Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.08.2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, II Oddział w Ł. w Z., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.07.2023 r., odmówił wnioskodawczyni M. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, iż nie spełnia warunku rozwiązania stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2023 poz. 735 ze zm.) ponieważ umowa o pracę była zwarta na czas określony tj 1.03.2022 do 31.12.2022 a zatem została rozwiązana z upływem czasu na jaki została zawarta.

/decyzja w aktach ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. W. domagając się jej zmiany i przyznania jej prawa do świadczenia przedemerytalnego za okres od dnia 30.12.2022. W uzasadnieniu swego stanowiska podniosła że organ rentowy bezzasadnie przyjął , iż umowa została rozwiązana ze względu na czas na jaki została zawarta podczas gdy pracodawca złożył jej w dniu 30.11.2022 r. oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy ( likwidacji stanowisk pracy). Wnioskodawczyni przyznała że miała zawartą umowę na czas określony nie zmienia to jednak faktu, iż umowa została jej wypowiedziana z przyczyn ekonomicznych.

/ odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji nadto wskazał, iż w sytuacji gdy likwidacja zajmowanego przez wnioskodawczynię stanowiska zbiega się ustaniem stosunku pracy tj z dniem 31.12.2022 r. - z uwagi na upływ okresu na jaki umowa została zawarta - brak podstaw do przyznania świadczenia przedemerytalnego.

/ odpowiedź na odwołanie k. 4-5/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. W. ur. (...) była ostatnio zatrudniona w centrum (...) w okresie 1.03.2021 do 31.12.2022 na stanowisku sprzedawcy w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie dwóch kolejno zawartych umów na czas określony na okres od 1.03.2021 do 28.02.2022 ( umowa z dnia 1.03.2021 r.) i od 1.03.2022 do 31.12.2022 r. ( umowa z dnia 28.02.2022 r.) .

/ bezsporne świadectwo pracy k. 6-8 akt ZUS umowy o pracę k. 10-11 akt ZUS, nadto wskazane dokumenty w aktach osobowych załączonych do akt sprawy, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:33:15 -00:33:37 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:02 - 00:09:06, zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17 zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17 /

W ramach zawartej umowy wnioskodawczyni zajmowała się sprzedażą roślin doradzaniem klientowi oraz pracami roboczymi gospodarczymi takimi jak przesadzanie roślin. Wynagrodzenie za pracę wypłacano wnioskodawczyni regularnie. Wcześniej na stanowisku sprzedawcy pracodawca zatrudniał jeszcze inną osobę. Umowa o pracę tej osoby zakończyła się w 2021 r.

/zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:33:15 -00:33:37 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:02 - 00:09:06 zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17 /

W dniu 30.11.2022 pracodawca wnioskodawczyni złożył jej oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony zawartą 1.03.2021 z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie 31.12.2022 r. Wskazano, iż przyczyną wypowiedzenia umowy o prace jest likwidacja stanowiska pracy. Wnioskodawczyni nie odwoływała się od tego wypowiedzenia

/oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę k. 9 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:33:15 -00:33:37 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:02 - 00:09:06 zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17 /

R. Z. nie potrafi wyjaśnić dlaczego złożył wskazane oświadczenie uwzględniając fakt, że umowa o prace wnioskodawczyni wygasała w zakreślonym w niej terminie - wraz z upływem okresu na jaki została zawarta. Wskazuje iż podpisał pismo przygotowane przez obsługę kadrowo - księgową.

/zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17/

W świetle wydanego wnioskodawczyni w dniu 31.12.2022 r. świadectwa pracy jej stosunek pracy z R. Z. (...) ustał z dniem 31.12.2022 r. w wyniku rozwiązania art. 30 § 1 pkt 2 kp w zw z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (LIKWIDACJA STANOWISKA PRACY)

/świadectwo pracy k. 6-8 akt ZUS nadto w aktach osobowych załączonych do akt sprawy,/

R. Z. nadal od 2019 r. prowadzi sklep ogrodniczy zajmuje się sprzedażą roślin i środków ochrony roślin. Prowadzi działalność wraz żoną (ww prowadzi działalność rolniczą). W miejsce wnioskodawczyni nikt nie został zatrudniony. Obecnie nie ma zapotrzebowania na pracę takiego pracownika. Zaangażowanie R. Z. i jego żony zwłaszcza po tym jak zwolniono go z pracy od sierpnia 2023 r. (a pracę wykonywał do maja 2023 r.) i stracił źródło dochodów ze stosunku pracy jest całkowicie wystarczające. Między styczniem a marcem z uwagi na charakter branży sklep był całkowicie zamknięty. Sytuacja finansowa firmy nie uległa zasadniczym zmianom od 2021 r. firma się nie rozwija nie ma progresu.

/zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:33:15 -00:33:37 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:02 - 00:09:06 zeznania świadka R. Z. protokół z rozprawy z dnia 16.05.2024 r. 00:12:26 -00:31:17/

W dniu 19.07.2023 r., roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

/wniosek o świadczenie przedemerytalne –akta ZUS k. 1-3 /

Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego a sporną pozostaje kwestionowana przez organ rentowy przyczyna rozwiązania stosunku pracy.

/bezsporne/.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1999 t.j.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje m.in. osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 735 i 1429), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn,

Redakcja normy art. 2 ust. 1 pkt 2 o świadczeniach przedemerytalnych jednoznacznie wskazuje, iż uzależnia on nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego między innymi od tego, co było przyczyną rozwiązania stosunku pracy. Ponadto użyte w tym przepisie sformułowanie "rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy", przy uwzględnieniu treści art. 32 KP, przemawia za przyjęciem, iż do rozwiązania stosunku pracy musi dojść albo na skutek jednostronnego oświadczenia woli pracodawcy, albo na skutek porozumienia stron. Przepis ten, jak każda norma prawna z zakresu ubezpieczeń społecznych, musi być wykładany ściśle, co oznacza w zasadzie prymat dyrektyw wykładni językowej w odniesieniu do pozostałych metod wykładni, w tym wykładni systemowej i wykładni historycznej lub celowościowej. /III AUa 947/17 - wyrok SA Katowice z dnia 07-11-2017 opubl.

Przy tym dla przyznania świadczenia przedemerytalnego decydujące znaczenie ma przyczyna ustania zatrudnienia, a nie forma w jakiej ono nastąpiło. /III AUa 1788/12 - wyrok SA Katowice z dnia 28-05-2013/

Brak zawarcia z pracownikiem kolejnej umowy o pracę po upływie okresu na jaki zawarta została dotychczasowa umowa na czas określony, może być rozpatrywany w kategoriach rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy. /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 października 2020 r., III AUz 235/19/

W sprawie o ustalenie prawa do świadczenia przedemerytalnego wymagane jest nie tylko stwierdzenie, że stanowisko pracy zostało zlikwidowane, ale konieczne jest również ustalenie przyczyny jego likwidacji oraz powiązania między rozwiązaniem stosunku pracy a zlikwidowaniem stanowiska pracy. /Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 marca 2019 r., I UK 130/18/

W toku postępowania w sprawie o nabycie świadczenia przedemerytalnego należy wykazać, że u podstaw decyzji o likwidacji stanowiska pracy skutkującej rozwiązaniem stosunku pracy choćby z powodu upływu czasu, na jaki została zawarta umowa o pracę, znalazły się przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, produkcyjne albo technologiczne. /Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 maja 2020 r., III UK 288/19/

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1. nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2. w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3. złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180 – dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne musi spełniać łącznie przesłanki wymienione w art. 2 ust. 1 i wymienione w art. 2 ust. 3. Brak spełnienia choćby jednej z nich skutkuje brakiem możliwości przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Natomiast w świetle art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy tj. z dnia 7 czerwca 2018 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 475 t.j.) ilekroć jest mowa o przyczynach dotyczących zakładu pracy - oznacza to:

a) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 1465), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c) wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d) rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika;

Przyczyny niedotyczące pracownika są to wszelkie okoliczności będące przyczyną rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy, ale niezwiązane z osobą pracownika. Z kolei przyczyny dotyczące pracownika są to okoliczności związane ze sposobem wykonywania przez niego pracy oraz jego osobą, a także psychiczną i fizyczną możliwością świadczenia pracy, w tym niezawinioną przez pracownika. /III AUa 177/20 - wyrok SA Białystok z dnia 07-07-2020/

Pojęcie „rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy” obejmuje wszystkie sytuacje, w których dochodzi do zaprzestania zatrudnienia z przyczyn niedotyczących pracowników, przy czym niekoniecznie wyłącznie z inicjatywy pracodawcy. Nieprzedłużenie umowy może wynikać z porozumienia pracodawcy i pracownika co do określenia czasu trwania umowy o pracę jako zobowiązania terminowego, lecz także może być uzasadnione przyczynami ekonomicznymi lub organizacyjnymi leżącymi po stronie pracodawcy. /III AUa 1552/16 - wyrok SA Łódź z dnia 15-11-2017/

Przyczyny ekonomiczne to takie przyczyny, nieodłącznie związane lub bezpośrednio wynikające z niedoboru środków finansowych na podstawową sferę działalności pracodawcy, które w prosty sposób prowadzą do ograniczenia zatrudnienia przy określonym rodzaju pracy poprzez likwidację stanowiska pracy. /III AUa 1702/16 - wyrok SA Gdańsk z dnia 24-02-2017/

Podstawą likwidacji przez pracodawcę stanowiska pracy powinny być względy natury ekonomicznej, organizacyjnej, produkcyjnej albo technologicznej. Przyczynami organizacyjnymi można nazwać natomiast te przyczyny, których źródłem jest konieczność ukształtowania takiej struktury organizacyjnej zakładu pracy, która jako oczywiście uzasadniona przyniesie obiektywnie skutek w postaci poprawy jakości pracy, zwiększy jej wydajność nie powodując równocześnie nieproporcjonalnego zwiększenia nakładu pracy. /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 listopada 2020 r., III AUa 281/19/

Skoro ustawodawca w przepisach ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych w art. 2 ust. 1 pkt 2 mówi o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - to definicji legalnej powyższych „przyczyn dotyczących zakładu pracy” należy szukać w przepisach tej właśnie ustawy. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi samodzielną podstawę prawną kwalifikacji „przyczyn dotyczących zakładu pracy” /Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 maja 2013 r., III AUa 1557/12/

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy , do której odsyła art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 170 ze zm.), stosunek pracy uważa się za rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy m.in. kiedy miała miejsce likwidacja stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych. Wskazać przy tym należy, że w powyższym przepisie przyczyny likwidacji stanowiska pracy zostały wskazane alternatywnie, tj. wystąpienie jednej z przyczyn powoduje, iż spełniony jest warunek rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. /por odpowiednio III AUa 545/12 - wyrok SA Białystok z dnia 10-10-2012/

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni domaga się przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, wskazując, iż jej stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy poza tym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat.

W ocenie organu rentowego wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich przesłanek wskazanych w powyższym przepisie, gdyż z dniem 31.12.2022 r. jej stosunek pracy ustał z upływem okresu na jaki została zawarta umowa o pracę a nie na skutek rozwiązania umowy o prace przez pracodawcę.

Uwzględniając okoliczność, że w toku postępowania w sprawie o nabycie świadczenia przedemerytalnego należy zbadać czy u podstaw decyzji o likwidacji stanowiska pracy skutkującej rozwiązaniem stosunku pracy choćby z powodu upływu czasu, na jaki została zawarta umowa o pracę, znalazły się przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, produkcyjne albo technologiczne Sąd przeprowadził zatem postępowanie dowodowe celem ustalenia faktycznej przyczyny rozwiązania umowy o pracę z wnioskodawczynią.

Sąd miał przy tym na uwadze, iż ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy istotnie w art. 2 ust. 1 pkt 29 zawiera definicję pojęcia „przyczyn dotyczących zakładu pracy” rozpisaną na podpunkty: a, b, c, d. przy czym w niniejszym postępowaniu wnioskodawczyni wywodziła iż w jej przypadku miała miejsce przyczyna określona w punkcie b, gdyż na to wskazano w świadectwie pracy i we wręczonym jej oświadczeniu pracodawcy z dnia 30.11.2022 o wypowiedzeniu umowy o pracę a zatem zasadnym była analiza stricte tej przesłanki.

Z ustaleń Sądu wynika że, faktycznie umowa o pracę wnioskodawczyni przestała być realizowana z upływem okresu na jaki została zawarta umowa a okoliczność ta zwalniała pracodawcę z dokonywania innych czynności zmierzających do rozwiązania stosunku pracy- stosunek pracy wygasał wraz z upływem okresu na jaki umowę zawarto. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie należy jednak pomijać - co wprost potwierdził pracodawca wnioskodawczyni zeznający w procesie - że odwołującej złożono jednak oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z powołaniem się na fakt likwidacji jej stanowiska pracy a okres upływu wypowiedzenia zbiegał się z okresem do jakiego umowa miała obowiązywać. Nadto z zeznań pracodawcy wnioskodawczyni R. Z. wynika iż zdecydował się zakończyć umowę o pracę z wnioskodawczynią gdyż na jej pracę nie było już zapotrzebowania. Realia prowadzonej przez niego działalności , prowadzonego biznesu i fakt utraty przez niego pracy spowodowały iż zarówno jego zaangażowanie w działalność jak i zaangażowanie jego żony która tą działalność od początku z nim prowadziła okazały się wystarczające uwzględniając zarówno organizację pracy jak i warunki ekonomiczne - brak wyraźnego i oczekiwanego progresu finansowego działalności. R. Z. nikogo w miejsce wnioskodawczyni nie zatrudnił nie zatrudnił tez żadnych innych pracowników bazując na własnej pracy i pracy żony. Sąd miał przy tym na uwadze iż w procesie nie ujawniono żadnych okoliczności wskazujących na stawianie wnioskodawczyni zarzutów w związku z jakością wydajnością pracy , sposobem jej wykonywania zaś przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdza, iż w istocie w zakładzie pracy doszło do realnego zmniejszenia zatrudnienia. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie – niekwestionowany przez strony – potwierdza, zatem że o wysokości zatrudnienia jego redukcji decydowały względy organizacyjne – sposób w jaki pracodawca decydował się dalej prowadzić własna działalność. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 29 ppkt b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, do której odsyła art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych, stosunek pracy uważa się za rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, m.in. kiedy miała miejsce likwidacja stanowiska pracy z przyczyn organizacyjnych. /III AUa 559/12 - Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku / Skoro wyłączną przyczyną wypowiedzenia wnioskodawcy umowy o pracę była likwidacja stanowisk pracy podyktowana zmianami organizacyjnymi procesu produkcyjnego, to rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy./Teza redakcyjna L. V U 265/13 - wyrok SO Białystok z dnia 03-07-2013/ Tym samym choć formalnie umowa o pracę wnioskodawczyni została rozwiązana z upływem okresu na jaki została zawarta, także w kontekście złożonego przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu wnioskodawczyni umowy o prace z upływem tego terminu, to uznać należy, iż w okolicznościach sprawy jedynym i wyłącznym powodem tego stanu rzeczy była likwidacja jej stanowiska pracy.

W związku z powyższym wnioskodawczyni spełnia wszystkie przesłanki wskazane w przepisie art. 2 ust. 1 pkt.2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Spełniła również przesłanki określone w art. 2 ust. 3 ustawy. Tym samym, brak podstaw do odmowy przyznania M. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W zakresie daty przyznania świadczenia, Sąd oparł się na przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, z którego wynika, że prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3.

Skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do świadczenia przedemerytalnego w dniu 19.07.2023 r. w związku z czym prawo do świadczenia przysługuje jej od dnia następnego, tj. od dnia 20.07.2023 roku.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.