Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 stycznia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił R. C. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji ZUS podał, że przyczyną odmowy było orzeczenie z dnia 8 stycznia 2016 roku, mocą którego Komisja Lekarska ZUS orzekła, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji w dniu 17 lutego 2017 roku wniósł R. C. podnosząc, że jest osobą całkowicie niezdolną do pracy ze względu na schorzenie, które ma od urodzenia tj. wadę serca. Intensywne i częste leczenie związane ze wskazanym schorzeniem spowodowało upośledzenie układu immunologicznego. W związku z tym bardzo często zapada na różnego rodzaje choroby. Ponadto odwołujący się wskazał, że leczy się także z uwagi na astmę oskrzelową i nerwicę. Dlatego też każda próba podjęcia zatrudnienia kończy się niepowodzeniem. Mając powyższe na uwadze odwołujący się wniósł o przyznanie prawa do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. C. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie średnie bez matury, z zawodu jest fryzjerem. Pracował prze 3 lata jako sprzątacz, a następnie jako ochroniarz . Obecnie nie pracuje.

(okoliczności bezsporne)

Wnioskodawca miał przyznane prawo do renty socjalnej w okresie od dnia 18 października 2010 roku do 31 grudnia 2011 roku oraz od 1 lutego 2012 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku.

(decyzja z dnia 16 grudnia 2010 roku k. 19 plik I akt ZUS , decyzja z dnia 27 marca 2012 roku k. 7 plik II akt ZUS)

W dniu 28 września 2015 roku złożył wniosek o przyznania prawa do renty socjalnej.

( wniosek k. 1 plik III akt ZUS)

W dniu 23 listopada 2015 roku wnioskodawca został zbadany przez lekarza orzecznika ZUS, który rozpoznał u niego wrodzoną wadę serca pod postacią przełożenia wielkich pni tętniczych i ubytku przegrody międzykomorowej po korekcie operacyjnej w wieku niemowlęcym, w okresie względnej wydolności układu krążenia, z zachowaniem EF -64% (...), przebytą dwukrotnie operację korekty klatki piersiowej lejkowatej (1996 roku 2010 roku) powikłanej w 2010 roku odmą opłucnową lewostronną i krwotokiem z prawego przedsionka oraz ostrą niewydolnością oddechową, stan po usunięciu płyty zespalającej (2012 roku) klatkę piersiową, astmę oskrzelową z upośledzeniem sprawności wentylacyjnej płuc o typie obturacji w stopniu niewielkim oraz niedobór masy ciała. Po przeprowadzonym badaniu lekarskim i analizie dokumentacji medycznej Lekarz Orzecznik ZUS nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy.

(opinia lekarska z dnia 15 listopada 2016 roku k. 37- 38 akt orzeczniczo -lekarskich, orzeczenie k. 4 plik III akt ZUS)

W dniu 7 grudnia 2016 roku wnioskodawca wniósł sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 23 listopada 2016 roku.

(sprzeciw – k. 39 akt orzeczniczo –lekarskich)

W dniu 8 stycznia 2016 roku wnioskodawca został zbadany przez Komisje Lekarską ZUS, która rozpoznała zaburzenia rytmu serca w okresie wydolności, astmę oskrzelową kontrolowaną, stan anatomicznej korekcji przedłużenia wielkich pni tętniczych w 1992 roku i ubytku m-komorowego, stan po operacji mostka w 1996 roku oraz operacji lejkowatej klatki piersiowej w 2010 i 2012 roku. Po przeprowadzonym badaniu lekarskim i analizie dokumentacji medycznej komisja nie stwierdza długotrwałej niezdolności do jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Komisja Lekarska ZUS orzekła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej

(opinia lekarska z dnia 28 listopada 2016 roku k. 40- 42 akt orzeczniczo -lekarskich, orzeczenie k. 6 plik III akt ZUS)

Powyższe orzeczenie komisji lekarskiej legło u podstaw wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżonej decyzji z dnia 18 stycznia 2016 roku.

(decyzja z dnia 18 stycznia 2016 roku k. 7 plik III akt ZUS)

U wnioskodawcy, rozpoznano migrenę, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego z zespołem bólowym. Wnioskodawca przebył w dzieciństwie operację wady serca oraz operację mostka i klatki piersiowej. Wnioskodawca skarży się na bóle głowy połowicze prawostronne występujące od pięciu lat oraz pojawił się także bóle kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego. U R. C. nie stwierdzono znacznego stopnia naruszenia sprawności organizmu, który byłby podstawą do uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy zarobkowej.

(pisemna opinia biegłego sądowego neurologa J. B. k. 31 -33)

U wnioskodawcy rozpoznano wadę serca wrodzoną, stan po korekcji anatomicznej przełożenia wielkich pni tętniczych z ubytkiem międzykomorowym w dniu 25 października 1992 roku, stan po reoperacji mostka w dniu 24 października 1996 roku, operacji klatki lejkowatej w dniu 18 sierpnia 2012 roku, stan po przebytej ostrej niewydolności krążeniowo - oddechowej, odmie opłucnowej nawracającej w 2010 roku, stan po krwotoku z prawego przedsionka po usunięciu płyty metalowej, komorowe zaburzenia rytmu serca, rytm cwałowy, blok całkowity prawej odnogi pęczka H., zniekształcenie klatki piersiowej znacznego stopnia, klatka lejkowata po kilku operacjach, niedobór masy ciała oraz astmę oskrzelową.

Wykonane wyniki badania E. H. z dnia 2 września 2015 roku, 8 września 2015 roku oraz EKG serca z dnia 1 września 2015 roku potwierdzają rozpoznanie komorowych zaburzeń rytmu serca, stanowiących zagrożenie życia, znacznie obniżających wydolność organizmu wnioskodawcy. Komorowe zaburzenia rytmu serca u wnioskodawcy są groźne dla życia, nie są „dobrze tolerowane” przez wnioskodawcę, powodują zasłabnięcia, omdlenia, bóle w klatce piersiowej o różnym umiejscowieniu, napady duszności. Komorowe zaburzenia rytmu serca będące przyczyną hospitalizacji w 2015, utrzymują się nadal. Hospitalizacja w 2015 roku nie była diagnostyczna, lecz spowodowana była nasileniem dolegliwości bólowych z towarzyszącą arytmią, z rozpoznaniem komorowych zaburzeń rytmu serca. Próba podania betablokerów - paradoksalne spowodowała nasilenie arytmii. Próba wysiłkowa maksymalne obciążenie 12,9 (...) przerwana ze względu na zmęczenie, wskazuje na średnią wydolność fizyczną.

Stan po operacji wady wrodzonej serca, korekta dużych naczyń i otworu międzykomorowego w 1992 roku, stan po przebytych nawracających odmach opłucnowych, niewydolności krążeniowo - oddechowej, stan po wielu operacjach mostka, z powikłaniem krwotokiem z prawego przedsionka, znacznego zniekształcenia klatki piersiowej, niedobór masy ciała, zaburzenia komorowego rytmu serca z rytmem cwałowym obniżają sprawność organizmu 24 letniego wnioskodawcy w stopniu powodującym całkowitą niezdolność. Niezdolność ta trwa od dnia 1 czerwca 2015 roku to jest od daty hospitalizacji z powodu nasilonych zaburzeń rytmu serca i trwa do dnia 1 czerwca 2017 roku.

(pisemna opinia biegłego sądowego kardiologa B. Lao - G. k. 59 -60, opinia pisemna uzupełniająca k. 82 - 82v,k. 106 -106v, k. 128 - 128v)

U skarżącego rozpoznano także astmę oskrzelową kontrolowaną, stan po przebytych w 2008/2009 i 2010 roku obustronnych odmach opłucnowych w następstwie operacyjnego leczenia klatki piersiowej lejkowatej metodą N., stan po repozycji mostka w 1996 roku i operacji lejkowatej klatki piersiowej w 2010 roku. Stwierdzone schorzenia nie powodują jednak upośledzenia funkcji układu oddechowego w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. Wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

(pisemna opinia biegłego sądowego pulmonologa A. M. k. 61 – 63)

Ponadto u wnioskodawcy stwierdzono nasilone cechy osobowości bierno - zależnej z tendencjami do reakcji lękowych z somatyzacją, sprawność intelektualna w dolnych granicach normy, bez objawów mogących wskazywać na proces organiczny, tendencyjne agrawacyjne w trakcie badania metodami wy standaryzowanymi. Ubezpieczony wymaga terapii psychologicznej w celu aktywizacji do realizacji podstawowych zadań życiowych.

(pisemna opinia biegłego sądowego neuropsychologa L. S. k. 94 - 94v)

R. C. był leczony także z powodu zaburzeń lękowo depresyjnych, jednak schorzenia te nie powoduje u badanego niezdolności do pracy. Ze względu na inne choroby somatyczne o niezdolności powinni decydować biegli innych specjalności.

(pisemna opinia biegłego sądowego psychiatry K. K. k. 96 - 98)

Stwierdzono u wnioskodawcy stan po przebytym zabiegu kardiochirurgicznym z powodu ciężkiej wrodzonej wady serca - wykonano korekcję przełożenia wielkich pni tętniczych z ubytkiem międzykomorowym w dniu 20 października 1992 roku, stan po operacji repozycji mostka w dniu 24 października 1996 roku, stan po operacji klatki piersiowej lejkowatej metodą N. z założeniem sztaby metalowej w dolnej części klatki piersiowej w dniu 18 sierpnia 2010 roku, zabieg był powikłany ostrą niewydolnością krążeniowo-oddechową w przebiegu krwotoku z prawego przedsionka i obustronną odmą opłucnową, komorowe zaburzenia rytmu serca, łagodne niedomykalności zastawek naczyniowych, utrwalony blok prawej odnogi pęczka H. oraz astmę oskrzelową i zniekształcenie klatki piersiowej znacznego stopnia (klatka piersiowa lejkowata)

Wnioskodawca, pomimo pozornie relatywnie dobrego ogólnego stanu jest obciążony poważnymi schorzeniami kardiologicznymi. Wnioskodawca w 1 miesiącu życia (20 października 1992 roku) był operowany z powodu ciężkiej wrodzonej wady serca - wykonano korekcję przełożenia wielkich pni tętniczych z ubytkiem międzykomorowym. Wrodzony rodzaj wady serca bez w/w zabiegu kardiochirurgicznego byłby letalny (tj. bez zabiegu następuje zgon). Z powodu deformacji pooperacyjnej, w dniu 24 października 1996 roku miał wykonaną operację repozycji mostka. W dalszym przebiegu wymagał kolejnej operacji klatki piersiowej lejkowatej metodą N. z założeniem sztaby metalowej w dolnej części klatki piersiowej (18 sierpnia 2010 roku). Zabieg był powikłany ostrą niewydolnością krążeniowo-oddechową w przebiegu krwotoku z prawego przedsionka i obustronną odmą opłucnową (wówczas przebywał w ramach samego oddziału intensywnej terapii przez 6 dni). W okresie od 1 września 2015 roku do 15 września 2015 roku wnioskodawca był hospitalizowany w Pododdziale dla dorosłych - Instytut Centrum (...). Był wówczas przyjęty do kliniki z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej nasilających przy oddychaniu z towarzyszącą arytmią.

W badaniu E. H. (24-godzinna rejestracja zapisu EKG-08.09.2015r.): stwierdzono m.in.: (...) dodatkowych skurczów komorowych (21 %), w tym 30 par, co ważne skurcze dodatkowe komorowe dominują podczas aktywności ti przy średniej częstości akcji serca HR> 60/min.

W treści ergospirometrycznym (wrzesień 2015r) - osiągnięto obciążenie rzędu 12,9 MET, przerwana z powodu zmęczenia, wykazano średnia wydolność fizyczną.

W badaniu USG serca (ECHO) z dnia 09.09.2015r: bez ewidentnych zaburzeń kurczliwości, oszacowana frakcja wyrzutowa (EF 64%. ti NORMA), łagodne niedomykalności zastawek naczyniowych.

W badaniu angiotomograficzne klatki piersiowej (10.09.2015r) - stwierdzono prawidłową morfologię tętnic wieńcowych oraz zmniejszenie wymiaru przednio-tylnego klatki (klatka lejkowata po operacji) na wysokości ujścia lewych żył płucnych do lewego przedsionka.

W chwili obecnej wnioskodawca ma wstępną kwalifikację do dalszego leczenia zabiegowego - zabieg korekcji lejkowatej klatki piersiowej - na chwilę obecną jednak nie podjął jeszcze ewentualnej zgody na w/w zabieg. Przy aktualnych czynnikach ryzyka, aktualnych rozpoznaniach chorobowych ryzyko niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych u wnioskodawcy pozostaje bardzo wysokie.

Cześć badań, rozpoznań klinicznych przemawia za stwierdzeniem całkowitej niezdolności do pracy (E. H.. angiotomografia klatki piersiowej), cześć do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy (test ergospirometryczny). U wnioskodawcy występuje koincydencja szeregu schorzeń kardiologicznych świadczących o całkowitej niezdolności do pracy (także z uwagi na wymaganą kolejną operację korekcji lejkowatej klatki piersiowej).

Poziom kwalifikacji oraz całościowy stan kliniczny powoduje, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej - pracy zawodowej do 31 grudnia 2017 roku.

(pisemna opinia biegłego sądowego kardiologa R. G. k. 147 – 150)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów w postaci orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS, wniosku o przyznanie renty socjalnej oraz opinii lekarskich.

W toku postępowania wnioskodawca zakwestionował ustalenia komisji lekarskiej ZUS, że nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Celem weryfikacji stanowiska wnioskodawcy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych: neurologa, kardiologów, pulmonologa, neuropsychologa oraz psychiatry.

Złożone w sprawie opinie są jasne, zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawcy. Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie oraz opinie uzupełniające nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli wydali opinie po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy. Określili schorzenia występujące u niego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu opinie biegłych są rzetelne, zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

Wskazać należy, że o ile ze złożonych przez specjalistów w dziedzinie neurologii, pulmonologii i psychiatrii opinii wynikało, że schorzenia występujące u ubezpieczonego nie powodują stwierdzenia istnienia u niego stanu całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych, pulmonologicznych czy też psychiatrycznych, o tyle biegli specjaliści kardiolodzy, po dokładnej analizie dokumentacji medycznej, wyników badań i zbadaniu wnioskodawcy, jednoznacznie wskazali, że jest on całkowicie niezdolny do pracy. W ocenie Sądu, wziąwszy pod uwagę, że u wnioskodawcy dominują zaburzenia z zakresu układy krążenia, opinie biegłych sądowych kardiologów daje pełny obraz zdrowia R. C..

Co istotne na wniosek strony pozwanej Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii innego biegłego kardiologa R. G., który potwierdził wnioski wypływające z opinii podstawowej i uzupełniających biegłej B. G.. Biegli jednoznacznie i jednomyślnie stwierdzili, że z uwagi na szereg występujących schorzeń kardiologicznych wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego kardiologa. Wskazać należy, iż zarzuty organu rentowego w stosunku do opinii biegłego kardiologa stanowią jedynie polemikę z wnioskami końcowymi wynikającymi z opinii i nie mogą odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona jest niezadowolona z treści sporządzonych w niniejszej sprawie opinii. Opinia ta jest rzetelna, obiektywna i jasna, w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisuje stan zdrowia wnioskodawcy. Zgodnie z ugruntowanym w tym zakresie orzecznictwem Sądu Najwyższego - które Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie w całości podziela – żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli sądy uzyskały od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania. Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (tak w wyroku z dnia 9 stycznia 2012 r., I UK 200/11, z dnia 20 października 1999 r., II UKN 158/99, OSNAPiUS z 2001r., nr 2, pozycja 51 oraz w wyroku z 19 marca 1997 r., III CKN 211/97, OSNP 1998/1/24). Jeżeli w odniesieniu do ustaleń faktycznych wymagających specjalistycznej wiedzy Sąd zasięgnął opinii biegłych, to ewentualne powołanie jeszcze innych biegłych można by uznać za powinność sądu tylko wtedy, gdy pierwotna opinia budzi istotne i nie dające się usunąć wątpliwości, a zainteresowana strona wykazuje nieporadność w zgłaszaniu odpowiednich wniosków dowodowych (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 16 grudnia 1998 roku, II UKN 396/98 OSNAPiUS 2000 r., nr 4, pozycja 161). Z tych powodów Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki do wydania opinii przez innego biegłego z zakresu kardiologii.

Sąd Okręgowy pragnie zwrócić uwagę, że biegły kardiolog R. G. w opinii podkreślił, iż stan zdrowia wnioskodawcy kwalifikuje go do zabiegu operacyjnego. Jednak kwestia braku zgody nie dyskwalifikuje stanu zdrowia wnioskodawcy. Jak wynika z opinii biegłego kardiologa został zakwalifikowany do dalszego leczenia tj. zabiegu korekcji lejkowatej klatki piersiowej jednak nie podjął jeszcze ewentualnej zgody na w/w zabieg. Przy aktualnie rozpoznanych chorobach ryzyko niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych u wnioskodawcy pozostaje bardzo wysokie. Zatem kwestią decydującą o niezdolności do pracy jest koincydencja szeregu schorzeń kardiologicznych. Natomiast decyzja wnioskodawcy w tym zakresie jest jego indywidualną sprawą zwłaszcza w kontekście, iż wskazany zabieg operacyjny - z uwagi na pozostałe schorzenia - jest bardzo ryzykowany. W związku z tym wnioskodawca z dużą ostrożnością - do czego ma pełne prawo - rozważa czy zdecydować się na zabieg wprawdzie niezbędny w jego przypadku ale obarczony dużym ryzykiem zagrożenia dla zdrowia. Dlatego też braku zgody nie ma pierwszoplanowego znaczenia. Znaczenie takie ma jedynie rodzaj i nasilenie obecnie istniejących u wnioskodawcy schorzeń. Natomiast te występujące zdecydowanie czynią ubezpieczonego całkowicie niezdolnym do pracy.

Wobec powyższego w ocenie Sądu Okręgowego nie było potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego kardiologa. Podkreślenia wymaga, że ogólne niezadowolenie strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii nie może stanowić podstawy do dopuszczenia dowodu z kolejnych opinii biegłych sądowych, ale musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii, co w niniejszej sprawie nie występuje. Zwraca na to także uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z 8 lipca 1999 roku, II UKN 37/99 OSNAPiUS 2000/20/741 wskazując, że sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (art. 217 § 2 k.p.c.).

W tym stanie faktycznym podejmowane czynności w zakresie dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu kardiologii, doprowadziłyby jedynie do przedłużenia się postępowania przed Sądem pierwszej instancji, w obliczu wyjaśnionych już okoliczności. Zatem wniosek jako nieuzasadniony podlegał oddaleniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (j. t. Dz.U. z 2013 roku, poz. 982 z późn. zm.), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej,

Przy czym osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa, która przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Z kolei na mocy art.5 powołanej ustawy, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 z późn. zm. ).

Natomiast w myśl art.15 tej ustawy o rencie socjalnej, w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: m.in. art. 12-14 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art.12 ust.2 ww. ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Dokonując analizy pojęcia „całkowita niezdolność do pracy” należy brać pod uwagę zarówno kryterium biologiczne (stan organizmu dotkniętego schorzeniami naruszającymi jego sprawność w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do jakiejkolwiek pracy), jak i ekonomiczne (całkowita utrata zdolności do zarobkowania wykonywaniem jakiejkolwiek pracy).

Osobą całkowicie niezdolną do pracy w rozumieniu art.12 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest więc osoba, która spełniła obydwa te kryteria, a więc jest dotknięta upośledzeniem zarówno biologicznym, jak i ekonomicznym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2004 r. I UK 28/2004).

Ustalenia dokonane w toku przedmiotowej sprawy uzasadniają zmianę zaskarżonej decyzji. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że wnioskodawca z punktu widzenia kardiologicznego jest osobą całkowicie niezdolną do pracy do dnia 31 grudnia 2017 roku w rozumieniu art.12 wskazanej powyżej ustawy. Całkowita niezdolność do pracy wynika z naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem przez wnioskodawcę 18 roku życia (w dzieciństwie). Istnienie całkowitej niezdolności do pracy znalazło potwierdzenie w przedłożonych i stanowiących pełnowartościowy dowód w sprawie opiniach biegłych kardiologów, a zatem o specjalizacji lekarskiej odpowiadającej charakterowi schorzeń występujących u odwołującego, potwierdzając tym samym zasadność odwołania od zaskarżonej decyzji.

Podkreślić należy, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie Sądu Najwyższego z 27.11.2000 roku, I CKN 1170/98).

Kluczowe dla sprawy opinie sądowo – lekarska biegłych kardiologów sporządzone na użytek niniejszej sprawy - zdaniem Sądu - są w swojej treści wyczerpujące, dostatecznie uzasadnione i nie budząca żadnych wątpliwości. Z punktu widzenia kardiologicznego wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy do dnia 31 grudnia 2017 roku. Biegli podnieśli, że decydujące znaczenia ma koincydencja szeregu schorzeń kardiologicznych świadczących o całkowitej niezdolności do pracy. Wnioskodawca, pomimo pozornie relatywnie dobrego ogólnego stanu jest obciążony poważnymi schorzeniami kardiologicznymi. Ubezpieczony w 1 miesiącu życia (20 października 1992 roku) był operowany z powodu ciężkiej wrodzonej wady serca - wykonano korekcję przełożenia wielkich pni tętniczych z ubytkiem międzykomorowym. Wrodzony rodzaj wady serca bez ww. zabiegu kardiochirurgicznego byłby letalny (bez zabiegu następuje zgon). Z powodu deformacji pooperacyjnej, w dniu 24 października 1996 roku miał wykonaną operację repozycji mostka. W dalszym przebiegu wymagał kolejnej operacji klatki piersiowej lejkowatej metodą N. z założeniem sztaby metalowej w dolnej części klatki piersiowej (18 sierpnia 2010 roku). Zabieg był powikłany ostrą niewydolnością krążeniowo-oddechową w przebiegu krwotoku z prawego przedsionka i obustronną odmą opłucnową (wówczas przebywał w ramach samego oddziału intensywnej terapii przez 6 dni). W okresie od 1 września 2015 roku do 15 września 2015 roku wnioskodawca był hospitalizowany w Pododdziale dla dorosłych - Instytut Centrum (...). Był wówczas przyjęty do kliniki z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej nasilających przy oddychaniu z towarzyszącą arytmią. Hospitalizacja w 2015 nie była diagnostyczna, lecz spowodowana była nasileniem dolegliwości bólowych z towarzyszącą arytmią, z rozpoznaniem komorowych zaburzeń rytmu serca.

Biegli zwrócili uwagę, że u wnioskodawcy przy aktualnie rozpoznanych chorobach ryzyko niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych pozostaje bardzo wysokie. Podstawą stwierdzenia niezdolności do pracy przez biegłego były przede wszystkim łącznie traktowane schorzenia kardiologiczne. Dopiero takie łączne potraktowanie tego problemu pozwoliło biegłym na stwierdzenie niezdolności do pracy. Z punktu widzenia kardiologicznego wnioskodawca jest całkowicie niezdolna do pracy do dnia 31 grudnia 2017 roku.

Reasumując, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawca R. C. spełnił warunek do przyznania prawa do renty socjalnej określone w art.4 ust.1 ww. ustawy czyli jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które to naruszenie nastąpiło przed ukończeniem 18 roku życia.

W odniesieniu zaś do określenia okresu, na jaki została przyznana wnioskodawcy renta socjalna wskazać należy, że ustaleń Sądu poczynionych w oparciu o opinie biegłych kardiologów, wynika, że całkowita niezdolność R. C. do pracy istniała w dacie złożenia wniosku (28 września 2015 roku) niezdolność wnioskodawcy do pracy winno się orzec do dnia 31 grudnia 2017 roku - zgodnie z wnioskiem orzeczniczym biegłego kardiologa dr R. G..

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej w dniu 28 września 2015 roku, a zatem należało przyznać mu prawo do świadczenia od dnia 1 września 2015 roku do dnia 31 grudnia 2017 roku.

Mając zatem na względzie wymienione wyżej okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

(E.W.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

17.01.2018 r.