Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.07.2023 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział S. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.02.2023 r. ustalił A. O. dalsze prawo do renty od 1.07.2023 r. tj od spełnienia wymaganych warunków.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.05.2023 r. orzekła, że A. O. jest częściowo niezdolny do pracy do 30.04.2028 r. a więc renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy przysługuje do tej daty R. z tytułu częściowej niezdolności do pracy wynosi 75 % renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i wynosi 1299,07 zł.

Poinformowano, iż za okres 1.04.2023 do 30.06.2023 prawo do renty zostało przedłużone bez wydawania decyzji na podstawie przepisów art. 15 zc ustawy z dnia 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem , przeciwdziałaniem, i zwalczaniem (...) 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U 374 ze zm.)

/decyzja k. 254 akt ZUS/

Wnioskodawca A. O. uznał decyzję za krzywdzącą złożył odwołanie od w/w decyzji. Ubezpieczony w uzasadnieniu wskazał, że Komisja Lekarska ZUS w sposób nieuprawniony po 24 latach uznawania go za osobę całkowicie niezdolną do pracy stwierdziła jego częściową niezdolność do pracy. Odwołujący podniósł, iż leczy się neurologicznie i psychiatrycznie a stan jego zdrowia ciągle się pogarsza, jego schorzenia są utrwalone przewlekłe i nie rokują poprawy. W związku z powyższym jego żądanie przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia złożenia wniosku jest uzasadnione.

/ odwołanie k. 3/

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 5-5v./

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. O. urodził się (...)

/bezsporne/

Ubezpieczony od 6.02.1999 r. do 30.09.1999 r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy a od 1.10.1999 do 31.03.2023 do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/ bezsporne/

W dniu 27.02.2023 w ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek k. 244 akt ZUS/

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania przez lekarza konsultanta psychiatrę, Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18.04.2023 r. uznał, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 30.04.2028 r. Rozpoznał u wnioskodawcy organiczne zaburzenia nastroju przy czym powodując się na ocenę lekarza konsultanta psychiatry wskazał, iż obecnie nie są one nasilone utrzymują się cechy organicznych zmian takie jak labilność drażliwość sztywność myślenia, okresowo zaburzenia nastroju. Objawy upośledzają zdolności adaptacyjne badanego. Tym samym lekarz orzecznik doszedł do przekonania, iż stopień naruszenia sprawności organizmu w przypadku wnioskodawcy nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 246 akt ZUS, opinia lekarska – k. 87 dokumentacji medycznej/

Wnioskodawca w dniu 4.05. 2023 r. złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS podnosząc, że z uwagi na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy a jego choroby są utrwalone..

/sprzeciw – k. 88- dokumentacji medycznej/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.05.2023 r. uznała, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30.04.2028 r. Rozpoznała organiczne zaburzenia nastroju encefalopatie pourazową toksyczną. W wywiadzie uraz głowy, padaczkę - napady rzadkie. Po analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach ZUS oraz uwzględniając opinię konsultantów ZUS podtrzymała orzeczenie lekarza orzecznika wskazując na brak danych uzasadniających stwierdzenie całkowitej niezdolności do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 248 akt ZUS, opinia lekarska – k. 105 dokumentacji medycznej/

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji.

/decyzja k. 254 akt ZUS/

U badanego ze względów neurologicznych stwierdza się zespół móżdżkowy, encefalopatię pourazową toksyczną, padaczkę oraz zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Wnioskodawca przebył uraz głowy z obrzękiem mózgu w 1987 roku. Od lat 90-tych leczony jest z powodu padaczki pourazowej i poalkoholowej. Występują u niego zaburzenia równowagi, zawroty głowy, kłopoty z chodzeniem. Ma słabszą stronę lewą. Odczuwa bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W 1998 roku miał usunięty guz niezłośliwy ze stopy prawej. W 2006 roku wnioskodawca miał uraz stopy lewej, polegający na złamaniu 4 kości śródstopia lewego. Badany ma rozpoznany zespół -móżdżkowy, lewostronny niedowład oraz padaczkę z napadami uogólnionymi i częściowymi. W wywiadzie zespół zależności alkoholowej. Jest pod stałą opieką neurologa, w (...) głowy kontrolnym 21.02.2023 obraz mózgu jest stabilny w porównaniu do wcześniejszych wyników (...) mózgu i występuje zanik móżdżku oraz objawy rozmiękania mózgu. Odwołujący się był uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do 31.03.2023, a następnie przez orzecznika ZUS i Komisje orzeczono u niego częściową niezdolność do pracy po konsultacji psychiatry. Wcześniejsze orzeczenia całkowitej niezdolności dotyczyły układu nerwowego. W badaniu neurologicznym występuje znacznego stopnia naruszenie sprawności organizmu (takie samo, jakie było podane przez lekarza orzecznika ZUS 19.03.2021, i które pozwoliło uznać wtedy badanego za całkowicie niezdolnego do pracy na dwa lata), które powoduje całkowitą niezdolność do jakiejkolwiek pracy. W badaniu przeprowadzonym w dniu 22.09.2023 próba R. wnioskodawcy była chwiejna - badany padał do tyłu. Objawy zespołu móżdżkowego ograniczają całkowicie zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy ( drżenie głowy, drenie rąk osłabienie siły mięśniowej lewych kończyn z zaburzona zbornością ruchu i trudności z poruszaniem się). Lekarz orzecznik ZUS 18.04.2023 układ nerwowy opisał pobieżnie, a głównie skupił się na organicznych zaburzenia nastroju. Komisja 22.05.2023 podtrzymała decyzję orzecznika i numer statystyczny podstawowej choroby podała psychiatryczny, a nie neurologiczny. Ze względów neurologicznych wnioskodawca jest od 1.04.2023 całkowicie niezdolny do wykonywani jakiejkolwiek pracy do 31.03.2025. Odwołujący się powinien wystąpić w tym czasie o przyznanie grupy niepełnosprawności.

/pisemna opinia biegłego neurologa J. B. k. 19-22, pisemna opina uzupełniająca k. 39/

U wnioskodawcy ze względów psychiatrycznych stwierdza się zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą uszkodzeniem lub dysfunkcja mózgu określane wcześniej jako encefalopatia. W chwili obecnej ze względu na stan psychiczny - stwierdzane u wnioskodawcy zaburzenia mają charakter postępujący - ww jest całkowicie niezdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy od 31.03.2023 r. Niezdolność do pracy powstała 1.03.2001 i ma charakter stały Wnioskodawca utracił zdolność do podjęcia jakiejkolwiek pracy.

/ pisemna opinia biegłego psychiatry T. N. k. 58-61/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską w tym dokumentację przedłożoną przez wnioskodawcę w toku procesu, opinię biegłych lekarzy: biegłego neurologa J. B., biegłego psychiatry T. N..

Opinie wskazanych biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca. Biegli nadto w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u wnioskodawcy i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Biegli ocenili też czasookres trwania stanu niezdolności do pracy. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisuje stan zdrowia ubezpieczonego, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawcy, po zbadaniu ubezpieczonego, stanowią więc wystarczającą podstawę orzekania w sprawie.

Czyniąc ustalenia sąd na podstawie art. 235 ²§ 1 pkt 5 pominął wnioski pełnomocnika organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza neurologa i psychiatry celem ponownej oceny spornych okoliczności. Podkreślić należy, iż wydany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający dla rozstrzygnięcia. Biegli opiniujący w sprawie szczegółowo odnieśli się co do okoliczności, które w ich ocenie powodują całkowitą niezdolność do pracy wnioskodawcy na dzień wydania zaskarżonej decyzji i uzasadnili swoje stanowisko w tym przedmiocie. Podkreślić należy też, iż biegła neurolog skrupulatnie odniosła się do podnoszonych przez organ rentowy zastrzeżeń i zarzutów wykazując ich bezzasadność. Organ rentowy podtrzymując swoje stanowisko co do konieczności wydania opinii dodatkowo przez innego biegłego neurologa nie wykazał żadnych merytorycznych błędów opinii wydanej w sprawie, a jedynie nadal utrzymywał, iż na dzień wydania zaskarżonej decyzji ocena ta winna przedstawiać się inaczej.

W zakresie zarzutów stawianych za opinii biegłego psychiatry wskazać należy, iż te nie zostały w żaden sposób skonkretyzowane. Organ rentowy żądając wydania opinii przez innego biegłego tej specjalności podnosił wyłącznie, iż specjaliści ZUS oceniając stan psychiczny ubezpieczonego na dwa dni przed datą wskazaną w opinii – datą, od której wnioskodawca ubiegał się o świadczenie na dalszy okres, w oparciu o stan jego zdrowia dokonali innej kwalifikacji orzeczniczej. Powyższe w ocenie Sądu nie podważa jednak wiarygodności wniosków opinii. Opinia biegłego psychiatry, co całkowicie pomija pełnomocnik organu rentowego w sposób wystarczający obrazuje stan zdrowia wnioskodawcy a wnioski końcowe w zakresie oceny całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy i przewidywanego okresu jej trwania w sposób logiczny wynikają z jej treści . Wyłącznie polemika z opinią biegłego nie stanowi podstawy do powoływania kolejnego biegłego tej samej specjalności.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust.4 warunku powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat. Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu / art. 13 ust. 2 i 3/ .

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W niniejszej sprawie organ rentowy ustalił czasową okresową niezdolność do pracy wnioskodawcy uprawniająca go do świadczeń, odwołujący utrzymywał jednak, iż z uwagi na utrwalone schorzenia natury neurologicznej i psychiatrycznej jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: dokumentacji zawartej w aktach sprawy w tym dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłych neurologa i psychiatry wynika, że wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy przy czym ze względów psychiatrycznych wskazana niezdolność ma już charakter trwały.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Dowód z opinii biegłego jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sądy uzyskały od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, a tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Polemika z opinią biegłego nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.. Dla obalenia twierdzeń biegłego specjalisty nie wystarcza przeświadczenie strony, iż fakty wyglądają inaczej, lecz koniecznym jest również rzeczowe wykazanie, iż wystawiona przez biegłego opinia jest niespójna bądź merytorycznie błędna(wyrok SN z 2002-01-09 II UKN 708/00 L.). Podkreślić należy również, iż dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.). ) Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy organ rentowy kwestionując wnioski opinii biegłych co do faktu istnienia na dzień wydania zaskarżonej decyzji całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy nie przedstawił zastrzeżeń podważających merytoryczną wartość opinii wydanych w sprawie zarówno co do tej okoliczności jak i przewidywanego okresu trwania twej niezdolności. Sąd przy tym zauważył, iż biegła neurolog oceniła, że ze względów neurologicznych całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy ma charakter okresowy do 31.03.2025 r. Niemniej jednak biegły psychiatra uznał, iż schorzenia psychiatryczne ubezpieczonego mają charakter utrwalony i ocenił, że wnioskodawca na stałe utracił zdolność do podjęcia pracy co jest wystarczające dla uznania, iż całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy generalnie ma charakter trwały, decydują już bowiem o tym same względy psychiatryczne. Jeszcze raz podnieść należy, że wywiedziona przez biegłych neurologa i psychiatrę ocena co do faktu całkowitej niezdolności do pracy była przekonująca jak i miała uzasadnienie zarówno w przedstawionej w procesie dokumentacji jak i podmiotowym badaniu wnioskodawcy. Biegli oceniają stan zdrowia ubezpieczonego na podstawie wszystkich przedstawionych dokumentów oraz badania przedmiotowego, a także wywiadu. Jednocześnie biegli opiniujący na zlecenie sądu mają jako jedyni kompetencję do wystawiania ekspertyz dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego, w kontekście zdolności do świadczenia pracy zgodnej z kwalifikacjami – w ramach zakreślonej tezy dowodowej. Oznacza to, że kiedy ww rzelelnie i logicznie ocenią, że biologiczny stan kalectwa lub choroba powodują naruszenie sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na całkowitą utratę zdolności do pracy dotychczas wykonywanej lub innej, mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, uzasadnionym jest przyznanie renty z tego tytułu - a tak było w rozpoznawanej sprawie. Opinie biegłych sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej nie budził zastrzeżeń. W konsekwencji stanowisko organu rentowego nie mogło się ostać.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do świadczeń jest ściśle związana ze zdrowiem ubezpieczonego (stopniem naruszenia sprawności organizmu) oraz z rokowaniem co do odzyskania przez niego zdolności do pracy zarobkowej (art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jest stanem, który może ulegać zmianom, w związku z czym określenie "trwała niezdolność do pracy" i "renta stała" są pojęciami prawnymi mającymi inną treść niż w języku potocznym, odpowiadającą raczej określeniom "niezdolność orzekana na czas określony" i "niezdolność orzekana na czas nieokreślony". Renta stała w rozumieniu art. 59 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odnoszona jest do trwałości niezdolności do pracy, a nie do "trwałości" prawa do renty. Niezdolność do pracy co do zasady orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem, że może być orzeczona na okres dłuższy, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań co do odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu. Orzeczenie o niezdolności do pracy na okres dłuższy niż 5 lat nie jest także orzeczeniem stwierdzającym tę niezdolność na zawsze, lecz tylko prognozą, zgodną ze stanem wiedzy medycznej, że wcześniej nie zajdą zmiany zdrowia badanego, uzasadniające zmianę oceny niezdolności do pracy. Nie jest to zatem stan niewzruszalny nie podlegający dalszej weryfikacji. /Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 czerwca 2023 r., I (...) 88/22/

Na mocy art. 129 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe od 1.04.2023 r., bowiem do daty 31.03.2023 roku miał poprzednio orzekaną całkowitą niezdolność do pracy. W istocie z treści zaskarżonej decyzji wynika, że iż za okres 1.04.2023 do 30.06.2023 prawo do renty zostało przedłużone bez wydawania decyzji na podstawie przepisów art. 15 zc ustawy z dnia 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem , przeciwdziałaniem, i zwalczaniem (...) 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U 374 ze zm.), nie wskazano jednak, czy wypłacana renta dotyczyła całkowitej , czy częściowej niezdolności do pracy. Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji, mając na względzie to, że Sąd orzeka o prawie do renty, a nie o jej wypłacie, od dnia następnego po dniu, do którego poprzednio orzekano całkowitą niezdolność do pracy.