Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.09.2023 Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13.06.2023r., wobec orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9.08.2023 r. , ustalił D. L. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1.01.2023 tj. od dnia nabycia uprawnień na stałe.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 9.08.2023 orzekła, że D. L. nie jest całkowicie niedolny do pracy - zatem brak podstaw do przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wobec powyższego będzie wypłacana renta z tytułu częściowej niezdolności.

Poinformowano, iż za okres 1.07.2023 do 30.09.2023 prawo do renty zostało przedłużone bez wydawania decyzji, na podstawie przepisów art. 15 zc ust. 1 i 3 ustawy z dnia 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem , przeciwdziałaniem, i zwalczaniem (...) 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U 374 ze zm.)

/decyzja k. 153 akt ZUS/

Wnioskodawca D. L. uznał decyzję za krzywdzącą i złożył odwołanie od w/w decyzji wskazując, iż jego stan zdrowia uzasadnia uznanie go za osobę całkowicie niezdolną do pracy. W związku z powyższym jego żądanie przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia złożenia wniosku jest uzasadnione.

/ odwołanie k. 3/

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4-4v./

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca D. L. ur. (...), był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 30.06.2023 r.

/bezsporne/

W dniu 13.06.2023r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek k. 146 akt ZUS/

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania przez lekarza konsultanta psychiatrę, Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 05.07.2023 r. uznał, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy na stałe . Rozpoznał u wnioskodawcy K. rozstrzeniową, tachyarytmiczną z EF 41% w okresie hemodynamiki krążenia II st. wg (...). Napadowe FA. Stan po krioablacji balonowej ujść żył płucnych w dniu 21.09.2021. Stan po 2x skutecznej czasowo kardiowersji elektrycznej w 2015, 2020. Nadciśnienie tętnicze. Miażdżycę tętnic, niedrożność lewej t. biodrowej zewnętrznej lewej, stan po rekanalizacji t. biodrowej zewnętrznej lewej + stent 09.2022r.

Niedoczynność tarczycy. Zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne kręgosłupa. Wskazał, iż toleruje wysiłek do II piętra, nogi nie puchną. Stwierdził więc stabilizację stanu zdrowia, co obecnie, przy stopniu naruszenia sprawności organizmu uzasadnia ww. orzeczenie.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 150 akt ZUS, opinia lekarska – k. 78 dokumentacji medycznej/

Wnioskodawca w dniu 19.07. 2023 r. złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS podnosząc, że z uwagi na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy, a jego choroby są utrwalone.

/sprzeciw – k. 80 dokumentacji medycznej/

Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 09.08.2023 r., wskazując na brak danych uzasadniających stwierdzenie całkowitej niezdolności do pracy uznała, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy na stałe, podzielając rozpoznanie i wnioski lekarza orzecznika.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 150 akt ZUS, opinia lekarska – k. 881-83 dokumentacji medycznej/

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji.

/decyzja k. 153 akt ZUS/

U badanego ze względów neurologicznych stwierdza się zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych oraz miażdżycę tętnic. Wnioskodawca jest leczony z powodu chorób kardiologicznych i chorób naczyniowych. Z tego powodu był uznany za całkowicie niezdolnego do pracy zarobkowej, a aktualnie pobiera świadczenie rentowe z powodu częściowej niezdolności do pracy od 1.10.2023 na stałe. Układ nerwowy w badaniach orzeczników ZUS był zawsze opisywany jako prawidłowy, natomiast u wnioskodawcy występowały i występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, które nie powodują istotnych deficytów neurologicznych i nie powodują znacznego stopnia naruszenia sprawności organizmu, który pozwoliłby uznać wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do wykonywania jakiejkolwiek pracy ze względów neurologicznych.

/ pisemna opinia biegłego neurologa J. B. k. 16-18/

U wnioskodawcy z punktu widzenia chirurga naczyniowego rozpoznaje się miażdżycę zarostową tętnic biodrowych i tętnic kończyn dolnych. Przewlekłe niedokrwienie lewej kończyny dolnej w stopniu zaawansowania II B w czterostopniowej skali wg F.’a. Niedrożność lewej tętnicy biodrowej zewnętrznej oraz lewej tętnicy udowej powierzchownej. Wnioskodawca był leczony endowaskularnie: w dniu 24.09.2022r. przeprowadzono udrożnienie (rekanalizację) lewej tętnicy biodrowej zewnętrznej oraz implantowano stent Z. 7x60. Nikotynizm w wywiadzie, nadal pali. Powiększenie wątroby o niejasnej etiologii.

Stopień naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych, w odniesieniu posiadanych kwalifikacji, powoduje u wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy. Badany w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/ pisemna opinia biegłego chirurga naczyniowego M. G. k. 28/

Ze względów kardiologicznych u badanego rozpoznaje się:

-przewlekłą niewydolność serca II/III wg (...)kardiomiopatię rozstrzeniową (frakcja wyrzutowa EF 38% w badaniu ECHO z 2023r)

-umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej i małą niedomykalność zastawki aortalnej -stan po zabiegu krioablacji ujść żył płucnych z powodu migotania przedsionków -21.09.2021r

- zaburzenia rytmu serca pod postacią napadowego migotania przedsionków -stan po kardiowersja elektrycznych (2015r i 2020r)

-przewlekłą chorobę niedokrwienną serca/przewlekły zespół wieńcowy (obraz badania (...))

-nadciśnienie tętnicze

Stan kardiologiczno-internistyczny wnioskodawcy obecnie jest średni (ale też obecnie raczej stabilny). Badany jest osobą z poważnymi, przewlekłymi schorzeniami kardiologicznymi. Schorzenia postępujące, ale poddające się częściowemu leczeniu. Na co dzień obecnie dominują objawy związane z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych oraz kardiologicznie objawy niewydolności serca pod postacią duszności i małej tolerancji wysiłku (po schodach może wejść do 1/2 piętra).

Przede wszystkim wnioskodawca ma rozpoznaną w/w przewlekłą niewydolność serca z umiarkowanym upośledzeniem funkcji skurczowej mięśnia lewej komory serca (obraz kardiomiopatii rozstrzeniowej). Nieznana jest pierwotna przyczyna w/w kardiomiopatii u wnioskodawcy. Ma więc rozpoznawane w/w uszkodzenie mięśnia sercowego z umiarkowanym upośledzeniem funkcji skurczowej mięśnia lewej komory. Dostępne jest badanie USG serca tj. ECHO z 01.02.2022r - uogólniona hypokineza ścian lewej komory serca z obniżoną frakcją wyrzutową EF 39%, poszerzenie przedsionków i lewej komory, mała do umiarkowanej niedomykalność zastawki mitralnej, mała niedomykalność zastawki aortalnej. Dostępne jest też badanie USG serca tj. ECHO z 26.03.2024r - uogólniona hipokineza ścian lewej komory serca z obniżoną frakcją wyrzutową EF 36%, poszerzenie przedsionków i lewej komory, mała do umiarkowanej niedomykalność zastawki mitralnej, mała niedomykalność zastawki aortalnej. Przy tym niewątpliwie rozpoznawana niewydolność serca u wnioskodawcy może różnie manifestować się w różnych okresach. Mała tolerancja wysiłku/ duszność na tle niewydolności serca ma też uzasadnienie w obiektywnych wynikach badań.

Na wyżej wymienione objawy niewydolności serca (z wadami zastawkowymi pod postacią umiarkowanej niedomykalności zastawki mitralnej i małej niedomykalności aortalnej) nakładają się problemy związane z zaburzeniami ukrwienia mięśnia sercowego. W nieinwazyjnych badaniach stwierdzane są cechy niedokrwienia mięśnia sercowego (w tym także zmiany prawdopodobnie pozawałowe). Dostępne badanie scyntygrafii perfuzyjnej serca z 25.04.2022r: stwierdzono mieszane zaburzenia perfuzji w obrębie koniuszka i ściany dolnej dotyczące około 20% miokardium, z czego indukowane wysiłkiem niedokrwienie stanowi około 10 % mięśnia lewej komory serca, próba wysiłkowa 3.9 MET, klinicznie ujemna, elektrokardiograficzne ujemna.

Dodatkowo - stwierdza się u wnioskodawcy zaburzenia rytmu serca - pod postacią napadowego migotania przedsionków. Potencjalnie nie jest to arytmia zagrażająca życiu - jest to rodzaj umiarkowanie poważnej arytmii. Jednak może ona czasami ograniczać funkcjonowanie (jak u wnioskodawcy, gdzie współistnieje z dysfunkcją mięśnia sercowego). Niestety nie ma dotychczas leczenia, które by było całkowicie skuteczne w tego typu schorzeniu. Istnieją, zabiegowe metody leczenia (np. ablacja), kardiowersja, jednak ich skuteczność także jest ograniczona. Wnioskodawca jest po zabiegu ablacji, jednak arytmia pod postacią migotania przedsionków nawraca. Z powodu w/w zaburzeń rytmu serca wymaga stosowania leków przeciwzakrzepowych tj. A. (co jest ważne orzeczniczo, z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia).

Wnioskodawca ma też rozpoznane nadciśnienie tętnicze. U wnioskodawcy kontrola ciśnienia tętniczego, skoki, pozostaje jednak dość dobra.

Dodatkowo internistycznie badany leczy się z powodu dny moczanowej, wymaga przyjmowania leku M. i zachowania diety.

Jeśli w/w objawy niewydolności serca połączy się z inną jednostką chorobową jaką jest miażdżyca zarostowa tętnic biodrowych i kończyn dolnych z małym dystansem chromania (wnioskodawca ma rozpoznawane przewlekłe niedokrwienie lewej kończyny dolnej w stopniu zaawansowania B, niedrożność lewej tętnicy biodrowej zewnętrznej oraz lewej tętnicy udowej powierzchownej, jest po udrożnieniu lewej tętnicy powierzchownej z implantacją stentu - 2022r), to w ocenie biegłego kardiologa następstwa kliniczne w pełni uzasadniają stwierdzenie całkowitej niezdolności do pracy.

Z tych też względów nie potrzeba już dodatkowego pogorszenia w zakresie funkcjonowania układu krążenia, gdyż tak nasilone zmiany same w sobie uzasadniają istnienie całkowitej niezdolności do pracy. Nie jest więc wymagane dodatkowo dokumentowanie jeszcze dodatkowego pogorszenia, gdyż w przebiegu ww. schorzeń objawy i kliniczna ich manifestacja w pełni uzasadniają stwierdzenie całkowitej niezdolności do pracy.

Opisane dodatkowe objawy związane z miażdżycą zrostową tętnic biodrowych i kończyn dolnych z małym dystansem chromania to tylko niejako dodatkowe schorzenie ( co do zasady niezdolność do pracy biegły oparł głównie na schorzeniach kardiologicznych).

Całościowo schorzenia wnioskodawcy obecnie warunkują powstanie i upośledzenie funkcji układu krążenia decydującym o istnieniu całkowitej niezdolności do pracy - okresowo do 31.12.2024 r., początek od daty wniosku.

/ pisemna opinia biegłego kardiologa R. G. k. 36-39, pisemna opinia uzupełniająca k. 55, pisemna opinia uzupełniająca k 66, 72 /

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską w tym dokumentację przedłożoną przez wnioskodawcę w toku procesu, opinię biegłych lekarzy: biegłego neurologa J. B., biegłego chirurga naczyniowego M. G. oraz biegłego kardiologa R. G..

Opinie wskazanych biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca. Biegli nadto w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u wnioskodawcy i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Biegli ocenili też czasookres trwania stanu niezdolności do pracy. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisują stan zdrowia ubezpieczonego, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawcy, po zbadaniu ubezpieczonego, stanowią więc wystarczającą podstawę orzekania w sprawie.

Czyniąc ustalenia sąd na podstawie art. 235 ²§ 1 pkt 5 pominął wniosek pełnomocnika organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza kardiologa celem ponownej oceny spornych okoliczności. Podkreślić należy, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający dla rozstrzygnięcia. Biegły kardiolog opiniujący w sprawie szczegółowo odniósł się co do okoliczności, które w jego ocenie powodują całkowitą niezdolność do pracy wnioskodawcy na dzień wydania zaskarżonej decyzji i uzasadnił swoje stanowisko w tym przedmiocie. Podkreślić należy też, iż biegły skrupulatnie odniósł się do podnoszonych przez organ rentowy zastrzeżeń i zarzutów wykazując ich bezzasadność. Organ rentowy podtrzymując swoje stanowisko co do konieczności wydania opinii dodatkowo przez innego biegłego kardiologa, nie wykazał żadnych merytorycznych błędów opinii wydanej w sprawie, a jedynie nadal utrzymywał, iż na dzień wydania zaskarżonej decyzji ocena ta winna przedstawiać się inaczej i sprowadzać się wyłącznie do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy.

W zakresie zarzutów stawianych za opinii biegłego kardiologa wskazać należy, iż te nie zostały w żaden sposób skonkretyzowane. Organ rentowy żądając wydania opinii przez innego biegłego tej specjalności podnosił wyłącznie, iż w jego ocenie treść stanowiska biegłego w żaden sposób nie potwierdza jego tezy, a sposób funkcjonowania wnioskodawcy, stan jego sprawności świadczy o częściowej jego niezdolności nie całkowitej. Powyższe w ocenie Sądu nie podważa jednak wiarygodności wniosków opinii. Opinia biegłego kardiologa, co całkowicie pomija pełnomocnik organu rentowego, w sposób wystarczający obrazuje stan zdrowia wnioskodawcy a wnioski końcowe w zakresie oceny całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy i przewidywanego okresu jej trwania w sposób logiczny wynikają z jej treści . Wyłącznie polemika z opinią biegłego nie stanowi podstawy do powoływania kolejnego biegłego tej samej specjalności.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust.4 warunku powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat. Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu / art. 13 ust. 2 i 3/ .

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W niniejszej sprawie organ rentowy ustalił częściową niezdolność do pracy wnioskodawcy na stałe, uprawniającą go do świadczeń. Odwołujący utrzymywał jednak, iż z uwagi na utrwalone schorzenia natury neurologicznej, kardiologicznej, naczyniowej jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: dokumentacji zawartej w aktach sprawy w tym dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłych neurologa , chirurga naczyniowego wynika, że wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy na stałe natomiast ze względów kardiologicznych wskazana niezdolność ma już charakter całkowity, ale okresowy do 31.12.2024 r.

Ze względów kardiologicznych u skarżącego biegły rozpoznał przewlekłą niewydolność serca II/III wg (...)kardiomiopatię rozstrzeniową (frakcja wyrzutowa EF 38% w badaniu ECHO z 2023r), umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej i małą niedomykalność zastawki aortalnej -stan po zabiegu krioablacji ujść żył płucnych z powodu migotania przedsionków -21.09.2021r., zaburzenia rytmu serca pod postacią napadowego migotania przedsionków -stan po kardiowersja elektrycznych (2015r i 2020r), przewlekłą chorobę niedokrwienną serca/przewlekły zespół wieńcowy (obraz badania (...)), nadciśnienie tętnicze. Biegły określił, że stan kardiologiczno-internistyczny wnioskodawcy obecnie jest średni, ale też raczej stabilny, przy czym podkreślił, że skarżący jest osobą z poważnymi, przewlekłymi schorzeniami kardiologicznymi. Wskazał, że na co dzień obecnie dominują objawy związane z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych oraz kardiologicznie objawy niewydolności serca pod postacią duszności i małej tolerancji wysiłku (po schodach może wejść do 1/2 piętra).

Przede wszystkim wnioskodawca ma rozpoznaną przewlekłą niewydolność serca z umiarkowanym upośledzeniem funkcji skurczowej mięśnia lewej komory serca, przy czym nieznana jest pierwotna przyczyna kardiomiopatii u wnioskodawcy. Ma więc rozpoznawane uszkodzenie mięśnia sercowego z umiarkowanym upośledzeniem funkcji skurczowej mięśnia lewej komory. Przy tym niewątpliwie rozpoznawana niewydolność serca u wnioskodawcy może różnie manifestować się w różnych okresach. Mała tolerancja wysiłku/ duszność na tle niewydolności serca ma też uzasadnienie w obiektywnych wynikach badań.

Na wyżej wymienione objawy niewydolności serca (z wadami zastawkowymi pod postacią umiarkowanej niedomykalności zastawki mitralnej i małej niedomykalności aortalnej) nakładają się problemy związane z zaburzeniami ukrwienia mięśnia sercowego. W nieinwazyjnych badaniach stwierdzane są cechy niedokrwienia mięśnia sercowego (w tym także zmiany prawdopodobnie pozawałowe). Dodatkowo - stwierdza się u wnioskodawcy zaburzenia rytmu serca - pod postacią napadowego migotania przedsionków. Potencjalnie nie jest to arytmia zagrażająca życiu - jest to rodzaj umiarkowanie poważnej arytmii. Jednak może ona czasami ograniczać funkcjonowanie (jak u wnioskodawcy, gdzie współistnieje z dysfunkcją mięśnia sercowego). Niestety nie ma dotychczas leczenia, które by było całkowicie skuteczne w tego typu schorzeniu. Istnieją, zabiegowe metody leczenia (np. ablacja), kardiowersja, jednak ich skuteczność także jest ograniczona. Wnioskodawca jest po zabiegu ablacji, jednak arytmia pod postacią migotania przedsionków nawraca. Z powodu w/w zaburzeń rytmu serca wymaga stosowania leków przeciwzakrzepowych tj. A. (co jest ważne orzeczniczo, z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia).

Nadto wnioskodawca ma rozpoznane nadciśnienie tętnicze i dodatkowo leczy się z powodu dny moczanowej, wymaga przyjmowania leku M. i zachowania diety.

Jeśli w/w objawy niewydolności serca połączy się z inną jednostką chorobową jaką jest miażdżyca zarostowa tętnic biodrowych i kończyn dolnych z małym dystansem chromania (wnioskodawca ma rozpoznawane przewlekłe niedokrwienie lewej kończyny dolnej w stopniu zaawansowania B, niedrożność lewej tętnicy biodrowej zewnętrznej oraz lewej tętnicy udowej powierzchownej, jest po udrożnieniu lewej tętnicy powierzchownej z implantacją stentu - 2022r), to następstwa kliniczne w pełni uzasadniają stwierdzenie całkowitej niezdolności do pracy. Z tych też względów nie potrzeba już dodatkowego pogorszenia w zakresie funkcjonowania układu krążenia, gdyż tak nasilone zmiany same w sobie uzasadniają istnienie całkowitej niezdolności do pracy. Opisane dodatkowe objawy związane z miażdżycą zrostową tętnic biodrowych i kończyn dolnych z małym dystansem chromania to tylko niejako dodatkowe schorzenie ( co do zasady niezdolność do pracy biegły oparł głównie na schorzeniach kardiologicznych).

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Dowód z opinii biegłego jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sądy uzyskały od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, a tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Polemika z opinią biegłego nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.. Dla obalenia twierdzeń biegłego specjalisty nie wystarcza przeświadczenie strony, iż fakty wyglądają inaczej, lecz koniecznym jest również rzeczowe wykazanie, iż wystawiona przez biegłego opinia jest niespójna bądź merytorycznie błędna (wyrok SN z 2002-01-09 II UKN 708/00 L.). Podkreślić należy również, iż dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.). ) Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy organ rentowy kwestionując wnioski opinii biegłego kardiologa co do faktu istnienia całkowitej okresowej niezdolności do pracy wnioskodawcy, nie przedstawił zastrzeżeń podważających merytoryczną wartość opinii biegłego, w tym przedmiocie polemizując wyłącznie z końcową oceną biegłego. Jeszcze raz podnieść należy, że wywiedziona przez biegłego kardiologa ocena co do faktu okresowej całkowitej niezdolności do pracy była przekonująca i miała uzasadnienie zarówno w przedstawionej w procesie dokumentacji, jak i podmiotowym badaniu wnioskodawcy. Biegły ocenił stan zdrowia ubezpieczonego na podstawie wszystkich przedstawionych dokumentów oraz badania przedmiotowego, a także wywiadu. Jednocześnie biegli opiniujący na zlecenie sądu mają jako jedyni kompetencję do wystawiania ekspertyz dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego, w kontekście zdolności do świadczenia pracy zgodnej z kwalifikacjami – w ramach zakreślonej tezy dowodowej. Oznacza to, że kiedy ww. rzetelnie i logicznie ocenią, że biologiczny stan kalectwa lub choroba powodują naruszenie sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na całkowitą utratę zdolności do pracy dotychczas wykonywanej lub innej, mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, uzasadnionym jest przyznanie renty z tego tytułu - a tak było w rozpoznawanej sprawie. Przy czym uprawnienie to ma charakter okresowy. Opinia biegłego, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, nie budził zastrzeżeń. W konsekwencji stanowisko organu rentowego nie mogło się ostać.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do świadczeń jest ściśle związana ze zdrowiem ubezpieczonego (stopniem naruszenia sprawności organizmu) oraz z rokowaniem co do odzyskania przez niego zdolności do pracy zarobkowej (art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jest stanem, który może ulegać zmianom, w związku z czym określenie "trwała niezdolność do pracy" i "renta stała" są pojęciami prawnymi mającymi inną treść niż w języku potocznym, odpowiadającą raczej określeniom "niezdolność orzekana na czas określony" i "niezdolność orzekana na czas nieokreślony". Renta stała w rozumieniu art. 59 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odnoszona jest do trwałości niezdolności do pracy, a nie do "trwałości" prawa do renty. Niezdolność do pracy co do zasady orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem, że może być orzeczona na okres dłuższy, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań co do odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu. Orzeczenie o niezdolności do pracy na okres dłuższy niż 5 lat nie jest także orzeczeniem stwierdzającym tę niezdolność na zawsze, lecz tylko prognozą, zgodną ze stanem wiedzy medycznej, że wcześniej nie zajdą zmiany zdrowia badanego, uzasadniające zmianę oceny niezdolności do pracy. Nie jest to zatem stan niewzruszalny nie podlegający dalszej weryfikacji. /Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 czerwca 2023 r., I (...) 88/22/. Na gruncie rozpoznawanej w sprawy w ocenie biegłego kardiologa całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy mogła zostać orzeczona jedynie okresowo do 31.12.2024 r. Ubezpieczony nie przedstawił żadnych dowodów, które jakkolwiek wpływałyby na możliwą weryfikację czy zmianę wniosków biegłego kardiologa w tym przedmiocie.

Na mocy art. 129 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na dalszy okres tj. od 1.10.2023 do 31.12.2024 r.

J.L.