Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

Sygn. akt VIII U 1709/16

U Z A S A D N I E N I E całości wyroku

Decyzją z dnia 18.05.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. urzędu ponownie ustalił J. B. wysokość kapitału początkowego na dzień
1 stycznia 1999 r. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 93,31 % (wyliczony za lata 1986 – 1995), z uwzględnieniem 232 miesięcy okresów składkowych, 0 miesięcy okresów nieskładkowych, współczynnika proporcjonalnego wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego –71,55%, 24 % kwoty bazowej – 293,01 zł, średniego dalszego trwania życia – 209 miesięcy. Kapitał początkowy ustalono mnożąc 24% kwoty bazowej, czyli 293,01 złotych przez współczynnik 71,55%, oraz pomnożenie 1,3% podstawy wymiaru kapitału w wysokości 1139,21 złotych za każdy rok okresów składkowych i pomnożenie 0,7% podstawy wymiaru w wysokości 1139,21 złotych za każdy rok okresów nieskładkowych, a następnie dodanie obliczonych w ten sposób poszczególnych kwot, co dało wynik w wysokości 495,93 złotych. Tak obliczoną wartość pomnożono przez liczbę miesięcy średniego dalszego trwania życia, co pozwoliło na ustalenie wartości kapitału początkowego w kwocie 103 649, 37 zł.

Za okresy nieudokumentowanego wynagrodzenia przyjęto najniższe wynagrodzenie w j.g.u.:

/decyzja – k. 40 – 42 akt kapitałowych ZUS/

Decyzją z dnia 19.05.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał J. B. prawo do emerytury z urzędu od 25.04.2016 r. tj. od miesiąca w którym ubezpieczony ukończył 65 lat i 10 miesięcy. Jednocześnie wskazał., iż w tej dacie ustaje prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji 22079,67 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 339580,32 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 209,90 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1728,78 zł

/decyzja karty nienumerowane 2-3 w aktach emerytalnych ZUS plik I/

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony J. B. uznając zawarte w nich wyliczenia za niekorzystne. Odwołujący podniósł iż nie zgadza się zarówno z wyborem kolejnych 10 lat kalendarzowych gdyż korzystniejszy jest dla niego wybór 20 lat z całego okresu zatrudnienia jak i przyjęta przez organ rentowy wysokością wypłacanych mu wynagrodzeń. Odwołujący wskazał iż za okres pracy na budowie eksportowej z (...) przyjęta porównawcza metoda wyliczeń jest dla niego krzywdząca . Ponadto nie został uwzględniony okres studiów, pracy na roli oraz ostatni okres zatrudnienia. W konsekwencji odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji .

/ odwołania k. 2 akt VIII U 1709/16, odwołanie k. 2- 3 akt VIII U 1710/16/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie, przytaczając argumentację tożsamą, co w zaskarżonych decyzjach. Ponadto podniósł, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalony z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia okazał się mniej korzystny i wyniósł 92,87%. Zarobki wnioskodawcy z okresu zatrudnienia na budowie exportowej zostały ustalone zgodnie z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (tekst jedn.: Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 z późn. zm.) tj. poprzez przyjęcie wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę. Co do okresu studiów organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie złożył dokumentów potwierdzających takie okresy. Jeśli natomiast chodzi o okres pracy w gospodarstwie rolny to zgodnie z art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie jest on brany pod uwagę przy ustalaniu kapitału początkowego.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3-3v akt VIII U 1709/16, odwołanie k. 4 – 4 v akt VIII U 1710/16/

Postanowieniem z dnia 22.09.2018 r. Sąd połączył sprawę VIII U 1710/16 ze sprawą VIII U 1709/16, celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

/postanowienie – k. 7 w aktach VIII U 1710/16/

Decyzją z dnia 03.08.2017r. (wniosek z dnia 18.07.2017r.) organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawcy poprzez uwzględnienie składki zapisanej na koncie ubezpieczonego do 30.06.2017r. tj. do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury.

/ decyzja k. 8-9 plik II akt emerytalnych ZUS/

Kolejną decyzją z dnia 28.08.2017r. z urzędu organ rentowy dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego z uwagi na błędnie ustaloną proporcję za rok 1987. Organ rentowy uznał, iż decyzją z dnia 18.05.2016r. została błędnie ustalona wartość kapitału początkowego na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 21.06.2013r., tj. błędnie ustalono proporcje za rok 1987. J. B. był zatrudniony od 1.05.1987r. do 31.12.1998r. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w decyzji z dnia 18.05.2016r. przyjęto, że zatrudnienie w 1987r. trwało 5 miesięcy. Prawidłowy okres zatrudnienia wynosi 8 miesięcy. Decyzją przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 89,99% ustalony z 20 lat kalendarzowych tj. z lat 1971 - 1977, 1980, 1984- 1988, 1990- 1996. Do obliczenia stosunku podstawy wymiaru składek oraz kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy powołanej w cz. I decyzji, w roku 1971, 1980, 1986, 1987, 1990, 1996 do przeciętnego wynagrodzenia za te lata przyjęto sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok, odpowiednią do liczby miesięcy, w których wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu społecznemu na podstawie przepisów prawa polskiego. Jednocześnie wskazano, że przy ustaleniu kapitału początkowego nie uwzględnia się okresów pracy w gospodarstwie rolnym jak tez ubezpieczenia społecznego rolników brak też możliwości uwzględnienia przy wartości kapitału początkowego okresu studiów wyższych przebytych po dniu 1.01.1999 r.

/ decyzja k. 20-21 plik II akt emerytalnych ZUS/

Decyzją z dnia 30.08.2017 r. w związku z korektą wysokości kapitału początkowego dokonano przeliczenia wysokości emerytury, która wyniosła 1695,46 zł z uwzględnieniem waloryzacji od .1 .03.2017 r. ostatecznie 1722,43 zł.

/ decyzja k. 24-25 plik II akt emerytalnych ZUS/

Odwołania od decyzji z dnia 03.08.2017r. 28.08.2017r. 30.08.2017 r. wniósł wnioskodawca w dniu 18.10 2017 r. podnosząc, iż świadczenie emerytalne zostało wyliczone błędnie. W związku z powyższym ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonych decyzji.

/ odwołanie k. 2 akt VIII U 2182/17 k. 2 akt VIII U 2184/17 , k. 2 akt VIII U 2183/ 17/

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy podtrzymał stanowisko podniesione w zaskarżonych decyzjach.

/ odpowiedzi na odwołania k. 3 akt VIII U 2182/17 k. 3 akt VIII U 2184/17 , k. 3 akt VIII U 2183/ 17/

Postanowieniami z dnia 23.11.2017 r. Sąd połączył sprawę VIII U 2184/17 i VIII U 2183/17 z sprawą VIII U 2182/17, natomiast postanowieniem z dnia 22.05.2018 r. Sąd połączył sprawę VIII U 2182/17 ze sprawą VIII U 1710/16, celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

/postanowienie – k. 17 w aktach VIII U 2182/17 postanowienie k. 5 akt VIII U 2184/17,. postanowienie k. 5 akt VIII U 2183/17/

Na rozprawie w dniu 11.07.2017 r. wnioskodawca poparł odwołanie i wniósł o uwzględnienie pracy w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16 lat w okresie od
25.06.1966 roku do 31.12.1971 roku w O., o zaliczenie okresu studiów od października 2012 r. do lipca 2016 r., nadto faktycznego wynagrodzenia jakie otrzymywał, a nie wynagrodzenia pracownika porównywalnego za okres od października 1975 r. do października lub listopada 1978 r. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 11 lipca 2017 r. 00:00:41 - 00:24:13/

Na rozprawie dniu 19.10.2017 r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik wnioskodawcy poparł wniesione odwołanie.

/ stanowisko procesowe strony odwołującej protokół z rozprawy z dnia 19 października 2017 r. 00:01:08 – 00:04:46/

Pismem procesowym z dnia 30.11.2017 r. pełnomocnik wnioskodawcy poparł wniesione odwołanie wyłącznie w zakresie błędnego przyjęcia do wyliczenia kapitału początkowego wysokości wynagrodzenia za okres od 12 listopada 1975 r. do 1 października 1977 r. Natomiast cofnął odwołanie w zakresie zarzutów nie uwzględnienia okresów studiów i pracy w gospodarstwie rolnym.

/ pismo procesowe k. 41-41 v/

Pismem procesowym z dnia 28.12.2017 r. pełnomocnik wnioskodawcy podniósł iż wynagrodzenie zastępcze wnioskodawcy winno zostać ustalone nie na podstawie zaświadczenia wystawionego przez zakład pracy (...) -6 S.A., gdyż w tym wnioskodawca był zatrudniony tylko na okres umowy eksportowej, lecz z uwzględnieniem zarobków pracownika zatrudnionego na stanowisku zawiadowcy stacji tj. z uwzględnieniem zarobków jakie wnioskodawca osiągał bezpośrednio przed wyjazdem na budowę eksportową. Nadto odwołujący zakwestionował przyjęty do ustalenia kapitału początkowego okres prowadzenia działalności gospodarczej i uiszczania składek. W jego ocenie ZUS nieprawidłowo ominął okres od 1.01.1989r. do 14.09.1990r., za który składki od wnioskodawcy zostały wyegzekwowane i ściągnięte. Skarżący wniósł o zażądanie od II Oddziału ZUS w Ł. dokumentacji w tym przedmiocie, potwierdzającej stanowisko odwołującego.

/ pismo k. 54-55/

Na rozprawie w dniu 12.07.2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy oświadczył, iż kwestionuje zarówno wyliczenie kapitału początkowego jak i emerytury wnioskodawcy przez przyjęcie za okres od 12.11.1975 r. do 01.10.1977 r. RP -7 z (...) gdyż uważa, że wynagrodzenie zastępcze jest zaniżone i w tym okresie należało przyjąć wynagrodzenie zastępcze pracownika na jakim pracował przed zatrudnieniem w (...). Uważa, że stanowiskiem porównywalnym jest stanowisko zawiadowcy w (...) albo pracownika budowlanego i starszego referenta w dziale zatrudnienia w (...). Ponadto wniósł, iż domaga się zażądania z ZUS II Oddziału w Ł. informacji za jaki okres czasu zostały wyegzekwowane od J. B. składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu działalności gospodarczej w okresie od 01.01.1989 do 14.09.1990 r.

/ stanowisko procesowe pełnomocnika wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia
12 lipca 2018 r. 00:12:23 -00:29:27/

Na rozprawie w dniu 12.02.2020 r poprzedzającej wydanie wyroku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o przyjęcie iż na dzień 25.04.2016 r. kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 337,272,79 zł, nadal kwestionując brak uwzględnienia do stażu pracy części okresu prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej mimo iż za okres ten wyegzekwowano od wnioskodawcy składki. Jednocześnie wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej oświadczając, iż nie zostały one pokryte ani w całości ani w części.

Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania, wskazując iż obowiązującą jest prawomocna decyzja o wyłączeniu wnioskodawcy z ubezpieczeń, a co za tym idzie bezprzedmiotowym jest ustalenie, czy zostały opłacone składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności.

/stanowiska procesowe stron protokół rozprawy z dnia 12 lutego 2020 r. – 00:00:56- 00:26:57 – i 00:41:14 – 00:42:24 /

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. B. urodził się w dniu (...)

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawca w okresie od 1.10.1971 r. do 31.03.1978 r. był zatrudniony w (...) Państwowych (...) drogowy K. kolejno na stanowiskach:

- do 31.10 1971 r. – rzemieślnik,

- do 31.01.1973 r. toromistrz

- do 31.03.1973 r. majster

- do 30.04.1974 r. zastępca zawiadowcy

- do 14.10.1977 r. zawiadowca

- do 31.03.1978 r. - referendarz

/ świadectwo pracy w dokumentacji osobowej dokumentacja osobowa koperta k. 60/

Wynagrodzenie wnioskodawcy wynosiło w okresie:

- od 1 maja 1974 r. uposażenie zasadnicze 7 grupy w stawce III w kwocie miesięcznej 2400, dodatek służbowy wg szczebla 5 tabeli I w stawce miesięcznej 900 zł i dodatek funkcyjny wg szczebla 7 w wysokości 75% stawki miesięcznej w kwocie 600 zł. – angaż z dnia 11 maja 1974 r.

- od 1 sierpnia 1974 r. dodatek funkcyjny wg szczebla 7 w wysokości 800 zł – angaż z dnia 18 lipca 1974 r.

- od dnia 1 stycznia 1975 uposażenie zasadnicze w kwocie 2550 zł – angaż z dnia 17 grudnia 1974 r.

- od dnia 1 listopada 1975 r. dodatek służbowy wg szczebla 5 tabeli I w stawce miesięcznej 1050 zł – angaż z dnia 22 stycznia 1975 r.

/ angaż z dnia 11 maja 1974 r. i angaż z dnia 18 lipca 1974 r. angaż z dnia 22 stycznia 1975 r. 17 grudnia 1974 r. w dokumentacji osobowej koperta k. 60/

Podczas w/w zatrudnienia korzystając z urlopu bezpłatnego wnioskodawca w okresie od 12.11.1975 r. do 1.10.1977 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) - 6 S.A.”. na budowie eksportowej w ZSRR w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze robotnika budowlanego do 28.02.1977 r. i na stanowisku starszego referenta do chwili rozwiązania umowy o pracę. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie walutowe.

/ świadectwo pracy k. 45, 46 dokumentacja osobowa k. 42 , 43, k. 44, 47, akta osobowe wnioskodawcy k. 80 -134, angaż z dnia 28 listopada 1977 w dokumentacji osobowej koperta k. 60 /

We wskazanym zakładzie pracy wnioskodawca był zatrudniony wyłącznie na czas zatrudnienia w ZSRR w ramach (...) 6”.

/ bezsporne/

W okresie poprzedzającym umowę eksportową wnioskodawca pracował w (...) na stanowisku zawiadowcy odcinka drogowego I klasy w R..

/ bezsporne dokumentacja osobowa koperta k. 60 /

W świetle zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS RP – 7 z dnia 15.10.1996 r. wystawionego przez (...) - SA wynagrodzenie zastępcze wnioskodawcy w spornym okresie ustalone na podstawie kart zarobkowych wyniosło:

- w 1975 r. -6.596 zł, w 1976 -48.309 zł w 1977 r. -40 399 zł.

/ zaświadczenie k. 16 akt ZUS wpływ 4.12.1996 r./

J. N. (1) był zatrudniony w (...) S.A. Zakład (...) w Ł. w okresie od 15.07.1966 r. do 28.10.2007 r. w spornym okresie od 12.11.1975 r. do
01.10.1977 r. pracował u poprzednika prawnego ww. zakładu pracy tj. w (...) na stanowisku zawiadowcy odcinka drogowego I klasy Ł. O..

/ świadectwo pracy z dnia 26.10.2007 r., angaż z dnia 23.12.1974 r. angaż z dnia 22.01.1975 r., angaż z dnia 17.09. 1975, angaż z dnia 14.01.1977 r. angaż z października 1977 r. w aktach osobowych J. N. koperta k. 232/

J. N. w spornym okresie otrzymywał następujące wynagrodzenie za pracę:

- od dnia 1 stycznia 1975 r. wynagrodzenie zasadnicze 6 grupa stawka III w kwocie miesięcznej 2850 zł, dodatek służbowy szczebla 5 tabeli III w stawce miesięcznej 850 zł, dodatek funkcyjny wg szczebla 7 w kwocie 800 zł – angaż z dnia 23 grudnia 1974 r.

- od dnia 1 listopada 1974 dodatek służbowy według szczebla 5 tabeli III w stawce miesięcznej 950 zł, z dniem 1 stycznia 1975 r. dodatek służbowy wg szczebla 5 tabeli III w stawce miesięcznej 1100 zł – angaż z 22 stycznia 1975 r.

-od dnia 1 września 1975 r. dodatek służbowy wg szczebla 5 tabeli III w stawce miesięcznej 1450 zł. – angaż z dnia 17 września 1975 r.,

- od dnia 1 stycznia 1975 r. dodatek służbowy wg szczebla 5 tabeli III w stawce miesięcznej 1750 zł – angaż z dnia 14 stycznia 1975 r.,

- od dnia 1 września 1977 r. uposażenie zasadnicze wg posiadanej grupy 6 i stawki III w kwocie 3100 zł - angaż październik 1977 r.

/angaż z dnia 23.12.1974 r. angaż z dnia 22.01.1975 r., angaż z dnia 17.09. 1975, angaż z dnia 14.01.1977 r. angaż z października 1977 r., karta ewidencyjna (na końcu teczki osobowo – płacowej) w aktach osobowych J. N. koperta k. 232/

Hipotetyczne przeliczenie emerytury wnioskodawcy J. B. na dzień
25.04.2016 r. z uwzględnieniem wynagrodzeń za okres od 12.11.1975 r. do
01.10.1977 r. na podstawie wynagrodzenia otrzymywanego przez J. N. (1):

- w wariancie I z uwzględnieniem stawki miesięcznej oraz dodatku służbowego J. N. (1) wyniosła :

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego - 90,48 %

kwota składek - 22 079,67 zł

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego - 333 636,85 zł

średnie trwanie życia - 209,20 m-cy k

kwota emerytury na dzień 25.04.2016r. - 1.700,37 zł

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 90,48 %

- w wariancie II z uwzględnieniem stawki miesięcznej, dodatku służbowego oraz dodatku funkcyjnego J. N. (1):

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego - 92,21 %

kwota składek - 22 079,67 zł

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego - 337 272,79 zł

średnie trwanie życia - 209,20 m-cy

kwota emerytury na dzień 25.04.2016r. - 1.717,75 zł

/pismo procesowe ZUS – k. 250, hipotetyczne wyliczenia k. 251-262 /

Okresy od 1.08.1980r. -31.07.1986r. oraz 1.05.1987r. -31.12.1988r. prowadzenia przez J. B. działalności gospodarczej oraz potwierdzone podstawy wymiaru składek za ww. okresy zostały uwzględnione w wymiarze kapitału początkowego emerytury.

/ bezsporne/

W okresie 01.01.1980r. -31.07.1980r brak jest zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast w okresie od 1.01.1989r. -31.12.1990 r. zgodnie z decyzją organu rentowego z dnia 21.07.1989 r. ww. płatnik nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z uwagi na nie zgłoszenie obowiązku podatkowego. Wnioskodawca został wyłączony z obowiązku ubezpieczenia od dnia 01.01.1989 r. WW. nie złożył odwołania od tej decyzji. W następnym okresie wnioskodawca nie zgłosił się do ubezpieczenia społecznego oraz nie płacił składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 30 listopada 1989 r. Urząd Miasta i Gminy w P. dokonał wpisu do ewidencji z urzędu z datą rozpoczęcia dzielności gospodarczej 01.08.1980 r. W dniu 14.09.1990 r. płatnik składek dokonał w powyższym urzędzie wykreślenia z ewidencji gospodarczej.

/ decyzja k.152, wniosek o wydanie zaświadczenia o przebiegu ubezpieczeń k. 153154. potwierdzenie ubezpieczenia z dnia 31.10.2017 r. k.155-155v. pismo k. 158 decyzja k. 159, zaświadczenie k. 160 decyzja k. 161/

Z uwagi na brak obowiązku podlegania przez wnioskodawcę ubezpieczeniu społecznemu w ww. okresie nie było również prowadzone żadne postępowanie egzekucyjne.

/ pismo k. 158/

Ustaleń w toku procesu, Sąd Okręgowy w Łodzi, dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS oraz zeznań wnioskodawcy.

Analizując kwestię przyjęcia wynagrodzenia zastępczego za okres pracy na budowie eksportowej ZSRR, podczas zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w Ł., Sąd badał wynagrodzenia innego pracownika J. N. (1) zatrudnionego na takim samym jak wnioskodawca stanowisku pracy, jednakże na innym odcinku drogowym. Przy czym za zasadne do wyliczenia zarówno kapitału początkowego, jak i należnej emerytury Sąd uznał przyjęcie nie tylko wynagrodzenia zasadniczego i dodatku służbowego, lecz również dodatku funkcyjnego, bowiem w świetle zgromadzonej dokumentacji osobowo płacowej także taki dodatek wnioskodawca otrzymywał przed rozpoczęciem zatrudnienia na umowie eksportowej.

Ustalając stan faktyczny Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy zwarty w pkt. 6 pisma z dnia 28.12. 2017 r. o zażądanie od II Oddziału ZUS w Ł. informacji za jaki okres zostały wyegzekwowane od powoda nie uiszczane przez niego składki emerytalne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej a w szczególności, czy egzekucja dotyczyła okresu okres od 1.01.1989r. do 14.09.1990r., bowiem materiał zgromadzony w procesie był wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie. Na bezzasadność stanowiska wnioskodawcy w tym przedmiocie wskazuje przede wszystkim treść decyzji z dnia 21.07.1989 r. wyłączająca wnioskodawcę ubezpieczeń z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej za okres od 1.01.1989 -31.12.1990 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy w przeważającej części zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 53), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie zaś z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok,
w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1.  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2.  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3.  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4.  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

Zgodnie z art. 16 cytowanej ustawy przy ustalaniu kolejnych dziesięciu lat kalendarzowych – przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 według art. 25. ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wieko­wi, w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę (art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej).

Zgodnie zaś z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych emerytura wynosi:

1)  24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2)  po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3)  po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

Stosownie do art. 116 ust. 5 powyższej ustawy do wniosku o emeryturę lub rentę powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo i wysokości tego świadczenia, co oznacza, ze ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2001 roku II UK 297/00).

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia
7 maja 2003 roku sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca podnosił, iż przy wyliczaniu kapitału początkowego i w konsekwencji przy ustalaniu wysokości emerytury organ rentowy nieprawidłowo ustalił jego wynagrodzenie zastępcze na podstawie zaświadczenia wystawionego przez zakład pracy (...) -6 S.A., bowiem wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie tylko na okres umowy eksportowej, a wobec tego jego zarobki za wskazany okres winy zostać ustalone z uwzględnieniem zarobków pracownika zatrudnionego na stanowisku zawiadowcy linii drogowej, tj. z uwzględnieniem zarobków, jakie wnioskodawca osiągał bezpośrednio przed wyjazdem na budowę eksportową.

Zgodnie z § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i (Dz. U. Nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana tu regulacja, wyrażona także w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10 poz. 49 ze zm.) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak m. in. SN w wyroku z 25.07.1997 r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324 a także SA w Warszawie wyrok z dnia 4.03.1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7 SA w Rzeszowie z dnia 27.06.1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy SA w Białymstoku III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Należy podkreślić, iż Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonych decyzji w świetle postawionych im zarzutów.

Co do zasady żądanie wnioskodawcy znajduje oparcie w obowiązujących przepisach. Zgodnie z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (t.j. Dz.U.z 1989 r. Nr 11, poz.63 ze zm.) jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia:

1)kwoty, od których za te okresy opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju, albo

2)jeżeli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991 r. - kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Tym samym okresy pracy za granicą przed dniem 1 stycznia 1991 roku zostały potraktowane jako okresy składkowe. Jednocześnie najczęściej za te okresy pracy nie były odprowadzane składki od realnie otrzymywanych wynagrodzeń przez pracowników za granicą, które to wynagrodzenia były znacznie wyższe niż wynagrodzenia pracowników porównywalnych w kraju. W związku z powyższym ustawodawca wprowadził fikcję prawną, która miała na celu uwzględnienie wynagrodzeń dla tych pracowników, jednakże nie w wysokościach faktycznie otrzymywanych (brak odprowadzania składek), ale w wysokościach otrzymywanych w tym czasie przez pracowników zatrudnionych na takich samych lub podobnych stanowiskach w kraju. Powyższe dawało pewność, że osoby pracujące za granicą będą miały uwzględnione wynagrodzenie przynajmniej w takiej wysokości. Jednocześnie przyjmowanie wynagrodzeń pracowników porównywalnych dawało pewność, iż wynagrodzenia te będą uwzględnione ze wszystkimi ich zmianami. A zatem niewątpliwie celem ustawodawcy było zapewnienie wskazanym osobom jako podstawy wymiaru wynagrodzenia przynajmniej takiego, jakie otrzymywali w tym czasie pracownicy zatrudnieni na porównywalnym stanowisku w kraju, ze wszystkim podwyżkami tego wynagrodzenia i dodatkami /por. VIII U 1961/18 - wyrok SO Łódź z dnia 14-06-2019/.

Jak wskazano wyżej, w toku postępowania sądowego strona może dowodzić wysokości wynagrodzenia na potrzeby ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego; zatem dowodem tej okoliczności mogą być zarówno dokumenty dotyczące wynagrodzenia osób zatrudnionych w tym samym okresie, w tym samym zakładzie pracy i przy pracy tego samego rodzaju co ubezpieczony, jak też zeznania tych osób, zaś rzeczą sądu winna być rzetelna analiza przedstawionych dowodów (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 17 października 2006 r. III AUa 509/06).

Wnioskodawca w spornym okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) - 6 S.A.” od 12.11.1975 r. do 01.10.1977 r. nie uzyskiwał żadnego wynagrodzenia, z tytułu którego opłacałby składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju. Wobec powyższego do ustalenia podstawy wymiaru za wskazany okres winny zostać uwzględnione kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę. W konsekwencji dla ustalenia podstawy wymiaru nie mogły posłużyć kwoty wynagrodzeń wskazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ZUS RP – 7 z dnia 15.10.1996 r. wystawionego przez (...) – SA. Kwoty wynagrodzenia zastępczych w nim wskazane dotyczyły bowiem innych pracowników zatrudnionych na analogicznym stanowisku, co powód stricte tym zakładzie. Niemniej jednak wnioskodawca przed wyjazdem na umowę eksportową nie pracował w (...) – SA, lecz w (...). Stanowisko organu rentowego w tym przedmiocie uznać zatem należy za nieuprawnione. Dla ustalenia wynagrodzenia zastępczego wnioskodawcy za sporny okres mogły posłużyć zatem tylko i wyłącznie kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Zatem mając na celu ustalenie wynagrodzenia osób zatrudnionych w tym samym okresie, przy pracy tego samego rodzaju co ubezpieczony, Sąd zebrał dokumentację płacową pracownika J. N. (1) – wskazanego przez wnioskodawcę, który był zatrudniony na takim samym stanowisku, jakie wnioskodawca zajmował przed wyjazdem z kraju – tj. zawiadowcy odcinka drogowego pierwszej klasy, tylko na innym obszarze. Sąd po analizie akt osobowych zatrudnienia w/w pracownika i akt osobowych ubezpieczonego, uznał iż zarobki ww. należy uwzględnić jako zarobki pracownika porównywalnego w kraju. Z porównania zarobków wnioskodawcy, jak i ww. pracownika wynika, iż zostały one przyznane na analogicznych zasadach wynagrodzenie zasadnicze, dodatek stażowy i dodatek funkcyjny. Tym samym posłużenie się zarobkami J. N. (1) w odniesieniu do sytuacji powoda było ze wszech miar dopuszczalne.

Sąd, mając na uwadze dyrektywę nakazującą wszechstronne zbadanie sprawy, zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego wyliczenia kapitału początkowego i emerytury wnioskodawcy na dzień na dzień 25 kwietnia 2016 r., tj. na dzień osiągnięcia wieku emerytalnego z uwzględnieniem za sporny okres od 12.11.1975 r. do
01.10.1977 r. wynagrodzenia otrzymywanego przez J. N. (1). Wyliczona kwota emerytury w wariancie II tj. z uwzględnieniem stawki miesięcznej, dodatku służbowego oraz dodatku funkcyjnego J. N. (1) wyniosła - 1.717,75 zł, zaś wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego - 92,21 %. Sąd uznał wskazany sposób wyliczenia za najbardziej właściwy jako uwzględniający wszystkie składniki wynagrodzenia, które przed rozpoczęciem pracy na budowie eksportowej przysługiwały także wnioskodawcy. Sformułowanie „kwoty wynagrodzenia przysługującego pracownikowi” oznacza bowiem pełne należne wynagrodzenie, a więc sumę należności, których pracownik może prawnie domagać się z tytułu zawartego stosunku zatrudnienia. Pojęcie przysługującego wynagrodzenia obejmuje więc w powyższym rozumieniu wszystkie wypłaty należne ze stosunku pracy /por III AUa 102/17 - wyrok SA Szczecin z dnia 06-07-2017/. Z porównania uzyskanych wyników z wyliczeniami będącymi podstawą wydania zaskarżonych decyzji, w sposób jednoznaczny wynika, że przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem tych wynagrodzeń doprowadziło do korzystnej dla odwołującego zmiany wskaźnika wysokości kapitału początkowego, który po kolejnych wyliczeniach wynosił 89,99% , a w konsekwencji zmiany wysokości kapitału początkowego i samej emerytury. Tym samym odwołania wnioskodawcy w tej części należało uwzględnić.

Za niezasadne natomiast Sąd uznał żądanie ubezpieczonego uwzględniania przy ustaleniu kapitału początkowego dodatkowo okresu prowadzenia działalności gospodarczej od 1.01.1989 r. do 14.09.1990 r., za które miały zostać wyegzekwowane od powoda nie uiszczane przez niego składki emerytalne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prawomocną decyzją z dnia 21.07.1989 r. wyłączono wnioskodawcę ubezpieczeń z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej za okres od 1.01.1989 r. -31.12.1990 r.

Wskazać należy, że powszechną jest zasada uwzględniania przez sądy skutków prawnych orzeczeń organów administracyjnych. Ma to swoje źródło w prawnym rozgraniczeniu drogi sądowej i drogi administracyjnej, czego wyrazem są art. 2 § 3 i art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. Jeśli zatem przez organ administracyjny – w tym ZUS – została wydana decyzja dotycząca praw lub obowiązków danej osoby, to w razie jej niezaskarżenia sąd musi mieć na względzie przy rozstrzyganiu innych spraw dotyczących tej osoby wynikający z niej stan prawny. Tak też wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 29 stycznia 2008 r. (I UK 173/07, OSNP 2009/5–6/78), stwierdzając, że sąd ubezpieczeń społecznych jest związany ostateczną decyzją, od której strona ani nie wniosła odwołania, ani nie podważyła jej skuteczności w inny prawem przewidziany sposób. Znajduje tu bowiem zastosowanie zasada domniemania prawidłowości aktów administracyjnych, zgodnie z którą wywołują one skutki prawne i wiążą inne organy państwowe, w tym sądy. Zaniedbanie więc zaskarżenia decyzji ZUS mającej znaczenie niejako prejudycjalne uniemożliwia następnie kwestionowanie wynikających z niej skutków prawnych w innym postępowaniu. Sąd ubezpieczeń społecznych jest związany ostateczną decyzją organu rentowego, od której strona nie wniosła odwołania w trybie art. 477[9] KPC. (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 10 czerwca 2008 r. I UK 376/07 L. Numer 176287 wyrok SN - z dnia 13-06-2013 I UK 20/13 Legalis Numer 768509) Sąd cywilny nie jest uprawniony do kwestionowania decyzji administracyjnej, w szczególności pod względem jej merytorycznej zasadności, i jest nią związany nawet w sytuacji, gdy w ocenie tego sądu decyzja administracyjna jest wadliwa merytorycznie (postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 20 listopada 2013 r. II Ca 903/13 Legalis Numer 1534800).

Odnosząc powyższe do rozpatrywanego przypadku wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie wnioskodawca choć to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu art. 6 kc. nie wykazał, że prawomocna decyzja o wyłączeniu go z ubezpieczeń społecznych za sporny okres została usunięta z obrotu prawnego. Tym samym bezpodstawnym jest czynienie w tym przedmiocie ustaleń odmiennych. Bezprzedmiotowym jest zatem również ustalenie w zakresie czy zostały opłacone składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej działalności i czy w tym zakresie organ rentowy prowadził względem wnioskodawcy egzekucję. Powyższe ustalenia i tak wobec obowiązywania przedmiotowego orzeczenia nie mogą wpłynąć na wynik rozstrzygnięcia. Tym samym brak uwzględnienia przez organ rentowy wskazanego okresu wykonywania działalności gospodarczej w stażu ubezpieczeniowym przy wyliczeniu kapitału początkowego i emerytury nie może być kwestionowany.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje i zobowiązał Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. do ustalenia wysokości kapitału początkowego J. B. i przeliczenia jego emerytury od dnia 25 kwietnia 2016 r. przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszącego 92,21 %, w pozostałym zaś zakresie zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołania jako bezzasadne oddalił.

O zwrocie kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k. p. c., w zw. § 15 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).

J.L.

z/odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawcy i pełn. ZUS wypożyczając akta ZUS