Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 7.06.2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że Ł. J. (1) jako pracownik u płatnika składek M. Z. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1.03.2017r. z uwagi na pozorność umowy o pracę z 1.03.2017r., którą strony zawały wyłącznie celem uzyskania przez Ł. J. (1) długotrwałych świadczeń ubezpieczeniowych z tytułu zasiłku chorobowego / decyzja w aktach ZUS k. 3-6/.

Płatnik składek uznając powyższą decyzję za krzywdzącą złożył od niej odwołanie wnosząc o zmianę tejże decyzji i ustalenie, że Ł. J. (1) podlegał z tytułu zatrudnienia pracowniczego w firmie płatnika w w/w okresie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, a także o zasądzenie od organu rentowego na rzecz płatnika kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. /odwołanie k.2-4/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, w uzasadnieniu podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie /odpowiedź na odwołanie k.6-8/.

Na rozprawie z 25.04.2018r. pełnomocnik płatnika poparł odwołanie, zainteresowany Ł. J. (1) także poparł odwołanie płatnika, a pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie /e-prot. z 25.04.2018r.: 00:02:19, 00:05:49/.

Na rozprawie z 4.07.2018r. – bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie – pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie, a pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych /protokół rozprawy z 4.07.2018r. k. 99 i 100 v./.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący płatnik składek – M. Z. prowadzi jednoosobowo własną działalność gospodarczą pod firmą (...) M. Z. w K., której głównym przedmiotem jest prowadzenie hurtowni materiałów budowlanych /niesporne, a nadto zeznania świadka J. D. –e-prot. z 25.04.2018r.: 00:20:16, zeznania świadka J. N. k. 99 verte, zeznania odwołującego M. Z. k. 100/.

M. Z. nie jest spokrewniony, ani spowinowacony z Ł. J. (1) / niesporne/.

Ł. J. (1) legitymuje się wykształceniem wyższym ekonomicznym. W 2008r. uzyskał tytuł licencjata na Uniwersytecie (...) w Ł. na kierunku ekonomia, specjalność zarządzanie zasobami ludzkimi. Następnie w 2010r. ukończył magisterskie uzupełniające studia ekonomiczne na Wydziale E. – Socjologicznym na Uniwersytecie (...) w Ł., uzyskując tytuł magistra ekonomii i ocenę końcową dobry plus na dyplomie. Ponadto ukończył w 2015r. szkolenie „Akademia sprzedaży”.

Dotychczasowe doświadczenie zawodowe Ł. J. (1) kształtowało się następująco:

- od maja 2005r. do maja 2006r. odbył staż w Starostwie Powiatowym w K. w Wydziale Biura Rady i Zarządu Powiatu (...), gdzie wykonywał prace administracyjno – biurowe;

- od czerwca 2007r. do lipca 2014r. pracował w (...) S.A. jako pracownik stacji paliw S. wykonując pracę sprzedawcy oraz p.o. kierownika, a do jego zakresu obowiązków należała aktywna obsługa klientów, budowanie pozytywnych długofalowych relacji z klientami, sprzedaż produktów i artykułów przemysłowych;

- następnie od 3.11.2014r. do 8.11.2016r. prowadził na podstawie wpisu do (...) własną działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem była pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. W w/w okresie firma (...) prowadziła współpracę z (...) Sp. z o.o. w G., gdzie Ł. J. (1) pracował jako specjalista ds. leasingu

W okresie 17.11.2016r.-28.02.2017r. Ł. J. (1) był zgłoszony tylko do ubezpieczenia zdrowotnego przez Powiatowy Urząd Pracy jako osoba bezrobotna i nie miał w tym czasie tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. / nadto wydruk z (...) k. 32 akt ZUS, oświadczenie o rozwiązaniu umowy o współpracy k. 33 akt ZUS, dyplom i zaświadczenie k. 35-36 akt ZUS, dyplom z 2015r. k. 36 akt ZUS, CV k. 38 -39 akt ZUS/.

W dniu 1.03.2017r. płatnik składek zawarł z Ł. J. (1) umowę o pracę od 1.03.2017r. na czas nieokreślony, w pełnym wymiar czasu pracy, na stanowisku handlowca za wynagrodzeniem 2000 zł brutto miesięcznie /umowa k. 16 akt ZUS, załącznik do umowy o pracę k. 31 akt ZUS/.

Firma płatnika składek intensywnie się rozwijała w związku z tym odwołujący przed zatrudnieniem Ł. J. (2) prowadził nabór nowych pracowników na stanowisko handlowca. Informację o tym naborze płatnik umieścił w Internecie. Ł. J. (1) po zapoznaniu się ogłoszeniem płatnika na platformie (...) zgłosił swoją kandydaturę drogą elektroniczną. Sporna umowa o pracę została zawarta po przeprowadzeniu pod koniec stycznia 2017r. rozmowy kwalifikacyjnej przez kierownika J. D. z Ł. J. (1), a następnie w połowie lutego 2017r. rozmowy kwalifikacyjnej z M. Z., w których zainteresowany wykazał się wiedzą i doświadczeniem w pracy na stanowisku handlowca. Po kilku dniach po drugiej rozmowie kwalifikacyjnej płatnik poinformował Ł. J. (1) o tym, że podjął decyzje o jego zatrudnieniu go w swojej firmie /zeznania świadka J. D. –e-prot. z 25.04.2018r.: 00:20:16, wydruk e-maili k. 81-82, test kwalifikacyjny Ł. J. (1) k. 98, zeznania świadka J. N. k. 99 verte, zeznania odwołującego M. Z. k. 100/.

Ł. J. (1) posiadał zaświadczenie lekarskie lekarza medycyny pracy z dnia 28.02.2017r., o braku przeciwwskazań do pracy na powierzonym mu przez płatnika stanowisku handlowca. Datę następnego badania lekarz medycyny pracy oznaczył na 28.02.2019r. /orzeczenie k. 17 akt ZUS/.

Ł. J. (1) został przeszkolony wstępnie w zakresie instruktażu ogólnego bhp na powierzonym mu stanowisku handlowca w dniu 1.03.2017r., a w zakresie instruktażu stanowiskowego bhp przez płatnika składek w dniach 1 i 2.03.2017r. / karta szkolenia bhp k. 18 akt ZUS, zeznania odwołującego M. Z. k. 100/

Odwołujący prowadził dokumentację pracowniczą dla Ł. J. (1) /akta osobowe k. 77/.

Płatnik składek prowadził ewidencję czasu pracy Ł. J. (1), który potwierdzał swoją obecność w pracy własnoręcznym podpisem na listach obecności prowadzonych dla pracowników odwołującego /listy obecności k. 23-24 akt ZUS, zeznania świadka J. N. k. 99 verte /.

Płatnik składek wypłacił Ł. J. (1) za wykonaną pracę w marcu i kwietniu 2017r. wynagrodzenie przelewem bankowym / listy płac k. 19-22 akt ZUS, potwierdzenie realizacji przelewu k. 25-26 akt ZUS/.

Płatnik składek zgłosił w dn. 3.03.2017r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych pracowniczych Ł. J. (1) od 1.03.2017r. Następnie płatnik składek przekazał do ZUS raporty rozliczeniowe ZUS RCA z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie Ł. J. (2) za marzec 2017r. w kwocie 0 zł, za kwiecień w kwocie 2000zł. W dn. 14.04.2017r. został złożony do ZUS wniosek o wypłatę dla Ł. J. (2) zasiłku opiekuńczego za okres 6.04.2017r. – 14.04.2017r. W dn. 19.05.2017r. wpłynął do ZUS wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 18.05.2017r. do 29.05.2017r., natomiast za okres od 15.04.2017r. do 17.05.2017r. płatnik wypłacił Ł. J. (1) wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w związku z chorobą /niesporne, a nadto druki ZUS i informacje miesięczne dla osoby ubezpieczonej k. 96-122/

Ł. J. (1) do 36 dnia od dnia zatrudnienia w firmie płatnika, wdrażał się do wykonywania w firmie płatnika pracy na stanowisku handlowca, m.in. uczył się wyliczenia ilości sztuk pokrycia dachowego, asortymentu, obsługi programów komputerowych w firmie płatnika, wystawiania faktury, wz, a nadto kontaktował się z klientami, którzy przychodzili do firmy odwołującego. Ł. J. (1) wykonywał swoje obowiązki pracownicze w firmie płatnika. Każdy pracownik miał swój komputer. Zainteresowany logował się za pośrednictwem hasła i loginu na firmę płatnika. / umowa k. 16 akt ZUS, pisemne wyjaśnienia Ł. J. (1) k. 29 akt ZUS, zeznania świadka J. D. –e-prot. z 25.04.2018r.: 00:20:16, zeznania świadka J. N. k. 99 vert,e zeznania odwołującego M. Z. k. 100/.

Od 6 do 14.04.2017r. Ł. J. (1) nie wykonywał pracy w firmie płatnika z powodu sprawowania opieki nad synem H., który zachorował na ospę wietrzną, a w okresie od 13.04.2017r. do 19.06.2017r. z powodu niezdolności do pracy spowodowanej jego chorobą / dokumentacja medyczna Ł. J. (1) k. 92-93, dokumentacja medyczna syna Ł. J. (1) k. 96, zeznania świadka J. N. k. 99 verte /.

W czasie niezdolności do pracy Ł. J. (1) płatnik nie zatrudnił nowego pracownika na stanowisku handlowca, ale powierzył obowiązki zainteresowanego do wykonania pozostałym pracownikom wykonującym pracę handlowca / niesporne/.

Ł. J. (1) w dn. 19.06.2017r. nie wrócił do pracy w firmie płatnika składek, lecz złożył podanie o rozwiązanie umowy o pracę z dniem 20.06.2017r. za porozumieniem stron. Pracodawca wyraził zgodę na zakończenie stosunku pracy zgodnie z w/w podaniem. / podanie Ł. J. (1) o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron k. 1 C akt osobowych k. 77, zeznania świadka J. N. k. 99 verte , świadectwo pracy k. 4 akt osobowych k. 77/.

Płatnik uznał nieobecność Ł. J. (1) w pracy w dniu 20.06.2107r. jako nieusprawiedliwioną i nie wypłacił za ten dzień wynagrodzenia / podanie Ł. J. (1) o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron k. 1 C akt osobowych k. 77, oświadczenie k. 2 C akt osobowych k. 77, świadectwo pracy k. 4 C akt osobowych k. 77/.

Odwołujący wyrejestrował z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych w ZUS Ł. J. (1) z dniem 21.06.2017r. / druk (...) P (...) k. 3 C akt osobowych k. 77/.

Płatnik składek w 2017r. osiągał dochody w wysokości: w styczniu 2524,44zł, w lutym 6612,78zł, w marcu 180779,23zł, w kwietniu 39906,21zł, w maju 14183,13zł, w czerwcu 32647zł, w lipcu 91813,67zł, w sierpniu 36058,73zł, we wrześniu 118139,47zł, w październiku 49986,55zł, w listopadzie 26910,85zł, w grudniu 77726,43zł / zestawienie k. 79/.

W latach 2016-2017 płatnik zatrudniał w swojej firmie oprócz Ł. J. (1) 19 osób na umowę o pracę, z czego 8 osób na umowę na czas nieokreślony, a ich wynagrodzenia wahały w 2017r. od 2000zł do 3205,39zł brutto / zestawienie k. 80/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów, zeznań świadków a także odwołującego się płatnika, które to dowody tworzą spójną, logiczną całość, wzajemnie ze sobą korespondując i uzupełniając się, co pozwala na przypisanie im w całości waloru wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2016.963 j.t.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają osoby fizyczne, będące pracownikami, od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Oznacza to, że warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym jest posiadanie statusu pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, który to przepis stanowi, że za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. W konsekwencji powyższego, decydujące znaczenie dla powstania stosunku ubezpieczeniowego ma uprzednie istnienie stosunku pracy.

W świetle art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Na tle cytowanego przepisu zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie określone zostały konstytutywne cechy stosunku pracy, odróżniające go od innych stosunków prawnych. Należą do nich: dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2006 roku, I PK 110/06, Lex nr 207175)

W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy organ rentowy podnosił, iż zakwestionowana umowa o pracę zawarta zostały między stronami dla pozoru, w celu skonstruowanie okoliczności świadczących o istnieniu stosunku pracy pomiędzy płatnikiem i zainteresowanym.

To stanowisko organu rentowego, zdaniem Sądu Okręgowego, nie znajduje żadnego oparcia w dowodach zebranych w sprawie.

W n/n sprawie stosunek prawny, w ramach którego Ł. J. (1) świadczył pracę na rzecz płatnika prowadzącego własną jednoosobową działalność gospodarczą, spełnia cechy stosunku pracy określone w powołanym wyżej art. 22 § 1 k.p. Zainteresowany bowiem podjął i rzeczywiście wykonywał umówioną pracę handlowca od 1.03.2017r. do 6.04.2017r. tj. do czasu nieobecności w pracy początkowo w związku z opieką nad chorym synem, a następnie w związku z niezdolnością do pracy z powodu własnej choroby od 13.04.2017r. do 19.06.2017r. Po tym czasie Ł. J. (1) nie wrócił do pracy u płatnika i strony zgodnie z podaniem ubezpieczonego rozwiązały stosunek pracy za porozumieniem z dniem 20.06.2017r.

W n/n sprawie, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do ustalenia, że zawarta pomiędzy stronami umowy o pracę miała charakter pozorny oraz, że czynności te została dokonana w celu obejścia prawa.

Zgodnie z treścią art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udają, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę. Pozorność jest zatem wadą oświadczenia woli polegającą na świadomej, a przy tym ujawnionej wobec adresata i przez niego aprobowanej, niezgodności pomiędzy treścią złożonego oświadczenia woli, dostępną dla innych uczestników obrotu, a rzeczywistą wolą osoby składającej to oświadczenie. Pozorne oświadczenie woli ma miejsce wówczas gdy jest skierowane do adresata. Wada tego oświadczenia polega na niezgodności między aktem woli a jej przejawem na zewnątrz (art. 83 § 1 kodeksu cywilnego).

Podleganie pracowniczym ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego taka umowa o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła /por. wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, opubl: OSNAPiUS rok 2000, Nr. 9, poz. 36; wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, opubl: OSNAPiUS rok 2002, Nr. 20, poz. 496; wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, opubl: OSNAPiUS rok 1997, Nr. 15, poz. 275; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, opubl: OSNAPiUS rok 2005, Nr. 15, poz. 235, str. 712/.

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, miało być w przedmiotowej sprawie zatrudnienie, jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy a przez pracodawcę do przyjmowania tego świadczenia i wypłacania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.

Pozorność wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych i jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Istotne znaczenie ma niezgodność między aktem woli a, jego uzewnętrznieniem. Założeniem unormowania jest zgoda drugiej osoby na złożenie oświadczenia woli dla pozoru.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył w pierwszej kolejności, że Ł. J. (1) miał zarówno długoletnie doświadczenie w pracy handlowca, jak i właściwe kierunkowe wykształcenie wyższe ekonomiczne do podjęcia pracy u płatnika w tym charakterze, co potwierdzają złożone dyplomy ukończenia studiów i szkolenia dot. sprzedaży, zaświadczenie z uczelni, ścieżka zawodowa z CV, a także wydruk (...) dot. prowadzenia własnej działalności przez ubezpieczonego, jak i pismo o rozwiązaniu kilkuletniej umowy współpracy jego firmy i (...) S.A. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniami ZUS, że zainteresowany nie miał odpowiednich kwalifikacji do wykonywania pracy jako handlowiec w firmie płatnika.

Z materiału dowodowego wynika, że płatnik nie znał wcześniej zainteresowanego, a ze złożonych przez odwołującego dokumentów w postaci zestawień przychodów i dochodów wynika, że jego firma w badanym okresie rozwijała się i że miał on potrzebę oraz środki do zatrudnienia jeszcze jednej osoby jako handlowca w swojej hurtowni. Sąd miał też na uwadze, że w badanym okresie płatnik zatrudniał też innych pracowników na umowy o pracę na czas nieokreślony, a wynagrodzenie Ł. J. (1) nie odbiegało wysokością od zarobków pozostałych pracowników. Płatnik i świadkowie zeznali przy tym przekonująco, konsekwentnie i logicznie o okolicznościach zatrudnienia Ł. J. (1), co potwierdza też wydruk załączonej korespondencji mailowej i kwestionariusz z rozmowy kwalifikacyjnej, a także pisemne wyjaśnienia ubezpieczonego złożone przed organem rentowym. Zdaniem Sądu odwołujący w sposób logiczny i wiarygodny wyjaśnił zatem motywy i okoliczności zatrudnienia zainteresowanego.

Całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wskazuje, że zainteresowany zawierając sporną umowę o pracę miał zamiar świadczyć pracę i rzeczywiście na jej podstawie świadczył umówioną pracę handlowca na rzecz płatnika składek, przy czym w pierwszym okresie co oczywiste musiał zapoznać się ze specyfiką firmy odwołującego, tj. posiadanym asortymentem, obsługą programów komputerowych, które są używane w firmie płatnika. Zeznania świadków i odwołującego oraz dowody w postaci dokumentów list obecności, wypłaty wynagrodzenia wskazują na to, że ubezpieczony faktycznie wykonywał umówioną pracę, a płatnik wypłacił za nią wynagrodzenie. W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu, brak jest podstaw do twierdzenia, że umowy te były czynnościami „fikcyjną”. Ubezpieczony podjął bowiem wykonywanie czynności wynikających z umowy o pracę.

W dacie podpisania umowy o pracę nie było żadnych przeciwwskazań do zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku handlowca w firmie odwołującego, albowiem posiadał on stosowne zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o zdolności do wykonywania takiej pracy w firmie płatnika.

Ani ubezpieczony ani płatnik, nie mogli, zdaniem Sądu, przewidzieć w chwili podpisywania spornej umowy o pracę, że po ponad miesiącu syn zainteresowanego zachoruje na ospę wietrzną i będzie wymagał opieki, a następnie ubezpieczony stanie się niezdolny do pracy na skutek choroby, o czym świadczy załączona do akt dokumentacja medyczna leczenia zainteresowanego i jego syna.

Wszyscy przesłuchani w sprawie świadkowie w sposób koherentny zeznali, że zainteresowany codziennie wykonywał w badanych okresach pracę handlowca, przychodził do firmy, korzystał ze swojego służbowego komputera i wdrażał się zgodnie z poleceniem pracodawcy do wykonywania pracy handlowca w firmie płatnika. Zdaniem Sądu brak podstaw do kwestionowania tych zeznań. Trzeba podkreślić, że wartości zeznań przesłuchanych świadków nie podważał w toku niniejszego postępowania organ rentowy.

Również płatnik wywiązał się z obowiązków pracodawcy i sporządził akta osobowe ubezpieczonego, prowadził ewidencję jego czasu pracy, przeprowadził szkolenie bhp, wypłacił wynagrodzenie zgodnie z umową, a także zgłosił zainteresowanego do obowiązkowych pracowniczych ubezpieczeń społecznych, a po rozwiązaniu umowy wyrejestrował go z nich .

Nagły i niespodziewany charakter choroby syna zainteresowanego, a następnie jego własna choroba w żaden sposób nie mogą wpłynąć na ocenę rzeczywistego nie zaś pozornego zatrudnienia zainteresowanego w firmie płatnika. Uwzględniając zaś, że z zeznań świadków wynika, że zainteresowany faktycznie wykonywał przed tym wypadkiem umówioną pracę na rzecz płatnika, brak jest powodów do uznania tejże umowy za pozorną.

Sąd Okręgowy uznał zatem, że zainteresowany jako pracownik u płatnika składek w spornym okresie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu i w rezultacie zmienił zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na mocy powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c..

Orzekając, jak w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stosownie do z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez wykwalifikowanego pełnomocnika zalicza się wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika procesowego skarżącego Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

A.P.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego razem z aktami ZUS-owskimi.