Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lutego 2014 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 stycznia 2014 roku odmówił R. R. prawa do ponownego ustalenia wysokości świadczenia. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy, powołując się na treść art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wskazał, że wnioskodawca nie przedłożył nowych dokumentów mających wpływ na zmianę wysokości świadczenia.

/decyzja - k. 113 - 114 plik III akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 7 marca 2014 roku złożył wnioskodawca wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji. Zdaniem R. R. ZUS nieprawidłowo ustalił wysokość jego wynagrodzenia za pracę w latach 1970 i 1971.

/odwołanie - k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 26 marca 2014 roku organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. ZUS wskazał, że R. R. ma ustalone prawo do emerytury od 2010 roku. Podstawa wymiaru pobieranej emerytury jako wariant najkorzystniejszy została ustalona z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z 1967 - 1969, 1972 - 1977, 1985 - 1987, 1991 - 1995, 1997, 1999, 2000. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 96,04 %. Organ rentowy przyjął najniższe wynagrodzenie za okres od 1 stycznia 1970 do 31 grudnia 1971 roku i od 10 listopada 1979 roku do 14 maja 1980 roku. Wynagrodzenie za okres od 1966 roku do 1975 roku, z pominięciem lat 1970 - 1971, zostało ustalone na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionego w dniu 8 listopada 2001 roku przez Archiwum Zakładowe na podstawie karty wynagrodzeń. Wnioskodawca na poparcie swojego wniosku o przeliczenie wysokości świadczenia przedłożył tymczasem zaświadczenie o wynagrodzeniu dotyczące A. P. za okres od 1967 - 1980. W ocenie organu rentowego nie jest dopuszczalne przyjmowanie do podstawy wymiaru wynagrodzeń uzyskiwanych przez inną osobę. Ponadto w zaświadczeniu dot. A. P. również nie ma informacji o zarobkach w okresie od 1970 - 1971.

/odpowiedź na odwołanie - k. 7 - 7 verte/

Decyzją z dnia 20 listopada 2014 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył wysokość emerytury R. R. od dnia 1 sierpnia 2014 roku, przyjmując za lata 1970 i 1971 wynagrodzenie wynikające z angażu, tj. 1800 zł miesięcznie. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych wyniósł 99,04 %.

/pismo procesowe - k. 34, decyzja - k. 125 - 126 akt ZUS/

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. Wnioskodawca oświadczył, że przedmiotem sporu są lata 1970 i 1971, a decyzja z dnia 20 listopada 2014 roku nie zaspokaja jego roszczeń oraz poparł odwołanie. Pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie.

/ stanowiska stron - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:01:31 - 00:05:23;00:57:57 - 00:58:06 - płyta - k. 71; e-protokół z dnia 28 marca 2017 roku - 00:00:56 - 00:01:09 - płyta - k. 81/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony R. R. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek o emeryturę - k. 1 plik III akt ZUS/

W dniu 16 czerwca 2010 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

/okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek o emeryturę - k. 1 plik III akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 lipca 2010 roku ZUS przyznał R. R. emeryturę od dnia 20 lipca 2010 roku, tj. od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość świadczenia brutto wyniosła 1.569,38 zł.

/okoliczność bezsporna, na nadto - decyzja - k. 45 plik III akt ZUS/

Podstawa wymiaru pobieranej emerytury została ustalona z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z 1967 - 1969, 1972 - 1977, 1985 - 1987, 1991 - 1995, 1997, 1999, 2000. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 96,04 %. Organ rentowy przyjął najniższe wynagrodzenie za okres od 1 stycznia 1970 do 31 grudnia 1971 roku, uznając, że wysokość wynagrodzenia uzyskiwanego wówczas wynagrodzenia nie została udokumentowana.

/okoliczności bezsporne, na nadto - zestawienia - 29 - 39 plik III akt ZUS; decyzja - k. 45 plik III akt ZUS/

Wnioskodawca w okresie od 1 września 1966 roku do 31 sierpnia 1975 roku pracował w Miejskim Biurze (...) w Ł. ostatnio na stanowisku starszego asystenta projektanta.

/okoliczności bezsporne, a nadto: świadectwo pracy - k. 4 plik I akt ZUS; odpis akt osobowych - k. 20/

Archiwum Zakładowe w (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł. wystawiło R. R. w dniu 8 listopada 2001 roku zaświadczenie o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu za okres zatrudnienia w Miejskim Biurze (...) w Ł.. Wskazano, że za lata 1970 i 1971 brak jest dokumentacji płacowej.

/zaświadczenie - k. 5 plik I akt ZUS/

Miejskie Biuro (...) w Ł. z dniem 1 stycznia 1970 roku powierzyło R. R. obowiązki asystenta projektanta i przyznało wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1800 zł wraz z premią wg obowiązującego w zakładzie pracy regulaminu wynagradzania.

/angaż z dnia 18 grudnia 1969 roku - w aktach osobowych - k. 20/

Wraz z wnioskodawcą w Miejskim Biurze (...) w Ł. pracowali A. W. i A. P.. A. W. pracował w innym zespole. A. P. również pracował na stanowisku asystenta projektanta w tym samym zespole.

/zeznania świadka A. W. - e-protokół z dnia 22 lipca 2014 roku - 00:12:38 - 00:22:52; e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:33:42 - 00:45:56 - płyta - k. 71; zeznania świadka A. P. - e-protokół z dnia 22 lipca 2014 roku - 00:22:52 - 00:30:22; e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:22:32 - 00:33:42 - płyta - k. 71/

G. F. pracowała w Miejskim Biurze (...) w Ł. na stanowisku pomocy technicznej.

zeznania świadka G. F. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:13:55 - 00:22:32 - płyta - k. 71/

Premia dla pracowników w Miejskim Biurze (...) w Ł. była uznaniowa i zależna od ilości wykonanej pracy w danym zespole. Decydował o niej kierownik pracowni, który zlecał pracę.

/zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:51:35 - 00:57:57 - płyta - k. 71 w zw. z e-protokół z dnia 13 listopada 2014 roku - 00:02:12 - 00:09:17 - płyta - k. 32; zeznania świadka G. F. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:13:55 - 00:22:32 - płyta - k. 71; zeznania świadka A. P. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:22:32 - 00:33:42 - płyta - k. 71; zeznania świadka A. W. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:33:42 - 00:45:56 - płyta - k. 71/

Wysokość premii była ustalana procentowo w zależności od wysokości wynagrodzenia danej osoby. Premia mogła być podwyższona dla wyróżniających się pracowników lub obniżona, jeśli ktoś pracował mniej.

/zeznania świadka A. W. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:33:42 - 00:45:56 - płyta - k. 71; zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:51:35 - 00:57:57 - płyta - k. 71/

Premie różniły się wysokością w zależności od zajmowanego stanowiska. Były przyznawane kwartalnie. Najwyższą premię otrzymywała szef zespołu. Asystenci projektanta otrzymywali podobne premie. Najniższe premie dostawała pomoc techniczna.

/zeznania świadka G. F. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:13:55 - 00:22:32 - płyta - k. 71; zeznania świadka A. P. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:22:32 - 00:33:42 - płyta - k. 71; zeznania świadka A. W. - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:33:42 - 00:45:56 - płyta - k. 71; zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 4 października 2016 roku - 00:51:35 - 00:57:57 - płyta - k. 71/

Decyzją z dnia 20 listopada 2014 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył wysokość emerytury R. R. od dnia 1 sierpnia 2014 roku, przyjmując za lata 1970 i 1971 wynagrodzenie wynikające z angażu, tj. 1800 zł miesięcznie. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych wyniósł 99,04 %. Podstawa wymiaru pobieranej emerytury została ustalona z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z 1967 - 1977, 1985 - 1987, 1992 - 1994, 1997, 1999, 2000.

/okoliczność bezsporna, a nadto: decyzja - k. 125 - 126 plik III akt ZUS; zestawienie - k. 129 - 130 plik III akt ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS oraz na podstawie zeznań wnioskodawcy oraz świadków, którzy również w latach 1970
- 1971 byli zatrudnieni w Miejskim Biurze (...) w Ł..

Sąd oparł się w szczególności na zachowanych aktach osobowych wnioskodawcy
- dokumentacji zatrudnienia w Miejskim Biurze (...) w Ł., z której bezspornie wynika, że wynagrodzenie w spornym okresie od 1 stycznia 1970 do 31 grudnia 1971 roku wynosiło 1800,00 zł. Okoliczność tę jako niewątpliwą wziął również pod uwagę organ rentowy i zmienił zaskarżoną decyzję decyzją z dnia 20 listopada 2014 roku - znak (...). Na skutek decyzji zmieniającej przeliczeniu uległa wysokość emerytury oraz wzrósł wskaźnik podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych do 99,04 %.

Za nieudowodnioną Sąd uznał natomiast wysokość premii, jaką miał otrzymywać wnioskodawca. Sąd nie kwestionuje, że premia taka była mu należna. Potwierdzają to zapisy w angażu wnioskodawcy a także zeznania świadków. W aktach osobowych brak jest jednak danych dotyczących sposobu jej obliczania i zasad przyznawania. W tym zakresie zeznania świadków nie są spójne. Wbrew początkowym twierdzeniom wnioskodawcy wysokość wynagrodzeń pracowników na takich samych stanowiskach nie była równa. Występowały również różnice w premiach ustalanych przecież procentowo w zależności od otrzymywanego wynagrodzenia, ale również od ilości pracy w danym zespole, zaangażowania i dyspozycyjności danego pracownika. Różniły się tez zasady premiowania w poszczególnych zespołach. Tak ogólne wskazania są obecnie nie do zweryfikowania wobec braku dokumentacji dotyczącej premiowania w spornym okresie. Nie można za miarodajny dowód na wysokość poszczególnych składników wynagrodzenia przyjmować jedynie twierdzeń innych pracowników, również nie popartych dokumentami.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę,
z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Powołany ust. 6 stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne
i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 i ust. 5 art. 15 ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach,
z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty oraz

mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Jak zaś stanowi ust. 2a art. 15 jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek
w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z ust. 2 i ust. 3 powołanego przepisu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia, a podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Jak dalej stanowi art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia
7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. akt III UZP 2/03 ( OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, że zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca zakwestionował wysokość wynagrodzenia za lata 1970 i 1971, które ZUS wziął pod uwagę przy wymiarze emerytury. Ustalenie dotyczące pozostałych lat pracy wybranych z całego okresu ubezpieczenia nie były przez wnioskodawcę kwestionowane. ZUS początkowo przyjął najniższe wynagrodzenie za okres od 1 stycznia 1970 do 31 grudnia 1971 roku, wskazując, że brak jest dokumentacji płacowej za lata 1970 i 1971. Istotnie taka informacja została zawarta w zaświadczeniu wystawionym przez Archiwum Zakładowe w (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł. z dnia 8 listopada 2001 roku. Jednak w toku niniejszego postępowania organ rentowy powziął na podstawie dokumentacji osobowej wnioskodawcy informację, że Miejskie Biuro (...) w Ł. z dniem 1 stycznia 1970 roku powierzyło R. R. obowiązki asystenta projektanta i przyznało wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1800 zł wraz z premią
wg obowiązującego w zakładzie pracy regulaminu wynagradzania. Zostało to niewątpliwie ustalone na podstawie angażu z dnia 18 grudnia 1969 roku. ZUS wydał zatem kolejną decyzję z dnia 20 listopada 2014 roku - znak (...), przeliczając wysokość emerytury R. R. od dnia 1 sierpnia 2014 roku i przyjmując za lata 1970 i 1971 wynagrodzenie wynikające z angażu, tj. 1800 zł miesięcznie. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych wyniósł 99,04 %.

Ta decyzja zmieniająca nie była jednak satysfakcjonująca dla wnioskodawcy, który domagał się również uwzględnienia w podstawie wymiaru w spornym okresie wysokości uzyskiwanych premii, jednak wysokości tego składnika wynagrodzenia, jak już wcześniej wykazano, nie udowodnił.

Według § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe ( Dz. U.
z 2011 roku, nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy podkreślić, że Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c.
i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Wskazana regulacja § 21 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego ( tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej z okresami zatrudnienia wnioskodawcy, co dało Sądowi podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle zarzutów ubezpieczonego.

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać
w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Informacje zawarte w dokumentacji osobowej wnioskodawcy pozwoliły ustalić wysokość wynagrodzenia zasadniczego wnioskodawcy w sposób pewny, co zostało uwzględnione przez ZUS. Wnioskodawca nadal popierał jednak odwołanie.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe ma na celu ustalić taką wysokość wynagrodzenia, jaką wnioskodawca niewątpliwie otrzymywał. Jednak wnioskodawca, na którym zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodowy, nie udowodnił swojego roszczenia o uwzględnienie premii.

Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala bowiem na ustalenie, w jakiej wysokości wypłacane były wnioskodawcy premie w spornym okresie. Nie sposób ustalić nawet, czy rzeczywiście w każdym miesiącu wnioskodawca taką premię otrzymał, ponieważ decyzja o jej przyznaniu jak i o jej wysokości była uznaniowa. Sąd mógł jedynie w sposób bardzo ogólny ustalić na podstawie zeznań świadków, jakie wpływały na to czynniki.
W żaden sposób nie mógł jednak dokonywać ustaleń, co do wysokości wynagrodzenia wnioskodawcy na podstawie informacji o wysokości wynagrodzenia innych pracowników ( por. wyrok SA w Lublinie z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt III AUa 1009/12).

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 11 lutego 2014 roku - znak (...), zmienionej decyzją z dnia 20 listopada 2014 roku - znak (...), orzekając jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia apelacji.

Dnia 4 kwietnia 2016 roku