Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 kwietnia 2018 r. (Znak: (...)-2018) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) i ustawy z dnia 5 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. z
2015 r. poz. 552) ustalił A. P. (1) kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1980 r. do 31 grudnia 1989 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 6,82%.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 6,82% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ww. ustawie (6,82% x 1 220,89 zł = 83,26 zł).

Do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy przyjął łącznie: 4 lata, 11 miesięcy, 16 dni, tj. 59 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata tj. 36 miesięcy okresów nieskładkowych (okresy sprawowania opieki nad dzieckiem).

Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998r. – wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 48,07%. Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł.

Do ustalenia współczynnika przyjęto:

- wiek w dniu 31.12.1998r. - po zaokrągleniu do pełnych lat - wynoszący 41 lat

- łączny staż ubezpieczeniowy - po zaokrągleniu w górę do pełnych lat - wynoszący 8 lat.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173).

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 31 228,78 zł.

/decyzja oraz obliczenie wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego k. 15-17 plik II akt ZUS /

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2018 roku (Znak: ENP/15/021180360) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 marca 2018 r. przyznał A. P. (1) emeryturę od dnia 1 marca 2018 r., tj. od miesiąca w którym złożono wniosek.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

-

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 116638,51zł

-

średnie dalsze trwanie życia wynosi 259,50 m-cy

-

wyliczona kwota emerytury zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wynosi 449,47 zł

Emerytura przyznana od dnia 1 marca 2018 r. w kwocie 449,47 zł jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1029,80 zł. Emerytury nie podwyższa się, ponieważ wnioskodawczyni nie udowodniła łącznie okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 20 lat.

/decyzja k. 19 -20v. plik II akt ZUS/

Odwołania od obu powyższych decyzji w dniu 14 maja 2018 r. wniosła ubezpieczona A. P. (1), kwestionując wysokość obliczonych przez ZUS: kapitału początkowego i emerytury. Odwołująca wniosła do zaliczenia do okresu nieskładkowego okresu opieki nad B. L.. Skarżąca podniosła, iż ww. był jej mężem wobec zawarcia ślubu kościelnego. Podniosła również, iż B. L. był niezdolny do samodzielnej egzystencji, co potwierdza fakt przyznania mu dodatku pielęgnacyjnego.

/ odwołanie k. 3 4akt sprawy VIII U 1234/18 oraz k. 3 -4 akt sprawy VIII U 1235/18/

W odpowiedzi na oba odwołania z dnia 12 czerwca 2018 r. organ rentowy wniósł o ich oddalenie. W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł, iż brak jest podstaw do zaliczenia do okresów nieskładkowych okresu opieki nad B. L., bowiem ww. nie był członkiem rodziny ubezpieczonej – brak jest aktu małżeństwa wydanego przez USC, a ponadto nie był on uznany za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. Akt ślubu kościelnego dołączony przez wnioskodawczynię nie ma znaczenia w niniejszej sprawie, gdyż nie został odnotowany w Urzędzie Stanu Cywilnego i nie rodzi konsekwencji prawnych.

/ odpowiedzi na odwołania k. 18 akt sprawy VIII U 1234/18 oraz k. 6 akt sprawy VIII U 1235/18/

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2018 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych połączył sprawę o sygn. akt VIII U 1235/18 ze sprawą o sygn. akt VIII U 1234/18 do łącznego rozpoznania pod numerem VIII U 1234/18.

/postanowienie k. 7 akt sprawy VIII U 1235/18 /

Pismem procesowym z dnia 2 października 2018 r. pełnomocnik z urzędu wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu oświadczając, iż koszty te nie zostały pokryte ani w całości, ani w części. W uzasadnieniu swego stanowiska pełnomocnik odwołującej podniósł, iż A. P. (1) opiekowała się B. L. w latach 1996-2000, który był osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, bowiem w świetle decyzji z dnia 3 marca 2005 r. przysługiwał mu dodatek pielęgnacyjny. Ponadto pełnomocnik wnioskodawczyni podniósł, iż ww. pozostawali w związku nieformalnym – łączył ich wyłącznie ślub wyznaniowy, jednakże powyższe nie stoi na przeszkodzie zaliczenia wnioskodawczyni do członków rodziny B. L. w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

/ pismo procesowe k. 83- 86/

Na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2019 r. pełnomocnicy stron podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska procesowe.

/stanowiska procesowe pełnomocników stron - protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:31:12-00:32:10- płyta CD k.118/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. P. (1) urodziła się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 26 marca 2018 roku ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę.

/wniosek k. 1 – 6 plik II akt ZUS/

W wyniku złożenia przedmiotowego wniosku organ rentowy wydał zaskarżone decyzje.

/bezsporne/

W dniu 17 sierpnia 1996 r. wnioskodawczyni zawarła z B. L. ślub katolicki w Rzymskokatolickiej Parafii Św. Ap. P. i P.. Wówczas nie obowiązywał jeszcze konkordat, a małżeństwa nie zawarto oficjalnie w Urzędzie Stanu Cywilnego.

/świadectwo ślubu k. 5, akt ślubu kościelnego k. 6, pismo k. 8, podanie o wydanie aktu małżeństwa k. 15, zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 0:24;25 - 00:31:12 – płyta CD k.118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40 –płyta CD k.98, zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:03:42 - 00:18:52- płyta CD k.118/

Od tego czasu ww. zamieszkiwali razem w mieszkaniu brata B. L. przy ul. (...). Przez krótki okres czasu, zamieszkiwała z nimi córka ubezpieczonej.

/zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:24:25 -00:31:12 - płyta CD k. 118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40 – płyta CD k. 98, zeznania świadka K. G. - protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2019 r. 00:05:02- 00:16:38 – płyta CD k.107, zeznania A. P. (2) protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2019 r.- 00:22:10- 00:26:25 – płyta CD k.107, zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. - 00:03:42 - 00:18:52- płyta CD k.118/

A. P. (1) z uwagi na stan zdrowia B. L. sprawowała nad nim ciągłą opiekę.

/zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 0:24:25 -00:31:12 – płyta CD k.118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40 – płyta CD k.98, zeznania świadka K. G. protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2019 r. 00:05:02- 00:16:38- płyta CD k.107, zeznania A. P. (2) protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2019 r. 00:22:10- 00:26:25 – płyta CD k.107, zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:03:42 - 00:18:52- płyta CD k.118/

Barłomiej L. cierpiał na padaczkę, miał wodogłowie od urodzenia, w dzieciństwie przebył gruźlicę i miał poważne kłopoty z chodzeniem.

/zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:24:25 -00:31:12 – płyta CD k.118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40- płyta CD k.98/

B. L. wymagał pomocy przy przygotowywaniu posiłków, zakupach, ubieraniu, sprzątaniu, myciu, praniu, rzadko wychodził, nie miał orientacji w terenie.

/zeznania świadka K. G. protokół z rozprawy z dnia
21 stycznia 2019 r. 00:05:02- 00:16:38 – płyta CD k.107, zeznania A. P. (2) protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2019 r. 00:22:10- 00:26:25 – płyta CD k.107, zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:03:42 - 00:18:52 – płyta CD k.118/

B. L. był zaliczony Orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z dnia 3 listopada 1983 r. do II grupy inwalidzkiej i z tego tytułu miał przyznane prawo do renty inwalidzkiej począwszy od 1 lipca 1983 r.

/pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

Kolejnymi orzeczeniami ww. był zaliczony do drugiej grupy inwalidów, następnie uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

/pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 14 lutego 2002 r. B. L. został uznany za całkowicie trwale niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji do 28 lutego 2004 r.

/pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

W okresie od 1 stycznia 2002 r. do 29 lutego 2004 r. B. L. pobierał zasiłek pielęgnacyjny.

/pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

Od 1 października 2003 r. B. L. miał przyznane prawo do renty socjalnej na stale, które pobierał w zbiegu z rentą rodzinną, do której miał przyznane prawo od 1 czerwca 2002 r. do 29 lutego 2004 r. następnie na stale.

/pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21 stycznia 2004 r. B. L. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji na stale i pobierał nadal dodatek pielęgnacyjny.

/ pismo ZUS z dnia 5.02.2019 r. k. 108 dokumentacja w akta rentowych B. L. załączona do akt sprawy/

A. P. (1) i B. L. korzystali z pomocy socjalnej.

/zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:03:42 - 00:18:52 – płyta CD k.118/

A. P. (1) i B. L. utrzymywali się z renty i dodatku pielęgnacyjnego B. L., zasiłku ubezpieczonej otrzymywanego z ośrodka pomocy społecznej. Korzystali też z bezpłatnych obiadów w (...).

/zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:24:25 -00:31:12 – płyta CD k.118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40 – płyta CD k.98, zeznania świadka M. T. protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:03:42 - 00:18:52 – płyta CD k.118/

B. L. w lutym 2006 r. miał udar, po którym został umieszczony przez siostrę J. A. w ośrodku szpitalnym 40 km pod Ł..

/zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 17 kwietnia 2019 r. 00:24:25 -00:31:12 – płyta CD k.118 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:05:18 -00:22:40 – płyta CD k.98/

B. L. zmarł w dniu 9 czerwca 2006 r.

/ odpis skrócony aktu zgonu k. 10/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS, nadto akt rentowych B. L., których wiarygodność nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania wnioskodawczyni oraz świadków z wyjątkiem zeznań świadka J. R. w zakresie, w jakim wskazywali na wzajemne relacje A. P. (1) i B. L., fakt pozostawania przez nich w nieformalnym związku oraz okoliczność sprawowania przez wnioskodawczynię opieki nad B. L., gdyż te wzajemnie ze sobą korespondowały i nie były podważane przez organ rentowy.

Czyniąc ustalenia w sprawie, Sąd pominął wyłącznie zeznania świadka J. R., gdyż ten nie miał wiedzy co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a o relacjach wnioskodawczyni z B. L., fakcie sprawowania przez ww. opieki nad wskazaną osobą wiedział - co wskazał wprost - wyłącznie z relacji samej odwołującej. Tym samym jego zeznania nie mogły stanowić podstawy ustaleń w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania nie zasługują na uwzględnienie.

W myśl art.26 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. , poz.1270) emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Zgodnie art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2).

Kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12 (art. 174 ust. 1 ww. ustawy). Jak stanowi art. 174 ust. 2 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 ww. przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku. Natomiast ust. 7 art. 174 stanowi, że do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 analizowanego przepisu stanowi zaś, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku według określonego w ustawie wzoru. Wartość współczynnika, obliczonego na podstawie ust. 8, w zależności od płci, wieku ubezpieczonego oraz stażu ubezpieczeniowego w dniu 31 grudnia 1998 r., przedstawiona jest w tabeli, stanowiącej załącznik do ustawy (ust. 13).

Jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu (ust. 3b).

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 i 3 powołanej ustawy w przypadku, gdy emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, łącznie z okresową emeryturą kapitałową, albo emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, jest niższa niż kwota, o której mowa w art. 85 ust. 2 i 3, emeryturę przysługującą z Funduszu, w tym emeryturę ustaloną ze zwiększeniem, o którym mowa w art. 26a, podwyższa się w taki sposób, aby suma tych świadczeń nie była niższa od tej kwoty, o ile ubezpieczony: kobieta - osiągnęła wiek emerytalny wynoszący 60 lat i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat.

W myśl art. 7 ust. 7 ustawy okresami nieskładkowymi są przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia.

Przepis art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest swoistym zabezpieczeniem i rekompensatą dla osób, które zrezygnowały z pracy i poświęciły się opiece osoby, z którą pozostawały w bliskich relacjach i prowadziły wspólne gospodarstwo domowe. Uznanie okresu takiej opieki sprawowanej przez konkubenta za okres nieskładkowy uzależnione jest od rzeczywistego sprawowania opieki i rzeczywistego pozostawania obu tych osób we wspólności domowej i rodzinnej. Ograniczanie tego typu relacji wyłącznie do osób powiązanych więzami krwi i małżonków stałoby w sprzeczności z wprowadzoną przez ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych zasadą równego traktowania wszystkich ubezpieczonych bez względu na stan cywilny. W sferze emocjonalnej i gospodarczej (rozumianej jako wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego) konkubinat i małżeństwo w zasadzie niczym się nie różnią. Osoby żyjące w konkubinacie mogą i zapewne traktują siebie tak jak to czynią osoby żyjące w zalegalizowanych związkach. Skoro w sferze pożycia, prowadzenia gospodarstwa domowego oraz istnienia bliskości emocjonalnej i duchowej dwojga osób między małżeństwem, a konkubinatem nie ma różnic, to niezasadne byłoby dyskryminowanie osób, które opiekowały się członkiem swojej, szeroko rozumianej, wspólnoty rodzinnej i domowej tylko dlatego, że nie zawarły formalnego związku małżeńskiego /wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 lipca 2015 r. III AUa 317/15, legalis 1331298/

W świetle powyższego, generalnie kwestia uwzględnienia w stażu ubezpieczeniowym jako okresu nieskładkowego okresu sprawowania opieki nad konkubentem nie może być kwestionowana. Okoliczność ta sama w sobie nie czyni jednak odwołania skarżącej A. P. (1), która domagała się zaliczenia w stażu ubezpieczeniowym okresu sprawowania opieki nad B. L. w latach 1996-2000 - uzasadnionym.

Znamiennym jest, iż okres nieskładkowy z art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach rentach z FUS wymaga aktualnego do okresu sprawowania opieki potwierdzenia, że członek rodziny zastał zaliczony do I grupy inwalidów lub uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznany za osobę niepełnosprawna w stopniu znacznym /wyrok
Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych
z dnia 4 października 2011 r. I UK 87/11, legalis 464111/.

Nadto przepis wymaga nie tylko sprawowania faktycznej opieki nad ściśle określoną osobą (innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do pierwszej grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym), ale również stawia określone warunki po stronie osoby sprawującej opiekę, tj. musi ona ukończyć 16 lat, nie osiągać w okresie sprawowania opieki przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia /wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 października 2014 r. III AUa 1113/14 Legalis Numer 1163495/

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, bezspornie w oparciu o spójne zeznania świadków i wnioskodawczyni ustalono iż ubezpieczona nieprzerwanie sprawowała opiekę nad swoim konkubentem co najmniej od dnia ślubu kościelnego, tj. od dnia 17 sierpnia 1996 r. do jego śmierci. Bezsprzecznie podnieść również należy, iż B. L. orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 14 marca 2002 r. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji. Dodatek pielęgnacyjny pobierał w okresie od
1 stycznia 2002 r. do chwili śmierci w 2006 r. Wcześniej na mocy orzeczeń Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z dnia 3 listopada 1983 r. był zaliczony wyłącznie do II grupy inwalidztwa, a potem kolejnymi orzeczeniami był zaliczany do II grupy inwalidów i uznawany za całkowicie niezdolnego do pracy. Tym samym potwierdzenie, iż członek rodziny wnioskodawczyni – jej konkubent - został zaliczony do
I grupy inwalidów lub uznany za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznany za osobę niepełnosprawna w stopniu znacznym aktualne do okresu sprawowania opieki - wymagane dla uznania wskazanego okresu za okres nieskładkowy - nastąpiło dopiero po 1 stycznia 1999r. Tymczasem nie należy tracić z pola widzenia, co już podniesiono, iż przy ustalaniu kapitału początkowego zgodnie z art. 174 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przyjmuje się okresy nieskładkowe przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy tj. do dnia 31 grudnia 1998 r. W konsekwencji sprawowanie opieki przez A. P. (1) nad B. L. pozostaje bez wpływu na wymiar jej stażu ubezpieczeniowego. Warunki do zaliczenia opieki nad członkiem rodziny do okresu nieskładkowego w postaci uznania B. L. za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji zostały bowiem spełnione po dniu 1 stycznia 1999 r. Okres ten już z tego względu, niezależnie od osiąganego wówczas przez wnioskodawczynię przychodu nie był okresem nieskładkowym. Brak więc podstaw do czynienia w tym zakresie ustaleń odmiennych.

Reasumując, żądanie odwołującej podwyższenia stażu ubezpieczeniowego w zakresie szerszym niż określony zaskarżonymi decyzjami ZUS z dnia 6 kwietnia 2018 r., jak i z dnia
12 kwietnia 2018 r. przy obliczeniu wartości kapitału początkowego i należnej wnioskodawczyni emerytury pozostaje nieuzasadnione. W konsekwencji brak podstaw do zmiany zaskarżonych decyzji.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania ubezpieczonego jako bezzasadne.

O zwrocie kosztów pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu orzeczono no podstawie § 15 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. 2016 poz. 1714) uwzględniając zwrot stawki podatku VAT.

J.L.

z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawczyni

20.05.2019r.