Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 maja 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 stycznia 2017 r., odmówił R. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 kwietnia 2017 r. ubezpieczony został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, a niezdolność powstała w dniu 27 marca 2017 roku. Natomiast w 10 –leciu przypadającym bezpośrednio przed datą powstania niezdolności do pracy, tj. od 27 marca 2007 roku do 26 marca 2017 roku nie udokumentował wymaganych 5 lat okresów ubezpieczenia. Z dokumentów znajdujących się w organie rentowym wynika, że ubezpieczony udowodnił łącznie 1 rok, 2 miesiące i 3 dni, w tym 10 miesięcy i 17 dni okresów składkowych oraz 1 rok 7 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych, które zgodnie z ustawą ograniczono do 1/3 udokumentowanych składkowych okresów i przyjęto w wymiarze 3 miesięcy i 16 dni. Do stażu nie uwzględniono okresu od dnia 27 marca 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku, od dnia
1 stycznia 2010 roku do dnia 30 września 2012 roku, od dnia 16 stycznia 2013 roku do dnia
30 sierpnia 2013 roku , gdyż nie opłacono składek oraz okresu od dnia 1 stycznia 2008 roku do dnia 31 grudnia 2009 roku z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego.

/decyzja – k. 18 plik IV akt ZUS/

Od powyższej decyzji wnioskodawca R. S. złożył w dniu 6 czerwca 2017 r. odwołanie, wnosząc o przyznanie mu prawa do renty zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS.

/odwołanie – k. 2 /

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 7-8/

Na rozprawie w dniu 24 września 2018 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie oraz wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 150% stawki minimalnej, oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości, ani w części, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia stron– 00:07:37- 00:08:37 płyta CD – k.103/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca R. S. urodził się (...)

/okoliczności bezsporne/

Wnioskodawca posiada wykształcenie zasadnicze. Z zawodu jest ślusarzem. Ostatnio pracował jako pracownik ochrony.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 18 stycznia 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1 – 4 plik IV akt ZUS/

Orzeczeniem z dnia 8 lutego 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 7 plik IV akt ZUS, k. 73-76 dokumentacja medyczna/

R. S. w dniu 6 marca 2017 r. złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 77 dokumentacja medyczna/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonego niewydolność nerek ze skrajnym wodonerczem lewostronnym, przebyty chłoniak żołądka leczony chemio i radioterapią od sierpnia 2013 roku w długotrwałej remisji choroby, nadciśnienie tętnicze. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19 kwietnia 2017 r. uznała wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31 marca 2019 roku, przyjmując, że datą powstania częściowej niezdolności do pracy jest 27 marca 2017 roku, tj. data badania TK, w którym stwierdzono skrajne wodonercze lewostronne.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 13 plik IV akt ZUS, opinia lekarska – k. 90-92 dokumentacji medycznej/

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zaskarżoną decyzją z dnia 16 maja 2017 r.

/decyzja – k. 18 plik IV akt ZUS/

U wnioskodawcy w sądowym badaniu kardiologicznym rozpoznano nadciśnienie tętnicze. Realnie oceniając ilość leków na nadciśnienie u ubezpieczonego - jest dość duża (wnioskodawca nie pamięta jednak jakie leki przyjmuje, według wcześniejszych wpisów w dokumentacji POZ to 5-6 leków). Stale leczy się w POZ (odnotowano w POZ wartości ciśnienia tętniczego około 140/100 do 160/100 mmHg). Wartości ciśnienia tętniczego pozostają raczej wyrównane (według oceny wnioskodawcy), jednak okresowo zdarzają się też skoki. Z powodu przełomu nadciśnieniowego był hospitalizowany w Oddziale Chorób Wewnętrznych w P. w 2008 roku. Z tego też względu przy braku wyrównania konieczna jest okresowa korekta i modyfikacja leczenia oraz systematyczne leczenie w Poradni Kardiologicznej. Z punktu widzenia biegłego kardiologa wnioskodawca nie jest niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej.

/opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu kardiologii dr n. med. R. G. – k. 22-24/

W sądowym badaniu onkologicznym rozpoznano u ubezpieczonego chłoniaka złośliwego żołądka z naciekaniem brodawki W. po pappillotomii i protezowaniu (...) w październiku 2012 roku, po chemioterapii 8 cykli (...) do czerwca 2013 roku, bez cech wznowy chłoniaka, skrajne wodonercze nerki lewej z przewlekłą niewydolnością nerek, kamicę (...) wtórną. Po leczeniu chemicznym z powodu chłoniaka złośliwego żołądka w 2012 roku i 2013 roku uzyskano całkowitą regresję zmian nowotworowych. Ubezpieczony jest okresowo kontrolowany w Przychodni (...) – bez cech wznowy. Ze stanowiska biegłego onkologa ubezpieczony jest zdolny do pracy.

/opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu onkologii S. F. – k. 32-34/

U wnioskodawcy w sądowym badaniu gastroenterologicznym rozpoznano przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, przepuklinę wślizgową rozworu przełykowego, kamicę przewodową, stan po protezowaniu dróg żółciowych (w 2012 roku i 2017 roku), chłoniaka złośliwego żołądka po chemioterapii (2012 -2013) w okresie remisji. U badanego w dniu
18 października 2012 roku wykonano (...) z papilotomią i protezowaniem przewodu żółciowego wspólnego. W wykonanej w dniu 22 października 2012 roku gastroskopii stwierdzono liczne polipy żołądka średnicy 1-3 cm, pobrano wycinki do badania histopatologicznego. Ponadto stwierdzono dużą przepuklinę wślizgową rozworu przełykowego. W grudniu 2012 roku badany był hospitalizowany w Klinice (...), rozpoznano chłoniaka złośliwego żołądka. W leczeniu zastosowano chemioterapię wg programu (...) 8 cykli. Pod wpływem leczenia uzyskano całkowitą remisję choroby, nie stwierdzono cech wznowy. Przewlekłe zapalenie żołądka i przepuklina rozworu przełykowego przebiegają u wnioskodawcy bez istotnych powikłań. Schorzenia te nie upośledzają stanu jego odżywienia, wsk. (...) wynosi 31,6 (norma 18-25). Mimo zgłaszanych wymiotów nie stwierdzono u skarżącego objawów odwodnienia organizmu. Badaniem przedmiotowym w zakresie jamy brzusznej istotnych odchyleń od normy nie stwierdzono. Wnioskodawca nie przedstawił żadnego wyniku gastroskopii wykonanej w latach 2013 – 2017. W czerwcu 2017 roku wnioskodawca był hospitalizowany na Oddziale (...) z powodu zaostrzenia objawów kamicy żółciowej przewodowej, wykonano ponowne protezowanie przewodu żółciowego wspólnego. Zalecono kontrolę za trzy miesiące, nie można wykluczyć leczenia operacyjnego. Z punktu widzenia gastrologa wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu gastroenterologii dr n. med. M. Ł. – k. 36-38/

W sądowym badaniu nefrologicznym rozpoznano u ubezpieczonego przewlekłą chorobę nerek w stadium (...), wodonercze i afunkcję nerki lewej, torbiele nerki prawej. U wnioskodawcy od co najmniej marca 2008 roku stwierdza się uszkodzenie nerek. Już wtedy sumaryczna wydolność nerek była upośledzona o czym świadczy podwyższone stężenie kreatyniny. Na podstawie badań ultrasonograficznych i urograficznych wykonanych w 2012 roku ustalono, że nerka lewa nie wydziela środka kontrastowego i najprawdopodobniej nie funkcjonuje, za co odpowiedzialne jest wodonercze. W nerce prawej obecne są torbiele. Upośledzenie funkcji nerek stało się istotną przeszkodą w leczeniu onkologicznym i konieczna była korekta podawanych leków. Ostatnie wyniki badań laboratoryjnych wskazują na to, że wnioskodawca nadal ma niewydolność nerek, ale jej stopień jest stabilny i nie zwiększył się w ciągu ostatnich 10 lat. Funkcję nerki lewej przejęła całkowicie nerka prawa. Obserwowana obecnie filitracja kłębuszkowa jest umiarkowanie obniżona, co wskazuje, że R. S. ma przewlekłą chorobę nerek w studium (...). W tym stadium wnioskodawca nie ma jeszcze klinicznie istotnych objawów niewydolności nerek, co stwierdzono w trakcie badania przedmiotowego. Wnioskodawca nie zgłasza bólów w okolicach lędźwiowych. Podczas wstrząsania obu okolic lędźwiowych ubezpieczony również nie odczuwa bólu. Morfologia krwi jest na zadawalającym poziomie, w badaniu ogólnym moczu nie stwierdzono istotnych odstępstw, a w szczególności białkomoczu, krwinko - moczu. Z punktu widzenia nefrologa, wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu nefrologii dr n. med. R. L. – k. 52-54/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych: kardiologa, onkologa, gastroenterologa i nefrologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z ustnej uzupełniającej opinii biegłych: kardiologa, onkologa i nefrologa, wobec nie wskazania zastrzeżeń względem wydanych opinii pisemnych. Pełnomocnik wnioskodawcy w żaden sposób nie uzasadnił wniosku o przeprowadzenie tego dodatkowego dowodu, nie wyjaśnił na czym polega ewentualna wadliwość, czy nierzetelność złożonych opinii.

Ponadto Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, także z uwagi na brak jakiegokolwiek uzasadnienia złożonego w tym zakresie wniosku.

Poza tym w ocenie Sądu brak jest podstaw, by kwestionować opinie biegłych kardiologa, onkologa, gastroenterologa i nefrologa, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2018 r., poz. 1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Wprawdzie Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19 kwietnia 2017 roku uznała, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 marca 2019 roku, przyjmując, że datą powstania częściowej niezdolności do pracy jest dzień 27 marca 2017 roku, jednakże wnioskodawca zakwestionował ustaloną datę powstania niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych kardiologa, onkologa, gastroenterologa i nefrologa, Sąd ustalił natomiast, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikom stron z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych. Strony reprezentowane przez pełnomocników nie wniosły zastrzeżeń do opinii biegłych.

Sąd Okręgowy podzielił opinie biegłych specjalistów, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków. Wskazać należy, że biegli sądowi w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśnili wszelkie okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonego. Wnioski z powyższych opinii sprowadzały się do stwierdzenia, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zarobkowej.

Opinia biegłego może być oceniona przez sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winna dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać swoje poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Wskazać w tym miejscu należy, że o nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej. Również sam fakt stwierdzenia choroby nie jest równoznaczny z nabyciem prawa do renty. Istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi bowiem samodzielnej przyczyny uznania częściowej niezdolności do pracy, choć może wymagać czasowych zwolnień lekarskich. O niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Jeżeli zatem stan zdrowia nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, brak jest prawa do tego świadczenia ( por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2005, sygn. akt II UK 288/04, publ. OSNP 2006/5-6/99; wyrok SN z dnia 1 grudnia 2000 roku, sygn. akt II UKN 113/00, publ. OSNP 2002/14/343; wyrok SA w Szczecinie z dnia 17 marca 2016 roku, sygn. akt III AUa 546/15, LEX nr 2090464).

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, dopuszczone w postępowaniu rozpoznawczym dowody w postaci opinii biegłych – pozwalają na niebudzące wątpliwości ustalenie, iż stan zdrowia ubezpieczonego, nie pozwalał na przyjęcie całkowitej ani nawet częściowej niezdolności do pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń jest zdolny do wykonywania pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Wskazać także należy, że organ rentowy przyjmując w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18 kwietnia 2017 roku, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a niezdolność powstała w dniu 27 marca 2017 roku, słusznie odmówił skarżącemu prawa do emerytury, gdyż nie legitymuje się w 10 –leciu przypadającym bezpośrednio przed datą powstania niezdolności do pracy, tj. w okresie od dnia 27 marca 2007 roku do dnia
26 marca 2017 roku wymaganym 5 - letnim okresem ubezpieczenia. Z dokumentów znajdujących się w organie rentowym wynika bowiem, że ubezpieczony udowodnił łącznie
1 rok, 2 miesiące i 3 dni, w tym 10 miesięcy i 17 dni okresów składkowych oraz 1 rok
7 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych, które zgodnie z ustawą ograniczono do 1/3 udokumentowanych składkowych okresów i przyjęto w wymiarze 3 miesięcy i 16 dni. Do stażu organ rentowy nie uwzględnił okresu od dnia 27 marca 2007 roku do
dnia 31 grudnia 2007 roku, od dnia 1 stycznia 2010 roku do dnia 30 września 2012 roku, od dnia 16 stycznia 2013 roku do dnia 30 sierpnia 2013 roku, gdyż nie opłacono składek z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej oraz okresu od dnia 1 stycznia 2008 roku do dnia
31 grudnia 2009 roku z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej. Natomiast wnioskodawca reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie złożył żadnych wniosków dowodowych – celem wykazania, że w powyższym okresie opłacał składki do ZUS, czy też, że zgłosił się do ubezpieczenia społecznego. Pełnomocnik wnioskodawcy ograniczył się jedynie do gołosłownego stwierdzenia w piśmie z dnia 17 września 2018 roku , że organ rentowy bezpodstawnie nie zaliczył powyższego okresu do stażu pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.