Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 lipca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. ustalił wartość kapitału początkowego Z. K. na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1983 do 31.12.1992. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 71,79%.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 71,79%. przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną ww ustawie (71,79% x 1 220,89 zł = 876,48 zł).

Do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy przyjął łącznie: 19 lat, 11 miesięcy, 17 dni, tj. 239 miesięcy okresów składkowych oraz 7 miesięcy i 9 dni tj. 7 miesięcy okresów nieskładkowych.

Współczynnik proporcjonalny do- osiągniętego do 31.12.1998r – wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 66,84%.

Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł.

Do ustalenia współczynnika przyjęto:

- wiek w dniu 31.12.1998r. - po zaokrągleniu do pełnych lat - wynoszący 43 lata

- łączny staż ubezpieczeniowy – wynoszący 21 lat.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 205 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173).

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 89109,24 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów od: 15.11.1989r. -30.11.1989r., ponieważ brak było zgłoszenia do ubezpieczenia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie poinformowano, że za okres od 1.01.1979r. do 31.12.1982r., 30.08.1985r. - 31.08.1985r. ze względu na brak zaświadczenia o wynagrodzeniu i zatrudnieniu (Rp- 7) i innej dokumentacji płacowej przyjęto minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u.

/ decyzja k. 41-42 akt kapitałowych ZUS/

Decyzją z dnia 22.07.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpoznaniu wniosku Z. K. z dnia 14.07.2021 r. przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 1.07.2021 r., tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji 206588,33 zł

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego 445064,62 zł;

- średnie dalsze trwanie życia 201,60 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 3232,41 zł

Do obliczenia emerytury przyjęto średnie dalsze trwanie życia wynikają z tablicy trwania życia obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę,, ponieważ było dla ubezpieczonego korzystniejsze tj niższe niż średnie dalsze trwanie życia ustalone na podstawie tablicy trwania życia obowiązującej w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego.

/decyzja k. 6-8 w aktach ZUS/

Odwołanie od obu ww. decyzji w dniu 23.08.2021 r. wniósł Z. K., domagając się ich zmiany i ponownego wyliczenia kapitału początkowego i emerytury.

W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł, iż kapitał i emeryturę wyliczono w oparciu o minimalne wynagrodzenie za pracę, tymczasem w ocenie odwołującego takie założenie jest dla niego krzywdzące, bo nie może odpowiadać za zagubienie dokumentacji przez były zakład pracy (...). Wnioskodawca podniósł, iż w okresie 1977-1985 był zatrudniony w ww. zakładzie początkowo jako robotnik transportu wewnętrznego, potem jako ślusarz remontowy. Jednocześnie był w całym wskazanym okresie oddelegowany przez zakład do Klubu Sportowego (...), gdzie uprawiał wyczynowo sport, grając w zespole piłki ręcznej. Odwołujący podkreślił, że we wskazanych latach wszyscy wyczynowo uprawniający sport byli amatorami, a ich wynagrodzenie, poza premiami wypłacanymi przez klub za wyniki sportowe, opierały się na zatrudnieniu na tzw. etacie w państwowych zakładach pracy, które wypłacając wynagrodzenie w ten sposób sponsorowały kluby sportowe. Wnioskodawca wskazał, iż występował w pierwszym zespole piłki ręcznej (...), a jego wynagrodzenie z tytułu pracy w (...) było ściśle powiązane z poziomem sportowym i pozycją w zespole jako zawodnika. Ubezpieczony wskazał, iż od 1979 r do 1984 r., tj. do czasu zakończenia wyczynowego uprawiania sportu, jego wynagrodzenie miało poziom co najmniej średniej krajowej, co potwierdzają wynagrodzenia jego kolegów z zespołu zatrudnionych również w zakładach (...), w szczególności P. D.. W związku z tym wniósł o wyliczenie należnych mu świadczeń z uwzględnieniem wskazanych danych.

/odwołanie k. 3-4/

W odpowiedziach na wskazane odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie podtrzymując argumentację jak w zaskarżonych decyzjach.

/odpowiedź na odwołanie k. 20-22 akt VIII U 2169/21, odpowiedź na odwołanie k. 5-6 akt VIII U 2170/21/

Postanowieniem z dnia 15.09.2021 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych połączył sprawy z powyższych odwołań do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

/postanowienia k. 8 VIII U 2170/21/

Na rozprawie w dniu 21.03.2022 r. wnioskodawca poparł odwołanie, podnosząc, iż domaga się ustalenia wynagrodzenia za okres, za który brak jest dokumentacji płacowej w oparciu o wynagrodzenie innego pracownika grającego wraz z nim w Klubie i zatrudnionego w (...) na takim samym stanowisku, tj. P. D., pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:01:09 00:23:41/

Pismem procesowym z dnia 4 maja 2022 r. ( data wpływu 9.05.2022 r.) wnioskodawca wniósł o wyliczenie należnych mu świadczeń z uwzględnieniem za sporne okresy zarówno stawki godzinowej, jak i premii wynikających z jego dokumentacji osobowej, podnosząc iż premia stanowiła integralny składnik wynagrodzenia. Odwołujący podniósł, iż w świetle dostępnych także ZUS-owi dokumentów, świadek P. D. grający z nim wówczas w podstawowym składzie, był zatrudniony w (...) od sierpnia 1980 do grudnia 1982 r, na stanowisku ślusarza remontowego z kategorią zaszeregowania i stawką godzinową dokładnie taką jak w przypadku wnioskodawcy. Zasadnym jest więc wyliczenie wynagrodzenia wnioskodawcy takiego samego jak świadka w oparciu o te dokumenty. W związku z powyższym wnioskodawca wniósł o zobowiązanie ZUS do wliczenia jego hipotetycznego wynagrodzenia za lata od stycznia 1979 do grudnia 1982 przyjmując:

-w okresie od stycznia 1979 do lipca 1980 podane w piśmie ZUS z dnia 06/04/2022 r. stawki godzinowe powinny być powiększone o 25% premii stanowiącej integralną część wynagrodzenia oraz powiększone o inne składniki wynagrodzenia jak np. "trzynastka",

-w okresie od sierpnia 1980 do grudnia 1982 stawki godzinowe od 22,50zł/h, a następnie przyjmując kolejno w następnych miesiącach stawki godzinowe takie same jak wynikające z dokumentów płacowych P. D. uwzględniając wszystkie zmiany stawek godzinowych w wyżej opisanym okresie powiększone o 25% premii, która stanowiła integralny składnik wynagrodzenia oraz inne składniki wynagrodzenia jak np. "trzynastka",

-na podstawie tak wyliczonego wynagrodzenia za lata 1979-1982 ustalenie hipotetycznego kapitału początkowego i wysokości emerytury na dzień 01/07/2021 r.

Do pisma wnioskodawca dołączył kopię dokumentacji płacowej P. D. za okres 1980-1982.

/pismo k. 80-82 z załącznikami k. 83-93/

Na rozprawie w dniu 25 maja 2022 r. wnioskodawca poparł odwołanie i sprecyzował, iż wnosi o uwzględnienie, że otrzymywał wynagrodzenie w takie wysokości jak P. D. - świadek w sprawie. Wskazał, że do ostatniego pisma dołączył dokumentację płacową P. D.. Oświadczył, iż P. D. był zaszeregowany w tej samej kategorii co on, jego karty płacowe się zachowały, wnioskodawcy nie. Podwyżek w okresie spornym było dużo, natomiast zachowało się tylko kilka. Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania wskazując na zmienną wysokość premii wnioskodawcy i podkreślając, iż nie jest możliwe przyjmowanie wynagrodzeń innych pracowników tym bardziej, że stawki godzinowe P. D. były inne wyższe niż wnioskodawcy.

/stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 25.05.2022 r .00:00:47-00:11:36 pismo k. 96/

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymały wskazane stanowisko procesowe.

/pismo procesowe wnioskodawcy k. 108, stanowiska procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 11.07.2022r. - 00:00:50-00:02:15/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. K. urodził się w dniu (...).

/bezsporne /

W dniu 14.07.2021 r. wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/bezsporne wniosek k. 1-4 akt ZUS/

W rozpoznaniu wskazanego wniosku organ rentowy wydał obie zaskarżone decyzje, przyjmując do ustalenia wysokości kapitału początkowego za okres od 1.01.1979r. do 31.12.1982r., 30.08.1985r. do 31.08.1985r. ze względu na brak zaświadczenia o wynagrodzeniu i zatrudnieniu (Rp- 7) i innej dokumentacji płacowej - minimalne wynagrodzenie obowiązujące w j.g.u.

/bezsporne/

W okresie od 30.12.1977r. do 31.08.1985r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w P. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku robotnika transportu wewnętrznego, a od dnia 1.08.1980 r. jako ślusarz remontowy. W okresie od dnia 4.09.1984 r. do 29.08.1985 r. wnioskodawca odbywał zasadniczą służbę wojskową.

/bezsporne, zaświadczenia Archiwum Państwowego k. 20 akt ZUS kserokopia książeczki wojskowej k. 17-19 akt ZUS umowa pracę z 1.10.1979 r. k. 11 v akt ZUS, umowa o prace z 1.08.1980 k. 9-10 akt ZUS, oryginalne umowy o pracę w aktach osobowych załączonych do akt sprawy koperta k. 42, zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 11.07.2022 00:02:15-00:08:14 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:03:17 -00:23:41/

W całym okresie zatrudnienia wnioskodawca był oddelegowany do (...) jako sportowiec. Wnioskodawca nie świadczył pracy w zakładzie - wyczynowo grał w piłkę ręczną- wychodził do gry w pierwszej siódemce. Podobne zasady zatrudnienia dotyczyły pozostałych zawodników grających wspólnie z nim w klubie. Byli zawodnicy czołowi, którzy byli lepiej wynagradzani i ci co otrzymywali niższe wynagrodzenie. Zawodnik otrzymywał pensję z zakładu. Była to forma sponsoringu. Klub był finansowany przez zakład pracy. Część zawodników była zatrudniona w innych zakładach. Zdarzało się, że ci zatrudnieni razem z wnioskodawcą w (...) byli zatrudnieni w różnych działach, w których ustalona była inna wysokość zaszeregowania i inna wysokość premii.

/bezsporne, kserokopia książki „50 lat piłki ręcznej w P. B. M. k. 7-10, artykuły prasowe z lat 1978-1983 k. 14-19, zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 11.07.2022 00:02:15-00:08:14 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:03:17 -00:23:41, zeznania świadka B. M. (2) protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r.00:29:23-00:36:57, zeznania świadka P. D. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:36:57-00:44:08, zeznania świadka M. J. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:44:08-00:48:46, zeznania świadka M. S. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:48:46- 00:56:48/

Sam trening zawodnika trwał ok 2 godzin i odbywał się dwa razy dziennie, do tego dochodziły inne obowiązki. W weekendy zawodnicy grali mecze i turnieje, także wyjazdowe.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 11.07.2022 00:02:15-00:08:14 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:03:17 -00:23:41,zeznania świadka B. M. (2) protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r.00:29:23-00:36:57, zeznania świadka M. S. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:48:46- 00:56:48/

Wnioskodawcy wynagrodzenie obejmowało wynagrodzenie zasadnicze i premię, płatne przez (...). Dodatkowo za wyniki, wygrane mecze, w okresie gry w drugiej lidze pewne premie wypłacał klub. Wynagrodzenie graczy/ zawodników klasowało się w zależności od doświadczenia i pozycji w klubie - od średniego wynagrodzenia w zakładzie do średniej krajowej plus premia. Generalnie premia była wypłacana co miesiąc. Jej wysokość zależała od zawartej umowy.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 11.07.2022 00:02:15-00:08:14 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:03:17 -00:23:41, zeznania świadka B. M. (2) protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r.00:29:23-00:36:57, zeznania świadka P. D. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:36:57-00:44:08, zeznania świadka M. J. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:44:08-00:48:46, zeznania świadka M. S. protokół z rozprawy z dnia 21.03.2022 r. 00:48:46- 00:56:48/

W świetle zawartych umów o pracę i angaży wynagrodzenie Z. K. w spornych okresach od 1.01.1979 do 31.12.1982, i od 31.08.1985 do 31.08.1985 kształtowało się w następujący sposób:

- od 1.01.1979 do 30.09.1979- stawka zasadnicza 11,50 zł za godzinę plus do 40 % premii,

- od 1.10.1979 do 31.07.1980 r. - stawka zasadnicza 14, 50 zł za godzinę plus 25 % premii,

(wartość premii cyfra 25 została ręcznie poprawiona),

- od 1.08.1980 do 31.12.1982 r. - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę plus do 25 % premii,

- od 31.08.1985 - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę plus do 25 % premii,

/umowa o pracę z 30.12.1978 r. w aktach osobowych koperta k. 42 umowa o pracę z dnia 1.10.1979 r. w aktach osobowych koperta k. 42, umowa o pracę z 1.08.1980 w aktach osobowych koperta k. 42/

Hipotetycznie wyliczone kapitał początkowy i emerytura wnioskodawcy uwzględniając wyłącznie wynagrodzenie określone stawką godzinową:

- od 1.01.1979 do 30.09.1979- stawka zasadnicza 11,50 zł za godzinę,

- od 1.10.1979 do 31.07.1980 r. - stawka zasadnicza 14, 50 zł za godzinę,

- od 1.08.1980 do 31.12.1982 r. - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę,

- od 31.08.1985 - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę,

wynoszą:

- kapitał początkowy, przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego 73,21 % - 90062,28 zł,

-emerytura na dzień 1.07.2021 -3256,02 zł

/pismo ZUS k. 63, hipotetyczne wyliczenie k. 64-74/

Hipotetycznie wyliczone emerytura i kapitał wnioskodawcy przy założeniu że dodatkowo ponad przyjęcie ww stawek godzinowych wnioskodawca w okresie od 1.10.1979 do 31.07.1980 otrzymywał jeszcze 25 % premii, wynoszą:

- kapitał początkowy, przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego 73,89 % - 90519,99 zł,

-emerytura na dzień 1.07.2021 -3267,36 zł

/ pismo ZUS k. 100 , hipotetyczne wyliczenie k.101-105/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach emerytalnych i kapitałowych wnioskodawcy. Sąd oparł się w szczególności na zachowanych dokumentach z jego akt osobowych z okresu zatrudnienia, przedstawionych angażach i umowach, wskazujących na wysokość stawki godzinowej i otrzymywanych przez niego premii i na hipotetycznym wyliczeniu jego kapitału początkowego i emerytury, dokonanym przez ZUS ostatecznie z przyjęciem dodatkowo 25 % premii za okres od 1.10.1979 do 31.07.1980. Wskazane wyliczenia nie były kwestionowane przez wnioskodawcę pod względem rachunkowym, a jedynie co do zasady. Wnioskodawca domagał się nadto ustalenia jego zarobków za sporny okres w tym z uwzględnieniem premii, tak jak wynagrodzeń świadka P. D. zatrudnionego również w P. na analogicznych zasadach.

Sąd uznał wskazane wyliczenie za miarodajne dla rozstrzygnięcia w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Powyższe wyliczenia zasługiwały na uwzględnienie, ponieważ obejmowały zarobki faktycznie wypłacone wnioskodawcy w oparciu o angaże/ umowy i określone w nich stawki godzinowe, przy przyjęciu obowiązującej w spornym okresie normy czasu pracy, nadto premie w okresie, w którym stanowiły one stały precyzyjnie określony element wynagrodzenia. Sąd miał przy tym na uwadze, iż sama wartość cyfrowa premii na dokumencie umowy o pracę z dnia 1.10.1979 r. została poprawiona, jednakże uwzględniając kształt dokumentu, jak i wartości premii przyznawane wnioskodawcy wcześniej do określonej wyższej stawki, nie sposób uznać, iż powyższe było wynikiem jakiegokolwiek zafałszowania, a oryginalnie dokonaną korektą, poprawką. Znamiennym jest też, iż wskazana wartość została określona precyzyjnie, nie w zakreślonym przedziale – do określonej kwoty, lecz jako wartość wyraźnie stała. Fakt wypłaty tego elementu wynagrodzenia w tej wysokości nie mógł być więc kwestionowany.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania wnioskodawcy i świadków, w zakresie w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń. Za nieudowodnioną w oparciu o wskazane środki dowodowe, Sąd uznał jednak wysokość premii jakie w spornym okresie, poza przedziałem od 1.10.1979 do 31.07.1980 miał otrzymywać wnioskodawca. Podnieść należy, iż zarówno z zeznań wnioskodawcy, jak i świadków, jak i przedłożonych dokumentów wynika fakt wypłaty ubezpieczonemu premii w spornym okresie, niemniej jednak w oparciu o te dowody nie sposób wywieść precyzyjnie, jaka była konkretnie wysokość wskazanego elementu wynagrodzenia w poszczególnych miesiącach. Przedstawione w procesie umowy i angaże określają wysokość premii do 40 lub do 25 %. W oparciu o powyższe nie sposób uznać, iż premia była stała i wypłacana zawsze w wskazanych procentach, czy też w poszczególnych miesiącach, zgodnie z uznaniem kierownictwa, np. w zależności od osiąganych wyników była odpowiednio pomniejszana. Przy braku konkretnych danych, brak jest więc podstaw do ustalenia rzeczywistej kwoty tego składnika wynagrodzenia za sporny okres. Nie można za miarodajny dowód na wysokość poszczególnych składników wynagrodzenia przyjmować jedynie twierdzeń wnioskodawcy, z których - podobnie jak z zeznań świadków - nie da się ustalić wysokości tych składników wynagrodzenia w poszczególnym miesiącach spornego okresu zatrudnienia.

W ocenie sądu, brak było też podstaw do ustalenia faktycznej wysokości wypłacanej mu premii oraz innych składników wynagrodzenia w oparciu o dokumentację płacową, potwierdzającą w spornym okresie zarobki świadka zatrudnionego, jak twierdzi powód na analogicznych zasadach, tj. P. D.. O czym jeszcze będzie mowa w rozważaniach, nie jest możliwe przy ustaleniu wysokości emerytury przyjmowanie wynagrodzeń innych pracowników, wartości średnich czy porównywalnych. Znamiennym jest też, że w świetle dostępnych dokumentów stawki godzinowe P. D. były inne wyższe niż wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie jest częściowo zasadne.

Zgodnie z treścią przepisu art. 173 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r. poz. 504), dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

Stosownie do art. 174 ust. 1 tejże ustawy, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Zgodnie z ust. 2, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z ust. 3 przywołanego artykułu, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Z kolei na postawie ust. 6 omawianego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1.  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2.  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3.  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4.  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku w sprawie o sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

Z kolei ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, a więc dla osób takich jak Z. K. urodzony (...) określa przepis art. 24 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Stosownie natomiast do treści art. 25 ust 1 ustawy emerytalnej, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa wart 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Z kolei zgodnie z art. 26 ust 1 ustawy emerytalnej, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. W ust. 2 wskazano, ze wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Przy czym w ust. 4 i 5 wskazano, że tablice trwania życia ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca Prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że zasadą obowiązującą przy ustalaniu wysokości emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. jest zasada zdefiniowanej składki, zgodnie z którą wysokość świadczenia zależy z jednej strony od sumy składek emerytalnych jakie zostały zgromadzone na indywidualnym koncie ubezpieczonego w ZUS za okres poczynając od 1 stycznia 1999 r., zaś z drugiej od wysokości kapitału początkowego, tj. od kwoty ustalonej oddzielnie dla każdego ubezpieczonego według ustalonego przez ustawodawcę wzoru, odzwierciedlającej w przybliżeniu stan jego konta ubezpieczeniowego za okres do 31 grudnia 1998 r.

W rozpoznawanej sprawie spór sprowadzał się do uwzględnia faktycznych wysokości zarobków osiąganych przez wnioskodawcę, w okresie od 1.01.1979 do 31.12.1982 oraz 30.08.1985 do 31.08.1985 za który brak dokumentacji płacowej, a kiedy to był zatrudniony w (...) Zakładach (...). Przy czym niespornym jest, że w całym ww okresie zatrudnienia wnioskodawca jako sportowiec- zawodnik piłki ręcznej był oddelegowany do (...) i de facto pracy w zakładzie nie wykonywał. Niemniej jednak wskazany zakład będąc sponsorem klubu wypłacał wnioskodawcy, jak i innym zawodnikom wynagrodzenie określone bezpośrednio w zawartej z zakładem umowie.

Odnosząc się do spornej kwestii – jak konkretnie w spornym okresie było ukształtowane wynagrodzenie wnioskodawcy- wskazać należy, że zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011, Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. obowiązuje od 23 listopada 2011 r. i ma zastosowanie do wniosków w sprawach świadczeń złożonych od daty jego wejścia w życie. Zastąpiło ono rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r., Nr 10, poz. 49, ze zm.), które dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości określało w sposób podobny. I tak zgodnie z § 20 pkt. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobku lub dochodu stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty dla pracowników były zaświadczenia zakładów pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych zarobków.

Orzeczenia Sądu Najwyższego jakie zapadły jeszcze na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. są zgodne co do tego, że ograniczenie co do środków dowodowych wynikające z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. obowiązujące w postępowaniu przed organem rentowym nie ma zastosowania w postępowaniu sądowym przed Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art.227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za celowe i pożądane. Wysokość uzyskiwanego uposażenia może być zatem ustalana także przy pomocy innych pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia zainteresowanego /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 r. sygn. akt II UKN 186/97, opubl. OSNP 1998/11/342; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2006 r. sygn. I UK 115/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2007, Nr 17-18, poz. 257, str. 753/. Przy czym nie jest możliwe obliczanie wysokości emerytury wyłącznie na podstawie twierdzeń wnioskodawcy. Twierdzenia te muszą być udowodnione. Nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) /por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996r., sygn. akt I CKU 45/96, opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, opubl. OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662/.

Przy tym wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Sąd Okręgowy stoi jednak na stanowisku, że dla potrzeb obliczenia kapitału początkowego i wysokości podstawy wysokości emerytury, w przypadku nieudowodnienia przez osobę ubezpieczoną (za pomocą dostępnych w postępowaniu sądowym środków dowodowych) wysokości podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych (wysokości rzeczywiście otrzymywanego wynagrodzenia) w danym roku lub w określonych latach - należy przyjmować pod warunkiem znajomości stawki godzinowej – dla niewątpliwie udowodnionego okresu ubezpieczenia w danym czasie, a więc zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy – wynagrodzenie wyliczone przez przyjęcie wysokości dziennej normy czasu pracy obowiązującej w tym okresie, przy uwzględnieniu niewątpliwie otrzymywanych dodatków i premii. Przeprowadzone postępowanie dowodowe miało na celu ustalić taką wysokość wynagrodzenia, jakie wnioskodawca niewątpliwie otrzymywał. Sąd ma przy tym na względzie powszechnie znane trudności w dokumentowaniu nie tylko wysokości wynagrodzenia, ale nawet samego zatrudnienia w latach odległych od daty wniosku, związane z brakiem dokumentów (te podlegały bowiem niszczeniu po upływie określonego czasu), czy wręcz likwidacją zakładów pracy.

Mając powyższe na uwadze, uwzględniając wnioski Z. K. Sąd w niniejszej sprawie przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego i przesłuchanie świadków, co pozwoliło w sposób wszechstronny przeanalizować zasadność zgłoszonych żądań.

W toku postępowania przed organem rentowym oraz w toku postępowania sądowego zostały złożone: akta osobowe wnioskodawcy ze spornego okresu i w ocenie Sądu nie ma przeszkód, by na tej podstawie ustalić zarówno wysokość wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o stawkę godzinową wynikającą z angaży/ umów i obowiązujący wówczas normatywny czas pracy, jak i wysokość uzyskiwanych przez niego premii w okresie od 1.10.1979 do 31.07.1980 precyzyjnie wówczas wskazanych w wysokości 25 % uposażenia zasadniczego. W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokumentacja z okresu zatrudnienia ubezpieczonego w postaci angaży, umów, także tam gdzie określa wyłącznie należną stawkę godzinową, czy stricte należny procent premii, wskazuje wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy w sposób niewątpliwy. Z tych też względów, zdaniem Sądu nie ma podstaw, by nie uwzględnić wskazanych zarobków, zarówno przy ustaleniu wysokości podstawy kapitału początkowego jak i emerytury.

Natomiast w ocenie Sądu nie sposób uwzględnić przy ustaleniu wysokości zarobków decydujących o wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, jak i emerytury, wysokości premii za pozostały okres, gdyż wnioskodawca faktu ich wypłaty stricte w procencie 25 lub 40 % nie wykazał. Jak już podniesiono materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż wnioskodawca ten składnik wynagrodzenia otrzymywał zawsze w niezmiennej wysokości. Brak jest stosownych zapisów w tym zakresie w przedłożonej dokumentacji. Zaś same wyjaśnienia wnioskodawcy, jak i świadków w tym zakresie –podkreślające zawsze stały charakter premii, przy wyraźnie innych zapisach dostępnych dokumentów osobowych, nie mogą w tym zakresie być podstawą ustaleń. Nie można więc jednoznacznie stwierdzić, jak w istocie kształtował się ten składnik wynagrodzenia w poszczególnych miesiącach w pozostałym okresie. W istocie ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny obciążać wyłącznie ubezpieczonych. Jednakże nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić wyłącznie na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Ustawowym wymogiem jest bowiem wykazanie przez ubezpieczonego konkretnych kwot otrzymanych przez niego zarobków, jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub ubezpieczenie społeczne, przy czym nie może istnieć tu żaden stan niepewności co do wysokości.(tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 marca 2006 roku, zapadłego w sprawie o sygn. akt III AUa 1096/05,).

Brak też podstaw do uznania, iż wysokość premii wypłacanych wnioskodawcy w całym spornym okresie, jak i innych składników wynagrodzenia należnych za okres, za który zaginęła dokumentacja płacowa wnioskodawcy, mógł być wykazany przy pomocy dokumentacji płacowej innego pracownika zatrudnionego na analogicznych zasadach.

Odnosząc się do powyższego, nie należy zaś tracić z pola widzenia, iż przepisy prawa ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalanie wynagrodzeń w sposób przybliżony lub prawdopodobny. Ustalenie rzeczywistych zarobków jest decydujące o rozmiarze opłacanej składki na ubezpieczenia społeczne. Właściwie tylko dokumentacja własna stanowi w postępowaniu sądowym precyzyjny dowód na wysokość wynagrodzenia świadczeniobiorcy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że co do zasady nie ma możliwości wyliczenia wynagrodzenia, a co za tym idzie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne oraz wskaźnika podstawy wymiaru emerytury lub renty, w oparciu o wyliczenia hipotetyczne, uśrednione, czy też wynikające z porównania wynagrodzenia innych pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, Legalis nr 181419). Brak jest możliwości przeliczenia wysokości emerytury w oparciu o hipotetyczną, uśrednioną wielkość premii, uzyskiwanej przez ubezpieczonego, wywiedzioną z wysokości premii wypłaconych innym pracownikom. Dla celów obliczenia wysokości emerytury niezbędne są pewne dane co do wysokości dochodów ubezpieczonego, stanowiących podstawę obliczenia wysokości świadczeń emerytalnych. Wprawdzie w postępowaniu cywilnym sąd nie jest związany takimi ograniczeniami w dowodzeniu, jakie odnoszą się do organu rentowego w postępowaniu rentowym, jednak ustalenia dokonywane przez sąd muszą być oparte na konkretnych dowodach. W przypadku więc takiego składnika wynagrodzenia, jakim jest premia, konieczne jest istnienie dowodów potwierdzających bez wątpliwości okoliczności wypłacenia premii oraz jej wysokość /III AUa 97/13 - wyrok SA Białystok z dnia 10-07-2013/. Powyższe odnieść należy także do innych składników wynagrodzenia. Bowiem tylko niewątpliwe dochody w udowodnionej wysokości, od których odprowadzono składki, mogą być uwzględnione do ustalania wysokości świadczeń emerytalno-rentowych. /III AUa 1878/14 - wyrok SA Poznań z dnia 06-08-2015/.

Wnioskodawca poza dokumentacją osobową innego pracownika, która jak podniesiono nie może być podstawą ustaleń nie przedłożył żadnych miarodajnych dowodów potwierdzających fakt wypłaty poszczególnych kwot premii w okresie, w którym nie miała ona w świetle dostępnej dokumentacji charakteru stałego elementu wynagrodzenia, jak i pozwalających na określenie pewnej wartości innych składników czy elementów wynagrodzenia. Nie ma więc prawnej możliwości uwzględnienia ich przy ustalaniu wysokości należnych świadczeń zgodnie z żądaniem wnioskodawcy.

Reasumując, co do żądania skarżącego o uwzględnienie w wyliczeniu podstawy wymiaru kapitału początkowego i emerytury w spornym okresie faktycznych kwot otrzymywanego wynagrodzenia, brak jest podstaw do przyjęcia premii, gdy nie miała ona charakteru stałego i innych składników wynikających wprost z dokumentacji, gdyż faktu ich wypłaty wnioskodawca nie wykazał. W pozostałym zakresie wynagrodzenie zasadnicze, premia określona wartością stałą w angażach/umowach winny zostać przyjęte do obliczenia należnych świadczeń.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Mając na uwadze wskazane okoliczności, Sąd zobowiązał organ rentowy do dokonania wyliczenia hipotetycznej wysokości kapitału początkowego i emerytury wnioskodawcy emerytury wnioskodawcy na dzień złożenia przez niego wniosku.

Przy przyjęciu wynagrodzenia ustalonego w oparciu o stawkę godzinową:

- od 1.01.1979 do 30.09.1979- stawka zasadnicza 11,50 zł za godzinę,

- od 1.10.1979 do 31.07.1980 r. - stawka zasadnicza 14, 50 zł za godzinę,

- od 1.08.1980 do 31.12.1982 r. - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę,

- od 31.08.1985 - stawka zasadnicza 22,50 zł za godzinę,

oraz dodatkowo ponad przyjęcie ww. stawek godzinowych w okresie od 1.10.1979 do 31.07.1980 - 25 % premii, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 73,89 % - kapitał początkowy - 90519,99 zł, emerytura na dzień 1.07.2021 -3267,36 zł. Wskaźniki te są niewątpliwie korzystniejsze niż te przyjęte w zaskarżonych decyzjach. Wobec tego w tym zakresie odwołanie wnioskodawcy jako zasadne należało uwzględnić.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje i orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

W pozostałej zaś części w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie jako bezzasadne oddalił.

J.L.

z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. ZUS, wypożyczając akt ZUS oraz wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji

29.08.22r.