Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 240 ze zm.), odmówił M. O., prawa do renty socjalnej, argumentując, że Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 13 lipca 2023 r. uznała, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

(decyzja k. 8 pliku I akt rentowych ZUS)

Uznając przedmiotową decyzję za krzywdzącą wnioskodawczyni, działając przez pełnomocnika Z. M., złożyła od niej odwołanie, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do renty socjalnej w kwocie 1550,00 zł. Odwołanie zostało podpisane przez M. O.. W uzasadnieniu swego stanowiska wnioskodawczyni podniosła, iż wbrew stanowisku Komisji Lekarskiej ZUS, nie nadaje się do żadnej pracy, ponieważ leczy się psychiatrycznie, ginekologicznie, internistycznie i kardiologicznie. Co więcej, nie posiada środków finansowych do samodzielnej egzystencji, nie jest sama w stanie prowadzić gospodarstwa domowego i zmuszona jest korzystać z pomocy swojej cioci.

( odwołanie od decyzji k. 3 akt VIII U 1350/23)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 240), renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:



przed ukończeniem 18 roku życia,



w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia,



w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W myśl zaś art. 5 cyt. ustawy oceny całkowitej niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik ZUS, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 504).

Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż M. O., która ukończyła 18 lat 24 lutego 1995 r. i nie pobierała nauki po ukończeniu 18 roku życia, w dniu 14 kwietnia 2023 r. złożyła wniosek o rentę socjalną. Orzeczeniem z dnia 25 maja 2023 r. lekarz orzecznik nie stwierdził u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy. Nadto, wskutek złożonego sprzeciwu zostało wydane orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 lipca 2023 r., w którym również nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy. Tym samym, w ocenie organu rentowego wydana decyzja jest prawidłowa, a wiosek o oddalenie odwołania uzasadniony. Na marginesie organ rentowy zaznaczył, że zostało złożone przez wnioskodawczynię również odwołanie od decyzji o odmowie prawa do renty rodzinnej, które nie zostało jeszcze przekazane do Sądu.

(odpowiedź na odwołanie od decyzji k. 6 akt VIII U 1350/23)

Decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 65 oraz art. 68 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251), odmówił M. O. prawa do renty rodzinnej po zmarłym w dniu 25 marca 2023 r. B. O. (ojcu wnioskodawczyni) podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 lipca 2023 r. M. O. nie została uznana za niedolną do pracy, a tym samym brak było podstaw prawnych do przyznania prawa do renty rodzinnej.

(decyzja k. 31 pliku II akt rentowych ZUS)

Wnioskodawczyni, działając przez pełnomocnika Z. M., złożyła odwołanie, także, od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę. Odwołanie zostało podpisane przez M. O.. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, iż wnioskodawczyni jest sierotą zupełną, od śmierci rodziców nie radzi sobie psychicznie, jest osobą schorowaną, niezdolną do samodzielnej egzystencji. Mając na względzie powyższe okoliczności, wniesiono o przyznanie, na rzecz wnioskodawczyni, prawa do renty rodzinnej .

W odpowiedzi na ww. odwołanie organ rentowy w pierwszej kolejności wskazał, iż Z. M. nie została prawidłowo upoważnienia przez M. O. do działania w jej imieniu w sprawie dotyczącej przyznania prawa do renty rodzinnej.

Jednocześnie organ wskazał, iż w świetle art. 65 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 504 ze zm.) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmieci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Zgodnie zaś z art. 68 powołanej ustawy dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1.  do ukończenia 16 lat,

2.  do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3.  bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niedolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Jednocześnie organ rentowy zaznaczył, iż M. O. złożyła w dniu 14 kwietnia 2023 r. nie tylko wniosek o rentę rodzinną po ojcu, ale również wniosek o rentę socjalną. Organ wyjaśnił, iż lekarz orzecznik, orzeczeniem z dnia 25 maja 2023 r., nie uznał, iż wnioskodawczyni jest niezdolna do pracy. Opinia ta została podzielona przez Komisję Lekarską ZUS w orzeczeniu z dnia 13 lipca 2023 r. Organ podkreślił, również, iż w sprawie nie wystąpiły nowe okoliczności. Wobec powyższego, organ wniósł o oddalenie odwołania i rozpoznanie niniejszej sprawy wraz ze sprawą o sygn. akt VIII U 1350/23.

(odpowiedź na odwołanie od decyzji k. 6-6v akt VIII U 1387/23)

Sprawy z obu odwołań zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt VIII U 1350/23.

(zarządzenie k. 63 akt VIII U 1350/23)

Na rozprawie z dnia 14 lutego 2024 r. wnioskodawczyni poparła odwołanie, wskazując dodatkowo, iż ma lekki stopień niepełnosprawności, nie wymaga, natomiast, pomocy przy spożywaniu posiłków, nie wymaga karmienia, myje się samodzielnie, nie wymaga pomocy przy ubieraniu się, chodzeniu po mieszkaniu, samodzielnie, również, przyjmuje leki. Ciocia wnioskodawczyni Z. M. ( czyli siostra matki) chodzi razem z nią na zakupy, ponieważ wtedy wnioskodawczyni czuje się bezpiecznej, ponadto ciocia pomaga jej w załatwianiu spraw urzędowych.

( e-protokół z rozprawy z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1350/23, 00:01:55, 00:03:33)

Natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołań.

( e-protokół z rozprawy z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1350/23, 00:02:14)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. O. urodziła się (...)

(bezsporne)

Wnioskodawczyni w 1996 r. ukończyła zasadniczą szkołę zawodową 3 letnią o profilu szwacz dzianin. Nie pracowała w swoim wyuczonym zawodzie – szwacza dzianin, pracowała jako pomoc w kuchni i w gastronomii, przy sprzątaniu.

( e-protokół z rozprawy z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 1350/23, 00:03:33)

Wnioskodawczyni jest zaliczona do osób posiadających lekki stopień niepełnosprawności do dnia 31 sierpnia 2024 r. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 19 lutego 2007 r. Niepełnosprawność istnieje od 29-tego roku życia.

(orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 25 sierpnia 2021 r. k. 69 pliku I akt ZUS)

W dniu 14 kwietnia 2023 r. M. O. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty socjalnej oraz wniosek o przyznanie prawa do renty rodzinnej.

(wniosek o rentę socjalną k. 1-2v pliku I akt ZUS, wniosek o rentę rodzinną k. 1-6v pliku II akt rentowych ZUS)

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania , Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 25 maja 2023 r. uznał, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

(orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 25 maja 2023 r. k. 3-3v pliku I akt rentowych ZUS)

Wnioskodawczyni działając przez pełnomocnika Z. M., wniosła sprzeciw od decyzji z dnia 25 maja 2023 r., argumentując, iż nie nadaje się ona do żadnej pracy, nie posiada środków finansowych i wymaga opieki.

(sprzeciw k. 6 pliku I akt rentowych ZUS)

Komisja Lekarska ZUS, w orzeczeniu z dnia 13 lipca 2023 r. stwierdziła, iż po zbadaniu ubezpieczonej i po analizie dokumentacji medycznej, w jej opinii brak jest podstaw do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 lipca 2023 r. k. 7-7v pliku I akt rentowych ZUS)

Mając na względzie orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 lipca 2023 r., decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. ( (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty socjalnej, jak również decyzją z dnia 20 lipca 2023 r. ( (...)) odmówił wnioskodawczyni prawa do renty rodzinnej.

(decyzja k. 8 pliku I akt rentowych ZUS, decyzja k. 31 pliku II akt rentowych ZUS)

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe opierając się na opiniach biegłych sądowych , powołanych z uwagi na udokumentowane schorzenia wnioskodawczyni oraz w oparciu o dowód z przesłuchania wnioskodawczyni, która opisała , najbardziej wiarygodnie , swoje codzienne zmagania z rzeczywistością .

Biegły z zakresu endokrynologii i ginekologii, na podstawie analizy akt sprawy, wywiadu i przeprowadzonego badania, stwierdził u wnioskodawczyni autoimmunologiczny stan zapalny gruczołu tarczycowego, niedoczynność tarczycy oraz stan po nadpochwowej amputacji trzonu macicy. Jednocześnie, biegły podniósł, iż w jego opinii wnioskodawczyni w dacie wydania decyzji ZUS nie była całkowicie niezdolna do pracy.

(pisemna opinia biegłego z zakresu endokrynologii i ginekologii prof. dr. hab. n. med. T. P. k. 13-18 akt VIII U 1350/23)

Na marginesie należy zaznaczyć, iż, w pisemnej opinii z zakresu endokrynologii, biegły odniósł się do niepełnosprawności wnioskodawczyni, jednakże zgodnie ze wskazaniem zawartym w pisemnej opinii uzupełniającej z zakresu endokrynologii był to wynik omyłki, albowiem biegły miał na celu stwierdzenie, iż wnioskodawczyni w dniu wydania decyzji ZUS nie była całkowicie niezdolna do pracy.

(pisemna opinia biegłego z zakresu endokrynologii prof. dr. hab. n. med. T. P. k. 15 akt VIII U 1350/23, pisemna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu endokrynologii prof. dr. hab. n. med. T. P. k. 33-34 akt VIII U 1350/23)

Opinia z zakresu endokrynologii oraz ginekologii została doręczona wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ewentualnego ustosunkowania się do niej. Pismem z dnia 16 października 2023 r. wnioskodawczyni zgłosiła zastrzeżenia do powyższej opinii oraz poinformowała Sąd, iż ma złe wyniki badań, poddana jest dalszemu leczeniu i czeka ją, operacja. Jednocześnie wnioskodawczyni załączyła do przedmiotowego pisma, wyniki badań .

(pismo wnioskodawczyni k. 26 akt VIII U 1350/23)

Biegły sądowy z zakresu endokrynologii i ginekologii w pisemnej opinii uzupełniającej odniósł się do wyników badań wnioskodawczyni (załączonych do pisma z dnia 16 października 2023 r.), wskazując, iż , w jego opinii, załączona dokumentacja medyczna nie ma wpływu na wnioski orzecznicze, wskazane w opinii podstawowej.

(pisemna opinia uzupełniająca biegłego endokrynologa i ginekologa prof. dr. hab. n. med. T. P. k. 49-51 akt VIII U 1350/23)

Biegły sądowy z zakresu psychiatrii, na podstawie analizy akt sprawy również wskazał, iż nie stwierdził u M. O. całkowitej niezdolności do pracy w dacie wydania decyzji ZUS.

(pisemna opinia biegłego z zakresu psychiatrii lek. med. G. P. k. 84 - 86 akt VIII U 1350/23)

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, w aktach rentowych oraz opinii biegłych z zakresu: endokrynologii i ginekologii oraz psychiatrii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na które cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej, a biegły z zakresu endokrynologii i ginekologii – również w oparciu o bezpośrednie badanie wnioskodawczyni. Biegli określili schorzenia, występujące u badanej, i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy oraz zdolności do samodzielnej egzystencji, odnosząc, swą ocenę, do kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni. W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie, stanowiącym ich przedmiot. Wynikające z nich wnioski, są logiczne i znakomicie, merytorycznie , prawidłowo uzasadnione.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej się została dostatecznie wyjaśniona.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania nie zasługują na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 czerwca 2007 roku o rencie socjalnej (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 2194 ze zm.), renta ta przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie kształcenia w szkole doktorskiej, studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Natomiast zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje: renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Z kolei na mocy art. 67 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) do renty rodzinnej uprawnieni są (…) spełniający warunki określone w art. 68-71 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione.

W myśl art. 68 ust. 1 cyt. ustawy dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1)do ukończenia 16 lat;

2)do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia (…);

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Zgodnie zaś z treścią art. 65 ust. 1ww. ustawy renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Stosownie do ust. 2 omawianego przepisu, przy ocenie prawa do renty, przyjmuje się,
że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

W niniejszej sprawie, kwestią sporną była okoliczność, czy wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Okoliczność ta, bowiem, stanowi niezbędną przesłankę do przyznania wnioskodawczyni zarówno prawa do renty socjalnej, jak i prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu.

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. (art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Stosownie, zaś, do brzmienia art. 13 ust. 5 analizowanej ustawy w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji.

Dokonując analizy pojęcia „całkowita niezdolność do pracy” należy brać pod uwagę zarówno kryterium biologiczne (stan organizmu dotkniętego schorzeniami naruszającymi jego sprawność w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do jakiejkolwiek pracy), jak i ekonomiczne (całkowita utrata zdolności do zarobkowania wykonywaniem jakiejkolwiek pracy). Osobą całkowicie niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest więc osoba, która spełniła obydwa te kryteria, a więc jest dotknięta upośledzeniem zarówno biologicznym, jak i ekonomicznym (por. wyrok Sądu Najwyższego z 21 grudnia 2004 r., I UK 28/04, LEX nr 979161).

Jak z kolei stanowi art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o rencie socjalnej, w przypadku gdy rentę rodzinną wypłaca jednostka organizacyjna Zakładu wskazana przez Prezesa Zakładu , rentę socjalną przyznaje i wypłaca ta jednostka. W przypadku gdy uprawnienia do renty rodzinnej lub świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1, zostały ustalone przez organ emerytalno-rentowy, organ ten ustala, w drodze decyzji, wysokość renty socjalnej, wypłaca tę rentę, a w przypadku określonym w art. 9 ust. 2 odmawia wypłaty renty socjalnej lub wstrzymuje wypłatę tej renty.

Z dokonanych, na podstawie zebranego w sprawie, materiału dowodowego,
ustaleń, a w szczególności, z opinii biegłych specjalistów z zakresu endokrynologii i ginekologii oraz psychiatrii, wynika jednoznacznie, że nie zostały spełnione warunki do zmiany zaskarżonych decyzji i przyznania odwołującej prawa do renty socjalnej oraz renty rodzinnej, gdyż, stwierdzone u wnioskodawczyni, schorzenia, nie naruszają sprawności jej organizmu , w stopniu, powodującym, u niej , całkowitej niezdolność do pracy.

W ocenie Sądu, opinie biegłych są wystarczająco szczegółowe i dają pełny obraz zmian zdrowotnych. Ustalony stan zdrowia wynika z obiektywnych danych. Nadto, opinie biegłych są zgodne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS. Sąd ocenia zaś wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Taka ocena, dokonana została na podstawie przekonań sądu, jego wiedzy i posiadanego doświadczenia życiowego, w jego ocenie uwzględniała wymagania prawa procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których Sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważył materiał dowodowy jako całość, dokonał wyboru określonych środków dowodowych i - ważąc ich moc oraz wiarygodność - odniósł je do pozostałego materiału dowodowego (por. wyrok SN z 10 czerwca 1999 r. II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000 nr 17, poz. 655).

Zaznaczyć, w tym miejscu, należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków, wyrażonych w opinii biegłego, jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (por. SN w postanowieniu z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84).

Podkreślić, także, należy, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (por. wyrok SN z 13 października1987 r., II URN 228/87, (...)).

Tylko brak w opinii, merytorycznego, fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2000 roku, II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26).

Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 25 września 1997 roku, II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430).

Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (por. wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00, LEX 551017).

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni urodziła się (...) , jest zatem, osobą młodą, w aspekcie aktywności zawodowej. W 1996 r. ukończyła zasadniczą szkołę zawodową 3 letnią o profilu szwacz dzianin. . Z zawodu jest szwaczem dzianin. Wprawdzie - nie pracowała, w swoim wyuczonym zawodzie – szwacza dzianin, ale pracowała jako pomoc w kuchni i w gastronomii, przy sprzątaniu. Ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. Jest osobą, w wieku nie wyłączającym, możliwości wykonywania aktywności zawodowej, lub ewentualne przekwalifikowanie się, albowiem wnioskodawczyni posiada pewne przygotowanie i doświadczenie zawodowe - praktyczne, umożliwiające podjęcie trudu , na przykład - przekwalifikowania się i uzyskania uprawnień do wykonywania innej formy aktywności – zawodowej, na obecnym rynku pracy. I, jak wynika z opinii biegłych sądowych nie u traciła, zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a, jej potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres, już posiadanych kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, istnieją, choć , z uwagi na sytuację ekonomiczną na rynku pracy, wykonywanie pracy – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też, właśnie - przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawcy pod kątem art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku podstaw do stwierdzenia u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy należy wskazać, iż decyzja odmawiająca M. O. prawa do renty socjalnej oraz renty rodzinnej jest prawidłowa.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.