Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 lipca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił R. N. prawa do przeliczenia świadczenia. Organ rentowy przywołał treść art. 2 ust. 1-2 ustawy z 4 września 2008 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2008 r. nr 192 poz. 1180) art. 5 i 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1270). Zgodnie z art. 2 ust. 1-2 na wniosek osoby, której do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty przyjęto podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego z uwzględnieniem okresu pozostawania w stosunku pracy, za który nie można ustalić podstawy wymiaru składek, przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Do obliczenia wysokości świadczenia wnioskodawcy przyjęto podstawę wymiaru składek z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Na mocy art. 111 ust 1 pkt 2 na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury może stanowić wynagrodzenie, od którego zostały odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne:

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E – wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 63,67% z lat 1988-1997;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E1 – wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 53,83%z lat 1994-2003;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia – wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 34,99% z lat 1998-2007;

Zgodnie z pkt 3 ust. 1 cytowanego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru świadczenia może stanowić wynagrodzenie, od którego zostały odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty. Ten wskaźnik wynosi 111,83% . Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto udowodnione wynagrodzenia oraz wynagrodzenia minimalne za okresy: 8 IX 1966 roku – 16 IV 1969 roku i 22 IV 1969 roku – 31 XII 1970 roku ( decyzja k.78 akt ZUS ).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony w dniu 17 sierpnia 2018 roku, wskazując, iż nie zgadza się z niedoliczeniem wynagrodzeń, od których odprowadzono składki (odwołanie k. 3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. Dodatkowo podniesiono, że wnioskodawca pobierał od 8 maja 2008 roku wcześniejszą emeryturę, a od 11 sierpnia 2011 roku emeryturę przyznaną w związku z ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego. Wskaźnik wysokości emerytury obliczony został z 20 lat i wyniósł 111,83%. W dniu 5 czerwca 2018 roku i 12 lipca 2018 roku wnioskodawca złożył wnioski o ponowne ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń z lat 2015-2016 - zatrudnienia w (...). Najkorzystniejszy wskaźnik to nadal wskaźnik 111,83%. Wskaźniki z lat 2015 i 2016 wynoszą odpowiednio: 4,13% i 4,83%. Wnioskodawca zatrudniony był bowiem na 1/10 etatu. Okres ten został natomiast zaliczony do stażu ubezpieczeniowego (odpowiedź na odwołanie k.3).

Na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 roku wnioskodawca wskazał, iż wnosi o doliczenie do wysokości emerytury 13-tej pensji uzyskanej w związku z zatrudnieniem w Urzędzie Miasta Ł. za lata 2015- 2016. Nadto wniósł o przyznanie odsetek od 16 marca 2018 roku do dnia wydania wyroku, od kwoty 146,88 zł i od kwoty 183,60 zł – składek odprowadzonych od kwot wypłaconeych dodatkowych wynagrodzeń za lata 2015 - 2016 (oświadczenie e-protokół z 9 IV 2019 roku 00:01:13 i 00:06:49).

Pełnomocnik ZUS wskazał, iż dodatkowe wynagrodzenia roczne za lata 2015 – 2016 zostały przyjęte do obliczenia wysokości emerytury, ale wskaźniki okazały się niższe niż przyjęte za inne lata (oświadczenie e-protokół z 9 IV 2019 roku 00:03:56).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca urodził się (...) (okoliczność bezsporna).

Decyzją z dnia 10 czerwca 2008 roku organ rentowy przyznał wnioskodawcy wcześniejszą emeryturę od 8 maja 2008 roku. Jej wysokość ustalono w oparciu o wskaźnik podstawy wymiaru składek ustalony z najkorzystniejszych 20 lat: 1971-1990, w wysokości 111,83%. Najniższy z przyjętych wskaźników dotyczył 1990 roku i wyniósł 80,99% (decyzja i obliczenie wskaźnika k.21-23 akt ZUS).

W dniu 5 sierpnia 2011 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu emerytury w związku z ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego (wniosek k.1-4 akt ZUS).

Decyzją z dnia 24 sierpnia 2011 roku organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od 10 sierpnia 2011 roku. Jej wysokość ustalono w oparciu o wskaźnik podstawy wymiaru składek ustalony na podtrzeby wcześniejszej emerytury w wysokości 111,83%. (decyzja akta ZUS).

W dniu 5 kwietnia 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o doliczenie okresów składkowych przypadających po przyznaniu świadczenia (wniosek k.32-33 akt ZUS).

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2016 roku przeliczono wysokość świadczenia odwołującego poprzez doliczenie okresu od 1 grudnia 2015 roku do 16 marca 2016 roku. łącznie organ rentowy uznał za udowodnione 36 lat, 2 miesiące i 21 dni okresów składkowych i 6 lat, 16 dni okresów nieskładkowych. W ramach okresów składkowych uwzględniony został m.in.okres od 4 maja do 31 lipca 2015 roku, od 1 sierpnia 30 listopada 2015 roku. Wysokość emerytury wyniosła 2.354,73 zł (decyzja i karta przebiegu zatrudnienia k 36-37 akt ZUS).

W dniu 4 lipca 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o doliczenie okresów składkowych przypadających po przyznaniu świadczenia (wniosek k.44-45 akt ZUS).

Decyzją z dnia 6 lipca 2016 roku przeliczono wysokość świadczenia odwołującego poprzez doliczenie okresu od 17 marca do 14 czerwca 2016 roku. łącznie organ rentowy uznał za udowodnione 36 lat, 5 miesięcy i 19 dni okresów składkowych i 6 lat, 16 dni okresów nieskładkowych. Wysokość emerytury wyniosła 2.365,26 zł (decyzja i karta przebiegu zatrudnienia k 47-48 akt ZUS).

W dniu 6 grudnia 2017 roku ubezpieczony złożył wniosek o doliczenie okresów składkowych przypadających po przyznaniu świadczenia (wniosek k.49-50 akt ZUS).

Decyzją z dnia 20 grudnia 2017 roku przeliczono wysokość świadczenia odwołującego poprzez doliczenie okresu od 15 czerwca do 31 października 2016 roku. łącznie organ rentowy uznał za udowodnione 36 lat, 10 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i 6 lat, 16 dni okresów nieskładkowych. Wysokość emerytury wyniosła 2.393,28 zł (decyzja i karta przebiegu zatrudnienia k 51-54 akt ZUS).

W dniach 5 czerwca 2018 roku i 12 lipca 2018 roku wnioskodawca złożył wnioski o ponowne ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń z lat 2015-2016 - zatrudnienia w (...), które wyniosły w 2015 roku 1.934,88 zł. i w 2016 roku 2.343,60 zł. Ubezpieczony był zatrudniony w Urzędzie Miasta Ł. w okresie od 4 maja 2015 roku do 31 października 2016 roku na 1/10 etatu (wnioski i zaświadczenia Rp-7 k.62-63 i k.7172 akt ZUS).

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składek za rok 2015 wynosi 4,13%, a za 2016 rok równa się 4,83% (obliczenie k.76).

Inne wersje wskaźników wynoszą:

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E (wcześniejsza emerytura) - 63,67% i obliczony jest z lat 1988-1997;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E1 (emerytura w powszechnym wieku) – 53,83% i obliczony jest z lat 1994-2003;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia – 34,99% obliczony jest z lat 1998-2007 (symulacje obliczeń wskaxników k.76-77 akt ZUS).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jako całkowicie niezasadne nie może zostać uwzględnione.

Na mocy art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1270) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Natomiast w myśl art. 53 ust. 1 cytowanej ustawy emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

2. Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

Wnioskodawca złożył w dniach 5 czerwca 2018 roku i 12 lipca 2018 roku wnioski o ponowne ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń z lat 2015-2016 - zatrudnienia w (...).

Organ rentowy rozpoznając powyższy wniosek ustalił wysokość wskaźników podstawy wymiaru składek za te lata.Wyniosły one odpowiednio: 4,13% i 4,83% i okazały się zdecydowanie niższe od najniższego wskaźnika podstawy wymiaru składek przyjętego przy obliczaniu wysokości emerytury, który wynosi 80,99%. Zatem biorąc pod uwagę treść cytowanych przepisów przyjęcie wskaźnika za wnioskowane lata nie zmieniłoby wysokości świadczenia na korzyść wnioskodawcy, a wręcz przeciwnie.

Najkorzystniejszy pozostaje wskaźnik przyjęty do obliczenia wypłacanego świadczenia w wysokości 111,83%, ustalony w oparciu o wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat czyli z okresu: 1971-1990 .

Przypomnieć jedynie należy, iż pozostałe możliwe symulacje wskaźników nie okazały się korzystne dla odwołującego. Wynoszą one:

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E (wcześniejsza emerytura) - 63,67% i obliczony jest z lat 1988-1997;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym po raz pierwszy zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury o symbolu E1 (emerytura w powszechnym wieku) – 53,83% i obliczony jest z lat 1994-2003;

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia – 34,99% obliczony jest z lat 1998-2007.

Mając powyższe na uwadze odwołanie ubezpiezonego podlegało oddaleniu.

Wskazać jedynie należy, odnosząc się do powołanych przez skarżącego argumentów, iż od wynagrodzeń za lata 2015 i 2016 odprowadzone zostały składki a zatem powinny mieć one wpływ na wysokość emerytury, iż podane okresy ubezpieczenia zostały wzięte pod uwagę przy obliczaniu wysokości świadczenia. Uwzględniono je w decyzjach: z dnia 14 kwietnia 2016 roku, z dnia 6 lipca 2016 roku i z dnia 20 grudnia 2017 roku. W związku z tymi decyzjami wzrosła także wysokość świadczenia ubezpieczonego, a wysokość świadczenia została przeliczona zgodnie z treścią art. 53 ustawy. Każdy dodatkowy okres składkowy pozwala na podwyższenie emerytury proporcjonalnie do tego okresu o 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku i oddalił odwoałnie.

Zgodnie natomiast z treścią art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. jeżeli ubezpieczony zgłosi nowe żądanie dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, sąd przekazuje wniosek do rozpoznania organowi rentowemu. Ponieważ w toku procesu odwołujacy wniosł o zasądzeie odseek od opłąconych skąłdek a roszczenie to nie było jeszcze przedmiotem decyzji organu rentowego – sąd przekazał je do rozpozania temu organowi, orzekajac o tym w pkt 2 wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

23 IV 2019 roku.