Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.03.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpoznaniu wniosku z dnia 12.01.2024 r., odmówił A. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ ubezpieczony: nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych w ilości co najmniej 15 lat, po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust.1 i 3 ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2023 r., poz. 164 ze zm.).

Zakład podał, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy uwzględnił okres służby od dnia 1.02.1992 r. do dnia 26.09.2002 r. - z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych oraz zwolnień lekarskich, tj. łącznie 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni. Zakład wskazał, że wnioskodawca po dniu 31.12.2008 r. nie został zgłoszony do ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych. Organ rentowy podał, że na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy: nieskładkowe w ilości 1 roku, 6 miesięcy, 11 dni, składkowe w ilości 33 lat, 3 miesięcy, 27 dni, co dało staż sumaryczny w ilości 34 lat, 10 miesięcy, 8 dni, a także staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni.

(decyzja z 19.03.2024 r. k. 14 akt ZUS)

Decyzją z dnia 30.08.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpoznaniu wniosku z dnia 12.01.2024 r., odmówił A. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ ubezpieczony: nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych w ilości co najmniej 15 lat, po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust.1 i 3 ustawy z dnia 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2023 r., poz. 164 ze zm.).

Zakład podał, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy uwzględnił okres zatrudnienia od dnia 2.01.1985 r. do dnia 31.03.1986 r. oraz od dnia 1.02.1992 r. do dnia 26.09.2002 r. - z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych oraz zwolnień lekarskich, tj. łącznie 11 lat, 10 miesięcy, 26 dni. ZUS wyjaśnił, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy nie uwzględnił okresów: od dnia 15.10.1980 r. do dnia 28.10.1982 r., od dnia 4.12.1984 r. do dnia 1.01.1985 r., od dnia 1.04.1986 r. do dnia 31.07.1989 r., ponieważ nie został w pełni udowodniony, podnosząc, że z przedłożonych dokumentów źródłowych nie wynika charakter wykonywanej pracy, natomiast na kartach wynagrodzeń nie odnotowano dodatku za pracę w warunkach szkodliwych. Zakład wskazał, że wnioskodawca po dniu 31.12.2008 r. nie został zgłoszony do ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wyjaśnił, że zmienił decyzję z dnia 19.03.2024 r. w zakresie udowodnionego okresu pracy w warunkach szczególnych. ZUS podał, że na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy: nieskładkowe w ilości 1 roku, 6 miesięcy, 11 dni, składkowe w ilości 33 lat, 3 miesięcy, 27 dni, co dało staż sumaryczny w ilości 34 lat, 10 miesięcy, 8 dni, a także staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 11 lat, 10 miesięcy, 26 dni.

(decyzja z 30.08.2024 r. k. 20 akt ZUS)

Ubezpieczony złożył odwołania od obu ww. decyzji, wnosząc o ich zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej, podnosząc, że w okresie od 1980 r. do 1985 r. także pracował w warunkach szczególnych i okres ten powinien być przez pozwanego zaliczony do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

(odwołania k. 3, k. 3 akt VIII U 2201/24)

W odpowiedziach na odwołania od ww. decyzji pozwany organ rentowy wniósł o ich łączne rozpoznania ponieważ obie sprawy dotyczą prawa ubezpieczonego do emerytury pomostowej, o oddalenie obu odwołań, podtrzymując zajęte w sprawie stanowisko jak w decyzji z dnia 30.08.2024 r. zmieniającej decyzję z dnia 19.03.2024 r.

(odpowiedzi na odwołania – K. 4, k. 21 akt VIII U 2201/24)

Obie sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

(postanowienie k. 24 akt VIII 2201/24)

W piśmie procesowym z dnia 27.06.2024 r. wnioskodawca poparł odwołanie i wyjaśnił, że wnosi o zaliczenie do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) B. w Z. od dnia 15.10.1980 r. do dnia 28.10.1982 r., okresu służby wojskowej od dnia 29.10.1982 r. do dnia 4.11.1984 r., a także okresu zatrudnienia podjętego po odbyciu służby wojskowej w ciągu 11 dni w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...) jako tokarz, gdzie pracował w warunkach szkodliwych dla zdrowia od dnia 4.12.1984 r. do dnia 31.03.1986 r. Konkludował, że łącznie z uwzględnieniem służby w Areszcie Śledczym ul. (...) w Ł. od dnia 1.02.1992 r. do dnia 26.09.2002 r. i pracy od 1980 r. do 1985 r. posiada łącznie 16 lat pracy w warunkach szkodliwych, podkreślając, że według ustawy o emeryturach pomostowych do dnia 1.01.2009 r. miał już 16 lat pracy w warunkach szczególnych.

(pismo wnioskodawcy k. 18)

W piśmie procesowym z dnia 17.09.2024 r. wnioskodawca poparł odwołania i wniósł o zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) w Z. od dnia 15.10.1980 r. do dnia 28.10.1982 r. oraz okresu odbytej zasadniczej służby wojskowej od dnia 29.10.1982 r. do dnia 4.11.1984 r. obok uwzględnionych już przez ZUS w zaskarżonej decyzji z dnia 30.08.2024 r. okresów pracy w warunkach szczególnych.

(pismo wnioskodawcy k. 59- 63)

Na rozprawie z dnia 15.10.2024 r. wnioskodawca poparł swoje odwołania, oświadczając, że wnosi także o zaliczenie służby wojskowej do stażu pracy w warunkach szczególnych, a także przyznając, że po 2008 r. nie podjął pracy w warunkach szczególnych oraz, że nie ma prawa do emerytury mundurowej, natomiast pełnomocnik ZUS I Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołań wyjaśniając, że ZUS do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni od 1.02.1992 r. do 26.09.2002 r. kiedy wnioskodawca był zatrudniony w służbie więziennej, natomiast pozostałe okresy są uznane przez organ rentowy za pracę w warunkach szczególnych, ale wg rozporządzenia RM z 7.02.1983 r., a nie ustawy o emeryturach pomostowych.

(stanowiska stron - e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:00:36, 00:00:42, 00:22:25)

Na rozprawie z dnia 21.01.2025 r. - bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie - wnioskodawca poparł odwołanie, oświadczając, że uważa iż jego praca w (...) B. była praca w warunkach szczególnych w rozumieniu nowych przepisów, ponieważ nowe przepisy przewidują prace w miejscach w małej kubaturze, twierdząc, że także po rozłożeniu czyścił aparaty o małej kubaturze. Pełnomocnik ZUS wniósł natomiast o oddalenie odwołania, podnosząc, że żaden z okresów pracy, zarówno okresy uznane przez organ rentowy, jak i nieuznane, nie są pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy pomostowej, a także podkreślając, że nawet po zaliczeniu zatrudnienia w (...) B. nadal wnioskodawca nie będzie miał wymaganych prawem 15 lat pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu nowych przepisów.

(stanowiska stron – e-prot. z 21.01.2025 r.: 00:00:54, 00:02:04, 00:04:43, 00:05:36, 00:28:18)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan fatyczny:

Wnioskodawca A. S. urodził się (...)

(niesporne)

W dniu 11.01.2024 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę pomostową. (niesporne, wniosek w aktach ZUS)

Pierwszą zaskarżoną decyzją z dnia 19.03.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ ubezpieczony: 1) nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych w ilości co najmniej 15 lat, 2) po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust.1 i 3 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2023 r., poz. 164 ze zm.). Zakład do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy uwzględnił okres służby od 1.02.1992 r. do 26.09.2002 r. - z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych oraz zwolnień lekarskich, tj. łącznie 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni. Zakład stwierdził, że wnioskodawca po 31.12.2008 r. nie został zgłoszony do ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych. Organ rentowy na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania przyjął za udowodnione okresy: nieskładkowe w ilości 1 roku, 6 miesięcy, 11 dni, składkowe w ilości 33 lat, 3 miesięcy, 27 dni, co dało staż sumaryczny w ilości 34 lat, 10 miesięcy, 8 dni, a także staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni.

(decyzja z 19.03.2024 r. k. 14 akt ZUS)

Drugą zaskarżoną decyzją z dnia 30.08.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. także odmówił A. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ ubezpieczony: 1) nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych w ilości co najmniej 15 lat, 2) po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust.1 i 3 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2023 r., poz. 164 ze zm.). Zakład do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy uwzględnił okres zatrudnienia od 2.01.1985 r. do 31.03.1986 r. oraz od 1.02.1992 r. do 26.09.2002 r. - z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych oraz zwolnień lekarskich, tj. łącznie 11 lat, 10 miesięcy, 26 dni. ZUS do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w myśl art. 4 ww. ustawy nie uwzględnił okresów: od 15.10.1980 r. do 28.10.1982 r., od 4.12.1984 r. do 1.01.1985 r., od 1.04.1986 r. do 31.07.1989 r. ponieważ nie został w pełni udowodniony, gdyż z przedłożonych dokumentów źródłowych nie wynika charakter wykonywanej pracy, natomiast na kartach wynagrodzeń nie odnotowano dodatku za pracę w warunkach szkodliwych.

Zakład stwierdził, że wnioskodawca po 31.12.2008 r. nie został zgłoszony do ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych.

ZUS I Oddział w Ł. przedmiotową decyzją z dnia 30.08.2024 r. zmienił pierwszą zaskarżoną decyzję z dnia 19.03.2024 r. w zakresie udowodnionego okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania, przyjął za udowodnione okresy: nieskładkowe w ilości 1 roku, 6 miesięcy, 11 dni, składkowe w ilości 33 lat, 3 miesięcy, 27 dni, co dało staż sumaryczny ubezpieczeniowy w ilości 34 lat, 10 miesięcy, 8 dni, a także uwzględnił staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 11 lat, 10 miesięcy, 26 dni.

(decyzja z 30.08.2024 r. k. 20 akt ZUS, karta przebiegu zatrudnienia k. 56)

Wnioskodawca był zatrudniony w Zakładach (...) w Z. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza od 15.10.1980 r. do 28.10.1982 r. W okresie zatrudnienia w zakładzie (...) ubezpieczony wykonywał pracę jako ślusarz brygady remontowej w Wydziale Remontowym. W badanym okresie w ww. wydziale były trzy brygady remontowe. Praca była jednozmianowa. Praca wnioskodawcy jako ślusarza w brygadzie remontowej polegała na wykonywaniu remontów, a w tym demontażu, a następnie montażu aparatów chemicznych mieszających różne chemikalia, naprawach kadzi, pojemników chemicznych, wymianie zużytych rur doprowadzających do aparatów chemicznych mieszających: tlen, azot, dwutlenek węgla, wodę, kwasy, ługi i inne używanie w procesie technologicznym produkcji barwników. Aparaty chemiczne były to urządzenia, które mieszały pewne struktury kwasów. Wnioskodawca wykonywał pracę ślusarza brygady remontowej w wielu halach. Na jednej hali było od 6 do 8 aparatów chemicznych. Pokrywy tych aparatów ważyły 700 kg, a wkładka 700 kg, zaś płaszcz, w który wchodziła wkładka ważył ok. 500 kg. Gdy wnioskodawca jako ślusarz wykonywał prace remontowe przy jednym z aparatów chemicznych w hali - to wtedy pozostałe aparaty nadal normalnie pracowały. Mistrz zmiany przekazywał brygadziście z ekipy remontowej ubezpieczonego, który konkretnie aparat chemiczny wymaga wykonania przy nim prac remontowych. W hali panowały wysokie temperatury do ok. 60 stopni C., a nadto z aparatów chemicznych wydobywały się przez cały czas szkodliwe opary chemiczne. Pracownicy zatrudnieni jako aparatowi wykonywali pracę przez 6 godzin dziennie, natomiast pracownicy brygady remontowej, w której pracował powód - wykonywali swoją pracę przez 8 godzin dziennie na hali.

W trakcie wykonywania przez wnioskodawcę wymiany rur doprowadzających azot, tlen itp. do maszyn – także nadal odbywała się produkcja i pozostałe maszyny były w ruchu. Wymiana rur była niebezpieczna, ponieważ przy spawaniu iskra mogła doprowadzić do wybuchu. Wymiana rur wyglądała w ten sposób, że wnioskodawca trzymał rurę a spawacz wykonywał spawanie. Wymiana rur zdarzała się raz na tydzień.

Najczęściej wnioskodawca jako ślusarz w brygadzie remontowej wykonywał prace remontowe przy aparatach chemicznych, co w tygodniu zajmowało 3-4 dni. Remont aparatów chemicznych był ciężką pracą fizyczną. Wnioskodawca i pozostali pracownicy brygady remontowej wciągali ręcznie na łańcuchach pod sufit dany aparat, następnie w podwieszonym w ten sposób aparacie odczyszczali młotkami z kwasów wewnętrzną wkładkę, potem przychodził inżynier, który sprawdzał czy kwasy nie zmniejszyły za bardzo grubości wkładki i decydował, czy jest do wymiany, czy jeszcze nie. Do wykonania prac remontowych przy aparatach chemicznych wnioskodawca i inni pracownicy z jego brygady musieli używać podestu. Góra aparatu miał ponad metr wysokości nad podłogą na pierwszym piętrze, a dół aparatu był niżej o 1,5 czy 2 metry na parterze. Żeby rozkręcić mieszadło trzeba było wejść do środka do aparatu. Tam jeden z pracowników brygady remontowej wchodził, aby odkręcić 3 czy 4 śruby, a później wychodził. Do środka aparatu wchodziła jedna osoba, a w tym czasie drugi pracownik z brygady remontowej musiał go pilnować, gdyż w środku były opary chemiczne i zdarzało się, że pracownik, który wszedł do wnętrza aparatu zasłabł. Ani wnioskodawca, ani żaden inny pracownik brygady remontowej, nie mógł samodzielnie wykonywać tych czynności. Przeważnie było tak, że chemicy przed rozpoczęciem prac brygady remontowej wszystko wymyli i dopiero potem ślusarze z brygady remontowej wchodzili do aparatu. W środku aparatu ślusarze z brygady remontowej nie wykonywali żadnych prac, a jedynie odkręcali śruby. Resztę czynności ślusarze remontowi wykonywali na zewnątrz aparatu.

Wnioskodawca dobijał także przy każdej maszynie ok. 30 sztuk śrub ręcznie młotem, który ważył 3-5kg, kręcąc kluczem.

Pracownicy brygady remontowej mieli dodatkowe 9 dni urlopu zdrowotnego.

(pismo z archiwum k. 19, 26, świadectwo pracy k. 27, 67 karty zarobkowe k. 28-30, 64-66, opinia k. 68, angaż k. 69, zaświadczenie k. 70, zeznania wnioskodawcy – e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:06: 28- 00:18:07 w zw. z e-prot. z 21.01.2025 r.: 00:20:12, zeznania świadka J. P. e-prot. z 21.01.2025 r.: 00:07:55)

W okresie od dnia 29.10.1982 r. do dnia 4.11.1984 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

(niesporne, a nadto kserokopia książeczki wojskowej k. 21, 31, zeznania wnioskodawcy – e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:06: 28- 00:18:07 w zw. z e-prot. z 21.01.2025 r.: 00:20:12)

Po zakończeniu służby wojskowej wnioskodawca nie powrócił do pracy w (...), lecz podjął od dnia 4.12.1984 r. zatrudnienie w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...) z/s w Z., gdzie pracował do dnia 31.03.1986 r. jako tokarz w warsztacie naprawczym bazy sprzętu budowlanego i transportu w pełnym wymiarze czasu pracy, a następnie od dnia 1.04.1986 r. do dnia 31.07.1989 r. jako kierownik wypożyczalni urządzeń i sprzętu budowlanego w Zakładach (...). W okresie zatrudnienia w ww. zakładzie pracy ubezpieczony wykonując pracę na stanowisku tokarza w warsztacie naprawczym bazy sprzętu budowlanego i transportu otrzymywał od dnia 2.01.1985 r. dodatek za pracę w warunkach szkodliwych przy obróbce metali nieżelaznych oraz odlewów z żeliwa. Wnioskodawca jako tokarz pracował w dużym parku maszynowym. Jego praca polegała na tym, że toczył bębny samochodowe o strukturze żeliwnej. Przy toczeniu był pył. Ubezpieczony toczył też inne rzeczy ze stali, z brązu, z miedzi, z kwasoodpornej stali – zgodnie z tym co zostało mu zlecone. Toczenie odbywało w hali, w której były remontowane pojazdy. W hali były 3 kanały. Tokarka wnioskodawcy była ustawiona z lewej strony hali. Wnioskodawca jako tokarz w warsztacie naprawczym bazy sprzętu budowlanego i transportu pracował od dnia 4.12.1984 r. do dnia 31.03.1986 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, a później poprosił o przeniesienie go na budowę z uwagi na wyższe zarobki. Wnioskodawca nie został wysłany na budowę, ale powierzono mu nowo utworzone stanowisko Kierownika Wypożyczalni (...) i (...) od dnia 1.04.1986 r. Od tego dnia do końca zatrudnienia w ww. zakładzie pracy odwołujący pracując na stanowisku Kierownika Wypożyczalni (...) i (...) nie wykonywał już pracy w warunkach szczególnych.

(angaż z 26.01.1985 r. k. 20, 34, świadectwo pracy k. 32, umowa o pracę k. 33, karty zarobkowe k. 35-36, zbiorowy układ pracy k. 40-41, zeznania wnioskodawcy – e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:06: 28- 00:18:07 w zw. z e-prot. z 21.01.2025 r.: 00:20:12)

Po dniu 31.12.2008 r. wnioskodawca nie pracował w warunkach szczególnych.

(niesporne, a nadto okoliczność przyznana przez wnioskodawcę – e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:22:25)

Do pracy w warunkach szczególnych zgodnie z załącznikami do ustawy pomostowej organ rentowy uznał wnioskodawcy jako bezspornie wykazany staż 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni tj. okres zatrudnienia od 1.02.1992 r. do 26.09.2002 r. w służbie więziennej. Pozostałe okresy uznane przez ZUS jako praca w warunkach szczególnych w zaskarżonej decyzji z dnia 30.08.2024 r. są według ZUS taką pracą jedynie w rozumieniu rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. i ustawy z 17.12.1998 r o emeryturach i rentach z FUS, natomiast nie są pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

(okoliczność przyznana przez pozwanego –e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:00:42)

Powyższy stan faktyczny Sąd odtworzył na podstawie powołanych dokumentów, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron, a także na podstawie zeznań świadka i częściowo wnioskodawcy, tj. w takim zakresie w jakim jego depozycje znalazły potwierdzenie w ww. dowodach.

Zdaniem Sądu świadek J. P. zeznał szczerze o charakterze pracy odwołującego w badanym okresie zatrudnienia w (...), logicznie wyjaśniając na czym konkretnie polegała praca wnioskodawcy, jako ślusarza w brygadzie remontowej. Sąd nie miał powodu by zeznaniom świadka odmówić wiarygodności, skoro świadek był także pracownikiem (...), pracującym również w brygadzie remontowej jako ślusarz- spawacz w spornym okresie, choć nie w tej samej brygadzie co wnioskodawca. Bez wątpienia miał on jednak bezpośrednią wiedzę odnośnie do sposobu wykonywania przez członków brygad remontowych w badanym czasie powierzonych obowiązków w czasie remontów aparatów chemicznych.

Sąd Okręgowy postanowił, na podstawie art. 235 [2] §1 pkt 5 k.p.c., pominąć wniosek wnioskodawcy o przesłuchanie w charakterze świadka S. C. pracownicy ZUS na okoliczność, że ww. świadek nie rozpatrywała zatrudnienia powoda w latach 1980-1986, albowiem wszelkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności dotyczące spornego charakteru zatrudnienia odwołującego we wskazanych latach, wynikają ze złożonych do akt sprawy dokumentów, a także zeznań świadka i samego wnioskodawcy, zaś prowadzenie w postulowanym kierunku postępowania dowodowego jedynie zbędnie by je przedłużało, i tak nie mając znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu, natomiast grożąc przewlekłością procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania są bezzasadne.

Przedmiotem sporu było prawo ubezpieczonego do emerytury pomostowej.

Warunki nabywania prawa do emerytury pomostowej określa ustawa z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U.2023 r., poz. 164 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 roku.

W myśl art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Z art. 4 wynika, że jakkolwiek w świetle art. 4 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 7 ustawy, do wymaganego przez ustawę stażu przypadającego przed dniem jej wejścia w życie, tj. przed 1 stycznia 2009 r., wlicza się okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu zarówno art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jak i art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to właściwego ograniczenia do zamierzonego przez ustawodawcę kręgu osób uprawnionych do emerytury pomostowej dokonuje konieczność spełnienia przesłanki z art. 4 pkt 6. Wymaganie to spełnia zasadniczą funkcję eliminacyjną, ograniczając ostatecznie prawo do emerytury pomostowej do kręgu osób wykonujących pracę kwalifikowaną jako szczególną w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawa o emeryturach pomostowych .

Prawo do emerytury pomostowej zgodnie z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowej przysługuje również osobie, która:

1. po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2. spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-4 i art. 5-12;

3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Regulacja wynikająca z art. 49 ustawy jest regulacją szczególną w stosunku do tej, jaka wynika z art. 4 ustawy. Odstępstwo od zasady wynikającej z art. 4 pkt 6 ustawy - tzn. od obowiązku wykonywania pracy w szczególnych warunkach po dniu 31 grudnia 2008 r. - zawężone jest wyłącznie do tych ubezpieczonych, którzy na dzień 1 stycznia 2009 r. legitymują się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych - ale wyłącznie w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, co wprost wynika z art. 49 pkt 3 tej ustawy.

Nie wystarczy zatem wykazanie na ten dzień wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem konieczne jest także, aby praca ta była pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Innymi słowy - w przypadku kiedy osoba ubiegająca się o to świadczenie nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do emerytury pomostowej jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 ustawy) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 ustawy). Art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych nie daje podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, dziś nie może być tak kwalifikowany (por. wyrok SN z dnia 13 marca 2012 r. II UK 164/11 LEX nr 1171289).

Należy podkreślić, iż jedynie łączne spełnienie wszystkich przesłanek uprawnia do uzyskania prawa do emerytury pomostowej.

Oznacza to, że brak choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych” (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt III AUa 252/12 wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi, III AUa 1664/12).

Innymi słowy - nie spełnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 4 lub 49 cytowanej ustawy pozbawia wnioskodawcę prawa do emerytury pomostowej.

Podkreślenia wymaga fakt, że wydane przez pozwany organ rentowy decyzje, od których odwołania stanowią przedmiot niniejszego postępowania, dotyczą odmowy przyznania wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej, a wniesione przez skarżącego odwołania w zasadzie koncentrują się wokół jednego elementu tych decyzji, tj. faktu zakwestionowania przez organ rentowy spełnienia przez wnioskodawcę wymogu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych do 31.12.2008 r.

W sprawie nie było sporu, że wnioskodawca po 31.12.2008 r. nie pracował w warunkach szczególnych – co odwołujący wprost przyznał na rozprawie z 15.10.2024 r. (oświadczenie wnioskodawcy e-prot. z 15.10.2024 r.: 00:22:25 - k. 91-92).

ZUS twierdził, że sporne okresy zatrudnienia wnioskodawcy przed wejściem w życie ustawy o emeryturach pomostowych, tj. zatrudnienie w (...) jako ślusarz brygady remontowej oraz zatrudnienie w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...) jako tokarz w warsztacie naprawczym, są okresami zatrudnienia w warunkach szczególnych, ale nie w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Sąd rozważając tę kwestię odniósł się zatem do art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Wskazano w nim, że prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Prace o szczególnym charakterze są to natomiast prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy (art. 3 ust. 3).

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych czynniki ryzyka, o jakich mowa wyżej związane są z pracami:

1. w szczególnych warunkach determinowanych siłami natury (pod ziemią, na wodzie, pod wodą i w powietrzu),

2. w szczególnych warunkach determinowanych procesami technologicznymi:

- w warunkach gorącego mikroklimatu,

- w warunkach zimnego mikroklimatu,

- bardzo ciężkie prace fizyczne (wywołujące w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny u mężczyzn powyżej 8400 kJ, a u kobiet powyżej 4600 kJ),

- w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego,

- ciężkie prace związane z bardzo dużym obciążeniem statycznym wynikającym z konieczności pracy w wymuszonej niezmiennej pozycji ciała, przy czym ciężkie prace fizyczne to prace powodujące w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny u mężczyzn powyżej 6300 kJ, a u kobiet powyżej 4200 kJ, a prace w wymuszonej pozycji ciała to prace wymagające znacznego pochylenia i (lub) skręcenia pleców przy jednoczesnym wywieraniu siły powyżej 10 kg dla mężczyzn i 5 kg dla kobiet (wg metody (...) pozycja kategorii 4) przez co najmniej 50% zmiany roboczej.

Kryteria wymienione w art. 3 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych nie mogą być stosowane samodzielnie przy ocenie wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w oderwaniu od ustalenia, czy praca na danym stanowisku została wymieniona w załączniku nr 1 do tej ustawy. Przepis ten zawiera bowiem jedynie specyfikację czynników ryzyka wskazanych w art. 3 ust. 1 i skutkował utworzeniem wykazu prac w szczególnych warunkach stwarzając niejako domniemanie, że na stanowiskach wymienionych w załączniku nr 1 występują czynniki ryzyka - pojedynczo lub łącznie - określone w art. 3 ust. 2 (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 czerwca 2016 r., III AUa 1757/15, LEX nr 2139349).

Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1 lub ust. 3 art. 3 (art. 3 ust. 4 i 5 ustawy o emeryturach pomostowych).

Przy tym w art. 3 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych nie chodzi o wymiar czasu pracy określony w umowie o pracę, lecz o wymiar czasu pracy faktycznie wykonywanej w narażeniu na czynniki ryzyka, które powodują, że dane prace są pracami wykonywanymi w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Dlatego też dla uznania, iż praca jest wykonywana w szczególnych warunkach, nie wystarcza określenie w umowie o pracę, że pracownik został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na konkretnym stanowisku, z zajmowaniem którego związana jest jedynie (potencjalna) konieczność wykonywania prac wymienionych w wykazie prac w szczególnych warunkach, stanowiącym Załącznik Nr 1, lub szczególnym charakterze stanowiącym Załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, ale niezbędne jest, aby prace takie rzeczywiście wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy, to jest codziennie i przez całą przewidzianą dla niego dniówkę roboczą. (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2013 r. III UK 106/12 Legalis Numer 787672).

Podkreślić należy, że w przypadku, gdy osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową nie kontynuowała pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze po 1.01.2009 r. i legitymuje się w związku z tym tylko stażem pracy "szczególnej" według poprzednio obowiązujących przepisów, to wówczas może nabyć prawo do emerytury pomostowej jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów, czyli art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, lub o szczególnym charakterze czyli art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych . Innymi słowy - brak podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej takiemu ubezpieczonemu, który po 1.01.2009 r. nie kontynuował zatrudnienia w warunkach szczególnych i którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, dziś nie może być tak kwalifikowany na gruncie ustawy o emeryturach pomostowych.

W realiach badanej sprawy powód sam przyznał, że od 1.01.2009 r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach. Dlatego konieczne było zbadanie czy przed dniem wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych posiadał staż co najmniej 15 lat pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, ale w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 2 tejże ustawy o emeryturach pomostowych.

Przypomnieć zatem należy, że na rozprawie z dnia 15.10.2024 r. pełnomocnik ZUS przyznał, że do pracy w warunkach szczególnych zgodnie z załącznikami do ustawy pomostowej organ rentowy uznał wnioskodawcy 10 lat, 7 miesięcy, 26 dni tj. okres zatrudnienia od 1.02.1992 r. do 26.09.2002 r. w służbie więziennej. Podał też, że pozostałe okresy uznane przez ZUS jako praca w warunkach szczególnych są taką pracą w rozumieniu rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. i ustawy z 17.12.1998 r o emeryturach i rentach z FUS, natomiast nie są pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Sąd Okręgowy zważył zatem, że wobec zebranego materiału dowodowego w przypadku spornego okresu pracy w (...) na stanowisku ślusarza w brygadzie remontowej oraz spornego okresu pracy w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...) na stanowisku tokarza w warsztacie naprawczym bazy sprzętu budowlanego i transportu - prace te, na gruncie ustawy o emeryturach pomostowych, nie są uznawane za pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy. W świetle ustalonych faktów w spornym okresie zatrudnienia:

- w (...) od 15.10.1980 r. do 28.10.1982 r. na stanowisku ślusarza w brygadzie remontowej ubezpieczony wykonywał prace w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. Wykaz A dział VIII poz. 39 oraz dział XIV poz. 25, ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, a także praca na stanowisku ślusarza została wymienia w zarządzeniu (...) z 7.07.1987 r. w Wykazie A Dział IV poz. 39 pkt 6 (ślusarz remontowy) i pkt 8 (ślusarza) oraz Dział XIV poz. 25 pkt 1,

- w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa (...) w Ł. od 2.01.1985 r. do 31.03.1986 r. na stanowisku tokarza w warsztacie naprawczym bazy sprzętu budowlanego i transportu ubezpieczony wykonywał prace w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia RM z 7.02.1983 r., ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, a także, praca została wymienia w zarządzeniu (...) z 7.07.1987 r. Wykaz A dział III poz. 61.

Jednakże prace w wymienionych wyżej zakładach pracy, jakie wykonywał w spornych okresach wnioskodawca do 31.12.2008 r., nie są obecnie kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze na gruncie ustawy o emeryturach pomostowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Podkreślić należy, że w wyniku reformy systemu ubezpieczeń społecznych, zgodnie z regulacjami ustawy emerytalnej uległa stopniowej likwidacji możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę, tym bardziej, że ustawodawca odszedł od rozbudowanego dotychczas systemu świadczeń społecznych. Natomiast cel ustawy o emeryturach pomostowych był dalej idący, gdyż w zamierzeniu ustawodawca dążył do zawężenia grona uprawnionych do emerytur z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze do ściśle zamkniętego kręgu podmiotów, zdefiniowanych charakterem wykonywanej pracy, i tym samym odstąpił od szerokiego katalogu prac zamieszczonych w dotychczasowych wykazach A i B, stanowiących załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43). Zgodnie z zapisem art. 3 ust. 1, 2 i 3 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych: Prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiając przed pracownikami wymaganie przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Przy czym, w myśl ust. 2 art. 3 w każdym przypadku są to prace determinowane siłami natury pod ziemią, na wodzie, pod wodą i w powietrzu. Celowo ustawodawca nie definiował stanowisk pracy, lecz położył nacisk na charakter wykonywanej pracy, którą określił bardziej lub mniej ogólnie, ale też zamieścił prace określone precyzyjnie. Nie sformułował jednak ustawowych definicji poszczególnych prac. W ocenie Sądu odstąpienie ustawodawcy od prawnego definiowania poszczególnych prac, w nawiązaniu do celu ustawy pozwala przyjąć, że prace te, jako pojęcia prawne powinny być interpretowane zgodnie ze wskazaniami wynikającymi z art. 3 ust. 1 i 3 ustawy i nie mogą prowadzić do rozszerzenia kręgu beneficjentów poza ten, wyznaczony brzmieniem przepisów. To oznacza, że w drodze interpretacji prawnych nie powinno dochodzić do sytuacji, że beneficjentem ustawy zostaje pracownik nie wykonujący pracy oznaczonej w zamkniętym katalogu prac, kwalifikowanej jako wykonywana w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, lecz pracę zbliżoną rodzajowo. W judykaturze aprobowany jest bowiem pogląd, że charakter emerytur w niższym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i emerytur pomostowych jest odrębny, a zatem nie wszyscy uprawnieni do emerytur w niższym wieku z racji wykonywania tego rodzaju prac nabyliby obecnie prawo do emerytur pomostowych (wyrok SN, 13.03.2012, II UK 164/11). Również w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się, że w ustawie o emeryturach pomostowych nastąpiła zasadnicza zmiana konstrukcyjna określenia wykazów prac szczególnych, której celem było ich zobiektywizowanie; w wykazach stanowiących załączniki do ustawy o emeryturach pomostowych zostały wskazane jedynie te prace, które spełniają kryteria zawarte w art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy (wyroki TK: 3.03.2011, K 23/09 OTK 2011.2A.8; 25.11.2010, K 27/09, OTK 2010.9A.109).

Dodatkowo należy odrębnie odnieść się do twierdzeń powoda, że wykonywał pracę jako ślusarz w brygadzie remontowej w okresie zatrudnienia w (...) w aparatach chemicznych o małej kubaturze. W tym zakresie Sąd zważył, że prace wewnątrz cystern, kotłów, a także zbiorników o bardzo małej kubaturze po substancjach niebezpiecznych zostały wymienione w załączniku nr 1 do ww. ustawy o emeryturach pomostowych pod pozycją 30 i tym samym są to prace w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Z ww. zapisu wynika jednak, że nie tylko sam rodzaj czynności, ale i miejsce ich wykonywania ma w tym wypadku decydujące znaczenie, przy czym musi to mieć miejsce codziennie i przez całą przewidzianą dla pracownika dniówkę roboczą, bo to z kolei wynika z art. 3 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2016 r., I UK 269/15, Legalis nr 1433135). Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego, w oparciu o ustalone w sprawie okoliczności faktyczne nie sposób dojść do przekonania, iż wnioskodawca w okresie zatrudnienia na stanowisku ślusarza w (...) wykonywał prace w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych wymienione w pkt 30 Załącznika Nr 1 do ustawy, czyli w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie kwestionując samego faktu wykonywania przez ubezpieczonego pracy ślusarza przy pracach remontowych dotyczących aparatów chemicznych, a w tym wykonywania przez niego także czynności dotyczących demontażu wewnątrz tych aparatów - to przede wszystkim w świetle jednoznacznych zeznań świadka J. P. trzeba zauważyć, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż skarżący spełnił powyżej określone warunki, skoro świadek ten zeznał, że wnioskodawca jedynie przez krótki czas przy wykonywaniu tylko czynności związanych demontażem przebywał wewnątrz aparatu chemicznego, który był remontowany, a pozostałe czynności wykonywał już poza tym aparatem. Z całą pewnością wnioskodawca, w świetle zeznań tego świadka, nie wykonywał codziennie swojej pracy ślusarza w brygadzie remontowej w pełnym wymiarze czasu pracy pozostając przez cały czas obowiązującej go dniówki roboczej wewnątrz takiego aparatu. Wskazać w tym miejscu należy, że pomieszczenie o bardzo małej kubaturze to pomieszczenie popularnie określane jako ciasne. Pracę w takich warunkach ubezpieczony świadczył z całą pewnością nie w pełnym wymiarze czasu pracy, bo z zeznań świadka wynika, że wnioskodawca zazwyczaj pracował na zewnątrz remontowanych aparatów w hali, gdzie znajdowały się te aparaty, a jeśli był wewnątrz remontowanego aparatu to jedynie przez krótki czas, bo tylko po to by dokonać demontażu. Istotnie praca wnioskodawcy na stanowisku ślusarza w brygadzie remontowej w (...) była uciążliwa i odbywała się w warunkach określonych ustawą emeryturach i rentach z FUS i Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U. Nr 8, poz. 43) Wykaz A dział XIV poz. 25, jednakże nie spełniała bardziej restrykcyjnych wymogów określonych art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, skoro wnioskodawca nie wykonywał tej pracy stale, w pełnym wymiarze czasu pracy, przez cały czas przebywając wewnątrz aparatu chemicznego o malej kubaturze.

Reasumując, słuszne jest stanowisko organu rentowego, iż ubezpieczonemu nie przysługuje prawo do emerytury pomostowej, gdyż nie spełniania on ani warunków określonych w art. 4 pkt 6, ani w art. 49 pkt 3 ustawy o emeryturach pomostowych. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie jest po pierwsze sporne, że po dniu 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, natomiast na dzień 1 stycznia 2009 r. wnioskodawca nie udowodnił stażu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych wynoszącego co najmniej 15 lat takiej pracy. Tym samym mając na względzie wszystkie okoliczności sprawy oraz poczynione rozważania prawne, Sąd uznał, iż wnioskodawca nie nabył prawa do emerytury pomostowej na podstawie powołanych wyżej przepisów.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC oddalił odwołanie, jako bezzasadne.