Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 lutego 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku B. M. z dnia 29 stycznia 2024 roku przeliczył mu rentę od dnia 1 stycznia 2024 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto:

- przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1979 r. do 2021 r..

- wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 47,79 %.

Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 47,79 % przez kwotę bazową 5540,25 złotych wynosi 2647,69 złotych.

Do ustalenia wysokości renty zakład uwzględnił okresy:

1.  składkowe 24 lata, 8 miesięcy i 12 dni tj. 296 miesięcy;

2.  nieskładkowe 5 lat 1 miesiąc i 27 dni tj. 61 miesięcy;

Zakład poinformował, że za okres od 1 stycznia 2002 r. do 27 września 2002 r. przyjęto wynagrodzenie minimalne w związku z brakiem karty wynagrodzeń za 2002 r.

Wysokość renty została obliczona w następujący sposób:

24% x 5540,25 = 1329,66 zł

(296 x 1,3%) (...),69 = 849,11 zł

(61 x 0,7 %) (...),69 = 94,26 zł

Razem = 2273,03 zł

Wysokość świadczenia do wypłaty miesięcznie wynosi 1911,39 złotych.

(decyzja – akta organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniósł B. M. wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie podstawy wymiaru renty z uwzględnieniem jego wynagrodzenia za rok 2002 według karty wynagrodzeń za ten rok, którą wydało Archiwum.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumentację jak w zaskarżonej decyzji. ZUS wskazał, że w aktach rentowych brak jest karty wynagrodzeń za 2002r. Jednocześnie podał, że decyzją z dnia 8 kwietnia 2024 r. do stażu pracy został doliczony okres składkowy od 1 lipca do 31 sierpnia 2023 r. w wymiarze 2 miesięcy.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4-5)

Na rozprawie w dniu 25 czerwca 2024 roku wnioskodawca sprecyzował swoje żądanie wskazując, że wnosi o przyjęcie za 2002 r. wynagrodzenia według tego co rzeczywiście otrzymywał.

(protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2024 r. – 00:01:15– 00:02:00 - płyta CD – k. 29 i k 27)

Na rozprawie w dniu 8 października 2024 roku wnioskodawca poparł odwołanie i wniósł o przeliczenie renty przy uwzględnieniu hipotetycznego wyliczenia ZUS, zaś pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie.

(protokół z rozprawy z dnia 8 października 2024 r. – 00:00:52 – 00:01:30 - płyta CD – k. 47 i k 45)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. M. urodził się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

W dniu 31 marca 2023 roku wnioskodawca złożył do ZUS wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 61-63 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał mu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 10 marca 2023 roku tj. od zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 31 marca 2024 r.

(decyzja k. 78 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Skarżący zatrudniony był na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w E. I. inż. J. D. w Ł. w okresie od dnia 1 grudnia 1998 roku do dnia 30 listopada 2002 roku na stanowisku elektromontera. Stosunek pracy został rozwiązany z upływem czasu, na jaki była zawarta umowa.

(świadectwo pracy – k. 14 załączonych do sprawy akt organu rentowego oraz oryginały akt osobowych - załączniki)

W aktach osobowo – płacowych znajdują się listy płac pracowników E. I. inż. J. D. w Ł. m.in. za okres od dnia 1 stycznia 2002 roku do dnia 30 listopada 2002 roku, gdzie wskazano wynagrodzenia wszystkich pracowników, w tym także B. M.. Podano również wysokość wypłacanych skarżącemu zasiłków chorobowych

(listy płac za 2002 r. – załączniki, oryginały akt osobowo-płacowych)

ZUS II Oddział w Ł. w dniu 28 czerwca 2023 r. wydał potwierdzenie okresu ubezpieczenia oraz wysokości podstaw wymiaru za sporny okres zatrudnienia, w tym za rok 2002. Kwoty wskazane w tym dokumencie za rok 2002 pokrywają się w całości z kwotami wynikającymi z list płac znajdujących się w aktach osobowo-płacowych.

(bezsporne; zaświadczenie k 86-87 akt ZUS; protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2024 r. – 00:16:27 – 00:17:30 - płyta CD – k. 29 i k 27)

Wykonując zobowiązanie Sądu organ rentowy dokonał hipotetycznego przeliczenia renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy z uwzględnieniem wynagrodzeń wynikających z kopii list płac za rok 2002, pokrywających się z potwierdzeniem okresu ubezpieczenia oraz wysokości podstaw wymiaru wydanym przez organ rentowy. Przy uwzględnieniu wymienionych kwot wynagrodzenia za okres od 1 stycznia 2002 roku do 30 listopada 2002 roku:

- wwpw z 20 lat wynosiłby 50,74 %,

- renta z tytułu niezdolności do pracy od 1 marca 2024 roku wynosiłaby 1965,33 złote.

Tak wyliczony wwpw jest wyższy od dotychczasowego, jak również wzrasta wysokość renty.

(pismo- hipotetyczne wyliczenie ZUS – k. 19-22)

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych oraz w przesłanych z Archiwum aktach osobowych, kart wynagrodzeń i list płac. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do odmowy wiarygodności wskazanym dokumentom.

Stanowisko organu rentowego dotyczące nieuwzględnienia skarżącemu rzeczywiście otrzymywanego wynagrodzenia w 2002 roku, z uwagi na brak oryginałów list płac, nie może się ostać i nie znajduje potwierdzenia na gruncie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego.

Faktem jest, iż w przedmiotowej sprawie Archiwum przesłało do Sądu oryginały akt osobowych skarżącego, zaś odnośnie wynagrodzeń za rok 2002 przesłało, potwierdzone za zgodność z oryginałami, listy płac za wszystkie sporne miesiące tego roku. Powyższe miało miejsce z tego powodu, że na listach płac znajdują się wynagrodzenia nie tylko wnioskodawcy, ale również wielu innych pracowników. Należy podkreślić, że organ rentowy wystawił również w dniu 28 czerwca 2023 r. potwierdzenie okresu ubezpieczenia oraz wysokości podstaw wymiaru za sporny okres zatrudnienia, w tym za rok 2002 i okazało się, po dokładnym sprawdzeniu na rozprawie, że kwoty wskazane w tym dokumencie za rok 2002 pokrywają się w całości z kwotami wynikającymi z list płac znajdujących się w aktach osobowo-płacowych, czego pełnomocnik ZUS nie kwestionował. Powyższe tylko potwierdza prawdziwość złożonej dokumentacji.

Tym samym Sąd nie znalazł żadnych podstaw do odmowy wiarygodności wskazanym dokumentom.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenie wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy reguluje art. 62 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2020.0.53 t.j.), który stanowi że renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi:

1) 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19 wysokość kwoty bazowej, oraz

2) po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych;

3) po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych;

4) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek emerytalny 60 lat.

1a. przy obliczaniu wysokości renty przepisy art. 53 wysokość emerytury ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika wprost z ust. 2 wskazanego przepisu renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy wynosi 75 % renty dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.

Z kolei ust. 3 stanowi, że przy obliczaniu renty okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

Kwestia sporna w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia wysokości renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej wnioskodawcy, z uwzględnieniem jego wynagrodzenia , rzeczywiście otrzymywanego, za rok 2002, gdyż organ rentowy przyjął za ten rok wynagrodzenie minimalne.

W dacie wydania zaskarżonej decyzji ZUS dysponował świadectwem pracy wnioskodawcy potwierdzającym jego zatrudnienie w E. I. inż. J. D. w Ł., jak również kartami wynagrodzeń skarżącego za okres zatrudnienia do 2001 roku. Jednocześnie organ rentowy posiadał informację na temat wysokości wypłaconych w tym roku B. M. zasiłków chorobowych ( akta ZUS – bez numeru), jak również posiadał potwierdzenie okresu ubezpieczenia i kwoty podstaw wymiaru składek za 2002 r. Pomimo to ZUS stanął na stanowisku, iż za rok 2002 należy przyjąć minimalne wynagrodzenie.

Celem wyjaśnienia przedmiotowych okoliczności Sąd ściągnął oryginały akt osobowych skarżącego oraz listy płac za cały okres zatrudnienia, w tym również za rok 2002. Archiwum przesłało kopie tych list płac, potwierdzone za zgodność.

Szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych został określony w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237 poz. 1412). Stosownie do treści § 10 ust. 1 pkt 2 wskazanego rozporządzenia, osoba ubiegająca się o świadczenie powinna przedstawić dokumenty stwierdzające okresy uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość. Natomiast zgodnie z § 21 ust. 1 w/w rozporządzenia, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1) legitymacja ubezpieczeniowa;

2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Zgodnie z art. 473 § 1 k.p.c. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron. Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 k.p.c., sprawia, że każdy istotny fakt może być dowodzony wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007r., I UK 111/07). Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Dodatkowo Sąd miał na względzie, że kopie list płac podlegają ocenie Sądu, jak każdy inny środek dowodowy, stosownie do dyspozycji art. 233 k.p.c.

W ocenie tutejszego Sądu przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że nie istnieją przeszkody, które uniemożliwiałyby uwzględnienie przy ustalaniu wysokości przysługującej skarżącemu renty wynagrodzenia za rok 2002, wynikającego z przesłanych przez Archiwum list płac wnioskodawcy. Zdaniem Sądu wątpliwości, które powziął organ rentowy odnośnie w/w list płac wnioskodawcy zostały skutecznie rozwiane na gruncie zebranego w sprawie materiału dowodowego, gdyż kwoty wskazane w potwierdzonych za zgodność kopiach odpowiadają potwierdzeniu, które wydał sam organ rentowy.

Mając na uwadze wszystkie przytoczone okoliczności, Sąd Okręgowy działając na mocy art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję ZUS, w ten sposób że zobowiązał pozwany organ rentowy do przeliczenia wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczonego B. M. od dnia 1 stycznia 2024 roku tj. od miesiąca, w którym złożono wniosek, z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 50,74% (zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem ZUS).