Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27.01.2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 8.11.2019 r. odmówił S. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.01 .2020 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/ decyzja k. 295 -296 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożył S. S. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł, że jego stan zdrowia uzasadnia stwierdzenie iż jest osobą niezdolną do pracy.

/odwołanie k. 3- 5/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca S. S. urodził się (...) z wykształcenia jest technikiem budownictwa technikiem administracji, pracował jako pracownik produkcji.

/ bezsporne/

S. S. w okresie od 3.03.2009 r. do 31.12. 2009 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy a od 01,01,2010 do 30.11. 2019 miał ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności częściowej.

/ bezsporne/

W dniu 8.11.2019 r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k. 283-286 akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych , stan po aloplastyce bodra prawego w 2016 r. bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej. Przebyte złamanie TH 12 lecone zachowawczo, pjm L4/5 leczona operacyjnie bez upośledzenia sprawności ruchowej. Przebyta operację przepukliny pępkowej. Żylaki kończyn dolnych. W czasie orzekania uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy i wiek. Orzeczeniem z dnia 9.01.2020 Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawca nie jest długotrwale niezdolny do pracy.

/opinia lekarska z dnia 9.01.2020 r. k. 72-73 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 291-292akt ZUS/

W dniu 9.01. 2020 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawca podniósł, że z uwagi na stan zdrowia wbrew zapatrywaniu lekarza orzecznika jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k. 74-75dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 22.01.2020 wydanym rozpoznając: stan po przebytej operacji dyskopatii (...) w 2009 r., zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa LS z okresowym zespołem bólowym, Przebyte złamanie TH 12., A. stawu biodrowego prawego z powodu zwyrodnienia w 2016 r., operację przepukliny pępkowej w 2019 r., astmę oskrzelową, żylaki kończyn dolnych, nie stwierdziła u ubezpieczonego trzecim poziomem kompetencji zawodowych, ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia dalszej niezdolności do pracy.

/opinia lekarska z dnia 22.01.2020 k. 30-32 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 293-294 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22.01.2020 organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 27.01.2020 r. odmówił S. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ decyzja k. 295- 296 akt ZUS/

U S. S. w Sądowym badaniu przez biegłego pulmonologa stwierdza się astmę oskrzelową kontrolowana, przepuklinę przeponową do dalszej diagnostyki. Astma oskrzelowa jest kontrolowana z dobrą reakcją na stosowane leczenie o stabilnym przebiegu klinicznym nie wymagającym intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego ani hospitalizacji, bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc w badaniach spirometrycznych - w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu Wnioskodawcy w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Przepuklina przeponowa wymaga dalszej diagnostyki (wykonania badania tomografii komputerowej). Ze stanowiska pulmonologa wnioskodawca nie jest długotrwale niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej zgodnej z pozsiadanymi kwalifikacjami.

/ pisemna opinia biegłego z zakresu pulmonologii A. M. k. 124-126, pisemna opinia uzupełniająca k. 215/

Ze względów neurologicznych u ubezpieczonego stwierdza się przebyty zabieg operacyjny dyskopatii L4/L5 (17.02.2009) z odbarczeniem korzenia L4/S1 po stronie prawej, przebyte złamanie trzonu kręgu (...) w 2007 roku oraz przewlekły zespół bólowy odcinka piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego bez istotnych deficytów neurologicznych. W przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa odcinka piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego musiałyby występować deficyty neurologiczne typu: uszkodzenia nerwów piszczelowego, strzałkowego, kulszowego, wiotkie niedowłady mięśni kończyn, a więc zginaczy przywodzicieli uda, prostowników, zginaczy kolana, mięśni pośladków, prostowników i zginaczy stopy oraz palców. Występuje wtedy także zniesienie odruchów kolanowych i ze ścięgna piętowego. Takie deficyty nie występują u wnioskodawcy, a stwierdzone zaburzenia czucia nie są związane z zaburzeniami czucia korzeniowego oraz uszkodzeniem nerwu obwodowego.

Wnioskodawca przebył 17.02.2009 operację dyskopatii L4/L5 i uwolnienia korzeni L4/S1 po stronie prawej. Po upadku z wysokości w 2007 roku doznał złamania trzonu kręgu (...). Po zabiegu operacyjnym był leczony przez neurologa i neurochirurga oraz rehabilitowany. Miał wielokrotnie wykonane badanie rezonansu magnetycznego odcinka TH i LS kręgosłupa. W okresie po 3.03.2009 pobierał świadczenie rentowe, początkowo do 31.12.2009 pobierał świadczenie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a następnie do 30.11.2019 z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Po leczeniu operacyjnym dyskopatii przyczyna przyznania świadczenia był zabieg operacyjny kręgosłupa. Następnie zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego prawego i przebyty zabieg protezoplastyki prawego stawu biodrowego w styczniu 2016 roku były przyczyną dalszego przedłużenia świadczenia rentowego. Aktualnie stwierdzane naruszenie sprawności organizmu nie powoduje niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca na rynku pracy jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym do 30.09.2020 z układu ruchu. Choroba zwyrodnieniowo-dyskopatyczna odcinka piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa wymaga leczenia, okresowej rehabilitacji, ale nie ogranicza zdolności do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Choroba zwyrodnieniowo-dyskopatyczna jest chorobą zużycia-wytarcia kręgosłupa. Jest to choroba cywilizacyjna. W miarę upływu lat organizm adaptuje się do powyższych zmian zwyrodnieniowych. Przewlekły zespół bólowy odcinka piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego jest podstawą do przyznania grupy niepełnosprawności, ale nie powoduje znacznego stopnia ograniczenia zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca pobierał świadczenie rentowe z przyczyn ortopedycznych, a nie neurologicznych. Posiada także stopień niepełnosprawności z układu ruchu, a nie z układu neurologicznego. Stan zdrowia wnioskodawcy nie narusza w znacznym stopniu sprawności organizmu i nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Sam fakt leczenia w Poradni Neurologicznej nie jest równoznaczny z przyznaniem świadczenia rentowego.

/ pisemna opinia biegłego neurologa J. B. – k.134 -137, pisemna opinia uzupełniająca k. 213-214/

Z punktu widzenia biegłego ortopedy u S. S. rozpoznaje się stan po kapoplastyce stawu biodrowego prawego z powodu zmian zwyrodnieniowych - mierne upośledzenie funkcji ( 2016 r. ). Miernie nasilone zmiany zwyrodnieniowe biodra lewego, bez upośledzenia funkcji - z zespołem bólowym. Wygojone złamanie kompresyjne Th 11 ( rok 2007 ) . Stan po zabiegu neurochirurgicznym z powodu dyskopatii L4 /L5 (2009 r.) Z punktu widzenia biegłego ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy. Biegły ortopeda po zapoznaniu się z opisami badań narządu ruchu wykonanymi przez : Lekarza Orzecznika ZUS w dniu 9.01.2020 r. oraz Komisję Lekarską ZUS wykonany w dniu 22.01.2020 r. uważa, że wnioskodawca w dacie wydawania tych decyzji był zdolny do pracy. Biegły w swoim badaniu nie stwierdził by liczne schorzenia wnioskodawcy prowadziły do takiego upośledzenia funkcji narządu ruchu ubezpieczonego, które powodowałoby niezdolność do pracy.

Biegły celem stwierdzenia ewentualnej poprawy lub pogorszenia stanu zdrowia ortopeda zapoznał się również z opisem badania narządu ruchu wykonanym przez Lekarza Orzecznika ZUS w dniu 14.11.2017 r. , który uznał wnioskodawcę za częściowo, okresowo niezdolnego do pracy. Biegły nie zgadza się z tą opinią , ponieważ opis badania narządu ruchu w dniu 14.11.2017 r. nie uzasadnia istnienia niezdolności do pracy z powodu upośledzenia funkcji narządu ruchu.

Według oceny biegłego ortopedy nie można wykazać poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy, ponieważ opis narządu ruchu w dniu 14.11.2017 r. nie odbiega w sposób istotny od opisów badań lekarzy ZUS w dniach : 9.01.2020 r.; 22.01.2020 r. , jak również od badania biegłego.

Faktem przemawiającym również za tym, że wnioskodawca jest zdolny do pracy jest zatrudnienie wnioskodawcy od roku 2010 w ramach umowy o pracę, jako pracownika produkcji przy wykonywaniu samochodowych listw poliuretanowych w przedsiębiorstwie (...) - zaświadczenie z w/w przedsiębiorstwa. Nawet jeśli wnioskodawca opracuje w niepełnym wymiarze nie ma to wpływu na powyższe wnioski.

Natomiast orzeczony umiarkowany stopień wnioskodawcy nie jest równoznaczny z niezdolnością do pracy.

/ pisemna opinia biegłego ortopedy M. S. k. 174- 178, pisemna opinia uzupełniająca k. 211-212/

W sądowym badaniu przez biegłego otolaryngologa u wnioskodawcy stwierdza się przewlekły przerostowy nieżyt błony śluzowej nosa, przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa w okresie remisji. Przewlekły nieżyt tchawicy.

Ustalone badaniem odchylenia od stanu prawidłowego nie czyni opiniowanego niezdolnym do pracy zarobkowej, nie powodują też niepełnosprawności. W okresach zaostrzeń wnioskodawca winien być kierowany do doraźnego leczenia w ramach zwolnień lekarskich.

/ pisemna opinia biegłego w zakresie otolaryngologii A. L. k. 241-244/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską w tym dokumentację przedłożoną dodatkowo przez wnioskodawcę w toku procesu, opinie biegłych: neurologa, ortopedę, pulmonologa i laryngologa

Opinie biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały bowiem one sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca. Biegli nadto w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u S. S. i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisują stan zdrowia ubezpieczonego, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawcy oraz po uprzednim zbadaniu ubezpieczonego.

Sąd ma przy tym na uwadze, iż ubezpieczony po zapoznaniu się z treścią opinii i treścią opinii uzupełniających w przypadku biegłych neurologa ortopedy i pulmonologa wskazał iż nie zgadza się z ich wnioskami w zakresie braku stwierdzenia jego niezdolności do pracy i w przypadku biegłego ortopedy wnioskował o wydanie opinii przez innego biegłego tej specjalności jednakże jednocześnie poza własną oceną swojego stanu zdrowia nie przedstawił do nich jakichkolwiek merytorycznych zarzutów pozwalających na uznanie, iż opinie wydano w sposób nierzetelny a wynikające z nich wnioski nie mają oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy.

Wskazać należy iż opiniujący w sprawie biegli specjaliści w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisali stan zdrowia wnioskodawcy z uwzględnieniem wszelkiej dostępnej dokumentacji medycznej ponadto z uwzględnieniem schorzeń wnioskodawcy ocenili poziom i stopień naruszenia sprawności jego organizmu rzutujący na brak stwierdzenia jego niezdolności do pracy odnosząc to do poziomu kwalifikacji i kompetencji zawodowych. Analiza opinii biegłych pozwala uznać, iż biegli wnikliwe zapoznali się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i dokumentacją przedłożoną w procesie, historią jego choroby, i wyciągnęli z zebranej dokumentacji medycznej oraz z osobistego badania ubezpieczonego stanowcze wnioski w zakresie oceny jego zdolności do pracy, które zostały umotywowane w sposób niebudzący wątpliwości. Biegli pulmonolog, neurolog i ortopeda w opiniach uzupełniających także szczegółowo odnieśli się do stawianych przez wnioskodawcę zastrzeżeń i zarzutów. To natomiast, iż wnioskodawca inaczej niż biegli ocenia dokumentację medyczną i stan własnego zdrowia bez przedstawienia konkretnych i jednoznacznych zarzutów, które dyskwalifikowałyby opinie jako nierzetelne stanowi jedynie polemikę z wnioskami końcowymi tych opinii i co za tym idzie nie może odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z dokonanej przez biegłych oceny. Wnioski wypływające z opinii biegłych neurologa, ortopedy, pulmonologa i laryngologa diabetologa i dermatologa należy więc uznać za kompletne miarodajne dla rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 kpc pominął wnioski ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego laryngologa, kolejnych opinii uzupełniających do opinii biegłego neurologa , pulmonologa i opinii innego biegłego ortopedy wobec fakty śmierci biegłego M. S., jako zmierzające do przedłużania postępowania.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 504.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust.4 warunku powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii, pulmonologii i laryngologii . Skarżący przy uwzględnieniu posiadanych przez niego schorzeń, z uwzględnieniem określonych przeciwskazań jest jednak zdolny do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyczerpująco wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawcy szczegółowo tłumaczyły dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącego nie przekłada się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Znamiennym jest, iż wnioski wynikające z wydanych w sprawie opinii dotyczące zdolności do pracy odwołującego nie zostały skutecznie merytorycznie zakwestionowane przez stronę powodową. Wnioskodawca, któremu doręczono wskazane opinie i pouczono o konieczności przedstawienia ewentualnych do nich zarzutów nie zgadzając się z ich treścią wyłącznie polemizował z ich wnioskami subiektywnie opisując własny stan zdrowia nie przedstawiając argumentów podważających wartość dowodową tych opinii co do meritum.

O nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej. /III AUa 12/21 - wyrok SA Szczecin z dnia 21-04-2021/ Jeśli w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy przedmiotem sporu jest ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o to świadczenie, to taka ocena jako wymagająca wiadomości specjalnych musi być dokonywana z udziałem biegłych lekarzy reprezentujących odpowiednie specjalności medyczne (art. 278 § 1 i następne KPC) i opierać się przede wszystkim na wnioskach wynikających ze sporządzonych przez tych biegłych opiniach. Specyfika dowodu z opinii biegłego (biegłych) polega zaś m.in. na tym, że jeżeli taki dowód (dowody) został już przez sąd dopuszczony, to stosownie do art. 286 KPC, opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Zarzuty dotyczące nieuwzględnienia wniosków o przeprowadzenie dowodów z opinii kolejnych biegłych nie mogą natomiast odnieść skutku, jeżeli wydane już przez biegłych opinie wyjaśniają istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, a ich fachowość i rzetelność nie została w żaden sposób podważona. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują również obowiązku uzupełnienia już sporządzonej opinii czy to na piśmie, czy też w formie ustnej do protokołu rozprawy w każdym wypadku. Pozostawiają one sądowi decyzję, czy opinia wymaga dodatkowych wyjaśnień ze strony jej autora, a także, czy wyjaśnienia te powinny być złożone w formie ustnej czy w formie pisemnej. Potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii /III UK 478/18 - postanowienie SN - Izba Pracy z dnia 29-01-2020 r./ Ocena niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymaga wiadomości specjalnych, które posiadają biegli lekarze specjaliści z zakresu schorzeń wcześniej rozpoznanych u wnioskodawcy. Sąd zarazem nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii od tych samych biegłych lub innych biegłych, jeżeli już sporządzone w sprawie opinie są jednoznaczne i tak przekonujące, że określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną. Potrzeba powołania innego biegłego nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii, lecz musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowych opinii. Nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego jedynie w sytuacji, gdy złożone opinie są niekorzystne dla strony. Dopuszczenie dodatkowej opinii w takiej sytuacji prowadziłoby bowiem do uwzględnienia kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie zostałaby złożona opinia w pełni ją zadowalająca, co jest niedopuszczalne. /III AUa 575/19 - wyrok SA Lublin z dnia 11-03-2020/

Na gruncie rozpoznawanego przypadku wydający w sprawie opinie biegli pulmonolog, neurolog, ortopeda i laryngolog zgodnie stwierdzili iż na dzień wydania zaskarżonej decyzji stwierdzane u wnioskodawcy naruszenie sprawności organizmu nie powoduje jego niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca wskazanych wniosków nie podważył , podtrzymując wyłącznie własną subiektywną opinie co do swojego stanu zdrowia.

Sąd przy tym nie neguje – wynika to bowiem zarówno z opinii biegłych jak stosownego orzeczenia iż wnioskodawca jest z uwagi na posiadane schorzenia, osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym do 30.09.2020 r. z układu ruchu . Jednakże niepełnosprawność(art. 1 i art. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych) żadną miarą nie może być utożsamiana z nieudolnością do pracy(art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Każde z tych pojęć posiada odmienną definicję legalną. Orzekanie w sprawie ustalenia stopnia "niezdolności do pracy" oraz w sprawie ustalenia stopnia "niepełnosprawności" należą do innych organów i stanowić mają konieczną przesłankę prawną dla ustalenia prawa do korzystania z różnego rodzaju świadczeń lub uprawnień. Definicja prawna pojęcia "niepełnosprawności" ujęta została szerzej aniżeli definicja prawna pojęcia "niezdolności do pracy". W konsekwencji każda osoba, która uzyskała orzeczenie "o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy" jest uznawana równocześnie za "osobę niepełnosprawną", ale nie każda osoba "niepełnosprawna" staje się automatycznie "osobą niezdolną do pracy". /III AUa 595/21 - wyrok SA Białystok z dnia 01-09-2021/Biologiczny stan kalectwa lub choroba, które nie powodują naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, przesądzają o braku prawa do tego świadczenia. /III AUa 812/20 - wyrok SA Lublin z dnia 21-10-2020/Sam fakt występowania dysfunkcji organizmu w związku ze schorzeniami wnioskodawcy nie determinuje istnienia jego niezdolności do pracy, istotne jest czy i w jakim zakresie schorzenia te wpływają na utratę zdolności do pracy. Oceny w tym przedmiocie dokonują biegli, posiadający odpowiednie wiadomości specjalne, w oparciu o dokumentację medyczną oraz wyniki badania odwołującego się. /III AUa 128/21 - wyrok SA Lublin z dnia 01-07-2021/

Wnioskodawca, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

W konsekwencji wobec braku dowodów potwierdzających stanowisko ubezpieczonego, żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawcy prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

Natomiast względnie nowe okoliczności, dotyczące stanu zdrowia, które ujawnią się po wydaniu decyzji/ wyroku, upoważniają jedynie osobę ubiegającą się o świadczenie rentowe do złożenia w organie rentowym nowego wniosku o rentę. /II UK 385/19 - postanowienie SN - Izba Pracy z dnia 22-10-2020

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć wnioskodawcy.

J.L.