Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lutego 2020 r. o waloryzacji policyjnej renty rodzinnej Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie art. 6, art. 15c ust. 3, art. 22a ust. 3 lub art. 24a ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r. poz. 723), w związku z art. 1, art. 5, art. 6 ust. 1 - 3 i ust. 5, art. 7 oraz art. 8 pkt 4 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 stycznia 2020 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 252) od dnia 1 marca 2020 r. ustalił nową wysokość policyjnej renty rodzinnej H. H. wraz z przysługującymi dodatkami.

Nowa wysokość emerytury została obliczona przez podwyższenie dotychczasowej renty tj. kwoty 1.429,26 zł wskaźnikiem waloryzacji w wysokości 103,56 %. Renta po waloryzacji od 1 marca 2020 r. wyniosła 1.499,26 zł. Do emerytury przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 229,91 zł (łącznie do wypłaty 1.499,24 zł).

/decyzja w aktach rentowych/

Od powyższej decyzji odwołała się wnioskodawczyni podnosząc, iż przepis art. 15 c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy są w wymiarze materialnym niezgodne z art. 2, art. 10, art. 30, 32 ust. 1 i 2, art. 67 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3, art. 42 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP a także art. 6 i art. 14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności

Mając powyższe na uwadze skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie świadczenia w wysokości ustalonej z pominięciem art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…) od dnia 1 marca 2020 r. W uzasadnieniu ubezpieczona podkreśliła, że waloryzacji winno podlegać świadczenie w wysokości obowiązującej przed decyzją z dnia 10 lipca 2017 roku czyli przed 1 października 2017 roku.

/ odwołanie k. 6-9/

W odpowiedzi na odwołanie Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. wniósł o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy wskazał, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przyjmuje się powszechnie, że zakres rozpoznania i orzeczenia (tj. przedmiot sporu) wyznaczony jest w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu rentowego zaskarżonej do sądu ubezpieczeń społecznych, a w drugim rzędzie determinowany jest zakresem odwołania. Tym samym treść odwołania nie może wykraczać poza materię określoną w zaskarżonej decyzji o waloryzacji policyjnej emerytury. Natomiast odwołująca podnosi zarzuty naruszenia przepisów ustawy zasadniczej oraz Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz obniżenia wysokości świadczenia, co było przedmiotem decyzji z 2017 roku.

/ odpowiedź na odwołania k.10-12/

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2022 roku Sąd okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzję z 10 lipca 2017 roku i nakazał przeliczenie wysokości renty rodzinnej wnioskodawczyni z pominięciem art. 15c ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, od 1 października 2017 roku. Apelacja wniesiona od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego z 20 grudnia 2022 roku.

/wyroki z uzasadnieniami w sprawach: VIII U 422/22 i III AUa 1121/22 k.104-126/

Decyzją z dnia 10 lutego 2023 roku Dyrektor ZER MSWiA przeliczył wysokość renty rodzinnej wnioskodawczyni z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego.

/decyzja k.127-128/

Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 19 czerwca 2023 roku wniosła o zasądzenie odsetek ustawowych od dochodzonych kwot za okres od 1 marca 2021 roku do 20 lutego 2023 roku.

/pismo k.102-103/

W piśmie procesowym z 3 sierpnia 2023 roku organ rentowy wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 477 ¹³ § 1 k. p. c. w związku z art. 355 § 1 k. p. c. oraz w oparciu o art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. o przekazanie wniosku o odsetki celem rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 477 ¹³ § 1 k. p. c. zmiana przez organ rentowy lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez Sąd – przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony – powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

Nadto zgodnie zaś z art. 355 § 1 k. p. c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli wydanie wyroku stało się zbędne.

Wskazać należy, że choć wnioskodawczyni skarżyła decyzję określającą waloryzację świadczenia w istocie nie kwestionowała ona zasad tej waloryzacji a podnosiła, że wysokość waloryzowanego świadczenia określona winna być w sposób obowiązujący przed 1 października 2017 roku.

W toku procesu, na skutek zakończenia postępowania w sprawie dotyczącego decyzji obniżającej wysokość świadczenia, wydana została decyzja, która w całości uwzględniała roszczenie ubezpieczonej.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹³ § 1 k. p. c. w związku z art. 355 § 1 k. p. c., postępowanie umorzył.

Sąd przekazał natomiast wniosek ubezpieczonej o odsetki ustawowe do rozpoznania Dyrektorowi ZER MSWiA celem rozpoznania na podstawie art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. Bowiem odwołanie od decyzji organu rentowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych pełni rolę pozwu i wszczyna postępowanie sądowe. Przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji a spornych między stronami; poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Przed sądem ubezpieczony może jedynie żądać korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swą rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego decyzją, nie może natomiast żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Dlatego też odwołanie wniesione od decyzji organu rentowego nie ma charakteru samodzielnego żądania, a jeżeli takie zostanie zgłoszone, sąd nie może go rozpoznać, lecz zobowiązany jest - zgodnie z treścią art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. - przekazać go do rozpoznania organowi rentowemu. Tym samym kontrolna rola sądu musi korespondować z zakresem rozstrzygnięcia dokonanego w decyzji organu rentowego, gdyż - stosownie do treści art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.- w postępowaniu wywołanym wniesieniem odwołania do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji w granicach jej treści i przedmiotu. Należy wskazać, że roszczenie o odsetki nie było przedmiotem zaskarżonej decyzji dlatego konieczne było jego przekazanie do rozpoznania organowi rentowemu.