Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 19 marca 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), , po rozpoznaniu wniosku z 27 grudnia 2018 roku, przyznał M. I. emeryturę w kwocie zaliczkowej od 1 grudnia 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 426131,70 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2646,06 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia, uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku, z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że, w złożonych w sprawie dokumentach, istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem.

/decyzja – k. 32-33 plik II akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 29 marca 2019 roku złożył M. I. wnosząc o ponowne przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem faktycznie osiąganych przez niego zarobków.

/ odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o ich oddalenie podnosząc argumentację tożsamą co w zaskarżonej decyzji.

/ odpowiedz na odwołanie k.4/

Decyzją z 27 marca 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), , po rozpoznaniu wniosku z 27 grudnia 2018 roku przyznał decyzją ostateczną M. I. emeryturę od 1 grudnia 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 426131,70 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2646,06 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że w złożonych w sprawie dokumentach istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem.

/decyzja – k. 34-35 plik II akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 11 kwietnia 2019 roku złożył M. I. wnosząc o ponowne przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem faktycznie osiąganych przez niego zarobków.

/ odwołanie k. 3 VIII U 1361/19/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o ich oddalenie podnosząc argumentację tożsamą co w zaskarżonej decyzji.

/ odpowiedz na odwołanie k.4 VIII U 1361/19/

Zarządzeniem z dnia 31 maja 2019 roku, Sąd Okręgowy połączył sprawę o sygnaturze akt VIII U 1361/19 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 707/19, celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

/zarządzenie k. 7 VIII U 1361/19/

Na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2019 r. poprzedzającej wydanie wyroku, wnioskodawca poparł odwołanie, wniósł o uwzględnienie wynagrodzenia z lat 1980-1981 wynikającego z druku Rp-7, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/ stanowisko procesowe stron e-protokół z rozprawy z dnia 19 sierpnia 2019 r. 00:01:29-00:04:42 płyta CD k. 28/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. I. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 18 grudnia 2018 roku M. I. złożył wniosek o emeryturę.
/wniosek o emeryturę k. 1- 3 plik II akt ZUS/

Decyzją z 28 stycznia 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), po rozpoznaniu wniosku z 27 grudnia 2018 roku przyznał M. I. emeryturę w kwocie zaliczkowej od 1 grudnia 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 385081,13 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2456,89 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że decyzja ma charakter zaliczkowy. Organ rentowy wskazał, że decyzję ostateczną wyda po otrzymaniu z Archiwum Państwowego zaświadczenia potwierdzającego okres zatrudniania w (...) Przedsiębiorstwie (...) od 13 września 1968 roku do 31 lipca 1974 roku oraz po wyjaśnieniu rozbieżności w wynagrodzeniu za lata 1980-1981 w okresie zatrudnienia w Spółdzielni Pracy TECHNIKA w Ł..

/decyzja k. 16-17 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca nie zaskarżył powyższej decyzji.

/bezsporne/

Decyzją z dnia 19 lutego 2019 roku - znak (...)-2004 Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. ustalił wartość kapitału początkowego wnioskodawcy.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1970r. do 31.12.1979 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 62,88% Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 62,88% przez kwotę 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie ( 62,88% x 1 220,89 zł = 767,70 zł). Okresy składkowe wyniosły łącznie 26 lat, 10 miesięcy, 3 dni dni, tj. 322 miesiące. Współczynnik proporcjonalny do - osiągniętego do 31.12.1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,02%. Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173)

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 105580,53 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów od 17 czerwca 1998 roku do 31 grudnia 1998 gdyż ubezpieczony w/w okresie był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do wypłaty zasiłku, a więc nie podlegał ubezpieczeniom.

/ decyzja k 34-35 plik I akt ZUS/.

Do obliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego, organ rentowy przyjął następujące dochody, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wnioskodawcy, uznając je za najkorzystniejsze dla wnioskodawcy:

- 1970 rok – 6039,80 zł; stanowiło 22,52 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1971 rok – 17902,30 zł; stanowiło 63,27 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1972 rok – 23185,00zł; stanowiło 77,01 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1973 rok – 27213,90 zł; stanowiło 81,05 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1974 rok – 24164,90 zł; stanowiło 68,97 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1975 rok – 13260,00 zł; stanowiło 30,81% przeciętnego wynagrodzenia,

- 1976 rok – 33300,00 zł; stanowiło 64,82 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1977 rok – 37495,00 zł; stanowiło 67,98 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1978 rok – 44570,00 zł; stanowiło 76,00 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1979 rok – 48793,00 zł; stanowiło 76,33 % przeciętnego wynagrodzenia,

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego – k. 36 plik I akt ZUS/

Wnioskodawca nie zaskarżył powyższej decyzji.

/bezsporne/

Decyzją z dnia 20 lutego 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) w związku z przeliczeniem kapitału początkowego, przeliczył zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 1 grudnia 2018 roku tj. miesiąca w którym złożono wniosek.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 4223,70 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2628,65 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że decyzję ostateczną organ rentowy wyda po zakończonym postępowaniu wyjaśniającym ze Spółdzielnią Pracy TECHNIKA.

/decyzja k. 28-29 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca nie zaskarżył powyższej decyzji.

/bezsporne/

Decyzją z dnia 18 marca 2019 roku - znak (...)-2004 Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił wartość kapitału początkowego wnioskodawcy.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy, przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1971r. do 31.12.1980 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 63,94% Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 63,94% przez kwotę 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie ( 63,94% x 1 220,89 zł = 780,64 zł). Okresy składkowe 26 lat, 10 miesięcy, 3 dni, tj. 322 miesiące. Współczynnik proporcjonalny do - osiągniętego do 31.12.1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,02%. Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173)

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 106525,21 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów od 17 czerwca 1998 roku do 31 grudnia 1998 gdyż ubezpieczony w/w okresie był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do wypłaty zasiłku, a więc nie podlegał ubezpieczeniom. Organ rentowy skazał, że za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA przy obliczaniu kapitału początkowego uwzględnił minimalne wynagrodzenie za pracę.

/ decyzja k 39-40 plik I akt ZUS/.

Do obliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego organ rentowy przyjął następujące dochody stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wnioskodawczyni uznając je za najkorzystniejsze dla wnioskodawczyni:

- 1971 rok – 17902,30 zł; stanowiło 63,27 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1972 rok – 23185,00zł; stanowiło 77,01 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1973 rok – 27213,90 zł; stanowiło 81,05 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1974 rok – 24164,90 zł; stanowiło 68,97 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1975 rok – 13260,00 zł; stanowiło 30,81% przeciętnego wynagrodzenia,

- 1976 rok – 33300,00 zł; stanowiło 64,82 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1977 rok – 37495,00 zł; stanowiło 67,98 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1978 rok – 44570,00 zł; stanowiło 76,00 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1979 rok – 48793,00 zł; stanowiło 76,33 % przeciętnego wynagrodzenia,

- 1980 rok – 24000,00 zł; stanowiło 33,11 % przeciętnego wynagrodzenia,

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego – k. 41 plik I akt ZUS/

Wnioskodawca nie zaskarżył powyższej decyzji.

/bezsporne/

Decyzją z 19 marca 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), , po rozpoznaniu wniosku z 27 grudnia 2018 roku przyznał M. I. emeryturę w kwocie zaliczkowej od 1 grudnia 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 426131,70 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2646,06 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że w złożonych w sprawie dokumentach istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem.

/decyzja – k. 32-33 plik II akt ZUS/

Decyzją z 27 marca 2019 roku znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dn. 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), , po rozpoznaniu wniosku z 27 grudnia 2018 roku przyznał decyzją ostateczną M. I. emeryturę od 1 grudnia 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 148063,42 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 426131,70 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 217,00 miesięcy;

Wyliczona zgodnie z zasadami art. 26 ww. ustawy kwota emerytury wyniosła – 2646,06 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że w złożonych w sprawie dokumentach istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem.

/decyzja – k. 34-35 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca w okresie od 2 marca 1978 roku do 18 sierpnia 1981 roku pracował w Spółdzielni Pracy TECHNIKA w Ł., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku specjalisty do spraw kontroli usług.

/świadectwo koperta k. 10/

W dniu 17 sierpnia 1981 roku pracodawca ubezpieczonego dokonał wpisu do legitymacji ubezpieczeniowej o wysokości otrzymywanego wynagrodzenia za rok 1980 i 1981. W roku 1980 ubezpieczony pobrał wynagrodzenie w kwocie 58281 zł, w roku 1981 ubezpieczony pobrał wynagrodzenie w kwocie 37485 zł.

/książeczka ubezpieczeniowa koperta k. 15 plik II akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie przedstawionych w sprawie dokumentów, w tym dokumentów, zgromadzonych w aktach rentowych. Wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez strony. Sąd Okręgowy, w zakresie wysokości wynagrodzenia, otrzymywanego przez wnioskodawcę w spornym okresie pracy, dał wiarę wynagrodzeniu wskazanemu w legitymacji ubezpieczeniowej. Podnieść należy, iż wynagrodzenie to zostało wpisane, przez pracodawcę, w dniu 17 sierpnia 1981 roku tj. na dzień przed ustaniem stosunku pracy. Przyjąć zatem należy, że wynagrodzenie to jest bardziej wiarygodne niż to wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu czyli druku Rp-7. (...) Rp-7 został wystawiony przez likwidatora pracodawcy w dniu 23 kwietnia 2003 roku. W świetle tych okoliczności należy uznać, że wynagrodzenie wskazane w książeczce ubezpieczeniowej, jako wpisane przez pracodawcę w chwili kiedy ubezpieczony pozostawał w stosunku pracy, jest bardziej wiarygodne niż to wpisane w druku Rp-7 , ponad 20 lat później przez likwidatora.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje w części na uwzględnienie.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Ubezpieczonym ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 ze zm.) urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 według art. 25. ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków, zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury, ustalonej w sposób określony w art. 25, przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wieko­wi, w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę (art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej).

Art. 173 ust 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 ze zm.) precyzuje, że wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, czyli na dzień 1 stycznia 1999 roku.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy FUS kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu, do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku.

Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Z kolei z mocy art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę.

Z kolei ust. 6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Natomiast w myśl art. 16 cytowanej ustawy, przy ustalaniu kolejnych dziesięciu lat kalendarzowych – przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu.

Zgodnie zaś z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Wskazana regulacja § 21 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Mając powyższe na uwadze, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, obejmujące analizę dostępnej dokumentacji, związanej ze spornymi okresami zatrudnienia wnioskodawcy, co dało Sądowi podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonych decyzji, w świetle zarzutów podniesionych w odwołaniu.

Należy podkreślić, że wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Wstępnie, tytułem uporządkowania ostatecznego stanu sprawy, należy przypomnieć, że początkowo organ rentowy w dniu 19 marca 2019 roku wydał decyzję którą przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury w kwocie zaliczkowej w uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że w złożonych w sprawie dokumentach istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem. Na skutek przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego i braku jakichkolwiek informacji z zakładu pracy ubezpieczonego, zakład wydał w dniu 27 marca 2019 roku decyzję na mocy której ostatecznie przyznano ubezpieczonemu emeryturę. W uzasadnieniu wskazano, że dokonano przeliczenia wysokości świadczenia uwzględniając kwoty minimalnego wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 1980 roku do 18 sierpnia 1981 roku, z uwagi na bezskuteczne postępowanie z zakładem pracy tj. Spółdzielnią Pracy TECHNIKA w Ł.. Organ rentowy podkreślił, że w złożonych w sprawie dokumentach istnieją rozbieżności pomiędzy wynagrodzeniem.

Wobec powyższego Sąd zważył, że wydanie w dniu 27.03.2019r. decyzji ostatecznej, spowodowało , że wydanie – wyroku w przedmiocie decyzji zaliczkowej z dnia 19.03.2019r. stało się zbędne, zatem Sąd Okręgowy, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., postępowanie umorzył , w punkcie 1 wyroku, postępowanie w zakresie, objętym decyzją z dnia 19 marca 2019 roku. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli wydanie wyroku stało się zbędne.

W ocenie Sądu w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zachodzą podstawy do uwzględnienia, przy ustalaniu podstawy wymiaru kapitału początkowego, a co za tym idzie podstawy należnej wnioskodawcy emerytury wykazywanych w książeczce ubezpieczeniowej zarobków, jakie otrzymywał będąc zatrudnionym w Spółdzielni Pracy TECHNIKA w Ł.. Wysokość dochodów uzyskiwanych w roku 1980 szczegółowo określa wpis dokonany w dniu 17 sierpnia 1981 roku przez pracodawcę ubezpieczonego w książeczce ubezpieczeniowej. Dowód ten, jak już zostało wskazane, został uznany za wiarygodny i wskazujący rzeczywiste wynagrodzenie ubezpieczonego. Zatem uprawnionym było przyjęcie tak określonego w tym dokumencie wynagrodzenia nie zaś - jak przyjął organ rentowy - najniższego obowiązującego w tamtym czasie w gospodarce uspołecznionej.

W zakresie żądania uwzględnienia zarobków z roku 1981 należy wskazać, że decyzją kapitałową z dnia 18 marca 2019 roku przy obliczaniu wskaźnika postawy wymiaru przyjęto lata 1971-1980. Decyzja ta nie była zaskarżana przez ubezpieczonego zatem nie ma podstaw do uwzględnienia odwołania w tym zakresie.

Wskazać należy, iż nie jest obowiązkiem sądu, zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Ponownie podkreślenia wymaga, iż obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. akt I CKU 45/96 (opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76). Podobnie, w wyroku
z 7 października 1998 r., II UKN 244/98, OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662, Sąd Najwyższy stwierdził nawet, że od 1 lipca 1996 r. nastąpiło zniesienie zasady odpowiedzialności sądu za wynik postępowania dowodowego, także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Podobny pogląd zaprezentował Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku
z dnia 15 marca 2006 roku, zapadłego w sprawie o sygn. akt III AUa 1096/05, wskazując,
iż ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny obciążać wyłącznie ubezpieczonych, jednakże nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić wyłącznie na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Ustawowym wymogiem jest, bowiem, wykazanie przez ubezpieczonego konkretnych kwot otrzymanych przez niego zarobków, jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub ubezpieczenie społeczne, przy czym nie może istnieć tu żaden stan niepewności co do wysokości. W toku postępowania w tym zakresie wnioskodawczyni reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wskazała na żadne dowody – choćby zeznania świadków – potwierdzające jej stanowisko i wskazujące na wysokość osiąganych przez nia wówczas dochodów w sposób niewątpliwy. Z tych tez względów odwołanie w tej części nie mogło zostać uwzględnione.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję z dnia 27 marca 2019 roku i przyjął do ustalenia wysokości kapitału początkowego M. I. dochód, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, ustalone decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 marca 2019 roku, z uwzględnieniem wynagrodzenia za 1980 rok w wysokości 58281 złotych, [ a zatem – kwoty wyższej niż wskazana w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 – 56 175 zł. ] - w punkcie 2 , a na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w pozostałej części odwołanie jako bezzasadne oddalił.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.