Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniesiono ,że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy / decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 10 sierpnia 2019 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji. W uzasadnieniu wskazał ,że jest pod stałą opieką lekarską a jego stan zdrowia pogarsza się. Nie zmienia tego fakt ,że jego wyniki badań polepszyły się / odwołanie k- 2/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono ,że do 30 czerwca 2016 roku wnioskodawca pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS a następnie orzeczeniem Komisji lekarskiej ZUS nie został uznany za niezdolnego do pracy/ odpowiedź na odwołanie k-4-4odw/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca A. S. urodził się w dniu (...). Do dnia 30 czerwca 2016 roku pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy . W dniu 16 maja 2016 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty / niesporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 10 czerwca 2016 roku wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy / orzeczenie w aktach ZUS/. Na skutek sprzeciwu wnioskodawcy został on skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS. Orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 15 lipca 2016 roku wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy / orzeczenie w aktach ZUS/.

Wnioskodawca z wykształcenia jest technikiem mechanikiem. Pracował jako technik maszyn chemicznych. Od 2006 roku prowadzi własną działalność gospodarczą polegająca na wykończaniu wnętrz / niesporne/.

Wnioskodawca choruje na zapalenie wątroby przechodzące w marskość z powodu wirusowego zapalenie wątroby typu C. Ponadto uskarża się na zespół nabytego niedoboru odporności – zakażenie wirusem HIV. Występuje u niego stan po zerwaniu głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia lewego, przepuklina kresy białej, mała przepuklina pępkowa. Poziom cholesterolu w surowicy krwi jest podwyższony. Przewlekłe zapalenie wątroby typu c przechodzące w marskość wątroby ma przebieg stabilny i nie upośledza w sposób istotny funkcji metabolicznej narządu. Stopień niewydolności wątroby można określić na A w skali C. ( najniższy, najlepszy). Leczenie przeciwwirusowe doprowadziło do wyeliminowania wirusa C zapalenia wątroby. Potwierdza to wynik badania HCV –RNA od 2013 roku ujemny. W badaniu przedmiotowym wątroba i śledziona są niepowiększone( pod łukiem żebrowym).Wątroba jest w pełni wydolna i niepowiększona i nie ma istotnych klinicznych powikłań choroby wątroby. Liczba płytek krwi i krwinek białych pozostaje w normie. Brak jest objawów nadciśnienia wrotnego, w tym zaawansowanego. Sam fakt istnienia choroby nie powoduje ograniczeń w zdolności do pracy . W zakresie wątroby stan wnioskodawcy jest dobry.. Zakażenie wirusem HIV jest skutecznie leczone farmakologicznie. RNA wirusa jest niewykrywalne przy dobrych ilościach limfocytów CD3 i CD4. Nie występują u wnioskodawcy objawowy zespół (...) ani też nie występują istotne choroby towarzyszące i przebyte związane z HIV, które mogłyby istotnie upośledzać funkcje organizmu wnioskodawcy takie jak gruźlica , zespół wyniszczenia, choroby zakaźne, pasożytnicze. Odporność immunologiczna powoda jest dobra. Zerwanie głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia nie upośledza istotnie funkcji kończyny, gdyż zachowana jest funkcja głowy krótkiej, która jest zdecydowanie silniejsza. S. somatyczny wnioskodawcy jest dobry. Wnioskodawca jest w pełni sprawny ruchowo i mentalnie , wydolny krążeniowo i oddechowo, z zachowaną dobrą funkcja metaboliczna wątroby, brakiem objawów (...) i powikłań marskości wątroby. Sam fakt istnienia chorób i ich leczenia nie jest podstawą uznania niezdolności do pracy. Znaczenia ma fakt czy rozpoznane u wnioskodawcy choroby mają wpływ na zdolność organizmu wnioskodawcy, obecnie nie ma negatywnego wpływu rozpoznanych chorób na funkcjonowanie organizmu wnioskodawcy. Wnioskodawca jest niezdolny do ciężkiej pracy fizycznej , której nigdy nie wykonywał jak i w narażeniu na środki hepatoksyczne ale jedynie przy przekroczeniu (...) ( najwyższych dopuszczalnych stężeń). Wnioskodawca jest zdolny do pracy fizycznej – lekkiej , pracy umysłowej oraz aktualnie wykonywanej. S. somatyczny powoda jest dobry. Przy wystąpieniu ewentualnych powikłań występujących u wnioskodawcy chorób może on wystąpić z ponownym wnioskiem z powodu pogorszenia stanu zdrowia. W opinii specjalisty chorób wewnętrznych wnioskodawca jest zdolny do pracy przy uwzględnieniu jego poziomu kwalifikacji zawodowych / opinia pisemna biegłego lekarza specjalisty chorób wewnętrznych dr K. L. k- 8-8odw/. U wnioskodawcy nie występuje w przebiegu chorób na które uskarża się niewydolność krążeniowa i oddechowa- jest on w pełni wydolny. Jest on w pełni sprawny ruchowo. Funkcja narządów zmysłu jest w pełni prawidłowa. Brak jest pozanarządowych powikłań rozpoznawanych chorób. Wirusowe zapalenie wątroby typu C nie powodowało i nie powoduje istotnego upośledzenia funkcji wątroby i całego organizmu. Funkcja metaboliczna wątroby pozostaje w normie. Stopień niewydolności wątroby jest najniższy z możliwych. I pozostaje w stopniu najlepszym. Na dzień badania ZUS i badania przez biegłego nie było genomu wirusa C we krwi wnioskodawcy – HCV RNA pozostaje ujemny . Ewentualny nawrót zakażenia jeżeli w ogóle nastąpi może być leczony skutecznie nowoczesnymi terapiami ( 98% skuteczności). Wykonywanie lekkiej pracy fizycznej, prowadzenia własnej działalności gospodarczej nie będzie powodowało progresji choroby u wnioskodawcy. Wnioskodawca przyjmuje z powodu choroby wątroby suplement diety E. , którego działanie terapeutyczne pozostaje bez znaczenia w zakażeniu wirusowym C i marskości wątroby. Nie stwierdza się i nie stwierdzało w przeszłości pozarządowych powikłań zakażenia wirusem C. zakażenie wirusem HIV jest dobrze kontrolowane farmakologicznie i przebiega bez istotnych klinicznie objawów czy powikłań. U wnioskodawcy brak jest klinicznych objawów (...). Wnioskodawca nie choruje i nie chorował na gruźlicę, nie jest zakażony prątkami niegruźliczymi, chorobami pasożytniczymi, nie stwierdza się zaburzonego metabolizmu kostnego, nie stwierdza się nowotworów definiujących (...). Nie występują u niego istotne zaburzenia hematologiczne i psychoneurologiczne. Wnioskodawca jest nosicielem wirusa HIV i choroba może nigdy nie rozwinąć się u niego w (...). Badania laboratoryjne nie przemawiają za istotnym upośledzeniem odporności. U wnioskodawcy istnieje ograniczenie do ciężkiej pracy fizycznej, z dużym stałym wydatkiem energetycznym. Wnioskodawca nigdy nie wykonywał takiej pracy. Wykonywanie lekkiej pracy fizycznej nie pogorszy stanu zdrowia wnioskodawcy/ opinia uzupełniająca biegłego dr K. L. k-132-132odw/.

W opinii specjalisty medycyny pracy wnioskodawca jest zdolny do pracy. Wnioskodawca leczy się w Poradni Nabytych Zaburzeń Odporności od 2000 roku z powodu zakażeniem wirusem HIV. U wnioskodawcy nie ma cech klinicznych wirusowego zapalenia wątroby i marskości wątroby. Nie był hospitalizowany z powodu infekcji. W badaniu klinicznym u wnioskodawcy nie występują takie objawy , które mogłyby świadczyć o naruszeniu sprawności organizmu skutkującego niezdolnością do pracy. Wnioskodawca z powodu chorób, na które uskarża się nie może pracować w narażeniu na substancje hepatoksyczne i wykonywać ciężkiej pracy fizycznej. W przypadku zaostrzenia schorzeń wnioskodawca może leczyć się w ramach zwolnień lekarskich/ opinia pisemna biegłego z zakresu medycyny pracy dr P. R. k- 39-42odw/. W zakresie zakażenia wirusem HIV u wnioskodawcy można mówić o jego nosicielstwie. Obniżenie odporności jest na takim poziomie ,że nie można mówić o niezdolności do pracy. Infekcje, na które może zapadać wnioskodawca mogą być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego.. Z powodu zakażenia wirusem HIV nie ma żadnych odchyleń w organizmie wnioskodawcy w zakresie stanu neurologicznego, internistycznego i czy też narządu ruchu. Wnioskodawca jest wydolny oddechowo i ruchowo. W badaniu histopatologicznym występują cechy marskości wątroby ale nie ma ich w badaniu klinicznym. Nie występuje też niewydolność wątroby. Wnioskodawca może pracować jako technik mechanik. Nie może wykonywać ciężkiej pracy fizycznej jak też nie może pracować w narażeniu na czynniki hepatoksyczne np. rozpuszczalniki organiczne. U wnioskodawcy nie ma skutków ubocznych przyjmowania leków przeciwko HIV/ opinia ustna specjalisty medycyny pracy 00;19;59 CD k-92/. Brak jest dokumentacji medycznej potwierdzającej częste infekcja górnych dróg oddechowych u wnioskodawcy od 2016 roku. W dacie wydania spornej decyzji wnioskodawca nie był nawet częściowo niezdolny do pracy przy uwzględnieniu III poziomu kwalifikacji zawodowych . Naruszenie sprawności organizmu nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy zgodnie z jego poziomem kwalifikacji zawodowych. S. zdrowia wnioskodawcy nie można oceniać w oderwaniu od jego poziomu kwalifikacji zawodowych. U wnioskodawcy występują natomiast przeciwwskazania profilaktyczne – do ciężkiej pracy fizycznej czy w narażeniu na substancje hepatoksyczne/ opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny pracy k- 189-191odw/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt , w tym akt ZUS oraz opiniach biegłych lekarzy L. i R.. Sąd pominął przy orzekaniu opinie biegłych B. i W. wobec uzasadnionych zastrzeżeń organu rentowego co do treści ich opinii i prawidłowości wyciąganych wniosków dotyczących zdolności do pracy wnioskodawcy.

Podnieść należy ,że w sprawie spornym było ustalenie stanu zdrowia wnioskodawcy i w związku z tym jego zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Ponieważ okoliczności dotyczące określenia stanu zdrowia wnioskodawcy wymagają znajomości wiedzy specjalistycznej z zakresu medycyny Sąd powołał biegłych lekarzy aby wydali opinię w tym przedmiocie. Podnieść w tym miejscu należy ,że wszyscy biegli zgodnie ustalili ,że wnioskodawca cierpi na zespół nabytego upośledzenia odporności – jest zakażony wirusem HIV B2 oraz na przewlekle zapalenie wątroby HCV przechodzące w marskość. W przypadku obu chorób , które mają charakter przewlekły wnioskodawca na stałe przyjmuje leki hamujące rozwój wirusa i nie dochodzi do progresji obu tych schorzeń. Wnioski takie są zawarte w opiniach czterech wskazanych powyżej lekarzy i są one zbieżne. Nie mniej jednak biegli B. i W. zajmują odmienne stanowisko co do zdolności do pracy wnioskodawcy. Lekarze ci stoją na stanowisku ,że wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy z tego powodu natomiast biegli L. i R. prezentują stanowisko ,że wnioskodawca pomimo zakażenia jest zdolny do pracy przy uwzględnieniu jego kwalifikacji zawodowych.

W ocenie sądu nie sposób za miarodajne do orzekania w sprawie uznać opinii biegłego B.. Biegły ten nie odniósł bowiem w żaden sposób braku zdolności do pracy wnioskodawcy z jego poziomem kwalifikacji zawodowych. Twierdzenia formułowane przez tego biegłego w opiniach wydanych w sprawie mają charakter ogólnikowy i jak napisał sam biegły w pierwszej opinii wydanej w sprawie, do potwierdzenia jego wywodów potrzebna byłaby pogłębiona diagnostyka wnioskodawcy wykonana w warunkach szpitalnych. Nie mniej jednak na dzień wydawania opinii biegły taką diagnostyką nie dysponował a ponadto jak trafnie wskazał biegły R. w całej dostępnej dokumentacji medycznej brak jest obiektywnego potwierdzenia częstego zapadania przez wnioskodawcę na infekcje górnych dróg oddechowych. A zatem swoje twierdzenia w tym zakresie biegły B. oparł wyłącznie na wywiadzie medycznym czyli informacjach od pacjenta, których nie poddał żadnej obiektywnej weryfikacji. Niewątpliwie wniosek biegłego ,że wnioskodawca z uwagi na zarażenie wirusem HIV i leczenie antywirusowe powinien zachować środki ostrożności oraz unikać zakażeń to nie jest to jednoznaczne z ograniczeniem w możliwości świadczenia pracy, szczególnie zgodnie z III poziomem kwalifikacji . Biegły B. możliwości pracy wnioskodawcy odnosi do ciężkiej pracy fizycznej, której wnioskodawca nigdy nie świadczył oraz braku możliwości zatrudnienia w narażeniu na substancje chemiczne, nie precyzując o jakie konkretnie chodzi natomiast sam wskazał w opinii ustnej uzupełniającej ,że wnioskodawca może wykonywać lekką pracę fizyczną oraz prace biurowe. W ocenie Sądu powoduje to wewnętrzną sprzeczność jego opinii. Ponadto analizują kolejne opinie biegłego B. należy stwierdzić ,że opisuje on teoretyczny przebieg chorób, na które uskarża się wnioskodawca i ich hipotetyczny przebieg w oderwaniu od stanu wnioskodawcy istniejącego obiektywnie. Nikt nie przeczy ,że wnioskodawca jest zakażony wirusami dwóch bardzo ciężkich, przewlekłych i śmiertelnych chorób ale ocena stanu klinicznego wnioskodawcy wskazuje ,że leczenie stosowane u niego odnosi pożądany skutek , funkcje wątroby są w pełni zachowane a zakażenie wirusem HIV z całą pewnością nie przeszło w fazę (...). Tym samym u wnioskodawcy nie ma klinicznych objawów tych chorób.

W przypadku opinii biegłego W. wnioski sformułowane w opinii pisemnej nie mają znaczenia dla oceny zdolności do pracy wnioskodawcy. Niewątpliwie aspekt epidemiologiczny i przerwanie potencjalnego łańcucha zakażeń jest społecznie ważny ale pozostaje bez związku z oceną zdolności do pracy wnioskodawcy ocenianej z punktu widzenia jego kwalifikacji zawodowych. Nie wiadomo ponadto skąd biegły czerpie wiedzę w zakresie orzekania o niezdolności do pracy u osób po przeszczepach ale w ocenie Sądu pozostaje to bez znaczenia dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy. Biegły powinien ocenić stan zdrowia wnioskodawcy obiektywnie a nie stosując tego typu zupełnie pozamedyczne kryteria. Biegły nie opisał w opinii żadnych konkretnych objawów klinicznych jakie występują przy schorzeniach wnioskodawcy u niego ale ograniczył się do teoretycznych rozważań jakie skutki mogą obie choroby wywołać. W ocenie Sadu opinia biegłego W. nie jest miarodajna dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy. Zawiera treści zupełnie nie mające znaczenia przy rozpoznaniu sprawy o rentę a przede wszystkim nie odnosi klinicznego stanu zdrowia wnioskodawcy do jego poziomu kwalifikacji zawodowych. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd pominął przy orzekaniu opinie wydane w sprawie przez biegłych B. i W..

Za miarodajne do rozstrzygania w sprawie Sąd uznał opinie wydane przez biegłych dr. L. i R.. W ocenie sądu są one spójne, konsekwentne i logiczne. Przed ich wydaniem biegli zbadali wnioskodawcę oraz przeanalizowali dostępną im dokumentację medyczną. Sad nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających na zdyskredytowanie tych opinii. Podnieść ponadto należy ,że opinie te są konkretne i oparte na obiektywnych dowodach w postaci wyników badan laboratoryjnych i dokumentacji medycznej a następnie wyciągnęli na tej podstawie wnioski, które w ocenie Sądu są racjonalne. W świetle opinii obu biegłych wnioskodawca jest nosicielem wirusa HIV i przeszedł wirusowe zapalenie wątroby typu C ale w dacie wydania spornej decyzji choroby, na które wnioskodawca choruje nie dają klinicznego obrazu , świadczącego o niezdolności do pracy wnioskodawcy. W tym miejscu podkreślić należy ,że obaj biegli odnieśli stan zdrowia wnioskodawcy i naruszenie sprawności jego organizmu do stopnia kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy. Biegły specjalista medycyny pracy będący również biegłym z zakresu neurologii poza badaniem internistycznym zbadał wnioskodawcę również neurologicznie i nie odnotował żadnych neurologicznych powikłań w związku z chorobami na jakie zapadł wnioskodawca, co sugerował biegły B.. Nosicielstwo wirusa u wnioskodawcy nie przejawia się żadnymi negatywnymi zmianami w jego stanie klinicznym. Podkreślić również należy ,że obaj biegli wyjątkowo rzetelnie i obszernie sporządzili zlecone im opinie. Są one wyczerpujące i dokładne oraz oparte na obiektywnych przesłankach. Dotyczą one konkretnie stanu wnioskodawcy i nie zawierają hipotetycznych rozważań o możliwych następstwach chorób na które uskarża się wnioskodawca. W ocenie Sądu obie te opinię dają podstawę do wyrokowania. Sad nie dopatrzył się żadnych okoliczności , które pozwoliłyby je zdyskredytować.

Sąd zważył ,co następuje :

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu. Wydana w sprawie decyzja odpowiada prawu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162 poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu , który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, wskazanych w przepisach ustawy.

Warunki powyższe muszą być spełnione kumulatywnie. Zgodnie z treścią przepisu art. 12 powyższej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie roku je odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Na mocy przepisu art.13 ust. 1 powyższej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W rozpoznawanej sprawie okolicznością sporną między stronami jest wyłącznie brak spełnienia przez wnioskodawcę przesłanki niezdolności do pracy w dacie wydania spornej decyzji. Nie jest natomiast przedmiotem sporu spełnianie przez wnioskodawcę pozostałych przesłanek przyznania prawa do renty w świetle przepisów powyższej ustawy.

Jak wynika z postępowania sądowego i treści opinii biegłych wnioskodawca w dacie wydania spornej decyzji nie był osobą niezdolną do pracy (zarówno częściowo jak i całkowicie) w rozumieniu art.12 powyższej ustawy.

Niewątpliwie wnioskodawca nie jest osobą w pełni zdrową o czym świadczą opinie biegłych i postawione w nich rozpoznania. Nie oznacza to jednak automatycznie ,iż jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu powyżej cytowanych przepisów. Zmiany chorobowe jakie występują u wnioskodawcy nie upośledzały u niego zdolności do pracy w stopniu całkowitym czy nawet częściowym.

Biegli opiniujący w sprawie wskazali ,iż wnioskodawca leczy się przewlekle z powodu dwóch groźnych chorób jakimi są niewątpliwie zespól nabytego upośledzenia odporności oraz zapalenie wirusowe wątroby typu C. Wnioskodawca bezwzględnie wymaga stałego i systematycznego przyjmowania leków antywirusowych i kontroli lekarskiej. Nie mniej jednak , co wynika z opinii biegłych L. i R., proces chorobowy został zahamowany a w przypadku WZW typu C wręcz wyeliminowany. Zakażenie wirusem HIV przebiega w sposób łagodny i nie przeszło w fazę (...). Proces chorobowy nie wykazuje progresji. Ponadto u wnioskodawcy nie występują żadne kliniczne objawy obu chorób. Co podkreślili obaj biegli funkcja wątroby pozostaje w normie, organ nie wykazuje cech niewydolności , która mogłaby rzutować na zdolność wnioskodawcy do pracy. S. zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie wymaga systematycznej kontroli lekarskiej i stosowania, nawet w sposób przewlekły zaleconych przez specjalistów leków Oceniając stan zdrowia wnioskodawcy Sąd nie może opierać się na subiektywnych dolegliwościach na jakie uskarża się wnioskodawca ale musi brać pod uwagę obiektywne okoliczności , obiektywne symptomy dotyczące stanu zdrowia. Jak wynika z opinii biegłych stan zdrowia wnioskodawcy nie uzasadnia orzeczenia wobec niego niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ponadto wskazać należy ,że wnioskodawca posiada III stopień kwalifikacji zawodowych i z uwzględnieniem tej okoliczności musi być oceniana jego zdolność do pracy. Jak wskazał biegły z zakresu medycyny pracy wnioskodawca ma przeciwwskazania profilaktyczne do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej , której zresztą nigdy nie świadczył oraz do pracy w narażeniu na substancje hepatoksyczne, czyli uszkadzające wątrobę. Wnioskodawca natomiast w pełni może wykonywać pracę fizyczną lekką a przede wszystkim prace biurowe.

Należy wskazać ,iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Decydująca dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (vide: wyrok SA w Szczecinie w sprawie III AUa 254/13 z dnia 18.09.2013r, Lex 1378800, wyrok SA w Katowicach w sprawie III AUa 2183/12 z dnia 9.07.2013 , Lex 1363251) .

Podkreślić należy ,iż złe samopoczucie wnioskodawcy i jego i subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jego niezdolności do pracy . W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał ,iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę ,iż stan zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie uzasadnia konieczność przyjmowania leków i kontroli lekarskiej. Zarówno zespól nabytego upośledzenia odporności jak i WZW typu C mają niewątpliwie charakter przewlekły i w ich przebiegu mogą występować zaostrzenia czy powikłania choćby wynikające ze stosowania farmakoterapii ale niezdolności do pracy pojawiające się okresowo np. w wyniku wystąpienia zaostrzenia dolegliwości uzasadniają podjęcie leczenia ale w ramach udzielanych zwolnień lekarskich. Samo tylko istnienie schorzeń ( nosicielstwo wirusa wywołującego chorobę) powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich. Upośledzenie organizmu nie jest wystarczającą przesłanką przyznania renty, w sytuacji, gdy mimo tego upośledzenia możliwe jest podjęcie dotychczasowej pracy i systematyczne leczenie schorzenia.( vide wyrok SA w Krakowie z dnia 5.03.2013 roku w sprawie III AUa 1208/12 Lex 1294800, postanowienie SN z dnia 11.06.2013 r w sprawie II UK 65/13 Lex nr 1363198). Schorzenia na jakie uskarża się wnioskodawca nie uniemożliwiają mu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami, mimo ,że ewidentnie istnieją u wnioskodawcy. Wobec powyższego u wnioskodawcy nie występowała niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej powyżej ustawy na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Podkreślić w tym miejscu należy również ,że w przypadku pogorszenia się stanu zdrowia wnioskodawcy może on wystąpić ponownie z wnioskiem do organu rentowego o przyznanie renty.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie.