Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił D. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 lutego 2015 r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy. Niniejszą decyzją uchylono decyzję z dnia 3 listopada 2014 r.

(decyzja – k. 63 akt ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 20 kwietnia 2015 r. złożył wnioskodawca D. K.. Wskazał w uzasadnieniu, że decyzja jest dla niego krzywdząca.

(odwołanie – k. 2 – 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca D. K. urodził się (...) Posiada wykształcenie wyższe. Posiada licencjat z zarządzania. Pracuje jako konsultant obsługi klienta.

(okoliczności bezsporne)

Posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 11 września 2014 r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 1 – 7 akt ZUS)

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 9 października 2014 r. rozpoznano u ubezpieczonego zaburzenia funkcji układu ruchu po przebytej amputacji urazowej ramienia lewego, przewlekły przeciążeniowy zespół bólowy barku prawego i kręgosłupa, odleżynę okolicy wyrostka narkowego lewego. Lekarz orzecznik podał, że ubezpieczony w 2002 r. doznał urazowej amputacji ramienia lewego. Ze względu na pojawiające się odleżyny okolicy wyrostka barkowego lewego korzystanie z protezy okresowo jest niemożliwe. Stwierdził narastające dolegliwości typu przeciążeniowego w zakresie barku prawego kręgosłupa. Lekarz orzecznik uznał wnioskodawcę za trwale częściowo niezdolnego do pracy. Podał, że częściowa niezdolność do pracy powstała w dniu 1 września 2014 r.

(orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 31 akt ZUS, k. 3 – 4 dokumentacji medycznej)

Decyzją ostateczną z dnia 3 listopada 2014 r. ZUS I Oddział w Ł. przyznał D. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2014 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

(decyzja – k. 48 akt ZUS)

W ramach nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa lekarskiego orzeczenie lekarza orzecznika ZUS zostało przekazane do ponownego rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS.

(pismo – k. 55 akt ZUS)

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonego przebytą amputację kończyny lewej na poziomie ramienia. Komisja podała, że ubezpieczony jest praworęczny. W okresie zatrudnienia ubezpieczony niekiedy korzystał z (...) z powodu przeciążenia prawego barku i zmian naskórkowych lewego barku. Komisja stwierdziła bóle klatki piersiowej, parestezje rwące kłujące lewego ramienia z zanikiem umięśnienia, bóle kręgosłupa. Wskazał, że ubezpieczony korzysta z proteza zgodnej z standardami NFZ. Wnioskodawca obecnie nie jest rehabilitowany. W ocenie przedmiotowej krążeniowo oddechowo wydolny, w obrębie tkanek miękkich zmiany przeciążeniowe z zaczerwienieniem tkanek, zwłaszcza okolicy wyrostka kruczego ale bez defektu naskórkowego. Stwierdzono także zniekształcenie paliczka dalszego II palca reki lewej pourazowe, z przykurczem w stawie (...), bez wpływu na ruchy precyzyjne i chwyt prawej reki. Poza tym bez innych ograniczeń. Ubezpieczony miewa bóle fantomowe leczone doraźnie. W oparciu o wywiad, badanie przedmiotowe i analizę dokumentacji medycznej Komisja Lekarska odnosząc stopień i charakter naruszenia sprawności do poziomu kwalifikacji zawodowych oraz brak pogorszenia w okresie zatrudnienia u osoby ze schorzeniem wniesionym do ubezpieczenia nie ustaliła u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 9 lutego 2015 r. nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 56 akt ZUS, opinia lekarska – k. 7 – 9 dokumentacji medycznej)

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 23 marca 2015 r. z urzędu wstrzymał D. K. wypłatę renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2015 r., tj. od miesiąca, w którym wydano niniejszą decyzję oraz odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 61 – 62 akt ZUS, decyzja – k. 63 akt ZUS)

U D. K. rozpoznano przebytą amputację kończyny górnej lewej na poziomie ramienia w 2002 r. Ubezpieczony okresowo odczuwa bóle i kłucia lewego ramienia i bóle głowy. Badaniem neurologicznym nie stwierdzono objawów uszkodzenia układu nerwowego, które pozwoliłyby uznać wnioskodawcę za długotrwale niezdolnego do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Wnioskodawca nie może wykonywać każdej pracy zarobkowej, w której wymagana jest sprawność obu kończyn górnych. Może wykonywać pracę dla osób jednoręcznych. Ze względu na jednoręczność nie wymaga żadnych specjalnych stanowisk pracy, ponieważ posiada wysoki poziom kwalifikacji. Badany, żeby być uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy, musiałby stracić zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (a tak nie jest, ponieważ wnioskodawca pracuje jako konsultant obsługi klienta). Natomiast częściowa niezdolność do pracy wiąże się ze znacznym stopniem ograniczenia do wykonywania pracy zarobkowej w stosunku do poziomu kwalifikacji. Z neurologicznego punktu widzenia ubezpieczony jest zdolny do pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 9 – 11, pisemna opinia uzupełniająca – k. 39)

U wnioskodawcy rozpoznano stan po amputacji urazowej kończyny górnej lewej w 2002 r. co powoduje, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Mimo niepełnosprawności wnioskodawca ukończył studia wyższe (licencjat z zarządzania) i podjął pracę w charakterze konsultanta do spraw obsługi klienta, którą wykonuje do chwili obecnej. Dlatego też wnioskodawca w okresie zatrudnienia nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. D. K. nie jest zdolny do wykonywania każdej pracy zarobkowej – może wykonywać pracę dla osób jednoręcznych, nie wymaga żadnych specjalnych stanowisk pracy i przystosowań, może wykonywać prace dotychczas wykonywaną. Stwierdzona u wnioskodawcy niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym nie jest jednoznaczna z częściową lub całkowitą niezdolnością do pracy. Z ortopedycznego punktu widzenia nie stwierdzono u wnioskodawcy upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie ubezpieczonego za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego ortopedy M. S. – k. 21 – 23, pisemna opinia uzupełniająca – k. 35 – 36)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa i ortopedy.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy. Biegli rozpoznali u ubezpieczonego stan po amputacji urazowej kończyny górnej lewej w 2002 r.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r., poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia powodują, że nie jest on niezdolny do pracy.

U skarżącego stwierdzono stan po amputacji urazowej kończyny górnej lewej w 2002 r.

W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili bardzo szczegółowo dlaczego w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawcy. Podali, że schorzenia wnioskodawcy mają taki charakter i występują z takim nasileniem, że nie przekładają się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawca jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawcy, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy

K.K.-W.