Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

w zakresie pkt 1 sentencji wyroku

Decyzją z dnia 23.08.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887), ustalił wartość kapitału początkowego M. Z. na dzień 01.01.1999 r.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 383,60 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 01.01.1985 r. do 31.12.1994 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 31,42%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 383,60 zł ZUS ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 31,42% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w w/w ustawie o emeryturach i rentach z FUS (31,42% x 1 220,89 zł = 383,60 zł).

Przyjęto łącznie 8 lat, 2 miesiące, 28 dni, tj. 98 miesięcy okresów składkowych.

Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 43,18%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 34 957,34 złotych.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego ZUS nie uwzględnił okresów:

- od 01.09.1976 r. do 24.06.1977 r. gdyż nie został wystarczająco udowodniony;

- od 15.12.1982 r. do 15.07.1985 r. gdyż nie został wystarczająco udowodniony. Na listach płac brak daty urodzenia;

- od 05.09.1989 r. do 14.09.1989 r.

od 09.09.1998 r. do 21.09.1998 r.

gdyż nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne;

- od 01.11.1992 r. do 30.11.1992 r., gdyż w tych okresach ubezpieczona przebywała na urlopie bezpłatnym.

(decyzja – k. nieponumerowane strony plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji złożyła M. Z., wnosząc o uwzględnienie do kapitału początkowego zatrudnienia w Zakładzie (...) oraz zatrudnienia od 15.12.1982 r. do 15.07.1985 r. na podstawie przedłożonych dokumentów.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie precyzując, że do ustalenia wartości kapitału początkowego nie uwzględniono następujących okresów zatrudnienia wnioskodawczyni:

1. od 1.09.1976 r. do 24.06.1977 r. w Zakładzie (...), ponieważ w legitymacji ubezpieczeniowej widnieje tylko data rozpoczęcia zatrudnienia, brak daty zakończenia.

2. od 15.12.1982 r. do 15.07.1985 r., ponieważ okres zatrudnienia nie został wystarczająco udowodniony. Przedłożone do wniosku listy płac z archiwum nie zawierają daty urodzenia. Należy również wskazać, że wnioskodawczyni we wniosku jako pracodawcę podaje Przedszkole Miejskie 130, na listach widnieje PP nr 103. Ponadto z wpisu w dowodzie osobistym, sporządzonym przez Dzielnicowy Zespół (...), nie wynika okres urlopu wychowawczego.

3. od 5.09.1989 r. do 14.09.1989 r., od 9.09.1998 r. do 21.09.1998 r., ponieważ nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne,

4. od 1.11.1992 r. do 30.11.1992 r. tj. okresu urlopu bezpłatnego.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5-6)

Na rozprawie w dniu 11.03.2024 r. wnioskodawczyni sprecyzowała, że wnosi o uwzględnienie przy wyliczaniu kapitału początkowego okresu zatrudnienia w (...) w Ł. od 15.12.1982 r. do 15.07.1985 r., a także okresu nauki w szkole przyzakładowej Zakładu (...) od 01.09.1976 r. do
24.06.1977 r.

(stanowisko procesowe – rozprawa z dnia 11.03.2024 r. e-protokół (...):01:24 – 00:05:20 – płyta CD – k. 27)

Na rozprawie w dniu 8.07.2024 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, oświadczając że nie składa zastrzeżeń do hipotetycznego wyliczenia wartości kapitału początkowego ubezpieczonej. Z kolei pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 8.07.2024 r. e-protokół (...):01:32-00:04:08, 00:06:21-00:06:30- płyta CD – k. 49)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. Z. urodziła się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

W dniu 15 grudnia 1982 r., pomiędzy Dzielnicowym Zespołem (...) – G. (później (...) w Ł.), a wnioskodawczynią została zawarta umowa o pracę, ma mocy której została zatrudniona na stanowisku pomoc kucharki. W okresie od 16.07.1983 r. do 13.08.1983 r. wnioskodawczyni przebywała na urlopie bezpłatnym, a w okresie od dnia 6.02.1984 r. do 5.06.1986 r. na urlopie wychowawczym. Wskazany stosunek pracy został rozwiązany z dniem 15.07.1985 r. – na wniosek ubezpieczonej, w trakcie urlopu wychowawczego.

(umowa o pracę, pismo, rozwiązanie umowy o pracę w aktach osobowo – płacowych dot. wnioskodawczyni w kopercie – k. 31, kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej – k. 12 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego, zeznania wnioskodawczyni na rozprawie w dniu 8.07.2024 r. e-protokół (...):05:39-00:06:21 – płyta CD – k. 49 w związku z rozprawą z dnia 11.03.2024 r. e-protokół (...):08:17-00:29:28 – płyta CD – k. 27)

Informacja o tym w/w okresie zatrudnienia widnieje też w dowodzie osobistym skarżącej.

(oryginał dowodu osobistego okazany przez wnioskodawczynię na rozprawie w dniu 11.03.2024 r. e-protokół (...):08:17-00:20:54 – płyta CD – k. 27)

Karty wynagrodzeń (listy płac) za wskazany okres zatrudnienia wnioskodawczyni z lat 1982-1985 pod względem formalnym obarczone są wskazanymi przez ZUS w odpowiedzi na odwołanie mankamentami - nie zawierają daty urodzenia.

(karty wynagrodzeń w aktach osobowo – płacowych dot. wnioskodawczyni w kopercie – k. 31)

Hipotetycznie ustalona wysokość kapitału początkowego wnioskodawczyni z uwzględnieniem okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) w Ł. od 15.12.1982 r. do 15.07.1983 r. i od 14.08.1983 r. do 5.02.1984 r. jako okresy składkowe oraz od 6.02.1984 r. do 31.07.1985 r. – okres przebywania na urlopie wychowawczym.

Do wyliczenia wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia wykazane w listach płac za lata 1982-1984 oraz minimalne wynagrodzenie za okres od 14.08.1983 r. do 31.12.1983 r. ( w wymiarze ½ etatu z uwagi na brak informacji o wymiarze czasu pracy, zatrudnienie wpisane w legitymacji ubezpieczeniowej i dowodzie osobistym).

Wartość hipotetyczna kapitału początkowego ustalona na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 43616,21 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł
36,93 %.

(pismo - hipotetyczne wyliczenie kapitału początkowego z załącznikami- k. 40-45)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS, w szczególności w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy (k.31) akta osobowo- płacowe wnioskodawczyni dot. jej zatrudnienia w (...) w Ł., zeznań odwołującej, a także na podstawie hipotetycznego wyliczenia ZUS-u.

W ocenie sądu wskazane w stanie faktycznym karty wynagrodzeń w sposób wiarygodny odzwierciedlały wysokość faktycznie osiąganych przez wnioskodawczynię przychodów.

Sąd Okręgowy zauważa podnoszone przez organ rentowy mankamenty formalne wskazanych dokumentów, które zdaniem organu nie dość wystarczająco identyfikowały wnioskodawczynię – ZUS wskazywał, że przedłożone karty nie zawierały daty urodzenia wnioskodawczyni. Ponadto na kartach jako pracodawca widnieje PP nr 103, podczas gdy wnioskodawczyni we wniosku podała, jako pracodawcę Przedszkole Miejskie nr 130 w Ł..

Zdaniem Sądu wskazana argumentacja nie jest jednak wystarczająca dla uznania, że wskazane karty nie pozwalają na dostateczną identyfikację wnioskodawczyni w kontekście jej zatrudnienia w (...) w Ł., a co za tym idzie na stwierdzenie faktycznie osiąganych przez nią wówczas zarobków.

Nie bez znaczenia jest fakt, że dokumentacja osobowo – płacowa została przesłana do akt sprawy przez jej przechowawcę – Archiwum przy Centrum Usług (...) w Ł., a zatem podmiot trzeci, który nie miał żadnego interesu w niniejszym postepowaniu. Podkreślenia wymaga, że podmiot ten przesłał teczkę osobową wnioskodawczyni zawierającą m.in.: umowę o pracę wnioskodawczyni, oryginalne wspomniane wyżej już karty wynagrodzeń, której zawartość potwierdza zatrudnienie wnioskodawczyni w spornym okresie w (...) w Ł..

Podkreślić należy, iż z przedłożonej w toku procesu dokumentacji osobowej niewątpliwie wynika, iż wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) w Ł.. Dostępne dokumenty osobowe nie odbiegają od zapisów w złożonych kartach wynagrodzeń. Kluczowe zdarzenia się pokrywają. Nie sposób wiec uznać, iż dostępna dokumentacja płacowa nie dotyczy wnioskodawczyni.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się więc także na wyliczeniu kapitału początkowego wnioskodawczyni dokonanym przez ZUS, uwzględniającym, że do wyliczenia wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia wykazane w listach płac za lata 1982-1984 oraz minimalne wynagrodzenie za okres od 14.08.1983 r. do 31.12.1983 r. ( w wymiarze ½ etatu z uwagi na brak informacji o wymiarze czasu pracy, zatrudnienie wpisane w legitymacji ubezpieczeniowej i dowodzie osobistym).

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających na jego zdyskredytowanie. Owo wyliczenie oparte było na dokumentacji źródłowej w postaci kart wynagrodzeń, a wnioskodawczyni nie składała do niego żadnych zastrzeżeń i zarzutów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 173 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2023.0.1251), dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

Stosownie do art. 174 ust. 1 tejże ustawy, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Zgodnie z ust. 2, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z ust. 3 przywołanego artykułu, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Art. 15 ust 2a ustawy emerytalnej, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1. oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2. oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3. oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4. mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011, Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. obowiązuje od 23 listopada 2011 r. i ma zastosowanie do wniosków w sprawach świadczeń złożonych od daty jego wejścia w życie. Zastąpiło ono rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r., Nr 10, poz. 49, ze zm.), które dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości określało w sposób podobny. I tak zgodnie z § 20 pkt. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobku lub dochodu stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty dla pracowników były zaświadczenia zakładów pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych zarobków.

Orzeczenia Sądu Najwyższego jakie zapadły jeszcze na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. są zgodne co do tego, że ograniczenie co do środków dowodowych wynikające z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. obowiązujące w postępowaniu przed organem rentowym nie ma zastosowania w postępowaniu sądowym przed Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art.227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za celowe i pożądane. Wysokość uzyskiwanego uposażenia może być zatem ustalana także przy pomocy innych pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia zainteresowanego. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 r. sygn. akt II UKN 186/97, opubl. OSNP 1998/11/342; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2006 r. sygn. I UK 115/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2007, Nr 17-18, poz. 257, str. 753).

Przy czym nie jest możliwe obliczanie wysokości emerytury wyłącznie na podstawie twierdzeń wnioskodawcy. Twierdzenia te muszą być udowodnione. Nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). (por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996r., sygn. akt I CKU 45/96, opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, opubl. OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662)

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe miało zatem na celu ustalić taką wysokość wynagrodzenia, jakie wnioskodawczyni niewątpliwie otrzymywała.

W toku postępowania przed sądem zostały złożone oryginały dokumentacji osobowo płacowej (załączone do akt sprawy) za sporny okres zatrudnienia ubezpieczonej w (...) w Ł..

W ocenie Sądu, wskazane dokumenty wskazują wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni za sporny okres w sposób niewątpliwy. Zapisy znajdujące się w przedłożonych kartach wynagrodzeń za sporny okres korespondują z dostępną pozostałą dokumentacją osobową, co pozwala w ocenie sądu, na dostateczną identyfikację osoby wnioskodawczyni, choć w istocie co podnosił organ rentowy karty wynagrodzeń nie zawierały daty urodzenia wnioskodawczyni. Jednak tylko z tego powodu zdaniem sądu nie było podstaw by nie uwzględnić wskazanych zarobków przy ustaleniu wysokości podstawy kapitału początkowego.

W istocie właściwie tylko dokumentacja własna stanowi w postępowaniu sądowym precyzyjny dowód na wysokość wynagrodzenia świadczeniobiorcy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że co do zasady nie ma możliwości wyliczenia wynagrodzenia, a co za tym idzie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne oraz wskaźnika podstawy wymiaru emerytury lub renty, w oparciu o wyliczenia hipotetyczne, uśrednione, czy też wynikające z porównania wynagrodzenia innych pracowników ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, Legalis nr 181419).

Niemniej jednak dysponując dokumentacją źródłową, która pozwala na dostateczne zidentyfikowanie pracownika, jego zarobków i wyliczeniami na niej opartymi, Sąd nie może ich zignorować.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Hipotetycznie wyliczony kapitał początkowy z uwzględnieniem okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) w Ł. od 15.12.1982 r. do 15.07.1983 r. i od 14.08.1983 r. do 5.02.1984 r. jako okresy składkowe oraz od 6.02.1984 r. do 31.07.1985 r. – okres przebywania na urlopie wychowawczym.

Do wyliczenia wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia wykazane w listach płac za lata 1982-1984 oraz minimalne wynagrodzenie za okres od 14.08.1983 r. do 31.12.1983 r. ( w wymiarze ½ etatu z uwagi na brak informacji o wymiarze czasu pracy, zatrudnienie wpisane w legitymacji ubezpieczeniowej i dowodzie osobistym).

Wartość hipotetyczna kapitału początkowego ustalona na dzień 1.01.1999 r. wyniosła 43616,21 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 36,93 %.

Wskaźniki te są niewątpliwie korzystniejsze niż te przyjęte w zaskarżonej decyzji.

Wobec tego odwołanie wnioskodawczyni jako zasadne w tej części należało uwzględnić.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 sentencji wyroku zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił wysokość kapitału początkowego wnioskodawczyni przy ustaleniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszącego 36,93 %.