Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił S. K. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego 60 lat dla mężczyzn, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego przez ustawodawcę stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach oraz nie udowodnił 25 - letniego ogólnego stażu składkowego i nieskładkowego. Organ rentowy wskazał, że do ogólnego stażu pracy nie zaliczył okresu pracy w gospodarstwie rolnym w okresach: od 01.02.1971 r. do 14.05.1975 r., od 31.07.1977 r. do 28.11.1977 r., od 02.04.1978 r. do 22.11.1978 r., od 16.04.1979 r. do 30.10.1979 r., od 16.04.1980 r. do 24.11.1980 r., od 16.04.1981 r. do 29.11.1981 r., od 01.01.1983 r. do 30.10.1985 r., od 13.05.1986 r. do 29.10.1986 r., 01.06.1988 r. do 03.02.1989 r., gdyż brak jest zaświadczenia stwierdzającego istnienie tego gospodarstwa, ponadto brak jest dowodu – zaświadczenia, iż w okresie od 01.07.1977 r. do 31.12.1982 r. były opłacane składki społeczne przez rolnika, u którego on pracował. Natomiast do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono okresu od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...) w Z., gdyż brak jest świadectwa pracy stwierdzającego pracę w szczególnym charakterze, a zaświadczenie wystawiło archiwum. (decyzja k. 27 – 27 verte akt ZUS)

Od powyższych decyzji S. K. (1) odwołał się w dniu 22 kwietnia 2015 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji ZUS oraz o przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony podniósł, że świadczył pracę w szczególnych warunkach od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...) w Z.. (odwołanie k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie k. 3 – 3 verte)

Na terminie rozprawy z dnia 9.12.2015 r. wnioskodawca sprecyzował swoje stanowisko w sprawie i wniósł o zaliczenie do ogólnego stażu pracy okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w latach 1971 – 1975 i 1977 – 1982. Nadto wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów pracy od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...) oraz w Spółdzielni (...) w okresie od 30.11.1981 r. do 15.04.1982 r. (protokół rozprawy z dnia 9.12.2015 r. oświadczenie wnioskodawcy 00:04:01, 00:12:03)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, co następuje:

S. K. (1) urodził się w dniu (...) (okoliczność bezsporna)

Ojciec wnioskodawcy T. K. od dnia 13.06.1949 r. był właścicielem gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości K., gmina R. o łącznej powierzchni 4,22 ha. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 15.07.1993 r. T. K. przekazał gospodarstwo rolne wnioskodawcy – S. K. (2). (zaświadczenie (...) Ośrodka (...) z dnia 21.07.2016 r. k. 43)

Rodzice wnioskodawcy T. i W. K. byli objęci składką na ubezpieczenie społeczne rolników od 01.07.1977 r. do 31.12.1982 r. Od 1983 r. małżonkowie K. opłacali składkę na (...) za syna S. K. (1) w okresie od 01.01.1983 r. do 31.12.1988 r. (pismo Urzędu Miejskiego w R. z dnia 09.05.2016 r. k. 33)

W 1971 r. wnioskodawca ukończył szkołę podstawową i był zameldowany i zamieszkiwał w gospodarstwie rolnym rodziców. Oprócz ubezpieczonego w gospodarstwie tym, poza rodzicami, zamieszkiwało jeszcze dwoje braci w tym najstarszy M. K. urodzony w (...) r., starszy o 5 lat od wnioskodawcy oraz młodszy brat o 5 lat. Obaj bracia wnioskodawcy uczyli się w tym okresie. M. dodatkowo pracował jako mechanik samochodowy, mieszkał z rodzicami i dojeżdżał do pracy około 8 km. Rodzice wnioskodawcy nie pracowali zawodowo tylko w gospodarstwie. Początkowo prace w gospodarstwie były wykonywane ręcznie. Zimą wnioskodawca zajmował się młóceniem zebranego zboża, które było przechowywane w stodole. Do maja 1975 r. wnioskodawca nie był nigdzie zatrudniony i wykonywał prace tylko w gospodarstwie rolnym. W latach 1977 – 1981 wnioskodawca podjął zatrudnienie w (...) Zakładach (...). Była to praca sezonowa jedynie w okresach zimowych w kotłowni, w pozostałych miesiącach wnioskodawca nadal pracował w gospodarstwie rolnym. ( zeznania wnioskodawcy 00:13:25, zeznania świadka J. M. 00:47:14, zeznania świadka R. C. 00:42:40 – 00:44:46)

W okresie od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...) w Z. wnioskodawca świadczył pracę na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 14.09.1974 r. do 30 lipca 1977 r. do odbywał służbę wojskową . (świadectwo pracy w aktach osobowych k. 11)

U wskazanego pracodawcy wnioskodawca otrzymał angaże na następujące stanowiska pracy:

- od 15.05.1975 r. – aparatowego barwników i półproduktów;

- od 14.05.1976 r. – aparatowego urządzeń rozdrabniających i granulujących. (angaże w aktach osobowych k. 11)

(...) podlegały pod przemysł chemiczny. U tego pracodawcy wnioskodawca pracował jako aparatowy. Wnioskodawca najpierw pobierał beczki, które przyjeżdżały, następnie transportował je na czwarte piętro do wydziału standaryzacji, tam beczki otwierał i sypał suche barwniki do urządzenia a następnie te barwniki były mieszane ze sobą. Te wymieszane barwniki były przeznaczone do barwienia tkanin. W tym zakładzie było czterech aparatowych, przez cały okres pracy wnioskodawca pracował jako aparatowy przy barwnikach. (zeznania wnioskodawcy 00:35:07)

W okresach od 29.11.1977 r. do 01.04.1978 r., od 23.11.1978 r. do 15.04.1979 r., od 31.10.1979 r. do 15.04.1980 r., od 25.11.1980 r. do 15.04.1981 r. S. K. (1) był zatrudniony na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Zakładach (...) w Ł. jako pomocnik palacza i w tych okresach wnioskodawca świadczył pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, tj. zautomatyzowanego palacza i rusztowego kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego wymienioną w wykazie A dziale XIV punkt 1 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) . (okoliczności bezsporne, a nadto świadectwa pracy w szczególnych warunkach k. 11 – 13 akt ZUS)

Następnie w okresach od 30.10.1986 r. do 31.05.1988 r. i od 04.12.1989 r. do 31.12.1998 r. wnioskodawca był zatrudniony na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładzie (...) Spółka z o.o. w Ł. i w tych okresach wnioskodawca świadczył pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy:

1. od 30.10.1986 r. do 30.04.1987 r. jako palacz kotłowy tj. wykonywał prace zautomatyzowanego palacza i rusztowego kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego wymienioną w wykazie A dziale XIV punkt 1 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;

2. od 01.05.1987 r. do 31.05.1988 r. i od 04.12.1989 r. do 31.12.1998 r. jako aparatowy uzdatniania wody przy oczyszczaniu ścieków i filtrów otwartych określoną w wykazie A dziale IX punkt 2 stanowiącym załącznik do wskazanego wyżej Rozporządzenia;

3. jako operator urządzeń stacji uzdatniania wody określoną w wykazie A dziale IX punkt 2 stanowiącym załącznik do wskazanego wyżej Rozporządzenia. (okoliczności bezsporne, a nadto świadectwa pracy w warunkach szczególnych k. 17, k. 19)

W okresie od 31.10.1985 r. do 12.05.1986 r. wnioskodawca świadczył pracę na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Central w Ł. jako pomocnik palacza. ( świadectwo pracy k. 26, umowy o pracę w aktach osobowych k. 32)

U wskazanego wyżej pracodawcy wnioskodawca wykonywał te same prace jakie były wykonywane na stanowisku palacza. W spornym okresie wnioskodawca pracował sam na zmianie. Piece nie były zautomatyzowane i wszelkie czynności musiał on wykonywać ręcznie. (zeznania wnioskodawcy 00:32:33, k. 28)

Wnioskodawca nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego. (okoliczność bezsporna)

W dniu 25 marca 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o świadczenie emerytalne . (wniosek k. 1-8 akt ZUS)

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił S. K. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego 60 lat dla mężczyzn, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego przez ustawodawcę stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach oraz nie udowodnił 25 - letniego ogólnego stażu składkowego i nieskładkowego. Organ rentowy wskazał, że do ogólnego stażu pracy nie zaliczył okresu pracy w gospodarstwie rolnym w okresach: od 01.02.1971 r. do 14.05.1975 r., od 31.07.1977 r. do 28.11.1977 r., od 02.04.1978 r. do 22.11.1978 r., od 16.04.1979 r. do 30.10.1979 r., od 16.04.1980 r. do 24.11.1980 r., od 16.04.1981 r. do 29.11.1981 r., od 01.01.1983 r. do 30.10.1985 r., od 13.05.1986 r. do 29.10.1986 r., 01.06.1988 r. do 03.02.1989 r., gdyż brak jest zaświadczenia stwierdzającego istnienie tego gospodarstwa, ponadto brak jest dowodu – zaświadczenia, iż w okresie od 01.07.1977 r. do 31.12.1982 r. były opłacane składki społeczne przez rolnika, u którego on pracował. Natomiast do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono okresu od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...), gdyż brak jest świadectwa pracy stwierdzającego pracę w szczególnym charakterze, a zaświadczenie wystawiło archiwum. (decyzja k. 27 – 27 verte akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, w tym zaświadczenia (...) Ośrodka (...) z dnia 21.07.2016 r., pisma Urzędu Miejskiego w R. z dnia 09.05.2016 r. oraz dokumentów z akt osobowych z (...) w Ł. i (...) Centralw Ł., jak i osobowych źródeł dowodowych, w postaci zeznań wnioskodawcy i świadków.

Świadkowie: J. M. i R. C. to osoby, które zamieszkiwały w bezpośrednim sąsiedztwie wnioskodawcy i znali go z lat szkolnych. Z uwagi na bliskość zamieszkiwania wymienieni świadkowie posiadali wiedzę o tym, czy wnioskodawca faktycznie pracował w gospodarstwie rolnym swoich rodziców w spornych latach.

W ocenie Sądu wymienieni świadkowie mają wiedzę w zakresie wykonywanej przez ubezpieczonego pracy w gospodarstwie rolnym, ponadto są dla niego osobami obcymi.

Zeznania ubezpieczonego oraz świadków uzupełniają się i wzajemnie ze sobą korespondują i Sąd dał im wiarę w świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a zwłaszcza w kontekście dokumentów, w tym postaci świadectw pracy, z których wynika, że w spornych latach 1971 – 1975 wnioskodawca nie był nigdzie zatrudniony.

Podkreślić należy, że zarówno zeznania świadków i wnioskodawcy na okoliczność pracy S. K. (1) w gospodarstwie rolnym jak i zeznania samego ubezpieczonego odnośnie pracy w warunkach szczególnych nie zostały zasadnie podważone przez organ rentowy w toku procesu.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych oraz przeprowadzonej oceny dowodów, należy uznać, że odwołanie S. K. (1) zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 788 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Według treści § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11.2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, że wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe, co do wieku oraz nie przystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również pozostałe warunki, tj. dotyczący posiadania ogólnego stażu w ilości 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych i posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56 ustawy, jak okresy składkowe: okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Z powyższego wynika, że przepis art. 10 ust. 1 niniejszej ustawy, dopuszcza wyjątkowo możliwość traktowania okresów pracy w gospodarstwie rolnym tak jak okresów składkowych w ramach ubezpieczenia pracowniczego, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresów składkowych i nieskładkowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2004 roku, II UK 59/04, OSNAPiUS rok 2005/13/195).

Nadto w orzecznictwie przesądzono, że jedynie wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą, w wymiarze nie niższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, pozwala na przyjęcie ziszczenia się przesłanek z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stałość pracy nie musi co prawda oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, ale gotowość do podjęcia pracy rolniczej, jeżeli sytuacja tego wymaga. (vide wyrok SN z dnia 17 października 2008 roku, II UK 61/08 opubl. w L., wyrok SN z dnia 4 listopada 2003 roku, II UK 153/03 opubl. w L.).

Dla uznania pracy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. znaczenie ma stałość wykonywania pracy w gospodarstwie, przy czym nie musi to oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, lecz gotowość (dyspozycyjność) do podjęcia pracy rolniczej, z czym wiąże się też wymóg zamieszkiwania osoby bliskiej rolnikowi co najmniej w pobliżu gospodarstwa rolnego. Tym kryteriom zazwyczaj odpowiada praca domownika rolnika, który świadczy określone prace stale (codziennie) w wymiarze niemniejszym niż połowa etatu. Zauważyć należy, że okres pracy w gospodarstwie rolnym jako okres uzupełniający nie jest okresem pracy sensu stricto. (Wyrok SA w Krakowie z dnia 24 września 2014 r., III AUa 1028/14, opubl. LEX nr 1515219)

Wnioskodawca może udowodnić wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi fakt i czasokres wykonania pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, po ukończeniu przez niego 16 roku życia, a do sądu orzekającego należy ocena, czy okres tej pracy może być uwzględniony i potraktowany jako okres o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z F U S. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2004 roku, III AUa 1326/03, OSA 2005/9/23/72).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. nie jest wyraźnie adresowany do osób objętych ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym (domowników) ani do osób zatrudnionych w gospodarstwie rolnym na podstawie umowy o pracę (pracowników); reguluje kwestie stażu emerytalnego wymaganego od innych ubezpieczonych niż rolnicy. Prawidłowa wykładnia art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. wymaga zatem gotowości (dyspozycyjności) do wykonywania pracy we wskazanym wyżej rozumieniu. (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.09.2014 r., I UK 17/14, opubl. LEX nr 1538420)

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że wbrew twierdzeniom organu rentowego, w świetle art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wymogiem koniecznym do uwzględnienia okresu pracy w gospodarstwie jako okresu składowego nie jest bycie krewnym bądź domownikiem właściciela gospodarstwa rolnego a jedynie, jak już wyżej podkreślono, wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą, w wymiarze nie niższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż wnioskodawca ukończył 16 lat w 1971 r., a zatem istnieje możliwość uwzględnienia jego pracy w gospodarstwie rolnym po tej dacie, o co też wnioskodawca wnosi. Ubezpieczony wykazał własnymi zeznaniami popartymi zeznaniami świadków, że świadczył pracę w gospodarstwie rolnym swoich rodziców w spornych okresach od 01.02.1971 r. do 14.05.1975 r., od 31.07.1977 r. do 28.11.1977 r., od 02.04.1978 r. do 22.11.1978 r., od 16.04.1979 r. do 30.10.1979 r., od 16.04.1980 r. do 24.11.1980 r., od 16.04.1981 r. do 29.11.1981 r., od 01.01.1983 r. do 30.10.1985 r., od 13.05.1986 r. do 29.10.1986 r., 01.06.1988 r. do 03.02.1989 r. We wskazanych okresach wnioskodawca był zameldowany i zamieszkiwał w tym gospodarstwie. W 1971 r. zakończył on naukę i nie był nigdzie zatrudniony. Gospodarstwo rolne rodziców wnioskodawcy nie był nadmiernie znikome, gdyż liczyło 4,22 ha. Podkreślić należy też, że w tym okresie faktycznie realną możliwość pomocy rodzicom w gospodarstwie miał głównie wnioskodawca, gdyż jego dwaj bracia pobierali naukę a jeden dodatkowo pracował już zawodowo w innej miejscowości oddalonej o 8 km od gospodarstwa.

Mając na względzie powyższe uznać należy, że w spornych okresach wnioskodawca pracował nie mniej, niż cztery godziny dziennie w gospodarstwie rolnym rodziców.

W tym stanie rzeczy przyjąć należy, że ubezpieczony udowodnił wymagany 25 letni staż pracy.

W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy nie uznał jako pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia skarżącego: od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. w (...) w Z. oraz od 31.10.1985 r. do 12.05.1986 r. w (...) Central w Ł..

W przeprowadzonym postępowaniu ubezpieczony udowodnił jednak przedłożonymi dokumentami (umowami o pracę, angażami i świadectwami pracy) i własnymi zeznaniami, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. jako aparatowy przy produkcji pigmentów, mieleniu pigmentów, półproduktów i surowców mineralnych do produkcji barwników, pigmentów i farb. Natomiast w okresie od 31.10.1985 r. do 12.05.1986 r. jako pomocnik palacza, tj. wykonywał prace zautomatyzowanego palacza i rusztowego kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego.

Analiza zaś treści wykazu A do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że przedmiotowe prace są wymienione w wykazie A dziale IV poz. 12 jako prace w szczególnych warunkach oraz w dziale XIV punkt 1.

Ponadto wskazane prace na stanowisku aparatowego przy produkcji pigmentów, mieleniu pigmentów, półproduktów i surowców mineralnych do produkcji barwników, pigmentów i farb wymieniona jest w załączniku do zarządzenia Nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz.Urz. (...) Nr 4 z późn. zm.) w Wykazie A, dział IV, poz. 12, pkt. 1.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego w (...) w Z. wnioskodawca pracował jako aparatowy. Wnioskodawca najpierw pobierał beczki, które przyjeżdżały, następnie transportował je na czwarte piętro do wydziału standaryzacji, tam beczki otwierał i następnie te barwniki były mieszane ze sobą. Te wymieszane barwniki były przeznaczone do barwienia tkanin.

Natomiast w okresie od 31.10.1985 r. do 12.05.1986 r. wnioskodawca w (...) Central w Ł. pracował jako pomocnik palacza i na tym stanowisku wykonywał te same prace jakie były wykonywane na stanowisku palacza. W spornym okresie wnioskodawca pracował sam na zmianie. Piece nie były zautomatyzowane i wszelkie czynności musiał on wykonywać ręcznie.

Podkreślić należy, że wyżej wymienione prace były wykonywane w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy przez wnioskodawcę. Stanowiły jego podstawowe i zasadnicze zajęcie jako pracownika.

Stwierdzić zatem należy, że ubezpieczony wykazał, iż stale, a więc w sposób ciągły w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy świadczył pracę w okresie od 15.05.1975 r. do 30.07.1977 r. wymienioną w dziale IV poz. 12 a w okresie od 31.10.1985 r. do 12.05.1986 r. wymienioną w dziale XIV poz. 1 cytowanego wykazu A załącznika do Rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 r.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie zgromadzony materiał dowodowy wskazuje bezsprzecznie, że w okresie co najmniej 15 lat wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności zaliczane do pracy w warunkach szczególnych.

W myśl art. 100 ust. 1. ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca w dniu 25 marca 2015 r. złożył ponowny wniosek o świadczenie emerytalne, urodził się w dniu (...), a zatem prawo do emerytury należało przyznać od dnia 1 marca 2015 r. tj. od dnia spełnienia wszelkich warunków określonych cytowanymi przepisami, czyli od pierwszego dnia miesiąca złożenia wniosku o świadczenie.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 15 kwietnia 2015 r. i orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta emerytalne.

KB