Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 maja 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., na podstawie art. 83 ust. 1, art. 24 ust. 4 i 6, art. 31 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 963 ze zm.) w związku z art. 97 § 1. art. 98 § 1,2 pkt 1 i 2, art. 100, art. 101 § 1,2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz z art. 924, 925, 1030, 1031 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459)

1.określił wysokość zobowiązań zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1) na dzień otwarcia spadku na łączną kwotę 9.008,40 zł (słownie: dziewięć tysięcy jedenaście złotych czterdzieści groszy),

w tym:

- składek na ubezpieczenia społeczne za m-ce: (...)-01/2013 r.,

należność główna w wysokości 2.609,56 zł,

odsetki (liczone na dzień zgonu płatnika, tj. na dzień 18.01.2013 r.) w kwocie 274,00 zł,

Ogółem: 2.883,56 zł,

- składek na ubezpieczenie zdrowotne za m-ce: (...)-01/2013 r.,

należność główna w wysokości 5.506,84 zł,

odsetki (liczone na dzień zgonu płatnika, tj. na dzień 18.01.2013 r.) w kwocie 618,00 zł,

Ogółem: 6.124,84 zł.

2. orzekł, że R. M., A. S. (1), M. M. (1) i K. M., jako spadkobiercy ww. płatnika ponoszą solidarną odpowiedzialność za całość wymienionych wyżej zobowiązań.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy podniósł, iż zmarła w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1) jako płatnik składek, miała ustawowy obowiązek opłacania w ustalonych terminach składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne. Nie wywiązanie się z powyższego obowiązku spowodowało powstanie zadłużenia.

Zawiadomieniami z dnia 07 kwietnia 2017 r., R. M., A. S. (1), M. M. (1) i K. M. zostały poinformowane o wszczęciu postępowania z urzędu, prowadzonego w sprawie wydania decyzji odpowiedzialności na spadkobierców zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1), o możliwości wypowiedzenia się w zakresie zebranych dowodów i materiałów, a także zgłaszanych żądań, zgodnie z art. .10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.).

Zgodnie Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt II Ns 1573/16, spadek po zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1) nabyty na podstawie ustawy córki - R. M., A. S. (2) z domu M., M. M. (1) oraz K. M. po 1/4 części każda z nich.

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez dyspozycję art. 31 rozciąga na należności z tytułu składek stosowanie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, regulujących odpowiedzialność spadkobierców. Natomiast jak stanowi art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej - spadkobiercy przejmują przewidziane w przepisach niniejszej ustawy prawa i obowiązki spadkodawcy. Ponadto na mocy art. 32 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne należy również stosować do należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W myśl art. 98 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania spadkodawcy stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Zgodnie z art. 1031 § 1 Kodeksu cywilnego w razie prostego przyjęcia spadku, spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczeń. Natomiast zgodnie z przepisem art. 366 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego solidarny charakter odpowiedzialności oznacza, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidami pozostają zobowiązani.

Wobec tego na podstawie wskazanych przepisów R. M., A. S. (1), M. M. (1) oraz K. M. jako spadkobiercy zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1) są solidarnie odpowiedzialne za zobowiązania określone w niniejszej decyzji. Wysokość kwot zobowiązań, za które ponoszą odpowiedzialność, stosownie do przepisu art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej, zostały określone na dzień otwarcia spadku, tj. dzień śmierci spadkodawcy.

/Decyzja k. 68-69 akt ZUS/

Odwołania od powyższej decyzji wniosły w dniu 6.06.2017 r. M. M. (1), 19.06.2017 r. A. S. (1) i w dniu 19 .06.2017 r. R. M., podnosząc, iż ze zmarłą matką D. M. (1) nie utrzymywały kontaktów, gdyż ta będąc alkoholiczką nie wywiązywała się z obowiązków rodzicielskich. Odwołujące się podniosły, iż nie wiedziały o jakichkolwiek finansowych zobowiązaniach zmarłej względem ZUS i nie ponoszą odpowiedzialności za ich powstanie. Wskazały, że organ rentowy mimo, iż ich matka zmarła 4 lata temu o zadłużeniu tytułem składek poinformował je w ostatnim czasie kiedy już nie miały możliwości odrzucenia spadku. Wskazały, że ich sytuacja finansowa nie pozwala im na spłatę zobowiązań po zmarłej matce. Wskazały, iż zmarła ma też innych żyjących członków rodziny, od których ewentualnie egzekwowanie zobowiązań może okazać się skuteczne.

/odwołania . M. M. k. 2-2 v. akt VIII U 1167/17, A. S. k. 2-2 v. akt VIII U1338/17, R. M. k. 2 -2 v. akt. VIII U 1339/17/

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu skarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 4- 5 akt VIII U 1167/17, k. 3-4 akt VIII U1338/17. k. 3-4 akt. VIII U 1339/17/

Postanowieniami z dnia 7 sierpnia 2017 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 219 kpc połączył sprawę VIII U 1339/17 oraz sprawę VIII U 13438/17 ze sprawą VIII U 1167/17 do wspólnego rozpoznania pod numerem sprawy VIII U 1167/17,

/ postanowienie k. 5 akt sprawy VIII U 1339/17, postanowienie k 5 akt sprawy VIII U 1338/17/

Na rozprawie w dniu 5 września 2017 r. ustanowiony w toku procesu pełnomocnik odwołujących się spadkobierczyń wniósł o zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 kpc z uwagi na fakt, iż odwołujące się złożyły w dniu 4 września 2017 r. w ZUS oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli o przyjęciu spadku, które to musi zostać zatwierdzone w postępowaniu sądowym. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/ stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 5 września 2017 r. 00;01:55 - 00;03:38/.

Pismem złożonym dnia 10.10.2017 r. pełnomocnik odwołujących się załączając kopie wniosku z dnia 27 września 2017 r. o zatwierdzenie przez sąd oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia o przyjęciu spadku po D. M. (1), wniósł o zawieszenie przedmiotowego postępowania sądowego do czasu zakończenia postępowania zawisłego przed Sądem Rejonowym dla Łodzi Widzewa w Łodzi w II Wydziale Cywilnym na podstawie art. 177 § 1 pkt 1.

/ pismo k. 41/

Postanowieniem z dnia 13 październik 2017 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń społecznych zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 kpc.

/ postanowienie k. 46/

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2019 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział pracy i Ubezpieczeń społecznych podjął zawieszone postępowanie.

/ postanowienie k. 62/

Pismem procesowym złożonym dnia 3.09.2019 r. pełnomocnik odwołujących się podniósł, iż wobec wydania w dniu 30 kwietnia 2019 r. przez Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w sprawie o sygn akt II Ns 1243/17 postanowienia zmieniającego postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po D. M. (1) zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie ma podstaw prawnych a więc prowadzenie przedmiotowego postępowania w stosunku do odwołujących się jest bezprzedmiotowa. Jednocześnie pełnomocnik wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

/ pismo k. 87/

Na rozprawie w dniu 6 września 2019 r. poprzedzającej wydanie wyroku wnioskodawczynie poparły odwołania, zainteresowana K. M. przyłączyła się do odwołań. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołań, podniósł iż przekazał sprawę do działu merytorycznego celem uchylenia decyzji, ta jednak nie zapadła.

/stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 6 września 2019 r. 00:01:41 -00:02:49/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. M. (1) prowadziła działalność gospodarczą.

(okoliczność bezsporna).

D. M. (1) zmarła w dniu 18 stycznia 2013 r.

(okoliczność bezsporna odpis zupełny aktu zgonu k. 23 akt ZUS ).

Łączna kwota zadłużenia zmarłej z tytułu nieopłaconych składek na dzień 18 stycznia 2013 r. wynosi łącznie - 9.008,40 zł w tym tytułem :

- składek na ubezpieczenia społeczne za m-ce: (...)-01/2013 r.,

należność główna 2.609,56 zł, odsetki (liczone na dzień zgonu płatnika,) - 274,00 zł,

ogółem: 2.883,56 zł,

- składek na ubezpieczenie zdrowotne za m-ce: (...)-01/2013 r.,

należność główna 5.506,84 zł, odsetki (liczone na dzień zgonu płatnika,) -618,00 zł,

ogółem: 6.124,84 zł.

/okoliczność bezsporna – rozlicznie składek k. 5-6 akt ZUS/

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt II Ns 1573/16, spadek po zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 r. D. M. (1) nabyły na podstawie ustawy córki - R. M., A. S. (2) z domu M., M. M. (1) oraz K. M. po 1/4 części każda z nich.

/postanowienie k. 45 akt ZUS/ .

W toku niniejszego procesu w dniu 27 września 2017 r. R. M., A. S. (1), M. M. (1) oraz zainteresowana K. M. wystąpiły do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny o zatwierdzenie przez sąd oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia o przyjęciu spadku po D. M. (1) i złożyły oświadczenia odrzuceniu spadku po ww spadkodawcy.

/ pismo k. 41-42/

Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2019 r. przez Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w sprawie o sygn akt II Ns 1243/17 zmienił postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z dnia 20 grudnia 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt II Ns 1573/16 o stwierdzeniu nabycia spadku po D. M. (1) ten sposób, że stwierdził, iż spadek po D. M. (2) z domu M. vel B. córce W. i M. zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 roku w Ł. ostatnio stale zamieszkałej w Ł., na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabył wnuk K. S. (syn P. J. i A. B.) w całości.

/ odpis postanowienia k. 78/

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Stosownie do art. 97 § 1 i art. 98 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.2019.900 t.j.) spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, a do ich odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spadkodawcy oraz odsetki za zwłokę od tych zaległości stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

W myśl art. 100 § 2 i 3 Ordynacji podatkowej w decyzji organ podatkowy określa wysokość znanych w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy, a termin płatności przez spadkobiercę tych zobowiązań wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Z kolei stosownie do art. 101 § 1 odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy naliczane są do dnia otwarcia spadku.

Z mocy z art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2019.300 t.j.) do należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się odpowiednio wymienione powyżej przepisy Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 1012 k.c. spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić. Stosownie do art. 1015 § 1 i § 2 zd. 1 k.c. oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie był jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku a od 23.01. 2014 na mocy nowelizacji kodeksu cywilnego Dz.U. z 2014 r. poz. 121 t.j. jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza..

Zgodnie z art. 1030 k.c. do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku. W razie prostego przyjęcia spadku spadkobierca, w myśl postanowień art. 1031 § 1 k.c., ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczenia. Natomiast w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie nie podał do inwentarza przedmiotów należących do spadku albo podał do inwentarza nie istniejące długi (art. 1031 § 2 k.c.).

Zgodnie zaś z art. 1034 k.c. do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe. Jeżeli jeden ze spadkobierców spełnił świadczenie, może on żądać zwrotu od pozostałych spadkobierców w częściach, które odpowiadają wielkości ich udziałów. Od chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą odpowiedzialność za długi spadkowe w stosunku do wielkości udziałów.

W świetle przytoczonych przepisów nie ulega wątpliwości, że skoro odwołujący się spadkobiercy przyjęli spadek bez ograniczenia odpowiedzialność za długi spadkowe ponoszą odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku, bez ograniczenia. Odpowiedzialność ta obejmuje także zobowiązania spadkodawcy z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne.

W rozpoznawanej sprawie ani okres za jaki powstało zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne ani wysokość zadłużenia nie była przez odwołujące kwestionowana.

Niemniej jednak odwołujące się wniosły o zmianę lub uchylenie zaskarżonej decyzji wobec zmiany w toku postępowania postanowienia czyniącego je spadkobiercami po zmarłej matce D. M. (1). Odwołujące uchyliły się bowiem od skutków prawnych własnego oświadczenia woli o przyjęciu spadku po ww i złożyły oświadczenia odrzuceniu spadku po spadkodawcy. W konsekwencji powyższego prawomocnym postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2019 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w sprawie o sygn akt II Ns 1243/17 zmienił postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z dnia 20 grudnia 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt II Ns 1573/16 o stwierdzeniu nabycia spadku po D. M. (1) ten sposób, że stwierdził, iż spadek po D. M. (1) zmarłej w dniu 18 stycznia 2013 roku, na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabył wnuk K. S. w całości.

Jednocześnie bezspornym było, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji brak było postanowienia tej treści dotyczącego dziedziczenia, a więc spadkobiercy R. M., A. S. (1), M. M. (1) i K. M. ponosiły na ten dzień odpowiedzialność solidarną.

Istotą sporu była zatem kwestia możliwości stosowania art. 316 § 1 kpc w sprawach dotyczących odwołań od decyzji organu rentowego. Zgodnie z tym przepisem po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązuje zasada oceny prawidłowości decyzji według stanu istniejącego w dacie jej wydania. Mimo, że sąd ubezpieczeń społecznych rozpoznaje sprawę merytorycznie na nowo, to jednak jako organ kontrolny wobec organu rentowego ma obowiązek odniesienia się do stanu rzeczy istniejącego w dacie wydania decyzji. Z tej przyczyny obowiązująca w "klasycznym" procesie cywilnym reguła wyrażona w art. 316 § 1 k.p.c., zgodnie z którą sąd bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, doznaje wyjątku w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, ze względu na jego szczególny, odwoławczy charakter./tak SA w Szczecinie z dnia 20 lipca 2016 r. ,III AUa 942/15, LEX nr 2121870/.

Wynika to z istoty postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w którym sąd dokonuje kontroli wyłącznie tych rozstrzygnięć o prawach i obowiązkach stron stosunku ubezpieczenia społecznego, które zostały uprzednio podjęte przez organ rentowy. Wprawdzie kontrola ta ma wymiar pełny i wszechstronny, a jednym z jej instrumentów jest możliwość prowadzenia przez sąd ubezpieczeń społecznych postępowania dowodowego na zasadach przewidzianych w Kodeksie postępowania cywilnego, to jednak rozstrzygnięcie sprawy przez sąd ubezpieczeń społecznych (po przeanalizowaniu na nowo wszelkich okoliczności faktycznych i prawnych) musi odnosić się do przedmiotu objętego treścią decyzji organu rentowego. Zakres kognicji sądu ubezpieczeń społecznych jest ściśle uzależniony od tego, co było przedmiotem rozstrzygnięcia organu rentowego. (tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 roku, II UZ 51/99 OSNP 2000/15/601; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2011 roku, w sprawie o sygn. akt II UZ 1/11, LEX; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 roku, w sprawie o sygn. akt II UK 275/1111 LEX oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 roku, w sprawie o sygn. akt III AUa 940/12, LEX).Tym samym obowiązuje zasada oceny prawidłowości decyzji według stanu istniejącego w dacie jej wydania./por. w tym zakresie wyrok SN z dnia 4 października 2013 r , I UK 55/13,lex nr 1463840, wraz z uzasadnieniem./

W drodze wyjątku od tej zasady, odwołując się do normy art. 316 § 1 KPC, dopuszcza się jednak możliwość uwzględniania przez sąd okoliczności niebędących przedmiotem decyzji organu rentowego, wówczas, gdy podstawa faktyczna rozstrzygnięcia zawartego w wyroku sądu dotyczy okoliczności pewnych. Wydanie w takiej sytuacji wyroku prowadzi do swoistego skrócenia procedury i jest podyktowane względami ekonomii procesowej. /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 marca 2018 r. III AUa 202/18. Legalis Numer 1768403/.

W ocenie Sądu z takim przypadkiem mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Na skutek prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi w sprawie o sygn akt II Ns 1243/17 z dnia 30 kwietnia 2019 r. wydanego już po wydaniu zaskarżonej decyzji odwołujące R. M., A. S. (1), M. M. (1) i zainteresowana K. M. nie są spadkobiercami D. M. (1). Tym samym w stosunku do ww odpadła kategoryczna przesłanka pozwalająca na przeniesienie na ww osoby odpowiedzialności za zobowiązania składkowe zmarłej. Powyższe ma charakter pewny stwierdzony prawomocnym orzeczeniem Sądu. Uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli w przedmiocie przyjęcia spadku przez ww. po D. M. (1) jest wiążące. W razie zatwierdzenia przez sąd uchylenia, dotychczasowe oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku (lub brak oświadczania w ustawowym terminie, którego skutkiem było przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza) staje się nieważne, a prawnie skuteczne staje się tylko nowo złożone oświadczenie (art. 1019 § 3 KC; por. uchw. SN z 22.11.2013 r., III CZP 77/13, OSNC 2014, Nr 9, poz. 86; post. SN z 4.4.2014 r., II CSK 410/13, L.; Nowo złożone oświadczenie wywołuje skutki ex tunc od chwili otwarcia spadku. Z tych też względów brak podstaw do uznania, iż R. M., A. S. (1), M. M. (1) i K. M. z tytułu dziedziczenia po D. M. (1) mogłyby czerpać jakiekolwiek profity czy ponosić jakiekolwiek zobowiązania. Objęcie ww decyzją o odpowiedzialności za zobowiązania składkowe po zmarłej matce jest więc bezprzedmiotowe.

W uznaniu Sądu Okręgowego - w świetle ustalonego niespornego stanu faktycznego oraz przedstawionych regulacji prawnych - decyzja organu rentowego nakładająca na odwołujące się R. M., A. S. (1), M. M. (1) i zainteresowaną K. M. jako spadkobierców płatnika solidarną odpowiedzialność za jej zobowiązania z tytułu nieopłaconych składek nie może zatem się ostać. Pozostawienie w obrocie decyzji sprzecznej z postanowieniem w przedmiocie dziedziczenia, pozostawałoby w sprzeczności z art. 316 kpc i mogłoby doprowadzić do wszczęcia egzekucji w stosunków do podmiotów, na których nie spoczywa żadne zobowiązanie.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie (...) §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji, ustalając, że R. M., A. S. (1), M. M. (1) i K. M. nie ponoszą solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania wymienione w pkt. I decyzji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k. p. c., w zw. § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) w zw. Z art. 367 § 1 kpc.

J.L.