatnik za okres od 27 maja 2021 r. do 31 sierpnia 2021 r. rozliczył w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne wypłaty zasiłku chorobowego dla pracownika – R. W. (1), który wyczerpał okres pobierania zasiłku chorobowego z dniem 15 maja 2021 r., ponieważ jego niezdolność do pracy trwająca od 3 listopada 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. i następnie od 13 maja 2021 r. spowodowana była tą samą chorobą, w związku z czym nie doszło do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od 16 maja 2021 r., a zatem wypłacony mu zasiłek chorobowy rozliczony w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne winien być potraktowany jako przychód pracownika podlegający oskładkowaniu.

(decyzja k. 133- (...) akt ZUS)

Płatnik składek - (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji odwołujący zarzucił:

1.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7,77 i 80 k.p.a., w zw. z art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. oraz art.107§ 3 k.p.a. poprzez zaniechanie wyczerpującego zgromadzenia materiału dowodowego, a w rezultacie:

⚫

przyjęcie, iż R. W. (1) w okresie od 3 listopada 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. i od 13 maja do 14 czerwca 2021 r. chorował na tę samą chorobę, co stanowi przeszkodę do wypłacania mu zasiłku chorobowego,

⚫

zaniechanie wyjaśnienia, na jakiej podstawie organ przyjął określoną przez siebie w decyzji wysokość świadczeń z ubezpieczenia chorobowego polegających rozliczeniu w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne,

2.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż R. W. (1) nie był uprawniony do zasiłku chorobowego, pomimo faktu, iż jego niezdolność do pracy spowodowana chorobą trwała do 182 dni,

3.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 46 ust. 2, art. 46 ust. 4 pkt 4, w zw. z art. 41 ust. 7b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż odwołująca winna dokonać korekt dokumentów rozliczeniowych dotyczących, w sytuacji, kiedy prawidłowe dokumenty rozliczeniowe zostały złożone z uwzględnieniem prawa R. W. (1) zasiłku chorobowego.

Podnosząc powyższe zarzuty odwołująca wniosła o zmainę zaskarżonej decyzji , ewentualnie jej uchylenie, a także o zasądzenie od organu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odwołanie k. 3-4v.)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od płatnika kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na odwołanie k. 7-8v.)

Na rozprawie w dniu 18 lipca 2024 r. pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie
i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,
a pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania. (końcowe stanowiska stron e-protokół rozprawy z 18 lipca 2024 r. 00:03:12-00:06:39 – płyta CD k. 297)

R. W. (1) nie przystąpił do sprawy w charakterze zainteresowanego. (okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 3 listopada 2020 roku do 30 kwietnia 2021 roku (179 dni) R. W. (1), będący pracownikiem płatnika – (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., był niezdolny do pracy z powodu choroby i za ten okres zostało mu wypłacone wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz zasiłek chorobowy.

Następnie osoba ta stała się ponownie niezdolna do pracy od 13 maja 2021 roku i ponownie – od 27 maja 2021 roku do 31 sierpnia 2021 roku był mu wypłacany zasiłek chorobowy.

(okoliczności niesporne)

Niezdolność do pracy R. W. (1) począwszy od dnia 13 maja 2021 roku wynikała z tej samej choroby, co jego niezdolność do pracy trwająca do 30 kwietnia 2021 roku.

Zasadniczą przyczyną niezdolności do pracy ubezpieczonego był rak gruczołowy odbytnicy. Z jego powodu pacjent przebył kurs radioterapii przedoperacyjnej oraz właściwe leczenie operacyjne polegające na resekcji odbytnicy z wytworzeniem stomii protekcyjnej na poprzecznicy – w dniu 21 stycznia 2021 roku; wczesnym powikłaniem powyższego leczenia operacyjnego było wystąpienie niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego na poziomie jelita cienkiego w następstwie zrostów, co wymagało reoperacji polegającej na uwolnieniu zrostów – w dniu 26 stycznia 2021 roku; późnym powikłaniem leczenia operacyjnego raka odbytnicy u ubezpieczonego było wypadanie stomii wytworzonej na poprzecznicy, co z kolei wymagało kolejnego leczenia operacyjnego, polegającego na uwolnieniu zrostów, resekcji poprzecznicy oraz plastyce pętli doprowadzającej stomii – w dniu 19 maja 2021 roku.

Pomiędzy rozpoznaniem raka odbytnicy u pacjenta, jego leczeniem operacyjnym oraz omówionymi powikłaniami w postaci niedrożności mechanicznej oraz wypadania wytworzonej na poprzecznicy stomii, istnieje związek przyczynowo - skutkowy.

(pisemna opinia biegłego sądowego lekarza medycyny pracy – J. G. k 260 – 262)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niesporne w sprawie fakty oraz na podstawie niekwestionowanej przez żadną ze stron opinii biegłego sądowego lekarza medycyny pracy.

Rozpoznając sprawę Sąd pominął wniosek pełnomocnika płatnika zawarty w piśmie z dnia 23 listopada 2023 roku o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka zajmującego się obsługą kadrową i płatniczą płatnika na fakt ustalenia na jakiej podstawie płatnik składek naliczył i rozliczył ciężar składek na ubezpieczenie społeczne w sprawie R. W. (1).

Sąd uznał, że fakt, który miał wynikać z zeznań świadka pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, które mogło być oparte jedynie na ustaleniu związku przyczynowego pomiędzy dwoma okresami niezdolności do pracy ubezpieczonego, do czego niezbędna była opinia biegłego lekarza.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i ust.2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2024 r., poz.497) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12; w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków.

Za przychód rozumie się przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania. (art.4 pkt 9 cytowanej ustawy).

W myśl art.20 ust.1 ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe pracowników stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe.

Zgodnie zaś z brzmieniem art.46 ust. 1 cytowanej ustawy płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Z kolei na podstawie art. 81 ust.1 , ust.5 i ust.6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz.146) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób; przy ustalaniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne nie stosuje się wyłączeń wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną; podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

W myśl art.85 ust.1 powyższej ustawy za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca.

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie – ubezpieczony R. W. (1), będący pracownikiem odwołującego płatnika, wyczerpał prawo do zasiłku chorobowego z dniem 15 maja 2021 roku, przypadającym na 182. dzień niezdolności do pracy spowodowany tą samą chorobą.

Wynika stąd, że pracownik ten nie był uprawniony od 16 maja 2021 roku do 30 sierpnia 2021 roku do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy i zasiłku chorobowego, a zatem wypłacone mu przez płatnika w tym okresie należności stanowiły przychód R. W. (2) w rozumieniu art.12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego płatnik miał obowiązek opłacić składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Kwoty wyliczonych w ten sposób w decyzji należności za okres od maja do sierpnia 2021 roku nie były zakwestionowane przez odwołującego, a zatem uznać należy, że stwierdzenie przez organ rentowy, że kwota wypłaconych świadczeń z ubezpieczenia chorobowego podlega rozliczeniu w ciężar składek na ubezpieczenia społeczne, jest prawidłowa.

W związku z powyższym Sąd w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz.265).

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

SSO Paulina Kuźma