Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 sierpnia 2022 roku, znak: EPOM/25/042186062, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2022 roku, odmówił W. G. (1) prawa do emerytury pomostowej.

Według treści decyzji, organ rentowy odmówił przyznania emerytury, ponieważ przed dniem 1 stycznia 1999 roku W. G. (1) nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, W. G. (1) nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego, co najmniej 15 lat oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku W. G. (1) nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnił do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia:

- od dnia 1 października 1981 roku do dnia 31 maja 1991 roku (z wyłączeniem służby wojskowej oraz urlopów bezpłatnych), ponieważ W. G. (1) nie przedłożył świadectwa pracy w szczególnych warunkach, natomiast z dokumentów źródłowych nie wynika, jakim pojazdem była wykonywana praca oraz brak czasookresów ze wskazaniem pracy na stanowisku mechanika samochodowego oraz kierowcy;

- od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku, ponieważ pracodawca nie potwierdza, że W. G. (1) wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Do pracy w warunkach szczególnych nie zostały zaliczone okresy zatrudnienia po 2008 roku, ponieważ W. G. (1) nie został zgłoszony w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownik wykonujący pracę w szczególnych warunkach.

W decyzji podano, iż okres zasadniczej służby wojskowej uwzględniono, jako okres składkowy, lecz nie stanowi on okresu pracy w szczególnych warunkach zgodnie z § 1 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Oznacza to, że okres pełnienia zasadniczej służby wojskowej nie może zostać zaliczony do pracy w szczególnych warunkach, gdyż w tym okresie W. G. (1) nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę.

W decyzji wskazano, iż zeznania świadków na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach nie mogą być dowodem w postępowaniu przed organem rentowym, natomiast jedynie w postępowaniu odwoławczym.

Organ rentowy uznał za udowodniony łączny staż ubezpieczeniowy W. G. (1) w wymiarze 40 lat, 5 miesięcy oraz 24 dni.

/decyzja z dnia 8 sierpnia 2022 rok – k. 20-20v załączonych akt rentowych/

W dniu 8 września 2022 roku odwołanie od powyższej decyzji złożył W. G. (1) wnosząc o zaliczenie do okresów pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia:

- od dnia 1 października 1981 do dnia 31 maja 1991 roku w Spółdzielni (...) w S., kiedy pracował, jako mechanik napraw samochodowych do czerwca 1983 roku, a po powrocie z wojska w 1984 roku, jako kierowca samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony;

- od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku w Urzędzie Gminy w C., jako kierowca samochodu dowożącego dzieci do szkoły (na początku 10 – osobową N., potem autobusem pow. 15 osób);

- od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 7 lipca 2022 roku w Urzędzie Gminy w C., jako kierowca autobusu powyżej 15 osób.

/odwołanie – k. 1-8/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 27 września 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc, jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 34-34v/

Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2023 roku strony podtrzymały prezentowane stanowiska w sprawie.

/oświadczenie wnioskodawcy, oświadczenie pełnomocnika organu rentowego – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:08:22 i dalej/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca W. G. (1) urodził się w dniu (...), ukończył zasadniczą szkołę zawodową uzyskując zawód: mechanik – kierowca.

/bezsporne, zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej/

W. G. (1) posiada prawo jazdy kategorii B, które uzyskał w dniu 8 lipca 1980 roku, kategorii C – w dniu 7 lipca 1982 roku oraz kategorii D do prowadzenia autobusów – w dniu 16 grudnia 1994 roku, C+E – w dniu 2 kwietnia 1984 roku.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej/

W. G. (1) posiada łączny staż ubezpieczeniowy w wymierza 40 lat, 5 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

/bezsporne, karta przebiegu zatrudnienia – k. 19-19v załączonych akt rentowych/

W okresie od dnia 1 października 1981 roku do dnia 31 maja 1991 roku W. G. (1) zatrudniony był w Oddziale Spółdzielni (...) w R. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach pracy: mechanik napraw samochodowych, kierowca samochodowy.

/świadectwo pracy z dnia 5 czerwca 1991 roku – k. 1 załączonego oryginału akt osobowych W. G. (1), umowa o pracę z dnia 1 października 1982 roku – k. 7 załączonego oryginału akt osobowych W. G. (1)/

W okresach od dnia 2 stycznia 1991 roku do dnia 26 stycznia 1991 roku oraz od dnia 25 marca 1991 roku do dnia 31 maja 1991 roku W. G. (1) przebywał na urlopie bezpłatnym.

/świadectwo pracy z dnia 5 czerwca 1991 roku – k. 1 załączonego oryginału akt osobowych W. G. (1)/

W okresie od dnia 15 lipca 1982 roku do dnia 9 kwietnia 1984 roku W. G. (1) odbywał zasadniczą służbę wojskową.

/świadectwo pracy z dnia 5 czerwca 1991 roku – k. 1 załączonego oryginału akt osobowych W. G. (1)/

W wyżej wymienionym zakładzie pracy do obowiązków wnioskodawcy należała praca w warsztacie i naprawa samochodów ciężarowych, pomoc przy naprawie samochodów. W. G. (1) usuwał usterki w kanałach. W przypadku, kiedy kanały były zajęte, odwołujący naprawiał samochody kładąc się pod podwoziem.

W. G. (1) dokonywał napraw resorów, pióra, skrzyni biegów, mostów oraz wymieniał silniki. Naprawy miały miejsce również na zewnątrz.

Spółdzielnia posiadała około 150-200 aut.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej, zeznania świadka W. G. (2) – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:56:17 i dalej, zeznania świadka S. P. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:04:04 i dalej, zeznania świadka S. W. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:11:26 i dalej/

Praca w warsztacie odbywała się na 2 zmiany, pracowało w nim około 10 mechaników. Na jednej zmianie było 5 pracowników.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej/

Czynności mechanika wnioskodawca wykonywał od dnia 1 października 1981 roku do czerwca 1982 roku. Następnie wnioskodawca odbywał służbę wojskową. Przed pójściem do wojska (...) skierowało wnioskodawcę na kurs kierowcy samochodu ciężarowego, żeby w wojsku mógł pracować, jako kierowca. Skarżący uzyskał odpowiednie uprawnienia.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej/

Po powrocie z wojska W. G. (1) został zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu S. (...) o ładowności powyżej 3,5 tony. Wówczas wnioskodawca nie otrzymał nowego angażu.

W tym okresie skarżący nie pracował w warsztacie. Jako kierowca dokonywał drobnych napraw w trasie lub po zjechaniu z trasy np. wymiany koła.

/faktury – (koperta) k. 43, zestawienia samochodów ciężarowych – k. 78-80, nadto: zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:02:03 i dalej, zeznania świadka W. G. (2) – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:56:17 i dalej, zeznania świadka S. P. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:04:04 i dalej, zeznania świadka S. W. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:11:26 i dalej/

Brat skarżącego – W. G. (2) wynajmował od Spółdzielni (...) samochody ciężarowe celem przetransportowania maszyn do swojego zakładu. Składając zamówienie W. G. (2) prosił, by kierowcą był wnioskodawca. Maszyny ważyły powyżej 5 ton.

/zeznania świadka W. G. (2) – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:56:17 i dalej/

Spółdzielnia wykonywała usługi dla podległych zakładów w R. i T., na terenie całego kraju, jak również za granicą.

Wnioskodawca woził zboże i pasze. Rozpoczynał pracę o godz. 6:30 lub 7:00, auto znajdowało się w bazie. Skarżący otrzymywał zlecenie od dyspozytorki, gdzie ma się udać danego dnia.

Na początku delegacje były jednodniowe, zdarzało się, że wnioskodawca pracował dłużej, niż 8 godzin. Następnie świadczył pracę w ramach usług w kolei, która ładowała samochody w całej Polsce i w tym samym dniu W. G. (1) nie powracał z trasy.

Czasem kierowcy pomagali mechanikowi w naprawie prowadzonego samochodu albo zajmowali się innym pojazdem.

Odwołującemu przyznano stawkę godzinową.

Na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony wnioskodawca pracował do końca zatrudnienia w zakładzie pracy.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:11:40 i dalej, zeznania świadka W. G. (2) – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:56:17 i dalej, zeznania świadka S. P. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:04:04 i dalej, zeznania świadka S. W. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:11:26 i dalej/

W przypadku, kiedy samochód ciężarowy się zepsuł, wnioskodawca przesiadał się do innego pojazdu.

/zeznania świadka S. W. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 01:11:26 i dalej/

W zakładzie pracy znajdowały się pojazdy typu N., jego kierowcą był specjalnie delegowany pracownik. Pracodawca dysponował również żukami do przewozu osób, zatrudniał kierowcę do ich prowadzenia.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:11:40 i dalej/

Zakład pracy nie wystawił W. G. (1) świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:11:40 i dalej/

W okresie od dnia 5 czerwca 1991 roku do dnia 31 sierpnia 1992 roku W. G. (1) był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w R. i za powyższy okres otrzymał pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

/zaświadczenie z dnia 13 czerwca 2022 roku – k. 13 załączonych akt rentowych/

W dniu 31 sierpnia 1992 roku doszło do zawarcia pomiędzy Urzędem Gminy w C. a W. G. (1) umowy o pracę na czas określony od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku w wymiarze 42 godzin tygodniowo na stanowisku kierowcy przy Szkole Podstawowej w C..

/umowa o pracę z dna 31 sierpnia 1992 roku znajdująca się w poświadczonej za zgodność z oryginałem kserokopii akt osobowych W. G. (1) – k. 99-99v/

W dniu 1 stycznia 1993 roku doszło do zawarcia pomiędzy Urzędem Gminy w C. a G. umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 42 godzin tygodniowo na stanowisku kierowcy przy Szkole Podstawowej w C..

/umowa o pracę z dnia 1 stycznia 1993 roku znajdująca się w poświadczonej za zgodność z oryginałem kserokopii akt osobowych W. G. (1) – k. 103-103v/

W zaświadczeniu wystawionym w dniu 27 czerwca 2022 roku Wójt Gminy C. wskazał, iż W. G. (1) zatrudniony był w Urzędzie Gminy w C. na stanowisku kierowcy autobusu szkolnego powyżej 15 osób od dnia 1 września 1992 roku tj.:

- od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 sierpnia 1997 roku – praca na stanowisku kierowcy samochodu marki N. (10 osób);

- od dnia 1 września 1997 roku do dnia 3 lutego 2006 roku – praca na stanowisku kierowcy samochodu S. (...) powyżej 15 osób;

- od dnia 4 lutego 2006 roku – praca na stanowisku kierowcy samochodu J. (...) 33AS, autobus powyżej 15 osób.

/zaświadczenie z dnia 27 czerwca 2022 roku – k. 14 załączonych akt rentowych/

Wnioskodawca był zatrudniony przez Wójta Gminy, oddelegowany do pracy w szkole. Szkoła podlegała Urzędowi.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:11:40 i dalej/

W powołanym zakładzie pracy do obowiązków wnioskodawcy należało przewiezienie rano dzieci do szkoły. Skarżący przetransportowywał dzieci do Szkoły Podstawowej w C., zabierał je z okolicznych wiosek, początkowo jeździł (...) – osobową, która znajdowała się przy szkole, w garażu z kanałem.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

W. G. (1) rano wykonywał trzy kursy (przewóz ranny kończył się o godzinie 8:00), miał za zadanie dbać o samochód, o jego stan techniczny, posprzątać go.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

Wnioskodawca zawoził dzieci na zawody sportowe, wycieczki, do kina, czy na basen.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

Po lekcjach wnioskodawca odwoził dzieci do tych samych miejscowości (od godziny 12:45-12:50).

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

Kierowcą N. skarżący był do 1997 roku, następnie odbył kurs kierowcy autobusu, dofinansowany przez gminę.

W okresie od dnia 1 września 1997 roku aż do 2006 roku wnioskodawca kierował pojazdem (...) z 20 miejscami, a kolejno gimbusem (autobus z 36 miejscami).

Autobus przechowywano w OSP.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

W. G. (1) rozpoczynał pracę około godz. 6:30 i obowiązki wykonywał do godz. 16:00-16:15.

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej/

Wyjazdy ze szkoły były wcześniej planowane. Pomiędzy przejazdami wnioskodawca przebywał w gminie i w szkole. W tym czasie wnioskodawca zajmował się utrzymaniem porządku w pojeździe, drobnymi naprawami, konserwacją autobusu. W przypadku większych napraw, skarżący udawał się do warsztatu w R..

W przypadku, kiedy nie było wyjazdów dzieci, wnioskodawca pracował ok. 4,5 godziny. W innym przypadku, godziny się zwiększały (1 godzina lub 1,5 godziny).

/zeznania wnioskodawcy W. G. (1) – e – protokół z dnia 24 kwietnia 2023 roku – 00:02:29 i dalej w związku z e – protokołem z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:24:02 i dalej, zeznania świadka J. S. – e – protokół z dnia 22 lutego 2023 roku – 00:46:43 i dalej/

W okresie zatrudnienia przypadającym po 2008 roku pracodawca nie zgłosił wnioskodawcy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

/bezsporne/

W okresie od dnia 1 października 2021 roku do dnia 30 kwietnia 2022 roku W. G. (1) był zatrudniony w Szkole Podstawowej im. O. ppłk. F. M. w C. w wymiarze ¼ etatu na stanowisku konserwatora.

/świadectwo pracy z dnia 4 maja 2022 roku – k. 15-16 załączonych akt rentowych/

W dniu 5 lipca 2022 roku W. G. (1) złożył wniosek o emeryturę pomostową.

/wniosek – k. 1-2v załączonych akt rentowych/

W konsekwencji, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję z dnia 8 sierpnia 2022 roku.

/decyzja z dnia 8 sierpnia 2022 roku – k. 20-20v załączonych akt rentowych/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił na podstawie powołanych dowodów, na które składały się dokumentacja załączona do akt przedmiotowej sprawy (w tym dokumentacja osobowo - płacowa skarżącego z Oddziału Spółdzielni (...) w R., a nadto z Urzędu Gminy w C.) oraz znajdująca się w aktach organu rentowego, jak również zeznania wnioskodawcy W. G. (1) i świadków W. G. (2), S. P., S. W. i J. S..

W toku przeprowadzonego postępowania wnioskodawca nie wykazał, iż po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na stwierdzenie, iż w powyższym okresie wnioskodawca wykonywał prace o szczególnym charakterze wymienione w punkcie 8 wykazu prac o szczególnym charakterze stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych tj. prace kierowcy autobusu w transporcie publicznym. Zeznania odwołującego oraz świadka J. S. w tych granicach wzajemnie się zazębiały, jednakże wskazywały na zupełnie inny charakter pracy W. G. (1), niż ten powołany w załączniku nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. Nadto, po zbadaniu wszystkich powołanych w treści odwołania okresów zatrudnienia wnioskodawcy, Sąd uznał, iż skarżący nie udowodnił na gruncie art. 4, czy art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych legitymowania się niezbędnym okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych oraz przeprowadzonej oceny dowodów, należy uznać, że odwołanie W. G. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Warunki nabywania prawa do emerytury pomostowej określa ustawa z dnia
19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych /w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania spornej decyzji - t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1340, dalej: ustawa pomostowa/, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 roku.

Podkreślić należy, że ustawa o emeryturach pomostowych zastąpiła przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS określające zasady przyznawania emerytur w niższym wieku pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach pracy lub w szczególnym charakterze nowymi regulacjami określającymi zasady nabywania wcześniejszych emerytur z tytułu tego rodzaju pracy. Najogólniej rzecz ujmując, celem tej ustawy jest ograniczenie kręgu uprawnionych do emerytury z powodu pracy w szczególnych warunkach pracy lub w szczególnym charakterze do mniejszej liczby sytuacji uzasadnionych rzeczywistą koniecznością przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w których oczekiwania osób, które rozpoczęły wykonywanie takiej pracy na starych zasadach, na wcześniejsze przejście na emeryturę powinny zostać zaspokojone. Ustawa ma charakter przejściowy, ograniczając prawo do uzyskania emerytury pomostowej do osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., które pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) rozpoczęły przed 1 stycznia 1999 r. (art. 4 pkt 5 ustawy). Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny, emerytura pomostowa ma być „pomostem między dotychczasowym systemem z licznymi możliwościami przechodzenia na emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym i nowym systemem, w którym tego typu rozwiązania będą wyjątkiem” /uzasadnienie wyroku z dnia 16 marca 2010 roku, K 17/09, (...) 2010 nr 3, poz. 21/. Wskazany wyżej cel ustawy realizują w najbardziej widoczny sposób jej przepisy określające przesłanki nabycia emerytury pomostowej.

Zgodnie z art. 4 ustawy pomostowej, prawo do emerytury pomostowej, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.,

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat,

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn,

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn,

5. przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS,

6. po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

W świetle art. 3 ust. 1 i 3 powołanej ustawy prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy o emeryturach pomostowych, za pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 lub 3 ustawy można traktować tylko tego pracownika, który w pełnym wymiarze czasu pracy wykonuje prace na stanowisku wymienionym w załączniku Nr 1 lub 2 do ustawy. Prace zaliczane do prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienione w załącznikach Nr 1 i 2 do ustawy stanowią katalog zamknięty, co powoduje, że cech pracy "o szczególnym charakterze" lub "w szczególnych warunkach" nie mogą posiadać inne prace choćby sposób ich wykonywania i ich jakość mogła obniżyć się z wiekiem / por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 13 grudnia 2011 roku, (...) SA/Lu/653/11, opubl.: L.; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2011 roku, I OSK 421/11, opubl.: LEX nr 996963/.

Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1 lub ust. 3 art. 3 (art. 3 ust. 4 i 5 ustawy o emeryturach pomostowych).

Nadto, art. 3 ust. 7 ustawy pomostowej reguluje, iż za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Z art. 4 wynika, że jakkolwiek w świetle art. 4 pkt 2 i 5 w związku z art. 3 ust. 7 ustawy, do wymaganego przez ustawę stażu przypadającego przed dniem jej wejścia w życie, tj. przed 1 stycznia 2009 r., wlicza się okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu zarówno art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jak i art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to właściwego ograniczenia do zamierzonego przez ustawodawcę kręgu osób uprawnionych do emerytury pomostowej dokonuje konieczność spełnienia przesłanki z art. 4 pkt 6. Wymaganie to spełnia zasadniczą funkcję eliminacyjną, ograniczając ostatecznie prawo do emerytury pomostowej do kręgu osób wykonujących pracę kwalifikowaną jako szczególną w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawa o emeryturach pomostowych.

Z wykładni art. 4 ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych wynika obowiązek zaliczania do okresów pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze także zatrudnienia w takich warunkach w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. Artykuł ten zawiera dodatkowe warunki, aby praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz po dniu 31 grudnia 2008 r., jednak nie zakreśla ram czasowych odnośnie do stażu 15 lat pracy w tych warunkach. Ten okres 15 lat może więc dotyczyć całego okresu ubezpieczenia, jednak co najmniej jeden miesiąc musi przypadać przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz jeden miesiąc po dniu 31 grudnia 2008 r. Także z art. 49 ustawy wynika, że prawo do emerytury pomostowej przysługuje "również osobie, która po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, jeżeli spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12; oraz w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3". Skoro więc nawet niewykonywanie pracy w pewnych wypadkach po dniu 31 grudnia 2008 r. może uprawniać do emerytury pomostowej, to tym bardziej do 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach można uwzględnić okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach przed tą datą. Gdyby ustawodawca zamierzał ograniczyć okresy zatrudnienia, które można wliczać do 15 - letniego stażu wymaganego dla uzyskania emerytury pomostowej, to w art. 4 pkt 2 ustawy pomostowej wskazałby, że okres 15 lat dotyczy tylko przedziałów czasowych określonych w art. 4 pkt 5 i 6 tej ustawy. Takie zastrzeżenie nie zostało jednak przez ustawodawcę poczynione. Treść art. 3 ustawy pomostowej, który definiując prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, jednocześnie wyraźnie wskazuje, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy - a więc przed 1 stycznia 2009 r. prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Również w tym przepisie nie ma żadnych wskazówek, które choćby pośrednio prowadziłyby do przekonania, że zamiarem ustawodawcy było wykluczenie lat 1999-2008 z wymaganego 15 - letniego stażu pracy, uwzględnianego przy ustalaniu warunków nabycia prawa do emerytury pomostowej /wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2013 roku, I UK 448/12, Lex nr 1396383/.

Możliwość uzyskania emerytury pomostowej przez osoby niespełniające warunku z art. 4 pkt 6 przewiduje art. 49 ustawy według którego prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1. po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2. spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3. w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Przytoczony przepis zmienia wymagania konieczne do uzyskania emerytury pomostowej dla osób niespełniających warunku z art. 4 pkt 6 ustawy, zwalniając je z konieczności wykonywania po 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, jednakże wprowadza w to miejsce wymaganie, aby ubiegający się o rozważane świadczenie spełniał w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 2009 r.) warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Warunek ten został jasno wyrażony, wynika wprost z literalnego brzmienia art. 49 pkt 3 ustawy i jest zgodny z jej celem.

Należy podkreślić, iż jedynie łączne spełnienie wszystkich przesłanek uprawnia do uzyskania prawa do wskazanej emerytury. Przesłanki nabycia prawa do emerytury na podstawie przepisów o emeryturach pomostowych muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że brak choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych” /wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2012 roku, III AUa 252/12, Lex nr 1164689, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 lipca 2013 roku, III AUa 1664/12, Lex nr 1353759/. Innymi słowy, niespełnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 4 lub 49 cytowanej ustawy pozbawia wnioskodawcę prawa do emerytury pomostowej.

Na podstawie art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 r.

Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy płatnik składek przekazuje informację o pracowniku, za którego był obowiązany opłacać składkę na (...), zawierającą następujące dane: 1) nazwisko i imię, 2) datę urodzenia, 3) numer PESEL, a w razie gdy pracownikowi nie nadano numeru PESEL - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, 4) okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, 5) kod pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o którym mowa w przepisach art. 33 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - zwaną dalej „zgłoszeniem danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze”.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze płatnik składek przekazuje do Zakładu do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok kalendarzowy.

W przypadku wystąpienia pracownika z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w danym roku kalendarzowym, płatnik składek przekazuje do Zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku (ust. 3).

Jeżeli z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej pracownik wystąpi przed przekazaniem zgłoszenia danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie, o którym mowa w ust. 3, płatnik składek przekazuje do Zakładu także zgłoszenie za poprzedni rok kalendarzowy (ust. 4).

W niniejszym postępowaniu niesporne było, iż wnioskodawca, urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku, wiek 60 lat osiągnął w dniu 7 lipca 2022 roku, udowodnił 40 lat 5 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych z kolei podnosił, iż W. G. (1) przed dniem 1 stycznia 1999 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącym, co najmniej 15 lat oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W przedmiotowej sprawie, skarżący wnosił o uwzględnienie do okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze okresów zatrudnienia od dnia 1 października 1981 do dnia 31 maja 1991 roku w Oddziale Spółdzielni (...) w R. (kiedy pracował, jako mechanik napraw samochodowych do czerwca 1983 roku, a po powrocie z wojska w 1984 roku, jako kierowca samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony), od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku w Urzędzie Gminy w C., jako kierowca samochodu dowożącego dzieci do szkoły (na początku 10 – osobową N., potem autobusem pow. 15 osób) oraz od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 7 lipca 2022 roku w Urzędzie Gminy w C., jako kierowca autobusu powyżej 15 osób.

Zgodnie z zebranym materiałem dowodowym, w okresie od dnia 1 października 1981 roku do dnia 31 maja 1991 roku W. G. (1) zatrudniony był w Oddziale Spółdzielni (...) w R. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach pracy: mechanik napraw samochodowych, kierowca samochodowy. W okresie od dnia 15 lipca 1982 roku do dnia 9 kwietnia 1984 roku W. G. (1) odbywał zasadniczą służbę wojskową.

W wyżej wymienionym zakładzie pracy początkowo do obowiązków wnioskodawcy należała praca w warsztacie i naprawa samochodów ciężarowych, pomoc przy naprawie samochodów. W. G. (1) usuwał usterki w kanałach. W przypadku, kiedy kanały były zajęte, odwołujący naprawiał samochody kładąc się pod podwoziem. W. G. (1) dokonywał napraw resorów, pióra, skrzyni biegów, mostów oraz wymieniał silniki. Naprawy miały miejsce również na zewnątrz. Praca w warsztacie odbywała się na 2 zmiany, pracowało w nim około 10 mechaników, na jednej zmianie było 5 pracowników. Sąd powziął wiedzę, iż czynności mechanika wnioskodawca wykonywał od dnia 1 października 1981 roku do czerwca 1982 roku.

Po powrocie z wojska W. G. (1) został zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu S. (...) o ładowności powyżej 3,5 tony. Wówczas wnioskodawca nie otrzymał nowego angażu. W tym okresie skarżący nie pracował w warsztacie. Jako kierowca dokonywał drobnych napraw w trasie lub po zjechaniu z trasy np. wymiany koła. Spółdzielnia wykonywała usługi dla podległych zakładów w R. i T., na terenie całego kraju, jak również za granicą. Wnioskodawca woził zboże i pasze, rozpoczynał pracę o godz. 6:30 lub 7:00, jego auto znajdowało się w bazie. Skarżący otrzymywał zlecenie od dyspozytorki, gdzie ma się udać danego dnia. Na początku delegacje były jednodniowe, zdarzało się, że wnioskodawca pracował dłużej, niż 8 godzin. Następnie, świadczył on pracę w ramach usług w kolei, która ładowała samochody w całej Polsce i w tym samym dniu W. G. (1) nie powracał z trasy. W powołanym zakładzie pracy odwołującemu przyznano stawkę godzinową. Sąd ustalił, iż na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony wnioskodawca pracował do końca zatrudnienia w Spółdzielni (...). W przypadku, kiedy samochód ciężarowy się zepsuł, wnioskodawca przesiadał się do innego pojazdu. W zakładzie pracy również znajdowały się pojazdy typu N., jego kierowcą był specjalnie delegowany pracownik. Pracodawca dysponował również żukami do przewozu osób, zatrudniał kierowcę do ich prowadzenia. Z materiału dowodowego nie wynikało jednak, by skarżący obsługiwał ww. pojazdy.

Jak wskazywano w tok postępowania, zakład pracy nie wystawił W. G. (1) świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

W dalszej kolejności, w dniu 31 sierpnia 1992 roku doszło do zawarcia pomiędzy Urzędem Gminy w C. a W. G. (1) umowy o pracę na czas określony od dnia 1 września 1992 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku w wymiarze 42 godzin tygodniowo na stanowisku kierowcy przy Szkole Podstawowej w C.. Z kolei, w dniu 1 stycznia 1993 roku strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 42 godzin tygodniowo na stanowisku kierowcy przy Szkole Podstawowej w C..

Wnioskodawca był zatrudniony przez Wójta Gminy, oddelegowany do pracy w szkole, która podlegała Urzędowi. W powołanym zakładzie pracy do obowiązków wnioskodawcy należało przewiezienie rano dzieci do szkoły. Skarżący przetransportowywał dzieci do Szkoły Podstawowej w C., zabierał je z okolicznych wiosek, początkowo jeździł (...) – osobową, która znajdowała się przy szkole. W. G. (1) rano wykonywał trzy kursy (przewóz ranny kończył się o godzinie 8:00). Miał za zadanie także dbać o samochód, o jego stan techniczny, jak również posprzątać go. Wnioskodawca zawoził również dzieci na zawody sportowe, wycieczki, do kina, czy na basen. Po lekcjach, wnioskodawca odwoził dzieci do tych samych miejscowości (od godziny 12:45-12:50).

Kierowcą N. skarżący był do 1997 roku, następnie odbył kurs kierowcy autobusu, dofinansowany przez gminę. W okresie od dnia 1 września 1997 roku aż do 2006 roku wnioskodawca kierował pojazdem (...) z 20 miejscami, a kolejno gimbusem (autobus z 36 miejscami). W. G. (1) rozpoczynał pracę około godz. 6:30 i obowiązki wykonywał do godz. 16:00-16:15. Wyjazdy ze szkoły były wcześniej planowane, pomiędzy przejazdami wnioskodawca przebywał w gminie i w szkole. W tym czasie wnioskodawca także zajmował się utrzymaniem porządku w pojeździe, drobnymi naprawami, konserwacją autobusu. W przypadku większych napraw, skarżący udawał się do warsztatu w R.. W sytuacji, kiedy nie było wyjazdów dzieci, wnioskodawca pracował ok. 4,5 godziny. W innym przypadku, godziny się zwiększały (1 godzina lub 1,5 godziny). W okresie zatrudnienia przypadającym po 2008 roku pracodawca nie zgłosił wnioskodawcy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż aby nabyć prawo do emerytury pomostowej, trzeba wykazać posiadanie w stażu ogólnym (20/25 lat) okresu 15 lat pracy wymienionej w katalogach będących załącznikami do rozporządzenia R. M. z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz pracy wymienionej w katalogach stanowiących załączniki do ustawy pomostowej. Jednakże warunkiem jest nie tylko określona długość okresu pracy szczególnej, lecz także konieczność jej wykonywania (choćby przez 1 dzień) przed dniem 1 stycznia 1999 roku oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku.

Dokonując analizy okresu zatrudnienia W. G. (1) w Spółdzielni (...) od dnia 1 października 1981 roku do dnia 31 maja 1991 roku Sąd stwierdził, iż wówczas wykonywana przez wnioskodawcę praca nie może zostać zakwalifikowana, jako praca w szczególnych warunkach zgodnie z działem XIV pkt 16 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze tj. praca wykonywana w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych. W toku postępowania dowodowego Sąd powziął wiedzę, iż W. G. (1) do czasu rozpoczęcia służby wojskowej nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy napraw w kanale remontowym, gdyż przeprowadzał je również bezpośrednio pod pojazdem i na zewnątrz warsztatu.

Jak ustalono, po powrocie z wojska, W. G. (1) w Spółdzielni (...) został przyjęty na stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony (S. (...)) i świadczył w tej formie pracę aż do końca okresu zatrudnienia. Prace tą można zatem zakwalifikować, jako pracę w szczególnych warunkach zgodnie z działem VIII pkt 2 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze tj. pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Na podstawie zebranych w sprawie dowodów, Sąd ustalił, iż w Urzędzie Gminy w C. wnioskodawca rozpoczął pracę kierowcy autobusu od dnia 1 września 1997 roku, którą można zaklasyfikować, jako pracę w szczególnych warunkach wymienioną w dziale VIII pkt 2 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze tj. pracę kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 osób (początkowo był to osinobus, następnie gimbus).

Podsumowując tę część rozważań, należy ocenić, iż W. G. (1) na gruncie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych legitymuje się 15 okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub ustawy o Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie mniej jednak, pomimo iż przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych, nie spełnił przesłanki zawartej w punkcie 6 ww. artykułu tj. po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych wymienionej w punkcie 8 wykazu prac o szczególnym charakterze stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy pomostowej tj. pracy kierowcy autobusu w transporcie publicznym. Skarżący w tym czasie bowiem zajmował się przewożeniem dzieci do i ze szkoły w określonych godzinach. Wszelkie kursy, jakie W. G. (1) wykonywał, przy uwzględnieniu także wycieczek i wyjazdów sportowych, były z góry zaplanowane. Nie mniej jednak, rozkład obowiązujący w przypadku transportu dzieci z okolicznych miejscowości nie był powszechnie dostępny, ponieważ z tego rodzaju przewozu nie mógł skorzystać każdy obywatel, jak ma to miejsce w przypadku transportu publicznego. Również lokalizacja przystanków nie została podana do publicznej wiadomości, a była uzależniona od miejsc zamieszkania przewożonych uczniów. Nadto, wnioskodawca w przerwie pomiędzy poszczególnymi kursami nie pozostawał w ruchu, natomiast znajdował się w szkole lub w gminie, przeprowadzał porządki w pojeździe lub zajmował się jego konserwacją. Nie można zatem jednoznacznie stwierdzić, iż odwołujący świadczył usługi powszechnie dostępnego regularnego przewozu osób. Przewóz ten był zarezerwowany dla ściśle oznaczonej grupy osób, bez wyjątków, w zależności od planu zajęć uczniów szkoły.

Przechodząc na grunt art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, trzeba zaznaczyć, iż skarżący nie spełnia zawartych w nim przesłanek, dających możliwość uzyskania uprawnień do emerytury pomostowej osobom, które po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywały pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd zważył, iż W. G. (1) w dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych (w dniu 1 stycznia 2009 roku) nie posiadał wymaganego 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych . Ustawa ta nie przewiduje bowiem, iż prace kierowców samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony należy kwalifikować, jako prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Nadto, odwołujący nie świadczył przez wymagany okres pracy kierowcy autobusu w transporcie publicznym (pkt 8 wykazu prac o szczególnym charakterze stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych), a kwestia ta była już powyżej przedmiotem szczegółowych rozważań Sądu.

Reasumując, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd doszedł do konkluzji, iż W. G. (1) nie spełnia przesłanek zawartych w art. 4 i 49 ustawy o emeryturach pomostowych, zatem nie jest uprawniony do spornego świadczenia.

W konsekwencji, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzekł, jak w sentencji wyroku.

I.S.