Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.01.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. stwierdził, że J. P. (1) podlega od 14.12.2007 r. do 13.10.2012 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę w (...) Sp. z o.o. z/s w Ł. oraz, że nie podlega od 1.11.2012 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia pracowniczego w (...) Sp. z o.o. z/s w Ł.. Zakład argumentował, że z ustaleń organu rentowego wynika, że od 1.11.2012 r. nie miało miejsce świadczenie pracy, a zgodnym zamiarem i wolą stron zawartej umowy było jedynie nadanie jej nazwy umowy o pracę, gdyż potwierdza to fakt, że od listopada 2012 r. do grudnia 2019 r. płatnik składek wykazywał za J. P. (1) podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne w wysokości 0,00 zł. Zdaniem ZUS-u nieprawdopodobnym jest, żeby J. P. (1) świadczył pracę bez otrzymywania należnego za nią wynagrodzenia, powołując się na art. 22 par. 1 kodeksu pracy, zgodnie z którym pracodawca zobowiązuje się do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Według Zakładu w takiej sytuacji zachodzi nieważność umowy o pracę zgodnie z art. 83 par. 1 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 kodeksu pracy. W konkluzji ZUS uznał, że J. P. (1) od 1.11.2012 r. nie wykonywał pracy u płatnika składek (...) Sp. z o.o., a został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych jedynie w celu uzyskania tytułu do ubezpieczeń społecznych.

( decyzja w aktach ZUS)

Ubezpieczony J. P. (1) odwołał się od ww. decyzji, wnosząc o jej unieważnienie w części w jakiej pozwany ZUS (...) Oddział w Ł. uznał, że nie podlega on ubezpieczeniom pracowniczym u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w okresie od dnia 1.11.2012 r. do dnia 5.09.2019 r., tj. do dnia złożenia rezygnacji z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w Spółce z o.o. (...). Powód zarzucił, że zaskarżona decyzja została wydana bez dostatecznego zbadania sprawy, a także, że ZUS błędnie stwierdził jakoby świadczenie przez powoda pracy w ramach zawartej umowy o pracę ze Spółką (...) nie miało miejsca od dnia 1.11.2012 r. oraz błędne i nieprawdziwie stwierdził, jakoby zgodnym zamiarem powoda i ww. Spółki było jedynie nadanie jej nazwy umowy o pracę. Podniósł, że ZUS w zaskarżonej decyzji podał, że raporty miesięczne wskazujące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne były przekazywane do grudnia 2019 r., podczas gdy w rzeczywistości odwołujący pozostawał pracownikiem ww. Spółki do 5.09.2019 r., kiedy to złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska, żądając wypłaty zaległych wynagrodzeń oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Powód argumentował, że o wykonywaniu przez niego pracy u płatnika składek do dnia złożenia rezygnacji z zajmowanego stanowiska świadczą podpisane przez niego dokumenty i umowy, jak: 1) umowa z Centrum (...) w Ł. na dofinansowanie projektu (...).03.03.00-00-053/12, nazwa projektu „Zakup i wdrażanie innowacyjnej technologii przetwarzania odpadów zawierających metale i tworzywa sztuczne, głównie kabli miedzianych w izolacji z tworzywa sztucznego” – projekt został zakończony i rozliczony w 2018 r., 2) umowa nr (...).02.01.01-12-12- (...)- (...)-14 o dofinansowanie projektu Podniesienia konkurencyjności (...) przez zakup innowacyjnych urządzeń do recyklingu zużytego sprzętu RTV/AGD i odzyskaniu rzadkich metali w ramach (...) Regionalnego Programu Operacyjnego, 3) podpisywanie i składanie stosownych corocznych dokumentów do KRS w postaci sprawozdań finansowych i innych, 4) podpisywanie dorocznych umów i ich realizacji z Organizacjami (...), 5) podpisywanie i składanie do odpowiednich organów administracji terenowej dorocznych, obowiązkowych dokumentów dotyczących gospodarowania odpadami przez spółkę, jak np. zbiorcze zestawienia danych o rodzajach i ilościach odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, 6) składanie wniosków do lokalnych władz np. o uzyskanie zgód środowiskowych koniecznych dla prowadzenia działalności w zakresie gospodarowania odpadami przez (...) sp. z o.o. – były to kontrakty bezpośrednie z Urzędem Marszałkowskim Województwa (...) oraz urzędami terenowymi w województwie (...), ponieważ spółka posiadała również oddział w terenie gminy C. w województwie (...), a wnioskodawca oddziałem (...) jak i oddziałem (...) zarządzał osobiście, 7) zatrudnianie pracowników i podpisywanie z nimi umów o pracę w imieniu (...) sp. z o.o. a także rozwiązywanie umów o pracę i wystawianie świadectw pracy. Odwołujący zaznaczył, że ww. to tylko niektóre z jego obowiązków jakie wykonywał w ramach stosunku pracy i świadczył na rzecz płatnika do dnia złożenia przez niego rezygnacji z zajmowanego stanowiska.

( odwołanie k 3-4)

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, a także o ustanowienie dla zainteresowanego płatnika składek kuratora w trybie art. 69 k.p.c. ponieważ z informacji zawartych w KRS wynika, że Spółka nie posiada zarządu, a także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu Zakład podtrzymał stanowisko, że J. P. (1) co najmniej po 31.10.2012 r. nie wykonywał pracy w reżimie pracowniczym w (...) Sp. z o.o., powołując się na wyrok SN z dnia 25.01.2023 r. I (...) 147/22, w którym SN podzielił pogląd, że zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez pracodawcę prowadzi do ustania zatrudnienia, a w konsekwencji do ustania tytułu do ubezpieczeń społecznych.

( odpowiedź na odwołanie k 6-7)

Postanowieniem z dnia 7.06.2023 r. Sąd Okręgowy w Łodzi ustanowił w n/n sprawie dla (...) Spółki z o.o. z/s w Ł. kuratora w trybie art. 69 k.p.c. w osobie adwokata B. P. .

(postanowienie k. 23)

W piśmie procesowym z dnia 3.11.2023 r. kurator zainteresowanego płatnika składek wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji kuratora ustanowionego z urzędu dla płatnika składek, oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone w całości, ani w części, a nadto wniósł o przyznanie tych kosztów z uwzględnieniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, wobec stwierdzenia niekonstytucyjności rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w wyroku TK z dnia 20.12.2022 r., SK 78/21 (por. też wyrok TK z 23.04.2020 r., SK 66/19).

(pismo kuratora k. 41)

Na rozprawie z dnia 4.12.2023 r. wnioskodawca poparł odwołanie, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, a kurator zainteresowanego płatnika składek zajął stanowisko jak w piśmie z dnia 3.11.2023 r.

(stanowiska stron - e-prot. z 4.12.2023 r.: 00:01:08)

Na rozprawie z dnia 26.02.2024 r. wnioskodawca poparł odwołanie, oświadczając, że podlegał jako pracownik (...) Sp. z o.o. ubezpieczeniom społecznym również od 1.11.2012 r. do daty złożenia przez niego rezygnacji w 2019 r., której dokładnie nie pamięta, natomiast pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, a kurator zainteresowanego płatnika składek podtrzymał zajęte w sprawie stanowisko.

(stanowiska stron - e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:01:21)

Na rozprawie z dnia 26.08.2024 r. wnioskodawca poparł odwołanie, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że podlegał jako pracownik zainteresowanego płatnika składek obowiązkowym ubezpieczeniom pracowniczym w okresie od 1.11.2012 r. do 5.09.2019 r., bo w tym dniu złożył rezygnację z funkcji Prezesa Zarządu Spółki. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania. Kurator zainteresowanego płatnika składek pozostawił odwołanie wnioskodawcy do uznania Sądu i wniósł o przyznanie wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji kuratora w wysokości 4-krotności stawki minimalnej.

(stanowiska stron - e-prot. z 26.08.2024 r.: 00:03:18, 00:09:53, 00:18:03, 00:31:31, 00:31:43, 00:35:42)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Zainteresowany płatnik składek – (...) Sp. z o.o. z/s w Ł. (dalej także jako Spółka) został wpisany do rejestru przedsiębiorców KRS 26.09.2007 r. pod nr (...).

Wnioskodawca - J. P. (1) posiadał ww. Spółce: od 26.09.2007 r. do 6.01.2009 r. 50 udziałów o łącznej wartości 25 000,00 zł, a kapitał zakładkowy Spółki wynosił 50 000,00 zł, w okresie od 7.01.2009 r. do 27.12.2012 r. skarżący posiadał 25 udziałów łącznej wartości 12 500,00 zł, a od 28.12.2012 r. ubezpieczony posiada 65 udziałów o łącznej wartości 32 500,00 zł. Drugim wspólnikiem początkowo była (...) Sp. z o.o., która od 26.09.2007 r. do 29.09.2011 r. posiadała 50 udziałów o łącznej wartości 25.000 zł, a następnie wspólnikiem stała się (...), która jest (...) i od 29.09.2011 r. do 28.12.2012 r. posiadał 50 udziałów o łącznej wartości 25 000 zł, a od 27.12.2012 r. ww. spółka cypryjska posiada 130 udziałów o łącznej wartości 65 000,00 zł. Kapitał zakładowy Spółki aktualnie wynosi 130 000,00 zł. Trzecim wspólnikiem był J. P. (2), który od 7.01.2009 r. do 24.04.2013 r. posiadł 25 udziałów, a od 25.04.2017 r. J. P. (2) posiadał 65 udziałów, a następnie od 25.04.2017 r. M. P. posiada te 65 udziałów o łącznej wartości 32 500,00 zł.

J. P. (1) od początku powołania ww. Spółki w 2007 r. pełnił w niej funkcję Prezesa Zarządu. Zgodnie z wpisem w KRS ww. funkcję odwołujący pełnił do 7.01.2020 r.

Wnioskodawca zawarł ze Spółka umowę o pracę, na podstawie której został od 15.01.2007 r. zatrudniony na stanowisku Prezesa Zarządu w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem minimalnym plus dodatek od efektów.

Wiceprezesem Zarządu w okresie od 26.09.2007 r. do 25.04.2017 r. był P. S., który nadzorował finanse spółki i reprezentował spółkę cypryjską.

Obecnie Spółka nie ma Zarządu.

P. S. w okresie pełnienia funkcji Wiceprezesa Zarządu nie był w Spółce zatrudniony na umowę o pracę i nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia za wykonywanie funkcji Wiceprezesa Zarządu, a jedynie ewentualnie zwrot kosztów podróży w sprawach Spółki. P. S. miał pełnomocnictwa od udziałowca spółki, którym początkowo była firma (...) w W., a następnie od spółki cypryjskiej. P. S. została powierzona funkcja Wiceprezesa Zarządu na pierwszym zgromadzeniu wspólników.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki, zgodnie z wpisem do KRS, było zbieranie odpadów inne niż niebezpieczne. Polegało to na tym, że Spółka zajmowała się gospodarką odpadami, głównie chodziło o odpady zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego.

Spółka miała 2 oddziały: w C. i w Ł.. Najpierw powstał oddział w C., gdzie pracowało ok. 10 osób, a w oddziale w Ł. było zatrudnionych od 3 do 5 osób. W Ł. była jedna osoba, która kierowała tym oddziałem, a reszta pracowników była zatrudniona na stanowiskach produkcyjnych czy magazynowych. W oddziale w C. pracowały 2 osoby w biurze, a pozostałe osoby na stanowiskach produkcyjnych i magazynowych. Wnioskodawca zajmował się jako Prezes Zarządu zarówno sprawami Oddziału w C., jak i Oddziału w Ł.. Dopóki spółka nie uzyskała pozwoleń środowiskowych aby mogła działać, wnioskodawca zajmował się tym procesem. Potem, gdy spółka zaczęła działać wnioskodawca częściowo zajmował się sprawami Oddziału w C., a przez trzy dni w tygodniu zajmował się sprawami Oddziału w Ł.. Odwołujący uczestniczył w przygotowaniu i w realizacji projektów unijnych, których było ok. 5 lub 6.

Wnioskodawca do listopada 2012 r. otrzymywał wypłatę wynagrodzenie częściowo na konto, a częściowo w gotówce – wynagrodzenie było w wysokości minimalnego wynagrodzenia plus dodatek od efektów, za co odpowiadał P. S.. Jeśli w spółce były pieniądze w gotówce z handlu surowcami – wtedy wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie w gotówce, a jak pieniądze były na rachunku Spółki to wówczas otrzymywał wynagrodzenie przelewem. Wnioskodawca potwierdzał odbiór wynagrodzenia do października 2012 r. – było to wynagrodzenie zaległe, którego wysokość odwołujący ustalił razem z drugim członkiem zarządu.

Spółka prowadziła działalność w oddziale (...) do 2018 r. Spółka co roku składała sprawozdania odpadowe do właściwych Urzędów Marszałkowskich.

Spółka korzystała z obsługi zewnętrznego biura księgowego w W., tj. (...) sp. o.o. z/s w W. – była to firma z grupy E., która prowadziła sprawy księgowe i kadrowe Spółki. W związku z rozwiązaniem umowy o prowadzenie księgowości ze Spółką obecnie (...) sp. o.o. z/s w W. nie posiada dokumentów księgowych i kadrowych Spółki, które przekazała w dniu 19.04.2016 r. zgodnie z protokołem zdawczo –odbiorczym podpisanym przez J. P. (1) reprezentującego Spółkę jako Prezes Zarządu.

Akta osobowe wnioskodawcy były do 2018 r. przechowywane w ww. zewnętrznym biurze księgowym w W..

Obecnie wnioskodawca jest udziałowcem w Spółce, ale po rezygnacji z funkcji Prezesa Zarządu w dniu 5.09.2019 r. nie pełni w niej aktualnie żadnej funkcji zarządczej.

W badanym okresie od listopada 2012 r. odwołujący wielokrotnie próbował zwołać zgromadzenie wspólników i wysyłał do spółki cypryjskiej wezwania i zaproszenia na zgromadzenia wspólników, ale ze strony spółki cypryjskiej nie było odpowiedzi i nikt się w jej imieniu nie stawiał na zgromadzeniu wspólników. Wnioskodawca nie ma powiązań ze spółką cypryjską.

Oddział Spółki w C. został zlikwidowany w 2017 r. a pracownicy przestali w nim pracować w 2016 r. Lokal, który Spółka wynajmowała został zdany przez pełnomocnika spółki cypryjskiej właścicielowi w 2017 r. lub w 2018 r. i pełnomocnik spółki cypryjskiej podpisał się pod protokołem zdawczo – odbiorczym.

Natomiast w 2018 r. zlikwidowano też Oddział w Ł.. Lokal w C. był wynajmowany przy Pl. (...), a lokal oddziału w Ł. był wynajmowany przy ul. (...) i pod tym adresem była też siedziba Spółki.

Umowy najmu lokali podpisywał wnioskodawca jako Prezes Zarządu Spółki i P. S. jako Wiceprezes Zarządu Spółki.

W oddziale w Ł. była stała linia do przetwarzania odpadów. Było to pomieszczenie, w którym stało kilka urządzeń w ciągu produkcyjnym. Właścicielem tych urządzeń był płatnik składek. Spółka nabyła te urządzenia w ramach dofinansowania z Unii Europejskiej – ten projekt został rozliczony w całości.

Te urządzenia zostały zlicytowane na przełomie lat 2018/2019. Spółka oprócz ww. urządzeń nie posiadała samochodów. Egzekucję z ruchomości Spółki prowadził komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa w Łodzi K. P..

Spółka w tym czasie nie prowadziła działalności operacyjnej a wnioskodawca zajmował się jedynie formalnościami urzędowy w sprawach Spółki.

Spółka miała problemy finansowe od ok. 2013 r., zalegała wobec dostawców z płatnościami oraz należności składkowych wobec ZUS. Długi Spółki powstały od momentu realizacji jednego z projektów unijnych – Spółka miała zostać dokapitalizowana, ale nie doszło do tego i musiała dokończyć projekt i sfinansować go z własnych środków. Powództwa wierzycieli Spółki zaczęły się w 2017 r.

Wnioskodawca i P. S. mieli dostęp do rachunku Spółki. P. S. miał ten dostęp nawet po rezygnacji z funkcji Wiceprezesa Zarządu jako pełnomocnik Spółki do tych kont. Pełnomocnictwa udzielał P. S. w imieniu Spółki wnioskodawca jako jednoosobowy Zarząd Spółki.

Wnioskodawca nie otrzymywał wynagrodzenia za pracę w Spółce od listopada 2012 r. Odwołujący sam podjął decyzję jako Prezes Zarządu Spółki o tym, że ze środków jakie uzyskiwała Spółka w 2012 r. będą w pierwszej kolejności wypłacane wynagrodzenia dla pozostałych zatrudnionych pracowników oraz, że będą pokrywanie z tych środków koszty związane z ZUS-em, z podatkami i koszty bieżącej działalności operacyjnej – płatność za towar, delegacje wnioskodawcy, obsługa księgowa – i dopiero jeżeli coś zostanie, to odwołujący pobierze wynagrodzenie. Gdy od listopada 2012 r. były składane deklaracje do ZUS z zerową podstawą wymiaru składek – wnioskodawca nie uzyskiwał wynagrodzenia.

Odwołujący zrezygnował z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w dniu 5.09.2019 r., ponieważ nie otrzymywał wynagrodzenia od Spółki. Oświadczenie o swojej rezygnacji wnioskodawca sporządził na piśmie i wysłała do drugiego wspólnika czyli spółki cypryjskiej oraz złożył do KRS, ponieważ był w tym czasie jednoosobowym członkiem zarządu, a wspólnikami był jedynie powód i spółka cypryjska.

Wnioskodawca zwołał nadzwyczajne zgromadzenie wspólników na dzień 5.09.2019 r. w Kancelarii Notarialnej P. C.. Nikt ze strony drugiego wspólnika czyli cypryjskiej spółki nie stawił się na tym zgromadzeniu. Zostało wtedy podjętych kilka uchwał i jedną z nich była uchwała o przyjęciu rezygnacji powoda z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w Spółce. Gdy P. S. przestał pełnić funkcję Wiceprezesa Zarządu kontakt wnioskodawcy ze spółką cypryjską urwał się.

Po złożeniu rezygnacji z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, odwołujący w 2019 r. skierował do Sądu Rejonowego przeciwko Spółce jako swojemu pracodawcy pozew o zapłatę zaległego wynagrodzenia i ekwiwalentu za urlop za okres, za który nie uległy one przedawnieniu. Sprawa została zarejestrowana za sygn. X Np 46/19, a następnie była prowadzona za sygn. X P 468/19. Postanowieniem z dnia 18.04.2019 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek odwołującego o udzielenie zabezpieczenia.

Gdy powód zrezygnował z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w Spółce w oddziałach Spółki już nikt nie pracował. Klucze do wynajmowanego lokalu wnioskodawca zdał osobie administrującej budynkiem.

W sprawie podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę Spółki z o.o. (...) jest prowadzone postępowanie prokuratorskie za sygn. 3 Ds./119/13. Zawiadomienie w tej sprawie złożył wnioskodawca z uwagi na podpisaną przez Spółkę z firmą japońską umową handlową (...) Co. Ltd., której Spółka dostarczyła materiały do wytopu.

W okresie po 2012 r. ZUS przeprowadził w Spółce w 2015 r. i w 2016 r. dwa postępowania kontrolne:

1) z tytułu prawidłowości rozliczeń składek za okres od stycznia 2012 r. do grudnia 2014 r., w którym ustalono, że płatnik składek ustalał podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne od przychodu ujętego na listach płac i stosował w tym zakresie obowiązujące przepisy w zakresie finansowania składek, ustalał zgodnie przepisami składki zdrowotne, naliczył składki na FP i FGŚP za okres 01- 06/2012 r. za pracownicę, która osiągnęła wiek emerytalny i za okres 11/2012 r. za pracownika, który osiągnął wiek emerytalny;

2) z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym przez R. D. z tytułu wykonywania pracy na rzecz płatnika składek w okresie od 1.10.2014 r. do 30.06.2016 r., w którym ustalono, że wynagrodzenia dla ww. pracownika za okres od 04/2016 r. do 06/2016 r. nie zostały wypłacone z uwagi na brak środków pieniężnych, a ponadto ustalono, że firma nie płaci na bieżąco należnego podatku od wynagrodzeń za kontrolowany okres.

( zeznania wnioskodawcy – e- prot. z 26.08.2204 r.: 00:19:50 w zw. z e-prot. z 4.12.2023 r.: 00:03:03-00:54:46, e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:13:32, e-prot. z 13.05.2024 r.: 00:04:37, wydruk z KRS k. 10-15, 55-61, decyzje wydane przez Departament (...) Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w K. k. 91-145, pismo (...) Sp. z o.o. w W. z 14.01.2014 r. w kopercie za kartą 241, pismo (...) Sp. z o.o. w W. z 19.06.2024 r. k. 289, protokół zdawczo – odbiorczy k. 290, zeznania świadka A. B. – e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:08:16, załączone akta komornicze, załączone akta sprawy X P 468/19, załączone akta 3 Ds./119/13, wykaz zatrudniany w Spółce osób i zgłoszonych do ubezpieczeń k. 280-283, załączone akta kontroli ZUS w Spółce, a w nich protokoły pokontrolne)

W badanym okresie w Spółce w Oddziale w Ł. była zatrudniona na umowę o pracę od czerwca 2012 r. do marca 2021 r. A. B. w pełnym wymiarze czasu pracy jako przedstawiciel handlowy, przy czym w marcu 2019 r. urodziła dziecko, wcześniej przez pół roku była zwolnieniu lekarskim, a po urodzeniu dziecka przebywała na urlopie macierzyńskim, po którym umowa o pracę została z nią rozwiązana z uwagi na likwidację stanowiska pracy. Jako swojego bezpośredniego przełożonego traktowała wnioskodawcę J. P. (1), który był Prezesem Zarządu Spółki. Spotykała też P. S., ale nie wiedziała jaką pełni roli w Spółce i nie traktowała go jako swojego przełożonego. Wszystkie dokumenty w tym świadectwo pracy otrzymała do J. P. (1), który podpisywał się pod nimi, ponieważ bez wystawienia tego świadectwa ww. pracownica nie otrzymałaby zasiłku macierzyńskiego. J. P. (1) zdecydował o wystawieniu dla ww. pracownicy świadectwa pracy ponieważ Spółka w tym czasie nie miała Zarządu. Wynagrodzenia otrzymywała drogą przelewu na konto, a czasami w gotówce. Otrzymała w trakcie zatrudnienia w Spółce (...)-y oraz zasiłek macierzyński z tytułu zatrudnienia w Spółce. Do obowiązków pracowniczych A. B. należało przedstawianie ofert firmom, klientom, szkołom co do odbioru sprzętu do utylizacji. Początkowo świadczyła tę pracę na rzecz Spółki przy ul. (...) w Ł., a następnie od 2017 r. lub 2018 r. w biurze spółki przy ul. (...) w Ł.. Wykonywała pracę w godzinach od 6.00. do 14.00 lub od 8.00 do 16.00. W spółce był zatrudniony kierownik regionu S. K.. Magazyn do recyklingu był początkowo przy ul. (...), a potem także został przeniesiony na ul. (...). W magazynie były zatrudnione osoby. Do magazynu przywoziły sprzęt do recyklingu firmy zewnętrzne. W trakcie zatrudnienia A. B. zawoziła dokumenty do Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) przy ul. (...) w Ł. w sprawie decyzji dotyczącej zbierania odpadów. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji na przetwarzanie kabli brał udział wnioskodawca. Została przez Spółkę kupiona maszyna do przetwarzania kabli, która znajdowała się w magazynie. Zajmował się tym wnioskodawca.

(zeznania świadka A. B. – e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:08:16, zeznania wnioskodawcy e- prot. z 26.08.2204 r.: 00:19:50 w zw. z e-prot. z 4.12.2023 r.: 00:03:03-00:54:46, e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:13:32, e-prot. z 13.05.2024 r.: 00:04:37)

Z sytemu informatycznego ZUS wynika, że wnioskodawca - J. P. (1) został zgłoszony w dniu 15.01.2007 r. (po terminie) od dnia 14.12.2007 r. do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego jako pracownik zainteresowanego płatnika składek.

( niesporne)

J. P. (1) prowadził działalność gospodarczą w okresie od 31.12.1999 r. do 30.11.2014 r., od 2.03.2016 r. do 14.04.2016 r. i od 2.06.2022 r. polegającą na działalności doradczej w zakresie ochrony środowiska. W ramach własnej działalności wnioskodawca nie wystawiał faktur na płatnika składek. Odwołujący prowadząc własną działalność gospodarczą rozliczał się za pomocą książki przychodów i rozchodów. Ubezpieczony rozliczał się w Urzędzie Skarbowym Ł.. W ramach własnej działalności J. P. (1) nie zatrudniał żadnych pracowników.

( niesporne, a nadto zeznania wnioskodawcy e- prot. z 26.08.2204 r.: 00:19:50 w zw. z e-prot. z 4.12.2023 r.: 00:03:03-00:54:46, e-prot. z 26.02.2024 r.: 00:13:32, e-prot. z 13.05.2024 r.: 00:04:376)

Spółka składała do KRS roczne sprawozdania finansowe za lata 2012 - 2016. Wnioskodawca jako Prezes Zarządu i Wiceprezes Zarządu P. S. złożyli finansowe sprawozdanie roczne Spółki:

- za rok 2012, z których wynika, że bilans sporządzony na 31.12.2012 r. wskazuje po stronie aktywów i pasywów 435 103,34 zł, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2012 r. do 31.12.2012 r. wykazuje zysk netto w wysokości 5 956,59 zł,

- za rok 2013, z których wynika, że bilans sporządzony na 31.12.2013 r. wskazuje po stronie aktywów i pasywów 924 860,13 zł, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2013 r. do 31.12.2013 r. wykazuje zysk netto w wysokości 92 090,40 zł,

- rok 2014, z których wynika, że bilans sporządzony na 31.12.2014 r. wskazuje po stronie aktywów i pasywów 1 810 943,76 zł, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2014 r. do 31.12.2014 r. wykazuje zysk netto w wysokości 85 439,95 zł,

- rok 2015, z których wynika, że bilans sporządzony na 31.12.2015 r. wskazuje po stronie aktywów i pasywów 1 628 762,75 zł, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2015 r. do 31.12.2015 r. wykazuje stratę w wysokości minus (-) 350 497,51 zł,

- rok 2016, z których wynika, że bilans sporządzony na 31.12.2016 r. wskazuje po stronie aktywów i pasywów 1 509 151,98 zł, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2016 r. do 31.12.2016 r. wykazuje stratę w wysokości minus (-) 86 040,73 zł.

Od 15.06.2018 r. Spółka jako podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców ma obowiązek składania dokumentów finansowych do R. Dokumentów (...) za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego przez Ministra Sprawiedliwości. Wobec konieczności składania od 1.07.2021 r. wniosków i pism dotyczących podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców drogą elektroniczną –dany podmiot posiada elektroniczne akta rejestrowe.

( pismo Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi Sądu Gospodarczego XX Wydział Krajowego Rejestru Sądowego k. 154, dokumentacja dotycząca sprawozdań finansowych spółki i zarządu za okres 2012-2016 k. 155-229)

Spółka została zarejestrowana w elektronicznym systemie przedsiębiorców (...) w dniu 30.04.2015 r. i ma nadany nr (...). Elektroniczna rejestracja i nadawanie numerów (...) przez Wydział Centralna Rejestracja w P. jest prowadzona od 26.06.2015 r. dlatego wniosek o rejestrację firmy i nadanie nr (...) nie był składany do tego wydziału. W systemie (...) obsługiwanym przez Wydział Centralna Rejestracja do dnia 2.02.2024 r. nie złożono również żadnych wniosków w zakresie aktualizacji lub dezaktywacji nr (...).

( pismo z I. Administracji Skarbowej w P. z 2.02.2024 r. - k. 232)

Spółka składała w formie papierowej deklaracje PIT-4R za 2012 r., 2013 r., 2014 r., zeznania CIT-8 za 2013 r. pierwotne i korektę, informację VAT-27 za (...), informację CIT-SIT za 09/2014 r., za 10/2014 r., za 10/2015 r., za 11/2015 r., deklarację VAT -7 z lat 2012-2014, pod którymi podpisywali się wnioskodawca jako Prezes Zarządu i P. S. jako Wiceprezes Zarządu.

( deklaracje skarbowe k. 64, pismo z up. Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. k. 238, kserokopie i wydruki deklaracji k. 241-242)

Płatnik składek złożył za wnioskodawcę raporty miesięczne, w których wykazał podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za 12/2007 r. – 0,00 zł, 01/2008 r. - 1718,63 zł, 02-10/2008 r. – 1126,00 zł, 11/2008 r. – 03/2009 r. – 0,00 zł, 04/2009 r. – 252,00 zł, 05-06/2009 r. – 0,00 zł, 07/2009 r. – 2552,00 zł, 08-09/2009 r. - 0,00 zł, 10/2009 r. -01/2010 r. – 2552,00 zł, 02-07/2010 r. – 0,00 zł, 08/2010 r. – 1276,00 zł, 09/2010 r. – 0,00 zł, 10/2010 r. – 307,30 zł, 11/2010 r. – 0,00 zł, 12/2010 r. - 1276,00 zł, 01/2011 r. – 04/2012 r. – 0,00 zł, 05/2012 r. – 1317,00 zł, 06-09/2012 r. 0,00 zł, 10/2012 r. – 26835,60 zł, natomiast za miesiące od 11/2012 r. do 12/2019 r. – 0,00 zł.

(niesporne)

Płatnik składek od stycznia 2020 r. zaprzestał przekazywania imiennych raportów rozliczeniowych.

(niesporne)

Płatnik składek wykazał za wnioskodawcę wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy od 8.09.2010 r. do 10.10.2010 r. i zasiłek chorobowy za okres od 11.10.2010 r. do 31.10.2010 r.

(niesporne)

Marszałek Województwa (...) nie wydawał żadnych decyzji z zakresu gospodarki odpadami dla (...) Sp. z o.o. Ww. Spółka posiada wpis w rejestrze podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami, jednak do Marszałka Województwa (...) za pośrednictwem (...) nie zostały przez Spółkę złożone „Sprawozdania o wytworzonych odpadach i o gospodarowaniu odpadami”, jak również „Sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi” za lata 2019-2022. Spółka nie przedłożyła też wykazów zawierających zbiorcze zestawienie informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz wysokości należnych opłat za okres od 2018-2022.

( pismo z up. Marszałka Województwa (...) z 11.01.2024 r. k. 87)

Powyższy stan faktyczny został odtworzony na podstawie powołanych dokumentów, których autentyczności nie podważała żadna ze stron, a i Sąd nie znalazł powodów by czynić to z urzędu.

Ponadto w zakresie w jakim zeznania wnioskodawcy znalazły potwierdzenie w innym wiarygodnym materiale dowodowym, Sąd dał im wiarę i również poczynił na ich podstawie ustalenia. Z przesłuchania wnioskodawcy dla sprawy istotne są przede wszystkim dwie okoliczności przyznane wprost przez skarżącego – po pierwsze, że wnioskodawca od zaprzestania pełnienia funkcji wiceprezesa zarządu przez P. S. w Spółce nie miał żadnych kontaktów z drugim wspólnikiem czyli spółką cypryjską, a zatem nie było realnej możliwości, aby odwołujący podlegał podporządkowaniu pracowniczemu względem Spółki jako pracodawcy i to nawet jeśli przyjąć najszerszą koncepcję autonomicznego podporządkowania pracowniczego wnioskodawcy, gdyż nie było podmiotu, który rzeczywiście sprawowałby kontrolę i nadzór nad zleceniem do wykonania zadań pracowniczych skarżącemu i nad ich wykonaniem przez wnioskodawcę, a po drugie – z zeznań wnioskodawcy w połączeniu z zestawieniem deklaracji rozliczeniowych składanych do ZUS za skarżącego przez Spółkę od listopada 2012 r. do września 2019 r. (bo taki okres został objęty zaskarżeniem spornej decyzji) – wynika, że powód nie otrzymywał od Spółki żadnego wynagrodzenia. Ponadto z materiału dowodowego wynika, że odwołujący nie dochodził tego wynagrodzenia do czasu, aż uległo przedawnieniu w części, co do której po złożeniu rezygnacji z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu nie dochodził złożonym do sądu pracy pozwem w 2019 r. przeciwko Spółce roszczeń o zaległe wynagrodzenia, a jedynie te wynagrodzenia i ekwiwalent za urlop, które do tego czasu nie uległy przedawnieniu. Przede wszystkim znamienne jest jednak zdaniem Sądu w tym kontekście, że wnioskodawca sam przyznał, iż samodzielnie jako Prezes Zarządu podjął decyzję o tym, że co najmniej od listopada 2012 r. w całym spornym w n/n postępowaniu okresie nie będzie pobierał wynagrodzenia za wykonywanie czynności Prezesa Zarządu – co musi odnieść swoje skutki przy ocenie prawnej istnienia stosunku pracy od listopada 2012 r. do 5.09.2019 r., gdyż pracownik nie ma możliwości zrzeczenia się wynagrodzenia (wyklucza to wprost kodeks pracy), natomiast samodzielne podjęcie takiej decyzji przez wnioskodawcę świadczy o tym, że bez względu na ilość posiadanych udziałów sytuacja powoda co najmniej od listopada 2012 r. pozwalała mu na nieskrępowane decydowanie o sprawach spółki, a w tym o własnym zatrudnieniu, co wyklucza istnienie stosunku pracy w rozumieniu art. 22 k.p. Jednocześnie Sąd nie przeczy, że także od listopada 2012 r. powód wykonywał czynności związane z pełnioną funkcją Prezesa Zarządu Spółki – rzecz jednak w tym, że w świetle ustalonych faktów nie można uznać, że były one wykonywane w ramach pracowniczego zatrudnienia skoro nie odbywało się to w reżimie podporządkowania pracowniczego, a nadto wnioskodawca nie uzyskiwał od listopada 2012 r. jakiegokolwiek wynagrodzenia o czym sam zdecydował i nie dochodził tego wynagrodzenia za okres, za który uległo przedawnieniu, a do sądu pracy wystąpił jedynie z powództwem za nieprzedawnioną część wynagrodzenia i ekwiwalent za urlop.

Na podstawie art. 235 [2] par.1 pkt 5 k.p.c. Sąd Okręgowy na rozprawie z dnia 13.05.2024 r. pominął wniosek dowodowy z pisma powoda z dnia 15.12.2023 r. zgłoszony w punkcie 2 tego pisma (k. 270 e-prot. z 13.05.2024 r.: 00:31:54), albowiem przesłuchanie w charakterze świadków osób reprezentujących japońskiego kontrahenta Spółki na okoliczność reprezentowania przez wnioskodawcę Spółki przy zawieraniu umowy handlowej z rzeczoną japońską spółką – nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu, skoro wnioskodawca mógł reprezentować Spółkę z uwagi na sam fakt powiązania korporacyjnego z płatnikiem składek jako Prezes Zarządu Spółki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 497 ze zmianami) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Art. 13 pkt 1 ww. ustawy przewiduje, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu pracownicy podlegają od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Art. 8 ust 1 ww. ustawy nakazuje za pracownika uważać osobę pozostającą w stosunku pracy.

O uznaniu stosunku łączącego dwie osoby za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do nawiązania stosunku pracy dochodzi poprzez zawarcie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą umowy o pracę. Samo jednak zawarcie umowy o pracę nie jest wystarczające, jak bowiem jedynie rzeczywiste pozostawanie w stosunku pracy, daje podstawę do podlegania ubezpieczeniom. Pogląd ten nie budzi żadnych wątpliwości i znajduje potwierdzenie w licznych orzeczeniach Sądu Najwyższego. Stwierdził on, że zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego z tytułu zawarcia umowy o pracę bez nawiązania stosunku pracy wiążącego się z wykonywaniem obowiązków pracowniczych nie ma podstawy faktycznej (wyrok z 26 lutego 2013 roku (...) UK 472/12 G.Prawna (...)).

Przystąpienie do ubezpieczenia i opłacanie składki przez podmiot, który nie świadczy pracy, nie stanowi przesłanki objęcia ubezpieczeniem społecznym i stania się jego podmiotem. Skutku takiego nie wywołuje zawarcie umowy o pracę, której strony stwarzają pozór realizacji przez ubezpieczonego czynności odpowiadających treści art. 22 k.p., czyli wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, za wynagrodzeniem, odpowiadającym ilości i jakości świadczonej pracy (art. 78 k.p.).

Tym samym bycie podmiotem ubezpieczenia związane jest wyłącznie z realizacją podstawowego dla stosunków tego ubezpieczenia warunku wykonywania pracy w ramach stosunku pracy. W świetle tego istotne jest, czy pracownik zawierający umowę o pracę w rzeczywistości pracę taką wykonywał (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 roku II UK 69/11 LEX nr 1108830 i wskazane w uzasadnieniu judykaty). Co istotne podleganie ubezpieczeniom społecznym wiąże się z przynależnością do określonej w art. 6 ustawy systemowej grupy osób. Zatem nie podlega tym ubezpieczeniom ten, kto został do nich zgłoszony jako osoba do danej grupy należąca, w sytuacji gdy w rzeczywistości nie ma ona cech pozwalających ją do niej zaliczyć. Innymi słowy nie podlega ubezpieczeniom ten, kto został zgłoszony jako pracownik lecz pracownikiem w rozumieniu kodeksu pracy nie jest, choćby de facto wykonywał jakąś pracę lecz w ramach innego stosunku.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika
w ramach stosunku pracy należą osobiste (nie może on wyręczyć się w pracy inną osobą) i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania pracodawcy.

Dla stwierdzenia cechy podporządkowania typu pracowniczego z reguły wskazuje się na takie elementy jak: określony czas pracy i określone miejsce wykonywania czynności, podpisywanie list obecności, podporządkowanie pracownika regulaminowi pracy oraz poleceniom kierownictwa co do miejsca czasu i sposobu wykonywania pracy, obowiązek wykonywania poleceń przełożonych.

Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest faktycznie realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17 stycznia 2006 r., III AUa 433/2005, Wspólnota (...)).

Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tylko opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale też legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 18 października 2005 r., II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

Sąd Okręgowy zważył, że jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 29 sierpnia 2023 r. ( I (...) 284/22, LEX nr 3602816) nie można stwierdzić pozorności czynności prawnej - umowy o pracę w sytuacji, gdy praca jest faktycznie wykonywana z tym, że nie wystarcza jakakolwiek praca, gdyż znaczenie ma dopiero praca przewidziana dla stosunku pracy. Jeśli taka praca jest wykonywana, to generalnie nie ma podstaw do stawiana zarzutu obejścia czy nadużycia prawa, czyli zawarcia zatrudnienia dla uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Pozorność umowy wynikająca z art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. zachodzi, gdy pomimo zawarcia umowy praca nie jest w ogóle świadczona, ewentualnie okoliczności faktyczne jej wykonywania nie wypełniają cech stosunku pracy. Nie stanowi to wówczas tytułu ubezpieczenia społecznego (wyroki Sądu Najwyższego: z 19 lutego 2008 r., II UK 122/07; z 8 lipca 2009 r., (...) UK 43/09; z 24 lutego 2010 r., II UK 204/09; z 9 lutego 2012 r., (...) UK 260/11; z 20 czerwca 2017 r., (...) UK 252/16; z 24 lutego 2021 r., (...) 30/21, LEX nr 3123192, stanowisko to potwierdzono także w postanowieniach: z 7 listopada 2019 r., (...) UK 26/19 i z 4 czerwca 2020 r., III UK 437/19).

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Przepis art. 83 k.c. charakteryzuje czynność prawną pozorną przez wskazanie trzech jej elementów, które muszą wystąpić łącznie: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę w każdym wypadku nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych oznacza, że osoba składająca oświadczenie woli, albo nie chce w ogóle wywołać żadnych skutków prawnych, albo też chce wywołać inne, niż wynikałoby ze złożonego przez nią oświadczenia woli /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2006 r. sygn. II UK 186/05, LEX nr 957397/.

O tym, czy strony istotnie w stosunku pracy pozostawały i stosunek ten stanowi tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 KP . (wyrok Sądu Najwyższego z 16 października 2018 r., (...) UK 115/18, OSNP 2019 nr 5, poz. 61).

W ramach dokonywania kwalifikacji pojęcia „pracownik” należy oprzeć się na obiektywnych kryteriach i dokonać całościowej oceny wszystkich okoliczności rozpatrywanej sprawy (wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 14 października 2010 r. w sprawie C-428/09 U. syndicale S. I. przeciwko Premier ministre i innym, EU:C:2010:612, pkt 29).

W judykaturze przyjmuje się, że do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie może dojść wówczas, gdy zgłoszenie do tego ubezpieczenia dotyczy osoby, która nie jest pracownikiem, a zatem zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego następuje pod pozorem zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z 18 maja 2006 r., III UK 32/06, LEX nr 957422; M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom (...). Komentarz do art. 1-352, Warszawa 2021, art. 83, nb. 20 i n.).

Skutku objętego rzeczywistym zamiarem stron objęcia ubezpieczeniem nie wywołuje zatem zawarcie umowy o pracę, której strony stwarzają pozór realizacji przez ubezpieczonego czynności odpowiadających treści art. 22 KP, czyli wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, za wynagrodzeniem odpowiadającym ilości i jakości świadczonej pracy (art. 78 KP).

Z obowiązku pracodawcy polegającego na zgłoszeniu do ubezpieczenia społecznego zatrudnionych pracowników należy wysnuć wniosek, że bycie podmiotem ubezpieczenia związane jest wyłącznie z realizacją podstawowego dla stosunków tego ubezpieczenia warunku wykonywania pracy w ramach stosunku pracy. W świetle tego istotne jest, czy pracownik zawierający umowę o pracę, w rzeczywistości pracę taką wykonywał (wyrok Sądu Najwyższego z 30 listopada 2023 r., (...) 22/23, LEX nr 3669628).

Nie można zaś uznać za umowę o pracę umowy, jeżeli w wykreowanym nią stosunku prawnym brak jest podstawowych elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, takich jak osobiste wykonywanie czynności oraz podporządkowanie organizacyjne i służbowe pracodawcy oraz brak odpłatności za wykonaną pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 14 lutego 2001 r., (...) PKN 256/00, OSNAPiUS 2002 nr 23, poz. 564, por. E. Skibińska, Kwalifikacja prawna członka zarządu spółki kapitałowej jako pracownika w rozumieniu prawa unijnego, Monitor Prawa Pracy 2016 nr 3, s. 122 i n.).

Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, że do cech charakterystycznych stosunku pracy zalicza się: dobrowolność wykonywania pracy przez pracownika, osobisty charakter świadczenia tej pracy, ciągłość pracy, podporządkowanie pracownika pracodawcy, odpłatność pracy oraz ponoszenie przez pracodawcę wszelkiego ryzyka (osobowego, organizacyjnego i ekonomicznego) związanego z realizacją zobowiązania.

Największe znaczenie na gruncie typologicznego odróżniania umowy o pracę przypisuje się cechom osobistego świadczenia pracy, podporządkowania pracownika oraz ryzyka pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z 16 maja 2019 r., II PK 27/18, LEX nr 2665282; postanowienie Sądu Najwyższego z 10 stycznia 2024 r., (...) 308/22, Legalis nr 3054409).

W doktrynie wskazuje się, że mając na względzie dyrektywy interpretacyjne z art. 65 KC, analizy tej należy dokonać, kierując się intencjami stron co do typu zawartej umowy z perspektywy nazwy nadanej umowie przez nie, ale i z uwzględnieniem całej jej treści (M. Krajewski, K. Kruczalak, E. Rott-Pietrzyk, P. Zapadka (w:) M. Stec (red.), Prawo umów handlowych. System Prawa Handlowego. Tom 5, Warszawa 2017, s. 548).

W ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że podporządkowanie pracownika kierownictwu pracodawcy jest wiodącą cechą rzeczywiście odróżniającą stosunek pracy od innych stosunków prawnych (art. 22 § 1 KP), co powoduje, że choć pracownik świadczący pracę w warunkach podporządkowania autonomicznego sam organizuje sobie pracę oraz nie pozostaje pod stałym i bezpośrednim nadzorem osoby działającej w imieniu pracodawcy, to jednak nawet w odniesieniu do podporządkowania autonomicznego należy przyjąć, że pracodawca zachowuje prawo wydawania pracownikowi wiążących poleceń dotyczących pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 22 września 2020 r., (...) PK 126/19, OSNP 2021, nr 6, poz. 61; m.in. na temat istoty zadaniowego czasu pracy A. Sobczyk (red.), Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa 2023, art. 140).

Należy również zauważyć, że osoba zarządzająca spółką kapitałową może być zatrudniona na podstawie stosunku pracy, w którym wykonywanie pracy podporządkowanej ma cechy specyficzne, odmienne od „zwykłego” stosunku pracy. Hierarchiczne podporządkowanie w takiej sytuacji ustępuje bowiem podporządkowaniu autonomicznemu, polegającemu na wyznaczeniu zadań bez ingerowania w sposób ich wykonania. W takim systemie podporządkowania pracodawca określa godziny pracy i wyznacza zadania, natomiast sposób ich realizacji pozostawiony jest pracownikowi. W modelu „autonomicznego” podporządkowania pracowniczego osoby zarządzającej zakładem pracy podległość wobec pracodawcy (spółki z o.o.) wyraża się w respektowaniu uchwał wspólników i wypełnianiu obowiązków płynących z Kodeksu spółek handlowych.

W zakresie pojęcia "podporządkowania pracownika kierownictwu pracodawcy", powołując się na pogląd wyrażony w doktrynie, że koncepcja tzw. autonomicznego podporządkowania jest rozumiana jako pozostawienie pracownikowi samodzielności w zakresie sposobu realizacji zadań, miejsca i czasu ich wykonania, należy przypomnieć, że problematyka skutecznego zawarcia stosunku pracy z członkiem zarządu spółki kapitałowej będącego jednocześnie wspólnikiem w tej spółce została szeroko wyjaśniona w judykaturze i nie stanowi nowego problemu prawnego.

Szczegółowo tę problematykę omówił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 listopada 2021 r., (...) 82/21 (LEX nr 3275201). Stwierdził w nim, że w dotychczasowym orzecznictwie dopuszcza się więc pracownicze zatrudnianie wspólników wieloosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością na stanowiskach członków zarządu (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995 r., (...) PZP 7/95, OSNAPiUS 1995 Nr 18, poz. 227 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 17 maja 1995 r., (...) PRN 14/95, OSNAPiUS 1995 Nr 21, poz. 263; 23 stycznia 1998 r., (...) PKN 498/97, OSNAPiUS 1999 Nr 1, poz. 13; 2 lipca 1998 r., II UKN 112/98, OSNAPiUS 2000 Nr 2, poz. 66; 16 grudnia 1998 r., II UKN 394/98, OSNAPiUS 2000 Nr 4, poz. 159; 9 września 2004 r., (...) PK 659/03, OSNP 2005 Nr 10, poz. 139; 23 października 2006 r., (...) PK 113/06, Prawo Pracy 2007 nr 1, s. 35; 23 lipca 2009 r., II PK 36/09, OSNP 2011 nr 5-6, poz. 77; 7 kwietnia 2010 r., II UK 357/09, OSNP 2011 nr 19-20, poz. 258; Monitor Prawniczy 2010 nr 19 - dodatek, z komentarzem P. Kozarzewskiej; PiZS 2011 nr 10, s. 38, z glosą M. Giaro; 1 czerwca 2010 r., II UK 34/10, LEX nr 619639; 3 sierpnia 2011 r., (...) UK 8/11, OSNP 2012 nr 17-18, poz. 225; Monitor Prawniczy 2012 nr 17, s. 941, z glosą A.Piszczek i W. Szlawskiego; 17 października 2017 r., II UK 451/16, LEX nr 2427158, LEX/el. 2018, z glosą K. Stępnickiej; 13 marca 2018 r., (...) UK 27/17, LEX nr 2508640; 16 października 2018 r., (...) UK 115/18, OSNP 2019 Nr 5, poz. 61 oraz 27 marca 2019 r., II UK 556/17, OSNP 2019 Nr 12, poz. 149 i orzecznictwo przywołane w jego uzasadnieniu; w literaturze - patrz przykładowo: T. Duraj: Zależność ekonomiczna jako kryterium identyfikacji stosunku pracy - analiza krytyczna, PiZS 2013 nr 6, s. 8; E. Skibińska: Kwalifikacja prawna członka zarządu spółki kapitałowej jako pracownika w rozumieniu prawa unijnego, Monitor Prawa Pracy 2016 nr 3, s. 122; A. Bigaj: Z problematyki zatrudnienia cywilnoprawnego w polskim porządku prawnym, Palestra 2016 nr 12, s. 58; A. Rzetecka-Gil: Zatrudnienie pracownicze członków zarządu publicznych spółek na stanowiskach niezwiązanych z zarządzaniem na tle przepisów o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Monitor Prawa Pracy 2019 nr 1, s. 11; A. Dubowik: Podporządkowanie w umownym zatrudnieniu cywilnoprawnym, PiZS 2019 nr 1, s. 17; J. May: Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne członka zarządu spółki z o.o. zatrudnionego na umowę o pracę i uzyskującego jednocześnie ryczałt za posiedzenia zarządu spółki, Praca i Zabezpieczenie Społeczne 2019 nr 11, s. 42).

Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie wyklucza jedynie objęcie ubezpieczeniem pracowniczym wspólników spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, którzy są jedynymi lub - z uwagi na posiadanie znaczącej liczby udziałów - niemal jedynymi udziałowcami. W takich przypadkach bowiem status wykonawcy pracy (pracownika) zostaje "wchłonięty" przez status właściciela kapitału (pracodawcy). Inaczej mówiąc, tam gdzie status pracownika (wykonawcy pracy) zostaje zdominowany przez status właścicielski, nie może być mowy o zatrudnieniu w ramach stosunku pracy wspólnika, który w takiej sytuacji wykonuje czynności (nawet typowo pracownicze) na rzecz samego siebie (we własnym interesie) i na swoje własne ryzyko produkcyjne, gospodarcze i socjalne. Jedyny wspólnik jest od pracodawcy (spółki z o.o.) niezależny ekonomicznie, gdyż - skoro do przesunięcia majątkowego dochodzi w ramach majątku samego wspólnika - to nie zachodzi przesłanka odpłatności pracy, a nadto jako zgromadzenie wspólników dyktuje on sam sobie sposób działania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 14 marca 2001 r., II UKN 268/00, LEX nr 551026; 3 sierpnia 2011 r., (...) UK 8/11, OSNP 2012 nr 17-18, poz. 225, Monitor Prawniczy 2012 nr 17, s. 941, z glosą A. Piszczek i W. Szlawskiego; z dnia 11 września 2013 r., II UK 36/13, LEX nr 1391783, LEX/el. 2014, z glosą K. Stępnickiej; z dnia 3 lipca 2019 r., II UK 24/18, OSNP 2020 Nr 8, poz. 82; z dnia 27 listopada 2019 r., III UK 360/18, OSNP 2021 Nr 3, poz. 30 oraz z dnia 5 marca 2020 r., III UK 36/19, OSNP 2021 Nr 6, poz. 65; zob. A. LuderaRuszel: Rozważania na temat dopuszczalności zatrudnienia na podstawie umowy o pracę członków zarządu jednoosobowych spółek kapitałowych, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego 2014 nr 82, s. 78; T. Duraj: Wątpliwości wokół pracowniczego modelu zatrudnienia członków zarządu spółek kapitałowych po wejściu w życie tzw. Nowej ustawy kominowej (w:) Sto lat polskiego prawa handlowego. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Andrzejowi Kidybie. Tom (...), pod red. M. Dumkiewicz, K. KopaczyńskiejPieczniak i J. Szczotki, Warszawa 2020; A. Tomanek: Status wspólnika spółki handlowej jako tytuł ubezpieczenia społecznego, Przegląd Prawa i Administracji 2020 Tom 120, s. 665).

Zatrudnienie wspólników dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w tym także na stanowiskach zarządczych, stanowi pracowniczy tytuł ubezpieczeniowy, gdy z ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności rzeczywiście realizowanego stosunku prawnego, na podstawie którego wspólnik wykonywał czynności na rzecz spółki, wynika, że był on poddany zarówno ekonomicznej zależności od swojego pracodawcy, jak i formalnemu nadzorowi sprawowanemu przez zgromadzenie wspólników, na którym podjęcie uchwał wymagało uzyskania takiej kwalifikowanej większości głosów, że posiadane przez wspólnika-zarządcę udziały własnościowe nie dawały mu statusu wspólnika dominującego, który mógłby samodzielnie decydować w sprawach istotnych dla spółki (wyrok Sądu Najwyższego z 16 grudnia 2008 r., (...) UK 162/08, LEX nr 491093).

Podkreśla się też, że niewątpliwie inna jest charakterystyka stosunku pracy osób zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy, a także specjalistów zatrudnionych na stanowiskach niezależnych (samodzielnych). Osoby takie mogą być bowiem zatrudnione na podstawie stosunku pracy, w ramach którego wykonywanie pracy podporządkowanej ma cechy specyficzne, odmienne od "zwykłego" stosunku pracy. Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 maja 2011 r., II UK 20/11 (OSNP 2012 nr 11-12, poz. 145), tradycyjne pojmowanie podporządkowania jako obowiązku wykonywania przez pracownika poleceń pracodawcy ewoluuje w miarę rozwoju stosunków społecznych. W miejsce dawnego systemu ścisłego hierarchicznego podporządkowania pracownika i obowiązku stosowania się przez niego do dyspozycji pracodawcy nawet w technicznym zakresie działania, pojawia się nowe podporządkowanie mające charakter autonomiczny, polegające na wyznaczeniu pracownikowi przez pracodawcę zadań bez ingerowania w sposób ich wykonania. Status pracowniczy osób sprawujących funkcje organów zarządzających zakładami pracy (w tym także funkcję członka zarządu spółki) nie wynika z faktu spełniania przez te osoby wszystkich cech stosunku pracy z art. 22 § 1k.p., lecz z decyzji ustawodawcy o włączeniu tych osób do kategorii pracowników, pomimo braku podporządkowania kierownictwu pracodawcy pojmowanego w tradycyjny sposób. W przypadku próby łączenia statusu członka zarządu z pracą najemną w miejsce ścisłego hierarchicznego podporządkowania pracownika i obowiązku stosowania się do dyspozycji pracodawcy, nawet w technicznym zakresie działania pojawia się nowe podporządkowanie autonomiczne, polegające na wyznaczaniu pracownikowi przez pracodawcę zadań bez ingerowania w sposób ich wykonywania (por. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2006 r., (...) PK 146/05, OSNP 2007 nr 5-6, poz. 67). Z przywołanych orzeczeń wynika, że pewna pracownicza swoboda w trakcie świadczenia pracy w ramach stosunku pracy nie przekreśla pracowniczego podporządkowania. Przy takim ujęciu podporządkowania pracowniczego osoby zarządzającej zakładem pracy nie można jednak tracić z pola widzenia tego, że może ono istnieć jedynie w przypadku rozdzielenia osoby pracodawcy i pracownika. Inaczej rzecz ujmując, podporządkowanie pracownicze nie występuje wtedy, kiedy jedna i ta sama osoba wyznacza zadania pracownicze, a następnie sama je wykonuje. Wspomniane orzecznictwo odnosi się też do sytuacji, w której społeczny status wykonawcy pracy staje się dla danej osoby jedynie funkcjonalnym elementem jej statusu właściciela spółki, służąc kompleksowej obsłudze tego podmiotu, a więc do sytuacji w której dochodzi do swoistej symbiozy pracy i kapitału, sprzecznej z aksjologią prawa pracy i prawa ubezpieczeń społecznych, opartą co do zasady na założeniu oddzielania kapitału oraz pracy (por. także wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 16 grudnia 2008 r., (...) UK 162/08 LEX nr 491093; z dnia 9 czerwca 2010 r., II UK 33/10, LEX nr 598436).Koncepcja stosunku pracy opiera się na teorii, według której podstawą ustroju pracy jest wymiana świadczeń między dwoma kontrahentami: właścicielem środków produkcji (podmiotem zatrudniającym) a pracownikiem. Gdy status wykonawcy pracy (pracownika) zostaje zdominowany przez właścicielski status wspólnika spółki z o.o., nie może być mowy o zatrudnieniu w ramach stosunku pracy takiego wspólnika, który nie pozostaje w pracowniczej relacji podporządkowania wobec samego siebie (zob. Z. Hajn, Zatrudnienie (się) we własnym zakładzie pracy w świetle ustrojowych podstaw prawa pracy (w):Współczesne problemy prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, pod red. L. Florka i Ł. Pisarczyka, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, 2011 r.).

Z podobnych przyczyn orzecznictwo nie uznaje za zatrudnienie pracownicze także zatrudnienia dominującego wspólnika w sytuacji, gdy udział innych wspólników w kapitale zakładowym spółki jest tak mały, że pozostaje iluzoryczny(por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 7 kwietnia 2010 r., II UK 177/09, OSP 2012 Nr 1, poz. 8; z dnia 3 sierpnia 2011 r., (...) UK 8/11, OSNP 2012 nr 17-18, poz. 225; z dnia 13 marca 2018 r., LEX nr 2508640).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się przy tym, że do przyjęcia dominującego statusu wspólnika nie wystarczy stwierdzenie, że posiada on większość udziałów bo ważne jest, czy posiadane udziały pozwalają mu na nieskrępowane decydowanie o sprawach spółki, a w tym o własnym zatrudnieniu (por. przywołane wyżej wyroki Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1998 r. II UKN 394/98 i z dnia 16 grudnia 2008 r., (...) UK 162/08).

Wynika z tego, że model autonomicznego podporządkowania nie dotyczy prezesa jednoosobowego zarządu i jednocześnie wspólnika decydującego samodzielnie o wszystkich istotnych dla spółki sprawach, który, wypełniając obowiązki określone w Kodeksie spółek handlowych, nie musi ich realizować w reżimie pracowniczym. W podsumowaniu tych poglądów należy stwierdzić, że na pierwszym planie w charakterystyce stosunku pracy członka zarządu spółki kapitałowej i jednocześnie jej wspólnika - w aspekcie autonomicznego podporządkowania - znajduje się ekonomiczna zależność od swojego pracodawcy, która istnieje wtedy, gdy status wykonawcy pracy (pracownika) nie zostaje "wchłonięty" przez status właściciela kapitału (pracodawcy) oraz istnienie formalnego nadzoru sprawowanego przez zgromadzenie wspólników, które jest możliwe tylko wtedy, gdy posiadane przez członka zarządu udziały nie dają mu statusu wspólnika dominującego, tj. mogącego samodzielnie decydować w sprawach istotnych dla spółki (w tym o swoim pracowniczym zatrudnieniu).

Wobec poczynionych rozważań zasadnym jest skonfrontowanie ich z poczynionymi w sprawie ustaleniami, z których wynika, że powód pełnił funkcję Prezesa Zarządu Spółki od początku jej istnienia oraz, że zawarł ze Spółka umowę o pracę, na podstawie której został od 15.01.2007 r. zatrudniony na stanowisku Prezesa Zarządu w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem minimalnym plus dodatek od efektów, przy czym co najmniej od listopada 2012 r. w całym badanym okresie objętym zakresem zaskarżenia czyli do 5.09.2019 r. nie otrzymywał wynagrodzenia o czym samodzielnie zadecydował.

Z ustaleń poczynionych w sprawie wynikało, że skarżący w Spółce z racji pełnionej funkcji Prezesa Zarządu w badanym okresie był osobą decyzyjną, podpisywał umowy, udzielał pełnomocnictw, realizował umowy z klientami, składał deklaracje podatkowe, uczestniczył w procedurach o uzyskanie dla Spółki stosownych decyzji administracyjnych niezbędnych dla jej działania, czy też wystawiał świadectwa pracy, zawierał umowy o pracę i je rozwiązywał z pracownikami spółki – działając jako Prezes Zarządu Spółki. Jednakże odwołujący się nie przedstawił żadnych dowodów na to, że wykonywane przez wnioskodawcę czynności były wykonywane w reżimie pracowniczym. Odwołujący się nie wykazał nadrzędności i podrzędności w procesie świadczenia pracy, które są charakterystycznym elementem stosunku pracy. Zdaniem Sądu, nie bez znaczenia dla oceny intencji stron umowy o pracę od listopada 2012 r. była okoliczność, iż powód nie wykazał, aby w tym czasie drugi wspólnik spółka cypryjska w jakikolwiek sposób sprawowała czynności nadrzędności wobec powoda jako pracownika Spółki, ani nie wykazał, że czynił to działający w imieniu tej Spółki Wiceprezes Zarządu do czasu rezygnacji przez P. S. z tej funkcji. Powód sam zresztą przyznał, że po rezygnacji P. S. z ww. funkcji jego kontakt ze spółką cypryjską uległ całkowitemu zerwaniu. W świetle tych okoliczności w ocenie Sądu odwołujący się nie wykazał, że powód wykonywał czynności inne niż te, które mógł wykonywać z racji pełnienia funkcji Prezesa Zarządu spółki bez istnienia ważnego stosunku pracy. Zakres czynności wnioskodawcy nie zawiera innych czynności, jakie powód wykonywałby jako Prezes Zarządu na mocy przepisów k.s.h. bez istnienia stosunku pracy.

Ponadto w świetle zebranego materiału dowodowego Sąd Okręgowy stwierdził, że brak wypłaty wynagrodzenia dla wnioskodawcy ze strony Spółki od listopada 2012 r. nie budzi żadnych wątpliwości, bo wynika to wprost ze złożonych deklaracji rozliczeniowych do ZUS za wnioskodawcę z podstawą wymiaru składek 0,00 zł za sporny okres od 11.2012 r. do 09.2019 r. Sam odwołujący nie przeczył temu, a jedynie starał się zracjonalizować swoją decyzję, że nie będzie pobierał wynagrodzenia za wypełnianie obowiązków na stanowisku Prezesa Zarządu Spółki. Tymczasem istotą stosunku pracy jest odpłatność. Zatem wynagrodzenie za pracę jest obowiązkowym i okresowym świadczeniem ze stosunku pracy, którego pracownik nie może się zrzec, na co słusznie zwracał uwagę pełnomocnik pozwanego. Pracownik ma bezwzględny zakaz zrzeczenia się wynagrodzenia za pracę. Pracownik nie może także przenieść tego prawa na inną osobę. Podnoszone przez powoda motywy jakimi rzekomo kierował się nie dochodząc na bieżąco zapłaty z tytułu wynagrodzenia za pracę za okres za który uległy przedawnieniu są irrelewantne. Immanentną cechą stosunku pracy jest jego odpłatność w formie comiesięcznego wynagrodzenia. Powód negując otrzymywanie zapłaty za pracę w formie wynagrodzenia, niejako sam przeczy by z pozwanym wiązał go stosunek pracy. Kodeks pracy nie przewiduje innej formy zapłaty za pracę świadczoną z tytułu stosunku pracy niż wynagrodzenie za nią. Jakiekolwiek okoliczności związane z kondycją finansową Spółki nie mogły stanowić uzasadnienia dla rezygnacji przez powoda z wynagrodzenia przez okres kilku lat.

Reasumując -odwołujący nie wykazał podporządkowania pracowniczego w badanym okresie od listopada 2012 r. do 5.09.2019 r. a nadto samodzielnie podjęta przez skarżącego decyzja o rezygnacji z pobierania wynagrodzenia od listopada 2012 r. co trwało przez cały sporny okres - zaprzecza o istnieniu w tym czasie stosunku pracy między powodem i Spółką.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że nie można uznać, że czynności odwołującego się jako Prezesa Zarządu w spornym okresie w spółce były wykonywane w ramach stosunku pracy.

Kierując się powyższymi przesłankami, Sąd doszedł do przekonania, że umowa o pracę zawarta pomiędzy odwołującym się a Spółką w okresie od listopada 2012 r. do września 2019 r. była umową nieważną, jako umowa pozorna w rozumieniu art. 83 § 1 KC w zw. art. 300 KP i nie stworzyła tytułu ważnego stosunku pracy w rozumieniu art. 22 § 1 KP skutkującego powstaniem pracowniczego tytułu ubezpieczeniowego.

To skutkowało brakiem podstaw do objęcia powoda od 1.11.2012 r. do 5.09.2019 r. pracowniczymi ubezpieczeniami społecznymi na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 477 [14] par. 1 k.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego zasądzonych na rzecz pozwanego od odwołującego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodni z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, ustalając ich wysokości zgodnie z z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 poz. 1935 z późn. zm.). O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. (punkt 2 sentencji wyroku).

O wynagrodzeniu dla kuratora ustanowionego na podstawie art. 69 k.p.c. dla zainteresowanej Spółki adwokata B. P. Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z na podstawie §1 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej z 9.03.2018 r. (Dz.U. z 2018 poz. 536) w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800). Wniosek kuratora zasądzenie wynagrodzenia w wysokości 4-krotności stawki wynagrodzenia minimalnego zgłoszony na ostatnim terminie rozprawy nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem nie istnieje regulacja prawna, która pozwalałaby na takie zwiększenie wynagrodzenia dla kuratora ponad wysokość stawki przewidzianej ww. przepisach (punkt 3 sentencji wyroku).