Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lutego 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. odmówił K. S. przyznania emerytury docelowej. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że odmówił przyznania wnioskodawczyni emerytury docelowej od 67 roku życia z uwagi na fakt, iż nie była członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego i tym samym nie ma ustalonego prawa do okresowej emerytury kapitałowej.

/decyzja k.49 plik II akt ZUS/

W odwołaniu od powyższej decyzji K. S. zarzuciła obrazę prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS w związku z przepisami ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych poprzez odmowę przyznania emerytury docelowej. K. S. podniosła, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że była członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, a tym samym należna jej emerytura powinna zostać przeliczona zgodnie ze złożonym wnioskiem.

/odwołanie k.3 – 3 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego umorzenie z uwagi na uchylenie zaskarżonej decyzji mocą decyzji z dnia 25 marca 2021 r.

/odpowiedź na odwołanie k.5 – 6/

Decyzją z dnia 25 marca 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. odmówił K. S. przyznania emerytury docelowej. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał ,że warunkiem przyznania emerytury docelowej jest osiągnięcie wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat i pobieranie okresowej emerytury kapitałowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył, że K. S. nie pobierała emerytury ponieważ decyzją z 7 maja 2015 r. przyznano wnioskodawczyni emeryturę powszechną wyliczoną w sposób mieszany o symbolu (...) w kwocie 2 248,16 zł jako świadczenie korzystniejsze to jest wyższe od emerytury powszechnej wraz z okresową emeryturą kapitałową, która wyniosła łącznie 2 179,06 zł. Warunkiem podjęcia wypłaty emerytury obliczonej w sposób mieszany było przekazanie zgromadzonych środków na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że przekazał środki zgromadzone na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym i podjął wypłatę emerytury korzystniejszej.

/decyzja – plik III akt ZUS/

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik K. S. zarzucił:

naruszenie prawa materialnego:

- art. 183 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu (...)

(...) poprzez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że ubezpieczonej przysługuje emerytura mieszana, w sytuacji gdy w sprawie nie zostały spełnione przesłanki warunkujące ustalenie i wypłatę emerytury ustalonej według ww. przepisu, tj. Ubezpieczona w chwili składania wniosku o emeryturę była członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego oraz nigdy nie złożyła za pośrednictwem Organu rentowego wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku Otwartego Funduszu Emerytalnego na dochody budżetu państwa;

- art. 26c ust. 1 Ustawy, poprzez niezastosowanie i niedokonanie ponownego przeliczenia emerytury przysługującej Ubezpieczonej z FUS, podczas gdy Ubezpieczona posiada ustalone prawo do okresowej emerytury kapitałowej i posiada uprawnienie do ustalenia docelowej emerytury z FUS;

naruszenie przepisów postępowania, tj:

- art. 107 § 1 oraz art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez błędne zastosowanie przez brak wskazania w decyzji z dnia 25 marca 2021 r. faktów, które Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za udowodnione oraz dowodów, na których oparł się wydając rozstrzygnięcie, a także poprzez brak rozstrzygnięcia w zakresie uchylenia decyzji z dnia 18 lutego 2021 r.;

- art. 77 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, nieuwzględnienie wszystkich dowodów oraz okoliczności faktycznych, mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności, skutkujące przyjęciem błędnych ustaleń faktycznych.

W uzasadnieniu wskazano, że ubezpieczona K. S. była członkiem OFE i nigdy nie złożyła, za pośrednictwem Organu, wniosku o przekazanie środków zgromadzonych w OFE. To Organ, bez dyspozycji Ubezpieczonej, a więc z naruszeniem ww. przepisu, samowolnie dokonał przekazania środków zgromadzonych przez Ubezpieczoną w Otwartym Funduszu Emerytalnym, w związku z czym w rzeczywistości wobec Ubezpieczonej nie zostały spełnione przesłanki warunkujące przyznanie emerytury mieszanej. Wydanie przez Organ rentowy trzech decyzji w tym samym dniu nie powinno budzić wątpliwości, że Organ posiadał wiedzę o wzajemnym oddziaływaniu tychże decyzji na sytuację Ubezpieczonej i że decyzje te pozostawały ze sobą w ścisły m związku i winny zostać rozpatrywane jako całość rozstrzygnięcia Organu, zwłaszcza, że żadna z ww. decyzji nie została następnie zmieniona, bądź też uchylona przez Oman. Organ rentowy w decyzji z dnia 30 października 2015 r., w nawiązaniu do decyzji z dnia 7 maja 2015 r. (w tej dacie wydano trzy decyzje, w tym dwie o przyznaniu emerytury w kwocie zaliczkowej, jednakże Organ nie wskazał o którą decyzję konkretnie chodzi), dokonał przeliczenia emerytury ponownie w oparciu o art. 53. art. 26. art. 183 Ustawy, pomijając przeliczenie związane z przyznana okresową emerytura kapitałowa. Zważywszy na powyższe, Organ w istocie nie ustalił, która z emerytur jest emeryturą korzystniejszą na dzień wydawania decyzji, tj. na dzień 30 października 2015 r. Mając na względzie powyższe wskazać należy, że decyzja o ustaleniu prawa do okresowej emerytury kapitałowej nigdy nie została uchylona, stąd Organ rentowy niniejszą decyzją naruszył art. 26c ust. 1 Ustawy, albowiem Ubezpieczona posiada ustalone prawo do okresowej emerytury kapitałowej i posiada uprawnienie do ustalenia docelowej emerytury z FUS. Całokształt okoliczności sprawy pozwala przyjąć, iż Ubezpieczona pozostawała w usprawiedliwionym przekonaniu, że nie tylko zostało wobec niej ustalone prawo do emerytury kapitałowej ale również, że uzyskuje stosowną emeryturę kapitałową, a w późniejszym czasie przyznana zostanie jej emerytura docelowa. W samej treści decyzji z dnia 7 maja 2015 r. o ustaleniu okresowej emerytury kapitałowej wskazano wprost, że okresowa emerytura kapitałowa będzie wypłacana łącznie z emeryturą przysługującą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Z takim przekonaniem Ubezpieczona złożyła w dniu 3 lutego 2021 roku wniosek o ponowne obliczenie emerytury z FUS z uwagi na ustalenie prawa do okresowej emerytury kapitałowej.

Pełnomocnik K. S. wniósł o:

-

przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka B. S. na okoliczność niepowiadomienia ubezpieczonej przez organ rentowy o przekazaniu środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa.

-

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z wydruki wiadomości email z dnia 29 kwietnia 2021 r. na wysokość środków zgromadzonych przez ubezpieczoną w OFE.

-

zobowiązanie (...) S.A. do złożenia do akt dokumentacji dotyczącej członkostwa ubezpieczonej w OFE.

-

zobowiązanie ZUS do złożenia do akt przedmiotowego postępowania akt ubezpieczeniowych ubezpieczonej.

-

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. emerytur.

-

przesłuchanie wnioskodawczyni na okoliczność niepowiadomienia ubezpieczonej przez organ rentowy o przekazaniu środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa.

Pełnomocnik K. S. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji (także w części obejmującej uchylenie decyzji z dnia 18 lutego 2021 r.) i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez ponowne obliczenie emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i tym samym ustalenie prawa do emerytury docelowej , a nadto zasądzenie na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania , w tym także kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

/odwołanie k.3 -11 akt o sygn. VIII U 1434/21/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.14 – 15 akt o sygn. VIII U 1434/21/

Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2021 r. Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę VIII U 1434/21 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą VIII U 921/21.

/postanowienie k.17 akt o sygn. VIII U 1434/21/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. S. urodziła się (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 7 maja 2015 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. ustalił K. S. okresową emeryturę kapitałową od dnia 1 kwietnia 2015 r. tj. od dnia nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W treści decyzji wskazano, że okresowa emerytura kapitałowa będzie wypłacana łącznie z emeryturą przysługującą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a prawo do emerytury kapitałowej wygaśnie z dniem 16 kwietnia 2021 r. tj. z dniem poprzedzającym wiek ,o którym mowa w art.7 ust.2 ustawy o emeryturach kapitałowych, chyba że prawo do tej emerytury wygaśnie wcześniej.

/decyzja k.20 – 21 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 7 maja 2015 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał K. S. zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 kwietnia 2015 r. tj. od następnego dnia po rozwiązaniu stosunku pracy. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej. Do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 125 186,97 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 359 891,71 zł, średnie dalsze trwanie życia tj. 253,20 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 915,79 zł [(125 186,97 + 359 891,7) ] / 253,20. Tak wyliczona emerytura, łącznie z okresową emeryturą kapitałową okazała się świadczeniem mniej korzystnym.

/decyzja k.16 – 17 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 7 maja 2015 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał K. S. zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 kwietnia 2015 r. tj. od następnego dnia po rozwiązaniu stosunku pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wysokość świadczenia obliczona na podstawie art. 53 przytoczonej ustawy wyniosła 2 470,32 zł ( uwzględniono okresy składkowe w wymiarze 25 lat, 6 miesięcy i 22 dni tj. 306 miesięcy , nieskładkowe ograniczone do 1/3 składkowych w wymiarze 8 lat, 6 miesięcy i 8 dni tj. 102 miesięcy). Natomiast wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej ustalono z uwzględnieniem kwoty składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 195 281,42 zł, kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego w kwocie 359 891,71 zł przez dalsze średnie trwanie życia tj. 253,20 miesięcy, co dało kwotę 2 192,63 zł. Kwota świadczenia emerytalnego ustalona w myśl art. 183 ustawy, to jest 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy (494,06 zł) i 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy (1 754,10 zł) wyniosła 2 248,16 zł.

/decyzja k.18 – 19 odwrót plik II akt ZUS/

W chwili składania wniosku o emeryturę z dnia 8 kwietnia 2015 r. K. S. pozostawała członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, przy czym w treści wniosku omyłkowo wskazała, że nie członkiem OFE.

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 30 października 2015 r., znak (...), o przeliczeniu emerytury z urzędu, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. przeliczył K. S. emeryturę od 1 kwietnia 2015 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wysokość świadczenia obliczona na podstawie art. 53 przytoczonej ustawy wyniosła 2 470,32 zł (uwzględniono okresy składkowe w wymiarze 25 lat, 6 miesięcy i 22 dni tj. 306 miesięcy, nieskładkowe ograniczone do 1/3 składkowych w wymiarze 8 lat, 6 miesięcy i 8 dni tj. 102 miesięcy). Natomiast wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej ustalono z uwzględnieniem kwoty składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 195 281,42 , kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego w kwocie 359 891,71 zł przez dalsze średnie trwanie życia tj. 248,30 miesięcy , co dało kwotę 2 410,19 zł. Kwota świadczenia emerytalnego ustalona w myśl art. 183 ustawy, to jest 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy (494,06 zł) i 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy (1 928,15 zł) wyniosła 2 411,21 zł.

/decyzja k.28 – 29 odwrót plik II akt ZUS/

Wnioskodawczyni nie odwołała się od powyższych decyzji.

/okoliczność bezsporna/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacał wnioskodawczyni świadczenie ustalone na mocy decyzji z dnia 30 października 2015 r. (emeryturę mieszaną), jako świadczenie najkorzystniejsze.

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawczyni nie pobierała emerytury kapitałowej.

/okoliczność bezsporna/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie poinformował wnioskodawczyni, że wypłata emerytury mieszanej jest uzależniona od przekazania na dochody budżetu państwa środków zgromadzonych w Otwartym Funduszu Emerytalnym. Pomimo braku stosownego wniosku K. S. o przekazaniu środków, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekazał zgromadzone przez nią środki w OFE na dochody budżetu państwa, co skutkowało wykreśleniem jej z członkostwa w OFE i zamknięciem subkonta z dniem 31 marca 2015 r.

/okoliczność bezsporna/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów z dokumentów.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. Sąd pominął zgłoszone przez pełnomocnika wnioskodawcy wnioski dowodowe: o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka B. S., dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. emerytur i rent oraz załączenie dokumentacji z (...), jako nieprzydatne i nieistotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Podkreślić bowiem należy, że zgłoszone przez pełnomocnika wnioskodawczyni wnioski dowodowe zmierzały wyłącznie do podważenia wcześniej wydanych względem wnioskodawczyni decyzji, a tym samym w żaden sposób nie odnosiły się do treści decyzji będących przedmiotem niniejszego postępowania. Co również istotne, pełnomocnik organu rentowego nie negował, że przekazanie środków zgromadzonych przez wnioskodawczynię w OFE na dochody budżetu państwa nastąpiło zarówno bez jej wniosku w tym zakresie, jak również bez jej zgody, a nadto, że nie poinformowano wnioskodawczyni o okoliczności, że wypłata emerytury mieszanej była uzależniona od przekazania środków z OFE na dochody budżetu państwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art.26 c ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U z 2021 r. poz. 291) po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat przez osobę, która pobierała okresową emeryturę kapitałową do dnia poprzedzającego osiągnięcie tego wieku, emeryturę z Funduszu oblicza się ponownie z urzędu na zasadach określonych w art. 26, z tym że do obliczenia emerytury przyjmuje się średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku 65 lat, obowiązujące w dacie osiągnięcia tego wieku.

Wskazany przepis uzależnia zatem możliwość ponownego obliczenia wysokości emerytury od kwestii pobierania okresowej emerytury kapitałowej. Skoro zatem przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, że wnioskodawczyni kiedykolwiek pobierała emeryturę kapitałową – przyznaną wprawdzie na mocy decyzji z dnia 7 kwietnia 2015 r., ale niewypłacaną w związku z pobieraniem przez wnioskodawczynię korzystniejszej emerytury mieszanej – to tym samym nie spełnia ona kumulatywnie określonych w tym przepisie przesłanek i nie zachodzą podstawy do uwzględnienia odwołania. Wprawdzie w trakcie niniejszego postępowania pełnomocnik organu rentowego nie negował, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nigdy nie poinformował wnioskodawczyni, że wypłata korzystniejszej dla niej emerytury mieszanej uzależniona była od przekazania środków zgromadzonych przez nią w OFE na dochody budżetu państwa, a co istotne takiego wniosku nigdy nie złożyła, a mimo to środki te zostały przekazane przez ZUS na dochody budżetu państwa, to jednak rolą Sądu w niniejszym postępowaniu nie było ustalanie osób odpowiedzialnych za taki stan rzeczy, a tym bardziej ingerowanie w treść prawomocnych decyzji wydanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych względem wnioskodawczyni w 2015 r.

Dodatkowo wskazać należy, iż chociaż wnioskodawczyni wniosku takiego nie złożyła to jednak wystąpiła o wypłatę świadczenia w najkorzystniejszym wariancie, a tym wariantem okazała się emerytura mieszana.

Nadto treść przepisów emerytalnych jest powszechnie dostępna i strona nie może powoływać się na ich nieznajomość.

W tym miejscu wskazać należy, że postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych wszczynane jest w rezultacie odwołania wniesionego przez ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ma więc ono charakter odwoławczy. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub z urzędu. Jest zatem postępowaniem kontrolnym. Badanie owej legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej - postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNAPiUS rok 2005, Nr 3, poz. 43.). Postępowanie sądowe jest bowiem wtórne wobec postępowania administracyjnego, a kontrola sądu winna korespondować z zakresem rozstrzygnięcia dokonanego w decyzji administracyjnej. Poza sporem jest, iż skarżąca wnosząc odwołanie od decyzji z dnia 18 lutego 2021 r. oraz 25 marca 2021 r. wszczęła niniejsze postępowanie sądowe. Niemniej jednak nie sprawia to, iż przedmiotem analizy Sądu może być ocena i zasadność wcześniej wydawanych względem jej osoby decyzji, do czego z całą pewnością zmierzały zgłoszone przez pełnomocnika wnioskodawczyni wnioski dowodowe. W niniejszym postępowaniu Sąd badał jedynie prawidłowość zaskarżonych decyzji, które dotyczyły odmowy ponownego obliczenia należnego wnioskodawczyni świadczenia na mocy art.26 c ustawy emerytalnej. Niniejsze postępowanie nie mogło zmierzać do naprawy wcześniej wydanych względem wnioskodawczyni a prawomocnych decyzji, bowiem Sąd był związany zakresem skarżonych decyzji, co oczywiście nie wyklucza możliwości podjęcia przez wnioskodawczynię stosownych kroków prawnych względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w tym zmierzających do zakwestionowania wcześniej wydanych w stosunku do jej osoby decyzji.

Odnośnie zaś podnoszonego przez pełnomocnika skarżącej zarzutu naruszenia przez organ rentowy przepisów kpa to wskazać trzeba, że Sąd Okręgowy podziela pogląd wyrażony w uzasadnieniu do postanowienia SN z dnia 11 czerwca 2013 r., II UK 74/13 zgodnie, z którym od momentu wniesienia odwołania od decyzji ZUS do sądu rozpoznawana sprawa staje się sprawą cywilną, podlegającą rozstrzygnięciu według zasad właściwych dla tej kategorii. Odwołanie pełni rolę pozwu, a jego zasadność ocenia się na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego. Postępowanie sądowe skupia się na wadach wynikających z naruszenia przez organ rentowy prawa materialnego, a kwestia wad decyzji administracyjnej, spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania. Sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może i powinien dostrzegać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego. (vide też uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1980 r., III CZP 43/80, OSNCP 1981 nr 8, poz. 142; z dnia 21 września 1984 r., III CZP 53/84, OSNCP 1985 nr 5-6, poz. 65 i z dnia 27 listopada 1984 r., III CZP 70/84, OSNCP 1985 nr 8, poz. 108 oraz postanowienia z dnia 19 czerwca 1998 r., II UKN 105/98, OSNP 1999 nr 16, poz. 529 i z dnia 29 maja 2006 r., I UK 314/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 173, a nadto wyroki z dnia 28 października 2009 r., I UK 132/09, z dnia 2 grudnia 2009 r., I UK 189/09, i z dnia 14 stycznia 2010 r., I UK 252/09).

Odnośnie wniosku pełnomocnika ZUS dotyczącego umorzenia postępowania w zakresie odwołania od decyzji z dnia 18 lutego 2021 roku to podkreślić należy, iż nie zachodzi ku temu podstawa. Organ rentowy kolejną decyzją nie zmienił jej częściowo czy całkowicie ani też nie uchylił jej- eliminując z obrotu prawnego. Ponieważ obie decyzje funkcjonują w obrocie prawnym, to choć ich treść jest merytorycznie zbieżna, należało rozpoznać odwołania od obu z nich.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni PI.

9 XII 2021 roku.

S.B.