Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lipca 2020 roku zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy D. W. prawa do dodatku solidarnościowego. W uzasadnieniu wskazano ,że pracodawca nie rozwiązał z wnioskodawcą umowy o pracę po dniu 15 marca 2020 roku za wypowiedzeniem ani też po tej dacie umowa nie uległa wygaśnięciu z uwagi na upływ czasu na jaki była zawarta / decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 24 sierpnia 2020 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji wskazując ,że rozwiązanie umowy nastąpiło od dnia 1kwietnia 2020 roku , z tą datą został on wyrejestrowany z ubezpieczeń i pozostaje od tej daty na zasiłku dla bezrobotnych / odwołanie k- 3-3odw/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację jak w zaskarżonej decyzji. Ponadto wniósł o przedłożenie świadectwa pracy wnioskodawcy na okoliczność rozwiązania z nim umowy o pracę z dniem 1 kwietnia 2020 roku / odpowiedź na odwołanie k- 5-5odw/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca D. W. ( ur.(...) ) był zatrudniony w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. w okresie od dnia 8.02.2019 roku do dnia 31.03.2020 roku na stanowisku dyrektora ds. organizacyjnych . Umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron w trybie art. 30§1 pkt 1 kp –likwidacja stanowiska pracy. / świadectwo pracy k- 10-11/. Wnioskodawca jest jednocześnie wspólnikiem Spółki z o.o. (...) i posiada 25 udziałów wraz z M. W., która posiada 5 udziałów. Wnioskodawca jest jedynym członkiem zarządu spółki / wyciąg z KRS k-16-24/.

W dniu 23 czerwca 2020 roku wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie dodatku solidarnościowego / wniosek w aktach ZUS/.

W dniu 23 lipca 2020 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy D. W. prawa do dodatku solidarnościowego. W uzasadnieniu wskazano ,że pracodawca nie rozwiązał z wnioskodawcą umowy o pracę po dniu 15 marca 2020 roku za wypowiedzeniem ani też po tej dacie umowa nie uległa wygaśnięciu z uwagi na upływ czasu na jaki była zawarta / decyzja w aktach ZUS/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zawartego w aktach sprawy w tym w oparciu o kopię świadectwa pracy złożoną na wniosek organu rentowego przez wnioskodawcę do akt . Dokumenty ten nie był kwestionowany przez strony ani nie budził żadnych zastrzeżeń Sądu.

Sąd zważył co następuje :

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu. Wydana w sprawie decyzja jest zgodna z prawem. Znajduje ona podstawę prawną w przepisach ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dodatku solidarnościowym przyznawanym w celu przeciwdziałania negatywnym skutkomCOVID-19 (D.U. 2020 poz.1068).

Zgodnie z treścią przepisu art.2 powyższej ustawy dodatek solidarnościowy przysługuje osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:

1) obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub

2) posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub

3) cudzoziemcami przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. d-g , ha, i, j, l oraz pkt 3 i 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, 1622, 1818 i 2473 oraz z 2020 r. poz. 278 i 1065).

Jednocześnie przepis art. 3.1 ustawy o dodatku solidarnościowym stanowi ,że

dodatek solidarnościowy przysługuje osobie, która w 2020 r. podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu stosunku pracy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695 i 875) przez łączny okres co najmniej 60 dni oraz:

1) z którą po dniu 15 marca 2020 r. pracodawca rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem lub

2) której umowa o pracę po dniu 15 marca 2020 r. uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który była zawarta

W oparciu o treść przedłożonego przez wnioskodawcę świadectwa pracy wskazać należy ,że nie spełnia on wymogu pozwalającego na nabycie prawa do dodatku solidarnościowego bowiem umowa o pracę nie uległa z nim rozwiązaniu na mocy wypowiedzenia pracodawcy ale w trybie porozumienia stron .

Przepisy Kodeksu pracy wyczerpująco regulują sposoby rozwiązania umowy o pracę . Zgodnie z treścią art. 30§1 Kodeksu pracy , umowa o pracę rozwiązuje się :

1) na mocy porozumienia stron;

2) przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem);

3) przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia);

4) z upływem czasu, na który była zawarta.

Wobec powyższego porozumienie stron jest innym trybem rozwiązania umowy niż jej wypowiedzenie, niezależnie od przyczyn z powodu których doszło do porozumienia między stronami w przedmiocie zakończenia stosunku pracy .

Jak wynika z treści świadectwa pracy umowa o pracę z wnioskodawcą została rozwiązana w dniu 31.03.2020 roku na mocy porozumienia stron ( co wprost wskazano w dokumencie wraz z odpowiednią podstawą prawną ) a nie jak twierdzi on w odwołaniu z dniem 1.04.2020 roku za wypowiedzeniem pracodawcy . Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność datowania świadectwa pracy na dzień 1.04.2020 roku . A zatem wnioskodawca nie spełnia przesłanek warunkujących prawo do dodatku solidarnościowego a wydana w sprawie decyzja jest prawidłowa.

Wobec powyższego Sąd oddalił odwołanie .Wobec spełnienia przesłanek z art. 148 ¹ k.p.c. wyrok wydano na posiedzeniu niejawnym.