Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 lutego 2021r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 stycznia 2021 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. R. prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił wymaganego co najmniej 15 - letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz nie udowodnił wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

(decyzja k.22 akt rentowych)

W dniu 13 lipca 2021 roku A. R. złożył odwołanie od powyższej decyzji, jako krzywdzącej. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, że organ rentowy powinien był uwzględnić okresy jego nauki w szkole zawodowej i w technikum bo już wówczas jego zdaniem musiał pracować w szczególnych warunkach w warsztatach. Ponadto wnioskodawca wskazał, iż jego zdaniem okres pracy w godzinach nadliczbowych gdy pracował (...) powinien spowodować zwiększenie okresu pracy w szczególnych warunkach.

Dodatkowo odwołujący domagał się doliczenia mu do okresu pracy w szczególnych warunkach okresu pracy w Kanadzie.

( odwołanie k.3-5)

Pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wskazując jak w zaskarżonej decyzji brak spełnienia przesłanek do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury.

( odpowiedź na odwołanie k.6 – 6 odwrót)

Wnioskodawca korespondując z ZUS-em pismem z dnia 8 marca 2021r. zatytułowanym odwołanie zakwestionował wysokość otrzymywanej renty z tytułu niezdolności do pracy.

Pismem z dnia 4 maja 2021r. pozwany organ rentowy poinformował wnioskodawcę o konieczności wskazania decyzji od której się odwołuje.

W dniu 13 lipca 2021r. wpłynęło do ZUS-u pismo wnioskodawcy zatytułowane „odwołanie od wysokości otrzymanej renty”, które zostało potraktowane jako odwołanie od pisma z dnia 4 maja 2021r.. w odwołaniu tym wnioskodawca wskazał, że ma za niską rentę i nie powinien być od niej potrącany podatek.

( odwołanie k.3-4 akt VIII U 1983/21)

Pozwany ZUS wniósł o odrzucenie odwołania jako odwołania od pisma a nie decyzji organu rentowego.

( odpowiedź na odwołanie k.6-6 odwrót akt VIII U 1983/21)

Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2021r. Sąd Okręgowy w Łodzi postanowił połączyć sprawę VIII U 1983/21 ze sprawą VIII U 1982/21 w trybie art. 219 k.p.c.

(postanowienie k.8 akt VIII U 1983/21)

Na rozprawie w dniu 15 grudnia 2021 r. pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał odwołanie natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/stanowisko stron – e protokół z rozprawy z 15.12.2021 r., czas nagrania: 00:00:17 – 00:13:25 - płyta CD k. 44/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. R. urodził się w dniu (...) uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy złożył w dniu 6 stycznia 2021r. wniosek o emeryturę.

/bezsporne/

Wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. udokumentował 18 lat 11 miesięcy i 8 dni ogólnego stażu pracy.

/bezsporne wykaz k. 21 akt ZUS/

W okresie od 1 września 1972 r. do 5 września 1985r wnioskodawca zatrudniony był w (...) i w tym czasie w okresie od 19 listopada 1979 r. do 5 września 1985 r. wnioskodawca zatrudniony był na stanowisku dźwigowego, która to praca jest pracą w szczególnych warunkach

/ świadectwo pracy z 4.07.2000 r. – k. 40 akt sprawy/

Wnioskodawca uczęszczał w latach 1972-1974 do (...) Szkoły Zawodowej (...) w zawodzie monter układów elektronowych i automatyki przemysłowej a następnie do trzyletniego Techników Zawodowego dla pracujących Zarządu (...).

/świadectwa szkolne k.38-39 akt sprawy/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, świadectwa pracy i niekwestionowanego okresu składkowego i nieskładkowego wnioskodawcy.

Sąd pominął wnioskowany przez pełnomocnika wnioskodawcy dowód z przesłuchania wnioskodawcy w charakterze strony jako nic nie wnoszący do sprawy albowiem nawet gdyby zaliczyć do okresu pracy w szczególnych warunkach całość nauki we wskazanych szkołach przyzakładowych to i tak wnioskodawca nie posiadałby 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach jak również nie posiadałby 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku. W związku z powyższym dowód z przesłuchania stron był zbędny i nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Natomiast podnoszona w odwołania praca w godzinach nadliczbowych nie powoduje rozmnożenia lat pracy w warunkach szczególnych wskazana zaś praca wykonywana w Kanadzie nie może być zaliczona do pracy w szczególnych warunkach w Polskim systemie prawnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2016.887 – j.t. ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Z kolei ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa natomiast prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – OSNAPiUS 1998/21/638 i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru lub w świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do: wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu (...). Jednak w ocenie Sądu Okręgowego –wnioskodawca nie spełnia pozostałych warunków a mianowicie co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz posiadania wymaganego 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 1 stycznia 1999r.

Stan faktyczny w sprawie nie budzi wątpliwości zarówno co do okresu składkowego i nieskładkowego, który nie był kwestionowany, jak również co do okresu pracy w szczególnych warunkach, który to okres sam pracodawca wskazał w świadectwie prazy wskazując okres pracy w szczególnych warunkach krótszy od całego okresu zatrudnienia. Jednocześnie Sąd uznał, że nie ma potrzeby przeprowadzania innych dowodów poza wskazanymi dokumentami albowiem byłyby one nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Przy przyjęciu nawet jako okresu pracy w szczególnych warunkach całego okresu zatrudnienia wraz z okresem uczęszczani do Szkoły Zawodowej i Technikum wnioskodawca i tek nie posiadałby 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach ani 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Nie ma także znaczenia fakt, że wnioskodawca pracował w godzinach nadliczbowych, gdyż nie ma możliwości prawnych aby wydłużyć lata kalendarzowe faktycznej pracy, bez znaczenia pozostaje także ewentualny okres pracy w Kanadzie gdyż praca w szczególnych warunkach określana jest w przepisach prawa Polskiego z odniesieniem do przepisów resortowych i musi być wykonywana na terenie Polski lub u polskiego pracodawcy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy stwierdzić należy, że pomimo,
iż wnioskodawca spełnił jedną z przesłanek do przyznania emerytury, a mianowicie: wiek nie posiada natomiast co najmniej 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz nie posiada wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wcześniejsza emerytura wnioskodawcy nie przysługuje.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w pkt. 1 wyroku, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie od decyzji z dnia 22 lutego 2021r.

Natomiast zgodnie z treścią art. 476 § 2k.p.c. przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych, dotyczących:

1) ubezpieczeń społecznych;

2) emerytur i rent;

4) innych świadczeń w sprawach należących do właściwości Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

5) świadczeń odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą wojskową albo służbą w Policji, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służbie C.-Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Ochrony Państwa, Służbie Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego oraz Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.

W świetle powyższego odwołanie złożone od pisma a nie od decyzji jest niedopuszczalne. W związku z powyższym odwołanie wnioskodawcy złożone od pisma Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 maja 2021r. podlega odrzuceniu stosownie do treści art.199 § 1 pkt.1 k.p.c. i z tych względów sąd orzekł jak w pkt. 2 wyroku.

Natomiast jeżeli wnioskodawca ma wątpliwości co do sposobu ustalenia wysokości renty powinien złożyć do ZUS-u wniosek o ewentualne ustalenie ponowne wysokości swojego świadczenia i wydanie przez organ rentowy w tym przedmiocie decyzji od której będzie mógł się odwołać do Sądu.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu orzeczono zgodnie z wnioskiem uwzględniając zwrot z uwzględnieniem stawki minimalnej i stawki podatku VAT na podstawie § 15 ust. 2 w zw. z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy

przez Portal Informacyjny.