Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7.03.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. określił wysokość należności (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. za okres od 8.2012 do 11.2012 w tym na:

1. na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 158093,21 zł oraz należne odsetki w kwocie 151 712,00 zł ;

2. na ubezpieczenie zdrowotne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 50 168,78 zł oraz należne odsetki w kwocie 48 142,00 zł

3. składek na Fundusz Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 w kwocie 15 687,86 zł oraz należne odsetki w kwocie 15 053,00 zł

W decyzji wskazano, że w związku z niespełnieniem ustawowego obowiązku złożenia deklaracji rozliczeniowych za okres od 8.2012 do 11.2012 na koncie płatnika dokonany został wymiar składek z urzędu wysokości określonej w niniejszej decyzji. Zakład podkreślił że dokonany z urzędu wymiar składek nie uwzględniał rozliczenia wypłaconych zasiłków oraz świadczeń rodzinnych. Zakład poinformował, iż zgodnie z dyspozycja art. 48 ust. 2 ustawy w przypadku złożenia deklaracji rozliczeniowych korygujących, skoryguje wymiar składek do wysokości wynikającej ze złożonych deklaracji rozliczeniowych z uwzględnieniem wskazanych w deklaracjach zasiłków oraz świadczeń rodzinnych.

/decyzja k. 16-18 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji, w dniu 11.04.2023 wniosła (...) Spółka z ograniczona odpowiedzialnością w Ł., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w zw. z art. 156 §1 pkt 3 k.p.a. i w zw. z art. 180 § 1 k.p.a. - wobec wydania przez organ rentowy decyzji obarczonej wadą nieważności, bowiem dotyczy ona sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną- z dnia 9.07.2019r. znak: (...) z której należność odwołująca zapłaciła w całości

- przedawnienie należności objętych zaskarżoną decyzją - niniejszy zarzut strona oparła o niewłaściwą wykładnie art. 24 ust 5f ustawy systemowej, i niewłaściwe zastosowanie art. 24 ust. 4 tej ustawy wobec uznania, że dochodzone przez organ rentowy należności składkowe nie uległy przedawnieniu i mogą być dochodzone.

-naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 83 ust. 1, 48 ust. 1 i 32 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, oświadczając, iż odwołująca kwestionuje podaną wysokość składek- niezależnie od okoliczności opisanej powyżej, a w ramach której odwołująca podnosi, że spełniła w całości zobowiązanie wobec organu rentowego ustalone decyzją ostateczną znak: (...) stwierdzającą wysokość zadłużenia całkowitego z tytułu składek za okres 08/12 do 11/12, oraz wskazanie o przedawnieniu zobowiązania w całości wobec:

całkowitej zapłaty składek należnych za (...) przez zobowiązanego do tego w tamtym okresie płatnika składek spółkę K. (...) I (...)+H.+B. +V. Polska sp. zo.o.

niezaksięgowanych na koncie płatnika R. sp. zo.o. dokonywanych przez tego płatnika wpłat z tytułu składek w okresie 8-10/2012 widocznych na rachunkach ubezpieczonych prowadzonych przez OFE - ZUS przekazywał części składek za okres 8-10/2012 na rachunki OFE ubezpieczonych, zaś składki na te rachunki podlegają przekazaniu tylko w przypadku ich opłacenia.

uzasadnionych wątpliwości w zakresie sposobu rozliczenia składek wynikających z poszczególnych decyzji wydanych przez organ decyzji (...) za okres 8-11/2012, kolejnej decyzji 7 stycznia 2020 r. znak (...) za okres 08/2012 do 10/2012 i zaskarżonej decyzji za okres 8-11/2012, nadto co do ego jak została rozliczona wplata dokonana na poczet wykonania pierwszej z ww. decyzji oraz których ubezpieczonych dotyczy aktualnie wydana decyzja.

Odwołująca podniosła, iż działając w zaufaniu do rzetelności i profesjonalizmu organu rentowego dysponującego całością wiedzy w zakresie sytuacji prawnej i faktycznej odwołującej zaakceptowała skierowany do niej wiążący akt w formie decyzji administracyjnej i wykonała zobowiązanie z niej wynikające. Tymczasem ZUS wydaje w tym samym przedmiocie odnośnie tego samego okresu kolejne decyzje co do kwestii już rozstrzygniętej decyzją ostateczną tym samym wskazane decyzje winny zostać uznane za dotknięte wadą kwalifikowaną powodującą nieważność.

Odwołująca podniosła też, że zarzut przedawnienia wynika z faktu, iż strona pierwotnie, w roku 2014 zaskarżyła znaczną większość decyzji ustalających podleganie ubezpieczeniom, podstawę wymiaru składek oraz osobę płatnika tych składek, tylko w tym ostatnim zakresie, a zatem decyzje uprawomocniły się w roku 2014- część w roku 2015-w zakresie pierwszych dwóch punktów-podlegania ubezpieczeniom oraz wysokości podstawy wymiaru składek. Tak się jednak składa, że obydwa przedmioty decyzji niezaskarżone przez stronę zostały jednocześnie wskazane w art. 24 ust. 5f ustawy systemowej jako zawieszające bieg terminu przedawnienia składek-decyzji o ustaleniu płatnika składek w tym przepisie brak. Zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia. w którym stały się wymagalne. Okres przedawnienia, o którym mowa w art. 24 ust. 4 ustawy, biegł od dnia wymagalności należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za szczególne miesiące i upłynął przed dniem wydania decyzji zobowiązującej do zapłaty należności. Przez dzień wymagalności składek należy rozumieć dzień będący terminem ich zapłaty. Aktualnie zaskarżana decyzja organu określa obowiązek opłacenia składek i ich wysokość wobec odwołującego, jednak decyzje określające podleganie ubezpieczeniom uprawomocniły się również w części dotyczącej podstawy wymiaru składek- a zatem nie były przez odwołującą kwestionowane co do wysokości. Z tych względów strona podnosi wygaśnięcie zobowiązań objętych niniejszą decyzją, na skutek ich przedawnienia.

Strona zakwestionowała też wysokość określonej przez organ należności. W ocenie strony część należności została zapłacona, część została ściągnięta z rachunku bankowego odwołującej, na skutek jego zajęcia przez organ, a z decyzji nie wynika sposób zarachowania tych wpłat, ponadto, niniejsza decyzja, jest trzecią wydaną w zakresie zadłużenia za ten sam okres, a fakt, iż-mimo, że wydawało się, iż brak zaległości odwołującej za (...) jest potwierdzony przez ZUS - w aktualnie wydanej decyzji należność ta jest ponownie uwzględniona.

Odwołująca wskazała też na spełnienie świadczenia za (...) przez ówczesnego płatnika zobowiązanego do zapłaty składek-spółkę (...) (...)+H.+B.+V. Polska sp. z o.o oraz pismo z ZUS potwierdzające brak zaległości (...) sp. z o.o. za ten miesiąc.

Odwołująca podniosła nadto, że dysponuje dokumentami w postaci informacji o wysokości składek przekazanych przez ZUS do OFE, za okres zatrudnienia pracowników przez spółkę (...) sp. z o.o., dostarczonych jej przez samych byłych pracowników spółki (...) sp. z o.o. Z dokumentów tych wynika, iż za okres ten organ rentowy przekazywał część składki na rachunki ubezpieczonych prowadzone przez OFE. Wobec tego zdaniem odwołującej istnieje domniemanie ich opłacenia przez zobowiązany w okresie 08-10/2012 podmiot.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i odmienne orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uznanie, iż odwołująca nie posiada zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek ZUS za okres objęty decyzją. Nadto o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego od organu rentowego na rzecz odwołującej wg norm przepisanych.

Skarżąca wskazała też, iż w wyniku wydania decyzji z 7.01.2020 r. zostało przeprowadzone postępowanie sądowe zakończone przed SN rozstrzygnięciem o nieprzyjęciu skargi kasacyjnej do rozpoznania. Tym samym wyczerpana została możliwość wynikająca z krajowych środków zaskarżenia i odwołująca składa aktualnie skargę do Trybunału Europejskiego przeciwko Polsce podnosząc naruszenie jej praw gwarantowanych prawem międzynarodowym. Ponieważ zarzuty podniesione w niniejszym postępowaniu są zbieżne z tymi podnoszonymi odnośnie decyzji z dnia 7.01.2020 zaś argumentacja podniesiona w skardze zmierza do wykazania ich słuszności skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania wskazanej skargi.

/ odwołanie k. 3-5/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10800 zł. wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od uprawomocnienia się orzeczenia.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ podniósł, że wydał decyzje dotyczące 148 ubezpieczonych, w których stwierdził, że:

1. Ubezpieczeni podlegają ubezpieczeniom społecznym jako pracownicy z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w Ł. ,

2. określił wysokość podstawy wymiaru składek z tego tytułu oraz

3. stwierdził, że Płatnikiem Składek jest (...) sp. z o.o.

Od decyzji zostały wniesione odwołania.

Część postępowań odwoławczych została rozstrzygnięta prawomocnie na korzyść organu rentowego (wyrokami Sądu Apelacyjnego w Łodzi oddalono apelacje od wyroków Sądu Okręgowego w Łodzi oddalających odwołania), co spowodowało uprawomocnienie się decyzji.

W myśl art. 41 ust. 7b pkt 1 ustawy o sus jeżeli konieczność korekty danych podanych w imiennym raporcie miesięcznym jest wynikiem stwierdzenia nieprawidłowości przez Zakład w drodze: decyzji - imienny raport miesięczny korygujący powinien być złożony nie później niż w terminie 7 dni od uprawomocnienia się decyzji.

Płatnik wbrew powyższemu obowiązkowi nie sporządził deklaracji korygujących.

W związku z tym, że Płatnik Składek nie wykonał ciążących na nim obowiązków organ rentowy na podstawie art. 50 ust. 2k ustawy systemowej sporządził deklaracje z urzędu.

Po sporządzeniu deklaracji rozliczeniowych z urzędu organ rentowy sukcesywnie, w związku z uprawomocnianiem się kolejnych decyzji, wydaje decyzje określające wysokość zadłużenia. Podniesiono, iż organ rentowy nie może czekać z wydaniem decyzji określających wysokość zadłużenia do czasu rozstrzygnięcia odwołania od ostatniej z decyzji, ponieważ postępowanie odwoławcze będzie trwało jeszcze kilka lat i takie działanie spowodowałoby przedawnienie znacznej części należności.

Natomiast, odnosząc się do argumentacji, dotyczącej wydania decyzji w sprawie, która została już zakończona, inną decyzją ostateczną, organ podniósł, że, z wydaniem decyzji w sprawie zakończonej już inną decyzją ostateczną, mamy do czynienia, jeżeli zostaną spełnione łącznie 4 przesłanki tj.: tożsamość pod względem podmiotowym, przedmiotowym, stanu prawnego i faktycznego. Decyzja z dnia 7.01.2020 roku, została wydana w innym stanie faktycznym, niż decyzja z dnia 9.07.2019 roku, ponieważ uwzględnia zadłużenie, wynikające z kolejnych decyzji, które uprawomocniły się w wyniku zakończonego korzystnie dla ZUS postępowania odwoławczego.

Ponadto, organ rentowy wskazał, iż Sąd Okręgowy w Łodzi, postanowieniem z dnia 6.11.2019 roku, sygn. akt: VIII U 4019/19, umorzył postępowanie w sprawie w związku z cofnięciem odwołania przez Płatnika Składek. W dniu 4.11.2019 roku Płatnik Składek dokonał wpłaty w kwocie 11727,19 zł tytułując ją jako decyzja z dnia 9.07.2019 roku - należność główna. Wskazana wpłata została rozliczona zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21.09.2017 roku, z uwagi na to, że Płatnik Składek nie uwzględnił na dzień wpłaty odsetek dokonana przez niego wpłata nie wystarczyła na całkowite pokrycie należnych składek określonych w ww. decyzji, do zapłaty pozostała należność główna w kwocie 4477,68 zł plus odsetki.

W zakresie składki za miesiąc 11/2012, nie została ona w pełni zapłacona; do uregulowania pozostaje - niedopłata w kwocie 2793, 43 zł plus należne odsetki.

(...) sp. z o.o. nie dokonał wpłat składek za miesiące 08-10.2012. Kwoty wskazane w wydrukach OFE są na kwoty na przykład 0,01 zł, 0,05 zł czyli groszowe w porównaniu do okresów, kiedy wpłaty dokonywał. Na przykład za (...) płatnik (...) Sp. z o.o. na kwotę 43,45 zł.( załącznik dotyczący ubezpieczonego T. S.).Powyższe kwoty, wykazane przez R., wynikają z kwoty, zaliczonej na poczet składek z tytułu zasiłków , jakie miałby ww. podmiot wypłacić - co zostało uwzględnione przy rozliczeniu konta płatnika składek, przy wydawanych decyzjach.

Następnie, organ rentowy wydał, w dniu 07.01.2020r., kolejną decyzję, określającą zadłużenie, uwzględniającą zaległości, dotyczące poszczególnych ubezpieczonych, co do których zakończono postępowanie, w przedmiocie podlegania. Spółka, od niniejszej decyzji, wniosła odwołanie, podnosząc analogiczne zarzuty, jak w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy w Łodzi, wyrokiem z dnia 25.02.2021r. sygn.. akt: VIII U 742/20 oddalił odwołanie Spółki jako bezzasadne twierdząc, że należności nie uległy przedawnieniu. Spółka wniosła apelację, która wyrokiem Sądu II instancji została oddalona wyrokiem z dnia 11.02.2022r. sygn. akt: III AUa 548/21. Płatnik składek wniósł od niniejszego wyroku skargę kasacyjną, SN postanowieniem z dnia 12.01.2023r. sygn. akt: I USK 161/22 odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

/ odpowiedź na odwołanie k. 30-33/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do KRS od 21.11.2008 r. jej przedmiotem jest przede wszystkim produkcja i sprzedaż bielizny.

/ bezsporne, wypis z KRS k. 15-21/

W stosunku do wnioskodawcy, organ rentowy wydał decyzje, w związku z tzw. „pozornym outsorcingiem” dotyczące 148 ubezpieczonych, w których stwierdził, że:

1. ubezpieczeni podlegają ubezpieczeniom społecznym jako pracownicy z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o.,

2. określił wysokość podstawy wymiaru składek z tego tytułu oraz

3. stwierdził, że Płatnikiem Składek jest (...) sp. z o.o.

/ bezsporne/

W związku z uprawomocnianiem się kolejnych decyzji po rozpoznaniu złożonych od nich odwołań przez, Sąd ZUS wydaje decyzje określające wysokość zadłużenia.

/ bezsporne/

Decyzją z dnia 9.07.2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że należności z tytułu składek (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za okres od 08.2012 do 10.2012 wynoszą na:

1. ubezpieczenie społeczne (zakres deklaracji 01-39) 8 170,19 oraz należne odsetki w kwocie 4 770,00 zł,

2. ubezpieczenie zdrowotne (zakres deklaracji 01-39) 2 707,30 zł oraz należne odsetki w kwocie 1595,00 zł

3. Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (zakres deklaracji 01-39) 849,70 oraz należne odsetki w kwocie 501,00 zł.

/ bezsporne, kopia decyzji k. 26-27odwołanie i odpowiedź na odwołanie k. 3-4,7-9 akt sprawy VIII U 4019/19, załączonych do sprawy niniejszej/

Sąd Okręgowy w Łodzi, postanowieniem z dnia 6.11.2019 roku, sygn. akt: VIII U 4019/19, umorzył postępowanie w sprawie w związku z cofnięciem odwołania, przez Płatnika Składek , od ww. decyzji.

/ bezsporne, postanowienie k. 15 akt sprawy VIII U 4019/19 załączonych do sprawy niniejszej /

W dniu 4.11.2019 roku (...) sp. z o.o. dokonał wpłaty w kwocie 11727,19 zł tytułując ją jako decyzja z dnia 9.07.2019 roku - należność główna. Wskazana wpłata została rozliczona przez ZUS zgodnie z zapisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21.09.2017 roku. Z uwagi na to, że (...) sp. z o.o. nie uwzględnił na dzień wpłaty odsetek w ocenie organu dokonana przez niego wpłata nie wystarczyła na całkowite pokrycie należnych składek określonych w ww. decyzji, do zapłaty pozostała należność główna w kwocie 4477,68 zł plus odsetki. W dniu 31.12.2019 roku (...) Oddział w O. dokonał przeksięgowania środków za miesiąc listopad 2012 z konta Płatnika Składek K. (...) (...) sp. z o.o. na konto (...) sp. z o.o. w kwocie 39082 zł, która wówczas w całości wystarczyła na pokrycie należnych składek wraz z odsetkami za miesiąc listopad 2012. Niemniej jednak wobec uprawomocnienia się decyzji co do kolejnych ubezpieczonych ustalono, że w zakresie składki za miesiąc 11/2012 do uregulowania pozostaje niedopłata w kwocie 2793, 43 zł plus należne odsetki. Wpłaty Płatnika Składek K. (...) (...) sp. z o.o. przeksięgowane na konto (...) sp. z o.o. nie pokrywały zadłużenia.

(...) sp. z o.o. nie dokonał wpłat składek za miesiące 08-10.2012.

Kwoty wskazane w dostępnych wydrukach OFE wykazane przez R. opiewają na kwoty groszowe stanowiące znikomy ułamek co do tych okresów w których faktycznie płatności dokonywano. Powyższe kwoty wykazane przez R. wynikają z kwoty zaliczonej na poczet składek z tytułu zasiłków jakie miałby ww. podmiot wypłacić - co zostało uwzględnione przy rozliczeniu konta płatnika składek przy wydawanych decyzjach.

/ potwierdzenie przelewu k. 10, potwierdzenia przelewów dokonywanych przez K. (...) k. 11-13, informacja o środkach znajdujących się w OFE dot. poszczególnych ubezpieczonych k. 14-22, zaświadczenie o przebiegu ubezpieczeń T. S. k. 23-25, pismo ZUS k. 28 wyrok SO z dnia 25.02.2021r. z uzasadnieniem k. 363, 366-374 załączonych do akt sprawy /

W dniu 7.01.2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wydał decyzję uwzględniając zadłużenie wynikające z kolejnych decyzji, które uprawomocniły się w wyniku zakończonego korzystnie dla ZUS postępowania odwoławczego. Wskazaną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zaś zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień wydania decyzji wynosi łącznie 156 545,57 zł, w tym z tytułu:

1. składek na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za ok okres od 08.2012 do 10.2012 w kwocie 80 876,19 zł oraz odsetek za zwłokę w wysokości 33 293,00 zł ;

2. składek na ubezpieczenie zdrowotne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od 08.2012 do 10.2012 w kwocie 22 456,02 zł oraz odsetek za zwłokę w wysokości 9 621,00 zł

3. składek na Fundusz Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za ok okres od 08.2012 do 10.2012 w kwocie 7 202,36 zł oraz odsetek za zwłokę w wysokości 3 097,00 zł

W decyzji wskazano, że przypis składek i świadczeń będzie ulegał dalszym zmianom w ślad za prawomocnymi rozstrzygnięciami Sądu w stosunku do poszczególnych uzasadnionych

Część określonej w niej spornej należności była objęta prawomocną decyzją z dnia 7.07.2019 r.

/ bezsporne/

Spółka od niniejszej decyzji wniosła odwołanie podnosząc analogiczne zarzuty jak w niniejszej sprawie.

/ bezsporne, odwołanie od decyzji z 7.01.2020 r. k. 3-5 akt VIII U 742/20 załączonych do akt sprawy/

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 25.02.2021r. sygn.. akt: VIII U 742/20 oddalił odwołanie Spółki jako bezzasadne twierdząc, że należności nie uległy przedawnieniu. Spółka wniosła apelację, która została oddalona wyrokiem Sądu II instancji z dnia 11.02.2022r. sygn. akt: III AUa 548/21. Płatnik składek wniósł od niniejszego wyroku skargę kasacyjną, SN postanowieniem z dnia 12.01.2023r. sygn. akt: I USK 161/22 odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

/ bezsporne, wyrok SO z dnia 25.02.2021r. z uzasadnieniem k. 363, 366-374 akt VIII U 742/20 załączonych do akt sprawy, wyrok SA z 11.02.2022r. sygn. akt: III AUa 548/21 z uzasadnieniem k. 405, k. 409 akt VIII U 742/20 załączonych do akt sprawy, postanowienie SN z 12.01.2023 r. sygn. akt I USK 161/22 k. 443-444 akt VIII U 742/20 załączonych do akt sprawy/

W dniu 7.03.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wydał zaskarżoną decyzję uwzględniając zadłużenie wynikające z kolejnych decyzji, które uprawomocniły się w wyniku zakończonego korzystnie dla ZUS postępowania odwoławczego.

/ bezsporne, decyzja k. 16-18 akt ZUS deklaracje rozliczeniowe k. 4- 11 akt ZUS wydruk przeglądu danych stany należności k. 16 akt ZUS/

Część określonej w niej spornej należności jest objęta zarówno prawomocną decyzją z dnia 7.07.2019 r. jak i decyzją z 7.01.2020 r.

/ bezsporne /

Zaskarżona decyzja obejmuje wysokość składek określoną w załączniku do decyzji dotyczących następujących ubezpieczonych T. W., K. B. (1), S. M. (1), M. S., A. K., W. Ł., T. J., K. U., K. W., B. S., B. H., O., S., P. M., P. E., S. G. (1), G. J. (1), M. T., B. K., C. M., O. B., J. E., P. Z., G. U., S. E. (1), Starosta J., M. M. (1), R. D., Z. A., W. T., P. W., W. I., K. D. (1), K. M. (1), B. W., (...) B., M. M. (2), N. J., K. E. (1), B. V., W. B., F. K., D. H., G. J., Z. D. (1), W. A. (1), J. B., K. M. (2), R. E. (1), R. E. (2), O. I. (1), M. D., C. B., P. A. (1), S. B., K. B. (2), M. M. (3), O. A., S. S. (1), Ł. T., K. A. (1), C. M., M. M. (4), K. J. (1), S. K., P. R. (1), S. T., G. D., U. A., K. M. (3), W. M. (1), K. D. (2), W. H., S. E. (2), Z. D. (2), U. A., S. I., S. A. (1), B. M., P. R. (2), M. A. (1), W. A. (2), M. R., F. B., C. A., G. A., K. A. (2), W. M. (2), S. D. (1), P. A. (2), P. A. (3), K. T., S. G. (2), O. I. (2), S. A. (2), K. M. (4), B. E., D. K., S. J., K. J. (2), S. D. (2), J. A., J. I., S. A. (3), K. A., W. E. (1), R. A., Ś. A., B. D., G. J. (2), W. A. (3), P. A. (4), S. E. (3), J. D. (1), L. I., A. M., K. A. (3), O. W., M. A. (2), S. M. (2), G. G., R. K., G. P., D. M. (1), R. J., J. D. (2), K. A. (4), W. E. (2), O. J., K. A. E., K. J. (3), B. A., B. I., Ł. A., D. M. (2), R. M., K. J. (4), K. E. (2), W. S., M. P., D. M. (3), C. E., C. K., L. I., K. K., K. J. (5).

/ załącznik do decyzji k. 12-13 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny został odtworzony na podstawie powołanych dokumentów zawartych w aktach spray aktach organu rentowego nadto w załączonych aktach spraw VIII U 4019/19 i VIII U 742/20 , których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron, a Sąd nie znalazł żadnych powodów, aby czynić to - z urzędu.

Czyniąc ustalenia Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 kpc pominął wniosek pełnomocnika odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ,celem wyliczenia kwoty składek należnych przy uwzględnieniu ich opłacenia przez płatnika składek zobowiązanego do ich opłacenia tj R. sp z o.o.

Podnieść należy, iż odwołujący, kwestionujący wysokość zadłużenia, wyliczonego w zaskarżonej decyzji, wezwany przez Sąd do zakreślenia, jakie zobowiązania kwestionuje, pod rygorem uznania tych twierdzeń za nietrafne, nie sprecyzował, zgłoszonych przez siebie, w tej materii, zarzutów. Wydając rozstrzygnięcie, Sąd miał na uwadze - ogólnie, przedstawione przez płatnika, twierdzenia , w zakresie opłacenia należności przez K. (...) (...) sp. z o.o. i R. sp z o.o. - co do powyższego, jednak, zabrakło konkretnych dowodów. Tym samym, wobec braku sprecyzowania zarzutów, w tym przedmiocie, w odniesieniu do konkretnych zobowiązań, Sąd uznał, iż wskazane wnioski dowodowe zmierzały tylko i wyłącznie, do nieuprawnionego przewlekania postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności odnieść należy się jednak do wniosku pełnomocnika strony odwołującej o zawieszenie postępowania z uwagi na składaną przez stronę skargę w związku z wyczerpaniem krajowych środków zaskarżenia od decyzji z 7.01.2020 r. do Trybunału Europejskiego przeciwko Polsce w której podniesiono naruszenie jej praw gwarantowanych prawem międzynarodowym. Odwołująca wywodziła, że zarzuty podniesione w niniejszym postepowaniu są zbieżne z tymi podnoszonymi odnośnie decyzji z dnia 7.01.2020 zaś argumentacja podniesiona w skardze zmierza do wykazania ich słuszności tym samym zasadnym jest zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania wskazanej skargi.

Odnosząc się do powyższego: po pierwsze wskazać należy, iż dowodu, mającego potwierdzać złożenie wskazanej skargi w postepowaniu; strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie przedłożyła.

Po drugie, brak, ku temu, podstaw prawnych. Podkreślić należy iż po wyczerpaniu środków zaskarżenia w kraju płatnikowi przysługuje skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Natomiast w świetle art. 177 § 1 pkt 3 ¹ kpc Sąd może zawiesić postępowanie , jeżeli wynik sprawy zależy od wyniku postepowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Tym samym sprawa ma się już toczyć przed Trybunałem Sprawiedliwości i ma istnieć zależność pomiędzy wynikiem toczącego się postępowania oraz Sąd musi wystąpić do Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym. W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z tych przesłanek. Ponadto Ustawodawca nie wskazał, jako przesłanki zawieszenia postępowania przed sądem krajowym, zależności między wynikiem toczącego się postępowania przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka a toczącym się postępowaniem. Nie ulega wątpliwości, że wynika to z charakteru postępowania przez (...), które toczy się po wyczerpaniu środków prawnych przed sądem krajowym. Wyroki (...) nie mają charakteru prejudycjalnego, obowiązują wyłącznie strony postępowania przed (...), a ich wykonanie należy do właściwych organów władzy wykonawczej. /Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z dnia 25 stycznia 2022 r., I NO 49/21/.

Tym samym, wniosek strony w tym przedmiocie, był nieuprawniony.

Co do meritum zgodnie z treścią art.4 pkt 2a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1230 t.j.) płatnikiem składek dla pracowników jest pracodawca. Ten sam podmiot realizuje obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne (art.85 ust.1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – Dz.U. z 2022 r. poz. 2561 t.j.) oraz Fundusz Pracy (art.104 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy– Dz.U. z 2023 r. poz. 735 t.j.) i w końcu składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art.9 ustawy z dnia 13 lipca 2006 roku o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy – Dz.U. z 2023 r. poz. 1087).

W myśl art. 46 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek jest obowiązany, według zasad wynikających z przepisów ustawy, obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Deklarację rozliczeniową oraz imienne raporty miesięczne płatnik składek przekazuje bezpośrednio do wskazanej przez Zakład jednostki organizacyjnej.

Art. 23 ust. 1 ustawy stanowi, iż od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.8) z wyłączeniem art. 56a.

Z kolei zgodnie z art. 32 cytowanej wyżej ustawy do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Natomiast w świetle art. 83 ww. ustawy Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności:

1) zgłaszania do ubezpieczeń społecznych;

1a) ustalania płatnika składek;

2) przebiegu ubezpieczeń;

3) ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek;

3a) ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek;

4) ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych;

5) wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

W sprawie w chwili obecnej poza sporem pozostaje, iż wnioskodawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. jako pracodawca jest płatnikiem składek objętych zaskarżoną decyzją za ubezpieczonych, co do których zapadły uprzednio prawomocne wyroki stwierdzające ten stan rzeczy.

Niemniej jednak wnioskodawca wskazuje, iż nie odpowiada za zadłużenie z tytułu składek określone zaskarżoną decyzją podnosząc argumentację trojakiego rodzaju:

- po pierwsze, że w stosunku do niego wydana już została decyzja ostateczna z dnia 9.07.2019 r. której finalnie nie kwestionował i dokonał wpłat na pokrycie wynikających z niej należności tym samym wydanie kolejnych decyzji z dnia 7 stycznia 2020 r. oraz zaskarżonej decyzji z dnia 7.03.2023 r.za ten sam okres od 8/12-10/12 w tym samym przedmiocie oceniać należy za pozbawione podstaw prawnych i za dotknięte wadą nieważności,

- po drugie, iż należności wynikające z kwestionowanej decyzji wygasły na skutek upływu okresu przedawnienia bowiem wnioskodawca skarżył decyzje ubezpieczeniowe wyłącznie w części dotyczącej ustalenia płatnika składek a co za tym idzie decyzje w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom i w zakresie podstawy wymiaru składek nie były kwestionowane w toczących się procesach, były częściowo prawomocne od momentu upływu terminu ich zaskarżenia a co za tym idzie mogły stanowić podstawę wydania decyzji wymiarowej od ponad 5 lat. Tym samym zakwestionował stanowisko organu iż wydanie decyzji było możliwe dopiero w następstwie wydania wiążących i prawomocnych orzeczeń sądowych ustalających podmiot płatnika.

- po trzecie, że wskazane należności zostały spłacone przez podmiot K. (...) (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. w spornym okresie ponoszący zobowiązania z tego tytułu.

Odnosząc się do pierwszego z tych argumentów, podnieść należy iż w myśl art. 156 § 1 pkt 3 kpa w zw. z art. 180 § 1 kpa, iż stwierdzenie nieważności w skutek wydanie decyzji w sprawie rozstrzygniętej decyzją ostateczną następuje tylko w przypadku stwierdzenia, że istnieje tożsamość sprawy rozstrzygniętej kolejno po sobie dwiema decyzjami, z których pierwsza jest ostateczna. Tożsamość będzie istniała, gdy występują te same podmioty w sprawie, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym tej sprawy. Przedmiotem postępowania będą interesy prawne lub obowiązki, które następnie po wydaniu decyzji stają się prawem nabytym (jego brakiem) lub obowiązkami prawnymi określonych podmiotów. Charakter i zakres praw nabytych z decyzji (brak ich nabycia) lub ustanowionych nią obowiązków stanowi o tożsamości załatwienia sprawy. Przesądzające znaczenie ma tożsamość przedmiotowa z uwagi na następstwa prawne dopuszczone na podstawie przepisów prawa. Zastosowanie wskazanego przepisu następuje tylko w przypadku stwierdzenia, że zachodzi tożsamość sprawy, która będzie istniała, gdy występują te same podmioty w sprawie, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym tej sprawy. Zakres sprawy, w kontekście którego oceniana jest jej tożsamość, wyznaczają normy prawa materialnego, które determinują treść rozstrzygnięcia merytorycznego w danej sprawie. / (...) SA/Op 211/20 - wyrok WSA Opole z dnia 05-11-2020 (...) SA/Op 339/19 - wyrok WSA Opole z dnia 14-11-2019/ Na sprawę administracyjną składają się elementy podmiotowe oraz przedmiotowe. Ustalenie tożsamości sprawy administracyjnej pod względem podmiotowym sprowadza się do stwierdzenia identyczności strony (stron) w danych postępowaniach administracyjnych z uwzględnieniem następstwa prawnego. Pod względem przedmiotowym na sprawę administracyjną składa się treść żądania strony (jej uprawnienia) lub treść obowiązku, podstawa prawna oraz stan faktyczny. Identyczność tych elementów przesądza o tożsamości spraw. Z tożsamością spraw administracyjnych mamy więc do czynienia wtedy, gdy pokrywają się ze sobą zarówno ich elementy podmiotowe, jak i przedmiotowe. / (...) SA/Kr (...) - wyrok WSA Kraków z dnia 14-03-2019/

Na gruncie rozpoznawanej sprawy niewątpliwie jak słusznie wywodzi organ rentowy wskazane elementy pozwalające na stwierdzenie tożsamości prawomocnej decyzji z dnia 9.07.2019 r. , prawomocnej decyzji z dnia 7 .01.2020 r. i zaskarżonej decyzji (...).03.2023 r. nie są spełnione. Znamiennym jest, iż zaskarżona decyzja dotyczy innego stanu faktycznego niż ten objęty rozstrzygnięciem zarówno z lipca 2019 r. jak i stycznia 2020 r. Zaskarżona decyzja obejmuje zadłużenie wynikające z kolejnych decyzji, które uprawomocniły się na skutek rozpoznania odwołań wniesionych m.in. w przedmiocie ustalenia płatnika dla poszczególnych kolejnych ubezpieczonych przez Sądy. Wielkość ustalonej zaskarżoną decyzją zadłużenia jest o wiele szersza niż decyzjami wyżej wymienionymi z racji ustalenia w oparciu o późniejsze prawomocne wyroki większego zakresu obowiązków składkowych (...) Sp. z o.o. jako płatnika. Tym samym wskazane sprawy rozstrzygane wskazanymi decyzjami niewątpliwie nie są tożsame. Tym samym argument o nieważności zaskarżonej w niniejszym procesie decyzji nie może zostać zaakceptowany.

Nie sposób, również, zgodzić się z odwołującym, iż należności, wynikające z kwestionowanej decyzji , wygasły na skutek upływu okresu przedawnienia

Regulację kwestii przedawnienia zawarto w art. 24 ust. 4-6 u.s.u.s. Przepis ten znajduje zastosowanie, wprost do składek na ubezpieczenia społeczne, zaś, odpowiednio do składek na ubezpieczenie zdrowotne (art. 93 ust. 2 u.s.o.z.;) i Fundusz Pracy (art. 32 u.s.u.s.).

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 4 obowiązującym od 1 stycznia 2012 r. Należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5-6.4a. Do kosztów egzekucyjnych i kosztów upomnienia przepisów ust. 4 oraz 5-6 nie stosuje się.

Okres 5-letniego przedawnienia jest liczony od dnia, w którym składki stały się wymagalne. Okres ten biegnie do czasu wydania decyzji zobowiązującej do zapłaty należności (por. wyr. SN z 29.1.2007 r., II UK 116/06, OSNP 2008, Nr 3–4, poz. 47). Przedawnienie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne powoduje wygaśnięcie zobowiązania z tego tytułu w całości lub w części, zgodnie z art. 59 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 ostawy o systemie. Powyższe oznacza, że po upływie terminu przedawnienia Zakład nie może dochodzić tych należności, ale również płatnik składek po upływie tego, nie może dobrowolnie ich opłacić.

Termin przedawnienia należności z tytułu składek - w zależności od sytuacji wskazanych w ustawie - może ulec przerwaniu bądź zawieszeniu. Przerwanie biegu terminu przedawniania ma ten skutek, że po ustaniu okoliczności powodującej jego przerwanie biegnie on na nowo, zaś w przypadku jego zawieszenia - termin ten biegnie dalej z uwzględnieniem okresu sprzed zawieszenia.

Zgodnie z ust. 5f art. 24 w przypadku wydania przez Zakład decyzji ustalającej obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym, podstawę wymiaru składek lub obowiązek opłacania składek na te ubezpieczenia, bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu od dnia wszczęcia postępowania do dnia, w którym decyzja stała się prawomocna. Wedle tego przepisu, zawieszenie biegu terminu przedawnienia zależy od wszczęcia postępowania o podstawę wymiaru składek lub obowiązek ich opłacenia i następuje z momentem wydania decyzji w tym przedmiocie, zaś prawomocność decyzji decyduje wyłącznie o zakończeniu stanu zawieszenia. Wydanie decyzji powoduje zawieszenie biegu przedawnienia od dnia wszczęcia postępowania w przedmiocie określenia wysokości należności z tytułu składek (por. wyrok SA we Wrocławiu z 4 kwietnia 2012 r., III AUa 1714/11, LEX nr 1714/11), pod warunkiem że należności nie przedawniły się przed dniem wydania decyzji (zob. wyrok SN z 29 maja 2013 r., I UK 613/12, OSNP 2014/3/44).

W ocenie Sądu, brak podstaw do uznania, iż określone zaskarżoną decyzją należności w jakimkolwiek zakresie są przedawnione. Podnieść należy, że wydanie ostatecznej decyzji wymiarowej obejmującej zakres decyzji z 2014 r. w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom społecznym co do poszczególnych ubezpieczonych w których wnioskodawca kwestionował wszystkie ich punkty tj stwierdzenie przez ZUS, że: 1. Ubezpieczeni podlegają ubezpieczeniom społecznym jako pracownicy z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o., 2. organ rentowy określił wysokość podstawy wymiaru składek z tego tytułu oraz 3. stwierdził, że Płatnikiem Składek jest (...) sp. z o.o. niewątpliwie mogło się odbyć dopiero po uprawomocnieniu się wyroków w tym przedmiocie. Na czas trwania tych postępowań upływ terminu przedawnienia podlegał zawieszeniu. Dochodzone przez ZUS składki za okres od 8. 2012 do 11.2012 zaskarżoną decyzją w oparciu o te prawomocne decyzje nie są zatem przedawnione.

Wbrew zapatrywaniom odwołującego się, nie sposób dojść też do przekonania, iż miał miejsce upływ 5 letniego terminu przedawnienia w zakresie decyzji z 2014 r., co do których wnioskodawca zaskarżył tylko ich pkt. 3 tj. ustalenie podmiotu płatnika, bowiem w pozostałym zakresie tj. co do ustalenia podlegania przez poszczególne osoby ubezpieczeniom jako pracowników (...) i w zakresie wymiary składek za okres od 8. 2012 r. do 11.2012 r. decyzje te stały się prawomocne wraz z upływem terminu ich zaskarżenia.

W istocie w stosunku do pracownika płatnikiem składek jest pracodawca (art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych -) niemniej jednak w rozpatrywanym stanie faktycznym w ocenie Sądu nie można w sposób prosty dojść do przekonania, iż brak zaskarżenia decyzji w zakresie ustalenia podlegania ubezpieczeniom przez poszczególne osoby i co do wymiaru poszczególnych składek mógł mieć bezpośrednie przełożenie na wydanie decyzji wymiarowej zaraz po upływie terminu do wniesienia od nich odwołania przed ponad 5 laty. Wnioskodawca kwestionując pkt. 3 decyzji jednocześnie bowiem wskazywał, iż płatnikiem nie jest. Z całą mocą podkreślić należy, iż powoływany art. 48 ust. 1 ustawy systemowej, zobowiązuje Zakład do aktywności i wydania decyzji wymiarowej z urzędu, w wysokości wynikającej z ostatnio złożonej deklaracji rozliczeniowej, oraz zawiadomienia o tym płatnika. /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 10 grudnia 2018 r. III AUa 284/18/ Powyższe nie jest jednak możliwe do czasu wiążącego ustalenia kto nim faktycznie jest. (...) skarżąc tylko pkt. 3 decyzji z 2014 r. zgadzał się z tym, iż jest pracodawcą ubezpieczonych jedocześnie twierdząc, iż płatnikiem nie jest. Tym samym dopiero prawomocne zakończenie sporów wszczętych na skutek ww. odwołań także tylko od pkt. 3 decyzji z 2014 r. mogło stanowić asumpt do wydania zaskarżonej decyzji. Nieuprawnionym jest wiec twierdzenie odwołania, iż należności wynikające z zaskarżonej decyzji w przedmiocie wymiaru składek w przeważającej części uległy wygaśnięciu wskutek przedawnienia. Podniesiony zarzut przedawnienia i w tej części nie mógł zatem również zostać uwzględniony.

W tym miejscu, podkreślić, również, należy, iż na analogicznym stanowisku, stanął zarówno, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 11.02.2022r. sygn. akt: III AUa 548/21. rozpatrujący apelację odwołującego od wyroku Sąd Okręgowy w Łodzi z dnia 25.02.2021r. sygn.. akt: VIII U 742/20 dotyczącego odwołania strony od decyzji z 7.01.2020 r., a także SN postanowieniem z 12.01.2023 r. sygn. akt I USK 161/22 odmawiając przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Sąd Apelacyjny w odniesieniu do decyzji z 7.01.2020 r. wskazywał iż w sprawie nie zachodzi res iudicata z uwagi na inny stan faktyczny niż ten objęty rozstrzygnięciem z 9.07.2019 r.

Podobnie w rozpatrywanym przypadku zaskarżona decyzja z 7.03.2023 r. obejmuje zadłużenie wynikające z kolejnych prawomocnych decyzji , które uprawomocniły się na skutek rozpoznania odwołań wniesionych m.in. w przedmiocie ustalenia płatnika dla poszczególnych ubezpieczonych. Zatem rozpatrywany stan faktyczny nie jest identyczny jak w decyzjach z 2019 i 2020 r.

Sąd Najwyższy, kategorycznie zaś, wskazywał, iż fakt złożenia przez płatnika składek, odwołania od „części „ decyzji dot. poszczególnych ubezpieczonych w zakresie wskazania płatnika, nie mógł spowodować uprawomocnienia się decyzji w części ustalającej obowiązek podlegania ubezpieczeniom przez pracownika . Te dwie rzeczy są bowiem w ocenie Sądu Najwyższego nierozerwalnym komponentem decyzji zobowiązaniowej. Dopiero prawomocne zakończenie sporów mogło stanowić asumpt do wydania zaskarżonej decyzji.

Mając, zatem, także, powyższe na uwadze, również, w rozpoznawanym w sprawie niniejszej stanie faktycznym, nieuprawnionym jest twierdzenie skarżącego, że należności, wynikające z zaskarżonej decyzji z dnia 7.03.2023 r., w przedmiocie wymiaru składek, które były należne od płatnika, za jeszcze szersze grono ubezpieczonych, niż wskazane w decyzjach z 2019 i 2020 r., w przeważającej części, uległy wygaśnięciu, wskutek przedawnienia. Możliwość wydania zaskarżonej decyzji o wysokości zadłużenia, w jeszcze szerszym, niż pierwotnie zakresie określonym w decyzjach z 2019 i 2020 r., była możliwa dopiero, po uprawomocnieniu się kolejnych decyzji że to (...) sp. z o.o. jest płatnikiem składek, za poszczególnych ubezpieczonych.

Odnośni do argumentu, iż należności objęte zaskarżoną decyzją, co najmniej częściowo, zostały spłacone czy to przez samego płatnika czy K. (...) (...) sp. z o.o. bądź (...) sp. z o.o. podnieść należy, że okoliczności tej w żaden sposób w procesie nie udowodniono. Ponadto to płatnik składek prowadzący działalność gospodarczą, niezależnie od czynników wpływających na funkcjonowanie firmy i osiąganych dochodów, odpowiada za regulowanie m.in. należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. Ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, odpowiedzialność za dobór partnerów handlowych, kontrahentów spoczywa na osobie podejmującej się prowadzenia tej działalności./I SA/Ke 576/10 - wyrok WSA Kielce z dnia 09-12-2010/ Tym samym wnioskodawca nie może zasłaniać się działaniem podmiotów z nim współpracujących.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja organu rentowego, jest prawidłowa.

W konsekwencji odwołanie podlegało oddaleniu, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 - 4 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 7 rozporządzenia z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), mając na uwadze wartość przedmiotu sporu.

J.L.