Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 stycznia 2019 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., stwierdził, że M. P. (1) nie podlega, od 14 maja 2018 r. do 13.08.2018 r. ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka Jawna.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że (...) SPÓŁKA JAWNA prowadzi działalność gospodarczą od 01.02.2002 r. Przedmiotem działalności jest sprzedaż i serwis ciągników i maszyn rolniczych.

Dnia 11.05.2018 r. płatnik zawarł z M. P. (1) pisemną umowę o pracę na okres próbny od 14.05.2018 r. do 13.08.2018 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierownik serwisu z miesięcznym wynagrodzeniem 4930,00 zł. brutto.

Ze, zgromadzonej w trakcie kontroli, dokumentacji, wynikało, że M. P. (1) dnia 14.05.2018 r. i 15.05.2018 r. odbyła szkolenie wstępne w zakresie BHP, tj.: instruktaż ogólny i stanowiskowy oraz przedłożyła pracodawcy orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy na stanowisku kierownika serwisu z dnia 07.05.2018 r.

Jednakże z wyjaśnień M. P. (1) wynika, że nie przeszła szkolenia w zakresie BHP, a jedynie otrzymała taki dokument do podpisu. Do dokumentacji z dnia 17 września 2018 r., płatnik, również, nie przesłał dokumentu, potwierdzającego odbyte szkolenie.

Jako dokumenty, potwierdzające wykonywanie pracy przez ubezpieczoną, płatnik przedstawił, podpisane przez M. P. (1), listy obecności za każdy przepracowany dzień. Jednak M. P. (1) zeznała, że nie podpisywała list obecności, gdyż nikt od niej tego nie wymagał. Dopiero po pewnym czasie (ubezpieczona nie wskazała od kiedy ) zaczęła podpisywać się w zeszycie.

Obowiązki M. P. (1) nie zostały określone na piśmie. Płatnik zeznał, że ubezpieczona wykonywała następujące prace: koordynowała dział serwisu, kontrolowała realizację procesu napraw, nadzorowała okresowe przeglądy techniczne, wykonywała między innymi wycenę naprawy ciągników, wykonywała doposażenie instalacji układu 2- obwodowego o układ 1-obwodowy, sporządzała protokoły naprawy oraz faktury VAT.

Według wyjaśnień płatnika składek, M. P. (1) została zatrudniona, ponieważ M. D., który był zatrudniony na tym stanowisku, zgłosił chęć rozwiązania stosunku pracy.

Analiza dokumentów, znajdujących się na koncie płatnika wykazała, że wskazany ubezpieczony zatrudniony był od 01.03.2003 r. do 30.06.2018 r. a jego podstawa wymiaru składek była znacznie niższa od wynagrodzenia jakie miała ustalone M. P. (1) od początku zatrudnienia.

Płatnik składek zeznał, że wynagrodzenie za pracę było ustalone z M. P. (1) ze względu na posiadane kwalifikacje i kompetencje. Zdaniem ubezpieczonej, posiada ona wieloletnie doświadczenie zdobyte w poprzedniej pracy na stanowisku Koordynatora ds. serwisu i sprzedaży maszyn budowlanych, gdzie koordynowała pracę kilkuosobowej grupy serwisantów przy naprawach urządzeń budowlanych u klientów.

W ocenie organu rentowego branża budowlana znacznie różni się od branży w dziedzinie sprzedaży i serwisu ciągników i maszyn rolniczych a M. P. (1) przed rozpoczęciem pracy w spółce (...) nie przeszła żadnego szkolenia.

Z protokołu kontroli z dnia 27.11.2018 r. wynika, że podczas kontroli przesłuchano tylko jednego świadka, S. K., wykonującego pracę na stanowisku mechanik - kierowca - operator wózka widłowego, który zeznał, że M. P. (1) nadzorowała jego pracę lecz widział ją w pracy, gdyż pracowali w tych samych godzinach. S. K. nie wyjaśnił jednak na czym polegał nadzór przez M. P. (1) nad wykonywaną przez niego pracą. Płatnik zeznał, że pozostali mechanicy, z którymi współpracowała M. P. (1) przebywali na zwolnieniach lekarskich.

Zdaniem organu rentowego, nieścisłości w wyjaśnieniach osoby ubezpieczonej M. P. (1) i płatnika składek, czy brak wystarczających dowodów na świadczenie pracy na zajmowanym stanowisku wskazują na pozorność działań stron w sferze nawiązania stosunku pracy. Pracodawca zawarł umowę o pracę z M. P. (1) na korzystnych warunkach. W umowie o pracę na okres próbny ustalono wynagrodzenie w kwocie 4930,00 zł. od początku zatrudnienia. Organ rentowy stwierdził, iż biorąc pod uwagę warunki ustalonego wynagrodzenia M. P. (1) oraz brak niepodważalnych dowodów na świadczenie pracy, nie jest racjonalnym działaniem z punktu widzenia pracodawcy i świadczy o celowym zawarciu korzystnej umowy, dla celów uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Wobec powyższego, stanowi to podstawę kwestionowania obowiązku ubezpieczeń M. P. (1) od dnia zgłoszenia do ubezpieczeń tj. od 14.05.2018 r. do 13.08.2018 r. bowiem jedynie rzeczywiste pozostawanie w stosunku pracy i wykonywanie pracy daje podstawę zgłoszenia do ubezpieczeń i podlegania ubezpieczeniom. Zatem na podstawie art. 83§ 1 Kodeksu cywilnego, w związku art. 300 Kodeksu pracy należy stwierdzić, że umowa o pracę zawarta między płatnikiem składek (...) SPÓŁKA JAWNA a M. P. (1), jako zawarta dla pozoru, jest nieważna a M. P. (1) z tytułu zawartej umowy o pracę nie podlega ubezpieczeniom społecznym od 14.05.2018 r. do 13.08.2018 r.

/ decyzja k. 155- 157 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji w dniu 21 lutego 2019 r. wniosła M. P. (1), wnosząc o jej zmianę poprzez objęcie jej ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym jako pracownika (...) SPÓŁKA JAWNA od 14.05 2018 r. W treści odwołania, wnioskodawczyni wskazała, że umowa o prace była faktycznie realizowana.

/odwołanie k. 3-7/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu przytoczył argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.45 – 47/

Na rozprawie w dniu 17 lipca 2019 r. wnioskodawczyni poparła odwołanie, reprezentujący płatnika, pełnomocnik poparł odwołanie, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzanie kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

/ stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:05:07 -00:06:29/

Na rozprawie w dniu 13 listopada 2019 r. poprzedzającej wydanie wyroku, strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe.

/ stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:05:10 00:05:12/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

Płatnik składek, (...) A. S., M W., G. (...) spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą od dnia 01.02.2002 r. przedmiotem działalności jest m..in. sprzedaż i serwis ciągników i maszyn rolniczych.

/ wypis z KRS k. 53-56 oraz k. 47 -50 akt ZUS bezsporne/

Wnioskodawczyni, M. P. (1) ma wykształcenie wyższe ukończyła studia magisterskie na Politechnice (...) na kierunku (...) i (...), liczne kursy w zakresie doskonalenia umiejętności sprzedażowych i obsługi klienta, posiada blisko dziesięcioletnie doświadczenie w pracy na stanowisku koordynator serwisu i sprzedaży maszyn ostatnio pracowała w firmie (...).

/okoliczność bezsporna. Kwestionariusz osobowy w aktach osobowych załączonych do akt sprawy, dyplom w aktach osobowych załączonych do akt spraw, zaświadczenia i certyfikaty w aktach osobowych załączonych do akt sprawy, dokumentacja k. 14-20, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20/

W związku z warunkami pracy w firmie (...) –mobbingiem wnioskodawczyni miała kłopoty zdrowotne i zdecydowała się na zmianę zatrudnienia.

/zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20/

W dniu 11 maja 2018 r. płatnik i wnioskodawczyni zawarli umowę, nazwaną umową o pracę, na okres próbny do dnia 13 sierpnia 2018 r. W treści umowy wskazano, że M. P. (1) będzie świadczyć pracę na stanowisku kierownika serwisu z wynagrodzeniem w wysokości 4930,00 zł w pełnym wymiarze czasu pracy. Jako termin rozpoczęcia pracy przez M. P. (1) wskazano 14 maja 2018 roku.

/umowa o pracę w aktach osobowych załączonych do akt sprawy, k. 20 akt ZUS /

Ustalone miedzy stronami wynagrodzenie nie odbiegało zasadniczo od wynagrodzenia jakie wnioskodawczyni otrzymywała w poprzednim miejscu zatrudnienia i od średniego wynagrodzenia wypłacanego generalnie osobom zatrudnionym na stanowisku kierownika serwisu.

/ zaświadczenie k. 21-2, zestawienie k. 24-27/

Płatnik sporządził dokumentację pracowniczą, dotyczącą M P., w której znalazły się m.in. następujące dokumenty: umowa o pracę na okres próbny, świadectwo pracy kwestionariusz osobowy, orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy z dnia 7 maja 2018 r., kartę szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, oświadczenia pracownika, informację o warunkach zatrudnienia, świadectwa pracy od poprzedniego pracodawcy, referencje od poprzedniego pracodawcy, dokumenty potwierdzające kwalifikacje pracownika. Nadto, następującą dokumentację, związaną z jej zatrudnieniem listy obecności za okres od 05.2018 r. do 08.2018 r., roczną kartę ewidencji czasu pracy za 2018 rok, kartę przychodów pracownika za okres 2018 rok, potwierdzeń dokonania wysyłki wynagrodzenia na konto za miesiące 05.2018 r., 06.2018 r., 07.2018 r. oraz ekwiwalentu za urlop, wydruki korespondencji mailowej, protokoły naprawy ( 4 sztuki), faktury ( 6 sztuk), rachunek zysków i strat.

/ dokumentacja w aktach osobowych załączonych do akt sprawy ponadto k. 20 – 34 akt ZUS oraz k. 61 -75, 82 -142 akt ZUS, k. 33-40 /

M. P. (1) otrzymywała wynagrodzenie przelewem na rachunek bankowy.

/ potwierdzenia przelewu k. 24-27 i 113 -116 akt ZUS/

Wnioskodawczyni nie przeszła szkolenia w zakresie BHP a jedynie otrzymała taki dokument do podpisu.

/ pisemne wyjaśnienia wnioskodawczyni w postępowaniu kontrolnym k. 14-16 akt ZUS k. 30 – 32, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20/

M. P. (1) pierwotnie nie podpisywała list obecności, gdyż nikt od niej tego nie wymagał. Dopiero po pewnym czasie samodzielnie zaczęła podpisywać się w zeszycie.

/ pisemne wyjaśnienia wnioskodawczyni w postępowaniu kontrolnym k. 14-16 akt ZUS k. 30 - 32 zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20/

Wnioskodawczyni miała świadczyć pracę w godzinach 8-16 od poniedziałku do piątku, rzeczywiście jednak jej czas pracy był elastyczny wnioskodawczyni odbierała telefony od mechaników w godzinach 17-18. Nadto wspólnicy płatnika kierowali do niej korespondencję mailową także po godzinie 16.

/ wydruk korespondencji mailowej k. 36 zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20 zeznania płatnika G. O. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01: :00:41 zeznania świadka M. L. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:37:58 -00:46:54/

Obowiązki M. P. (1) nie zostały określone na piśmie. Powierzone jej stanowisko miało charakter samodzielny. Wnioskodawczyni nie wydawano poleceń związanych z pracą . Jedynie początkowo wnioskodawczyni przyuczała się do samodzielnego podjęcia czynności i sprawowano kontrolę nad jej czynnościami.

/ zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20, zeznania płatnika G. O. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01:00:41 zeznania świadka S. K. protokół z rozprawy z dnia 21 sierpnia 2019 r.00:08:39 -00:25:00 zeznania świadka M. D. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r.00:07:35 -00:26:25, zeznania świadka M. K. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. -00:26:25 – 00:37:58 zeznania świadka M. L. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:37:58 -00:46:54, /

Do obowiązków wnioskodawczyni miały należeć następujące prace: koordynowanie dział serwisu, kontrola realizacji procesu napraw, nadzorowanie okresowych przeglądów technicznych, wykonywanie między innymi wyceny naprawy ciągników, wykonywanie doposażenia instalacji układu 2- obwodowego o układ 1-obwodowy, sporządzanie protokołów naprawy oraz wystawianie faktur VAT. Wnioskodawczyni koordynowała pracę mechaników umawiała im wizyty serwisowe do maszyn wyjazdy prowadziła obsługę gwarancyjna w systemie (...) zatwierdzała listę części do zakupu lub pobrania z magazynu. Codziennie mailowo wysyłała raport do wspólników. Wystawiała faktury odbierała telefony

/faktury k. 141 akt ZUS, pisemne wyjaśnienia wnioskodawczyni w postępowaniu kontrolnym k. 14-16 akt ZUS, wyjaśnienia płatnika w postępowaniu kontrolnym k. 18, protokół przesłuchania płatnika k. 143 – 145 akt ZUS zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20 zeznania płatnika G. O. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01:00:41, zeznania świadka S. K. protokół z rozprawy z dnia 21 sierpnia 2019 r.00:08:39 -00:25:00 zeznania świadka M. K. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. -00:26:25 – 00:37:58, zeznania świadka M. L. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:37:58 -00:46:54, /

M. P. (1) miała zostać zaangażowana , ponieważ M. D., który był zatrudniony, na tym stanowisku, zgłosił chęć rozwiązania stosunku pracy, wnioskodawczyni miała przejąć jego obowiązki .

/ wyjaśnienia płatnika w postępowaniu kontrolnym k. 18, protokół przesłuchania płatnika k. 143 – 145 akt ZUS zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20 zeznania świadka M. D. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r.00:07:35 -00:26:25/

M. D., był zatrudniony u płatnika na analogicznym jak wnioskodawczyni stanowisku pracy od 01.03.2003 r. do 30.06.2018 r. a jego podstawa wymiaru składek wynosiła w okresie 05- 06.2018 – 2542,70 zł. Od chwili zatrudnienia wnioskodawczyni przez ok. 2 tyg ww przekazywał jej obowiązki.

/ zeznania płatnika G. O. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01:00:41 zeznania świadka S. K. protokół z rozprawy z dnia 21 sierpnia 2019 r.00:08:39 -00:25:00 pismo procesowe organu rentowego k. 96-97 zeznania świadka M. D. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r.00:07:35 -00:26:25/

Wnioskodawczyni w spornym okresie prowadziła wymianę korespondencji mailowej z wspólnikami płatnika. Korespondencje wysłaną po 16 odbierała następnego dnia. Korzystała z komputera firmowego – zastępczego – logowała się za pomocą własnego loginu.

/ wydruki korespondencji k. 33-40, k. 117- 129 k. 117-135 akt ZUS zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20 zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01: :00:41/

Wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy powodu choroby od dnia 19 czerwca 2018 r. do 20.08. 2018. Przeszła załamanie emocjonalne.

/ bezsporne, dokumentacja medyczna k. 42 zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00:48:22 – 00 :52 :51 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:06:29 -00:44:20/

M. P. (1) po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą nie wróciła do pracy u płatnika a stosunek prawny łączący strony ustał z dniem określonym w umowie tj. 13.08.2018 r.

/ bezsporne, świadectwo pracy w aktach osobowych załączonych do akt sprawy/.

Na miejsce wnioskodawczyni został zatrudniony S. S. ,początkowo na okres próbny od 5.07.2018 r. do 4.08.2018 r. tj w okresie niezdolności do pracy wnioskodawczyni. Podstawa wymiaru składek ww. wynosiła w 07/2018 r. 3627,27 zł od 08-10/2018 r. 4200 zł. 11- 01.2019 r. 5000 zł, 02-06 /2019 5042,70 zł.

/wyjaśnienia płatnika w postępowaniu kontrolnym k. 18, protokół przesłuchania płatnika k. 143 – 145 akt ZUS zeznania płatnika G. O. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. 00 :52 :51 – 00:54:07, w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 17 lipca 2019 r. 00:44:20 – 01:00:41, pismo procesowe organu rentowego k. 96-97 zeznania świadka M. K. protokół z rozprawy z dnia 13 listopada 2019 r. -00:26:25 – 00:37:58, /

W drugim kwartale 2018 r. płatnik osiągnął zysk w kwocie 162 124,69 zł netto.

/ rachunek zysków i strat k. 142 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów w postaci dokumentów w tym zarówno znajdujących się w aktach sprawy jak i w aktach ZUS, gdyż nie były kwestionowane przez żądną ze stron nadto w oparcia o zeznania świadków które były logiczne spójne i wzajemnie się uzupełniały.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom wnioskodawczyni M. P. (1) oraz, występującemu w imieniu płatnika, G. O. (2), w zakresie, w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń.

Oceniając, zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni i płatnika , w części, w której wskazywali na realność zawartej pomiędzy nimi umowy o pracę oraz faktycznego świadczenia pracy przez wnioskodawczynie w ramach tej umowy. W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, brak jest podstaw do przyjęcia, iż stosunek pracy na podstawie zawartej umowy faktycznie był realizowany. Przeciwko prawdziwości zeznań stron, zdaniem Sądu, ustalone okoliczności faktyczne. Sąd uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy, nie potwierdza, iż strony faktycznie realizowały zawarty stosunek pracy, choć, niewątpliwie, określone czynności - wnioskodawczyni na rzecz płatnika – wykonywała, jednakże, nie w reżimie, określonym w art. 22 kp.

Dochodząc do powyższych wniosków, Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni i płatnika w zakresie w jakim twierdzili, iż M. P. wykonywała - pracę – podporządkowaną, zarówno, co do czasu jak i zlecanych ubezpieczonej zadań. WW zeznawali , iż ubezpieczona miała świadczyć pracę od poniedziałku do piątku w godzinach 8-16. Przy tym płatnik podnosił, iż rzeczywisty czas aktywności wnioskodawczyni, znajdował faktyczne odzwierciedlenie w podpisywanych przez nią listach obecności, do których wypełniania była zobligowana. W ocenie Sądu, powyższe listy nie mogą być jednak wiarygodną podstawą ustaleń w sprawie. Podnieść należy iż sama wnioskodawczyni przyznała iż nikt nie wydał jej polecenia podpisywania list obecności i że wypełniała je z własnej woli samodzielnie po upływie pewnego okresu czasu. Powyższe każe, zaś, poddać w wątpliwość, fakt wykonywania aktywności w tym trybie i bieżącego podpisywania list obecności. Za wiarygodną podstawę ustaleń, nie można uznać, przedstawionych przez płatnika, ewidencji czasu pracy za 2018 rok, wskazującej każdorazowo 8 godzinny wymiar czasu pracy wnioskodawczyni. Co bowiem, przyznała sama M. P. (1), i na co wskazują zeznania świadków, zwłaszcza M. L., M. P. (1) , odbierała telefony od mechaników, nawet, w godzinach 17-18, co przemawia za elastycznymi godzinami jej aktywności . Znamiennym jest, również, iż do wnioskodawczyni, wspólnicy spółki wysyłali też korespondencję po godzinie 16 i mimo, iż wnioskodawczyni zeznała, że odczytywała ją, dnia następnego wskazuje to na intencje i oczekiwania dotyczące jej odbioru. Tym samym, niewątpliwie wnioskodawczyni nie była stricte podporządkowana płatnikowi, co do godzin wykonywanych czynności , jak podaje, bowiem jej czas – aktywności, był elastyczny.

Sąd nie dał, też, wiary twierdzeniom wnioskodawczyni, jak i płatnika, iż M. P. była na bieżąco kontrolowana z wykonywanych zadań. Podkreślić należy, iż ww jak i inni przesłuchani w sprawie świadkowie, byli zgodni co do tego, iż stanowisko M. P., miało być w pełni stanowiskiem samodzielnym. Wnioskodawczyni, jedynie przez krótki okres czasu, miała być przyuczona przez poprzednika i wspólników, do wykonywania powierzonych jej zadań, poza tym, wszystkie decyzje miała podejmować w pełni samodzielnie. Żadna osoba przesłuchana w procesie, poza płatnikiem i wnioskodawczynią, nie potwierdziła faktu wydawania jej jakichkolwiek wiążących poleceń, dotyczących pracy. Dlatego Sąd doszedł do przekonania, iż w tym zakresie wnioskodawczyni nie podlegała kontroli i podporządkowaniu pracodawcy.

Bez wpływu na powyższą ocenę, w zakresie braku pracy podporządkowanej pozostają przy tym materiały dowodowe przedłożone w toku postępowania w postaci faktur, korespondencji mailowej, nadto zeznania świadków wskazujące na fakt wykonywania przez wnioskodawczynie poszczególnych czynności w zakresie nadzoru nad serwisem. To bowiem samo w sobie nie przesądza bowiem istnienia stosunku pracy. W oparciu samą korespondencję mailową, jak i stwierdzenie, iż określone czynności, w zakresie nadzoru nad serwisem, miały miejsce, nie sposób, bowiem, wnioskować, iż ubezpieczona była rozliczana przez pracodawcę z wykonywaj pracy i kontrolowana co do jej wymiaru. Fakty te nie przesądzają okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia tj wykonywania pracy w warunkach podporządkowania. Tym samym Sąd uznał, iż brak jest jakichkolwiek dokumentów czy innych wiarygodnych dowodów potwierdzających działalność ubezpieczonej w ramach stosunku pracy na rzecz pracodawcy poza aktami osobowymi, które stanowią formalny element zatrudnienia, a nie są dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy.

W ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości fakt, że ubezpieczona przyuczała się do samodzielnej pracy u płatnika, jednakże czynności wykonywane przez wnioskodawczynię, stanowiły realizację poleceń , zleceń, nie wynikających ze stosunku pracy.

Nie może umknąć także uwadze, iż wnioskodawczyni wbrew niewiarygodnym twierdzeniom G. O. nie odbyła szkolenia BHP co jest obowiązkowe w przypadku zatrudnienia pracowniczego. Wnioskodawczyni sama podała iż jedynie podpisała przedstawione jej w tym przedmiocie dokumenty nie odbywając takiego szkolenia w rzeczywistości co wskazuje na chęć upozorowania przez strony iż de facto jej zatrudnienie miało miejsce.

Podkreślenia wymaga też, iż wnioskodawczyni, po okresie niezdolności do pracy, nie wróciła do wykonywania obowiązków, a jej zadania przejął pracownik zatrudniony jeszcze w okresie jej nieobecności, spowodowanej chorobą. Powyższe, w ocenie Sądu, wskazuje na t,o iż strony nie zamierzały w ogóle faktycznie stosunku pracy realizować, a zagwarantowanie wnioskodawczyni ,relatywnie wysokiego wynagrodzenia ,w porównaniu z wynagrodzeniem osób, którym pierwotnie i następczo, powierzono obowiązki ubezpieczonej przekonuje, iż M. P., przy niekwestionowanych problemach zdrowotnych, wynikających z niesprzyjających warunków poprzedniego zatrudnienia, działała, z zamiarem uzyskania, jedynie, odpowiednio wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego, w przypadku choroby.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, Sąd odmówił wiary wnioskodawczyni, i płatnikowi ,co do faktu, że rzeczywiście ubezpieczona świadczyła pracę w ramach zawartej na okres próbny umowy o pracę od dnia 14 .05.2018 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie, jako niezasadne, podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.), pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Definicja pracownika, na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych, została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę, pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy, o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy, definiowanym przez art. 22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art. 22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy posiada szczególne cechy, które pozwalają na jego odróżnienie od innych stosunków prawnych do niego zbliżonych.

Stosunek pracy wyróżnia się:

1)  koniecznością osobistego wykonania pracy,

2)  podporządkowaniem pracownika pracodawcy,

3)  wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy

4)  i na jego ryzyko,

5)  a ponadto odpłatnością pracy.

W razie ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy nie jest możliwa ocena, że zawarta została umowa o pracę.

Nawiązanie stosunku pracy, skutkuje równoległym powstaniem stosunku ubezpieczenia. Obydwa te stosunki, jakkolwiek mają inne cele, to wzajemnie się uzupełniają i zabezpieczają pracownika materialnie - pierwszy na co dzień, drugi na wypadek zdarzeń losowych. Stosunek ubezpieczenia społecznego pracowniczego jest konsekwencją stosunku pracy i jako taki ma charakter wtórny. Ubezpieczenie społeczne nie może, bowiem, istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się, wyłącznie, do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa ma służyć. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Legalis nr 88987). Sam fakt, że oświadczenia stron umowy o pracę zawierają określone w art.22 k.p. formalne elementy umowy o pracę nie oznacza, że umowa taka jest ważna.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Najwyższego, wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2005 roku (II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym stwierdzono, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art.58§1 k.c. w zw. z art.300 k.p.). Ocena taka nie odnosi się, jednak, do sytuacji, gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia. Nawiązanie umowy o pracę może bowiem wynikać z czynności faktycznych wyrażających się z jednej strony zobowiązaniem pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, z drugiej zobowiązaniem pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art.22§1 k.p.).

W niniejszej sprawie, płatnik składek Płatnik składek, (...) A. S., M W., G. (...) spółka jawna, zawarł z M. P. (1) umowę, nazwaną umową o pracę na okres próbny, która z formalnego punktu widzenia stanowiła stosowną podstawę do objęcia wnioskodawczyni ubezpieczeniem społecznym. Ważność tej umowy została jednak – słusznie – zakwestionowana przez organ rentowy.

Zdaniem Sądu, analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ubezpieczona pewne czynności w spornym okresie w ramach kierowania serwisem wykonywała. Należało, jednak, zważyć, czy, przy uwzględnieniu całokształtu treści stosunku prawnego realizowanego przez strony, czynności były świadczone w ramach zatrudnienia pracowniczego, w warunkach podporządkowania w tym na rzecz i ryzyko pracodawcy.

Przede wszystkim w toku niniejszego postępowania nie zostały złożone żadne dokumenty (poza dokumentacją osobową) z których wynikałoby, że zainteresowana świadczyła pracę w ramach stosunku pracy. O ile bowiem z zebranego materiału dowodowego wynika, że M. P. (1) będąc obecna w siedzibie firmy koordynowała pracę serwisu, wystawiała faktury i prowadziła korespondencję mailową z wspólnikami płatnika, o tyle nie sposób stwierdzić, że czynności te wykonywała w ramach obowiązującego ją stosunku pracy.

W ocenie Sądu brak jest dowodu na rzeczywisty czas pracy ubezpieczonej . W procesie nie przedstawiono żadnych wiarygodnych dowodów wskazujących na rzeczywisty czas pracy i jej wymiar. Ubezpieczona wykonywała czynności na rzecz płatnika w różnorodnych godzinach, które nie miały pokrycia w przedłożonych listach obecności podpisywanych z resztą co zostało w procesie przyznane post fatum, ani w ewidencji czasu pracy , nie sposób zatem stwierdzić w jakich konkretnie godzinach i w które konkretnie dni miałaby świadczyć stosunek pracy. Brak dowodów na to, że ubezpieczona swobodnie nie decydowała o godzinach zakończenia i rozpoczęcia pracy oraz okoliczności wskazujących na fakt sprawowania realnej kontroli płatnika w zakresie czasu pracy np. poprzez rzetelne rozliczanie wymiaru podejmowanych przez nią czynności. Nie przedłożono żadnych dowodów pozwalających na realne rozliczenie jej czasu pracy. Niejasnym jest wymiar czasu w jakim pracę wykonywała skoro w świetle wyjaśnień samego płatnika i ubezpieczonej wnioskodawczyni odbierała telefony od mechaników w czasie kiedy w firmie w ogóle nie powinno jej być a także poza godzinami pracy kierowano do niej korespondencje mailową. Płatnik nie prowadził na bieżąco list obecności, tym samym trudno mówić w tym przypadku o podporządkowaniu pracownika co do miejsca, czasu pracy i wykonywanych obowiązków oraz rozliczania go z powyższego. Zatem brak możliwości kontroli pracodawcy nad tym, czy ubezpieczona wykonywała swoje obowiązki wynikające z zawartej umowy w spornym okresie wyklucza zakwalifikowanie spornej umowy jako umowy o pracę. Strony umowy nie wykazały, by taka kontrola miała miejsce.

Podleganie pracowniczym ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane, nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika, rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Stosunek pracy jest bowiem stosunkiem zobowiązaniowym uzewnętrzniającym wolę umawiających się stron. W sytuacji, gdy strony nie pozostają faktycznie związane stosunkiem pracy, nie można mówić o fakcie podlegania pracowniczym ubezpieczeniom społecznym. Natomiast sam fakt wykonywania, za wynagrodzeniem, określonego rodzaju czynności przez jedną ze stron na rzecz drugiej w zależności od cech danego stosunku prawnego, co do zasady może zostać zakwalifikowany, jako umowa o dzieło, umowa zlecenia lub też umowa o świadczenie usług, o której mowa w art.750 k.c. wobec której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Ocena, z jakim faktycznie stosunkiem prawnym, mamy do czynienia, na gruncie przedmiotowej sprawy, pozostaje, jednak, poza zakresem rozważań Sądu Okręgowego, albowiem przedmiotem zaskarżonej decyzji była wyłącznie umowa o pracę.

Zdaniem Sądu Okręgowego, elementem charakterystycznym umowy o pracę, którego analizowany stosunek pracy na pewno nie zawierał, było wykonywanie pracy w ramach podporządkowania pracowniczego. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na to, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza, aby płatnik po 14.05 2018 r. kierował pracą wnioskodawczyni, w szczególności, aby wskazywał na konkretne zadania do realizacji związane z powierzonym stanowiskiem pracy, oraz aby zakreślał konkretne terminy wykonania poszczególnych zadań. Jest to istotne, jeżeli uwzględni się, że zatrudnienie pracownicze odwołuje się do staranności, a nie rezultatu. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika także, aby polecenia co do bieżącego wykonywania pracy były wydawane przez płatnika. Z wyjaśnień złożonych przez wnioskodawczynię płatnika jak i innych przesłuchanych świadków wynika że stanowisko wnioskodawczyni miło być w pełni samodzielnym i nie wydawano jej jakichkolwiek poleceń dotyczących pracy, to zaś ze wnioskodawczyni mailowo wysyłała wspólnikom płatnika codzienne raporty dotyczące wykonywanych zadań samo w sobie nie oznacza iż była z nich rozliczana. Nie ma zatem żadnych podstaw do przyjęcia, że M. P. w spornym okresie świadczyła pracę w warunkach kierownictwa pracodawcy.

Konstatacja ta jest ważna, gdy założy się, że pracy pod kierownictwem w myśl art. 22 § 1 k.p., jest jedną z najważniejszych cech w procesie typizacji charakteru stosunku prawnego łączącego strony(wyrok SN z dnia 20.03.1965 r., III PU 28/64, OSNCP 1965, nr 9, poz. 157).

Jasne przy tym jest, że cechy podporządkowania pracowniczego mogą być w określonym zakresie charakterystyczne również dla zobowiązań cywilnoprawnych, a nadto, że mogą występować z różnym nasileniem (zob. wyrok SN z dnia 10.10.2003 r., I PK 466/02 Pr. Pracy 2004, nr 3, s. 35). Zatem zasadne jest rozważenie reguły umożliwiającej rozróżnienie, czy dany stan faktyczny charakteryzuje się podporządkowaniem pracowniczym, czy też więź łącząca strony nosi znamiona innej zależności (zbliżonej do kierownictwa pracodawcy). Ma to znaczenie, gdy weźmie się pod uwagę, że umowa mająca za przedmiot świadczenie pracy nie może mieć mieszanego charakteru, łączącego elementy umowy o pracę i umowy cywilnoprawnej (Wyrok SN z dnia 23.01.2002 r., I PKN 786/00, OSNP 2004, nr 2, poz.23. Z. K., Rodzaje kontraktów menedżerskich, (...) 1999, nr 7, s. 12).

W konsekwencji, dla oceny zobowiązania pracowniczeg,o drugoplanowe znaczenie ma nazwa umowy oraz deklarowana w chwili jej zawarcia treść. Ważne jest, w jaki sposób strony kształtują więź prawną w trakcie jej trwania. Zważywszy, że ustawodawca nie zdecydował się na wskazanie dla stosunku pracy elementów przedmiotowo istotnych, zrozumiałe jest, że klasyfikacja doniosłości cech charakterystycznych zobowiązania pracowniczego jest problematyczna. Mimo to, za prawidłowy należy uznać pogląd, podkreślający konieczność występowania kierownictwa pracodawcy w stosunkach pracy. Więź tą cechuje praca pod kierownictwem, które stanowi element sine qua non każdego zatrudnienia pracowniczego. Formułując tą tezę nie można pomijać, że kierownictwo pracodawcy w procesie rozróżniania reżimów umownych ma niewątpliwie pierwszoplanowe znaczenie. Jest tak dlatego, że nie występuje ono przy umowach cywilnoprawnych. Słuszne jest zatem stanowisko, zgodnie z którym kierownictwo pracodawcy jest jedyną cechą rzeczywiście odróżniającą stosunek pracy od umów cywilnoprawnych (Z. Hajn, glosa do wyroku SN z dnia 16.12.1998 r.,, II UKN 394/98, OSP 2000, nr 12, poz. 177).

Zdaniem Sądu Okręgowego, nie ma wątpliwości, że umowa o pracę sporządzona przez wnioskodawczynię i płatnika składek od 14 maja 2018 r. miała charakter fikcyjny. Stanowisko takie uzasadniają ustalone okoliczności faktyczne. Wnioskodawca nie wykazał, że, w ramach zawartej spornej umowy, nazwanej, umową o pracę, doszło do nawiązania i realizacji stosunku pracy w ramach podporządkowania pracowniczego.

Wskazać należy, że zgodnie z art.83§1 k.c. w zw. z art.300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie przez strony na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art.58§1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

W wyroku z dnia 2 lipca 2008 roku (II UK 334/07, Lex nr 531865) Sąd Najwyższy wskazał, iż w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa. Ocena taka nie odnosi się jednak do sytuacji gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia.

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, miało być w przedmiotowej sprawie zatrudnienie, jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy a przez pracodawcę do przyjmowania tego świadczenia i wypłacania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany. Pozorność wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych i jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Istotne znaczenie ma niezgodność między aktem woli a jego uzewnętrznieniem. Założeniem unormowania jest zgoda drugiej osoby na złożenie oświadczenia woli dla pozoru.

Ocena realizacji, zawartej przez wnioskodawczynię i płatnika, umowy, nazwanej umową o pracę, wskazuje na to, że strony zawarły umowę o pracę, której nie miały zamiaru realizować. O pozorności umowy, nazwanej umową o pracę, wnioskować należy z całokształtu okoliczności, dotyczących momentu zawarcia, w sytuacji, gdy wnioskodawczyni, jak zeznała, zmagała się z trudnościami zdrowotnymi, wywołanymi mobbingiem występującym u poprzedniego pracodawcy, za wynagrodzeniem o wiele wyższym niż dotychczas oferowane na tym stanowisku u płatnika, jak i przez pryzmat zdarzeń późniejszych – niezdolność do pracy już od dnia 19.06.2018 r., rozwiązanie stosunku pracy w sierpniu 2018 r., zatrudnienie innego pracownika na stanowisko powódki, jeszcze w okresie trwania jej niezdolności do pracy, w okresie formalnie trwającego zatrudnienia za niewspółmiernie niższym wynagrodzeniem. W ocenie Sądu, nie ma żadnych dowodów, potwierdzających wykonywanie przez wnioskodawczynię - pracy - na podstawie umowy o pracę. Należy przypomnieć, że pozorność umowy o pracę zachodzi, także, wówczas, gdy praca jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę. /por. wyrok SN z dnia 8 lipca 2009 r, I UK 43/09, z dnia 12 maja 2011 r, II UK 20/11/

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych, należy stwierdzić, że mamy do czynienia z pozornością oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę przez płatnika i M. P.. Celem działania stron nie było, bowiem świadczenie pracy w ramach stosunku pracy i uzyskiwanie z tego tytułu wynagrodzenia, a jedynie osiągnięcie innych korzyści, które prawo wiąże z istnieniem stosunku pracy.

Głównym celem zawarcia umowy o pracę, winno być nawiązanie stosunku pracy, a jedynie rezultatem i pośrednim celem zatrudnienia, jest uzyskanie wskazanych korzyści. Podkreślić przy tym należy, że zarówno przepisy prawa pracy, prawa ubezpieczeń społecznych, jak i przepisy ustrojowe, pozwalają kształtować elementy stosunku pracy zgodnie z wolą stron.

Wprawdzie płatnik założył akta osobowe oraz dokumentacje płacową ubezpieczonej za sporny okres, to jednak w ocenie Sądu dokumenty te nie świadczą o wykonywaniu pracy. Stworzenie tej dokumentacji miało jedynie uprawdopodobnić świadczenie pracy. Dokumentacja kadrowa potwierdza jedynie fakt formalnego jej sporządzenia, a nie jest dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy. Do ustalenia, że doszło do powstania między stronami stosunku pracy nie jest wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy, wynikające z umowy o pracę i to czyniły.

W ocenie Sądu, strony umowy musiały mieć świadomość tego, że umowa faktycznie nie będzie ich obowiązywać, a jej formalne zawarcie zostało nijako wymuszone stanem zdrowia wnioskodawczyni, którego była świadoma. Nawiązanie stosunku pracy, którego elementami są zobowiązanie się pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia, nie było rzeczywistym celem stron. Stronom chodziło o zabezpieczenie interesów powódki na wypadek niezdolności do pracy i temu celowi podporządkowały skonstruowanie określonej sytuacji prawnej, a umowa o pracę stanowić miała przede wszystkim narzędzie do realizacji tego celu. Fikcyjne, czyli tylko pozorne zawarcie umowy o pracę, nie mogło stanowić podstawy do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami pracowników.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającą niepodleganie przez M. P. (1) od 14.05.2018 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę jako pracownik u płatnika składek (...) A. S., M W., G. (...) spółka jawna

odpowiada prawu i na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. , a wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalił zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz.265).

J.L.