Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2022 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego na podstawie art.3 ust.1 i art.6 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji odmówił F. K. prawa do wyrównania wypłaty świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

/decyzja k.214 akt KRUS/

W dniu 13 maja 2022 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie F. K. od ww. decyzji , w którym wniósł o wyrównanie wypłaty świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji za okres od 1 października 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.

/odwołanie k.3/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.24 - 25 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca F. K. jest uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. F. K. posiada prawo do dodatku pielęgnacyjnego w okresie od 26 sierpnia 2019 r. do sierpnia 2022 r.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 31 stycznia 2022 r. F. K. złożył wniosek o przyznanie świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Decyzją z dnia 18 lutego 2022 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznał F. K. prawo do świadczenia uzupełniającego od dnia 1 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. tj. do dnia ustalonej niezdolności do samodzielnej egzystencji w postępowaniu sądowym toczącym się pod sygnaturą akt VIII U 5115/19.

/ okoliczność bezsporna , wniosek k.209 – 210 odwrót , decyzja k.211 – 212 odwrót akt KRUS/

W dniu 23 marca 2022 r. F. K. złożył wniosek o wyrównanie świadczenia uzupełniającego , po którego rozpatrzeniu wydano zaskarżoną decyzję.

/wniosek k.213 , decyzja k.214 akt KRUS/

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego oraz zgromadzonych w aktach sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie F. K. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy ,że świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, ma na celu dodatkowe wsparcie dochodowe służące zaspokajaniu potrzeb życiowych, ze względu na koszty związane z pielęgnacją, rehabilitacją i opieką medyczną. Prawo do tego świadczenia wiąże się jednak ze spełnieniem warunków określonych w ustawie.

Warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia uzupełniającego określa Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji ( Dz.U. z 2020 r. , poz.1936). Stosownie do treści art.1 ust.3 , art. 2 oraz art. 4 ust.3 świadczenie uzupełniające przysługuje osobie, która:

1.zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i :

- jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub

- posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub

- cudzoziemcem legalnie przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. ukończyła 18 lat;

3. jest niezdolna do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta została stwierdzona odpowiednim orzeczeniem;

4. nie jest uprawniona do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub też łączna wysokość brutto tych świadczeń wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych po dokonaniu ustawowych wyłączeń nie przekroczy kwoty 1750 zł;

5. nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub odbywającą karę pozbawienia wolności ( co nie dotyczy osoby odbywającej karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego);

Stosownie do treści art.3 ust.1 ww. ustawy ustalenie prawa do świadczenia uzupełniającego następuje na wniosek osoby uprawnionej składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe albo rentę socjalną, a w przypadku pozostałych osób uprawnionych - do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanych dalej "organem właściwym".

Zgodnie zaś z art.6 ww. ustawy świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości ,że wnioskodawca spełnia przesłanki do przyznania świadczenia uzupełniającego , jednak brak jest podstaw do przyznania mu tego świadczenia za wnioskowany przez niego okres i to pomimo okoliczności ,że za wnioskowany okres F. K. posiadał prawo do dodatku pielęgnacyjnego. Ustalenie bowiem prawa do świadczenia uzupełniającego następuje na wniosek osoby uprawnionej , składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe. Świadczenia wypłaca się, poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Nie wypłaca się świadczeń z wyrównaniem za czas od nabycia do nich prawa in abstracto, bez względu na to, czy niezłożenie wniosku spowodowane było brakiem staranności w prowadzeniu własnych spraw, czy też innymi okolicznościami, w tym brakiem wiedzy. Decydującą rolę przypisano bowiem woli uprawnionego, który - mimo spełnienia przesłanek do otrzymania prawa do świadczenia - nie musi z tego prawa korzystać od chwili spełnienia przesłanek do otrzymania świadczenia. Konsekwencją autonomii woli uprawnionego jest to, że chwila wyrażenia przez niego na zewnątrz zamiaru pobierania świadczenia determinuje powstanie obowiązku jego wypłaty.

Reasumując, skoro F. K. wniosek o przyznanie świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji złożył w dniu 31 stycznia 2022 r. , to organ rentowy mógł przyznać mu świadczenie najwcześniej od 1 stycznia 2022 r. , a tym samym nie miał podstaw do przyznania tego świadczenia za wcześniejszy okres.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa i w oparciu o treść art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie F. K..

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia apelacji.

S.B.