Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.07. 2024 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. stwierdził, że dla M. G. jako komornika sądowego:

1.  roczna podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne za 2023 r. wynosi 270.212,01 zł;

2.  miesięczne podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne za miesiące od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r. wynoszą: (...)-62189,10 zł, (...).11 zł, (...)-55067,80 zł, (...)-36694,51 zł, (...)-6965,94 zł, (...) – 40642,44 zł, (...)-32412,29 zł, (...)-6965,94 zł, (...)-46513,86 zł, (...) – 6965,94 zł, (...)-6965,94 zł, (...)-6965,94 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą wysokość podstawy została ściśle powiązana z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów z działalności gospodarczej (art. 81 ust 2, 2b-2d ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). W związku z brzmieniem art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych powiązanie z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów/przychodów ma zastosowanie także w przypadku komorników sądowych. Nietrafne jest zdaniem organu zapatrywanie jakoby do komorników sądowych zastosowanie miał mieć art. 81 ust 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

(decyzja – k. 28 akt ZUS)

Odwołanie od przedmiotowej decyzji wniósł M. G., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając ją w całości. Strona skarżąca wniosła o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne za kolejne miesiące 2023 r i na przyszłość ma wobec płatnika składek będącego komornikiem sądowym zastosowanie dyspozycja art. 79 ust. 1 w zw. z art. 81 ust. 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a zatem podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Tj. miesięczna podstawa wymiaru składki zdrowotnej winna wynosić (...).94 zł, a roczna podstawa wymiaru składki zdrowotnej za 2023 rok winna wynosić 83.591,28 zł

Wydanej przez ZUS decyzji zarzucono naruszenie:

1.  art. 81 ust. 2, ust. 2b-2d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 146) poprzez ich zastosowanie;

2.  art. 79 ust. 1 w zw. z art. 81 ust. 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 146) poprzez jego niezastosowanie.

W uzasadnieniu odwołania strona skarżąca wskazała, że dokonana przez organ rentowy wykładnia w/w przepisów jest nieprawidłowa i nie uwzględnia faktycznego charakteru, pozycji i funkcji realizowanej przez płatnika składek jako komornika sądowego. Odwołujący podniósł, że na obecnym etapie w całości podziela stanowisko wyrażone w załączonym stanowisku Krajowej Rady Komorniczej. Wniósł także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

( odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. W uzasadnieniu podtrzymał w całości argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 28)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. G. jest komornikiem sądowym przy (...)

(bezsporne)

M. G. w dniu 28.08 2012 r. złożył druk (...), w którym zgłosił się od 1 września 2012 r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych tj. emerytalnego, rentowych i wypadkowego i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z kodem ubezpieczeń 05 70, czyli jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą niemająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 30% minimalnego wynagrodzenia.

Następnie z uwagi na zakończenie możliwości korzystania z tych uprawnień w dniu 6.10. 2014 r. ubezpieczony złożył druk (...), w którym zgłosił się od 1 września 2014 r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych tj. emerytalnego, rentowych i wypadkowego i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z kodem ubezpieczeń 05 10, czyli jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej niemającej niemająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, oraz osoba prowadząca niepubliczną szkołę, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

(bezsporne)

Za 2022 i 2023 r wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe PIT 36L, w którym wskazał przychód z działalności gospodarczej za 2023 rok w wysokości 1100880,02 zł a za rok 2022 – 1271966,18 zł.

(bezsporne)

Skarżący obliczył i rozliczył składki na ubezpieczenie zdrowotne od miesięcznych podstaw wymiaru składek za poszczególne miesiące 2023 r. w wysokości: (...)-62189,10 zł, (...).11 zł, (...)-55067,80 zł, (...)-36694,51 zł, (...)-6965,94 zł, (...) – 40642,44 zł, (...)-32412,29 zł, (...)-6965,94 zł, (...)-46513,86 zł, (...) – 6965,94 zł, (...)-6965,94 zł, (...)-6965,94 zł.

(bezsporne)

Zgodnie z pismem (...) Ł. z dnia 11 czerwca 2024 r. M. G. ma formę opodatkowania od 4.09.2019 r – podatek dochodowy w wysokości 19 % pobierany od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

(pismo – k. 16 akt ZUS)

Powyższe fakty Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach rentowych, których wiarygodność i prawdziwość nie była kwestionowana. Sąd miał na uwadze, że spór w niniejszym procesie sprowadzał się do wykładni powszechnie obowiązujących przepisów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 33 ust. 1-3 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1691), komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej. Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, także, iż do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 226), przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 497) oraz przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 146), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Należy także zauważyć, że pojęcie osoby prowadzącej działalność gospodarczą jest pojęciem innym niż osoby prowadzącej pozarolniczą działalność. Jeżeli ustawodawca w art. 33 ust. 3 powołanej ustawy odsyła do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, to oznacza, że odsyła do osób, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej.

Warto nadmienić w tym kontekście, że wnioskodawca jako komornik sądowy nie podlega wpisowi do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej.

Z punktu widzenia podatkowego wnioskodawca traktowany jest jako osoba osiągająca przychód, jakim jest przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej - art. 10 ust. 1 punkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odwołujący jako komornik nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust 2 ustawy.

Od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która m.in. składkę zdrowotną uzależnia od tego, w jaki sposób osoby prowadzące działalność ustalają podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 79a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 146) składka na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1, 3, 4, 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców opłacających podatek dochodowy na zasadach wymienionych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym stanowi 4,9% podstawy wymiaru, jednak nie mniej niż kwota odpowiadająca 9% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, w przypadku składki obliczonej od miesięcznej podstawy jej wymiaru, iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym, o którym mowa w art. 81 ust. 2 i minimalnego wynagrodzenie obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczonej od rocznej podstawy jej wymiaru. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1 opłaca w tym samym roku kalendarzowym podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30ca opodatkowanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w art. 8 ust. 6 w punkcie 1 dotyczą osób prowadzących działalność na podstawie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców: punkt 1 dotyczy osoby prowadzącej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych z wyjątkiem ust. 6a (pkt 1), punkt 2 dotyczy twórcy i artysty, punkt 3 dotyczy osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu, punkt 4 dotyczy wspólników jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, punkt 4a odnosi się zaś do akcjonariusza prostej spółki akcyjnej wnoszącego do spółki wkład, którego przedmiotem jest świadczenie pracy lub usług (pkt 4a), punkt 4b – do komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej, a punkt 5 dotyczy osób prowadzących szkołę publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie ustawy – Prawo oświatowe.

W art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, podstawę wymiaru składki dla osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej oraz art. 18 ust. 1 ustawy o przedsiębiorcach opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 29, 30c lub 30ca ustawy podatkowej, stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętym przychodem a poniesionymi kosztami uzyskania przychodu, co nie ma zastosowania do wnioskodawcy.

Komornicy nie mieszczą się w żadnej z wymienionych w art. 81 ust. 2 grup, nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej: nie wykonują wolnego zawodu, nie są wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności oraz wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, ani nie są osobami prowadzącymi publiczną lub niepubliczną szkołę. Jedynie z punktu widzenia istnienia tytułu ubezpieczenia komornicy sądowi traktowani są jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Komornicy nie mieszczą się również w żadnej z grup wymienionych w art. 81 ust. 2e – nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej: nie wykonują wolnego zawodu, nie są wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności oraz wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, ani nie są osobami prowadzącymi publiczną lub niepubliczną szkołę. Do wnioskodawcy nie ma także zastosowania opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Komornicy nie mieszczą się także w żadnej z grup wymienionych w art. 81 ust. 2z – nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1, 3 ustawy systemowej – nie wykonują wolnego zawodu.

Komornicy nie mieszczą się również w grupie wymienionej w art. 81 ust. 2zaa – nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 2 ustawy systemowej i opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 29, 30c lub 30ca ustawy podatkowe – nie wykonują bowiem wolnego zawodu.

Wobec powyższego, jeżeli grono osób wymienionych w art. 8 ust. 6 ustawy systemowej pomniejszy się o krąg osób wskazanych w art. 81 ust.2, art. 81 ust. 2e, art. 81 ust. 2z i art. 81 ust. 2zza, to okaże się, że art. 81 ust. 2za odnosi się do akcjonariusza prostej spółki akcyjnej wnoszącego do spółki wkład, którego przedmiotem jest świadczenie pracy lub usług oraz komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej, którymi wnioskodawca bez wątpienia nie jest.

Tutejszy Sąd nie podziela, z uwagi na powyższe rozważania, stanowiska wyrażonego przez Krajową Radę Komorniczą (załączonego do odwołania), zgodnie z którą komornicy powinni być traktowani z punktu widzenia ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej jak pozostałe osoby prowadzące działalność pozarolniczą o których mowa w art. 81 ust. 2za.

Art. 81 ust. 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stanowi, że dla pozostałych osób prowadzących działalność pozarolniczą, w tym osób współpracujących z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą, podstawą wymiaru miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne będzie kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedzającego, włącznie z wpłatami z zysku, ogłoszonego przez Prezesa GUS w Monitorze Polskim.

W ocenie Sądu Okręgowego aktualność zachowuje pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 stycznia 2018 r., iż komornik sądowy płaci składki na ubezpieczenie społeczne za siebie jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą (por. wyrok SN z 21 stycznia 2016 r., III UK 60/15, LEX nr 1977935).

Literalna wykładnia przepisu art. 33 ustawy z 22 marca 2018 r. o komornikach wskazuje wprost, że komornika traktuje się jako osobę prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na potrzeby ubezpieczeń społecznych nie na podstawie art. 8 ust. 6 sus, ale wprost na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach. W konsekwencji, komornika na potrzeby ubezpieczeń społecznych potraktowano jako podmiot spełniający definicję określoną w pkt 1 art. 8 ust. 6 sus. Komornik nie jest przy tym definiowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców i nie musi spełniać przesłanek tej ustawy, do których odsyła pkt 1 art. 8 ust. 6. To sama ustawa o komornikach na potrzeby ubezpieczeń społecznych wprowadza fikcję prawną i przypisuje komornikowi status osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą (por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 13 września 2023 r., XXI U 72/23, LEX nr 3663129).

Na potrzeby ubezpieczeń społecznych komornik ma obowiązek opłacać składki na ubezpieczenie zdrowotne jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy sus. Tym samym podstawę ustalenia wymiaru składki określa zasadniczo art. 81 ust. 2 ustawy zdrowotnej. Komornik sądowy nie wypełnia tym samym dyspozycji art. 81 ust. 2za, gdyż nie jest traktowany jako pozostała osoba prowadząca działalność pozarolniczą (a więc nie pozarolniczą działalność gospodarczą) wymieniona w art. 8 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 13 września 2023 r., XXI U 72/23, LEX nr 3663129).

Przepis art. 81 ust. 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej mógłby mieć zastosowanie do komornika sądowego tylko wtedy, gdyby należał do jednej z wyżej wymienionych grup podmiotów i jednocześnie nie należał do grupy podmiotów wymienionych w art. 81 ustawy świadczeniowej.

Podkreślić należy, że art. 81 ust 2za nie ustanawia jakiejś nowej kategorii działalności gospodarczej niewymienionej w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej. Natomiast podleganie przez komornika ubezpieczeniom społecznym (art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej), a poprzez to ubezpieczeniom zdrowotnym ( art. 66 ust. 1 pkt 1 lit c) nie wynika z faktu prowadzenia przez komornika pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz z tego ze zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych do komorników stosuje się przepisy ustawy z dnia 13.10.1998 o systemie ubezpieczeń społecznych dotyczących osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. (tak: wyrok SA w Białymstoku z 15 maja 2024 r., III AUa 17/24, LEX nr 3737842).

Zaznaczenia również wymaga, iż wnioskodawca jako komornik w okresie pełnienia funkcji przez pierwsze 2 lata korzystał z przywileju zapłaty składki na ubezpieczenie społeczne na zasadach preferencyjnych - co nie jest przez stronę kwestionowane. Taka możliwość została przewidziana w art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z powołanym przepisem, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Zgodnie zaś z art. 8 ust 6 pkt 1 przywołanej ustawy za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, z wyjątkiem ust. 6a.

Powyższe oznacza, iż w opinii skarżącego, jak również innych komorników korzystających z w/w rozwiązań, komornicy mają prawo do skorzystania z ulgi na start i zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na zasadach preferencyjnych przewidzianych dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Komornik sądowy nie może być traktowany dla potrzeb zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na zasadach preferencyjnych przewidzianych dla osób prowadzących działalność gospodarczą, jak również np. dla potrzeb korzystania z przywilejów wynikających z tarczy jak osoba prowadząca tą działalność, zaś w przypadku zapłaty składek na ubezpieczenie zdrowotne już nie. Jak słusznie zauważył organ rentowy, gdyby komornicy mieli opłacić składkę na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach przewidzianych w art. 81 ust. 1, 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych to należałoby uznać, iż nie mieli oni zarówno prawa do skorzystania z możliwości opłacenia składek na ubezpieczenie na zasadach preferencyjnych, jak i przywilejów wynikających z tarcz antykryzysowych.

Warto także zauważyć, że skoro wnioskodawca, będąc komornikiem sądowym i będąc zgłoszonym dla potrzeb podlegania ubezpieczeniom społecznym i zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne i w konsekwencji na ubezpieczenie zdrowotne nie powinien być traktowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, to niejasnym jest z jakich względów zgłosił się on do ubezpieczeń jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą pierwotnie z kodem 05 70, a potem z kodem 05 10. Jeżeli więc skarżący uważa, że kody tytułów do ubezpieczeń, z którymi zgłosił się do ubezpieczeń są nieprawidłowe, a których, co istotne, do dzisiaj nie zmienił, to należy uznać, że organ prawidłowo zakwalifikował wnioskodawcę.

Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że do komornika sądowego nie może znaleźć zastosowania art. 81 ust. 2za w/w ustawy, zgodnie z którym podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego włącznie z wypłatami z zysku, a co za tym idzie odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne.

Wobec tego Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie, o czym orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie zasady odpowiedzialności za wynik procesu, tj. art. 98 k.p.c. zasądzając od wnioskodawcy na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. kwotę 3600 zł .Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika organu rentowego Sąd określił na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935). Zgodnie zaś z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.