Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku 16 listopada 2021 roku, odmówił M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 22 kwietnia 2022 roku Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekła częściową niezdolność do pracy do 31 grudnia 2022 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 28 kwietnia 2022 roku nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

W dniu 31 maja 2022 roku M. W. (1) złożyła odwołanie od ww. decyzji. W treści uzasadnienia podkreśliła, że jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, zgodnie z poprzednią decyzją ZUS z 5 grudnia 2019 roku. Wnioskodawczyni podniosła, że jej stan zdrowia uległ pogorszeniu, szczególnie związany z chorobą onkologiczną oraz neurologicznymi dolegliwościami. Wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

(odwołanie k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumenty jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie k. 6)

Decyzją z dnia 10 marca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku 30 grudnia 2022 roku odmówił M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 23 lutego 2023 roku Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekła częściową niezdolność do pracy do 31 grudnia 2025 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 10 marca 2023 roku nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

W dniu 18 kwietnia 2023 roku M. W. (1) złożyła odwołanie od ww. decyzji. W treści uzasadnienia podkreśliła, że jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, zgodnie z poprzednią decyzją ZUS z 5 grudnia 2019 roku. Wnioskodawczyni podniosła, że jej stan zdrowia uległ pogorszeniu, szczególnie związany z chorobą onkologiczną, neurologicznymi dolegliwościami oraz schorzeniami psychicznymi. Wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

(odwołanie k. 3 akt VIII U 725/23)

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumenty jak w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik organu wniósł także o połączenie niniejszej sprawy ze sprawą VIII U 1077/22 z uwagi na pozostawanie spraw w istotnym ze sobą związku.

(odpowiedź na odwołanie k. 4 akt VIII U 725/23)

Postanowieniem z dnia 4 maja 2023 roku Sąd połączył sprawę o sygn.. akt VIII U 725/23 ze sprawą VIII U 1077/22 i postanowił o ich rozpoznaniu łączenie pod sygn. akt VIII U 1077/22.

(postanowienie k. 10 akt VIII U 725/23)

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2024 roku wnioskodawczyni poparła odwołanie, a pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

(końcowe stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 12 lutego 2024 roku 00:00:51-00:07:06 – płyta CD k. 207 )

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. W. (2) urodziła się (...), posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące. Prowadziła z mężem działalność gospodarczą z przerwami od 1992 roku do 2014 roku. Pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 lipca 2019 roku do 30 listopada 2021 roku, prawo do renty zostało przedłużone do dnia 28 lutego 2022 roku na podstawie przepisów covidowych.

(niesporne)

W dniu 16 listopada 2021 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek z dnia 16 listopada 2021 roku nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni:

⚫

dziedziczną polineuropatię czuciowo-ruchową;

⚫

wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa L-S;

⚫

raka łuku podniebiennego lewego – stan po radioterapii (2019 roku);

⚫

zaburzenia adaptacyjne;

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

stan po amputacji narządu rodnego z powodu raka szyjki macicy przedinwazyjnego w 2014 roku – bez wznowy;

⚫

stan po trzykrotnej operacji dyskopatii lędźwiowej (2005, 2006 i 2017 r.);

⚫

żylaki kończyn dolnych.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 15 grudnia 2021 roku wnioskodawczyni została uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 grudnia 2022 roku, daty powstania częściowej niezdolności do pracy nie da się ustalić, ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

( opinia lekarska k. 20 dokumentacji medycznej (...) 1918 załączonej do akt ZUS , orzeczenie lekarza orzecznika nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

Na podstawie powyższego orzeczenia Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wydał decyzję z dnia 10 marca 2022 roku, mocą której odmówił M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 15 grudnia 2021 roku lekarz orzecznik ZUS nie stwierdził u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekł częściową niezdolność do pracy do 31 grudnia 2022 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 10 marca 2022 roku nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

W dniu 11 kwietnia 2022 roku w związku ze złożeniem sprzeciwu w dniu 4 kwietnia 2022 roku od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, zgodnie ze stanowiskiem głównego lekarza orzecznika przywrócono wnioskodawczyni termin na złożenie sprzeciwu.

(wniosek w sprawie przywrócenia terminu na wniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019 )

Na skutek sprzeciwu z dnia 4 kwietnia 2022 roku od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika, wnioskodawczyni została skierowana na badanie przez komisję lekarską ZUS. Komisja lekarska ZUS, po analizie dokumentacji medycznej i badaniu własnym, nie stwierdziła takiego naruszenia sprawności organizmu, które powodowałoby całkowitą niezdolność do pracy u wnioskodawczyni. W zakresie rozpoznania potwierdzono ustalenia lekarza orzecznika ZUS.

(sprzeciw k. 22 dokumentacji medycznej (...) 1918 załączonej do akt ZUS, opinia lekarska k. 30-32 dokumentacji medycznej (...) 1918 załączonej do akt ZUS , orzeczenie komisji lekarskiej nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

Wobec powyższego orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, została wydana decyzja z dnia 28 kwietnia 2022 roku, którą zakład odmówił M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 22 kwietnia 2022 roku Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekła częściową niezdolność do pracy do 31 grudnia 2022 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 28 kwietnia 2022 roku nieponumerowane akta ZUS 530100/017796/2019)

W dniu 30 grudnia 2022 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek z dnia 30 grudnia 2022 roku nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni:

⚫

dziedziczną polineuropatię czuciowo-ruchową;

⚫

wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa L-S;

⚫

stan po trzykrotnej operacji dyskopatii lędźwiowej (2005, 2006 i 2017 r.);

⚫

raka łuku podniebiennego lewego – stan po radioterapii (2019 roku) bez cech wznowy;

⚫

stan po usunięciu raka sromu w 2021 roku w trakcie dalszej diagnostyki

⚫

stan po amputacji narządu rodnego z powodu raka szyjki macicy przedinwazyjnego w 2014 roku;

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

zaburzenia adaptacyjne.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 25 stycznia 2023 roku wnioskodawczyni została uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 stycznia 2025 roku, data powstania częściowej niezdolności – trwa.

( opinia lekarska k. 3 dokumentacji medycznej (...) załączonej do akt ZUS , orzeczenie lekarza orzecznika nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

Na podstawie powyższego orzeczenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wydał decyzję z dnia 10 lutego 2023 roku, mocą której po rozpatrzeniu wniosku
30 grudnia 2022 roku odmówił M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2023 roku lekarz orzecznik ZUS nie stwierdził u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekł częściową niezdolność do pracy do 31 stycznia 2025 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 10 lutego 2023 roku nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

W dniu 13 lutego 2023 roku w związku ze złożeniem sprzeciwu w dniu 9 lutego 2023 roku wnioskodawczyni została skierowana na badanie przez komisję lekarską ZUS. Komisja lekarska ZUS, po analizie dokumentacji medycznej i badaniu własnym, nie stwierdziła takiego naruszenia sprawności organizmu, które powodowałoby całkowitą niezdolność do pracy u wnioskodawczyni. W zakresie rozpoznania potwierdzono ustalenia lekarza orzecznika ZUS oraz dodatkowo zdiagnozowano przewlekłe zapalenie błon śluzowych.

(pismo nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022, sprzeciw k. 8-9 dokumentacji medycznej (...) załączonej do akt ZUS, opinia lekarska k. 11-12 dokumentacji medycznej (...) załączonej do akt ZUS , orzeczenie komisji lekarskiej nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

Wobec powyższego orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, została wydana decyzja z dnia 10 marca 2023 roku, którą zakład odmówił po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 grudnia 2022 roku M. W. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem z dnia 23 lutego 2023 roku Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy, orzekła częściową niezdolność do pracy do 31 stycznia 2025 roku, która powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

(decyzja z dnia 10 marca 2023 roku nieponumerowane akta ZUS 210600/0332431/2022)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w badaniu onkologicznym z dnia 25 lipca 2022 roku stwierdzono: stan ogólny dobry, chód sprawny, odżywienie dobre, skóra bez wykwitów, obwodowe węzły chłonne niepowiększone. Miejscowo - błony śluzowe jamy ustnej i gardła różowe, wilgotne, lewy łuk podniebienno-językowy i nisza lewego migdałka podniebiennego bliznowate, gładkie bez cech nacieku. Okoliczne węzły chłonne szyi niewyczuwalne. Narząd oddechowy i krążenia -wydolne. Brzuch - bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne. W 2014r ubezpieczona przebyła usunięcie macicy z przydatkami z powodu wczesnego raka szyjki macicy. Wyleczona, bez konieczności uzupełniającego leczenia radioterapią. Stan po trzykrotnych operacjach neurochirurgicznych z powodu dyskopatii L4-S1. W 2019r rozpoznano raka lewego łuku podniebienno - językowego lewego o zaawansowaniu (...). Przebyła radioterapię od 24.07 do 16.09.2019r. Uzyskano całkowitą regresję zmian nowotworowych. Ponad dwuletni okres obserwacji po leczeniu bez cech wznowy, bez powikłań po przebytym leczeniu.

U wnioskodawczyni stwierdzono w badaniu w dniu 25 lipca 2022 roku całkowitą regresję /wygojenie/ nacieku raka w obrębie lewego łuku podniebienno językowego, a błony śluzowe jamy ustnej i gardła nie wykazywały cech uszkodzeń, były wilgotne, różowe, bez nalotów i nadżerek. Światło gardła szerokie, ruchomość języka prawidłowa.

Dolegliwości które zgłasza wnioskodawczyni pod postacią trudności w połykaniu, nadwrażliwości przy przyjmowaniu niektórych pokarmów, zmiany zapalne błon śluzowych jamy ustnej i gardła miały na pewno miejsce w końcowej fazie radioterapii i kilka miesięcy po przebytej radioterapii w okresie ostrego odczynu popromiennego.

Obecnie zmiany popromienne uległy wygojeniu, pozostało wysychanie błon śluzowych wymagające okresowego nawilżania płynami. Ale i ta dolegliwość jest obecnie mniejsza i z biegiem czasu będzie się nadal zmniejszać o czym świadczy przedstawiony wynik badania jamy ustnej i gardła. Wnioskodawczyni nie przedstawiła protokołów badań kontrolnych z Poradni Laryngologicznej Ośrodka (...) w Ł. z ostatniego roku obserwacji.

W badaniu nie stwierdzono u wnioskodawczyni cech choroby nowotworowej. Nie stwierdzono też powikłań po przebytym leczeniu onkologicznym. Niewielkie wysychanie błoń śluzowych gardła po przebytej radioterapii nie upośledza sprawności w stopniu kwalifikującym do całkowitej niezdolności do pracy. Z punktu widzenia onkologa wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 31 grudnia 2022r. i rokuje całkowite zdolności do pracy.

(pisemna opinia biegłego sądowego lekarza onkologa S. F. k. 15-17, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza onkologa S. F. k. 52-53)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w badaniu neurologicznym z dnia
30 września 2022 roku rozpoznano polineuropatię czuciowo-ruchową oraz wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka LS kręgosłupa leczone operacyjnie. Wnioskodawczyni przebyła 3 operacje odcinka LS kręgosłupa. Z przyczyn neurologicznych była uznana za częściowo niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej od 5.04.2017r. do 30.11.2021 z przedłużeniem z powodu C.-19 świadczenia rentowego do 28.02.2022. W okresie od 1.07.2019 do 28.02.2022 wnioskodawczyni pobierała świadczenie rentowe z przyczyn onkologicznych (była uznana za całkowicie niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej).

Naruszenie sprawności organizmu pozwala uznać wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej. Odwołująca się nie jest całkowicie niezdolna do wykonywania pracy zarobkowej z przyczyn neurologicznych, tzn. nie utraciła zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Badana posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności, ale z powodu innych niż neurologiczne.

Z neurologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest osobą częściowo niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej od 5 kwietnia 2017r. do 31.12.2022r.

(opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. B. k. 33-35)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w badaniu psychiatrycznym z dnia 17 kwietnia 2023 roku rozpoznano zaburzenia adaptacyjne pod postacią zaburzeń emocji i zachowania. Stwierdzono, że jest nieco nadpobudliwa emocjonalnie, raczej spokojna, silnie skoncentrowana na swoich objawach. Kontakt nawiązuje dość chętnie, mimika i gestykulacja żywe, mowa niezaburzona, wypowiedzi logiczne. Orientacja prawidłowa, uwaga o nieznacznie wzmożonej przerzutności i nieco zmniejszonej trwałości, pamięć nie wykazuje ubytków, intelekt w granicach normy, świadomość jasna. Napęd niezaburzony, nastrój nieco labilny z pewną skłonnością do ekscytacji, afekt dość żywy, nieco chwiejny, w nieco osłabionej syntonii z otoczeniem, o nieco osłabionej modulacji, tok myślenia - chwilami nieco chaotyczny, ale generalnie składny. Nie ujawniała treści psychotycznych. Krytycyzm wobec własnej osoby nieco osłabiony, wobec otoczenia nieco wzmożony, poczucie choroby występuje - silne, ale powierzchowne, ms, ts nie ujawnia. Stan fizyczny odpowiedni do sytuacji. Nie stwierdzono u M. W. (1) choroby psychicznej i upośledzenia umysłowego oraz organicznego uszkodzenia o.u.n. Objawy podawane przez badaną przyjmują kliniczny obraz zaburzeń adaptacyjnych pod postacią zaburzeń emocji i zachowania. Zaburzenia adaptacyjne rozwinęły się u ubezpieczonej w reakcji na szereg traumatycznych zdarzeń życiowych ( choroba nowotworowa, choroba męża, choroba i śmierć matki itp. ). W chwili badania M. W. (1) była w stabilnej i dość wyrównanej kondycji psychicznej i nie ujawniała objawów chorobowych o większym nasileniu, niż łagodne.

Z dokumentacji medycznej wynika, iż badana ujawniała zwykle łagodne wahaniami samopoczucia w zakresie zdrowia psychicznego, a objawy chorobowe nie osiągały dużego nasilenia, nie wymagały także bardziej intensywnego leczenia w tym leczenia szpitalnego. Jedynie okresowo dochodziło do nieco głębszego, choć raczej krótkotrwałego nasilenia objawów. Objawy zaburzeń psychicznych nie są dominującym problemem zdrowotnym M. W. (1). Opiniowana ma poczucie skrzywdzenia przez ZUS i uważa się za osobę niesprawiedliwie potraktowaną, stąd ujawniała w trakcie mojego badania zachowania nieco teatralne. M. W. (1) ujawniała także tendencje do przejaskrawiania problemów zdrowia psychicznego i stawiania się w gorszym świetle, przeżywa intensywnie swój stan i jest bardzo skoncentrowana na swoich dolegliwościach chorobowych zarówno fizycznych, jak i psychicznych.

Z punktu widzenia lekarza psychiatry wnioskodawczyni w dacie zaskarżonej decyzji, bądź w dacie złożenia wniosku nie była niezdolna do pracy zarobkowej z powodu zaburzeń psychicznych, aktualnie nie jest niezdolna do pracy zarobkowej.

(opinia biegłego sądowego lekarza psychiatry R. Ż. k. 94-103)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w kolejnym badaniu neurologicznym z dnia 30 czerwca 2023 roku rozpoznano polineuropatia czuciowo-ruchowa, stan po przebytych trzech operacjach kręgosłupa LS z powodu (...)/L5 i L5/S1, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych. Wnioskodawczyni od wielu lat odczuwa bóle odcinka LS kręgosłupa. Z tego powodu przebyła trzy operacje dyskopatii kręgosłupa w 2005, 2006 i 2017 roku. Z wywiadu chorobowego wynika także, że ma rozpoznaną polineuropatię dziedziczną, której objawy nasiliły się po radioterapii. Nie pracuje od 2013 roku. Początkowo była uznana za całkowicie niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej, głównie z przyczyn onkologicznych. Naruszenie sprawności organizmu w przebiegu choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej i polineuropatii czuciowo-ruchowej nie powoduje całkowitej niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy (z przyczyn neurologicznych). Badana ma przyznany umiarkowany stopień niepełnosprawności, ale nie w związku z układem ruchu i nie z przyczyn neurologicznych. Z neurologicznego punktu widzenia u wnioskodawczyni stwierdza się częściową niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej od 1 marca 2023 roku do 31 stycznia 2025 roku.

(opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. B. k. 132-134)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w kolejnym badaniu onkologicznym z dnia 25 września 2023 roku stwierdzono: stan ogólny dobry, chodzi sprawnie, odżywienie dobre, skóra bez wykwitów, obwodowe węzły chłonne niepowiększone. Miejscowo - błony śluzowe jamy ustnej i gardła środkowego podsychające, różowe, dziąsła zmienione zapalnie, cechy parodontozy popromiennej. Ł. podniebienno- językowe gładkie, bez cech nacieków. Węzły chłonne szyi niewyczuwalne. Narząd oddechowy i krążenia - wydolne. Brzuch bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne. Kończyny dolne bez obrzęków. Rozpoznano u wnioskodawczyni raka płaskonabłonkowy lewego łuku podniebienno-językowego (...) po radioterapii w 2019 r., uzyskano całkowitą remisję choroby. Czteroletni okres obserwacji po leczeniu bez cech wznowy i przerzutów. Rokowanie dobre.

Niewielkie uszkodzenia popromienne błoń śluzowych jamy ustnej i gardła pod postacią wysychania z koniecznością częstego nawilżania oraz okresowo nawracające stany zapalne błoń śluzowych leczone zachowawczo w poradni laryngologicznej i stomatologicznej nie upośledzają sprawności wnioskodawczyni w stopniu kwalifikującym do niezdolności do pracy zarobkowej. Ze stanowiska onkologa wnioskodawczyni odzyskała całkowitą zdolność do pracy zgodnie z kwalifikacjami od 1 stycznia 2023r.

(pisemna opinia biegłego sądowego lekarza onkologa S. F. k. 148-150)

U wnioskodawczyni M. W. (1) w badaniu psychiatrycznym z dnia
12 stycznia 2024 roku rozpoznano zaburzenia adaptacyjne pod postacią zaburzeń emocji i zachowania. Wnioskodawczyni nie ujawnia objawów choroby psychicznej o jakiej mowa w przedstawionej dokumentacji medycznej. Co więcej zastosowane leczenie jest nieadekwatne do rozpoznania takiej choroby, a wystarczające do łagodzenia objawów dekompensacji emocjonalnych w przebiegu zaburzeń nerwicowych. Objawy nie osiągały dużego nasilenia, nie zaistniała potrzeba leczenia szpitalnego. Objawy zaburzeń psychicznych są wtórnym problemem zdrowotnym do pozostałych schorzeń jakie wystąpiły u wnioskodawczyni.

Z punktu widzenia psychiatry wnioskodawczyni w dacie zaskarżonej decyzji, bądź w dacie złożenia wniosku nie była niezdolna do pracy zarobkowej z powodu zaburzeń psychicznych, aktualnie nie jest niezdolna do pracy zarobkowej.

(opinia biegłego sądowego lekarza psychiatry T. N. k. 182-187)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt sprawy, w tym aktach ubezpieczeniowych, dokumentacji medycznej oraz opiniach biegłych wydanych w sprawie. Podnieść należy, iż przy rozpoznaniu sprawy kluczowe znaczenie miały opinie biegłych lekarzy z uwagi na fakt, iż okolicznością sporną między stronami była ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni i jej zdolność do wykonywanej pracy. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy o specjalnościach związanych z dolegliwościami wnioskodawczyni.

W ocenie Sądu opinie biegłych wydane w sprawie są spójne, konsekwentne i logiczne. Zostały one wydane po przeprowadzeniu analizy dostępnej dokumentacji medycznej i po zbadaniu wnioskodawczyni. W ocenie Sądu nie ma żadnych okoliczności, które pozwoliłyby je zdyskredytować i podważyć ich rzetelność. Stanowią one dowód, na którym Sąd może w pełni oprzeć się wyrokując w sprawie. Opinie są pełne i wyczerpujące. Biegli odnieśli się do wszystkich zarzutów jakie podnosiła strona i udzielili odpowiedzi na stawiane im pytania. Wyciągnięte przez nich wnioski są trafne i logiczne.

Okoliczność, że biegli wydali opinie niekorzystne dla strony nie dyskwalifikuje tych opinii pod względem ich wartości merytorycznej. Podkreślenia wymaga, że opinie biegłych onkologa, neurologa i psychiatry zawierają analizę stanu zdrowia wnioskodawczyni przy uwzględnieniu jej kwalifikacji i możliwości podjęcia zatrudnienia zgodnie z jej kwalifikacjami.

Wnioskodawczyni zgłosiła zastrzeżenia do opinii biegłego onkologa z dnia 25 lipca 2022 roku co do oceny stanu zdrowia jej gardła i jamy ustnej. Biegły onkolog złożył opinię uzupełniającą, w której odniósł się w ocenie Sądu do podniesionych zastrzeżeń i ponownie wyjaśnił i uzasadnił swoją ocenę stanu zdrowia wnioskodawczyni. Biegły stwierdził całkowitą regresję /wygojenie/ nacieku raka w obrębie lewego łuku podniebienno językowego oraz błony śluzowe jamy ustnej i gardła nie wykazywały cech uszkodzeń, były wilgotne, różowe, bez nalotów i nadżerek. Stwierdził nadto, że dolegliwości które zgłasza wnioskodawczyni pod postacią trudności w połykaniu, nadwrażliwości przy przyjmowaniu niektórych pokarmów, zmiany zapalne błon śluzowych jamy ustnej i gardła miały na pewno miejsce w końcowej fazie radioterapii i kilka miesięcy po przebytej radioterapii w okresie ostrego odczynu popromiennego. Obecnie zmiany popromienne uległy wygojeniu, pozostało wysychanie błon śluzowych wymagające okresowego nawilżania płynami. Ale i ta dolegliwość jest obecnie mniejsza i z biegiem czasu będzie się nadal zmniejszać o czym świadczy przedstawiony wynik badania jamy ustnej i gardła.

Kolejne zastrzeżenia odwołującej do w/w opinii biegłego onkologa, jak i kolejnej opinii onkologa (wydanej na skutek odwołania się wnioskodawczyni od decyzji z dnia 10 marca 2023 roku) należy uznać za nieuzasadnioną polemikę. To, że wnioskodawczyni subiektywnie inaczej niż biegły ocenia dokumentację medyczną i stan własnego zdrowia, ocenę procesu jej leczenia, bez przedstawienia konkretnych i jednoznacznych zarzutów, które dyskwalifikowałyby opinię biegłego onkologa jako nierzetelną stanowi - jak podniesiono - jedynie polemikę z wnioskami końcowymi tej opinii i co za tym idzie nie może odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z dokonanej przez biegłego oceny. Wnioski wypływające z opinii wskazanego biegłego należy więc uznać za kompletne i miarodajne dla rozstrzygnięcia.

Wnioskodawczyni zgłosiła nadto zastrzeżenia do drugiej opinii biegłego psychiatry (wydanej na skutek odwołania się wnioskodawczyni od decyzji z dnia 10 marca 2023 roku), jednakże nie podniosła żadnych konkretnych zarzutów, wskazując jedynie, że jej ogólny stan zdrowia nie pozwala na podjęcie zatrudnienia oraz że biegły nie odniósł się do jej stanu zdrowia fizycznego.

W ocenie Sądu, obie opinie biegłych psychiatrów są szczegółowe, rzetelne, nie budzą żadnych zastrzeżeń, biegli wyjaśnili dlaczego nie istnieją podstawy do stwierdzenia niezdolności do pracy wnioskodawczyni w świetle przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jeszcze raz wskazać należy, iż w sprawie o rentę Sąd nie bada subiektywnych odczuć strony, wobec tego wskazane zarzuty nie mogły przynieść spodziewanych przez stronę skutków procesowych.

Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania wnioskodawczyni są niezasadne i podlegają oddaleniu.

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

4.  nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Warunki wskazane w art. 57 powyższej ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej będącą osobą częściowo niezdolną do pracy niezdolną do pracy na dzień wydania obu zaskarżonych decyzji, nie został spełniony warunek powstania niezdolność do pracy po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia, które ustało w grudniu 2012 roku.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii i psychiatrii skarżąca przy uwzględnieniu posiadanych przez nią schorzeń, na chwilę wydania obydwu decyzji przez organ rentowy jest częściowo całkowicie niezdolna do pracy ze względów neurologicznych w przypadku obu decyzji, natomiast ze względów onkologicznych i psychiatrycznych w przypadku pierwszej decyzji. W ocenie Sądu biegli neurolog, psychiatrzy i onkolog w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego nie podzielili zapatrywań wnioskodawczyni co do faktu jej całkowitej niezdolności do pracy, czy też częściowej z wcześniejszą datą powstania niezdolności - z punktu widzenia schorzeń odpowiadających ich specjalności.

Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy w podnoszonym przez wnioskodawczynię okresie. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Znamiennym jest, iż wnioski wynikające z wydanych w sprawie opinii nie zostały skutecznie merytorycznie zakwestionowane przez stronę powodową. Wnioskodawczyni, której doręczono wskazane opinie w tym opinię uzupełniającą biegłego neurologa i pouczono o konieczności przedstawienia ewentualnych do nich zarzutów, nie zgadzając się z ich treścią, wyłącznie polemizowała z ich wnioskami, nie przedstawiając do nich jakichkolwiek zarzutów podważających wartość dowodową tych opinii. Tymczasem strona w toku procesu winna dowodzić swoich racji, a nie jedynie przedstawiać subiektywne poglądy dotyczące stanu zdrowia i okresu występowania niezdolności do pracy. Zgodnie bowiem z art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W konsekwencji wobec braku dowodów potwierdzających stanowisko ubezpieczonego co do faktu istnienia jej częściowej niezdolności do pracy żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawczyni prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane. Na dzień ustalonej przez biegłego neurologa daty powstania niezdolności do pracy 5.04.2017 r. M. W. (1) nie spełnia warunków do nabycia prawa do renty.

Bez wpływu na wynik rozstrzygnięcia pozostaje też okoliczność iż obecnie wnioskodawczyni faktycznie z uwagi na stan zdrowia i wiek, brak zatrudnienia pozostaje bez środków do życia. Powyższe w świetle powołanych przepisów nie ma bowiem żadnego przełożenia na wynik rozstrzygnięcia. Wskazane okoliczności, także w świetle zasad współżycia społecznego nie mogą stanowić podstawy przyznania świadczenia z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych. Prawo to opiera się bowiem na normach bezwzględnie obowiązujących, to jest ściśle określających warunki otrzymania poszczególnych uprawnień i wykluczających odwołanie do zasad słuszności. Podstawą przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego mogą być tylko przepisy prawa, a nie zasady współżycia społecznego. (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 grudnia 1998 r. II UKN 379/98 Legalis Numer 45844).

Wnioskodawczyni, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów z uwagi na posiadane schorzenia jest osobą częściowo niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Natomiast jej niezdolność do pracy nie powstała w okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołania wnioskodawczyni jako bezzasadne.