Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział
w Ł., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 maja 2017 roku odmówił M. S. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska (...) orzeczeniem z dnia 14 sierpnia 2017 roku stwierdziła, że M. S. nie jest niezdolny do pracy. Wobec powyższego brak było podstaw prawnych do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 79 akta ZUS)

Od decyzji ZUS, w dniu 18 września 2017 roku, odwołanie złożył wnioskodawca wskazując, że od 2015 roku choruje na olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic. M. S. podkreślił, że był hospitalizowany oraz jest pod opieką lekarzy specjalistów. Ponadto, cierpi także na wiele schorzeń współistniejących, których w jego ocenie Komisja Lekarska ZUS nie wzięła pod uwagę przy wydawaniu przedmiotowej decyzji.

(odwołanie – k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. urodził się (...). Pracował jako mechanik maszyn
i urządzeń przemysłowych, a od 12 lat jako pracownik ochrony. Ubezpieczony posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 30 maja 2017 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 74 akta ZUS)

W opinii Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 30 czerwca 2017 roku rozpoznano
u wnioskodawcy: poimialgię reumatyczną bez upośledzenia sprawności organizmu, przebyte olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, refluksowe zapalenie przełyku, przepuklinę rozworu przełykowego, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, utrwalone FA oraz wyrównane nadciśnienie tętnicze.

W uzasadnieniu opinii wskazano, że badany skarży się na bóle stawowo – mięśniowe, poty, męczliwość oraz jest leczony przewlekle sterydami. W badaniu bezpośrednim stwierdzono ograniczone ruchomości stawu skokowego lewego oraz zniekształcenie
w okolicy ścięgna A. po przebytej operacji zerwania ścięgien, z niewielkim zanikiem łydki lewej. Poza tym, w badaniu ruchu bez odchyleń od stanu prawidłowego. Uznano,
że ubezpieczony wymaga dalszego specjalistycznego leczenia, jednak brak jest podstaw do orzekania o dalszej długotrwałej niezdolności do pracy. Brak jest również wskazań do leczenia rehabilitacyjnego w ramach prewencji rentowej ZUS.

(opinia lekarska z dnia 30 czerwca 2017 roku – k. 98 – 99 dokumentacji medycznej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 czerwca 2017 roku – k. 75 akta ZUS)

W wyniku złożonego przez wnioskodawcę sprzeciwu z dnia 11 lipca 2017 roku, sprawę rozpoznała Komisja Lekarska ZUS, która w orzeczeniu z dnia 14 sierpnia 2017 roku, na podstawie dokumentacji leczenia i badania własnego, podtrzymała orzeczenie lekarza orzecznika o braku podstaw do orzeczenia dalszej długotrwałej niezdolności do pracy
w rozumieniu ustawy rentowej.

(sprzeciw wnioskodawcy – k. 100 – 103 dokumentacji medycznej, opinia lekarska
z dnia 14 sierpnia 2017 roku – k. 104 – 106 dokumentacji medycznej, orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 14 sierpnia 2017 roku – k. 78 akta ZUS)

Z punktu widzenia kardiologicznego u wnioskodawcy rozpoznano utrwalone migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze z prawidłową funkcją skurczową lewej komory w USG, polimialgię reumatyczną oraz przebyte olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic. Rozpoznanie zostało ustalone na podstawie analizy dokumentacji medycznej przedstawionej do wglądu oraz badania lekarskiego wnioskodawcy.

Stwierdzone schorzenie, tj. utrwalone migotanie przedsionków oraz nadciśnienie tętnicze obniżają sprawność organizmu wnioskodawcy, obecnie pracującego w ochronie,
w stopniu nie powodującym długotrwałej niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy o FUS.

Z punktu widzenia kardiologicznego wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(pisemna opinia biegłego kardiologa, dr n. med. B. Lao – G. – k. 20 – 21)

Z punktu widzenia chirurgicznego u wnioskodawcy rozpoznano lewostronną przepuklinę pachwinową, poszerzenie prawego kanału pachwinowego oraz objawy rozpoczynającej się przepukliny pachwinowej prawostronnej.

Biegły chirurg, po zapoznaniu się z aktami sądowymi, dostarczoną przez badanego dokumentację oraz po badaniu bezpośrednim dokonał oceny zdolności do pracy zarobkowej, biorąc pod uwagę łącznie: stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania lub podjęcia innej pracy zarobkowej, z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, posiadanych kwalifikacji oraz możliwości nabycia nowych, wiek i rokowanie.

W ocenie biegłego chirurga u badanego nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych skutkujących niezdolnością do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

(pisemna opinia biegłego chirurga, dr n. med. M. G. – k. 22)

Z punktu widzenia ortopedycznego u wnioskodawcy rozpoznano stan po dawno przebytym (w 2009 roku) leczeniu operacyjnym przez skórnym zerwanego ścięgna A. lewego, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego oraz olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic.

W uzasadnieniu opinii wskazano, że po zapoznaniu się z aktami sprawy, dokumentacją medyczną, dokumentacją ZUS oraz po przeprowadzeniu badaniu lekarskiego stwierdzono u wnioskodawcy stan po dawno przebytym (w 2009 roku) leczeniu operacyjnym metodą przez skórną zerwanego ścięgna A. lewego, które wygoiło się bez istotnego upośledzenia funkcji chodu, z dobrą mobilnością badanego. Stwierdzono również wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego
z okresowym zespołem bólowym, z dobrze zachowaną czynnością kręgosłupa.

Powyższe schorzenia nie upośledzają funkcji narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy u badanego z III – cim poziomem kwalifikacji zawodowych.

Wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(pisemna opinia biegłego ortopedy, dr n. med. E. B. – k. 30 – 33)

Z punktu widzenia reumatologicznego u wnioskodawcy rozpoznano olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic w wywiadzie. Po analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy oraz dostarczonej przez wnioskodawcę, badaniu podmiotowym
i przedmiotowym biegła uznała badanego za osobę zdolną do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca w ocenie reumatologa jest osobą samodzielną i sprawną. Stawy są bez obrzęków, wysięków i ograniczenia ruchomości, siła mięśniowa jest symetryczna, wnioskodawca chodzi sprawnie. W ocenie reumatologa dolegliwości ze strony narządu ruchu nie naruszają sprawności wnioskodawcy w taki stopniu, aby były powodem długotrwałej niezdolności do pracy.

(pisemna opinia biegłego reumatologa, dr n. med. M. W. – k. 78)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych kardiologa, chirurga, ortopedy oraz reumatologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych kardiologa, chirurga, ortopedy oraz reumatologa są
w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych
z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy. Wyżej wskazani biegli zapoznali się szczegółowo z całą przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu chorób i leczenia wnioskodawcy i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego wydali opinie, które są wewnętrznie spójne, logiczne i kompletne. Opinie w sposób jednoznaczny
i przejrzysty obrazują stan zdrowia odwołującego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzygają kwestię wpływu stwierdzonych u niego schorzeń na zdolność do pracy, przy uwzględnieniu kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy.

W toku postępowania, wobec zgłoszonych przez biegłych informacji o konieczności dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego Sąd przeprowadził także dowód z opinii biegłego reumatologa. Ponadto, wszelkie wątpliwości, w ocenie Sądu zostały wyjaśnione
w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych. Z opinii biegłych kardiologa, chirurga, ortopedy oraz reumatologa wynika jednoznacznie, że występujące u wnioskodawcy schorzenia nie czynią go osobą niezdolną do pracy. Z tych też powodów, Sąd Okręgowy
w pełni podzielił wnioski wynikające z opinii sądowo – lekarskich i uznając je za pełnowartościowe dowody oparł na nich ustalenia faktyczne w sprawie.

Ponadto, w toku procesu żadna ze stron nie zgłaszała merytorycznych zarzutów co do wniosków wypływających z przedmiotowych opinii, dlatego brak było podstaw do powoływania kolejnych biegłych bądź przeprowadzania opinii uzupełniających.

Kierując się zatem wyżej przytoczonymi rozważaniami Sąd Okręgowy uznał,
że wszystkie istotne w sprawie okoliczności zostały wyjaśnione na podstawie przeprowadzonych dowodów z opinii biegłych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile jest niezdolny do pracy,
ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Na podstawie art. 107 prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W oparciu o art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest zaś osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2), a częściowo niezdolną do pracy - osoba, która
w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3)

Na mocy art. 13 ust. 1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Wskazane w cyt. przepisie art. 57 warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Brak choćby jednego z nich powoduje brak prawa do świadczenia.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, a oparty na wiarygodnych
i przyjętych przez Sąd opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z dziedzin schorzeń, na które powołuje się wnioskodawca, wykazuje jednoznacznie, że organ rentowy zasadnie uznał wnioskodawcę za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Sąd w pełni uznał wartość dowodową opinii biegłych kardiologa, chirurga, ortopedy oraz reumatologa, na podstawie których ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie, nie zawierają żadnych braków i ostatecznie wyjaśniły wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli podkreślili,
że analizując stan zdrowia wnioskodawcy, wszystkie jego chorzenia oraz stopień naruszenia sprawności organizmu w kontekście zdolności do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem kwalifikacji zawodowych, uznali że wnioskodawca jest zdolny do pracy. Ponadto, wnioskodawca w ocenie reumatologa jest osobą samodzielną i sprawną. Stawy są bez obrzęków, wysięków i ograniczenia ruchomości, siła mięśniowa jest symetryczna, wnioskodawca chodzi sprawnie. W ocenie reumatologa dolegliwości ze strony narządu ruchu nie naruszają sprawności wnioskodawcy w taki stopniu, aby były powodem długotrwałej niezdolności do pracy.

Także biegli innych specjalności nie znaleźli podstaw do uznania M. S. za osobę niezdolną do pracy zarobkowej, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Biegli szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy.

Wnioskodawca miał możliwość zapoznania się z wnioskami wypływającymi z opinii biegłych lekarzy specjalistów oraz ustosunkowaniem się do nich. Opinie biegłych nie zostały w toku procesu zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Skarżący, na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, wskazał jedynie, że nie zgadza się z oceną biegłych, iż jest zdolny do pracy, gdyż uważa, że nie jest osobą zdolną do pracy. Jednocześnie nie przedstawił żadnych zarzutów merytorycznych do opinii biegłych. Wnioskodawca miał możliwość składania również wniosków dowodowych, jednak nie skorzystał z takiej możliwości. W konsekwencji, w sprawie nie było konieczności przeprowadzania dodatkowych opinii uzupełniających oraz powoływania kolejnych biegłych.

Tym samym w sprawie niniejszej ostatecznie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności opinii biegłych. Biegli z zakresu kardiologii, chirurgii, ortopedii oraz reumatologii, na podstawie opinii których Sąd się oparł, zgodnie podali, że schorzenia występujące u wnioskodawcy nie powodują niezdolności do pracy.

Natomiast sam fakt istnienia u wnioskodawcy schorzeń, potwierdzonych przez biegłych ani ilość tych schorzeń, nie może być utożsamiany z niezdolnością do pracy odwołującego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k. p. c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

K. J.