Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2017 roku, znak: ENP/20/053110320 Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał B. K. emeryturę od 1 marca 2017 roku to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

W uzasadnieniu decyzji Zakład wskazał, że emerytura została ustalona zgodnie z art.26 ustawy emerytalnej, a do jej obliczenia przyjęto:

-

kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 59.749,59 zł,

-

kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 292.291,87 zł,

-

średnie dalsze trwanie życia to jest 249,10 miesięcy.

Emerytura została obliczona w następujący sposób:

[(59.749,59 zł + 292.291,87 zł) : 249,10] i wyniosła 1.413,25 zł

W odwołaniu od powyższej decyzji B. K. wskazała, że nie zgadza się z określeniem daty od której przysługuje jej emerytura.

Podniosła, że nie została wcześniej poinformowana od kiedy przysługuje jej emerytura oraz, że nie wiedziała, iż wniosek o emeryturę powinna złożyć najpóźniej w lutym 2017 roku.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 roku B. K. wniosła o przyznanie jej prawa do emerytury od dnia 8 lutego 2017 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona B. K. urodziła się (...). Powszechny wiek emerytalny osiągnęła w dniu 8 lutego 2017 roku.

Decyzją z dnia 21 listopada 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał B. K. świadczenie przedemerytalne od dnia 31 października 2013 roku, to jest od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z wymaganymi dokumentami. W treści decyzji wskazano, że prawo do świadczenia przedemerytalnego ustanie w dniu poprzedzającym dzień osiągnięcia przez B. K. wieku 61 lat i 1 miesiąca.

(decyzja k.24 – 24 odwrót plik II akt ZUS)

W dniu 16 marca 2017 roku B. K. złożyła wniosek o emeryturę, a po jego rozpoznaniu, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

(wniosek k.1 - 8 odwrót, decyzja k.7 - 8 odwrót plik I akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny między stronami. Istotne w sprawie okoliczności zostały ustalone na podstawie dowodów z dokumentów, których treść ani autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej B. K. nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczona nie kwestionowała zaskarżonej decyzji w zakresie wysokości przyznanej emerytury, a spór sprowadzał się jedynie do ustalenia terminu początkowego wypłaty świadczenia i tylko to zagadnienie było przedmiotem oceny Sądu.

Zgodnie z treścią art.129 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887 z późn. zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Stosownie zaś do treści art.116 ust.1 ww. ustawy postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zatem podstawową zasadą przyznania świadczeń emerytalno -rentowych jest zasada wnioskowości.

Zgodnie z treścią art.116a ww. ustawy postępowanie o emeryturę wszczyna się z urzędu, jeżeli wiek emerytalny dla uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego określają przepisy art.24 ust.1a i 1b oraz art.27 ust.2 i 3.

W niniejszej sprawie nie ulegało wątpliwości, że ubezpieczonej, stosownie do treści art.24 ust.1 punkt 14 ww. ustawy, przysługiwała emerytura od ukończenia przez nią wieku 61 lat i 1 miesiąca, a więc od dnia 8 lutego 2017 roku. Jednocześnie jednak, stosownie do wskazanych powyżej przepisów, organ rentowy nie mógł z własnej inicjatywy podejmować działań mających doprowadzić do przyznania B. K. emerytury od tej daty. W tym miejscu podkreślić należy, że organ rentowy w treści decyzji z dnia 21 listopada 2013 roku, mocą której przyznał ubezpieczonej świadczenie przedemerytalne od dnia 31 października 2013 roku, wskazał jednoznacznie, że prawo do świadczenia przedemerytalnego ustanie w dniu poprzedzającym dzień osiągnięcia przez B. K. wieku 61 lat i 1 miesiąca.

Obowiązek wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie świadczeń emerytalno-rentowych, wynikający z art.116a ww. ustawy nie zwalnia ubezpieczonego od obowiązku złożenia wniosku o emeryturę.

Należy wskazać, iż zmiana pobieranego świadczenia na inne nie następuje z urzędu, lecz w wyniku złożenia przez zainteresowanego stosownego wniosku. Jak wyżej wskazano ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest to, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Czym innym jest bowiem data nabycia prawa do świadczenia, a czym innym data podjęcia jego wypłaty. Można więc powiedzieć, że - jakkolwiek same świadczenia z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych nie ulegają przedawnieniu (z wnioskiem można wystąpić w każdym czasie) - przedawnieniu ulega roszczenie o wypłatę tych świadczeń w sytuacji niezgłoszenia wniosku o emeryturę lub rentę po nabyciu prawa do nich.

Reasumując, data złożenia wniosku ma znaczenie jedynie dla ustalenia daty, od której następuje wypłata świadczenia. Mimo, iż prawo do emerytury ubezpieczona nabyła w dniu 8 lutego 2017 roku, to świadczenie mogło być wypłacone nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłosiła ona stosowny wniosek, to jest od dnia 1 marca 2017 roku.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie jako niezasadne.

(S.B.)

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonej, z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

3.07.2017 r.