Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2017 roku (znak: I/10/021116731), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 stycznia 2017 roku odmówił S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 kwietnia 2017 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 51 akt rentowych ZUS)

W dniu 22 maja 2017 roku S. K. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, iż jego schorzenia i stan zdrowia uniemożliwiają mu podjęcie jakiejkolwiek pracy – ma cukrzycę typu 2. W wyniku powikłań związanych z cukrzycą zdiagnozowanego u niego neuropatię cukrzycową, przewlekłe zapalenie trzustki, a także organiczne zaburzenia nastroju. Ma także problemy ze słuchem, neurologiczne, a także związane z choroba ręki – przykurcz D..

(odwołanie – k. 2- 3)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 12 czerwca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k.5-5 odwrót)

Na rozprawie w dniu 11 czerwca 2018 roku wnioskodawca poparł odwołanie wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy – zgodnie z opiniami biegłych, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

(stanowiska stron – e protokół (...):00:41– 00:04:34 - płyta CD k. 148)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. urodził się w dniu (...). Wnioskodawca z wykształcenia jest mgr wychowania fizycznego. W okresie od 1985 roku do 2015 roku pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego.

(okoliczności bezsporne)

W okresie od dnia 28 lutego 2016 roku do dnia 21 lutego 2017 roku wnioskodawca otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne.

(okoliczności bezsporne; nadto decyzje w aktach ZUS )

W dniu 18 stycznia 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 1-11 akt rentowych ZUS)

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niego organiczne zaburzenia nastroju i osobowości ZZA w okresie abstynencji, cukrzycę insulino zależną z polineuropatią nieporażenną, przewlekłe zapalenie trzustki w okresie remisji, przebyte 2 x (...) leczone zachowawczo (1997, 1998), marskość toksyczną wątroby w okresie klinicznej wydolności narządu, głuchotę ucha lewego po operacji radykalnej i niedosłuch ucha prawego ze społeczna wydolnością słuchu. Orzeczeniem z dnia 23 lutego 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(opinia lekarska – k. 79-80 dokumentacji orzeczniczej ZUS; orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 35 akt rentowych ZUS)

W dniu 3 marca 2017 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jego sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

(sprzeciw – k. 82 dokumentacji orzeczniczej ZUS)

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego organiczne zaburzenia nastroju i osobowości, ZZA w okresie abstynencji, cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, przewlekłe zapalenie trzustki, głuchotę ucha lewego po operacji radykalnej i niedosłuch prawostronny z zachowaną społeczną wydolnością słuchu, miażdżycę kończyn dolnych. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 kwietnia 2017 roku uznała, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 43 akt rentowych ZUS; opinia lekarska – 46 – 48 dokumentacji orzeczniczej ZUS)

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 kwietnia 2017 roku, organ rentowy decyzją z dnia 25 kwietnia 2017 roku, odmówił S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 51 akt rentowych ZUS)

W badaniu sądowo – diabetologicznym z dnia 10 lipca 2017 roku u wnioskodawcy rozpoznano cukrzycę typu 2, niewyrównaną, powikłaną neuropatią obwodową i autonomiczną, stan po kilkukrotnym zapaleniu trzustki, marskość wątroby i ZZA w wywiadzie. Cukrzyca typu 2 w przypadku wnioskodawcy jest aktualnie niewyrównana w stopniu istotnym – duże wahania glikemii mimo wielokrotnych prób wyrównania. Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, edukacji dietetycznej i starannie dobranego wysiłku fizycznego, a aktualny stan zaawansowania cukrzycy, przewlekły brak wyrównania, hypoglikemię w ciągu dnia i nocy, neuropatia obwodowa i autonomiczna powoduje niezdolność do pracy wnioskodawcy. W przypadku wnioskodawcy przewlekłe niewyrównanie cukrzycy potwierdzają wysokie wartości (...), które początkowo miały wartość około 15% w 2013 roku, a w styczniu 2017 roku – 11,6%. Wartość potwierdza również okresowa obecność cukru w moczu. Innym potwierdzeniem problemów z wyrównaniem i leczeniem cukrzycy w przypadku wnioskodawcy jest zaświadczenie wydane przez lekarza prowadzącego i dołączone do dokumentacji medycznej. Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, nieuleczalną i postępującą, wielokrotnie problemem jest nie tylko suma wartości poziomu cukru, a pojawienie się nowych jednostek chorobowych. Wnioskodawca jest częściowo, okresowo od czasu zakończenia świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 22 lutego 2017 roku do dnia 22 lutego 2019 roku.

(opinia pisemna biegłego sądowego internisty – diabetologa M. P. – k. 47-48; pisemna opinia uzupełniająca – k. 114 )

Kolejnym badaniem sądowo – diabetologicznym z dnia 11 maja 2018 roku rozpoznano u wnioskodawcy chwiejną, przewlekle źle wyrównaną ( (...) 11,5 %) cukrzycę insulino zależną w trakcie intensywnej insulinoterapii, powikłaną polineuropatią cukrzycową, przewlekłe zapalenie trzustki, przebyte dwukrotnie ostre zapalenie trzustki (IX. 1997, VI.1998), marskość wątroby, ZZA w wywiadzie, organiczne zaburzenia nastroju, stan po operacjach uwolnienia przykurczu D. ręki prawej (VIII.2008, X.2012, IV.2017) oraz lewej (VI.2014), stan po dekompresji kanału cieśni nadgarstka prawego (XI.2016), głuchotę całkowitą ucha lewego – stan po operacji radykalnej, niedosłuch mieszany obustronny. Wnioskodawca musi wykonywać wielokrotnie pomiary glikemii w ciągu doby, korygować poziom glikemii insuliną szybkodziałającą. Mimo stosowania w chwili obecnej najnowocześniejszych insulin analogowych cukrzyca nadal ma bardzo chwiejny przebieg. Prawdopodobnie ma to związek z nieodwracalnym uszkodzeniem trzustki w procesach ostrego zapalenia oraz postępującego przewlekłego stanu zapalnego. Ponadto do dobrego wyrównania cukrzycy niezbędna jest prawidłowa funkcja wątroby, a w przypadku badanego narząd ten dotknięty jest nieodwracalnym procesem marskim. Częste wartości graniczne stanowią duże obciążenie dla organizmu i ograniczają funkcjonowanie wnioskodawcy. Cukrzyca rozwinęła już przewlekłe powikłania zarówno z zakresu mikro – jak i makro – angiopatii. Wnioskodawca ma rozpoznaną miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych. Jeżeli chodzi o powikłania z zakresu mikroangiopatii – polineuropatia pojawiły się w trakcie trwania cukrzycy. Z punktu widzenia diabetologa wnioskodawca nie odzyskał zdolności do pracy od daty ustania świadczenia rehabilitacyjnego. W związku z powyższym jest częściowo niezdolny do pracy – przy znacznym ograniczeniu zdolności do wykonywania pracy zarobkowej na skutek znacznej chwiejności oraz złego wyrównania cukrzycy – w okresie od 21 lutego 2017 roku do 21 lutego 2019 roku.

(opinia pisemna biegłego sądowego diabetologa D. K. (1) – k. 129 – 130 odwrót/

W badaniu sądowo – psychiatrycznym rozpoznano u wnioskodawcy organiczne zaburzenia nastroju, które są powikłaniem organicznym ZZA. W okresie od dnia 22 marca 2017 roku do dnia 6 kwietnia 2017 roku wnioskodawca przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 22 marca 2017 roku z uwagi na nieodwracalny charakter zaburzeń.

(opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii K. K. – k. 50-52; pisemna opinia uzupełniająca – k. 93/

W badaniu sądowo – laryngologicznym rozpoznano u wnioskodawcy przytępienie słuchu po stronie prawej, przytępienie słuchu na pograniczu głuchoty po stronie lewej, przewlekły ponikotynowy nieżyt krtani. Wnioskodawca pomimo znacznego uszkodzenia narządu słuchu ma zachowaną społeczną funkcję słuchu w stopniu pozwalającym mu na komunikację słowną z otoczeniem. Z punktu widzenia laryngologa wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty z zakresu laryngologii A. L. – k.54-56 odwrót/

W badaniu sądowo – chirurgicznym rozpoznano u S. K. ostre zapalenie trzustki w wywiadzie, przewlekłe zapalenie trzustki, miażdżycę zarostową rozwidlenia aorty i tętnic prawej kończyny dolnej, niedrożność prawej tętnicy biodrowej wspólnej, z objawami przewlekłego niedokrwienia prawej kończyny dolnej w stopniu zaawansowania II B w czterostopniowej skali wg F.’a. Stopień naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych, w odniesieniu do posiadanych kwalifikacji powoduje u wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy, okresową od daty badania USG D. z dnia 19 czerwca 2017 roku do dnia 30 czerwca 2019 roku.

(opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty z zakresu chirurgii M. D. – k.62-62 odwrót/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu: diabetologii, psychiatrii, laryngologii i chirurgii.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot z wyjątkiem opinii biegłej z zakresu psychiatrii w części, w jakiej stwierdziła trwałą niezdolność do pracy wnioskodawcy, o czym szerzej Sąd wypowie się w dalszej części uzasadnienia. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. W pozostałym zakresie opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone wnioskodawcy i pełnomocnikowi ZUS. Pełnomocnik ZUS zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego z zakresu diabetologii M. C. – P., podnosząc, że biegła w sposób nieuprawniony przyjęła, że u wnioskodawcy cukrzyca ma charakter niewyrównany, przy czym nie wskazała, kiedy miało to miejsce. Nadto podniósł, że ustawienie właściwej terapii cukrzycy jest możliwe w okresie kilku tygodni, natomiast biegła nie uzasadniła, dlaczego w przypadku wnioskodawcy niezbędne są dwa lata świadczenia rentowego.

W ocenie Sądu Okręgowego biegła z zakresu diabetologii M. C. - P. odniosła się do podniesionych zarzutów, wyjaśniając, że w przypadku wnioskodawcy przewlekłe niewyrównanie cukrzycy potwierdzają wysokie wartości (...), które początkowo miały wartość około 15% w 2013 roku, a w styczniu 2017 roku – 11,6%. Wartość potwierdza również okresowa obecność cukru w moczu. Innym potwierdzeniem problemów z wyrównaniem i leczeniem cukrzycy w przypadku wnioskodawcy jest zaświadczenie wydane przez lekarza prowadzącego i dołączone do dokumentacji medycznej. Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, nieuleczalną i postępującą, wielokrotnie problemem jest nie tylko suma wartości poziomu cukru, a pojawienie się nowych jednostek chorobowych.

Z uwagi na zgłaszanie dalszych zastrzeżeń względem opinii biegłej M. C. – P., Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnej biegłej specjalisty z zakresu diabetologii, która potwierdziła rozpoznanie i wnioski orzecznicze biegłej M. C. – P.. Biegła D. K. dodatkowo wskazała, że wnioskodawca musi wykonywać wielokrotnie pomiary glikemii w ciągu doby, korygować poziom glikemii insuliną szybkodziałającą. Mimo stosowania w chwili obecnej najnowocześniejszych insulin analogowych cukrzyca nadal ma bardzo chwiejny przebieg. Prawdopodobnie ma to związek z nieodwracalnym uszkodzeniem trzustki w procesach ostrego zapalenia oraz postępującego przewlekłego stanu zapalnego. Ponadto do dobrego wyrównania cukrzycy niezbędna jest prawidłowa funkcja wątroby, a w przypadku badanego narząd ten dotknięty jest nieodwracalnym procesem marskim. Częste wartości graniczne stanowią duże obciążenie dla organizmu i ograniczają funkcjonowanie wnioskodawcy. Cukrzyca rozwinęła już przewlekłe powikłania zarówno z zakresu mikro – jak i makro – angiopatii. Wnioskodawca ma rozpoznaną miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych. Jeżeli chodzi o powikłania z zakresu mikroangiopatii – polineuropatia pojawiły się w trakcie trwania cukrzycy. Pełnomocnik organu rentowego nie zgłosił dalszych uwag do powyższej opinii biegłej D. K..

Odnośnie opinii biegłego z zakresu chirurgii, organ rentowy podniósł, że zachodzą podstawy do uchylenia decyzji, przekazania sprawy do ponownego rozpoznania i umorzenia postępowania na podstawie art.477 ¹⁴ § 4 k.p.c. Biegły chirurg dysponował bowiem nowym dowodem w sporze – badaniem USG D, które ujawniło krytyczne zwężenie lewej tętnicy udowej.

Organ rentowy zakwestionował natomiast ustalenia biegłej psychiatry w zakresie, w jakim stwierdziła, że częściowa niezdolność do pracy wnioskodawcy ma charakter trwały.

W ocenie Sądu Okręgowego, stanowisko organu rentowego jest w tym zakresie prawidłowe, gdyż biegła psychiatra w żaden sposób nie uzasadniła swojego stanowiska odnoście trwałego charakteru niezdolności do pracy wnioskodawcy.

Przypomnieć należy, że w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 listopada 2005 r. kwestia oceny trwałości niezdolności do pracy stosownie do treści art.13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.), sprowadzała się do ustalenia, czy istnieją rokowania odzyskania zdolności do pracy według stanu wiedzy medycznej w czasie orzekania. Brak takich rokowań skutkował orzeczeniem trwałej niezdolności do pracy, w przeciwnym wypadku orzekano niezdolność okresową. Powyższe kryterium stanowiło przesłankę prawa do renty stałej lub okresowej (art. 59). W aktualnym stanie prawnym brzmienie cytowanego przepisu art. 13 ustawy emerytalnej prowadzi do tezy, że orzeczenie trwałej niezdolności do pracy zawsze wymaga od lekarzy biegłych sądowych oceny co do rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5 lat.

Biegła psychiatra wskazała jedynie, że częściowa niezdolność do pracy odwołującego ma charakter trwały – z uwagi na nieodwracalny charakter zaburzeń nastroju – nie przytaczając żadnych konkretnych argumentów na uzasadnienie postawionej tezy. Z tych względów jej opinia w tym zakresie nie zasługuje na aprobatę.

Wnioskodawca był poddany badaniu psychologicznemu na etapie postępowania przed organem rentowym, natomiast dysponując tą opinią biegła psychiatra nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa. Zatem Sąd uchylił postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego neuropsychologa, uznając wniosek organu rentowego za zbędny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Należy mieć na uwadze, jak wskazano wyżej, iż podstawowym schorzeniem wnioskodawczyni jest cukrzyca, w związku z czym kluczowymi opiniami były opinie diabetologów. Wobec powyższego dokonując rozstrzygnięcia, Sąd uznając pozostałe opinie za rzetelne i wiarygodne, oparł się w znacznej mierze na opiniach specjalistów z zakresu diabetologii.

Opinie dwóch biegłych diabetologów były na tyle wyczerpujące, a wynikające z nich wnioski logiczne, że brak było potrzeby powoływania kolejnych dowodów z opinii biegłych. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych w niniejszej sprawie, a kwestia zdolności do pracy odwołującego została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą, więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, niepubl).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest częściowo zasadne i jako takie skutkuje częściową zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13
ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych lekarzy specjalistów z zakresu diabetologii, Sąd ustalił, iż w odniesieniu do odwołującego się zostały spełnione warunki do nabycia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Biegli jednoznacznie orzekli, iż rozpoznane u niego schorzenie - cukrzyca, skutkuje częściową niezdolnością wnioskodawcy do pracy. Niezdolność ta, według oceny w/w biegłych, ma charakter okresowy, od dnia 22 lutego 2017 roku i trwać będzie do 22 lutego 2019 roku.

W opiniach biegli wskazali, że cukrzyca typu 2 w przypadku wnioskodawcy jest aktualnie niewyrównana w stopniu istotnym – występują duże wahania glikemii mimo wielokrotnych prób wyrównania. Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, edukacji dietetycznej i starannie dobranego wysiłku fizycznego, a aktualny stan zaawansowania cukrzycy, przewlekły brak wyrównania, hypoglikemię w ciągu dnia i nocy, neuropatia obwodowa i autonomiczna powoduje niezdolność do pracy wnioskodawcy. Podkreślenia wymaga, że mimo stosowania najnowocześniejszych insulin analogowych cukrzyca nadal ma u wnioskodawcy bardzo chwiejny przebieg. Prawdopodobnie ma to związek z nieodwracalnym uszkodzeniem trzustki w procesach ostrego zapalenia oraz postępującego przewlekłego stanu zapalnego. Ponadto do dobrego wyrównania cukrzycy niezbędna jest prawidłowa funkcja wątroby, a w przypadku badanego narząd ten dotknięty jest nieodwracalnym procesem marskim.

W opinii biegłego laryngologa wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, natomiast w opinii biegłego specjalisty z zakresu chirurgii jest częściowo niezdolny do pracy od dnia
19 czerwca 2017 roku, a w opinii biegłego psychiatry – częściowo niezdolny do pracy od dnia 22 marca 2007 roku.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno wnioskodawcy, jak i pełnomocnikowi organu rentowego, który zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłej diabetolog M. C. – P. oraz biegłej psychiatry. W ocenie Sądu zarzuty do opinii biegłej diabetolog M. C. – P. zostały w sposób dostateczny wyjaśnione w pisemnej opinii uzupełniającej. Natomiast w odniesieniu do opinii biegłej psychiatry Sąd uznał je za uzasadnione w części – z wcześniej omówionych powodów.

Sąd podzielił pozostałe opinie biegłych, uznając, że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Spełnienie pozostałych warunków nabycia prawa do renty nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Zebrany w niniejszym postępowaniu materiał dowodowy pozwolił skutecznie zakwestionować prawidłowości zaskarżonej przez ubezpieczonego decyzji.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)).

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

W przedmiotowej sprawie, Sąd ustalił, że wnioskodawca jest okresowo częściowo niezdolny do pracy zarobkowej w okresie od dnia 22 lutego 2017 roku. do dnia 22 lutego 2019 r. – w oparciu o opinie biegłych specjalistów z zakresu diabetologii. Częściowa niezdolność do pracy wnioskodawcy od dnia 22 marca 2017 roku znalazła także potwierdzenie w opinii biegłej psychiatry. Zatem na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 22 lutego 2017 roku. do dnia 22 lutego 2019 r., oddalając jego odwołanie w pozostałym zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. (wnioskodawca wnosił o przyznanie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy – nie określając okresu na jaki wnosi o przyznanie prawa).

W ocenie Sądu – wbrew twierdzeniom organu rentowego - nie zachodziła w niniejszej sprawie podstawa do zastosowania art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., zgodnie, z którym w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, Sąd nie orzeka, co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku Sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W toku niniejszego postępowania Sąd ustalił, że z chirurgicznego punktu widzenia wnioskodawca jest częściowo niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej od dnia
19 czerwca 2017 roku do dnia 30 czerwca 2019 roku. Wprawdzie biegły chirurg – jak słusznie podniósł ZUS - dysponował nowym dowodem w sporze – badaniem USG D, które ujawniło krytyczne zwężenie lewej tętnicy udowej, jednakże jednocześnie w niniejszej sprawie bezsprzecznie ustalono, że odwołujący jest okresowo częściowo niezdolny do pracy zarobkowej w okresie od dnia 22 lutego 2017 roku do dnia 22 lutego 2019 r. z powodu cukrzycy, a więc choroby, która skutkowała przyznaniem mu w poprzedzającym okresie świadczenia rehabilitacyjnego.

W sprawie o stwierdzenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy możliwe jest uchylenie decyzji organu rentowego i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania, tylko wtedy, gdy zmiana w stanie zdrowia wnioskodawcy wpływająca na stwierdzenie jego niezdolności do pracy nastąpiła do chwili zamknięcia rozprawy przed sądem pierwszej instancji.

Zatem zastosowanie tego przepisu byłoby ewentualnie dopuszczalne w niniejszej sprawie – jedynie w sytuacji, gdyby nie ustalono z powodu innych schorzeń – częściowej niezdolności do pracy w okresie, za który może być wnioskodawcy przyznane prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Jeżeli wnioskodawca spełnia przesłanki do przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu cukrzycy –brak jest podstaw prawnych do uznania, że zachodzą nowe okoliczności w sprawie, skutkujące zastosowaniem art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji orzeczenia.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. ZUS , wypożyczając akta rentowe.

05.07.2018r.