Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 01.08.2024 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., z urzędu, ponownie ustalił wartość kapitału początkowego M. M. na dzień 01.01.1999 r.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego, organ rentowy przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 729,73 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 01.01.1989 r. do 31.12.1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 59,77%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 729,73 zł ZUS ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 59,77% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w w/w ustawie o emeryturach i rentach z FUS (59,77% x 1 220,89 zł = 729,73 zł).

Przyjęto łącznie 13 lat, 7 miesięcy, 28 dni, tj. 163 miesiące okresów składkowych oraz nieskładkowe tj.8 miesięcy, 16 dni, okresy sprawowania opieki nad dzieckiem (dziećmi): 1 rok, 5 miesięcy i 28 dni. Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wyniósł: 2 lata, 2 miesiące i 14 dni, tj. 26 miesięcy.

Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 56,24%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 64 898,68 złotych.

(decyzja – k. 47-52 verte plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 2.08.2024 roku , Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., z urzędu, przyznał M. M. emeryturę od 10-07-2024 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty, będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 219150,79 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 465040,52 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 264,20 m-cy

- wyliczona kwota emerytury wynosi 2589,67 zł

Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej:

( (...),79 + (...),52) / 264,20 = 2589,67 zł.

Od 01-09-2024 obliczona emerytura z urzędu brutto wynosi 2589,67 zł.

Wysokość świadczenia do wypłaty wynosi miesięcznie 2345,60 zł.

(decyzja – k. 463-468 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołania od w/w decyzji złożyła M. M.. Odwołująca zarzuciła organowi rentowemu wydanie zaskarżonych decyzji bez podania zastosowanych podstaw prawnych, a ponadto z pominięciem okresów jej zatrudnienia na potwierdzenie których złożyła do ZUS stosowne dokumenty.

(odwołanie –k. 3-4, k. 3-4 w aktach o sygn. VIII U 2137/24 załączonych do akt niniejszej sprawy)

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ rentowy wskazał, że zaskarżonymi decyzjami nie uwzględnił kwoty wynagrodzenia za okres od 26-05-1988 r. do 25-05-1989 r., argumentując że archiwum nie miało uprawnień do sporządzania i wystawienia zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z wynagrodzeniem zastępczym dla ubezpieczonej.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6-7 verte, k. 6-7 verte w aktach o sygn. VIII U 2137/24 załączonych do akt niniejszej sprawy)

Zarządzeniem z dnia 7.10.2024 r. sąd połączył sprawę o sygn. VIII U 2137/24 ze sprawą o sygn. akt VIII U 2136/24 celem ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygnaturą akt VIII U 2136/24.

(zarządzenie – k. 12 w aktach o sygn. VIII U 2137/24 załączonych do akt niniejszej sprawy)

Na rozprawie w dniu 15.01.2025 r. odwołująca nie stawiła się. Wezwanie dla wnioskodawczyni doręczone zostało prawidłowo. Ubezpieczona nie usprawiedliwiła swojej nieobecności na rozprawie. Natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołań.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 15.01.2025 r. e-protokół (...):01:13-00:01:36 – płyta CD – k. 22)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. urodziła się w dniu (...)

(okoliczność bezsporna)

Ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, pierwotnie ustalonej okresowo, decyzją z dnia 13.02.2008 r., na trwale u, stalonej decyzją z 15.05.2020 r.

(okoliczność bezsporna)

W decyzji z dnia 13-02-2008 r. ZUS poinformował wnioskodawczynię o braku możliwości uwzględnienia okresu od 26-05-1988 r. do 25-05-1989 r.

(decyzja – k. nieponumerowane strony plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Od decyzji Ubezpieczona nie wniosła odwołania.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 27.02.2008 r. wnioskodawczyni złożyła do ZUS wniosek o doliczenie okresu od 26-05-1988 r. do 25-05-1989 r., dołączając świadectwo pracy z 05.06.1989 r., umowę o pracę z 25.05.1988 r. oraz rozliczenie końcowe pracy obywatela z 08.05.1989 r.

(podanie – k. 67, świadectwo pracy – k. 69, umowa o pracę – k. 71, rozliczenie końcowe – k. 73 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 12.03.2008 r. ZUS uwzględnił okres zatrudnienia wnioskodawczyni od 26-05-1988 r. do 25-05-1989 r.

(decyzja – k. 79 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zaskarżoną decyzją z dnia 01.08.2024 r. ZUS ponownie ustalił kapitał początkowy wnioskodawczyni na 01-01-1999 r. o wartości 64 898,68 zł, przyjmując za udowodnione 13 lat, 7 miesięcy i 28 dni, tj. 163 miesiące okresów składkowych, 2 lata, 2 miesiące i 14 dni, tj. 26 miesięcy okresów nieskładkowych, w tym 1 rok, 5 miesięcy i 28 dni okresów opieki nad dzieckiem do lat 4. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01-01-1989 r. do 31-12-1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 59,77 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 59,77% przez kwotę 1220,89 tj. kwotę bazową określoną w ustawie - 59,77 % x 1220,89 zł = 729,73 zł.

ZUS nie uwzględnił kwoty wynagrodzenia za okres zatrudnienia wnioskodawczyni od 26-05-1988 r. do 25-05-1989 r. z tytułu zatrudnienia na stanowisku bufetowa w (...) Przedsiębiorstwie Usług (...) w Ł. na podstawie wystawionego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu - wynagrodzenie zastępcze sporządzonym przez Zakład (...) przy (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł.. Ubezpieczona we wskazanym okresie pracowała na budowie eksportowej na stanowisku kucharz.

(decyzja – k. 47-52 verte plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zaskarżoną decyzją z 02-08-2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał M. M. z urzędu prawo do emerytury od 10-07-2024 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do obliczenia wysokości emerytury przyjęto:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 219150,79 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 465040,52 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 264,20 m-cy wynikające z tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku (Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 26 marca 2024 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M.P. z 2024 r. poz. 234))

- wyliczona kwota emerytury wynosi 2589,67 zł

Wysokość emerytury stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury, w przypadku ubezpieczonej zwaloryzowanej kwoty kapitału początkowego + kwoty składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem ich waloryzacji, przez średnie dalsze trwanie życia, tj. ( (...),79 + (...),52) / 264,20 = 2589,67 zł.

(decyzja – k. 463-468 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie są niezasadne.

Stosownie do art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2024.0.1631) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy na dzień wejścia w życie ustawy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przepis ust. 2 art. 174 stanowi, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, to jest w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy, podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Natomiast na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy, w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1. oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2. oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3. oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4. mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

Z kolei ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych, urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, a więc dla osób takich jak wnioskodawczyni, określa przepis art. 24 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Stosownie, natomiast, do treści art. 25 ust 1 ustawy emerytalnej, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa wart 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Z kolei zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. W ust. 2 wskazano, że wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Przy czym w ust. 4 i 5 wskazano, że tablice trwania życia ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca Prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. Jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust 1a i 1b oraz w art. 27 ust 2 i 3 .

Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że zasadą obowiązującą przy ustalaniu wysokości emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. jest zasada zdefiniowanej składki, zgodnie z którą wysokość świadczenia zależy z jednej strony od sumy składek emerytalnych jakie zostały zgromadzone na indywidualnym koncie ubezpieczonego w ZUS za okres poczynając od 1 stycznia 1999 r., zaś z drugiej od wysokości kapitału początkowego, tj. od kwoty ustalonej oddzielnie dla każdego ubezpieczonego według ustalonego przez ustawodawcę wzoru, odzwierciedlającej w przybliżeniu stan jego konta ubezpieczeniowego za okres do 31 grudnia 1998 r.

Jeżeli osoba, ubiegająca się o emeryturę , posiada okresy ubezpieczenia za granicą, przy ustalaniu podstawy wymiaru tego świadczenia ma zastosowanie art. 18 ustawy FUS, który stanowi w ust. 2 i 3, że przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy FUS, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą. Jeżeli w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą.

Przepis § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. nr 11 poz. 63), stanowi, iż jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru pracownik zatrudniony był za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia:

1. kwoty, od których za te okresy opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju lub

2. jeżeli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991 roku – kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Osobom, które przed 1 stycznia 1991 r. (a w przypadku zatrudnienia w b. Niemieckiej Republice Demokratycznej - przed 1 października 1991 r.) za zgodą władz polskich były zatrudnione za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego - za okresy tego zatrudnienia - przyjmuje się tzw. wynagrodzenie zastępcze. Zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia zastępczego wystawia pracodawca, u którego był zatrudniony pracownik przed wyjazdem za granicę i który udzielił mu urlopu bezpłatnego w związku z delegowaniem do pracy za granicą bądź rozwiązał z nim umowę o pracę.

Wynagrodzenie zastępcze powinno być wykazane (na druku ZUS Rp-7) za okres lub za lata pracy pracownika skierowanego do pracy za granicą.

Do ustalenia wynagrodzenia zastępczego powinno być przyjęte wynagrodzenie przysługujące innemu pracownikowi zatrudnionemu w kraju, w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim był zatrudniony pracownik oddelegowany do pracy za granicą przed wyjazdem z kraju, osiągane w okresie, w którym pracownik delegowany pracował za granicą.

Osobom, które były zatrudnione za granicą po 31 grudnia 1990 r. do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego za okresy tego zatrudnienia przyjmuje się - od 1 stycznia 1991 r. - kwoty, od których opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne w Polsce. Pracodawca kierujący do pracy za granicą (nazywany też jednostką kierującą) potwierdza okres zatrudnienia za granicą (okresy składkowe, nieskładkowe, okresy urlopów bezpłatnych) oraz wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w zaświadczeniu na druku ZUS Rp-7.

Z kolei, w przypadku likwidacji zakładu pracy, ustalenie wysokości wynagrodzenia może nastąpić wyłącznie na podstawie kopii istniejących dokumentów (potwierdzonych za zgodność z oryginałem), wydanych przez archiwum lub innego przechowawcę. Z art. 51w ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2016 r. Nr 97, poz. 1506, z późn. zm.) jednoznacznie wynika, że do zakresu działania archiwów państwowych należy m.in. wydawanie uwierzytelnionych odpisów i kopii przechowywanych materiałów. Archiwum przechowujące dokumentację pracowniczą może zatem wydać tylko uwierzytelnioną kopię istniejącego zaświadczenia o zarobkach i zatrudnieniu, natomiast nie jest uprawnione do stwierdzania takich faktów i tworzenia nowych dokumentów. Jako środki dowodowe dopuszczalne są kserokopie dokumentów, sporządzone przez archiwa na podstawie posiadanej przez nie pracowniczej dokumentacji osobowej i płacowej.

Rację miał, zatem, organ rentowy, który, w odpowiedzi na odwołania, wyjaśnił, że archiwum nie miało uprawnień do sporządzania i wystawienia zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z wynagrodzeniem zastępczym dla ubezpieczonej.

Zdaniem sądu, organ rentowy przedstawił logiczne argumenty, wskazujące na to, że zarówno emerytura jak i kapitał początkowy, odwołującej się, zostały wyliczone prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Wskazać nadto należy, iż zasada kontradyktoryjności postępowania cywilnego, polegająca na przerzuceniu na strony procesowe odpowiedzialności za wynik procesu, znajdująca swoje źródło w treści art. 3 i 232 k.p.c. oznacza, iż dostarczanie materiału procesowego spoczywa na stronach postępowania. To strony mają dążyć do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie mogą być bierne, a w razie nieuzasadnionej bierności narażają się na sankcję w postaci przegrania przez nią procesu. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Powyższe ogólne reguły prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego obowiązują także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawczyni pomimo pisemnego pouczenia ze strony Sądu pozostała bierna w zakresie inicjatywy dowodowej i nie skorzystała z przysługujących jej uprawnień i możliwości zgłoszenia dowodów, na poparcie swoich twierdzeń. Na rozprawie w dniu 15.01.2025 r. odwołująca nie stawiła się. Ubezpieczona została prawidłowo powiadomiona o terminie rozprawy, nie usprawiedliwiła jednak swojej nieobecności na rozprawie. Z tych względów same jej twierdzenia, zawarte w odwołaniach, jako nieudowodnione , nie mogły zyskać aprobaty Sądu, a w konsekwencji stanowić podstawy do dokonywania na ich podstawie ustaleń faktycznych.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołania oddalił.