Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W toku postępowania w sprawie VIII U 888/21, które dotyczyło odwołania H. H. od decyzji z dnia 28 lutego 2020 r. o waloryzacji policyjnej renty wnioskodawczyni złożyła w dniu 21 czerwca 2023 roku, wniosek o wypłatę odsetek ustawowych od świadczenia wypłaconego jej 20 lutego 2023 roku w związku z uprawomocnieniem się wyroku Sadu Okręgowego w Łodzi w sprawie VIII U 422/22, za okres od 1 marca 2021 roku do 20 lutego 2023 roku (pismo k.3).

Organ rentowy początkowo wniósł o przekazanie mu tego wniosku celem rozpoznania, podnosząc, iż wniosek taki nie został wcześniej złożony (kopia pisma z akt sprawy VIII U 888/21 k.12).

Wniosek ten został wyłączony ze sprawy VIII U 888/21 do odrębnego rozpoznania (kopia zarządzenia k.2).

W odpowiedzi na wniosek Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. zmienił zdanie i wniósł o jego odrzucenie na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 kpc w związku z tym, że o to samo roszczenie toczy się już między tymi samymi stronami postępowanie przed Sądem Okręgowym w Warszawie, pod sygn. akt XIII 1U 809/23 (odpowiedź na wniosek k.18).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Decyzją z 24 maja 2023 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 i art. 49a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej (Dz. U. z 2020 r. 723 z późn. zm.) oraz ich rodzin oraz art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. 1009), po rozpatrzeniu wniosku H. H. z dnia 16 marca 2023 roku postanowił odmówić wypłacenia odsetek ze okres od 1 lipca 2017 roku do 28 lutego 2023 roku od należności ustalonej w decyzji o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej z dnia 10 lutego 2023 roku z uwagi na fakt, że organ emerytalny nie jest zobowiązany do wypłaty odsetek, w związku z związaniem informacją o przebiegu służby męża wnioskodawczyni zgodnie z art. 15c ust. 1 i 3 ustawy zaopatrzeniowej (decyzja k. 15 akt rentowych załączonych do sprawy XIII 1U 809/23).

Wnioskodawczyni odwołała się od niej i przed Sądem Okręgowym w Warszawie toczy się sprawa pod sygn. XIII 1U 809/23 w z związku z odwołaniem H. H. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. od decyzji z dnia 24 maja 2023 roku dotyczącej odmowy wypłacenia odsetek ze okres od 1 lipca 2017 roku do 28 lutego 2023 roku od należności ustalonej w decyzji o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej z dnia 10 lutego 2023 roku. Odwołanie w sprawie wnioskodawczyni wniosła 14 lipca 2023 roku (odwołanie k. 5-6 akt XIII 1U 809/23).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni nie może zostać uwzględnione, ponieważ jest kolejnym odwołanie w tej samej sprawie, w której obecnie przed Sądem Okręgowym w Warszawie między tymi samymi stronami toczy się postępowanie o wypłacenie odsetek ze okres od 1 lipca 2017 roku do 28 lutego 2023 roku od należności ustalonej w decyzji o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej z dnia 10 lutego 2023 roku.

Zgodnie z art. 199 § 1 pkt. 2 kpc Sąd odrzuci pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.

Sytuacja odwołania od decyzji organu rentowego ma charakter bardziej szczególny i stwierdzenie powagi rzeczy osądzonej może nastąpić, poza sytuacją złożenia odwołania od uprzednio już zaskarżonej decyzji, tylko wyjątkowo. Zazwyczaj bowiem jeśli wydawana jest nowa decyzja pojawiły się nowe, choć nie zawsze istotne orzeczniczo okoliczności.

Sąd podziela w tym wypadku zapatrywania wyrażone w orzecznictwie sądowym np. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2005 roku w sprawie I UK 11/05 w myśl, którego „w odniesieniu do stosunków ubezpieczenia społecznego powaga rzeczy osądzonej/zawisłość sporu ma walor szczególny, który ogranicza w istocie jej praktyczne znaczenie. Rozstrzygnięcia sądowe w sprawach z tego zakresu ustalają treść łączącego strony stosunku prawnego w chwili wyrokowania. Nowe zdarzenia zachodzące po uprawomocnieniu się orzeczenia mogą spowodować przekształcenie treści praw i obowiązków stron stosunku ubezpieczenia społecznego, gdyż nie jest wykluczone spełnienie się lub upadek przesłanek materialno-prawnych prawa do świadczeń. Zasadą rządzącą tymi stosunkami jest właśnie możliwość wzruszenia ustaleń stanowiących podstawę prawomocności orzeczeń, także przez wydanie nowej decyzji organu rentowego” (M.P.Pr. (...), M.Prawn. 2006/5/260).

Sytuacja w niniejszej sprawie stanowi jednak klasyczny przykład sprawy, w której zachodzi zawisłość sporu (lis pendens). Wnioskodawczyni złożyła do organu rentowego, w dniu 16 marca 2023 roku, wniosek o przyznanie odsetek, który to wniosek powtórzyła w toku procesu w sprawie VIII U 888/21 w dniu 21 czerwca 2023 roku.

Rozpoznając wniosek organ rentowy wydał decyzję, która jest obecnie przedmiotem rozpoznania w sprawie XIII 1U 809/23. Nie może być zatem przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie.

Co prawda w myśl § 2 art. 477 ¹⁰ k.p.c. jeżeli ubezpieczony zgłosił nowe żądanie, dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje go do rozpoznania organowi rentowemu, jednak sąd nie mógł zastosować tego przepisu bowiem wnioskodawczyni organ rentowy był już adresatem wniosku identycznej treści. Wydana została także decyzja w tym zakresie, zatem wniosku nie można uznać jako roszczenia dotychczas nierozpoznanego, a tylko takie roszczenie może zostać przekazane w myśl cytowanego przepisu.

Jedyne co pozostało sądowi to uznać, iż zachodzi zawisłość sporu skutkująca koniecznością odrzucenia odwołania.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c. w zw. z art. 13§ 2 kpc, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji postanowienia.