Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 stycznia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku B. C. z dnia 5 stycznia 2017 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 marca 2017 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. /decyzja – k. 83 – 88 plik I akt ZUS/

W dniu 12 kwietnia 2017 r. B. C. złożyła odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. /odwołanie – k. 2 – 4/

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. /odpowiedź na odwołanie – k. 6/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. C. urodziła się (...) /okoliczność bezsporna/

Ubezpieczona posiada wykształcenie średnie techniczne. Z zawodu jest technikiem dentystycznym. Obecnie nie pracuje. /okoliczności bezsporne/

Wnioskodawczyni jest leczona psychiatrycznie. Jest obecnie w trakcie psychoterapii, nadużywa L. lub C., nie nadużywała alkoholu, nie była leczona odwykowo, narkotyków nie używała. Jest spokojna, logicznie i rzeczowo odpowiada na pytania, w kontakcie adekwatnym, syntonicznym, bez objawów psychotycznych i zaburzeń nastroju. Występujące u niej zaburzenia depresyjne i lękowe nie są bezwzględnym przeciwskazaniem do podjęcia pracy, zaś nasilenie u niej okresowo zaburzeń nie powoduje jej niezdolności do pracy. Z psychiatrycznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy. /opinia lekarza biegłego psychiatry dr n. med. K. K. – k. 33 – 35, pisemna opinia uzupełniająca – k. 150/

Wnioskodawczyni przeszła chorobę nowotworową - raka piersi prawej w stopniu T1 No po kwadrantektomii z lymfangiektomią p T1 No po uzupełniającej radioterapii, po hormonoterapii antyestrogenami. W 2001 r. wnioskodawczyni przebyła oszczędną częściową resekcję piersi z węzłami chłonnymi prawego dołu pachowego. Uzyskano całkowite wyleczenie z choroby nowotworowej. Obecne rokowanie jest dobre, funkcja prawej kończyny górnej prawidłowa, bez ograniczeń ruchomości. Z onkologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest całkowicie zdolna do pracy zarobkowej, zgodnie z kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym. /opinia lekarza biegłego sądowego onkologa S. F. – k. 37 – 38/

Wnioskodawczyni cierpi także na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią C5 – C6 i L5 – S1, które nie powodują ograniczenia ruchomości kręgosłupa i nie upośledzają czynności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania o długotrwałej niezdolności do pracy. Dolegliwości te mogą być leczone w okresach nasilenia w ramach zasiłku chorobowego. W badaniu przedmiotowym stwierdzono wyczuwalne dyskretne trzeszczenia podbarkowe prawostronne, jednak ruchomość barków jest prawidłowa. Ruchomość pozostałych stawów kończyn górnych oraz siła mięśniowa są prawidłowo zachowane. Z ortopedycznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. /opinia lekarza biegłego sądowego ortopedy dr n. med. E. B. - k. 43 – 45, pisemna opinia uzupełniająca – k. 132/

U ubezpieczonej występują także zmiany skórne leczone od kilku lat z powodu wyprysku przewlekłego. Aktualnie zmiany te dotyczą skóry palców obu rąk. Naskórek pozostaje z niewielkim stanem zapalnym i wzmożonym rogowaceniem. Procesowi chorobowemu towarzyszy świąd. Istniejąca choroba skóry (o nieznanej etiologii) przebiega nadal z niewielkim nasileniem, z okresami remisji od dzieciństwa i nie była przeszkodą do pracy przez 27 lat, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami – technik dentystyczny. Ubezpieczona powinna jednak podejmować pracę bez narażenia na mokre środowisko oraz pracę z czynnikami chemicznymi. /opinia lekarza biegłego sądowego dermatologa dr n. med. I. D. – k. 107 – 108/

Orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Ł. z dnia 6 września 2017 r. B. C. została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do 31 grudnia 2018 r., ze wskazaniem, że nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności, zaś ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1 lipca 2014 r. /orzeczenie – k. 42/

W okresie od 12 marca 2010 r. do 28 lutego 2013 r. oraz od 18 lutego 2015 r. do 31 stycznia 2017 r. ubezpieczona miała przyznaną rentę z tytułu niezdolności do pracy. /okoliczności bezsporne/

Wnioskodawczyni posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. /okoliczności bezsporne/

W dniu 5 stycznia 2017 r. ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. /wniosek – k. 69 – 70 plik I akt ZUS/

Lekarz orzecznik rozpoznał u ubezpieczonej zaburzenia depresyjno – lekowe mieszane – remisja, specyficzne zaburzenia osobowości – osobowość histrioniczna, przebyte leczenie skojarzone raka sutka ( (...)) bez wznowy, chorobę zwyrodnieniowa kręgosłupa bez dysfunkcji ruchowej, liszaj W. w wywiadzie. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 14 lutego 2017 r. uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy. /orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 77 – 78 plik I akt ZUS, k. 148 – 149 dokumentacji medycznej/

Ubezpieczona w dniu 20 lutego 2017 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. /sprzeciw – k. 150 – 151 dokumentacji medycznej/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej zaburzenia psychosomatyczne, zaburzenia osobowości, przebytą kwakwadrantektomię piersi prawej z powodu raka z radioterapią uzupełniająca w 2001 r., przebyte wycięcie macicy z powodu endometriozy, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez istotnego ograniczenia ruchowego, przepuklinę rozworu przełykowego. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 marca 2017 r. uznała wnioskodawczynię za zdolną do pracy. /orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 81 – 82 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 158 – 160 dokumentacji medycznej/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych ortopedy, onkologa, dermatologa i psychiatry.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli rozpoznali u ubezpieczonej zaburzenia depresyjne, lekowe, raka piersi prawej w stopniu T1 No po kwadrantektomii z lymfangiektomią p T1 No po uzupełniającej radioterapii, po hormonoterapii antyestrogenami, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią C5 – C6 i L5 – S1, wyprysk przewlekły obu rąk.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Są one jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać, w ocenie Sądu, zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób niebudzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych sądowych. W szczególności wnioskodawczyni nie wykazała w żaden sposób, by opinia biegłej sądowej E. B., u której leczyła się w 2014 i 2015 roku (2 wizyty) wykazywała negatywne nastawienie biegłej. Opinia przez nią sporządzona odnosi się bowiem nie tylko do dokumentacji lekarskiej przedstawionej przez ubezpieczoną, ale także do badania bezpośredniego i zawiera właściwe tezy orzecznicze, poparte wyjaśnieniami w zakresie wiedzy medycznej.

Opinia uzupełniająca biegłej sądowej K. K. odnosi się do wszelkich zarzutów ubezpieczonej, uzasadniając postawione tezy orzecznicze, wskazując wprost, że wykonywanie przez wnioskodawczynię pracy w okresie choroby świadczy o takim nasileniu objawów chorobowych, które to umożliwiają.

Rozpoznając sprawę Sąd oddalił wniosek ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wskazania wymiaru czasu pracy w jakim wnioskodawczyni może podjąć zatrudnienie, albowiem dowód na tę okoliczność Sąd już przeprowadził w niniejszej sprawie. Sąd na okoliczność stanu zdrowia i możliwości podjęcia pracy przez wnioskodawczynię przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów, którzy wskazali, że ubezpieczona jest zdolna do podjęcia pracy co oznacza, że może pracować w pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2018 r., poz. 1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej stwierdzono zaburzenia depresyjne, lekowe, raka piersi prawej w stopniu T1 No po kwadrantektomii z lymfangiektomią p T1 No po uzupełniającej radioterapii, po hormonoterapii antyestrogenami, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią C5 – C6 i L5 – S1, wyprysk przewlekły obu rąk.

Wnioskodawczyni wnosiła zastrzeżenia do opinii biegłych.

Biegli ortopeda i psychiatra wydali opinie uzupełniające i Sąd Okręgowy podzielił te opinie, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Wskazać należy, że biegli sądowi w sposób niebudzący wątpliwości wyjaśnili wszelkie okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonej. Biegli w opiniach uzupełniających udzielili odpowiedzi na wszystkie pytania skarżącej. Wnioski z powyższych opinii sprowadzały się do stwierdzenia, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej.

Wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

W tym miejscu wskazać należy, że na stanowisko Sądu co do poprawności i wiarygodności opinii biegłych treść orzeczenia o niepełnosprawności nie może mieć wpływu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że orzeczenie powyższe wskazuje jedynie na określony stan zdrowia wnioskodawcy, nie zaś na jego wpływ na zdolność do pracy zarobkowej.

Pojęcie niepełnosprawności na gruncie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pokrywa się z pojęciem niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. W wyroku z dnia 20 sierpnia 2003 r. (II UK 386/02 OSNP 2004/12/213), Sad Najwyższy odnosząc się do obu pojęć wskazał, iż na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do ich utożsamiania. Różnice występują zarówno w płaszczyźnie definicyjnej (pojęcie niezdolności do pracy, zawarte w ustawie o emeryturach i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów. Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń (uprawnień). Niepełnosprawność sama przez się nie zawsze uniemożliwia świadczenie pracy.

Opinia biegłego może być oceniona przez sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczona, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winna dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać swoje poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, dopuszczone w postępowaniu rozpoznawczym dowody w postaci opinii biegłych – pozwalają na niebudzące wątpliwości ustalenie, iż stan zdrowia ubezpieczonej, nie pozwalał na przyjęcie całkowitej ani nawet częściowej niezdolności do pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń jest zdolna do wykonywania pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

K.K.-W.