Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 maja 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał A. S. (1) rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2018 r. do 30 kwietnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że decyzja została wydana na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 maja 2018 r. Wysokość renty wyniosła 1 115,53 zł tj. 75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/decyzja k.200 – 201 plik I akt ZUS/

W odwołaniu od powyższej decyzji A. S. (2) wskazała, że Komisja Lekarska ZUS wydając orzeczenie nie wzięła pod uwagę wszystkich okoliczności pomijając w szczególności opinię lekarza neurologa. A. S. (2) podkreśliła, że z uwagi na schorzenia natury neurologicznej trwały uszczerbek jej zdrowia wynosi 30% - encefalopatia bez zaburzeń charakterologicznych, a długotrwały uszczerbek wynosi 25% - pourazowy zespół korzeniowy i 15% - uszkodzenie nerwu strzałkowego.

/odwołanie k.3 – 4/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.13 – 13 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. S. (1) urodziła się (...), legitymuje się wyższym wykształceniem pedagogicznym. W swojej karierze zawodowej pracowała jako sprzedawca, referent, a także nauczyciel w przedszkolu. A. S. (1) miała przyznaną okresową rentę z tytułu całkowitej niezdolności w okresie od 5 marca 2017 r. do 31 marca 2018 r.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 9 marca 2018 r. A. S. (1) złożyła wniosek o prawo do renty na dalszy okres.

/wniosek k.192 – 193 plik I akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u wnioskodawczyni: organiczne zaburzenia poznawcze i nastroju – miernego stopnia, stan po urazie wielonarządowym z krwiakiem podtwardówkowym, złamania wielomiejscowe leczone operacyjnie. Orzeczeniem z dnia 6 kwietnia 2018 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 30 kwietnia 2021 r. i nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

/opinia lekarska z dnia 6 kwietnia 2018 r. k.105 – 106 plik II akt ZUS , orzeczenie k.194 – 194 odwrót plik I akt ZUS/

W związku ze zgłoszonym zarzutem wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, sprawa A. S. (1) została skierowana do komisji lekarskiej ZUS.

/okoliczność bezsporna/

Komisja lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawczyni: organiczne zaburzenia po przebytym urazie wielonarządowym w dniu 9 września 2015 r. z obustronnymi krwiakami podtwardówkowymi okolic skroniowych, stłuczeniem płata skroniowego lewego, złamanie piramidy kości skroniowych obustronnie, złamanie kości twarzoczaszki, złamanie kłykcia potylicznego, zerwanie więzadeł w stawie kolanowym lewym, wieloodłamowe złamanie kości krzyżowej , stłuczenie wątroby i nadnercza prawego, złamanie trzonu obojczyka lewego, złamanie żeber lewych I, II, III, IX – XII, stłuczenie płuc, złamanie kości łódkowatej stopy prawej ze wstrząsem urazowym. Orzeczeniem z dnia 18 maja 2018 r. komisja lekarska ZUS uznała, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 30 kwietnia 2021 r. i nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

/opinia lekarska z dnia 18 maja 2018 r. k.123 – 125 plik II akt ZUS, orzeczenie k.199 – 199 odwrót plik I akt ZUS/

Powyższe orzeczenie komisji lekarskiej legło u podstaw wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżonej decyzji.

/decyzja k.200 – 201 plik I akt ZUS/

U wnioskodawczyni rozpoznano stan po urazie wielonarządowym w dniu 9 września 2015 r. z obustronnymi krwiakami podtwardówkowymi okolic skroniowych z licznymi złamaniami kości czaszki, przebyte złamanie kości krzyżowej, lewego obojczyka, lewych żeber i kości łódkowatej stopy prawej, napadowe zawroty głowy. Aktualnie stwierdzone naruszenia sprawności organizmu z przyczyn neurologicznych powodują u wnioskodawczyni długotrwałą częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2021 r.

/opinia biegłego sądowego neurologa J. B. k.107 – 111/

Na podstawie analizy akt sprawy wyników badania psychologicznego oraz obserwacji zachowania, u badanej stwierdzono: stany depresyjne, stany lękowe, skłonności do chwiejności emocjonalnej, skłonności do koncentracji na dolegliwościach somatycznych i somatyzacji objawów wynikającej najprawdopodobniej z sytuacji życiowej, skłonności do ograniczenia kontaktów interpersonalnych z nadmierną nieufnością. U wnioskodawczyni nie stwierdzono tendencji do agrawacji lub dysymulacji trudności osobowościowych. Nie stwierdzono również występowania zaburzeń w zakresie uczenia się werbalnego, pamięci bezpośredniej wzrokowej, percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym. U wnioskodawczyni stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej słuchowej i procesów uwagi na podłożu zmian w centralnym układzie nerwowym.

/opinia biegłego sądowego psychologa G. J. k.189 – 190/

U wnioskodawczyni rozpoznano: organiczne zaburzenia nastroju i osobowości po przebytym urazie wielonarządowym, zaburzenia funkcji poznawczych bez otępienia. U kobiet zaburzenia depresyjne często mają charakter przewlekły, zwłaszcza jeżeli istnieje podłoże organiczne. Nie zawsze musi dochodzić do hospitalizacji psychiatrycznych. To nie zmiany leczenia i pobyty w szpitalach psychiatrycznych decydują ostatecznie o tezie orzeczniczej, lecz naruszenia sprawności organizmu spowodowane określonymi zaburzeniami psychicznymi. Na podstawie badania psychiatrycznego, dokumentacji medycznej i opinii biegłej psycholog u wnioskodawczyni stwierdzono, że nasilenie zaburzeń psychicznych powoduje całkowitą niezdolność do pracy do kwietnia 2021 r.

/opinia k.186 – 188 oraz opinia uzupełniająca k.222 biegłego sądowego psychiatry G. P./

U wnioskodawczyni rozpoznano: organiczne zaburzenia nastroju i osobowości z zaburzeniami funkcji poznawczych bez otępienia. Badana leczy się systematycznie, bierze leki. Opiniowana była poddana trzykrotnie badaniu psychologicznemu. Ostatnie badanie przeprowadzone przez biegłego psychologa w dniu 26 listopada 2018 r. wykazało występowanie: stanów depresyjnych, stanów lękowych, skłonności do chwiejności emocjonalnej, skłonności do koncentracji na dolegliwościach somatycznych i somatyzacji objawów wynikającej najprawdopodobniej z sytuacji życiowej skłonności do ograniczania kontaktów interpersonalnych z nadmierną nieufnością. Nie stwierdzono natomiast tendencji do agrawacji lub dysymulacji trudności osobowościowych. Nie potwierdzono występowania u badanej zaburzeń w zakresie uczenia się werbalnego, pamięci bezpośredniej wzrokowej, percepcji wzrokowej i zdolności grafomotorycznych na podłożu zmian organicznych w cun. Stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej słuchowej i procesów uwagi na podłożu zmian w cun. Nie ma podstaw do rozpoznania objawów otępiennych, ale występują u badanej zaburzenia funkcji poznawczych spowodowanych organicznym uszkodzeniem cun. Według bieglej psychiatry bardziej znaczące są organiczne zaburzenia nastroju i osobowości. Ze względu na nasilenie zaburzeń z punktu widzenia psychiatry badana jest nadal całkowicie, okresowo niezdolna do pracy do kwietnia 2021 roku. Wymaga ona nadal dalszego leczenia psychiatrycznego i psychoterapii, gdyż dotychczasowe leczenie farmakologiczne nie spowodowało istotnej poprawy w zakresie schorzeń występujących u badanej.

/opinia k.247 – 249 oraz opinia uzupełniająca k.310 biegłego sądowego psychiatry H. K./

U wnioskodawczyni rozpoznano: stan po stłuczeniu mózgu w 2015 r., zawroty głowy w wywiadzie, szumy uszne w wywiadzie. U wnioskodawczyni nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy, nie stwierdzono również istotnych objawów zaburzenia statyki ciała. Zgłaszane zaś przez wnioskodawczynię uporczywe szumy i (...) w uszach należą do objawów subiektywnych. Biorąc pod uwagę wyłącznie kryteria laryngologiczne nie stwierdzono przeciwwskazań do zarobkowania.

/opinia biegłego sądowego laryngologa A. L. k.267 – 269 odwrót/

U wnioskodawczyni rozpoznano: stan po urazie wielonarządowym, stan po zwichnięciu w stawie kolanowym lewym z uszkodzeniem więzadeł krzyżowych – stan po rekonstrukcji tych więzadeł, wygojone złamanie wieloodłamowe kości krzyżowej, wygojone złamanie lewego obojczyka, wygojone złamanie kości łódkowatej stopy prawej. Daty powstania częściowej niezdolności do pracy nie można jednoznacznie określić – poprawa następowała stopniowo w wyniku zabiegów rehabilitacyjnych. Z przyczyn ortopedycznych wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy i niezdolność ta ma charakter okresowy tj. do dnia 31 października 2022 r.

/opinia biegłego sądowego ortopedy M. S. k.280 – 283/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego , jak i opinii biegłych sądowych.

Celem weryfikacji stanowiska ubezpieczonej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: neurologa , ortopedy, laryngologa, psychologa oraz psychiatrów.

Złożone w sprawie opinie są jasne, zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi ubezpieczona, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie ubezpieczonej. Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie oraz opinie uzupełniające nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Opinie biegłych są rzetelne, zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione. Wskazać należy, że o ile ze złożonych przez specjalistów w dziedzinie psychiatrii opinii wynikało, że schorzenia występujące u ubezpieczonej stanowią podstawę do uznania jej za osobę całkowicie niezdolną do pracy, o tyle pozostali specjaliści nie znaleźli podstaw do uznania A. S. (1) za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Niemniej jednak z uwagi na fakt, że schorzenia natury psychiatrycznej dominują u wnioskodawczyni, a nadto biegli sądowi psychiatrzy byli zgodni, co do okoliczności, że u wnioskodawczyni istnieje stan ciągłości całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nasileniem zaburzeń psychicznych i tym samym nie nastąpiły żadne zmiany w stanie zdrowia, Sąd uznał, że stan całkowitej niezdolności wnioskodawczyni do pracy istniał również w spornym okresie. Jednocześnie podnieść w tym miejscu należy, że opinia biegłego sądowego psychologa ma charakter pomocniczy dla oceny biegłego psychiatry i to na jej podstawie może on wydać pełną opinię w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz.53) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile, jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w cyt. artykule, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Na podstawie art.107 ww. ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z treścią art.12 ww. ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art.13 ust.1 ww. ustawy).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że ubezpieczona posiadała prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31 marca 2018 r., a w dniu 9 marca 2018 r. złożyła wniosek o prawo do renty na dalszy okres. Organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2018 r. do 30 kwietnia 2021 r.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika jednak, iż po 31 mara 2018 r. wnioskodawczyni była również całkowicie niezdolna do pracy, a okoliczność ta została potwierdzona dowodem z opinii biegłych z zakresu psychiatrii. Z opinii tych wynika jednoznacznie, iż organiczne zaburzenia nastroju i osobowości po przebytym urazie wielonarządowym, zaburzenia funkcji poznawczych bez otępienia, powodują u wnioskodawczyni całkowitą niezdolność do pracy. Wprawdzie nie ma podstaw do rozpoznania u wnioskodawczyni objawów otępiennych, ale występują u niej zaburzenia funkcji poznawczych spowodowanych organicznym uszkodzeniem cun. Co również istotne, u wnioskodawczyni nie stwierdzono natomiast tendencji do agrawacji lub dysymulacji trudności osobowościowych, a nadto nadal wymaga ona leczenia psychiatrycznego i psychoterapii (dotychczasowe leczenie farmakologiczne nie spowodowało istotnej poprawy w zakresie schorzeń występujących u wnioskodawczyni).

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)). Jednakże opinię innego biegłego sądowego Sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy opinia, która została już złożona do sprawy zawiera istotne braki, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku, II CR 817/73, niepubl). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84, Legalis nr 49256).

Reasumując, zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał jednoznacznie, że wnioskodawczyni po dniu 31 marca 2018 r. w dalszym ciągu była osobą spełniającą przesłanki do przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz, że całkowita niezdolność do pracy będzie u niej istnieć do kwietnia 2021 r.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. S. (1) prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, okresowo od 1 kwietnia 2018 roku do 30 kwietnia 2021 roku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z pouczeniem, iż w terminie dwutygodniowym od doręczenia wyroku z uzasadnieniem może złożyć apelację do Sądu Apelacyjnego w Łodzi za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Łodzi

13 II 2020 roku.