Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 6 czerwca 2023 roku ( (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z 14 września 2022 roku odmówił J. J. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

[decyzja k. 133 akt rentowych ZUS]

W dniu 25 lipca 2023 roku odwołanie od powyższej decyzji J. J. uznając decyzję za krzywdzącą i wnosząc o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy na stałe.

[odwołanie k. 3-4]

W odpowiedzi na odwołanie organ ZUS wniósł o jego oddalenie, podtrzymując w dotychczasowe stanowisko w sprawie.

[odpowiedź na odwołanie k. 9]

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. J. urodził się (...), legitymuje się wykształceniem zasadniczym zawodowym, z zawodu jest mechanikiem maszyn i urządzeń mechanicznych, ostatnio pracował jako doradca klienta w call center.

[bezsporne]

Decyzją z 27 listopada 2017 roku wnioskodawcy przyznano rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 17 września 2017 roku do 31 października 2018 roku.

[decyzja k. 52-53 odwrót akt rentowych ZUS]

Następnie decyzją z 15 listopada 2018 roku wnioskodawcy przyznano ww. rentę do 30 kwietnia 2019 roku.

[decyzja k. 64-65 odwrót akt rentowych ZUS]

Następnie decyzją z 18 kwietnia 2019 roku wnioskodawcy przyznano ww. rentę do 31 października 2019 roku.

[decyzja k. 76-77 akt rentowych ZUS]

Następnie decyzją z 21 stycznia 2021 roku wnioskodawcy przyznano ww. rentę do 31 października 2021 roku.

[decyzja k. 97-98 akt rentowych ZUS]

Następnie decyzją z 28 stycznia 2022 roku wnioskodawcy przyznano ww. rentę do 31 października 2022 roku.

[decyzja k. 107-108 odwrót akt rentowych ZUS]

Orzeczeniem lekarza medycyny pracy z 20 września 2022 roku wnioskodawca został uznany za niezdolnego do wykonywania pracy na stanowisku pracownika linii produkcyjnej – praca przy maszynach w ruchu.

[orzeczenie lekarskie nr (...) k. 51]

W dniu 14 września 2022 roku J. J. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

[wniosek k. 114-114 odwrót akt rentowych ZUS]

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu 14 października 2022 roku bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u wnioskodawcy okresowe dolegliwości somatyczne kręgosłupa na podłożu zmian dyskopatycznych. Nadciśnienie tętnicze. Nieżyt żołądka w wywiadzie. Orzeczeniem z 14 października 2022 roku Lekarz Orzecznik orzekł, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

[opinia lekarska k. 163 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej, orzeczenie Lekarza Orzecznika k. 116-116 odwrót akt rentowych ZUS]

Od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony wniósł sprzeciw.

[sprzeciw k. 169-170 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej]

Rozpoznając sprzeciw Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu 10 listopada 2022 roku bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawcy zespół dysfunkcyjno-bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych. Stan po operacji dyskopatii L5/S1, nadciśnienie tętnicze, przewlekły nieżyt żołądka. Orzeczeniem z 10 listopada 2022 roku Komisja Lekarska orzekła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

[opinia lekarska k. 177-179 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej , orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 118-118 odwrót akt rentowych ZUS]

Decyzją z 23 stycznia 2023 roku ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, że Komisja Lekarska orzeczeniem z 10 listopada 2022 roku nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

[decyzja k. 120 akt rentowych ZUS]

Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył odwołanie. Odwołanie to zawierało nowe okoliczności dotyczące niezdolności do pracy, wskutek czego sprawa została skierowana do ponownego rozpatrzenia przez Lekarza Orzecznika ZUS.

[odwołanie k. 121-122 akt rentowych ZUS, pisma k. 127-129 akt rentowych ZUS]

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu 4 kwietnia 2023 roku bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u wnioskodawcy okresowe dolegliwości somatyczne kręgosłupa na podłożu zmian dyskopatycznych. Orzeczeniem 4 kwietnia 2023 roku Lekarz Orzecznik orzekł, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

[opinia lekarska k. 193 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej, orzeczenie Lekarza Orzecznika k. 130-130 odwrót akt rentowych ZUS]

O orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony wniósł sprzeciw.

[sprzeciw k. 197-198 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej]

Rozpoznając sprzeciw Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu 27 kwietnia 2023 roku bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawcy zespół dysfunkcyjno-bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez istotnych ograniczeń sprawności ruchowej. Stan po operacji dyskopatii L5/S1. Orzeczeniem z 27 kwietnia 2023 roku Komisja Lekarska orzekła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

[opinia lekarska k. 199-201 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej , orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 132-132 odwrót akt rentowych ZUS]

Wskutek orzeczenia Komisji Lekarskiej z 27 kwietnia 2023 roku, decyzją z 6 czerwca 2023 roku ( (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z 14 września 2022 roku odmówił J. J. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

[decyzja k. 133 akt rentowych ZUS]

Z punktu widzenia biegłego lekarza neurochirurga u wnioskodawcy rozpoznano chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa, szczególnie odcinka szyjnego i lędźwiowego. Stan po operacji dyskopatii na poziomie L5/S1 – 2016 roku. Dyskopatia C5/C5/C7 do potencjalnego leczenia operacyjnego. Z przyczyn neurochirurgicznych ubezpieczony nie jest niezdolny do wykonywania pracy – z ograniczeniami stanowiskowymi. W badaniu neurologicznym wnioskodawcy nie stwierdza się odchyleń od stanu prawidłowego, będącego wykładnikami zgłaszanych przez niego dolegliwości. Istniejący zespół bólowy kręgosłupa nie znajduje odzwierciedlenia w badaniu neurologicznym wnioskodawcy. Tym samym nie ma medycznych przesłanek do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy. Ze względu na przebyty zabieg operacyjny oraz współistniejące zmiany zwyrodnieniowe wnioskodawca może wymagać okresowo leczenia rehabilitacyjnego. Jednakże może to się odbywać w ramach zwolnień lekarskich. Ubezpieczony ewidentnie, w ramach wykonywanej pracy powinien posiadać ograniczenia tj. zakaz ciężkiej pracy fizycznej w przewlekłych wymuszonych pozycjach, związanej z dźwiganiem ciężkich przedmiotów czy powtarzającymi się, częstymi ruchami skrętnymi czy zgięciowymi kręgosłupa. Jednakże poza takowymi ograniczeniami J. J. jest zdolny do wykonywania innej pracy w zakresie swojego wykształcenia i posiadanych umiejętności. W przypadku kwalifikacji do operatywy odcinka szyjnego, z którego brak jest ewidentnych objawów korzeniowych, może to odbyć się w warunkach zwolnienia lekarskiego.

Biegły nie stwierdził podstaw do dopuszczania dowodów z opinii biegłych jeszcze innych specjalności.

[pisemna opinia biegłego z zakresu neurochirurgii k. 63-69,uzupełniająca pisemna opinia biegłego z zakresu neurochirurgii k. 92-93]

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinię biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurochirurgii. Opinia została doręczona stronom z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Wnioskodawca zgłosił zastrzeżenia do powyższej opinii, do których biegły ustosunkował się w pisemnej opinii uzupełniającej. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonujący dla Sądu wskazał, że zarzuty wnioskodawcy nie stanowią podstawy do zmiany wniosków zawartych w opinii pierwotnej. Biegły podkreślił, że niezdolność wnioskodawcy do pracy ma aspekt szerszy i dotyczy potencjalności wykonywania pracy samej w sobie, a nie ściśle jednego rodzaju – tak jak kwalifikują to lekarze medycyny pracy. Biegły odpowiadając na zarzut wniesione przez odwołującego, wskazał również, że powszechnie przyjętym jest, iż pacjenci mając zdolność do wykonywania pracy przy istniejących chorobach społecznych, czyli populacyjnych (to znaczy dotyczących większości populacji) przy okresowym nasileniu dolegliwości mogą korzystać ze zwolnień lekarskich.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał opinie biegłego (podstawową i uzupełniającą) za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegły zdiagnozował schorzenia, ocenił ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie biegłego są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych przez biegłego zarówno osobiście przeprowadzonych przez biegłego badań wnioskodawcy jak i analizy dokumentacji medycznej. Sąd zważył, że uzyskał niezbędne wiadomości specjalne konieczne do ustalenia okoliczności faktycznych i do wydania rozstrzygnięcia końcowego w sprawie.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy, Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...), wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 4 lipca 2018 roku, III AUa 1328/17, LEX nr 2550815 ]

Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii.

[tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84]

Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2000 roku, II UKN 617/99, OSNAPiUS 2002/1/26]

Sąd nie jest przy tym obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z 25 września 1997 roku, II UKN 271/97, OSNP 1998, nr 14, poz. 430]

Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00, LEX: 551017]

Wnioskodawca nie składał dodatkowych wniosków dowodowych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

4.  nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Warunki wskazane w art. 57 powyższej ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, że odwołujący spełnia warunki określone w art. 57 ust. 1 pkt. 2-4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W odniesieniu do odwołującego się kwestią sporną było spełnianie jedynie warunku niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim – opinii biegłego z zakresu neurochirurgii, Sąd ustalił, że decyzja organu ZUS jest prawidłowa. Skarżący, przy uwzględnieniu schorzenia, na które cierpi, jest jednak zdolny do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegły w swoich opiniach (pierwotnej i uzupełniającej) wytłumaczył dlaczego w taki właśnie sposób ocenił zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłego oceniające stan zdrowia wnioskodawcy szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącego nie przekłada się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Biegły wskazał także, że fakt uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy na konkretnym stanowisku (pracownika linii produkcyjnej – praca przy maszynach w ruchu) nie stanowi jeszcze, że jest on niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wydanych przez biegłego opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegły zdiagnozował schorzenia, ocenił stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedział się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd uznał, że zarówno zasadnicza opinia biegłego jak i wydana w odpowiedzi na zgłoszone przez odwołującego zastrzeżenia, opinia uzupełniająca są pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Jak zauważa się w orzecznictwie, o nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej.

[wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 21 kwietnia 2021 roku, III AUa 12/21, LEX nr 3259709]

Jeśli w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy przedmiotem sporu jest ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o to świadczenie, to taka ocena jako wymagająca wiadomości specjalnych musi być dokonywana z udziałem biegłych lekarzy reprezentujących odpowiednie specjalności medyczne (art. 278 § 1 i następne k.p.c.) i opierać się przede wszystkim na wnioskach wynikających ze sporządzonych przez tych biegłych opiniach. Specyfika dowodu z opinii biegłego (biegłych) polega zaś m.in. na tym, że jeżeli taki dowód (dowody) został już przez sąd dopuszczony, to stosownie do art. 286 k.p.c., opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Zarzuty dotyczące nieuwzględnienia wniosków o przeprowadzenie dowodów z opinii kolejnych biegłych nie mogą natomiast odnieść skutku, jeżeli wydane już przez biegłych opinie wyjaśniają istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, a ich fachowość i rzetelność nie została w żaden sposób podważona. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują również obowiązku uzupełnienia już sporządzonej opinii czy to na piśmie, czy też w formie ustnej do protokołu rozprawy w każdym wypadku. Pozostawiają one sądowi decyzję, czy opinia wymaga dodatkowych wyjaśnień ze strony jej autora, a także, czy wyjaśnienia te powinny być złożone w formie ustnej czy w formie pisemnej. Potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii.

[postanowienie Sądu Najwyższego z 29 stycznia 2020 roku, III UK 478/18, LEX nr 3218417]

Ocena niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymaga wiadomości specjalnych, które posiadają biegli lekarze specjaliści z zakresu schorzeń wcześniej rozpoznanych u wnioskodawcy. Sąd zarazem nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii od tych samych biegłych lub innych biegłych, jeżeli już sporządzone w sprawie opinie są jednoznaczne i tak przekonujące, że określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną. Potrzeba powołania innego biegłego nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii, lecz musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowych opinii. Nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego jedynie w sytuacji, gdy złożone opinie są niekorzystne dla strony. Dopuszczenie dodatkowej opinii w takiej sytuacji prowadziłoby bowiem do uwzględnienia kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie zostałaby złożona opinia w pełni ją zadowalająca, co jest niedopuszczalne.

[wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 11 marca 2020 roku, III AUa 575/19, LEX nr 2866552]

Wnioskodawca, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W konsekwencji wobec braku dowodów potwierdzających stanowisko ubezpieczonego, żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawcy prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.